Ευτυχώς έρχεται το ΠΑΣΟΚ

Σχόλιο του Μάκη Μίχου

Ευτυχώς έρχεται το ΠΑΣΟΚ…

Ακούγονται σφυγμομετρήσεις άπειρες τους δυο τελευταίους που δίνουν προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ. Τι φταίει για την ανατροπή της κοινής γνώμης; Έχει γίνει αυτή η ανατροπή ή μήπως είναι κατασκευασμένες οι σφυγμομετρήσεις;
Όπως και να ‘χει το πράμα το γεγονός είναι ένα: ο λαός ξεχνάει πολύ γρήγορα εκείνους που ευθύνονται για όλη αυτή την πολιτική και οικονομική κατάντια και στην παρούσα κατάσταση των σκανδάλων έχει ξεχάσει ποιοι ανέβασαν στο θρόνο τα σκάνδαλα. Είναι αυτοί που ωρύονται σήμερα για τα σκάνδαλα της Ν.Δ. και κάνουν πως ξεχνούν τη δική τους πρωτοποριακή δημιουργία σκανδάλων.
Ας έρθει λοιπόν στην εξουσία ο Γιωργάκης ο Μαργαριταρένιος, ο ευφυής αρχηγός του κόμματος, μαζί με τα λαμόγια του παρελθόντος. Ας αναλάβουν αυτοί να επαναλάβουν τη ρήση του Τρικούπη «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
Δυστυχώς η φτώχεια, όπως πάντα, θα χτυπήσει τα λαϊκά στρώματα κι όχι όλους αυτούς που λήστεψαν το κράτος απ’ τη χούντα μέχρι σήμερα.
Γι’ αυτό κι εγώ προτείνω:
Ψήφισε ΠΑΣΟΚ. Αυτοί ξέρουν να κλέβουν έξυπνα.

Ποινικοποιείστε την ελεύθερη σκέψη

Σχόλιο του Μάκη Μίχου

Ποινικοποιείστε την ελεύθερη σκέψη

Αφορμή για το σχόλιο αυτό μου έδωσε ένα σύνθημα, γραμμένο πάνω σε ένα τοίχο των Εξαρχείων:

«Αποποινικοποιείστε την ελεύθερη σκέψη» έγραφε το σύνθημα.

Δεν έχουν καταλάβει αυτά τα παιδιά ότι η ελεύθερη σκέψη έχει αποποινικοποιηθεί και ότι τη θέση του ποινικού αδικήματος έχει πάρει το πολιτικό αδίκημα. Σε μια εποχή που δεν υπάρχουν πολίτες-άλλωστε ποτέ δεν υπήρξαν-το αδίκημα έχει χαρακτηριστεί από τη φαύλα εξουσία ως πολιτικό. Δε σε χώνουν πλέον μέσα για συκοφαντική δυσφήμιση για δυο τρεις μήνες να ξεκουραστείς, αλλά ορμάνε να σου πάρουν τα ελάχιστα εισοδήματα που έχεις μαζέψει με τον τίμιο ιδρώτα σου μια ζωή. Σου τα παίρνουν όλοι αυτοί που τα παίρνουν πανταχόθεν και που σε φιμώνουν με την απειλή να πάρουν και τα δικά σου.

Αυτό με αναγκάζει να ασπαστώ την ποινικοποίηση της «ελεύθερης» σκέψης.

Κανείς δε θα τολμάει να μιλήσει, μιας και θα χάσει τα υπάρχοντά του.

Από τη φυλακή μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα στους δούλους του συστήματος.

Οι δούλοι αποδέχονται άκριτα ό,τι τους πεις.

Μπορούν και μετακινούνται από αφέντη σε αφέντη…

Περίλυπος η ψυχή μου. Οι τράπεζες φτωχαίνουν…γιατί πέφτει η τιμή του πετρελαίου.

Μας δουλεύουν άγρια και μας τ’ αρπάζουν όλα.

Το κράτος, που δεν έχει χρήμα να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, βρίσκει όλα αυτά τα δισεκατομμύρια Ευρώ και τα δίνει στις τράπεζες.

Την ώρα που η φτωχολογιά ορμάει στα σκουπίδια για να βρει φαγητό.

Την ώρα που τα παιδιά μας ζουν με το απόθεμα των γονιών τους.

Πριν μήνες μας πανικόβαλαν με την αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Αυτό το καημένο όμως κατέβασε την τιμή του και μας λύτρωσε. Μόνο οι τράπεζες «έχασαν» απ’ αυτή τη μείωση της τιμής του και γι’ αυτό το κράτος τις επιχορηγεί.

Το πετρέλαιο αποδείχτηκε φιλότιμο, αφιλότιμο είναι το κράτος ανά τους αιώνες.

Εγώ απλά θέλω να βροντοφωνάξω για άλλη μια φορά:

Καληνύχτα, Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ!

Η αλλαγή του κλίματος στην Αρκτική

Οι 46 ερευνητές επιστήμονες του γερμανικού Ινστιτούτου Alfred-Wegener της Βρέμης, που ειδικεύεται στη θαλάσσια και πολική έρευνα, με το ερευνητικό πλοίο τους „Polarstern“ μπόρεσαν για πρώτη φορά φέτος, ξεκινώντας απο το Ρέυκιαβικ της Ισλανδίας και για 2 μήνες απο τα μέσα Αυγούστου, να περάσουν απο το ΝΔ πέρασμα, να κάνου τον γύρο του Β.Πόλου και να γυρίσουν πίσω απο το ΒΑ πέρασμα.(Στις αρχές του 20ου αιώνα ο Amundsen χρειάσθηκε 3 χρόνια για να περάσει μόνο το ΒΔ πέρασμα, πράγμα το οποίο το „Polarstern“ το κατάφερε σε λιγότερο απο 4 μέρες)
Στη κεντρική Αρκτική βρέθηκαν προ μεγάλων εκπλήξεων. Παρατήρησαν π.χ. πουλιά που κανονικά μέχρι τώρα τα έβρισκε κανείς μέχρι το Β. Ατλαντικό. Διαπίστωσαν οτι η ανατολική Σιβηρία ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της σκεπασμένη απο πάγο, περισσότερο απο 60.000 χρόνια πριν. Δεν βρήκαν το υποθαλάσσιο υφαίστιο, που υπολόγιζαν οτι υπήρχε εκεί, βρήκαν όμως οτι στην υποτιθέμενη επίπεδη υποθαλάσια λεκάνη Makarow, υπάρχει μια οροσειρά.
Τα σημαντικότερα όμως ευρήματά τους ήταν: οι θερμοκρασίες 5° C πάνω απο το κανονικό, τόσο υψηλές όσο ποτέ άλλοτε για φθινόπωρο, το λυώσιμο των πάγων στο δεύτερο μεγαλύτερο βαθμό απο το 2007( που ήταν σε επίπεδο ρεκόρ ), σταθερή άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Επίσης αύξηση της θερμοκρασίας του εδάφους σε τέτοιο βαθμό, ώστε εκεί που πριν υπήρχε μόνο συνεχής πάγος, τωρα να καλύπτεται απο βλάστηση. Οι πληθυσμοί των ταράνδων λιγοστεύουν, ενώ των χηνών αυξάνουν. Οι πολικές αρκούδες έχουν ήδη μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης. Γενικά οι επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος στην περιοχή είναι οξύτερες απο οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη.
Όμως τα οικονομικά συμφέροντα και οι επενδυτές στις χώρες που έχουν βλέψεις στην περιοχή λόγω γειτνίασης (ΗΠΑ, Ρωσσία, Δανία, Νορβηγία, Καναδάς), ετοιμάζονται να μετατρέψουν τις οικολογικά δυσμενείς εξελίξεις, σε πλεονέκτημα για αυτούς. Να οργανώσουν τη πρόσβαση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της που αναμένονται να αποκαλυφθούν πλούσιες. Υπολογίζουν π.χ. οτι, κάτω απο τον πάγο, βρίσκονται πάνω απο το ¼ των εναπομεινάντων συνολικών αποθεμάτων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, που αν εξαχθούν και χρησιμοποιηθούν, θα εντείνουν παραπέρα τις κλιματικές αλλαγές.
Ας ελπίσουμε οτι το διεθνές κίνημα ενάντια στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και τη κλιματική αλλαγή, καθώς και ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, για το ποιά περιοχή της Αρκτικής ανήκει σε ποιόν, θα τους σταματήσει από το να πραγματοποιήσουν τις προθέσεις τους.
Γιώργος Κολέμπας
---------------

Εισιτήριο για τον παράδεισο

Ξεσφράγισαν το σφραγισμένο ιδιαίτερο δωμάτιο του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στο Παλαιό Ψυχικό και βρήκαν πάρα πολλά αντικείμενα μεγάλης χρηματικής αξίας. Τα κατέγραψε επιτροπή την οποία αποτελούσαν δικαστικές αρχές, ο διευθυντής της αστυνομίας, ο εκπρόσωπος της εφορίας, ένας συμβολαιογράφος, ο αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Χρυσικός, ο πρώην αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Συνοδινός, ο γνωστός Βρεσθένης Θεόκλητος Κουμαριανός, και δύο διάκονοι του Χριστόδουλου. Τα πράγματα που καταγράφηκαν βρίσκονταν τόσο στο ιδιαίτερο δωμάτιο του Χριστόδουλου όσο και στα βεστιάριά του(= ιματιοθήκες) και στο υπόλοιπο ανάκτορό του. Μόνο τα μικροαντικείμενα τρεχούσης χρήσεως του δωματίου του ξεπερνούν σε αξία το ένα εκατομμύριο ευρώ.

Αραδιάζουμε μερικά χαρακτηριστικά από τα καταγραμμένα.

• 600 ζεύγη χρυσά ή αργυρά μανικετόκουμπα. Απ' αυτά τα 140 ζευγάρια έχουν διαμάντια και μερικά έχουν ζαφείρια.
• Πάνω από 100 πολύτιμα χρυσά και αργυρά στυλό και πέννες ανεκτίμητης αξίας.
• Πάρα πολλοί χρυσοί και αργυροί σταυροί ευλογίας με πολύτιμα πετράδια.
• Πολλές αρχαίες εικόνες.
• 30.000 ευρώ και 9 χρυσές λίρες σε φάκελο για τον π. Θωμά Συνοδινό.
• Ένας μεγάλος πολυτιμότατος πολυέλαιος Baccarat αξίας 50.000 ευρώ, η ανώτερη φίρμα στον κόσμο.
• Καναπέδες και πολυθρόνες του σαλονιού, των γραφείων και των δωματίων από τις δυο ακριβότερες φίρμες του κόσμου Versace και Armani.
• Μεταξωτές κουρτίνες πολυτιμότατες από τις καλλίτερες φίρμες στον κόσμο σε όλο το ανάκτορο.
• Εκατοντάδες λευκά πουκάμισα, τα περισσότερα μεταξωτά.
• Εκατοντάδες μαύρα παντελόνια πανάκριβα.
• Εκατοντάδες ζεύγη παπουτσιών όλα από τις δυο ακριβότερες φίρμες του κόσμου Sebago και Church's, απ' αυτά που φορούν μόνο οι Άγγλοι πρίγκηπες, λόρδοι και άλλοι αριστοκράτες. Ο Χριστόδουλος φορούσε μόνο τέτοια παπούτσια, που το κάθε ζεύγος τιμάται πάνω από 1.000 χίλια ευρώ.
• Τρείς δεκάδες σετ καθημερινά δεσποτικά άμφια.
• 50 επίσημες και μεγαλοπρεπείς αρχιερατικές στολές αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ η κάθε μία.
• 12 στέμματα ( μίτρες ) από χρυσό και πολύτιμους λίθους αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ το καθένα. Κυρίως έχουν διαμάντια.
• 100 εγκόλπια χρυσά και γεμάτα πολύτιμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ζαφείρια, αξίας 100.000 ευρώ το καθένα.
• 200 εγκόλπιοι σταυροί ίσης αξίας και παρόμοιας διακοσμήσεως ο καθένας.
• 25 ποιμαντορικές ράβδοι (πατερίτσες) χρυσές και αργυρές και ελεφάντινες (φιλντισένιες) γεμάτες πολύτιμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ρουμπίνια, αξίας κατά μέσον όρο 100.000 ευρώ η κάθε μία.
• 40 απλές αργυρές ράβδοι (βακτηρίες, μπαστούνια) με ημιπολύτιμους λίθους, αξίας 20.000 ευρώ η κάθε μία.
• Δύο υπερπολύτιμα δισκοπότηρα χρυσά, σκαλιστά έργα τέχνης, με πολύτιμους λίθους, δώρα το ένα του Βαρθολομαίου και το άλλο του πάπα Ρώμης Βενεδίκτου.
• Δεκάδες χρυσά και αργυρά κηροπήγια (δικηροτρίκηρα).
• Δεκάδες χρυσά και αργυρά επιτραπέζια κηροπήγια με πολύτιμους λίθους.
• Πολλές δεκάδες αργυροί δίσκοι σερβιρίσματος και κεράσματος.
• Δεκάδες αργυρές φρουτιέρες.
• Εκατοντάδες δωδεκάδων ποτήρια αργυρά και κρυστάλλινα υψηλής αξίας.
• Εκατοντάδες πανάκριβα αργυρά κρυστάλλινα και πορσελάνινα σερβίτσια ανυπολόγιστης αξίας.
• Εκατοντάδες δωδεκάδες πανάκριβα χρυσά και αργυρά κουταλομαχαιροπήρουνα φίρμας Christofie, που είναι η ακριβότερη στον κόσμο.
• Εκατοντάδες πορσελάνινες δωδεκάδες πιάτων.
• Εκατοντάδες πορσελάνινες και αργυρές πιατέλες.
• Βαρύτιμες μεταξωτές κουρτίνες σε όλο το ανάκτορο.
• Εκατοντάδες ζεύγη μεταξωτές πιζάμες.
• Δεκάδες μεταξωτές κλινοστρωμνές και μαξιλάρια.
• Τέσσερις ζωγραφικοί πίνακες αμύθητης αξίας που ανήκουν στο Μουσείο Μπενάκη και τους νοίκιαζε με μηνιαίο μίσθωμα που του καθενός η αξία είναι όσο τα μηνιαία μισθώματα τριών μεγάλων και πολυτελών ρετιρέ.
• Έξι γκραβούρες με πανάκριβο μηνιαίο μίσθωμα από το ίδιο Μουσείο.
• Πάρα πολλά και πανάκριβα έπιπλα από πολύτιμα ξύλα, υφάσματα, μέταλλα και γυαλιά, φτιαγμένα από τις 4 μεγαλύτερες και ακριβότερες φίρμες στον κόσμο.
• Τα αρχιτεκτονικά σχέδια για δύο βίλλες-ανάκτορα του Χριστοδούλου, για να ξεκουράζεται, που θα κτίζονταν σε τεράστια οικόπεδά του πανύψηλης αξίας, ένα στην Ερμιονίδα και ένα στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο σε πανέμορφες τοποθεσίες.
• Ένα τεράστιο ποσό (πολλά εκατομμύρια ευρώ ), για να κτιστή ειδικό μουσείο με την επωνυμία «Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος», για να φυλάσσονται και να εκτίθενται εκεί σε κοινή θέα οι στολές, οι μίτρες, οι πατερίτσες, και όλα τα λειτουργικά και μη λειτουργικά κοσμήματα και σκεύη του Χριστόδουλου στους αιώνες των αιώνων, μαζί και με τα έξοδα συντηρήσεως τόσο του μουσείου όσο και των εκθεμάτων, και με τους μισθούς των υπαλλήλων του μουσείου.
• ...Και μια ξεραμένη πορτοκαλάδα στο ποτήρι, πάνω στο γραφείο του, την οποία δεν πρόλαβε να πιει, γιατί πέθανε. Είχε μέσα και το καλαμάκι.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόεδρος δημοκρατίας ή πρωθυπουργός, πρώην και τωρινός, ή βιομήχανος ή εφοπλιστής που να έχει σπίτι με τέτοια οικοσκευή και τέτοια ρούχα, παπούτσια και κοσμήματα.

Άνθρωποι του Χριστόδουλου λένε ότι στο χρηματοκιβώτιο του σπιτιού του υπήρχαν κατά τις τελευταίες ώρες του και 7 εκατομμύρια ευρώ για τις τρέχουσες ανάγκες (καθημερινά ψώνια κ.λπ.), τα οποία όμως παρ' όλες τις έρευνες δεν βρέθηκαν.

Και όλα αυτά ήταν μόνο το πρόχειρο πορτοφόλι του Χριστόδουλου για τα καθημερινά έξοδά του.
Αγνοείται, τελείως πού βρίσκονται οι κύριες καταθέσεις του στο εξωτερικό ή εσωτερικό, μετοχές, επενδύσεις, ακίνητα, κ.λπ.

Αυτός είναι «Ο Χριστόδουλός σας», όπως είπε κάποτε κι ο ίδιος.

Υ.Γ. του γράφοντος.

Αυτά δημοσιεύονται στον Τύπο τις τελευταίες μέρες. Πριν οχτώ χρόνια, όταν ο Χριστόδουλος αφέντευε στο Βόλο, είχα δημοσιεύσει ένα διήγημα με τον τίτλο:

«Ο Αρχιπάπαρος».

Έλεγα ανάμεσα στ’ άλλα:

«Ο Ιησούς των Χριστιανών έβλεπε από ψηλά τον Αρχιπάπαρο ν’ αλλάζει καθημερινά χρυσοκέντητα άμφια.

Έβλεπε κι ένα φτωχό φιλόλογο να κυκλοφορεί με σαγιονάρες και φόρμες της λαϊκής.

Δε δυσκολεύτηκε ν’ αποφασίσει ποιον θα ‘παιρνε μαζί του στη βασιλεία των ουρανών...»

Προς Βαγγέλη Καπούλα

Στο Βαγγέλη Καπούλα αφιερώνεται ο μύθος αυτός. Τώρα που μίλησε για κορύνες.
Του έλεγα πολλά πριν ένα χρόνο, για τα καπούλια του μίλαγα, αλλά ο Καπούλας έπαιζε το βουλγαρικό του παιχνίδι.
Ας πρόσεχε.
Εγώ εκ των προτέρων έγραφα και μιλούσα πάντα.
Μάταια .
Αυτοί που κερδίζουν είναι όσοι μιλούν «εκ των υστέρων».
Ρωτήστε το Σαμαρά και τον Καπούλα για λεπτομέρειες…
Βαγγέλη, ξαναδιάβασε το μύθο. Θα τον καταλάβεις μετά από ένα χρόνο.

Οι ΜΥΘΟΙ του ΜΙΧΟΥ

Ιάσων ο Β΄

Ο Ιάσων ο Β΄ ήταν εγγονός του Ιάσωνα του Α΄.
Δεν είχε πάρει τίποτε απ’ τη σοφία της Μήδειας γιατί δεν ήταν εγγονός της . Τα χαρίσματα όλα τα είχε πάρει απ’ τη γιαγιά του .
Ο παππούς του παντρεύτηκε στην Ιωλκό μια ντόπια αρχόντισσα , όταν η Μήδεια σκότωσε τα παιδιά της .
Αν είχαν ζήσει τα παιδιά της Μήδειας κάτι θα άλλαζε στην Ιωλκό .

Με τη δεύτερη γυναίκα του γέννησε ο Ιάσων το Μήτρονα .

Ο Μήτρων , ο πατέρας του Ιάσωνα Β΄ , πήρε τα χαρίσματα της μάνας του . Αυτή δεν είχε την ευφυΐα της Μήδειας . Μια καλοκάγαθη αρχόντισσα ήταν και το γιο της τον ανάθρεψε μέσα στα ανάκτορα με ιερατική αγωγή . Ανδρώθηκε ο Μήτρων και γαλουχήθηκε με τις ιερατικές ιδέες της μάνας του κι όταν έφτασε η ώρα να ανέβει στο θρόνο της Ιωλκού δεν ήξερε αν πρέπει ν’ ακολουθήσει τις συνταγές της μάνας του ή τον τυχοδιωκτισμό του πατέρα του .
Αποφάσισε να ακολουθήσει και τα δυο , αλλά ήταν πολύ κοντός να τα προφτάσει και τα δυο . Πότε έπιανε το ιμάτιο της μάνας του και πότε κυνηγούσε το χιτώνα του πατέρα του .
Η μάνα του φορούσε ποδήρες ιμάτιο και μπορούσε εύκολα να το αγγίξει , ο πατέρας του φορούσε «μίνι» χιτώνα κι ο Μήτρων πηδούσε για να τον πιάσει .
Ο Μήτρων το χιτώνα του πατέρα του ήθελε να φτάσει .

Ευνοήθηκε απρόσμενα ο Μήτρων απ’ τη θεά Τύχη . Ενώ σερνόταν πίσω από τον πατέρα του για ν’ ακουμπήσει το χιτώνα του , ο πατέρας του αποφάσισε ξαφνικά να πετάξει από πάνω του το χιτώνα και ν’ αποσυρθεί στην έπαυλή του , αυτήν που έχτισε με τα χέρια των δούλων της Ιωλκού .
Απόμακρα απ’ τα ανάκτορα της Ιωλκού είχε χτιστεί η έπαυλη , κοντά στη θάλασσα , αλλά ο Ιάσων ο Α΄ μπορούσε με το άρμα του να επισκέπτεται όποτε θέλει την έδρα του βασιλείου του και να νουθετεί όλους τους παλιούς υπηκόους του .
Ο Μήτρων άρπαξε με βουλιμία τον πεσμένο χιτώνα του πατέρα του κι αμέσως τον φόρεσε και βγήκε να πει στο λαό του πως αυτός είναι πλέον ο νέος άναξ της Ιωλκού . Οι κάτοικοι της Ιωλκού προσπαθούσαν μάταια να καταλάβουν πώς τους προέκυψε ο νέος άναξ , αλλά ο Μήτρων τους έπεισε πως είναι ο νόμιμος αρχηγός τους και πως σε δυο χρόνια θα καλέσει τους πολίτες σε δημοψήφισμα για την επανεκλογή του .

Επανεκλέχτηκε ο Μήτρων κι έμεινε για άλλα τέσσερα χρόνια άναξ . Κατάφερε να επιδείξει ότι πρόσφερε έργο στην Ιωλκό κι αυτό ήταν αλήθεια , γιατί ο Μήτρων καθόταν πάνω στα Καπούλια του Κένταυρου Χείρωνα . Ο Χείρων βοήθησε και το Μήτρονα , όπως είχε βοηθήσει και τον Ιάσωνα τον Α΄ .
Τα Καπούλια όμως του Χείρωνα δεν άντεξαν το βάρος που κάθισε πάνω του .
Αποφάσισαν τα Καπούλια να φύγουν απ’ την υπηρεσία του Μήτρωνα και πήγανε να μορφώσουν το γιο του Μήτρονα , τον Ιάσονα τον Β΄ .
Αυτός είχε μπλεχτεί με τα δημόσια πράγματα από μικρός , τότε που προσπαθούσαν να κυβερνήσουν στην Ιωλκό οι 114 άρχοντες . Μετά αγωνίστηκε - εφτά χρόνια - ενάντια σε μια χούντα που έστησε ο Νέστωρ με τον Αγαμέμνονα και το Μενέλαο . Δεν ήταν πρωτότυπη η αντίσταση αυτή του Ιάσονα Β΄ , γιατί μέσα σε κείνη την εφταετία εκατομμύρια Ιωλκιωτών είχαν αντισταθεί .
Έτσι δήλωναν μετά το τέλος της επταετίας .

Ο Ιάσων ο Β΄ χρησιμοποίησε τα παράσημα της αντίστασής του και κατάφερε να γίνει στρατηγός στα Μυκηναϊκά ανάκτορα . Όταν αργότερα έχασε το αξίωμα του στρατηγού αποφάσισε να επιστρέψει στην Ιωλκό και να διεκδικήσει την εξουσία απ’ τον πατέρα του , το Μήτρονα .
Δύσκολο ήταν το εγχείρημα . Ο Μήτρων είχε δύναμη , ο γιος του ήταν αδύναμος μετά την απώλεια της στρατηγίας .
Απροσδόκητα μπήκαν στη δούλεψη του Ιάσονα τα Καπούλια του Κενταύρου . Δεν άντεξαν στο βάρος του Μήτρονα και πήγαν στο αντίπαλο στρατόπεδο .
Όμως πάλι δεν ήταν σίγουρο πως ο Ιάσων Β΄ θα νικούσε τον πατέρα του . Τότε ο Κένταυρος μάζεψε όλα τα νερά του βουνού του και τα έριξε στην Ιωλκό . Τα νερά κατέκλυσαν τις βιοτεχνίες των Ιωλκιωτών κι όλοι οι βιοτέχνες θεώρησαν το Μήτρονα υπεύθυνο , γιατί είχε χαλάσει τις σχέσεις του με τον Κένταυρο .

Στη μονομαχία που έγινε αναδείχτηκε νικητής ο Ιάσων Β΄ . Στο πλευρό του ήρθε και στάθηκε ο Κένταυρος με τα Καπούλια του και τον βοηθούσε , όμως αυτά τα Καπούλια δεν ήταν αρκετά για να κρατήσουν το βάρος της κακομοιριάς όλης της Ιωλκού .

Ο Ιάσων ο Β΄ είχε το γονίδιο του πατέρα του . Ό,τι καλό είδε η Ιωλκός απ’ το Μήτρονα , άλλο τόσο θα έβλεπε κι απ’ τον Ιάσονα Β΄.
Ο Ιάσων ο Β΄ είχε το ίδιο ύφος με τον πατέρα του . Μιλούσε ακατάσχετα όπως εκείνος , αλλά έργα δεν έβλεπε η Ιωλκός . Τα μόνα έργα που είδε ήταν κορύνες και δέντρα . Ο Σκυριανίων ο Κορύνιος επιστατούσε στα πρώτα , τα Καπούλια του Κενταύρου ιδρώνανε να ομορφύνουν την πόλη . Αν συνεργάζονταν μάλιστα οι δυο τους θα μπορούσαν να πετύχουν θαύματα . Αντί να βάζουν κορύνες στη μέση του δρόμου θα φυτεύανε δέντρα ψηλόκορμα και θα ομορφαίνανε την πόλη . Όμως οι κορύνες στοίχιζαν λιγότερο χρυσό απ’ τα δέντρα κι αφήνανε και κέρδος σ’ όσους τις τοποθετούσαν . Κανένας απ’ τους άρχοντες της περιοχής δε σκέφτηκε πως με τις κορύνες σκότωναν την αγορά της Ιωλκού …
Δεν πήγε το μυαλό τους στη λύση αυτή , γιατί θα έπρεπε να μικρύνουν όλα τα πεζοδρόμια στο κέντρο της πόλης και να κόψουν και τα δέντρα που είχαν πριν από χρόνια φυτευτεί . Ίσως όμως και να το σκέφτηκαν αλλά φοβήθηκαν κάποια ιερά τέρατα που ζούσαν στην πόλη και τρέχανε να σώσουν με αλυσίδες αυτά τα δέντρα . Αρχηγός των τεράτων ήταν ο Καρμιραμών , ένα τέρας που ήρθε απ’ τη μακρινή Παλαιστίνη και τρεφόταν μόνο με δέντρα , γιατί το κρέας ήταν ακριβό .

Φοβούνταν όλοι οι άνακτες της Ιωλκού τα ιερά αυτά τέρατα και προσπαθούσαν με θυσίες να τα εξευμενίσουν . Ήθελαν πλούσιες θυσίες τα τέρατα , αλλά όλοι οι άνακτες τις προσφέρανε γιατί έτσι κι αλλιώς ο λαός πλήρωνε τις εκατόμβες .
Έτσι ο Καρμιραμών χαλούσε την «οικολογική» δίαιτά του και έπινε το αίμα που χρειαζόταν ο οργανισμός του τέρατος που είχε στα σπλάχνα του .

Ο Ιάσων ο Β΄ αποδείχτηκε ίδιος με τον πατέρα του . Η μόνη λύση για την πόλη ήταν να θυμώσει ο Κένταυρος και να πάρει τα Καπούλια του απ’ την υπηρεσία των ανακτόρων . Θα μπορούσε με τη σοφία που είχε να κάνει άνακτα Ιωλκού τα Καπούλια του , αλλά η σοφία του τού έλεγε πως γύρω απ’ τα Καπούλια του όλοι οι άχρηστοι θα τρέχανε πάλι . Έπρεπε να ανακαλύψει λοιπόν καινούρια μέθοδο για τη σωτηρία της Ιωλκού .
Σκέφτηκε για μια στιγμή να καλέσει απ’ το βασίλειο των Αθηνών το Δημήτριο , τον Πολιορκητή , όμως έβλεπε πως οι κάτοικοι της Ιωλκού είχαν διαβρωθεί από τους λήσταρχους των ανακτόρων τόσα χρόνια και πως η μόνη τους προσπάθεια ήταν να αντιγράψουν τις συνταγές των αρχόντων τους .

Η Ιωλκός ήταν έρμαιο πλέον στα χέρια Ιασόνων . Κανένας δεν μπορούσε να τη σώσει . Περίμενε απλά με αγωνία να γίνουν κάποιοι αγώνες , το 2013 μ. Χ. είχαν οριστεί , όμως η Μήδεια είχε προφητέψει πως ένα χρόνο νωρίτερα θα γινόταν η δεύτερη παρουσία του Ιησού . Οι αγώνες δε θα γίνονταν και οι Ιάσονες μόνο με τη χαρά που τους έδωσε η Κίρκη θα μένανε .
Δε φοβόταν ο Ιάσων ο Β΄ . Είχε στο πλευρό του τα Καπούλια και τρέξανε δίπλα του κι όλοι οι Εκατόγχειρες . Οι Εκατόγχειρες ήταν κάποια πολιτικά τέρατα , που είχαν εκατό χέρια για ν’ αρπάζουν το βιος του κοσμάκη . Ο κοσμάκης φοβόταν στη θέα τους , αλλά προσπαθούσε ν’ αποκτήσει τις ικανότητές τους .
Οι Εκατόγχειρες βοηθούσαν τον Ιάσονα Β΄ .
Τα Καπούλια δεν αντιδρούσαν , γιατί φοβούνταν κι αυτά τους Εκατόγχειρες . Ήταν πανίσχυροι τω καιρώ εκείνω και μπορούσαν με τα εκατό χέρια τους ν’ αρπάξουν τα Καπούλια και να τα στείλουν πίσω στο Χείρωνα .
Δεν ήθελαν τα Καπούλια να επιστρέψουν στη σοφία του Χείρωνα και να ψάξουν μαζί με το κορμί και το μυαλό του να βρουν τρόπους σωτηρίας του τόπου .

Η Ιωλκός θα βασανιζόταν ισόβια από Ιάσωνες και Μήτρονες και Εκατόγχειρες .
Η κατάρα της Μήδειας είχε πιάσει .

Μάκης Μίχος , ανένταχτος της
Μυκηναϊκής Λαϊκής και Συνασπισμένης Σοσιαλιστικής Νέας Δημοκρατίας .

Κι έτσι φτάσαμε στη δεκαετιία του '50

Άρθρο του Μάκη Μίχου , ανένταχτου της

Πανελλήνια Τσιπρομένης και Λαϊκής και Σοσιαλιστικής Νέας Δημοκρατίας

Κι έτσι επιστρέφουμε στη δεκαετία του ’50

Άκουγα το μεσημέρι ένα λαμπρό κι έξυπνο τηλε-φονιά, που μιλούσε για το οικονομικό χάλι των αγροτών. Γύρισε το μυαλό μου πενήντα χρόνια πίσω, τότες που ήμουνα παιδί της πόλης κι έτρωγα πέντε φορές τη βδομάδα όσπρια. Το κρέας δεν το γεύτηκα τότε και μόνο σαν έγινα φοιτητής το γνώρισα.

Ήταν δύσκολη εποχή η μετεμφυλιοπολεμική. Η φτώχεια είχε χτυπήσει τα αστικά κέντρα κυρίως, εκεί που είχε στείλει την αγροτιά η «βιομηχανική επανάσταση» των αστών που ήθελαν να βρουν φθηνά εργατικά χέρια. Όσοι ήταν «τυχεροί» παίρνανε τα τρένα για τη Γερμανία και γύριζαν στην πατρίδα για ν’ αφήσουν τα μάρκα και την ψυχούλα τους. Θα περνούσαν δεκαετίες για να δουν το «νόστιμον ήμαρ».

Όσοι μείνανε στα χωριά τους εκείνα τα χρόνια δεν έγιναν πλούσιοι, όμως δεν πείνασαν. Είχαν τον κήπο τους, τα ζωντανά τους, το ζεστό σπιτάκι τους. Δεν είχε ανακαλυφθεί η τηλεόραση για να ζηλεύουν τις μαλακίες των αστών.

Στις επόμενες δεκαετίες στρώσανε κάπως τα πράγματα. Η εργατική τάξη βρήκε δουλειά και η αγροτιά μπορούσε να διαθέσει τα προϊόντα της στο αγοραστικό κοινό. Κερδίζανε πάλι οι αστοί, όμως και οι «κατώτεροι» περνούσαν με αξιοπρέπεια. Δεν απόχτησαν τα αγαθά των αστών, αλλά ήταν χορτάτοι.

Ήμασταν η τυχερή γενιά…

Άκουσα λοιπόν σήμερα τον τηλε-φονιά, που κατάγεται από Θεσσαλία, να μιλάει για τον αγρότη το δυστυχισμένο. Βλέπω τα τελευταία χρόνια και τη νεολαία των 500 Ευρώ το μήνα και εξαγριώνομαι.

Ο αγρότης θα επιβιώσει, όπως και στη δεκαετία του ’50. Δεν πρόκειται να πει το ψωμί ψωμάκι.

Θα επιβιώσουν κι όλα τα «σοσιαλιστικά» λαμόγια, που κατακλέψανε τη χώρα μέσα στα τελευταία είκοσι χρόνια και που επιτρέψανε και στους δεξιούς να επαναλάβουν το έργο τους.

Η πείνα και η ληστεία θα επιστρέψει στα αστικά κέντρα.

Ο αγρότης θα επιβιώσει, αν του φτάσει το νερό…

Θα γυρίσει πάλι στην κατσίκα του και στις κοτούλες του.

Τα παιδιά των 500 πού θα πάνε;

Ευτυχώς ο Μαρξ είχε προβλέψει πως η βιομηχανική επανάσταση θα μας σώσει από το φάσμα της πείνας.

Έσωσε το Στάλιν και τον Πούτιν…

Κ. Καβάφη
Εις τα περίχωρα της Αντιόχειας

Σαστίσαμε στην Αντιόχειαν όταν μάθαμε
τα νέα καμώματα του Ιουλιανού .

Ο Απόλλων εξηγήθηκε με λόγου του , στην Δάφνη !
Χρησμό δεν ήθελε να δόσει ( σκοτισθήκαμε ! ) ,
σκοπό δεν τόχε να μιλήσει μαντικώς , αν πρώτα
δεν καθαρίζονταν το εν Δάφνη τέμενός του .
Τον ενοχλούσαν , δήλωσεν , οι γειτονεύοντες νεκροί .

Στην Δάφνη βρίσκονταν τάφοι πολλοί .
Ένας απ’ τους εκεί ενταφιασμένους
ήταν ο θαυμαστός , της εκκλησίας μας δόξα ,
ο άγιος , ο καλλίνικος μάρτυς Βαβύλας .

Αυτόν αινίττονταν , αυτόν φοβούνταν ο ψευτοθεός .
Όσο τον ένοιωθε κοντά δεν κόταε
να βγάλει τους χρησμούς του . Τσιμουδιά .
( Τους τρέμουνε τους μάρτυράς μας οι ψευτοθεοί ) .

Ανασκουμπώθηκε ο ανόσιος Ιουλιανός ,
νεύριασε και ξεφώνιζε : Σηκώστε , μεταφέρτε τον ,
βγάλτε τον τούτον τον Βαβύλα αμέσως .
Ακούς εκεί ; Ο Απόλλων ενοχλείται .
Σηκώστε τον , αρπάξτε τον ευθύς .
Ξεθάψτε τον , πάρτε τον όπου θέτε .
Βγάλτε τον , διώξτε τον . Παίζουμε τώρα ;
Ο Απόλλων είπε να καθαρισθεί το τέμενος .

Το πήραμε , το πήγαμε το άγιο λείψανον αλλού .
Το πήραμε , το πήγαμε εν αγάπη κ’ εν τιμή .

Και ωραία τωόντι πρόκοψε το τέμενος .
Δεν άργησε καθόλου , και φωτιά
μεγάλη κόρωσε : μια φοβερή φωτιά :
και κάηκε και το τέμενος κι ο Απόλλων .

Στάχτη το είδωλο . Για σάρωμα , με τα σκουπίδια .
Έσκασε ο Ιουλιανός και διέδοσε -
τι άλλο θα έκαμνε - πως η φωτιά ήταν βαλτή
από τους Χριστιανούς εμάς . Ας πάει να λέει .
Δεν αποδείχθηκε . Ας πάει να λέει .
Το ουσιώδες είναι που έσκασε .

Ένας αγαπημένος φίλος μου θύμισε το ποίημα του Καβάφη .Ήταν Έλληνας ο Καβάφης , δεν είχε καμιά σχέση με τα τρωκτικά του ιουδαϊσμού .
Ο μάρτυρας Βαβύλας εξόντωσε τον Απόλλωνα . Λέτε ο «όσιος» πράκτωρ Βαβύλης να εξοντώσει όλη τη σαπίλα που συντηρεί ο Αρχιπάπαρος μέσα στην κοινωνία ;
Μην ανησυχείτε . Ακόμη κι αν ο Αρχιπάπαρος βρει το κουράγιο να αυτοκτονήσει – πράγμα που θα έπρεπε να έχει κάνει κιόλας – υπάρχουν χιλιάδες σκουλήκια μέσα στον οίκο του Ιεχωβά που είναι έτοιμα να πάρουν τη θέση του .
Όμως ο Αρχιπάπαρος δεν έχει το θάρρος του Ιούδα .
Αυτός μόνο το τομάρι του κοίταζε πάντα και τα τομάρια γύρω του τρέχαν να τον χειροκροτήσουν . Τα τομάρια είναι έτοιμα να χειροκροτήσουν το αφεντικό που θα επιλέξει πάλι η «Ανίερη Σύνοδος» .
Έτσι κι αλλιώς οι Εβραίοι κυβερνάνε τον κόσμο με δυο θυγατρικά θρησκεύματα .
Ο χριστιανισμός κι ο μωαμεθανισμός έχουν επισκιάσει τον πλανήτη .

Αφελή ανθρωπάκο , μη ρίχνεις στο παγκάρι ούτε μια δραχμή . Τους Βαβύληδες θα ταΐζεις κι όλους τους Φαρισαίους που δείχνουν πως υπηρετούν το Λόγο . Σε λίγο καιρό θα σου φέρουν έναν καινούριο «σωτήρα» .
Αν δεν μπορείς να σώσεις εσύ τον εαυτό σου , μην περιμένεις να σε σώσουν όλοι αυτοί που έχουν στο πλάι τους τομάρια για να ταΐσουν το τομάρι τους .

Υ.Γ.
Όταν πριν εφτά χρόνια τόλμησα να κυκλοφορήσω το πρώτο μου βιβλίο , μέσα στο οποίο υπήρχε το διήγημα «Ο Αρχιπάπαρος» , δέχτηκα τους κεραυνούς της εκκλησίας . Δεν ήμουν «δημοσιογράφος» για να ψάχνω για κασέτες . Έβλεπα απλά ότι ήταν ένα φιλόδοξο άτομο , που προσπαθούσε να μεταποιήσει τον οίκο της εκκλησίας σε πολιτικό μαγαζί .
Δεν θα γίνω τώρα ο τιμητής του . Τον «τίμησα» όταν έπρεπε …
Το μόνο που μπορώ να του προτείνω είναι να παραιτηθεί , γιατί η αυτοκτονία απαγορεύτηκε απ’ το χριστιανισμό για να γλιτώσουν οι «ποιμενάρχες» της !

Αυτά γράφτηκαν πριν τρία χρόνια.
Ο Βαβύλας είναι σήμερα ελεύθερος.
Ποιος θυμάται αυτές τις ιστορίες μέσα στον καταιγισμό σκανδάλων.

Ο μέγας ιερεύς Ιγατίων

Δεν άντεξε η ΘΕΣΣΑΛΙΑ να το δημοσιεύσει.

Ένα βήμα απ’ τη δεξιά είναι η αριστερά μου …

Οι ΜΥΘΟΙ του ΜΙΧΟΥ

Ο Μέγας Ιερεύς Ιγατίων

Ο Μέγας Ιερεύς ενθρονίστηκε επί επωνύμου άρχοντος Κουντουρίωνα, μετά την εκλογή του Χρηστού - δούλου από τους Πέρσες στο ανώτατο ιερατικό αξίωμα.

Ο Χρηστός - δούλος ήταν χρηστός στ’ όνομα μόνο και ήθελε να γίνει στρατηγός και αυτοκράτωρ, τον Αλκιβιάδη ήθελε να μοιάσει στη δόξα και γι’ αυτό ζήτησε τη βοήθεια των Περσών.

Ήρθε ο Τισσαφέρνης στις Παγασές και του έδωσε το χρίσμα να γίνει Αρχιερέας στο κράτος των Αθηνών. Έχασαν οι Παγασές το μέγα πνεύμα του, αλλά αυτό το κέρδισε το κράτος των Αθηνών.

Ο Χρηστός - δούλος προσπάθησε να κατακτήσει και πολιτικές θέσεις στο κράτος των Αθηνών, αλλά οι Αθηναίοι τον αγνόησαν, επειδή δεν ήξερε την ιστορία του τόπου τους.

Δεν ήξερε τίποτε για Πεισίστρατο, επειδή εκείνα τα χρόνια, που κυβερνούσε αυτός ο Πεισίστρατος, αυτός διάβαζε τα ιερά βιβλία.

Ο Ιγατίων ήταν μαθητής του Χρηστού - δούλου και συνήθως όλοι οι μαθητές είναι καλύτεροι απ’ τους δασκάλους τους. Ήρθε σεμνά και ταπεινά στις Παγασές και προσπάθησε να ξεπεράσει το δάσκαλό του.

Δεχόταν οποιαδήποτε κριτική αδιαμαρτύρητα κι ήταν οπαδός του δόγματος «άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασιν τι ποιούσι». Ο ίδιος ήξερε τι έκανε, το ήξεραν κι όλοι όσοι τον συναγελάζονταν…

Μόνο ο Διογένης, ο μαθητής του Σωκράτη, καυτηρίαζε μέσα στις Παγασές αυτό το δόγμα του Ιγατίωνα, αλλά πάλι δεν έδινε σημασία ο Ιγατίων. Αυτός είχε το βλέμμα του στραμμένο σε άλλους δρόμους, αυτούς που δεν ήθελε να δει εκείνος ο άθλιος Διογένης.

Ο Ιγατίων είχε ένα απόμακρο βλέμμα κι έναν ακόμη πιο απόμακρο λόγο. Αυτός ο λόγος του συγκινούσε τους πολίτες όπως ο λόγος των σοφιστών. Οι σοφιστές του είχαν διδάξει πολλά, απ’ το Σωκράτη δεν είχε πάρει τίποτε. Ήξερε πως αν ακολουθούσε τα διδάγματα του Σωκράτη θα του δίνανε να πιει κώνειο.

Ακολούθησε κι αυτός τη μέθοδο του Αλκιβιάδη, μέθοδος πολύ πετυχημένη μέσα στους αιώνες.

Πολιτική και ιερατείο ίδιες πολιτικές εφάρμοζαν από τότε.

Ο Ιγατίων πλησίασε στην αρχή τον πολίτη Καρτάλιο, στον οποίο είχε αναθέσει το κράτος των Αθηνών την ευθύνη των ολυμπιακών αγώνων και εμπιστεύτηκε σ’ αυτόν και τη διαχείριση του χρήματος.

Τα χρήματα αυτά προέρχονταν απ’ τη φορολογία των πολιτών κι έπρεπε να επενδυθούν σε έργα που θα βελτίωναν τις συνθήκες ζωής των ίδιων των πολιτών. Θα περίμεναν να δουν οι κάτοικοι των Παγασών ένα δρόμο που να ενώνει τις Παγασές με την Κορώπη, ώστε να μην καταστρέφονται οι άμαξές τους σε κακοτράχαλα μονοπάτια.

Ο Καρτάλιος έδωσε κάποια τάλαντα για το δρόμο αυτό και τα υπόλοιπα, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα, τα απόθεσε εις χείρας του Ιγατίωνα.

Ο Ιγατίων χρησιμοποίησε τα τάλαντα για να χτίσει πάνω σ’ ένα λόφο της πόλης των Παγασών ένα περίλαμπρο μέλαθρο, για να γίνονται συμπόσια. Το μέλαθρο έκανε χρυσές δουλειές, ανάλαβε γαμήλια γεύματα και δεξιώσεις και μνημόσυνα, έτσι όπως τα ζητούσε απ’ τους πιστούς του ο Ζευς.

Ήταν πιστός στο Δία ο Ιγατίων. Ο Ιησούς των Εβραίων δεν είχε γεννηθεί ακόμη και δεν είχαν διαδοθεί εκείνες οι «ηλίθιες» θεωρίες του περί απλότητας.

Ο Ιησούς θα δίδασκε το «ο έχων δύο χιτώνας να δίδει τον ένα», ο Ζευς είχε άποψη διαφορετική : έλεγε «ο έχων δύο χιτώνας να προσπαθήσει να τους κάνει χίλιους». Αυτό το δόγμα είχε ακολουθήσει κι ο Χρηστός – δούλος.

Δεν μπορούσε να παραβεί τους κανόνες του Δία ο Ιγατίων. Έστηνε μέλαθρα για τα όρνεα που τρέφονταν από τις σάρκες του λαού κι έβγαζε και πανηγυρικούς λόγους για τις αθώες περιστερές.

Τον θαύμαζε ο λαός, έτσι όπως θαύμαζε πριν δέκα χρόνια και τον Χρηστό - δούλο.

Αργότερα η επιχειρηματική του δραστηριότητα διευρύνθηκε. Έπρεπε οι Ολύμπιοι να έχουν τις εκατόμβες τους, αλλά οι εκατόμβες χρειάζονται χρήματα. Οι ναοί των Παγασών δεν είχαν πολλά έσοδα, αφού τις δραχμές και τους οβολούς καρπώνονταν οι ιερείς τους και κάποιοι επίτροποι.

Θα μπορούσε ο Ιγατίων να τους οδηγήσει στον ίσιο δρόμο και να μην κλέβουν, όμως σκεφτόταν πως έτσι θα έχανε την εμπιστοσύνη των οπαδών του. Δεν ήταν φασίστας ο Ιγατίων, ήταν δημοκράτης. Άφηνε τις «εκκλησιάζουσες» να δρουν πανομοιότυπα με τους μεγάλους ιερείς.

Αυτή είναι η μεγάλη αρχή της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού, όλοι μπορούν να τα παίρνουν…

Αποφάσισε ο Ιγατίων να προχωρήσει σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Στην αρχή διοργάνωσε ημερίδες με θέμα: Προσκυνηματικός τουρισμός. Καραβάνια ξένων θα επισκέπτονταν τα ιερά και τα τεμένη της πόλης-κράτους για ν’ αφήσουν τους οβολούς τους στους ιερούς χώρους των θεών του Ολύμπου.

Με τα τάλαντα που συγκεντρώνονταν οι ιερείς και οι ιέρειες έχτιζαν τις ιδιωτικές τους επαύλεις και με το πλεόνασμά τους θα μεγάλωνε και η περιουσία του Ολύμπιου μελάθρου.

Αμέσως μετά αποφάσισε να αξιοποιήσει την ακίνητη περιουσία των ιερών τεμενών της μείζονος περιοχής των Παγασών. Τα ιερά τεμένη είχαν πολλές ιδιοκτησίες σ’ όλη την περιοχή, ιδιοκτησίες που τους χάριζαν όλοι οι κατακτητές της χώρας. Οι ιδιοκτησίες αυτές αυγάταιναν και με τις δωρεές των πιστών και με ιερατικές καταπατήσεις εδαφών. Οι εξουσίες των πόλεων-κρατών έκαναν πως δεν έβλεπαν αυτές τις καταπατήσεις, γιατί και οι ίδιες καταπατούσαν εθνικές γαίες.

Αποφάσισε ο Ιγατίων να εκμεταλλευτεί μια τέτοια περιουσία της περιοχής με τη συμπαράσταση του Μήτρονα. Θα έφτιαχνε επαύλεις και γυμναστήρια γκολφ, που ήταν το νέο άθλημα που προστέθηκε κείνα τα χρόνια στα ολυμπιακά αθλήματα.

Πιθανό να προξενούσε οικολογικές καταστροφές η επένδυση αυτή, όμως ο ίδιος ο Ιγατίων δήλωσε πως έχει οικολογική συνείδηση κι έτσι οι οικολογικές ομάδες της περιοχής σίγησαν.

Αυτές σιγούσαν κάθε φορά που άκουγαν τους ήχους ταλάντων δίπλα τους…

Ο Ιγατίων δήλωνε ταυτόχρονα πως ό,τι κέρδος προκύψει θα είναι για κοινωνικό έργο ή για φιλανθρωπικό.

Το ατομικό με το κοινωνικό είχαν ταυτιστεί τω καιρώ εκείνω.

Πούλησε και την έπαυλη του Χρηστού-δούλου στην ίδια περιοχή και αγόρασε με τα νέα τάλαντα μιαν άλλη έπαυλη σε πιο αριστοκρατική περιοχή.

Η έπαυλη αυτή θα φιλοξενούσε τους μεγάλους ιερείς των άλλων πόλεων-κρατών όταν θα έκαναν επίσκεψη στις Παγασές.

Οι «μακάριοι πτωχοί τω πνεύματι» έβλεπαν τη δραστηριότητα του Ιγατίωνα και δεν αντιδρούσαν. Θαύμαζαν την επιχειρηματικότητα του μεγάλου ιερέως και πολλοί θα ήθελαν να γίνει αυτός ο ηγέτης της πόλης - κράτους.

Ο μέγας ιερεύς όμως δεν είχε απογόνους για να τους κληρονομήσει το βιος του την ώρα που όλοι οι άλλοι άρχοντες έφτιαχναν δυναστείες.

Τον αγαπούσαν τον μεγάλο ιερέα κι εύχονταν ενδόμυχα να πάρει αυτός τη θέση του Χρηστού-δούλου. Η επιχειρηματικότητα θα ξαπλωνόταν σ’ όλη την έκταση των ελληνικών πόλεων-κρατών.

Ήξεραν οι κάτοικοι των Παγασών πως ο Ιησούς των Εβραίων θα ερχόταν μετά από τετρακόσια χρόνια για να πάρει το φραγγέλιο στα χέρια του και να διώξει αυτούς που καταντούσαν τον οίκο του πατρός του οίκον εμπορίου.

Ήξεραν πως έχουν άφθονο χρόνο μπροστά τους μέχρι τον ερχομό του Ιησού και κοιτούσαν να εκμεταλλευτούν αυτό το χρόνο.

Αργότερα θα έπειθαν και τον Ιησού πως μόνο με σηστέρτια χτίζεται η Εκκλησία του Θεού.

Οι τελάληδες της περιοχής προωθούσαν το έργο του Ιγατίωνα.

Κάτι θα κέρδιζαν κι αυτοί από την επιχειρηματικότητα του μεγάλου ιερέως.

Κάποιοι άλλοι τον διακωμωδούσαν.

Αυτοί ήξεραν πως είχε τη δυνατότητα να κερδίσει, γιατί δεν είχε το φόβο μήπως χάσει. Δεν έπαιζε στο χρηματιστήριο με δικά του τάλαντα…

Ο Ιγατίων κρεμούσε σαρδόνιο χαμόγελο πάνω απ’ τα γένια του και το έκρυβε κάτω απ’ τα μουστάκια του.

Ήξερε πως ήταν καλύτερος απ’ το δάσκαλό του…

Μύθος του Μάκη Μίχου , ανένταχτου της

Πανελλήνια Τσιπρομένης Σοσιαλιστικής και Λαϊκής Νέας Δημοκρατίας

Όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια σούρλα… Βλάχικη παροιμία

Δεν το δημοσίευσε η ΘΕΣΣΑΛΙΑ,
γιατί όλα τα γουρούνια…έχουν τη μούρλα μέσα τους.

Και είπαν στον Αίσωπο οι μαθητές του
- Πες μας ένα παραμύθι, δάσκαλε.
Σκεφτόταν ο Αίσωπος. Φοβόταν εκείνες τις μέρες να μιλήσει. Οι εισαγγελείς δεν αστειεύονταν. Ήταν έτοιμοι να συλλάβουν κάθε νομοταγή πολίτη και να αφήσουν ελεύθερους όλους τους κακούργους. Τέτοιες διαταγές έπαιρναν απ’ τους άρχοντες.

Σκέφτηκε πολύ πριν ξεκινήσει το παραμύθι του. Το παραμύθι ερχόταν από πολύ μακριά στο μέλλον, απ’ τη χώρα των Βλάχων.

«Μια φορά κι έναν καιρό, μετά από δυο χιλιάδες χρόνια, ήρθε επιτέλους αυτή η πολυπόθητη δημοκρατία στη χώρα της Αρλούμπας. Βασιλιάδες και δικτάτορες δεν υπήρχαν πλέον στην Αρλούμπα.
Η Αρλούμπα είχε πολλές πόλεις και κάθε πόλη έστελνε τους αντιπροσώπους της στην πρωτεύουσα της Αρλούμπας. Τριακόσιοι ήταν οι αντιπρόσωποι απ’ τις πόλεις κι αυτοί αποφάσιζαν για το τι θα γίνει στην Αρλούμπα.
Η πόλη της Πηλιοβλαχίας έστελνε τα πρώτα χρόνια έξι αντιπροσώπους, ύστερα έστελνε πέντε, επειδή μειώθηκε ο πληθυσμός της. Έστειλε άξιους αντιπροσώπους για τριάντα χρόνια κι αυτοί κατάφεραν να φέρουν την ανάπτυξη του οίκου τους. Οίκο εννοούσαν το σπίτι τους εκείνα τα χρόνια, γι’ αυτό κι εμείς σήμερα μιλάμε και λέμε τη λέξη «οίκαδε». Από το μέλλον τη φέραμε.
Τους αντιπροσώπους αυτούς ένας μεγάλος αρχηγός της δημοκρατίας, που έμοιαζε με τον παλιό Περικλή - Καραμανλή τον λέγανε - τους ονόμασε βολευτές. Ήταν πιο σοφός απ’ τον Περικλή ο Καραμανλής και τους φώναζε με τ’ όνομά τους. Όμως οι βολευτές δεν ενοχλούνταν με την επωνυμία αυτή, τους ήταν αρκετό που μέσα σε λίγα χρόνια θα είχαν βολευτεί και οι ίδιοι και οι απόγονοί τους.
Βολεύτηκαν πολλοί βολευτές μέσα σε τριάντα χρόνια στην Πηλιοβλαχία. Άλλοι το έπαιξαν αριστερόχειρες κι άλλοι δεξιόχειρες. Όλοι τους λέγανε στο λαό ότι ένα στόχο έχουν, να τον βοηθήσουν να δει καλύτερες μέρες και του κρύβανε πως οι νύχτες του θα ήταν γεμάτες από εφιάλτες για τη μέρα που θα ξημέρωνε.
Περισσότερο βολεύτηκαν οι αριστερόχειρες, γιατί αυτοί ξέρανε να τρώνε και με τα δυο χέρια. Οι δεξιόχειρες δεν μπορούσαν να φάνε με το αριστερό χέρι.

Δεν είδε κανένα καλό με τους αριστερόχειρες η Πηλιοβλαχία και στράφηκε πάλι στους δεξιόχειρες. Δεν είχε καταλάβει πως οι δεξιόχειρες είχαν διδαχτεί όλες τις ικανότητες των αριστερόχειρων κι ότι μπορούσαν πια να τρώνε κι αυτοί και με τα δυο τους χέρια. Δεν είχαν ακούσει και τη βλάχικη παροιμία πως «όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια σούρλα».
Είχαν δει το Χανούλη και τη Ροδάνθη και το Λεωνίδα να τρώνε με χρυσά κουτάλια κι αποφάσισαν να στραφούν προς τους δεξιόχειρες. Αυτοί έδειχναν ότι μπορούν να εξαφανίσουν την παμφαγία των αριστερόχειρων.

Στράφηκαν προς τους δεξιόχειρες κι έστειλαν για βολευτές στην πρωτεύουσα τον Ικτίνο και τον Ιπποκράτη και την Καλυψώ. Αυτοί θα τους έλυναν όλα τους τα προβλήματα, μόλις έλυναν τα δικά τους.

Οι τρεις βολευτές είχαν να λύσουν πολλά προβλήματα «οίκαδε». Ασχολήθηκαν με τα προβλήματα αυτά άμεσα. Φρόντισαν να μπει ο χρυσός στην Πηλιοβλαχία και να την αναδείξουν μέσα στην Αρλούμπα. Φρόντιζαν και τον οίκο τους, αλλά το έκρυβαν επιμελώς απ’ τους αφελείς πολίτες. Οι πολίτες της Πηλιοβλαχίας ήξεραν τη φράση «τα εν οίκω μη εν δήμω», αλλά κι αυτοί τον οίκο τους φρόντιζαν κι ήξεραν πως θα τον φρόντιζαν καλύτερα αν στέκονταν στο πλευρό των εκλεκτών της Πηλιοβλαχίας.

Ο Ικτίνος κατάφερε να γίνει στρατηγός της Αρλούμπας όπως είχε γίνει παλιότερα κι ο Ιπποκράτης. Οι Πηλιοβλαχίτες είδαν πολλά καλά απ’ τον Ικτίνο.
Είδαν επαύλεις να ξεφυτρώνουν παντού στην Πηλιοβλαχία κι έπαιρναν μαθήματα για το πώς μπορούν να γίνουν κι άλλες επαύλεις στον τόπο τους.

Από τον Ιπποκράτη ένα καλό είχε δει η Πηλιοβλαχία. Τον είχε δει να θεμελιώνει νοσοκομείο κι ο λαός δεν μπορούσε να δει πως όλη η ομορφιά της Πηλιοβλαχίας χανόταν.
Δεν έβλεπε ο λαός πως το νοσοκομείο αυτό ήταν χάρτινος πύργος, χωμένος μες τη μπόχα της πόλης. Μόνο κάποιοι ρομαντικοί πολίτες ζητούσαν να χτιστεί έξω από τα όρια της πόλης, εκεί που θα βρισκόταν αργότερα ο τάφος του Ιάσονα, αλλά ο Ιπποκράτης ήταν ανένδοτος. Προσπαθούσαν όλοι αυτοί οι ρομαντικοί να σώσουν ένα αιωνόβιο δάσος κι ένα αιωνόβιο κτίσμα, αλλά μάταια.
Ο Ιπποκράτης καμάρωνε πως αυτός θεμέλιωσε το νοσοκομείο κι απόκρυβε πως ξεθεμέλιωσε την ιστορία της πόλης του.
Ασχολήθηκε και με τα ναρκοβοτάνια ο Ιπποκράτης και προσπάθησε να σώσει τη νεολαία απ’ αυτά, ενώ ήξερε πως η μαφία της Αρλούμπας τα διακινούσε. Ήταν όμως ανίσχυρος να πατάξει τη μαφία. Αυτή στήριζε και βολευτές.
Έκανε κι άλλη μια επαναστατική πράξη. Τσακώθηκε με τον Απόστολο το Νέο. Ο τοπάρχης αυτός - αριστερόχειρ ήταν - δεν εφάρμοσε τη νόμιμη συνταγή «μισά δικά σου, μισά δικά μου» και θέλησε να τα δώσει όλα στα δικά του παιδιά.
Ο Ιπποκράτης όμως είχε ένα μεγάλο προσόν: δεν άντεχε την αδικία!

Η Καλυψώ κατάφερε με την ομορφιά της να σαγηνέψει τους πολίτες κι έγινε κι αυτή βολευτίνα. Τα κάλλη της τα έδειχνε διαρκώς στα παράθυρα και βαρέθηκαν οι πολίτες να τα βλέπουν. Από παράθυρο σε παράθυρο σερνόταν και ήθελε και αυτή να γίνει στρατηγός της Αρλούμπας, όπως τα είχε καταφέρει και η Ροδάνθη με τους Εκατόγχειρες αριστερόχειρες.
Δεν της έδωσαν οι κάτοικοι της Πηλιοβλαχίας τη δυνατότητα να προχωρήσει το όραμά της. Δεν έγινε δεύτερη φορά ούτε βολευτίνα ούτε και στρατηγός. Θα αναγκαζόταν να γίνει τραπεζική δουλάρα, με αισχρή αμοιβή. Τόση όση θα έτρεφε δέκα οικογένειες της Πηλιοβλαχίας.

Οι αριστερόχειρες είχαν άλλα προβλήματα εκείνα τα χρόνια. Είχαν το Σιδερένιο για αρχηγό τους, αλλά αυτός χάθηκε πρόωρα. Μετά είχαν για αρχηγό τους έναν Κινέζο και φάγανε καλά ξεπουλώντας το χρήμα της Αρλούμπας. Ύστερα έγινε ο Γιωργάκης, ο Μαργαριταρένιος, αρχηγός κι αποκοιμήθηκαν μηρυκάζοντας αυτά που είχαν φάει.

Η Ροδάνθη έχανε σιγά-σιγά τον επαναστατικό χειμαρρώδη λόγο της κι άρχισε να μιλά ακατάσχετα για θεούς και δαίμονες. Έχτιζε ναούς να προστατέψει τον οίκο της κι έκανε και λιτανείες, που ονομάζονταν θυρανοίξια απ’ τους άπιστους εκείνων των χρόνων.
Ο Λεωνίδας, ο Λακε-δαιμόνιος, έκλεισε το μανάβικο που είχε σαν ήταν βολευτής κι αποφάσισε να γίνει δικολάβος.
Ο Αλέξιος, ο πατήρ του Βουλγαροκτόνου, κατάφερε να γίνει ανέλπιστα βασιλιάς της Πηλιοβλαχίας κι έτσι πάλι δε χρειάστηκε να δουλέψει. Είχε να λύσει όλα τα εσωτερικά προβλήματα της Πηλιοβλαχίας κι έτσι βολευόταν πάλι.
Ο Νικόλαος της Γκατζίας ανήκε στο παρελθόν. Αυτός ήταν Λακεδαίμων γνήσιος κι εφάρμοζε τη συνταγή «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν». Σπάνια μιλούσε σε υπηκόους του, αλλά και οι υπήκοοί του δεν ήθελαν πολλά λόγια. Περίμεναν την επανάσταση για να μιλήσουν…
Όμως μεταξύ όλων των βολευτών υπήρχε ένας αλληλοσεβασμός. Παρασταίνανε ότι τσακώνονταν στα παράθυρα, τους άκουγαν οι ψηφοφόροι και χωρίζονταν σε φατρίες και οι βολευτές βολεύονταν με το διαχωρισμό των ψηφοφόρων. Ήξεραν οι βολευτές πως αν οι ψηφοφόροι ενώνονταν τότε αυτοί θα έχαναν και τη δόξα και το χρήμα.
Στην Πηλιοβλαχία τίποτε δεν προχωρούσε. Μόνο πάνω στο όρος και στο μικρό θαλάσσιο κόλπο κατάφερναν οι αφέντες να χτίζουν επαύλεις και να χαίρονται τα κέρδη τους.
Αυτό ανάγκασε ένα λαϊκό ποιητή εκείνης της εποχής να ανακράξει:
Όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια σούρλα.
Σούρλα λέγανε τότε τη μούρη αυτοί οι Βλάχοι.»

Αυτό το παραμύθι είπε ο Αίσωπος στους μαθητές του και κανένας δεν κατάλαβε τίποτε, όπως ποτέ δεν καταλάβαινε κανείς τους μυθοποιούς.
Μόνο τους παραμυθάδες καταλάβαιναν οι άνθρωποι του λαού, γιατί ήξεραν οι παραμυθάδες να τους παραμυθιάζουν.
Άρεσε στο λαό το παραμύθιασμα, το μύθο δεν τον καταλάβαιναν.

Μόνο οι βολευτές καταλάβαιναν το μύθο και γελούσαν.
Βολεύονταν και με το μύθο οι άθλιοι…


Μάκης Μίχος, ανένταχτος της
Βλάχικης Λαϊκής και Συνασπισμένης και Σοσιαλιστικής Νέας Δημοκρατίας.

Πιτσιώρης, Δαλέζιος, Νεοφύτου και ΣΙΑ

Το άρθρο αυτό είχε σταλεί στην εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ του Βόλου.
Φυσικά δε δημοσιεύτηκε…

Άρθρο του Μάκη Μίχου, ανένταχτου της
Πανελλήνια Τσιπρομένης και Λαϊκής και Σοσιαλιστικής Νέας Δημοκρατίας

Καλό χειμώνα να ‘χουμε.
Εγώ αλλιώς είχα αποφασίσει την επιστροφή μου στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ, όμως δε μ’ αφήσανε τα διαβόλια να κάνω αυτό που ήθελα. Τα διαβόλια ήρθαν μέσα στον Αύγουστο από τον Φορέα του θαλάσσιου πάρκου…
Ε, αρκετά πια με το θαλάσσιο πάρκο των Βορείων Σποράδων. Κάποτε επιζητούσα την προστασία του απ’ τους ιθαγενείς, που ακολουθούσαν τον πανάρχαιο νόμο της Φύσης. Μετά ήρθε ο ΕΥΡΩρωμαϊκός πολιτισμός και νόμισα πως κάτι θα άλλαζε σ’ αυτόν τον άγιο τόπο.
Άλλαξαν πολλά. Στη δεκαετία του ΄80 χτίστηκε πάνω στο ακρωτήρι της Αλοννήσου, στο Γέρακα, ένα τεράστιο οικοδόμημα, που θα στέγαζε όλες τις δραστηριότητες του πάρκου καθώς και τους επιστήμονες και τους φύλακές του. Δαπανήθηκαν εκατομμύρια άπειρα εκείνο τον καιρό, ο υπουργός Πιτσιώρης περιόδευσε με την κουστωδία του το νησί της Αλοννήσου και εγκαινίασε το κτίσμα. Έφαγαν και τους αστακούς τους στη Στενή Βάλα κι όλα όδευαν στον πεπατημένο δρόμο «κάνε έργα, κάνε μελέτες κι όλο και κάτι θα περισσέψει και για σένα».
Οι τυμπανοκρουσίες των εγκαινίων ξεχάστηκαν γρήγορα και το κτίσμα έμεινε ως βορά του κακούργου χρόνου. Όταν, ύστερα από είκοσι χρόνια, συστήθηκε, χρηματοδοτήθηκε και επανδρώθηκε ο Φορέας του θαλάσσιου πάρκου παρέμεινε ανεκμετάλλευτο αυτό το κτίσμα κι ο Φορέας στεγάστηκε στο Πατητήρι. Είναι σκληρή η ερημιά…

Αναγκάστηκα πριν ένα χρόνο ν’ ασχοληθώ με το θέμα του θαλάσσιου πάρκου και με τα καμώματα των καλογέρων πάνω στο Νησί της Κυρά Παναγιάς και με την ανεξέλεγκτη βόσκηση των γιδιών. Ήρθαν άγριες μέρες μετά, με πυροβολισμούς και μηνύσεις κι όλα έδειχναν πως η Αλόννησος γινόταν Ζωνιανά (κατά τη γνώμη του κ. Νεοφύτου). Ήρθαν αργότερα και τα ταχύπλοα και φαινόταν πως ο έλεγχος του θαλάσσιου πάρκου θα ήταν επαρκής όχι μόνο για τους ψαράδες, που προσπαθούν να βγάλουν μεροκάματο, αλλά και για όλους τους επίδοξους εκμεταλλευτές του πάρκου.
Όπως είπε η Ροδούλα Ζήση «μπήκαν οι λύκοι να φυλάξουν τα πρόβατα». Δεν πιστεύω βέβαια πως υπάρχουν πρόβατα σήμερα στην κοινωνία μας, αλλά μετράω πόσο χοντροί λύκοι υπάρχουν στην ανθρώπινη κοινωνία στις μέρες μας. Ήδη καταλόγισα ευθύνες στο Φορέα για υπερ-προστατευτισμό των μεγαλοσχημόνων, που έχουν όλες τις δυνατότητες να διανυκτερεύουν με τα κότερά τους στην Κυρά Παναγιά, ενώ απαγορεύεται σ’ αυτούς που δεν είναι «εφοπλιστές» να διανυκτερεύσουν έστω και μια νύχτα πάνω στο Νησί. Οι ρομαντικοί θα ήταν ελάχιστοι, γιατί είναι πολύ σκληρές οι συνθήκες να παραμείνεις στο Νησί πάνω από δυο μέρες χωρίς προμήθειες, ενώ είναι πολύ απλό για τους έχοντες και κατέχοντες να μείνουν δεκάδες νύχτες μέσα στους όρμους του Νησιού και να το γευτούν και νόμιμα και παράνομα στη διάρκεια της νύχτας…

Όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι όταν κάτοικος της Αλοννήσου εντόπισε προσγειωμένο ελικόπτερο πάνω στο νησί Ψαθούρα και ειδοποίησε τις αρμόδιες υπηρεσίες. Περίμενε καρτερικά επί τρεις ώρες να καταφθάσουν τα πλεούμενα του Νόμου, όμως κανένα από αυτά δεν έφτασε. Ελικόπτερα θα κυνηγάμε ή τον ψαρά που μπορεί να παρανομήσει και λίγο για το μεροκάματό του.
Το ελικόπτερο τελικά είχε πάρει άδεια απ’ τον αερολιμένα Σκιάθου και κανείς εκεί δεν γνώριζε πως απαγορεύεται ακόμη κι ανθρώπου ποδάρι να πατήσει. Στα πετούμενα δεν υπάρχουν απαγορευτικές διατάξεις, γιατί τα «πετούμενα» δεν είναι ιδιοκτησία ψαράδων και φουκαράδων.
Ζήτησε ραντάρ κι άλλους κατασκοπευτικούς μηχανισμούς ο κ. Νεοφύτου, σε λίγο ίσως να ζητήσει και κανόνια, για να χτυπήσει αμείλικτα τους εισβολείς. Είχε ζητήσει από το κράτος κάτι τέτοιο όταν ανέλαβε την προεδρία του Φορέα ή διαπίστωσε καθ’ οδόν πως είναι αδύνατη η φύλαξη του πάρκου χωρίς τέτοια μέσα; Πού θα τα στήσει άραγε αυτά τα ραντάρ και πόσο ασφαλή θα είναι από έναν επίδοξο καταστροφέα τους; Θα τρέχουν τα σκάφη του απ’ το Πατητήρι αμέσως μόλις εντοπιστεί εισβολέας, ακόμη κι αν είναι στις τρεις τα ξημερώματα; Μα τα σκάφη δεν έτρεξαν για το ελικόπτερο καταμεσήμερο, θα τρέξουν τέτοια βάρβαρη ώρα; Θα φυλάνε Θερμοπύλες όλη τη νύχτα; Ξεχνάει πως ο Παλαιοκώστας έφυγε με ελικόπτερο μέσα από άγριες φυλακές και με δεκάδες φύλακες εκπαιδευμένους. Θα μπορέσουν οι υπάλληλοί του ν’ αντιμετωπίσουν την πονηριά μέσα στο σκότος του πελάγους;
Και ήρθε και το δεύτερο χαστούκι για το Φορέα. Υπάλληλός του Φορέα συνελήφθη από υπαλλήλους του Φορέα να κολυμπάει με μάσκα δίπλα στις σπηλιές του νησιού Πιπέρι, εκεί όπου απαγορεύεται να πλησιάσεις στα τρία μίλια. Ο κ. Νεοφύτου στήριξε αυτή την ενέργεια του υπαλλήλου του, λέγοντας ότι εκτελούσε εντολή του. Ήθελε, λέει, να μάθει «αν τα μέτρα φύλαξης εφαρμόζονται». Δεν φορούσε ούτε στολή ούτε μπουκάλες αυτός ο εθελοντής «σπιούνος», έτσι ισχυρίστηκε ο κ. Νεοφύτου. Θα τον έβρισκαν το φουκαρά μετά από μέρες κατεψυγμένο αν δεν έρχονταν οι άλλοι συνάδελφοί του για να τον «συλλάβουν». Δε μας λέει επίσης ο κ. Νεοφύτου πώς είναι δυνατό ο πρόεδρος ενός τέτοιου Φορέα, που έχει Δ.Σ., να χρησιμοποιεί ως κατασκόπους υπαλλήλους του, χωρίς να έχουν γνώση τα άλλα μέλη του Δ.Σ. του; Τι σόι «δημοκρατικό συμβούλιο» είναι αυτό;
Φυσικά και δεν είναι πιστευτές οι δηλώσεις αυτές του κ. Νεοφύτου. Αν έχει προβλήματα με τους υπαλλήλους του μέσα στο Φορέα ας τα φέρει μέσα στο Δ.Σ. κι αυτό να πάρει τις αποφάσεις του, εκτός αν πιστεύει στην «αρχή του ενός ανδρός» κατά Θουκυδίδη. Έχει ο κ. Νεοφύτου το ανάστημα του Περικλή;
Το κακό είναι όμως πως ο πρόεδρος του Φορέα διαμαρτύρεται επειδή οι υπάλληλοί του ειδοποίησαν για τη σύλληψη του συνεργάτη του το λιμεναρχείο κι όχι το Φορέα, λες και ο ίδιος είχε ενημερώσει τους συνεργάτες του για τη δράση του κατασκόπου του. Αυτές οι ενέργειες δείχνουν απλά την υποτίμηση των ανώνυμων απ’ τους επώνυμους. Κάποιοι όμως αντιλαμβανόμαστε ακόμη και τα πολιτικά παιχνίδια και τη βουλιμία όλων αυτών που δήθεν αγωνίζονται για το καλό του τόπου.
Δεν έχω πρόθεση να επιτεθώ στον καθηγητή-πρόεδρο, όμως με πνίγει η αγανάκτηση. Η δημιουργία του Φορέα είχε αναπτερώσει κάποτε-βλακωδώς- τις ελπίδες μου και νόμισα πως κάτι θα γινόταν για την προστασία του περιβάλλοντος. Όταν όμως εκείνοι που θα προστάτευαν το πάρκο γίνονται «προστάτες», τότε δε μου απομένει παρά να διατυπώνω την ανησυχία μου ή να αμφισβητώ τον υποκριτικό σοφιστικό λόγο των μεγαλόσχημων.

Θα κουκουλωθούν όλα, όπως πάντα. Μην περιμένει όμως κανείς να πειστούν εκείνοι οι δύσπιστοι ψαράδες και να σεβαστούν τους νόμους των παραβατών. Παιχνίδι κλεφτών κι αστυνόμων θα είναι η ιστορία, με εναλλασσόμενους ρόλους. Δεν ξέρω ποιο είναι το καταστατικό του Φορέα και τι προβλέπει σε τέτοιες έκνομες καταστάσεις, όμως αν εγώ ήμουν στη θέση του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. θα πετούσα έξω από την πόρτα του Φορέα εκείνους που ασχημονούν σε βάρος του. Σίγουρα ο Σουφλιάς έχει ενημερωθεί για τις παράνομες αυτές δράσεις(και τα ΜΜΕ της Αθήνας τις κατέγραψαν), όμως δεν έχει τα κότσια να παρέμβει και να αποκεφαλίσει. Έτσι κι αλλιώς όλα τα κόμματα σε τέτοια μονοπάτια περπατάνε.
Ο Φορέας πρέπει να βαδίσει στο δρόμο της συνεννόησης με τους κατοίκους του νησιού, αν έχει σκοπό να βοηθήσει και να βοηθηθεί απ’ αυτούς. Η κόντρα αυτή δεν πρόκειται να οδηγήσει στα επιθυμητά αποτελέσματα, εκτός κι αν στόχος του Φορέα είναι μόνο η υλοποίηση των λόγων της Ροδούλας Ζήση (λόγους που δεν ασπάζομαι προσωπικά). Τα απολογητικά λόγια και η κάλυψη των σφαλμάτων διαιωνίζουν το άσχημο κλίμα κι εξαγριώνουν τους Λιαδρομίτες. Έτσι κι αλλιώς αυτοί βιώνουν αυτόν τον τόπο από τότε που γεννήθηκαν κι είναι δύσκολο να τους πείσει κανείς για τα νέα πολιτισμικά πρότυπα, που είναι χειρότερα απ’ τα δικά τους παραδοσιακά.

Υ.Γ.
Έγινε και διοικητικό συμβούλιο του Φορέα την περασμένη Τετάρτη, κεκλεισμένων των θυρών. Ακόμα και τις συνεδριάσεις της Βουλής μπορεί να παρακολουθήσει ο πολίτης, η παρουσία των πολιτών στη συνεδρίαση του Φορέα είναι ανεπίτρεπτη.
Ξέρω επίσης πως παίζονται κομματικά παιχνίδια στην όλη ιστορία. Δεν ανήκω ευτυχώς σε κανένα πολιτικό κόμμα και παραμένω Πολίτης μέσα σε μια κοινωνία που αρνείται τους Πολίτες. Ούτε και τους «μαχόμενους πασόκους» υπερασπίζομαι. Ξέρω πως είναι ικανοί για κάθε κακό. Το απόδειξαν είκοσι χρόνια…
Μόνο τη θεά Φύση υπερασπίζομαι.

Υ.Γ. δεύτερο
Άκουσα στο ραδιόφωνο πως ο κ. Νεοφύτου δήλωσε ότι ο Φορέας επιχορηγείται με τρία εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο, απ’ τα οποία το 45% πηγαίνουν σε μισθοδοσία όλων των υπαλλήλων του. Δέκα υπαλλήλους έχει ο Φορέας και αμείβεται ο καθένας με εκατόν τριάντα χιλιάδες Ευρώ το χρόνο!
Ποιος μίλησε για τη γενιά των 700 Ευρώ το μήνα;

Εφραιμείτε και προσεύχεστε στη Μονή Βατοπαιδίου

Εφραιμείτε και προσεύχεστε
στη Μονή Βατοπαιδίου .

Επίτηδες υπογράμμισα το Βατοπαίδιον, επειδή με εξέπληξε η ορθογραφία .
Βατοπέδιον το ήξερα μέχρι σήμερα (βατό πεδίον) και ξαφνικά αναγκάστηκα να την ετυμολογήσω με άλλο τρόπο τη λέξη (βατό παιδίον ή βατεύω το παιδίον).
Κάτι θα ξέρουν οι καλόγεροί μας και δε διαμαρτύρονται για την ανορθόδοξη γραφή.
Έτσι κι αλλιώς η Ορθοδοξία μας ανορθόδοξα πορευόταν ανά τους αιώνες.
Ήταν η μόνη που δεν φοβήθηκε το φραγγέλιο του ιδρυτή της.

Εφραιμείτε και προσεύχεστε, Χριστιανοί.
Θα σας μοιράσει η Εκκλησία την περιουσία της στη…δεύτερη παρουσία.

Μάκης Μίχος

«Ο καημένος ο Βολιώτης»…

Άρθρο του Μάκη Μίχου, ανένταχτου της
Πανελλήνια Τσιπρομένης και Λαϊκής και Σοσιαλιστικής Νέας Δημοκρατίας

«Ο καημένος ο Βολιώτης»…

Έτσι τον ονόμασε ο αντινομάρχης Ντίτορας αυτόν το λαμπρό άντρα που κοσμεί αλλά και προστατεύει την πόλη μας και τη χώρα μας από κάθε οικολογική καταστροφή. Αυτή η φράση του Ντίτορα με εξέπληξε, γιατί είναι ο πρώτος πολιτικός ανήρ που τόλμησε να προσβάλει την προσωπικότητα του μέγιστου οικολόγου.
Είπε κι άλλα ο «αναιδής» Ντίτορας. Κατηγόρησε τον «καημένο το Βολιώτη» ότι θέλει να στήσει «αλιευτικό καταφύγιο» στα Καλά Νερά κι ότι ζήτησε από τη Νομαρχία να μη δοθεί περαιτέρω άδεια στα λειτουργούντα ιχθυοτροφεία στις Νηες και τη Μηλίνα. Εγώ, ο αδαής, έμαθα για πρώτη φορά τη διαφορά μεταξύ αλιευτικών καταφυγίων και των ιχθυοτροφείων. Τα πρώτα βελτιώνουν το θαλάσσιο περιβάλλον, ενώ τα δεύτερα, που τα εκμεταλλεύονται ιδιώτες, προξενούν μόλυνση στο περιβάλλον. Το πιο αστείο όμως ήταν οι μετρήσεις που έγιναν στα Καλά Νερά από το ΠΑΚΟΕ κι έκριναν ακατάλληλες αυτές τις ακτές, ενώ σε μια βδομάδα κρίθηκαν από το ΠΑΚΟΕ κατάλληλες. Το ίδιο συνέβη και σ’ άλλες ακτές του νομού μας, κρίνονταν ακατάλληλες για μια βδομάδα και ύστερα από μια βδομάδα «καθάριζαν»…
Είναι «αναιδέστατος» ο Ντίτορας, μίλησε και για συνεργασία του Αρέθα με το Βολιώτη στη δημιουργία του αλιευτικού καταφυγίου. Αυτό το καταφύγιο δεν πρόκειται να βλάψει το περιβάλλον, γιατί θα εκτρέφονται ειδικά ψάρια που θα τρέφονται με τα λήμματα του Παγασητικού, θα τον καθαρίζουν τον κόλπο και θα πουλιούνται σε καλύτερη τιμή μιας και θα έχουν επιτελέσει οικολογικό έργο. Όλα τα κέρδη του ΠΑΚΟΕ και του Δήμου θα μοιράζονται στους άπορους κατοίκους του Δήμου Μηλεών, γιατί είναι γνωστό πως και το ΠΑΚΟΕ και ο Δήμος και ο «καημένος ο Βολιώτης» δεν είναι κερδοσκόποι, αλλά το μόνο που στοχεύουν είναι η βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών.
Είναι «αναιδής» ο Ντίτορας, μίλησε για τριακόσιες χιλιάδες Ευρώ που ζήτησε το ΠΑΚΟΕ για τη μελέτη της ρύπανσης απ’ την ΑΓΕΤ. Τι είναι τριακόσιες χιλιάδες όταν μ’ αυτές πρέπει να θρέψεις τα παιδιά σου;
Είναι «αναιδής» ο Ντίτορας, γιατί δε βλέπει πως ο νομάρχης έχει στο πλευρό του τον «καημένο το Βολιώτη» σε θέματα περιβάλλοντος. Ο «καημένος ο Βολιώτης» κανένα δε φοβάται, γιατί επιτελεί κοινωνικό έργο. Επεξεργάζεται μελέτες και επιχορηγείται απ’ τα υπουργεία για τις μελέτες αυτές. Ξέρει περισσότερα ο «αναιδής» Ντίτορας από αυτούς τους υπουργούς μας, που ενισχύουν το πατριωτικό έργο του Βολιώτη;
Είναι «αναιδής» ο Ντίτορας, γιατί δεν κατονόμασε όλους τους άθλους «του καημένου του Βολιώτη. Έπρεπε να θυμίσει στους Βολιώτες τα αλυσοδεσίματα πάνω στα δέντρα της πόλης, τα ψάρια που πετούσε στα λιμεναρχεία, τα λάστιχα που έκαιγε έξω απ’ την ΑΓΕΤ, τις πυραμίδες που έχτιζε για να προωθήσει οικολογικά προϊόντα… Πάσχει από αμνησία ο «αναιδής» Ντίτορας και μόνο ο συνετός Σκυργιάννης θα μπορούσε ίσως να τον βοηθήσει στην αποκάλυψη των άθλων του «καημένου». Όμως ο Σκυργιάννης έχει πάθει κορυνίαση και φαναρίωση στα δυο τελευταία χρόνια κι οδηγείται στις ίδιες ατραπούς με τον «καημένο».
Είναι «αναιδής» ο Ντίτορας και «καημένος». Ο Βολιώτης μόνο καημένος δεν είναι, το γονίδιό του τον οδηγεί σε δρόμους επικερδείς και προσοδοφόρους. Απορώ μάλιστα πώς δεν έστειλε δικαστικό επιμελητή εναντίον του για να πληρώσει ο «καημένος» Ντίτορας την αναίδειά του και την ύβρη του ενάντια σ’ ένα πανελλήνια αναγνωρισμένο ακτιβιστή και κοινωνικό μαχητή. Είναι σώφρων ο Βολιώτης και δεν επιζητεί τη σύγκρουση με την εξουσία. Ξέρει πως πολύ σύντομα θα ξεχαστούν αυτές οι ιστορίες κι ότι πάλι το έδαφος θα είναι κατάλληλο για νέες δράσεις. Ξέρει πως οι αντιδράσεις έχουν ξεχαστεί από το κοινωνικό σύνολο κι ότι μόνο οι «καημένοι» επιβιώνουν. Οι καθαροί χαρακτηρίζονται από τους «καημένους» γραφικοί και ρομαντικοί.
Περιμένω απ’ τον «αναιδέστατο» Ντίτορα ν’ αποκαλύψει κι άλλα για τις δράσεις αυτού του «καημένου Βολιώτη». Περιμένω ν’ αποδείξει ποιανού προσόν είναι η αναίδεια και ο εμπαιγμός του κοινωνικού συνόλου.
Όμως το μυαλό μου γυρίζει πίσω κάποια χρόνια, όταν ήρθε δικαστικός επιμελητής μέσα στο σχολειό μου για να μου επιδώσει «εξώδικη διαμαρτυρία και πρόσκληση» επειδή τον συκοφάντησα μέσα από ραδιοφωνική εκπομπή. Δε συνηθίζω κάτι τέτοιο αλλά ούτε και τους δρόμους της Θέμιδος επιδιώκω, γιατί θα περνούσα όλη μου τη ζωή κυνηγώντας τα όρνεα που τρέφονται από τις σάρκες του λαού. Έγραφε λοιπόν ο «καημένος» σε κείνο το εξώδικό του:
«…από το ραδιοφωνικό σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΕΝΑ» προβήκατε σε συκοφαντικές δηλώσεις και καταφρονητικές φράσεις σε βάρος μου καθώς και μελών μου, που βλάπτουν τη φήμη μου, την πίστη μου και δημόσια εικόνα μου ως περιβαλλοντικής οργάνωσης, αφού είναι σε όλους γνωστό, όπως και σε σας, η ανιδιοτελής, διαρκής, συνεπής και με ηθικές αρχές και πίστη στην οικουμενική αξία του περιβάλλοντος, πολύχρονη και πολύμορφη αγωνιστική μου προσφορά και δράση για την προστασία του περιβάλλοντος, όχι μόνο σε τοπικό και πανελλαδικό αλλά και ευρύτερα σε ευρωπαϊκό πεδίο…».
Με απειλούσε στη συνέχεια «με τη ρητή επιφύλαξή του για κάθε νόμιμο δικαίωμά του» κι ίσως είχε στο νου του να κάνει κατάσχεση του οικολογικού μου σπιτιού και μέσα σ’ αυτό να ξαπλώσει την «οικολογική» του δράση.
Δεν προχώρησε τη διωκτική διαδικασία γιατί πήρε την πρέπουσα απάντηση εκ μέρους μου και προτίμησε να λουφάξει, έτσι όπως λούφαξε και στο σαρκασμό του «αναιδούς» Ντίτορα πριν μια βδομάδα. Έκανε μια ευτελή δήλωση στις εφημερίδες και θεώρησε το περιστατικό λήξαν.
Το σπιτάκι μου το γλίτωσα από την αδηφάγο του ορμή. Κατάλαβε πως τον κρατώ καλά στο χέρι μου, χωρίς κερδοφόρες τάσεις. Αυτές τις έχουν μόνο όσοι υποκρίνονται τους σωτήρες του τόπου.

Μου μένουν όμως διάφορες απορίες από τη δράση του «καημένου του Βολιώτη».
Πρώτον, πώς είναι δυνατό τα μηχανήματα του ΠΑΚΟΕ να κρίνουν ακατάλληλες αυτές τις ακτές και σε δέκα μέρες να τις βαφτίζουν καθαρές; Μήπως πρέπει να εξοπλιστεί το ΠΑΚΟΕ με πιο σύγχρονα μηχανήματα; Είναι δυνατό ο έμφρων πολίτης να πιστέψει στη θεωρία του ακατάλληλου κι αυτόματα του καθαρού ή δικαιολογημένα ταξιδεύει ο νους του σε βρώμικες διαπλοκές;
Δεύτερον, πώς είναι δυνατό να επιζητεί τη δημιουργία του αλιευτικού καταφυγίου μέσα στην καρδιά των ακτών του Παγασητικού, ενώ τα ιχθυοτροφεία βρίσκονται στις άκρες του κόλπου;
Τρίτον, μιας και το ονομάζει αλιευτικό καταφύγιο θα επιτρέψει σ’ όλα τα είδη ιχθύων να βρίσκουν προστασία εκεί μέσα; Θα εφαρμόσει τη λαϊκή ρήση «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» ή θα εφαρμοστεί η ανθρώπινη βουλιμία για το μεγάλο κι ακριβό ψάρι;
Ο «αναιδής» Ντίτορας μίλησε για ιχθυοτροφείο στα Καλά Νερά κι όχι για καταφύγιο. Ο «καημένος ο Βολιώτης» μιλάει για καταφύγια, που θα προσφέρουν στην αγορά καθαρό ψάρι. Πού θα το βρουν αυτό το ψάρι μέσα στον Παγασητικό;
Η σύμπραξη του Αρέθα με το Βολιώτη δε με εκπλήσσει καθόλου. Έχουν και οι δυο τους την αγαθή πρόθεση να βοηθήσουν την περιοχή τους, να πάρουν επιχορηγήσεις από την Ευρ. Ένωση κι από τα υπουργεία, να κάνουν μελέτες… Έργα δε θα δει ο τόπος, όμως η καλή πρόθεση είναι αρκετή.
Κάνετε μελέτες, όπως έγραφα παλιότερα. Άπειρες μελέτες, άχρηστες. Κάτι θα μείνει στα χρονοντούλαπα της ιστορίας και κάτι θα μείνει και στα ντουλάπια σας. Αρκεί μόνο να δείχνετε πως όλα γίνονται για το καλό της πόλης.

Υ.Γ.
Περίμενα να δοθεί διάσταση του εξωφρενικού αυτού θέματος από τα μέσα ενημέρωσης. Παραμένω, φαίνεται, αφελής. Μόνο οι «αναιδείς» Ντίτορες έχουν την τόλμη να πούνε κάποιες αλήθειες…

Η γιορτή των μαθητικών εγκαταλείψεων

Άρθρο του Μάκη Μίχου , ανένταχτου της
Πανελλήνια Συνασπισμένης και Λαϊκής και Σοσιαλιστικής Νέας Δημοκρατίας

Η γιορτή των μαθητικών εγκαταλείψεων

Έχουν περάσει δεκαοχτώ χρόνια από τότε που εφευρέθηκε αυτή η επαναστατική μέθοδος . Ήταν τα χρόνια που ο Μητσοτάκης και η Ν.Δ. σχημάτισαν κυβέρνηση , ήταν τότε που το συνδικάτο των καθηγητών προδόθηκε απ’ τους συνδικαλιστές του . Την πρώτη φορά από κείνον τον Δούκα , τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ , στα 1988 και τη δεύτερη το 1990 απ’ τους συνδικαλιστές της Ν.Δ.
Δυο απεργίες διαρκείας είχε κάνει ο κλάδος των καθηγητών , αιμορράγησαν όλοι οι επαναστάτες καθηγητές και λούφαραν οι καθεστωτικοί .
Δεν χωρούσε άλλη επανάσταση πια . Ο κλάδος είχε αρχίσει να σιχαίνεται όλο και πιο πολύ το συνδικάτο και δεν το εμπιστευόταν . Το συνδικάτο όμως άρχισε να καταστρώνει καινούρια σχέδια . Μιας και δεν τολμούσε να μιλήσει για νέους αγώνες των καθηγητών ενάντια στη «δεξιά πολιτική» αποφάσισε να ωθήσει τους μαθητές στην εξέγερση .
Το συνδικάτο ελεγχόταν από τους Πράσινους απ’ το 1982 και μέχρι πριν τρία χρόνια . Η «συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων» , που προωθούσε το ΚΚΕ , έκανε ακόμη πιο πανίσχυρη την ΠΑΣΚ .
Ο συνδικαλισμός των μαθητών είχε επίσης θεσμοθετηθεί απ’ το Σιδερένιο μέσα στα Γυμνάσια και τα Λύκεια . Προσεχώς θα έμπαινε και στα νηπιαγωγεία …

Οι μαθητές ανέλαβαν τότε την «επανάσταση» στα χέρια τους . Υποκινούμενοι από «προοδευτικούς» καθηγητές μπήκαν στον αγώνα κλειδώνοντας με λουκέτα τα σχολεία τους και σπέρνοντας άπειρη χαρά στους υποκινητές τους . Μ’ ένα σμπάρο δυο επιτυχίες . Οι καθηγητές εκβίαζαν την κυβέρνηση για μεταρρυθμίσεις ηλίθιες και ταυτόχρονα λούφαραν , χωρίς περικοπή του μισθού τους .
Είχα βγει τότε με άρθρα κι είχα βαφτίσει τις καταλήψεις των σχολείων «γιορτή των μαθητικών καταλήψεων» , αλλά πολύ λίγοι και έμφρονες αποδέχτηκαν αυτόν τον χαρακτηρισμό μου . Με κατηγόρησαν και τότε για δεξιά στροφή , όλοι εκείνοι που αργότερα καθίσανε σε περιστρεφόμενες καρέκλες .
Οι περιστρεφόμενες καρέκλες έγιναν τότε το όπλο των συνδικαλιστών , επειδή μπορούσαν να στραφούν και προς τα δεξιά και προς τ’ αριστερά …

Την ώρα που εγώ κατακεραύνωνα τις υποκινήσεις αυτές , οι «προοδευτικοί» μου συνάδελφοι προσφέρανε σουβλάκια και μπύρες στους καταληψίες . Κατήγγειλα με τα επώνυμά τους τους «συναδέλφους» αυτούς , αλλά κανενός το αυτί δεν ίδρωνε .
Όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα του «προοδευτισμού» εκείνα τα χρόνια . Ακόμη και ο άδικος χαμός του Τεμπονέρα , αντί να συνετίσει τους ταγούς της εκπαιδευτικής κοινότητας τους ντοπάρισε «πολιτικά» και τους οδήγησε σε ακραίες ενέργειες .
Συνέχισαν να ντοπάρουν το μαθητικό κίνημα , το οποίο δρούσε ανεγκέφαλα και καθοδηγούνταν από μελλοντικούς πολιτικάντηδες , που μάζευαν τις περγαμηνές της πολιτικής τους αναρρίχησης . Παλιότερα τα πανεπιστήμια ανέδειχναν πολιτικούς , τώρα οι πολιτικοί ξεκινούσαν τη σταδιοδρομία τους απ’ τα Γυμνάσια . Έχουμε και το τρανταχτό παράδειγμα του Τσίπρα στις μέρες μας…

Η γιορτή των μαθητικών καταλήψεων έγινε με το πέρασμα των χρόνων εθνική γιορτή . Κάπου εκεί στα τέλη του Οκτώβρη ή στις αρχές του Νοέμβρη αρχίζει σε πανελλήνιο επίπεδο «η γιορτή της πατάτας» .
Είναι οι μικρές διακοπές που έχουν οι μαθητές της Γερμανίας .
Εκείνοι γιορτάζουν το εθνικό τους έδεσμα , εμείς εδώ γιορτάζουμε την ηλιθιότητα της πολιτικής .
Μόνο που τώρα η γιορτή βαφτίστηκε «γιορτή μαθητικών εγκαταλείψεων» .

Κανείς σχεδόν δεν αντιτίθεται στην απαράδεκτη αυτή γιορτή των ημερών μας . Ρεπορτάζ καθημερινά καταγράφουν τον ηρωισμό των μαθητών, οι κάμερες έχουν εστιάσει πάνω στα λουκέτα των σχολείων . Τρέφονται οι κάμερες μ’ όλα αυτά τα κακουργήματα κατά της παιδείας .
Παιδεία δεν υπήρξε ποτέ για τα λαϊκά στρώματα , μόνο πολιτική επίφαση παιδείας και παχιά λόγια .

Οι μαθητές απλά αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο κι ανέξοδα για τους ίδιους και με έξοδα των γονιών τους μάχονται ενάντια σ’ ένα ανύπαρκτο εκπαιδευτικό σύστημα , που ελάχιστα ενδιαφέρεται για τη μόρφωση των νέων .

Κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν καυτηριάζει αυτή την παράνοια , που καθοδηγεί τους νέους στην απραξία ή τη δυσπραγία . Βολές μόνο κατά της κυβέρνησης εκτοξεύονται , που δεν υποκύπτει σε πιέσεις «υποψήφιων πολιτικών» .

Ξέχασα . Υπάρχει κι ένα κόμμα που υποθάλπει αυτή την παράνοια και προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να αυξήσει τα εκλογικά του ποσοστά .
Τα κατάφερε στις τελευταίες εθνικές εκλογές και κέρδισε ψήφους με το άρθρο 16 και με περίσσια αυθάδεια των τέκνων του . Αυτά τα καλόπαιδα , που ζουν με το άθλιο χρήμα των γονιών τους , γίνονται οι ηγέτες μαθητών και φοιτητών .
Ξέρουν πως ο ηγεμών φτιάχνεται σήμερα απ’ τα γεννοφάσκια του , όπως παλιά η ηγεσία ήταν πορφυρογέννητη .
Το συριζωμένο αυτό κόμμα , που ξεριζώθηκε απ’ τα χώματα του «ανύπαρκτου σοσιαλισμού» και προσπαθεί να επιδείξει τη μετάλλαξή του , οδηγεί για άλλη μια φορά τους νέους σε ονειροπόλους δρόμους .
Το μεγάλο κόμμα της αριστεράς παρασύρεται στον ίδιο κατήφορο , έτσι όπως και τότε που ήθελε να πιάσει το 17% …
Οι κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρονται πλέον για τις ανταρσίες ούτε για την αμάθεια των μαθητών . Βολεύονται με τις ανταρσίες αυτές . Ξέρουν πως οι δικοί τους γόνοι βολεύονται απ’ τις ανταρσίες , δεν χάνουν το χρόνο οι γόνοι με ανούσιες γνώσεις του δημόσιου σχολείου , αλλά κερδίζουν απ’ τους έμμισθους σοφιστές την απαραίτητη γνώση .
Βολεύεται και η τέταρτη εξουσία , που περιχαρής τρέφεται με τους βανδαλισμούς των «επαναστατημένων νέων» .
Αυτή προβάλλει τους «σταρ» των εγκαταλείψεων και προωθεί την κοινωνία στους δρόμους της παγκόσμιας μαφίας .

Η γιορτή των μαθητικών εγκαταλείψεων θα κρατήσει όσο είχαν κρατήσει και οι απεργιακές επιδείξεις των καθηγητών τα προηγούμενα χρόνια .
Από κείνες τις επιδείξεις κάποιοι έχασαν χρήματα .
Απ’ τις γιορτές κάποιοι θα χάσουν γνώση .
Και στις δυο περιπτώσεις οι κυβερνήτες κερδίζουν , άλλοτε χρήμα κι άλλοτε τους δούλους που χρειάζονται για το μέλλον των παιδιών τους .
Αυτό δεν το αντιλαμβάνονται οι μελλοντικοί δούλοι , όπως δεν το αντιληφθήκαμε κι εμείς όταν έπρεπε .

Εμείς μείναμε ρομαντικοί μέσα στην άγρια ζούγκλα .
Όμως στη ζούγκλα κερδίζει ο δυνατός κι όχι ο ρομαντικός .
Ο ρομαντισμός είναι αποκύημα του Λόγου και της ανθρώπινης ηλιθιότητας .

Σχόλιο πάνω στην προσπάθεια .

Δεν είχα σκοπό να γίνω «νταβατζής» αυτές τις δύσκολες μέρες. Ίσως έπρεπε να παρατήσω τον ισόβιο αγώνα και να κοιτάξω λίγο μπρος μου και να γίνω όπως τα άλλα ζώα του πλανήτη, να γράφω ψευτιές για να βγάλω μαύρο χρήμα και να γίνω ένας κουστουμαρισμένος απατεώνας.

Το καταραμένο κι εγωιστικό γονίδιο δεν μου επιτρέπει κάτι τέτοιο.

Προσπάθησα πολλά χρόνια να αρθρογραφήσω στον ημερήσιο Τύπο και να πω τα λιγοστά μου λόγια μέσα στη μικρή και συντηρητική κοινωνία, όμως ο Τύπος στραγγαλίζει τις πένες που λένε την αλήθεια . Προσπάθησα να πω τα λιγοστά μου λόγια κι απ’ το τοπικό ραδιόφωνο, όμως κι από εκεί με απόδιωχναν οι κατώτεροι , που μοστράριζαν για ανώτεροι.

Με κράτησε για ένα χρόνο κάποια ντόπια μικρή εφημερίδα, αλλά ακόμα ψάχνω να βρω για ποιο λόγο με κράτησε. Ήθελε να με προσβάλει ή να προβάλει αυτή την ψευδελευθερία που μαστίζει την κοινωνία;

Αποφάσισα τότε να εκδώσω μια δική μου μηνιαία εφημερίδα - την ΠΕΜΠΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ - αλλά η έκδοσή της σταμάτησε μετά από τέσσερις μήνες - για οικονομικούς λόγους.

Δε μου περίσσευαν χρήματα για να εκδίδω τη σκέψη μου.

Αναπάντεχα, πριν ένα χρόνο, δέχτηκε τη γραφή μου η μεγάλη εφημερίδα του Βόλου, η ΘΕΣΣΑΛΙΑ. Νόμισα πως βρήκα επιτέλους ένα στέκι. Αυτολογοκρινόμουνα για ώρες μέχρι να δώσω το κάθε κείμενό μου και να είμαι καθαρός απέναντι στο έγκριτο τοπικό έντυπο. Μάταιες προσπάθειες, απέναντι σε χαμαιλέοντες αυτού του τόπου που ζούμε και που τα ‘κονομάνε με τον υποκριτικό τους λόγο.

Δεν αντέχω πια να με πνίγουν οι κατώτεροι, ούτε και νιώθω ανώτερος. Θέλω πια να πω τα λιγοστά μου λόγια ελεύθερα, χωρίς να λογοδοτώ στους κατώτερους, που αυθαίρετα ονομάζονται δημοσιογράφοι. Δεν μπορώ να σκύψω τον αυχένα σ’ ανθρωπάκια που παρασταίνουν τους κριτές των πάντων, χωρίς αυτοκριτική και κρίση και μοναδικό τους προσόν τον αλαλαγμό.

Ο αλαλαγμός αυτός με θυμώνει, με οδηγεί στη νέα απόπειρα λόγου.

Θα ορμήσουν, το ξέρω, επάνω μου όλοι οι μιμητές των Τραγκαουνάκηδων, που μόνο στόχο έχουν το κέρδος απ’ την επαρχιακή διαπλοκή. Δεν φοβάμαι κανέναν απ’ αυτούς, γιατί ξέρω πως απευθύνονται σε ώτα ανύποπτων αλλά κι αποχαυνωμένων πολιτών. Στους Πολίτες απευθύνεται το νέο εγχείρημα και ευελπιστεί να γίνει ένα επαρχιώτικο βήμα για τους «διαφορετικούς», που πνίγονται μέσα στη μπόχα που εκπέμπουν καναλάρχες, εφημεριδοπώλες και σταθμάρχες .

Βάφτισα το blog «ΠΕΜΠΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ» και νομίζω πως ο τίτλος του τα λέει όλα . Τις τρεις εξουσίες τις νιώσαμε στο πετσί μας χιλιάδες χρόνια , την τέταρτη τη νιώσαμε τις τελευταίες δεκαετίες . Αυτή είναι η πιο ύπουλη , μια κουτσομπόλα πόρνη που τα παίρνει πανταχόθεν και κατευθύνει άπαντες στους στόχους της .

Ο δημοσιογράφος είναι η τέταρτη εξουσία .

Τον πληρώνει η εκτελεστική ,

τον στηρίζει η νομοθετική και

τον καλύπτει η δικαστική .

Υπάρχει βέβαια μια πέμπτη αόρατη εξουσία , που ελέγχει τις άλλες τέσσερις , μα αυτήν κανείς δεν μπορεί να τη δείξει …

Φυσικά χλευάζω, γιατί επιμένω να αρνούμαι τις δομές της εξουσίας . Δεν ήταν ο Καραμανλής - που μίλησε για νταβατζήδες - η αιτία που με έσπρωξε να εκδώσω την «ΠΕΜΠΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ» πριν τρία χρόνια. Αιτίες υπήρξαν πολλές, επειδή η ελεύθερη άποψη καταχωρίζεται στις εφημερίδες μόνο όταν συμφέρει στους εκδότες της. Σου επιτρέπουν να κρίνεις αντιφρονούντες και απαγορεύουν να κρίνεις την αφροσύνη τους .

Το blog αυτό προσβλέπει να γίνει ένα ερασιτεχνικό βήμα ελεύθερου λόγου για τους Πολίτες της Μαγνησίας κι όχι μόνο. Δεν ισχυρίζεται ότι θα σας δώσει την αλήθεια στο πιάτο, όμως δεν πρόκειται να σας πει ψέματα . Θα μείνει μακριά από εκείνες τις κομματικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις που ισοπεδώνουν τις συνειδήσεις των Πολιτών και τους μεταποιούν σε άμορφους οπαδούς. Θα σέβεται το Νόμο, γιατί γνωρίζουμε πως ο Νόμος μόνο ενάντια στους διαφορετικούς στρέφεται άμεσα και όχι ενάντια στους νταβατζήδες της πληροφόρησης.

Προσβλέπουμε στην πληροφόρηση των πολιτών, όχι τόσο στα μεγάλα θέματα που ελέγχονται απ’ τη μαφία που κυβερνάει τον κόσμο, αλλά στα μικρά που περνούν απαρατήρητα. Η ενημέρωση θα είναι πολύπλευρη και θα αφορά κάθε πολίτη της περιοχής μας.

Δεν θα υπάρχουν διαφημίσεις με το πρόσχημα της οικονομικής ενίσχυσης , αλλά η έκδοσή του θα στηρίζεται στη συνδρομή αυτών που θέλουν ο Λόγος να ζήσει μέσα στον κοινωνικό παραλογισμό. Μια μη κερδοσκοπική καθημερινή επικοινωνία θα είναι, για να βγάλουν τ’ απωθημένα τους όλοι όσοι είναι πετσοκομμένοι από νταβατζήδες της ενημέρωσης.

Σ’ αυτό το σημείο μάλιστα προειδοποιώ τους «αναγνώστες» και συμμέτοχους του blog πως όλα τα σχόλιά τους θα περνούν απ’ τη λογοκρισία μου. Θα δημοσιεύονται όλες οι απόψεις, αρκεί να μην είναι επικίνδυνες για την ελάχιστη ελευθερία που μας επιτρέπουν.

Ξεκινώ σχεδόν μόνος μου την προσπάθεια, με την ελπίδα πως θα βοηθήσουν κι άλλοι. Οι σελίδες είναι ανοιχτές σε κάθε Πολίτη που έχει άποψη και ταυτόχρονα τη διάθεση να δεχτεί τον κριτικό διάλογο. Ιδεολογικοί αφορισμοί δεν έχουν θέση στην ΠΕΜΠΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ακόμη κι αυτοί που θα νομίσουν ότι θίγονται από το Λόγο έχουν το δικαίωμα να καταχωρίσουν το λόγο τους στο blog . Αυτή είναι και η διαφορά απ’ τις «φυλλάδες με μιάμιση δραχμή» .

Προτιμώ ν’ αγωνίζομαι μάταια, παρά να ζω μάταια .

Ελπίζω πως θα βοηθήσουν πολλοί στο εγχείρημα . Αν όχι , δεν πειράζει .

Δεν θα είναι η πρώτη ούτε η τελευταία αποτυχημένη προσπάθεια αντίστασης στον εφησυχασμό που μας επιβάλλουν .

Μάκης Μίχος , ανένταχτος

της Πανελλήνια Τσιπρομένης, Λαϊκής και Σοσιαλιστικής Νέας Δημοκρατίας .