Η παρουσίαση του βιβλίου ενός φίλου

Προχτές βράδυ, στις 7.30, χώθηκα πάλι σε στέκι.

Καινούριο στέκι για τους διαφορετικούς,

αλλά και γι’ αυτούς που το παίζουν διαφορετικοί.

Κυρίως για τους δεύτερους…

Είδα φάτσες απ’ τα παλιά και φάτσες καινούριες.

Φάτσες καθαρές και φάτσες ύπουλες, ψεύτικες.

Ο φίλος παρουσίαζε το πρώτο βιβλίο του

και έφερνε στο φως αρχαίες ιδέες

για το πώς θα μπορούσαν να ζήσουν οι άνθρωποι,

οι άνθρωποι οι κατέχοντες Λόγον

και που θα τον μετέδιδαν στους απλούς ανθρώπους.

Η Τοπικοποίηση ήταν το θέμα του βιβλίου,

κι αυτήν την τοπικοποίηση την ψάχνω από μικρός.

Την έψαχνα αργότερα, ώριμος, μέσα σε φίλους.

Την έψαχνα μέσα σε ομάδες και παρατάξεις,

την έψαχνα χωρίς κομματικό φασισμό.

Αποφάσισα να εγκαταλείψω την πόλη,

την πόλη που μεγάλωσα

και που θέλησα να της δώσω το «βιος» μου.

Έφυγα για το Χωρίον και περίμενα να βρω εκεί

την τοπικοποίηση του Κολέμπα.

Μόχθησα μέσα στο Χωρίον, με τους ντόπιους,

μόχθησα και με τους άλλους φερτούς «οικολόγους».

Τον περίλαμπρο ατομισμό συνάντησα.

Τον ίδιο που βρίσκεις και μες στην πόλη,

μόνο που εκεί υπάρχει το άλλοθι του άγνωστου.

Για ποια τοπικοποίηση μιλάς, φίλε Γιώργο;

Στη φυσική κοινωνία ο άνθρωπος αισθάνεται κάποιον δικό του μόνο εφόσον τον γνωρίζει φυσιογνωμικά – ή τουλάχιστον αυτούς με τους οποίους έχει συγγένεια αίματος ή μύθου . Όποιος βρίσκεται έξω από την οικογενειακή , συγγενική ή φυλετική δομή είναι ξένος , καθώς ενσαρκώνει τη ριζική διαφορετικότητα , το απρόβλεπτο , την απειλή , γι’ αυτό, όπως συμβαίνει στη φύση , πολεμιέται , κυνηγιέται - αν δε σκοτώνεται .

Επομένως η φυσική κοινωνία είναι μια πρωτόγονη και αδύναμη μικρή κοινωνία , της οποίας υπολείμματα , στην Ευρώπη τουλάχιστον , υπάρχουν ακόμα και σήμερα κυρίως στα ορεινά και νησιωτικά μέρη .

Αυτά έγραφε ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, φίλε Γιώργο,

πριν διακόσια πενήντα χρόνια .

Το ίδιο γινόταν και πριν χιλιάδες χρόνια .

Αυτό που γίνεται μέχρι και σήμερα .

Η ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ GREENPEACE, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΜΑΣ!!! ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ...

, posted by ΠΡΕΖΑ TV at 10:30 μμ

“Απογοητευτική” έκριναν τη θέση της Ε.Ε. για το περιβάλλον, η οποία θα παρουσιαστεί στην διεθνή διάσκεψη της Κοπεγχάγης, οι εκπρόσωποι των περιβαλλοντικών οργανώσεων.

Η οργάνωση "Γκρίνπις" τόνισε χαρακτηριστικά πως "δεν αποτόλμησε η ΕΕ, να χρηματοδοτήσει τη βοήθεια για περιβαλλοντικά ζητήματα" ενώ προσέθεσε πως ακόμα υπάρχουν ελπίδες καθώς 27 από τα πλούσια κράτη του κόσμου υποστηρίζουν την αρχή της διεθνούς χρηματοδότησης, ώστε να αντιμετωπιστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη.

Οι Πράσινοι από την μεριά τους, μέσω των εκπροσώπων τους στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αναφέρουν «Ενώ η ΕΕ βιάζεται να δηλώνει ποιες είναι οι απαιτήσεις της για άλλα ζητήματα, για το περιβάλλον εντούτοις και τη χρηματοδότηση των πολιτικών για το κλίμα συγκεκριμένα, απλά κάνει πίσω» ενώ χαρακτηρίζουν ως "καταστροφική" τη σύνοδο των αρχηγών κρατών-πρωθυπουργών της ΕΕ που πραγματοποιήθηκε.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΤΩΡΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΗΜΟΣ ΤΩΝ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ-ΔΗΘΕΝ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΏΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ...Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ...
ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΠΟΥ Η Ε.Ε ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΡΑΦΕΙ.. ΤΟΤΕ ΚΑΝΟΥΝ ΣΑΝ ΥΣΤΕΡΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΤΛ...
ΕΤΣΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...
ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ ΓΙΑ "ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ"...ΟΛΑ ΚΑΛΑ...ΑΛΛΙΩΣ...Η ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΘΑ ΔΙΑΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ...

«Η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται»

Τάδε έφη Χρυσοχοΐδης στους νταβατζήδες του Τύπου.

Θαύμασα την άνεσή του στο λόγο,

καθώς και το πολιτικό ψεύδος.

Μου θύμισε λιγάκι τον Τσίπρα…

Το μόνο που δεν τόλμησε να δηλώσει ήταν πως

η Δημοκρατία ξέρει και να τρομοκρατεί.

Την τρομοκρατία της τη νιώθουν οι εργαζόμενοι,

που ψάχνουν για το μεροκάματο

την ώρα που τα golden boys απομυζούν εκατομμύρια.

Τη νιώθουν όσοι ψάχνουν μέσα στους κάδους απορριμμάτων

για να εξασφαλίσουν το φαΐ και τα ρούχα τους.

Τη βλέπουν οι Πολίτες που διώκονται

γιατί προσπαθούν να υπερασπιστούν τη Δημοκρατία.

Τη νιώθουν οι μετανάστες στο πετσί τους…

Οι μόνοι που δεν τη νιώθουν είναι οι νταβατζήδες,

επειδή τρέφονται απ’ αυτήν τη Δημοκρατία

του κάθε Χρυσοχοΐδη.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΒΑΞΕΒΑΝΗ ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟ ΑΤ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

posted by ΠΡΕΖΑ TV at 12:42 πμ

Τώρα που γκρεμίσατε το σύστημα μπορείτε να είσαστε ήσυχοι. Δεν θα παράγει άλλους δειλούς όπως εσείς. Δεν ξέρω πού πάτε; Πού θέλετε να πάτε. Ξέρω όμως από πού έρχεστε. Ξέρω τι έθρεψε τη βία σας. Δεν είναι κανένα σύστημα. Δεν είναι οι μπάτσοι. Δεν είναι οι ρουφιάνοι. Είναι ο εαυτός σας. Βολεμένος στην άνεση της χαζοεπαναστατικής ρητορείας, που ζητά απλώς μια περιπέτεια για να δικαιώνεται. Αρνούμαι να σας κρίνω με όρους ιδεολογίας. Και σίγουρα επανάστασης. Μόνο με ψυχολογικούς. Και μπορώ να κατανοήσω μόνο, εκείνο το σκοτεινό έρεβος που υπάρχει μέσα σας. Γιατί δεν γίνατε αυτό που ήθελε η μαμά, και πρέπει να πληρώσει η κοινωνία.

Τι σχέση έχετε με ιδεολογία; Μόνο μία. Είναι η κουβέρτα, ο μπερντές για να κρύβετε πόσο κακομαθημένοι είσαστε. Κομπλεξικοί, εκδικητικοί, δειλοί ξεκομμένοι από ό,τι παράγει η κοινωνία και ό,τι έχει ανάγκη για να αλλάξει. Αμφιβάλω αν έχετε κάνει ένα μεροκάματο στη ζωή σας. Αν πονέσατε ποτέ με τον πόνο της ανάγκης, και όχι του εγωισμού σας. Αν πεινάσατε. Αν καταλάβατε πως η ζωή γύρω ,δεν είναι το reality της βεντέτας με τους μπάτσους . Αμφιβάλω αν σηκωθήκατε ποτέ 7 η ώρα το πρωί για να πάτε στη δουλειά σας.

Αμφιβάλω αν ξέρετε τι θέλετε. Αν είχατε στόχο, όραμα, αγάπη για κάτι. Δεν μισείτε τους μπάτσους. Δεν μισείτε τον 20χρονο που πυροβολήσατε. Μισείτε τους πάντες γιατί όχι μόνο δεν σας μοιάζουν, αλλά είναι εκεί για να σας θυμίζουν πως αποτύχατε σε όλα. Πως είσαστε κοινοί ληστές, ποινικοί, εραστές της επανάστασης του αντιβιοτικού. Τρεις ημερησίως μετά το φαγητό. Όταν η γκόμενά σας έχει βγει με τις φίλες σας και εσείς πλήξετε. Επαναστάτες του play station. Μισείτε τον ίδιο σας τον εαυτό. Μισείτε και αγαπάτε με σφαίρες. Είσαστε τραγικοί…

Άι Σεχτίρ, για άλλη μια φορά.

Αυτή τη φορά στόχευσαν καλύτερα

κι έτσι η «επανάστασή» τους θα πετύχει…

Θ’ αφιονίσει περισσότερο τους μπάτσους

και θα ‘χουν το άλλοθι της «νόμιμης» βίας τους.

Εγκληματίες εκ του ασφαλούς είναι όλοι αυτοί

που παρασταίνουν τους επαναστάτες.

Όσο εγκληματίες είναι και κάποιοι μπάτσοι,

που ξεφεύγουν από τα όρια της δύναμής τους.

Μιας δύναμης δοτής από τους πολιτικάντηδες

όλων των κομματικών αποχρώσεων.

Ποιος υγιής Πολίτης ένιωσε αγαλλίαση

με το ύπουλο χτύπημα των «επαναστατών»;

Ποιος Πολίτης μπορεί να αποδείξει

ποιοι κρύβονται πίσω από τέτοιες ενέργειες;

Ίσως ξέρει ο κάθε Χρυσοχοΐδης…

Αυτοί που σας πουλάνε ελπίδες…

…θέλουν να κρύψουν την κλεψιά τους,

ή θέλουν να κλέψουν προσεχώς.

Όσοι τους ακολουθούν προσβλέπουν κι αυτοί

ότι θ’ αρπάξουν κάποιο κόκαλο.

Γι’ αυτό ονομάστηκαν κομματόσκυλα.

Σιχάθηκα την πολιτική μπόχα,

που εκπορεύεται πανταχόθεν πλέον.

Πού να ελπίσω;

Να κρατηθώ απ’ τους λίγους φίλους;

Να κρατηθούν αυτοί από πάνω μου;

Τάδε έφη Καποδίστριας πριν εκατόν ογδόντα χρόνια…

«…Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ´ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της…»

«…εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Ιωάννης Καποδίστριας,

πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος,

προς την Δ´ Εθνοσυνέλευση

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ

Τα παιδιά των 500 Ευρώ

Επανέρχομαι σ’ ένα θέμα που έθεσα

πριν πάρα πολλά χρόνια.

Ζητείται ελπίς για άλλη μια φορά

κι ελπίς δεν είναι τα stages

πάνω στα οποία ακροβατούν οι νέοι

και με τα οποία τους εμπαίζουν

οι αχρείοι της πολιτικής.

Πράσινοι και Βένετοι κι όλοι οι άλλοι,

που έχουν το βλέμμα τους στραμμένο

στη μετακίνησή τους σε Πράσινα και Βένετα έδρανα.

Η ελπίς πρέπει να έχει μόνο ένα στόχο:

Τη μείωση του ωραρίου εργασίας,

μιας και η επανάσταση υψηλής τεχνολογίας

έχει καταφέρει το θαύμα παραγωγής προϊόντων

μέσα σε μηδαμινούς χρόνους.

Αν ο Μεταξάς επέβαλε το οχτάωρο,

την εποχή που οι οικοδόμοι έφτιαχναν χαρμάνι

με το φτυάρι και κουβαλούσαν τη λάσπη

με τον τενεκέ στον ώμο πάνω σε σκαλωσιές,

αν το αυτοκίνητο χρειαζόταν χιλιάδες ώρες

μέχρι να πάρει την τελική του μορφή,

ε, σήμερα ένας εργαζόμενος αντιστοιχεί

σε εκατό θέσεις εργασίας της εποχής εκείνης…

Εργασιακό ωράριο δυο ωρών την ημέρα προτείνω,

με αμοιβές της δεκαετίας του ’80 και ’90.

Σας φαίνεται τρελό;

Ε, τότε είστε τρελοί αν δεν το καταλαβαίνετε.

Τρέξτε πίσω απ’ τα κόμματα

για να βολέψετε τα παιδιά σας.

Ο ραγιαδισμός θα διαιωνιστεί…

Δεν άλλαξε τίποτε εκατομμύρια χρόνια.

Μόνο οι μαλάκες της πολιτικής εξαγγέλλουν Αλλαγές…

Μαλιακός: Έργα και όχι μελέτες!...

Να λάμψει η αλήθεια ΤΩΡΑ!

Από την Κίνηση Πολιτών ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS

Επτά ολόκληρους μήνες μετά το τραγικό γεγονός της εμφάνισης νεκρών ψαριών στη θάλασσα του Μαλιακού, και παρά τις τόσες υποσχέσεις και δεσμεύσεις από τους αρμόδιους φορείς, δεν έχει γίνει ακόμα τίποτα. Ουσιαστικά βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Οι υποσχέσεις του κ. Νομάρχη και των Δημάρχων των παράκτιων δήμων, αλλά και της Πολιτείας γενικότερα, έμειναν υποσχέσεις, δεν προχώρησαν ούτε κατά το ελάχιστο.
Ο Μαλιακός συνεχίζει να ασφυκτιά παραδομένος στα διάφορα κερδοσκοπικά συμφέροντα, στο όνομα των οποίων συνεχίζεται η καταστροφή του θαλάσσιου οικοσυστήματος του κόλπου. Και αντί για έργα και πράξεις, βλέπουμε να
ανακοινώνονται καινούργιες μελέτες, με τους «αρμόδιους» να «σπρώχνονται» για το ποιος θα πάρει τα χρήματα για τις μελέτες αυτές. Ακόμα και οι ξένοι μας πήραν χαμπάρι. Λες και τόσα χρόνια δεν έχουν γίνει αρκετές μελέτες. Λες και υπάρχει κάτι περισσότερο να προστεθεί στα ήδη γνωστά. Γνωστά ακόμη κι για τον πιο απλό, κοινό νου.
Τα νερά του Μαλιακού ήρθε να «ταράξει» τις τελευταίες μέρες η μελέτη του εργαστηρίου του Πανελληνίου Κέντρου Οικολογικών Ερευνών (ΠΑΚΟΕ) και η επιστολή που στάλθηκε από το ΠΑΚΟΕ στον δήμαρχο Λαμιέων και πρόεδρο της ΤΕΔΚ κ. Κοτρωνιά στις 14 Αυγούστου. Στην επιστολή με έμφαση αναφέρεται ότι τα νερά του Μαλιακού είναι:
· επικίνδυνα ρυπασμένα με βαρέα μέταλλα,
· μολυσμένα με κολοβακτηρίδια και
· δεν έχουν οξυγόνο
Και ενώ τα παραπάνω αποτελέσματα έρχονται σε αντίθεση με τις αναλύσεις που έγιναν από τα άλλα εργαστήρια -και που έδωσε στη δημοσιότητα ο κ. Νομάρχης Φθιώτιδας-, ο κ. Δήμαρχος θεώρησε σκόπιμο να την αποκρύψει σαν να μη συμβαίνει τίποτα,, κρίνοντάς την -όπως ανέφερε- ως μια «φιλική επιστολή»!
Ο κ. Νομάρχης και ο κ. Πρόεδρος της ΤΕΔΚ όφειλαν και οφείλουν να διαχειρίζονται όλες τις μελέτες και όλα τα στοιχεία με τρόπο διάφανο. Και, όπως υποσχέθηκαν από την αρχή, να δώσουν (επιτέλους) στη δημοσιότητα και όλες τις αναλύσεις που έγιναν από τις υπηρεσίες της Νομαρχίας και τους άλλους φορείς με τους οποίους συνεργάστηκαν.
Μέλη της κίνησής μας δημόσια εξέφρασαν το καλοκαίρι την άποψή τους ότι ξεπεράστηκε το πρόβλημα του τοξικού μικροοργανισμού που προκάλεσε το θάνατο των ψαριών, και προέτρεψαν τον κόσμο να κάνει άφοβα μπάνια, σύμφωνα και με τις υποδείξεις των επιστημόνων. Ταυτόχρονα όμως ζητούσαμε από τη Νομαρχία τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων των εργαστηριακών αναλύσεων και την προώθηση των έργων που έχουν ήδη κριθεί ως αναγκαία.
Και ύστερα ήλθαν οι …μέλισσες του ΠΑΚΟΕ να μιλήσουν για βαρέα μέταλλα κολοβακτηρίδια, pΗ κλπ, κατηγορώντας μάλιστα τα μέλη της κίνησής μας ως «διαμαρτυρόμενους»…

Επτά μήνες λοιπόν μετά… Σε ποιο στάδιο βρισκόμαστε, όσον αφορά στα έργα που υποσχέθηκαν ότι θα προωθήσουν και που είχαν κριθεί τόσο απαραίτητα; Βρισκόμαστε στο στάδιο της εξαγγελίας μελετών. Και μάλιστα οι μελέτες δεν θα γίνουν για την προώθηση των έργων, γίνονται μελέτες απλά για να γίνουν μελέτες!! Ουσιαστικά αντιγράφουν η μία την άλλη και όλες έχουν σαν βάση τη μία και μόνη σοβαρή μελέτη που έγινε πριν δέκα χρόνια, και η οποία είχε καταλήξει στην υλοποίηση μιας σειράς έργων τα οποία, αν είχαν από τότε γίνει, δεν θα είχε δημιουργηθεί καν το πρόβλημα που ζήσαμε φέτος στον Μαλιακό.
Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα να ζητάμε τα ίδια, ακριβώς ότι και πριν επτά μήνες (για να σταματήσει και το πήγαινε – έλα μελετητών επιστημόνων και «επιστημόνων», και τα κονταροκτυπήματα για το ποιος θα πάρει τις μελέτες): Έργα τώρα!!!
· Βιολογικοί καθαρισμοί
· Ανακύκλωση – διαχείριση των στερεών αποβλήτων
· Να χαρακτηριστεί ο Σπερχειός «Ευαίσθητος αποδέκτης». Να σταματήσει η ασυδοσία της ανεξέλεγκτης ουσιαστικά απόρριψης κάθε είδους αποβλήτων.
· Συνεργασία των υπηρεσιών της Νομαρχίας για τον έλεγχο της διάθεσης των αστικών και των εργοστασιακών λυμάτων για να μη ξαναζήσουμε τις σκηνές απείρου κάλλους του Αυγούστου (για τα λύματα του αγωγού της ΒΙΠΕ)
· Διαχείριση των λυμάτων των Ελαιοτριβείων
· Λιπάσματα – απονιτροποίηση της κοιλάδας του Σπερχειού
Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν ΟΛΗ την αλήθεια για τον Μαλιακό. Οι επιστήμονες έχουν υποχρέωση να ξεκαθαρίσουν το τοπίο και να μην αφήνουν εκτεθειμένους τους πολίτες. Η αυτοδιοίκηση και η Πολιτεία έχουν υποχρέωση να πάρουν θέση. Δεν μπορούν να παίζουν με την υγεία των κατοίκων και να επιβαρύνουν εκτός αυτής την οικονομική αλλά και την κοινωνική ζωή τους.
Να εκπονηθεί επιτέλους ένα ενιαίο πρόγραμμα βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης για την ζώνη του Μαλιακού. Το Δ’ Κοινοτικό Πλαίσιο είναι το τελευταίο! ας μην ακολουθήσει την πορεία των τριών προηγουμένων.
Καλούμε όλους τους πολίτες να συμμετέχουν ενεργά στο ΜΕΤΩΠΟ ΖΩΗΣ για τη ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΛΙΑΚΟΥ. Τα διάφορα συμφέροντα φαντάζουν ανίκητα, μόνον όταν οι πολίτες παραμένουν απαθείς!
Η Κίνηση Πολιτών ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS καλεί τα μέλη και τους φίλους της Κίνησης σε ανοιχτή συνέλευση την Τρίτη 27 Οκτωβρίου, στις 7 το βράδυ, στη Λέσχη Σιδηροδρομικών, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως στο σταθμό του ΟΣΕ

Συμβαίνουν κι αλλού μελέτες του ΠΑΚΟΕ...

Καθ' άπασαν την χώραν

Γιατί οι οικολόγοι δεν αντιδρούν για τους ποδηλατόδρομους;

Αφελής ερώτηση.

Οι οικολόγοι κυκλοφορούν με ποδήλατο.

Ένας μεγάλος οικολόγος εμπνεύστηκε το έργο.

Ο αδερφός του μέγιστου οικολόγου ανέλαβε το έργο.

Η οικολογία προχωρά στο δρόμο της μάσας.

Τρέφεται μ’ οτιδήποτε.

Ακόμη και με τσιμέντο και με κορύνες.

Αλλαγή σκυτάλης ή κουτάλας

Μικρό παραμύθι

Και τότε ήρθε η Αλλαγή.

Αυτή ήθελε να τ’ αλλάξει όλα.

Μάζεψε καμιά εικοσαριά δικούς της μπάτσους

κι αυτοί εφόρμησαν μέσα σε μια καφετέρια,

όπου παρουσιαζόταν κάποιο βιβλίο.

Στα Εξάρχεια ήταν συγκεντρωμένη η επανάσταση.

Πάντα.

Τα βιβλία ήταν επικίνδυνα για την Αλλαγή.

Πάντα.

Αυτή όμως ήθελε ν’ αλλάξει μόνο τον αρχηγό της αστυνομίας.

Ο νέος αρχηγός θα ήταν δικός της, Πράσινος.

Ο προηγούμενος ήταν Βένετος.

Έπρεπε να πάρει δρόμο.

Τώρα με την Αλλαγή και την αλλαγή αρχηγού

θ’ αλλάξουν όλα στη χώρα.

Έτσι κι αλλιώς ο Δίας δυο υπηρέτες είχε:

το Κράτος και τη Βία.

Πρέπει να ξαναγυρίσω στην απομυθοποίηση του μύθου…

Παπαχρίστος-Δαμανάκη…

Ήταν συναγωνιστές και οι δυο τους.

Τότε, την εποχή του Πολυτεχνείου.

Ο ένας είχε καθαρή φωνή κι έκλαιγε.

Η άλλη εκτελούσε εντεταλμένη κομματική υπηρεσία

και ούρλιαζε τότε.

Τα χρόνια περνούσαν.

Ο Παπαχρίστος έγινε λόγιος.

Η Δαμανάκη έγινε βολευτίνα.

Πέρασε απ’ όλα τα «προοδευτικά» κόμματα…

Ο Παπαχρίστος έμεινε γνωστός σε λίγους.

Η Δαμανάκη έγινε πασίγνωστη.

Τα Κόμματα τη βοήθησαν, βοήθησε και η ομορφιά της…

Όμως χτες συνελήφθη ο Παπαχρίστος στα Εξάρχεια.

Επί Χριστοφορίδου άρχοντος.

Η Δαμανάκη ευλογεί τις συλλήψεις.

Συλλαμβάνει εύκολα αυτή, με όλους…

Υ.Γ.

Έπρεπε να περάσουν τριάντα χρόνια σχεδόν

για να καταλάβουν οι φίλοι αυτά που έβλεπα τότε.

Ο «καημένος ο Ντίτορας» αθωώθηκε

Όλα ξεκίνησαν όταν ο αντινομάρχης

τόλμησε να καταγγείλει ενέργειες και δράσεις

κάποιων κρατικοδίαιτων οικολόγων.

Με την οικονομική άνεση, που τους παρέχει

ο κρατικός μηχανισμός, τολμούν να ξοδεύουν

το χρήμα σε δικηγόρους και δικαστήρια.

Το ΠΑΚΟΕ, η μεγάλη αυτή οικολογική οργάνωση,

απαίτησε από τον αντινομάρχη Ντίτορα

μια μικρή αποζημίωση…ύψους 800.000 Ευρώ.

Πενταροδεκάρες δηλαδή.

Η Νομαρχία μεταβίβαζε χρήμα στο ΠΑΚΟΕ

και το ΠΑΚΟΕ απαιτούσε από τον Ντίτορα

μιαν ενισχυμένη επιχορήγηση

«για την προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος».

Η Δικαιοσύνη απέρριψε την αγωγή του ΠΑΚΟΕ

κι έτσι ο «καημένος ο Βολιώτης» δε θα πάρει

το μερτικό του για την Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία,

ώστε αυτή να σώσει τα τοπικά μας προβλήματα.

Αναμένεται ν’ αποφανθεί και για το ίδιον «έγκλημα»,

όπου αναμάσησα τα ανομήματα του Ντίτορα.

Αναρωτιέμαι όμως:

Τα δικαστικά έξοδα τα πληρώνουν απ’ την τσέπη τους

ή τα πληρώνω εγώ κι ο κάθε φορολογούμενος πολίτης;

«Καημένε Ντίτορα», χαίρομαι με τη χαρά σου.

Χαίρομαι περισσότερο που η Δικαιοσύνη βλέπει.

Ο «καημένος ο Ντίτορας» αθωώθηκε

Όλα ξεκίνησαν όταν ο αντινομάρχης

τόλμησε να καταγγείλει ενέργειες και δράσεις

κάποιων κρατικοδίαιτων οικολόγων.

Με την οικονομική άνεση, που τους παρέχει

ο κρατικός μηχανισμός, τολμούν να ξοδεύουν

το χρήμα σε δικηγόρους και δικαστήρια.

Το ΠΑΚΟΕ, η μεγάλη αυτή οικολογική οργάνωση,

απαίτησε από τον αντινομάρχη Ντίτορα

μια μικρή αποζημίωση…ύψους 800.000 Ευρώ.

Πενταροδεκάρες δηλαδή.

Η Νομαρχία μεταβίβαζε χρήμα στο ΠΑΚΟΕ

και το ΠΑΚΟΕ απαιτούσε από τον Ντίτορα

μιαν ενισχυμένη επιχορήγηση

«για την προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος».

Η Δικαιοσύνη απέρριψε την αγωγή του ΠΑΚΟΕ

κι έτσι ο «καημένος ο Βολιώτης» δε θα πάρει

το μερτικό του για την Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία,

ώστε αυτή να σώσει τα τοπικά μας προβλήματα.

Αναμένεται ν’ αποφανθεί και για το ίδιον «έγκλημα»,

όπου αναμάσησα τα ανομήματα του Ντίτορα.

Αναρωτιέμαι όμως:

Τα δικαστικά έξοδα τα πληρώνουν απ’ την τσέπη τους οι οικολόγοι

ή τα πληρώνω εγώ κι ο κάθε φορολογούμενος πολίτης;

«Καημένε Ντίτορα», χαίρομαι με τη χαρά σου.

Χαίρομαι περισσότερο που η Δικαιοσύνη βλέπει.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ...ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ!!!

, posted by ΠΡΕΖΑ TV at 4:35 μμ

Την πρώτη της επίσημη συνάντηση με αντιπροσώπους δέκα οικολογικών οργανώσεων είχε η νέα υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Τίνα Μπιρμπίλη.
Στην αντιπροσωπεία συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, εκπρόσωποι της WWF, της Greenpeace, του Αρκτούρου και της Ορνιθολογικής Εταιρείας, οι οποίοι κατέθεσαν στην υπουργό ολοκληρωμένη πρόταση για τη δημιουργία θεσμικού πλαισίου προστασίας της βιοποικιλότητας.

Η υπουργός τους διαβεβαίωσε ότι θα μελετήσει την πρότασή τους και χαρακτήρισε τη συνάντηση ως "πράξη συμβολική". "Οι πόρτες του υπουργείου θα είναι ανοιχτές για τις περιβαλλοντικές οργανώσεις", τόνισε η Τίνα Μπιρμπίλη και σημείωσε ότι θα εξετάσει τις προτάσεις και σύντομα θα ανακοινώσει τις δράσεις του υπουργείου.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΕΤΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΕΔΙΝΑΝ ΠΑΝΤΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΠΑΡΟΝ;;;
ΔΙΟΤΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΠΑΚΕΤΑΚΙΑ,ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΕΣ,ΜΕΛΕΤΕΣ,ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ,ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΚΤΛ...

ΠΡΕΖΑ TV

Όταν η Δικαιοσύνη βλέπει..

Τον κουβάλησαν με χειροπέδες τον μικρό.

Στα δικαστήρια.

Εξύβριση αρχής το έγκλημά του.

Εκείνο το «άγαμοι θύται»…

Ο μικρός ήταν σοκαρισμένος.

Δεν είχε εμπεδώσει ακόμη τη δύναμη των οργάνων,

ούτε τα κόμπλεξ κάποιων ένστολων.

Πρώτη του φορά θα αντιμετώπιζε και τη Θέμιδα.

Αναίτια.

Η δικαστίνα κατάλαβε αμέσως το «παράπτωμα».

Ζήτησε από το όργανο να αποσύρει τη μήνυση.

Το όργανο ήταν πρόθυμο,

όμως το αφεντικό του, ο υπαστυνόμος,

δεν του επέτρεπε να φερθεί ανθρώπινα.

Ο μικρός απολογήθηκε με σθένος

και είπε όλη την αλήθεια.

Αυτή που είχα καταγράψει κι εγώ

πριν λογοκριθώ από την οικογένεια.

Η δικαστίνα ξαναζήτησε μάταια από το όργανο

να ανακαλέσει τη μήνυση.

Το αφεντικό του όμως ήταν ανένδοτο.

Το δικαστήριο αποσύρθηκε.

Σε μισή ώρα η δικαστίνα ανακοίνωσε την «ποινή».

- Αθώος ο κατηγορούμενος λόγω αμφιβολιών.

Αθώος μετά βεβαιότητας εννοούσε.

Η Δικαιοσύνη βλέπει όταν δεν καθοδηγείται.

Το ίδιο μπορούν να δουν και οι μπάτσοι.

Όταν τους επιτρέψουν να νιώσουν άνθρωποι.

Μη κυβερνητικές οργανώσεις και προστασία μεταναστών

Ουδεμία έκπληξις!

Άκουσα το πρωί την είδηση:

Μη κυβερνητική οργάνωση της Θεσσαλονίκης

έχει αναλάβει την προστασία 70 μεταναστών.

Επιχορηγείται από την Ε.Ε. με 200.000 Ευρώ ετήσια!

Έχουν στοιβάξει τους μετανάστες σε ένα ερείπιο,

τους ταΐζουν κάθε δυο μέρες,

μόνο δυο καμπινέδες υπάρχουν για όλο αυτό το τσούρμο.

Το ξέρουν οι μη κυβερνητικοί αλήτες,

πως, αν δεν τρως, δεν πας για χέσιμο…

Προτείνω στους Βολιώτες μη κυβερνητικούς

να κάνουν ένα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη.

Θα διδαχτούν πολλά απ’ τους «συναδέρφους» τους.

Θα μάθουν πώς θα κερδίσουν περισσότερα…

Η δίκη έγινε (σε πρώτη γραφή).

Δεν ανησυχώ καθόλου για το αποτέλεσμα.

Η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή.

Βλέπει και καταλαβαίνει.

Το μέγα πρόβλημα είναι να καταλάβει ο λαός

και οι πολιτικοί ηγέτες ποιοι είναι οι άρπαγες.

Βλακείες λέω.

Λαός και ηγέτες τους ξέρουν.

Απλά οι ηγέτες τους χρηματοδοτούν κιόλας

για να μην ξεφωνίσουν τις ηγετικές αρπαγές.

Στενοχωριέμαι μόνο για ένα πράγμα.

Ταΐζαμε δέκα χρόνια στο σπίτι μας-κι όχι μόνο-

ένα άθλιο…αντικείμενο.

Ντροπή μου!

«Ο έρωτας ζει και πέρα από τα 104»

Ο Εμμανουήλ Κριαράς μιλά στη Β. Χαρισοπούλου στα "ΝΕΑ",

στις 22 Ιουλίου του 2009!

«Ερωτεύτηκα πολύ.
Έζησα όλη μου τη ζωή ερωτευμένος.
Με την κυριολεξία του όρου.
Με συγκίνηση», λέει ο καθηγητής Εμμ. Κριαράς
«Έρωτας είναι η επιδίωξη του ιδανικού.

Σε όλες του τις εκφάνσεις.

Ξεχωρίζω δύο: τον σαρκικό- πνευματικό έρωτα

προς τη- τον σύντροφο και τον έρωτα προς την εργασία.

Αυτό που λέμε φιλεργία.

«Ο έρωτας είναι το αντίδοτο του θανάτου.

Είναι ίσως η ίδια η ζωή. Μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζεις.

Ειδάλλως είσαι... πέτρα...».

Όχι. Ο υπεραιωνόβιος πλέον (διάγει το 104ο έτος της ζωής του)

ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ,

Εμμανουήλ Κριαράς, δεν νιώθει «πέτρα»...

«Κρατώ ακόμα ψήγματα έρωτα

και προς τη μνήμη της γυναίκας μου

και προς την εργασία. Ζω. Νιώθω.

Εργάζομαι ακόμα, αλλά με δυσκολία.

Δεν δίδει η ζωή χωρίς έρωτα- ευτυχία.

Είμαστε τραγικές μορφές.

Το γεγονός ότι έχουμε συνείδηση

δεν νομίζω ότι είναι στοιχείο ουσιαστικής ευτυχίας.

Ο άνθρωπος ζει πιο ευτυχισμένα όταν δεν έχει

συνείδηση της τραγικότητας της ζωής του.

Εγώ- δυστυχώς- την έχω.

Επιθυμία μου είναι πλέον να μη ζήσω.

Είναι βάρος πια η ζωή μου».

Κουράζει η ζωή;
Κουράζει ίσως το περιβάλλον της ζωής.

Ο χώρος και οι άνθρωποι στον οποίο και με τους οποίους

είσαι καταδικασμένος να ζεις.

Αυτό που τώρα λένε οικονομική ή κοινωνική κρίση.

Η οικονομική κρίση συνάδει με την κοινωνική,

αυτή που λέμε αξιών;

Είναι προϊόν η μία της άλλης

ή απλώς συνυπάρχουν με κοινή προέλευση,

παράλληλη έκφραση και αδιέξοδο αποτέλεσμα;

Η κατάσταση είναι άσχημη από κάθε άποψη.

Είναι πολύ πιο εντυπωσιακή βέβαια αυτή

που λέμε οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της είναι τραγικές,

αλλά- επιτρέψτε μου- είναι τραγικότερες

οι επιπτώσεις της άλλης κρίσης,

αυτής της λεγόμενης κοινωνικής.

Αυτοκαταδιωκόμεθα άπαντες.

Υπάρχει γενικώς μια ανισορροπία.

Διάγει κρίση η πολιτική ζωή,

διάγει κρίση η Παιδεία, η Δικαιοσύνη-έννοιες πρωταρχικές...

Όσον αφορά το αμιγώς οικονομικό φαινόμενο,

δεν είμαι ίσως αρμόδιος να δώσω λύσεις.

Έζησα και το κραχ του ΄29 αλλά ήταν αλλιώς τότε...

Τώρα είναι διαφορετικά.

Συνδυάζεται με την παγκοσμιοποίηση.

Το κοινωνικό λοιπόν πρόβλημα είναι προϊόν της ευημερίας.

Προϋπάρχει λοιπόν της οικονομικής κρίσης.

Αυτό που ζούμε τώρα θα προτιμούσα

να μην το είχα προλάβει, να μην το είχα ζήσει».

Κρίση και έλλειψη παιδείας
Παλαιότερα υποστηρίζατε ότι το μέλλον

της ανθρωπότητας είναι ο σοσιαλισμός.

Εξακολουθεί να παραμένει όραμα και στόχος σας;

Εξακολουθώ να το πιστεύω.

Η λύση θα έρθει-εγώ δεν θα το προλάβω,

ούτε την ανόρθωση της παιδείας

που θα πρέπει να προηγηθεί, θα προλάβω.

Δεν μ΄ ενδιαφέρει πλέον η πολιτική

με τον τρόπο που ασκείται.

Η πολιτική μας ζωή οδηγείται σε συντηρητισμό

κι αμφιβάλλω αν θα μπορέσει σύντομα να ανακάμψει.

Είναι η κρίση σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας.

Δεν τιμώνται πλέον οι αξίες.

Βιώνουμε την έσχατη πλέον ανάγκη ανόρθωσης της παιδείας.

Είναι όμως η υλιστική κατεύθυνση της παιδείας.

Με την τεχνολογία τα ανθρωπιστικά γράμματα

υποτιμούνται κι έτσι δημιουργείται μια ανισορροπία...

Η αρχή είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ.

Ένας λαός προάγεται όταν έχει προηγμένη παιδεία.

Αν όμως οι ανάξιοι επιπλέουν σ΄ όλους τους τομείς

και κυρίως σ΄ αυτούς της πολιτικής...

Πρέπει να υπερνικήσουμε την τάση αυτή.

Το αποτέλεσμα είναι η δυσπιστία όλων...

Ο υλισμός είναι που σκότωσε το όραμα.

Κι ο υλισμός είναι που διδάσκεται από γονείς και δασκάλους.

Όλα γίνονται με στόχο την εξασφάλιση παχυλού κέρδους.

«Ανυψώνει τον άνθρωπο ο έρωτας.
Ο πραγματικός, ο αληθινός έρωτας»

«Εξαγοράζονται πλέον εύκολα οι άνθρωποι...»

Η τρομοκρατία είναι μια μορφή δράσης και «λύσης»;

Ο Εμμανουήλ Κριαράς διαφωνεί:

«Δεν αποτελεί ευχάριστο φαινόμενο.

Δεν ήταν ποτέ λύση η τρομοκρατία.

Εκτός αν εννοείτε την τρομοκρατία των ισχυρών της Γης.

Την τρομοκρατία του κεφαλαίου και του υλισμού.

Όχι, με την άλλη- αυτήν τη μεμονωμένη

των αγανακτισμένων παιδιών- φοβάμαι ότι η εκτροπή καραδοκεί.

Δεν απέχει πολύ η όποια εκτροπή από τα έσχατα αυτά φαινόμενα

απόλυτου συντηρητισμού στα οποία πολιτικά ασυνείδητα

καταφεύγουν οι άμυαλοι απογοητευμένοι».

Τι να κάνουμε; Εκατό και πλέον χρόνια μετά (ο Β. Ι.

Λένιν έθεσε το ερώτημα το 1902 στο ομότιτλο βιβλίο του);

Οι Σπαρτιάτες το έθεσαν λακωνικότερα όλων το 410 π.Χ.

μετά τη ναυμαχία της Κυζίκου.

«Έρρει τα κάλα, Μίνδαρος απεσύα, Πεινώντι τώνδρες,

Απορίομες τι χρή δράν».

(Καταστράφηκαν τα πλοία. Ο Μίνδαρος σκοτώθηκε.

Οι άνδρες πεινούν. Απορούμε τι πρέπει να πράξουμε.)

Να υπομένουμε. Μια λύση είναι εσείς να μιλάτε.

Να λέτε πάντα αυτό που πιστεύετε...

Και να πληροφορείτε σωστά.

Μη δέχεσθε να γίνετε όργανα του οποιουδήποτε.

Εξαγοράζονται πλέον εύκολα οι άνθρωποι...

Πριν από λίγα χρόνια διάβαζα καθημερινά

και μάλιστα εμβριθώς δυο, τρεις εφημερίδες.

Τώρα πια με κουράζει αυτή η ελαφρότητα...

Το μόνο ιδανικό που απέμεινε είναι ίσως ο Έρωτας.

Υπό την έννοια της αέναης επιδίωξης του ιδανικού...


Ο έρωτας είναι

Η επιδίωξη του ιδανικού Η ίδια η ζωή

Το αντίδοτο του θανάτου Η φιλεργία

Η λύση- κυρίως- στα χρόνια της... χολέρας

στα οποία ζούμε

Στιγμές ζωής
Η γέννηση. Στον Πειραιά στις 29 Νοεμβρίου 1906

Η επιλογή για σπουδές φιλολογίας (1924)

Η συνάντηση με τη σύντροφο της ζωής του

Αικατερίνη Στριφτού στα 1935

Η απόλυση από τη χούντα (1968)

Η απώλεια της συντρόφου (Μάιος 2000)

Τον ενοχλούν
Το ψεύδος

Η υποκρισία

Η επικράτηση της απάτης

Η «βασιλεία» του κέρδους

Η έλλειψη παιδείας