Αυτή τη φορά ο ανθρωπισμός χάθηκε.
Δεν ήταν θύμα ένας πιτσιρικάς αδέσποτος.
Θύμα ήταν ένας μπάτσος…
Τα ΜΜΕ τα φόρτωσαν όλα στην ανικανότητα
της αντιτρομοκρατικής.
Αν ο μπάτσος προστατευόταν από τρεις άλλους μπάτσους,
αν προστατευόταν όπως οι βουλευτές μας,
αν προστατευόταν όπως η μπουχέσα η Παναγιωταρέα,
αν ο μισός πληθυσμός της χώρας προστάτευε τον άλλο μισό,
τότε δε θα συνέβαιναν όλα αυτά τα εγκλήματα
ή στη χειρότερη περίπτωση θα γινόταν μάχη σώμα με σώμα.
«Κλέφτες κι αστυνόμοι» λέγαμε το παιχνίδι
που παίζαμε όταν ήμασταν μικροί.
Μπορούσαμε και παίζαμε τέλεια και τους δυο ρόλους.
Μόνο που αγνοούσαμε τότε ότι το παιχνίδι εφευρέθηκε
από κάποιους μεγάλους που ξέρανε ότι η κοινωνία
απαρτίζεται κυρίως απ’ τις δυο αυτές ομάδες.
Απ’ τις δυο αυτές ομάδες ξεφεύγουν κάποιοι απ’ το ρόλο τους,
μερικοί κλέφτες δεν μπορούν να κλέψουν
και μερικοί αστυνόμοι δεν κυνηγάνε τους κλέφτες.
Οι πρώτοι θεωρούνται γραφικοί και αιρετικοί,
οι δεύτεροι θεωρούνται μάγκες,
επειδή παίζουν και τους δυο ρόλους,
του αστυνόμου και του κλέφτη.
Όμως τι είναι αυτή η ΣΕΧΤΑ;
Είναι αιρετικοί των κλεφτών ή των αστυνόμων;
Από τότε που εμφανίστηκε η 17 Νοέμβρη
προσπαθώ να ξεδιαλύνω το πρόβλημα της τρομοκρατίας.
Δεν το κρύβω πως συμπαθούσα τη δράση της 17 Νοέμβρη.
Η 17 Νοέμβρη χτυπούσε υψηλούς στόχους,
στόχους που προκαλούσαν με τη δράση τους.
Μοίραζε και τις διακηρύξεις της κι αυτές ήταν
πολύτιμα πολιτικά κείμενα τω καιρώ εκείνω.
Όταν διάβασα το πρώτο κείμενο της ΣΕΧΤΑ
ένιωσα πως πρόκειται για μια ομάδα ηλιθίων,
που το μόνο που ξέρουν είναι να πατούν τη σκανδάλη.
Ό,τι κάνει ένας κυνηγός με το ανυπεράσπιστο θύμα του.
Τέτοια θύματα κυνηγούν και το ομολογούν.
Κράτησα στον υπολογιστή μου την πρώτη διακήρυξη
αυτών των ηλιθίων της ΣΕΧΤΑ.
Στους περισσότερους θα πέρασε απαρατήρητη.
Εγώ εντυπωσιάστηκα από το ηλίθιο θράσος τους
και την κράτησα στον υπολογιστή μου.
Διαβάστε την κι ύστερα καθίστε μπρος στο χαζοκούτι
ν’ ακούσετε τους Τραγκαουνάκηδες.
Ακούστε και την Παναγιωταρέα.
Θα σας μιλήσουν για τα λάθη της αντιτρομοκρατικής.
Δεν είναι χαζοί να τα χώσουν στους τρομοκράτες…
«ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΟΠΛΙΖΟΝΤΑΙ πεθαίνουν.
Όσοι δεν πεθαίνουν είναι θαμμένοι ζωντανοί στις φυλακές,
στα αναμορφωτήρια, στα πέτρινα φέρετρα
των νέων στεγαστικών προγραμμάτων, στα ασφυκτικά σχολεία,
στις κατακαίνουργιες κουζίνες και κρεβατοκάμαρες,
τις γεμάτες χαριτωμένα έπιπλα αγορασμένα επί πιστώσει.”
(RΑF Φράξια Κόκκινος Στρατός)
Μετά τις πρόσφατες επισκέψεις του υφυπουργού δημόσιας τάξης Μαρκογιαννάκη και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου
σε αστυνομικά τμήματα για την τόνωση του ηθικού της αστυνομίας,
αποφασίσαμε και εμείς για τον ίδιο λόγο,
τα ξημερώματα της Τρίτης να επισκεφτούμε αιφνιδιαστικά
ένα καθόλου τυχαίο Α.Τ., αυτό του Κορυδαλλού,
που απέχει 500 μέτρα από τα κολαστήρια των φυλακών
και να χτυπήσουμε τους τυχαίους μπάτσους που βρίσκονταν εκεί.
Στόχος μας ήταν να τους εκτελέσουμε.
Γνωρίζαμε ότι στην γωνία του τμήματος βρισκόταν ο ειδικός φρουρός
και συχνά άλλοι δυο-τρεις συνάδελφοι του.
Στην επίθεση μας χρησιμοποιήσαμε ένα υποπολυβόλο τύπου scorpion 7.65 mm,
ένα πιστόλι των 9 mm
καθώς και μια αμυντική χειροβομβίδα που δεν εξερράγη
όταν την ρίξαμε καταπάνω τους.
Τυχεροί αυτοί, άτυχοι εμείς,
την επόμενη φορά δεν θα έχουν την τύχη με το μέρος τους.
Οι σφαίρες μας ξεκαθαρίζουν την κατάσταση.”
Το οργανωμένο αντάρτικο πόλης είναι ο μόνος δρόμος
των επαναστατικών δυνάμεων για την Ανατροπή.”
Μια πράξη ξεκάθαρη, που δεν χρειάζεται πολλά λόγια.
Πίστευε κανείς πως θα μιλάγαμε για αγώνα,
χωρίς ταυτόχρονα να οπλιστούμε και να είμαστε έτοιμοι
να δώσουμε τα πάντα γι΄ αυτόν;
Μήπως τα γαμημένα γουρούνια της αστυνομίας που σκοτώνουν ανενόχλητα, πίστευαν πως θα τους επιτρέπαμε να μας σφάζουν παθητικά σαν τα πρόβατα;
Στην πρώτη μας ενέργεια, ως ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ,
στοχοποιήσαμε την αστυνομία.
Τώρα είναι οι δικοί μας μαχόμενοι σχηματισμοί
ενάντια στο μισθοφορικό στρατό του καθεστώτος.
Από δω και πέρα η ζωή κάθε μπάτσου κοστίζει όσο και μία σφαίρα,
ενώ τα σώματα τους αποτελούν ιδανικό σημείο εξάσκησης σκοποβολής.
Καμία θλίψη δεν αξίζει για τα φέρετρα που θ΄ αρχίζουν να παρελαύνουν.
Οι αστυνομικοί δεν έχουν ούτε όνομα, ούτε ηλικία,
έχουν απλώς το βαθμό και τον υπηρεσιακό τους αριθμό.
Γι΄ αυτό, όπως και τα ντόνατς που τρώνε,
έτσι κι αυτοί δεν είναι “ωραίοι” χωρίς μια τρύπα στη μέση.
Σε αυτούς που ήδη αναρωτιούνται γιατί επιλέξαμε
κάποιους τυχαίους μπάτσους κι όχι ένα υψηλόβαθμο στέλεχος,
έναν μεγαλοδημοσιογράφο, ένα κρατικό λειτουργό
ή έστω ένα καπιταλιστή, τους απαντάμε ότι θα έρθει κι η σειρά τους.
Επιπλέον, μέσα απ΄ την ενέργεια μας αυτή,
ξεκινάμε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο,
χρησιμοποιώντας την τακτική της μόνιμης απειλής.
Οι σφαίρες εναντίον ανώνυμων αστυνομικών
μεταφέρουν ένα τελεσίγραφο σε όλες τις βαθμίδες των σωμάτων ασφαλείας.
Τώρα ο κάθε απρόσωπος μπάτσος πρέπει να γνωρίζει
πως ίσως να είναι ο επόμενος στόχος της ΣΕΧΤΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ.
Ίσως αυτή τη στιγμή που διαβάζει αυτές τις γραμμές
η κάνη ενός όπλου να΄ ναι στραμμένη πάνω του.
Αυτά είναι τα “τυχερά” της δουλείας τους.”
Όταν έχεις ένα πιστόλι στη ζώνη σου
πρέπει να γνωρίζεις τους κινδύνους.
Όμως οι μπάτσοι θέλουν να παίρνουν το μισθό τους
χωρίς να πληρώνουν τις συνέπειες.”
Αρχίστε να υποβάλλετε παραιτήσεις
γιατί αλλιώς θα ξεκινήσετε να μετράτε τάφους.
Ίσως κάποιοι να σοκάρονται απ΄ την κυνικότητα μας
και να μιλάνε για “έλλειψη πολιτικού και ιδεολογικού υπόβαθρου.”
Εμείς όμως δεν αισθανόμαστε την ανάγκη
να δικαιολογήσουμε η ακόμα και να επεξηγήσουμε τη δράση μας.
Δεν κάνουμε πολιτική, κάνουμε αντάρτικο.
Τόσες δεκαετίες τα πολιτικά κόμματα,
η δικαστική και εκτελεστική εξουσία
απέδειξαν τα συμφέροντα του κατεστημένου που εξυπηρετούν.
Η εποχή των αναλύσεων έχει πλέον λήξει...
Ήδη γνωρίζουμε πως μερικές δεκάδες μαχητές,
γυναίκες και άντρες, προετοιμάζονται να περάσουν
στη πρώτη γραμμή της ένοπλης αντεπίθεσης.
Τους καλωσορίζουμε.
Υ.Γ.: Συμφωνούμε με τους αγωνιστές του επαναστατικού αγώνα
για την επιλογή τους να στοχοποιήσουν κι αυτοί την αστυνομία.
Διαφωνούμε όμως στην επιλογή των τοποθεσιών
που διάλεξαν για να αναμετρηθούν με τα γουρούνια.
Βασική αρχή του αντάρτικου πόλης είναι πως δεν χτυπάμε απ΄ τα εδάφη,
που αναπτύσσονται οι πολύμορφες διαδικασίες του αγώνα,
μετατρέποντας τα σε ευάλωτες ζώνες καταστολής.
Αντίθετα, προσβάλλουμε το άβατο του εχθρού.
Έτσι συσπειρώνουμε τις δικές μας δυνάμεις
και αποφεύγονται καταστάσεις αστυνομικής κατοχής.
Ο δεύτερος γύρος του αντάρτικου πόλης ξεκίνησε...
Εκατό λουλούδια άνθισαν, είναι οι εκατό επαναστατικές οργανώσεις.
ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ
Αυτά έγραψαν οι ηλίθιοι
κι εγώ προσπαθώ να καταλαγιάσω την οργή μου.
Αϊ Σεχτίρ, για άλλη μια φορά,
επαναστάτες κι αντάρτες εκ του ασφαλούς.
