Μετρητής

Τετάρτη, Ιουνίου 01, 2011

Όταν η Π. …κοιμήθηκε με τον Δ.

Νύχτα. Φωτισμένη. Υγρή. Από μια βροχή που …μετάνιωσε. Από τα νερά των οδοκαθαριστών που ξεπλένουν την αχλύ από χιλιάδες ανάσες.

Η Πλατεία, με αυτή την λαμπερή φιλαρέσκεια που έχουν στα μάτια της χορτασμένης από τον έρωτα γυναίκας, ξεβάφεται στα γρήγορα, ξεπλένει το κορμί της, και ξαποσταίνει. Για λίγο. Να προλάβει να αποκοιμηθεί, ίσα πριν υποδεχτεί ξανά τους χιλιάδες εραστές της.

Το «ψιτ» δεν ήταν του ...Μορφέα, ήταν του Δρόμου. Την πλησίασε ο Δρόμος, στάθηκε δίπλα της, παλιός νικητής αυτός, με παλιά παράσημα, άλλα γυαλιστερά κι άλλα σκονισμένα. Χαμογέλασε νυσταγμένα η Πλατεία….

«Να σου μιλήσω λίγο;» την ρώτησε δειλά.

«Πες μου», του χαμογελάει εκείνη

«Λένε για μένα» της είπε…

Γέλασε η Πλατεία… Άνοιξε τα μάτια της, του έσκασε ένα φιλί στο μάγουλο. Ξεκαρδισμένη στα γέλια του απάντησε…

-Δρόμε, εδώ, εμένα, με χαρακτήρισαν …καλόκαρδη. Καλόκαρδη …για αυτούς.. .Είδες Δρόμε, σε έκανα και γέλασες... Έλα, έλα να κοιμηθούμε μαζί. Άστους να λένε. Εμείς πάντα θα …συναντιόμαστε. Εμείς …πάντα εδώ. Εμείς πάντα γωνία. Γωνία Αγανάκτησης και Διεκδίκησης.

Αγκάλιασε ο Δρόμος την Πλατεία, σφίχτηκε αυτή πάνω του και έκλεισαν τα μάτια. Για λίγο. Μέχρι το ξημέρωμα. Άλλωστε πάντα, τα …ξημερώματα τους έβρισκαν ΜΑΖΙ.

Αναρτήθηκε από katerina

ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ

Άλλη μια άποψη



31/5/11

Δ. Λιακόπουλος: "Πλησιάζει η ώρα του "ξεπαστρέματος" των πολιτικών από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση έρχεται"!

Εδώ και ένα μήνα περίπου, δεν μιλάω, δεν γράφω στο liako.gr, δεν κάνω ραδιοφωνικές εκπομπές και απλά παρατηρώ το τι συμβαίνει γύρω μου. Ίσως και να απολαμβάνω την ηλιθιότητα του αγελαίου πλήθους, που ανέκαθεν πήγαινε εκεί που του έλεγαν τα πραγματικά και παγκόσμια αφεντικά του, που βρίσκονται πίσω από την κουρτίνα.

Στα αφεντικά αυτά ανήκουν οι ανίκανοι πολιτικοί ηγέτες που διορίστηκαν μέσω εκλογών σε όλα τα κράτη και στα ίδια αφεντικά ανήκουν και οι προγραμματισμένοι "επαναστάτες" που κάνουν λέει ένα αυθόρμητο ξεσηκωμό σε όλη την Ευρώπη και σταδιακά σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να φύγουν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και να έλθουν εκείνοι που με μία παγκόσμια διακυβέρνηση θα μας δώσουν λύση πακέτο.

Καπελωμένο το "αδέσμευτο" κίνημα των αγανακτισμένων, που αντιλαμβάνονται πόσο...
καπελωμένοι είναι, όσο αντιλήφθηκαν στις τόσες φορές που πήγαν και ψήφισαν πόσο καπελωμένη ήταν η ψήφος τους. Αφού το κεντρικό καπέλωμα, είναι το ότι με την ψήφο, αλλά και με την αποχή, επικροτούσαν αναγκαστικά την μέθοδο διαχείρισης της εξουσίας μέσω του κοινοβουλευτισμού.

Κάθισα λοιπόν για ένα ολόκληρο μήνα και σιωπηλός παρατηρούσα γύρω μου, τις σπασμωδικές κινήσεις ενός κόσμου που πεθαίνει. Ενός κόσμου που καταρρέει. Όχι επειδή πεθαίνει η οικονομία του, ούτε επειδή στέρεψε η δεξαμενή των αρχών και των αξιών στις οποίες κατά καιρούς πίστεψε, αλλά επειδή δεν έχει πλέον όρεξη για ζωή.

"Θα τους κουράσουμε τους λαούς" λένε τα Πρωτόκολλα. "Θα τους απελπίσουμε".
Λυπάμαι αλλά δεν υπάρχει θεραπεία που μπορεί να έρθει με τις μεθόδους του παγκόσμιου κατεστημένου. Εκλογές, δημοψηφίσματα, διαδηλώσεις, καταλήψεις διαμαρτυρίες, όλα πολιτισμένα και ειρηνικά και δημοκρατικά.

Σα να μας λένε, μαζευτείτε γκοίμ, κάντε μία διαμαρτυρία ακόμη, πιστεύοντας ότι θα εκτονωθείτε και φύγετε μετά ακόμη πιο απελπισμένοι, αφού τίποτε δεν πετύχατε. Πώς θα ήταν άλλωστε δυνατόν να επιτευχθεί οτιδήποτε, αφού και οι διαμαρτυρίες στημένες είναι.

Απλά ξέπεσε και η μόδα των συνδικαλιστάδων και ανακαλύφθηκε υπερσυνδικαλιστής που λέγεται facebook, στο οποίο παρεμπιπτόντως, δεν έχω σελίδα και μην παραμυθιάζονται μερικοί μερικοί. Έπεσε στην αντίληψή μου, κάποια κοπελίτσα, που ρωτούσε σε κάποιο λαμόγιο που είχε σελίδα στο facebook με το όνομά μου, που νόμιζε ότι απευθύνεται σε μένα και με ρωτούσε τι να κάνει για κάποιο της πρόβλημα.

Έκανα, λοιπόν, ένα υπερδεκαετή αγώνα, για να πω στον κόσμο αυτά που "βλέπω".
Επειδή μάλιστα τα γραπτά μένουν, έγραψα δεκάδες βιβλία, τα οποία σε εξευτελιστικές τιμές πουλήθηκαν κατά χιλιάδες και πολλοί άρχισαν να "βλέπουν" κι αυτοί. Είδαν το πρόβλημα, δεν έβλεπαν όμως τη λύση, γιατί η λύση δεν είναι ορατή και γιατί δεν μπορεί να υπάρξει μέσα από τη βρωμιά και τη σαπίλα του κόσμου τούτου.

Στην υπερδεκαετή μου αυτή πορεία, δεκάδες εμπόδια, μικρά και μεγάλα, μπήκανε στο δρόμο μου, με σκοπό να μην μάθει ο κόσμος την αλήθεια. Όλα υπερκεράσθηκαν. Απίθανοι τύποι, ασυνείδητοι, πουλημένοι, αεριτζήδες, πότε με κουστούμια, πότε με ράσα, πότε με χιτώνες και βαμμένα μαλλιά, χρησιμοποιήθηκαν έξυπνα και αθόρυβα για να με διαβάλουν ή να με σταματήσουν.

Απέτυχαν όλοι, αφού ότι είχα να κάνω το έκανα και ότι είχαν να πω, σχεδόν το είπα.

Σε τρεις περίπου εβδομάδες θα κυκλοφορήσει η προτελευταία τριλογία του ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, υπό τον γενικό τίτλο ΤΑ ΟΚΤΩ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΠΤΑ.

Σας προειδοποιώ. Διαβάστε την τριλογία αυτή με δική σας ευθύνη (READ AT YOUR OWN RISK) Αισθάνομαι σαν τους παλιούς ταξιθέτες στα θέατρα, που έδιναν το πρόγραμμα της παράστασης στους θεατές. Εγώ απλά σας λέω εδώ και τόσα χρόνια το τι θα γίνει.

Μετά το τέλος του 2011, που θα έχω ολοκληρώσει αυτά που ήθελα να γράψω, άσχετα με το αν κάνω εκπομπές ή όχι, όλοι σας απλά θα συνεχίσετε να είστε θεατές των γεγονότων που θα τρέχουν. Απλά σας έχω δώσει το πρόγραμμα της παράστασης στο θέατρο σκιών του Πλάτωνα και θα ξέρετε τι να περιμένετε.

Ελπίζω ο Θεός να μας αξιώσει να ζήσουμε την ικανοποίηση της θείας κάθαρσης, που δεν θα έρθει ούτε με εκλογές, ούτε με τεχνοκράτες. Για αυτό έχουν πεισθεί πλέον οι πάντες. Δεν θα έρθει ούτε με τον παγκόσμιο βασιλιά.

Θα έρθει, όπως παλιά, το ρεύμα του ουρανού, που θα βουλώσει τα στόματά τους και θα σιγήσει την προπαγάνδα και τη βρώμα του μυαλού τους.

Ότι είχα να πω το είπα. Δεν με σταματήσατε λαμόγια.

Τώρα δεν με νοιάζει τίποτε, αφού τίποτε δεν εξαρτάται από κανέναν από εμάς. Δεν με ενδιαφέρει και η γνώμη κανενός, αφού τίποτε δεν ζητώ από κανέναν.

Για εκείνους βέβαια που είναι πολύ δυναμικοί τύποι και θέλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, υπάρχουν πάντοτε οι ειρηνικές συγκεντρώσεις εκδήλωσης της αγανάκτησης του λαού, δήλωση της υποτιθέμενης ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ του, που την ονειρεύεται μέσα στον ύπνο του, που συνεχίζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Καλά ξυπνητούρια!!!

Θα έρθει ώρα, που θα γίνει η συγκέντρωση των 144.000 και σας διαβεβαιώ, ότι δεν θα είναι καθόλου μα καθόλου ειρηνική.

Μετά τιμής Λιακόπουλος Δημοσθένης