Ήταν το σύνθημα που φώναζα ως φοιτητής.
Για τον Κοκό και τη Φρειδερίκη.
Νόμιζα πως τέλειωσε το σύνθημα το 1968,
όταν έφυγε ο Κοκός.
Σήμερα ξαναγίνεται επίκαιρο.
Γιωργάκης ο Μαργαριταρένιος…
Να πάρει τη μάνα του
και να γυρίσει στην πατρίδα του.
Να πάρει μαζί του κι άλλα κωλόπαιδα.
Μαζί με τις μανάδες τους.
Υ.Γ.
Τότε υπήρχε λαός ακόμη.
Ο λαός είναι ναρκωμένος σήμερα.
Δε βγάζει άχνα.
Τον νάρκωσε ο σοσιαλισμός…
