Και ο ρατσισμός καλά κρατεί…

Μ’ αφορμή την επίθεση στη Συναγωγή των Εβραίων
στα Χανιά της Κρήτης.

Ο Μωάμεθ ζήτησε απ’ τους πιστούς του
να σέβονται δυο θρησκεύματα:
τον Ιουδαϊσμό και το Χριστιανισμό.
Ήταν…βάρβαρος ο Μωάμεθ!

Πολιτισμένοι αποδείχτηκαν οι Χριστιανοί.
Εξαφάνισαν όλα τα τζαμιά απ’ την Ελλάδα,
ενώ οι βυζαντινές εκκλησιές στέκουν ολόρθες
και στο Ισραήλ και στην Τουρκία.
Οι Χριστιανοί διδάσκουν στα παιδιά τους
την Παλαιά Διαθήκη των Εβραίων.
Ταυτόχρονα εξορμούν πάνω στις συναγωγές
των Εβραίων και τις καταστρέφουν.
Προσπαθούν να μιμηθούν τους προγόνους τους,
που κατέσκαψαν τα ιερά της Ελληνικής θρησκείας.

Πού είναι η ανεξιθρησκία των Ελλήνων;
Έδωσε τη θέση της στο χριστιανικό ρατσισμό.
Πας μη Χριστιανός βάρβαρος…

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΧΑΝΙΩΝ (ΙΑΝ. 2010)
Τον Ιανουάριο του 2010 δύο φορές (μία στις 5 Ιανουαρίου και μία στις 16) η Συναγωγή των Χανίων έγινε στόχος εμπρηστών. Καθώς τα αποτελέσματα της πρώτης φοράς δεν ήταν θεαματικά, επανήλθαν κατορθώνοντας να κάψουν συνολικά 2.500 παλιά και σπάνια βιβλία, μέρος του αρχείου και πολύτιμα αντικείμενα. Την πρώτη φορά είχαν ήδη καεί η ξύλινη οροφή, το πάτωμα, η εσωτερική σκάλα. Τώρα όσα αντικείμενα διεσώθησαν μεταφέρθηκαν αλλού και η κατεστραμμένη Συναγωγή έκλεισε. Η Συναγωγή των Χανίων είναι το μοναδικό ίχνος εβραϊκής παρουσίας στην Κρήτη μετά από 2.400 χρόνια εβραϊκής ζωής σ’ αυτό το νησί. Το 1999 ολοκληρώθηκε η αναστήλωσή της και άρχισε να λειτουργεί ως επισκέψιμο μνημείο πολιτισμού, κόσμημα αρχαιολογικό, αρχιτεκτονικό και συγχρόνως τόπος μνήμης για τους 265 Εβραίους των Χανίων που εκτοπίστηκαν από τους ναζί με πλοίο που βυθίστηκε. Η Συναγωγή αυτή, σε μια πόλη δίχως κοινότητα, μιλούσε για το παρελθόν και αποτελούσε έναν ανοιχτό χώρο συνεύρεσης επισκεπτών και ερευνητών με την πλούσια βιβλιοθήκη και το αρχείο της.
Εμείς, ιστορικοί, κοινωνικοί επιστήμονες και όσοι άλλοι συμμετέχουμε στην «Συνάντηση Κοινωνικής Ιστορίας για τη Δεκαετία του ’40», θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνες αυτές τις ενέργειες, δείγματα ανόδου μιας επιθετικής ακροδεξιάς, ρατσιστικής, αντισημιτικής και ξενόφοβης. Oι επιθέσεις αυτές, που τον τελευταίο καιρό πολλαπλασιάζονται στην Ελλάδα, είναι πολύ ανησυχητικό σημάδι και απαιτούν εγρήγορση. Καταγγέλλουμε τις ναζιστικής έμπνευσης κινήσεις, που συμβαίνουν λίγες ημέρες πριν την Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Δηλώνουμε επίσης τη συμπαράστασή μας στην ολιγομελή ομάδα εθελοντών που κρατούσε ανοιχτή τη Συναγωγή με προσωπικό μόχθο.

Για το «ολοκαύτωμα» του Αγίου Λαυρεντίου

Είκοσι μέρες μετά.

Ακούστηκαν πολλά τούτες τις μέρες.
Για όλα αυτά βέβαια ευθύνονται τα ΜΜΕ
και κυρίως εκείνος ο Μπουκώρος,
με το πρωτοσέλιδο κείμενό του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Ακολούθησαν κι άλλα ΜΜΕ, πανελλαδικά
και η υπόθεση τράβηξε το γνωστό δρόμο.
Το δρόμο της διαστροφής των πάντων.

Ας ανακεφαλαιώσω.
Ήταν έγκλημα ο πυρπολισμός του οίκου των νέων.
Έγκλημα ανεγκέφαλων ήταν, σαν κι αυτά
που γίνονται καθημερινά σε πόλεις και χωριά.

Θα μπορούσε κάποιος να το επανορθώσει;
Φυσικά, αν και η «φωτιά» δε σβήνει εύκολα…
Ο Δήμος Αρτέμιδας πρότεινε στους δυο νέους
να τους προσφέρει στέγη σ’ όλη την επικράτειά του.
Οι νέοι το αρνήθηκαν, αν και το επιζήτησαν.
Δεν ξέρω πού οφείλεται η άρνησή τους…

Ίσως να βρεθούν σε άλλα μέρη,
ξένοι όπως και στον Άγιο Λαυρέντιο.
Θα έχουν παραμάσχαλα τα «παράσημα»
από το ρατσισμό του χωριού…

Δυο λόγια έχω να τους πω,
μιας και βαρέθηκα τις ανούσιες πορείες:
------------------------------
Το χωριό το υμνήσανε πολλοί.
Άλλοι απ’ αυτούς το ζήσανε επιδερμικά μέσα στις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Άλλοι υμνολογήσανε τις ρίζες τις δικές τους,
που κρατούσαν απ’ το χωριό.
Άλλοι πουλούσαν βουκολικό ρομαντισμό
σ’ αυτούς που πλαντάζανε μέσα στην πόλη.

Το χωριό οι υμνητές του δεν το ζήσανε,
ούτε και ήθελαν να το ζήσουν.
Γεύονταν τις ομορφιές του,
όπως γεύονταν και οι χωριάτες τα φώτα της πόλης.
Οι χωριάτες γύριζαν «φωτισμένοι» στο χωριό,
οι αστοί επέστρεφαν στην πόλη
για να διηγηθούν τις εμπειρίες τους με τους χωριάτες.

Το χωριό δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από την πόλη πια,
είχε αφομοιώσει όλη τη βρωμιά της πόλης.
Οι τελευταίοι σοφοί γέροντες έφευγαν,
οι νέοι του χωριού ακολουθούσαν τα πρότυπα της πόλης.

Έτσι γινόταν πάντα.
Τώρα όμως η τεχνολογία έκανε θαύματα.
Η πουτανιά της πόλης έφτανε αυθημερόν στο χωριό,
η πονηριά του χωριού είχε μπολιάσει αρχέγονα την πόλη.

Ο Άλλος θέλησε να τα ζήσει όλα.
Είχε ζήσει την πόλη, είχε ζήσει και την ερημιά.
Πήγε στο χωριό να ολοκληρώσει τα βιώματά του όλα.
Ένα χωριάτη δεινάνθρωπο βρήκε κι εκεί,
με την αγάπη και το μίσος του.
Βρήκε την αγάπη μόνο στον παπά του χωριού.

Δεν ήταν σαν τους άλλους ο Άλλος,
απλά έψαχνε να βρει κι Άλλους μέσα στους άλλους.
Οι Άλλοι ίσως ήταν πολλοί αλλά ήταν σκόρπιοι …