Τώρα είσαι ελεύθερος πολίτης. Δεν έχεις ούτε βασιλιάδες, ούτε φεουδάρχες, ούτε τους κοτζαμπάσηδες να σε γδέρνουν. Έχεις μια δημοκρατική κυβέρνηση, έχεις υπουργούς με φιλότιμο, έχεις ιερατείο που σώνει την ψυχή σου και σώζει το σαρκίο του, έχεις…και τι δεν έχεις.
Αν πεινάσεις, θα πεινάσεις δημοκρατικά. Αυτή είναι η ελευθερία σου από δω και πέρα.
Γιατί σου τα λέω όλα αυτά; Απλά για να ξεχάσεις την πείνα σου και να καταλάβεις πως η επανάσταση της υψηλής τεχνολογίας επιδεινώνει το βιοτικό επίπεδο του λαού. Ο κάθε εργοδότης χρειάζεται πλέον ελάχιστους δούλους για να κερδίσει πλούτη άπειρα. Αυτή η πουτάνα τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα στον κάθε μαφιόζο εργοδότη να απασχολεί όλο και πιο λίγους εργαζόμενους και δυστυχώς το «θαύμα» δε φαίνεται από πουθενά.
Για τις παρακατιανές δουλειές υπάρχει η «δημοκρατική» εισαγωγή δούλων, έτσι όπως γινόταν και στην αρχαία «δημοκρατική Αθήνα.
Αυτή η πουτάνα τεχνολογία συντηρεί σήμερα και τις κυβερνήσεις και τα ιερατεία, όπως το έκαναν αυτοκράτορες και σουλτάνοι…
Ζητείται ελπίς, όπως έγραφε κάποιος πριν χρόνια, αλλά εκείνος βρήκε την ελπίδα μέσα στη Βουλή των εφήβων. Καθοδηγούσε τους έφηβους πώς θα γίνουν επιβήτορες μέσα στα επόμενα χρόνια κι έτρωγε καλά απ’ τη Βουλή των λήσταρχων. Στο Σαμαράκη πάει το καρφί, αλλά του χρειάζεται και μεταθανάτια…
Η Βουλή ετυμολογείται από τη λέξη βουλιμία. Οι τρακόσοι μάγκες, που σε κυβερνάνε με τη δική σου συγκατάθεση, έχουν στο νου τους μόνο την εξουσία και το κέρδος. Μετά όλες τις ελπίδες σου τις εναποθέτουν σ’ άλλους λήσταρχους, που βαδίζουν με το σταυρό στο ένα χέρι και το άλλο βαθιά στην τσέπη σου. Ύστερα έρχονται και οι δημοσιογράφοι για να σου δώσουν τη χαριστική βολή μέσα στο βόλεμα του καναπέ σου.
Θα μπορούσα να σου προτείνω να πάρεις τα βουνά και να ξαναγυρίσουμε σε νεολιθικές συνταγές, όμως αυτοί είναι πανίσχυροι πλέον και θ’ αρπάξουν το βιος μας.
Σου απομένει ένας τρόπος αντίστασης:
Αγόρασε ό,τι σου είναι εντελώς απαραίτητο. Θα σε συμβούλευα μάλιστα να γίνεις και κλέφτης, όμως εσένα θα σε πιάσουν γιατί δε λέγεσαι Πάχτας ή Εφραίμ, ούτε το Ρουσόπουλο έχεις μπάρμπα.
Απομένει λοιπόν η αντικαταναλωτική δράση μας που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερα προβλήματα (ανεργία κι ανέχεια), αλλά είναι το μοναδικό μας όπλο. Επιστροφή στο χιπισμό του ’60 κι ’70 προτείνω, με άλλους τρόπους αντίστασης.
Πανελλήνια Τσιπρομένης και Λαϊκής και Σοσιαλιστικής Νέας Δημοκρατίας
Αργοναυτική Οδύσσεια
Εγώ φταίω για όλα. Γρουσούζεψα ως Κασσάνδρα την καρικατούρα που έστησε πρώτα ο Μήτρου κι αποτέλειωσε κατοπινά ο Βούλγαρης. Θα γραφούν και οι δυο στην ιστορία του τόπου με χρυσά γράμματα για την…εισφορά μας στη μεγαλομανία τους.
Δεν έγραψα τίποτε στη διάρκεια του ταξιδιού της Αργούς, άφησα να μιλήσουν και άλλοι σκεπτόμενοι πολίτες.
Μίλησαν πολλοί εις ώτα ακουόντων ουδέν άλλο παρά μόνον τον ήχο της μονέδας.
Κανένας απ’ τους αφέντες της πόλης δεν είχε το κουράγιο να ζητήσει συγνώμη απ’ τους πολίτες της για τη διεθνή της διαπόμπευση. Προσπάθησαν στους δυο αυτούς μήνες, που το καράβι βολόδερνε χωρίς προορισμό, να μας πείθουν πως όλα βαδίζουν σωστά. Δεν τολμούσε κανείς να μιλήσει ανοιχτά για ό,τι στραβό έκανε και για ό,τι παρέλαβε από το προηγούμενο καθεστώς. Τα καθεστώτα έχουν ίδιους προσανατολισμούς, στην κονόμα στοχεύουν μόνο.
Θα σταθώ μόνο σ’ ένα άρθρο, του Α. Τζαμτζή, σε μια συνέντευξη, του Κ. Κεχαΐδη και στα εύστοχα ρεπορτάζ της Κατερίνας Τασσοπούλου στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ. Είναι αρκετά αυτά τα κείμενα για να κατανοήσει ο πολίτης τον προκλητικό εμπαιγμό του δημάρχου μας να χαρακτηρίζει «επιτυχές το ταξίδι της Αργούς». Μόνο μια απάντηση του Α. Παππά προς το δήμαρχο είναι αρκετή να δείξει το μέγεθος του γελοίου:
«να σπάσετε το λιμενοβραχίονα για να υποδεχτείτε την Αργώ»!
Είναι μια κάποια λύση η ειρωνεία όταν οι άρχοντες κωφεύουν και εμπαίζουν τους πολίτες. Η καλύτερη λύση θα ήταν ένα λαϊκό γιουχάισμα στους υπαίτιους αυτής της διαπόμπευσης της πόλης, αλλά ο λαός έχει αποκοιμηθεί πλέον. Φυσικά οι κωπηλάτες δεν ευθύνονται παρά μόνο για την αφέλειά τους…
Δεν έχω πρόθεση να επαναλάβω όσα ο Κώστας Κεχαΐδης καταλογίζει με ήπιο ύφος στο δήμαρχο, στο Ζιάκα και στον Κούρτη. Ξέρω πως αν ήμουν στη θέση του Κεχαΐδη δε θα μιλούσα τόσο ήπια, αλλά θα έσπαζα πολλά κουπιά σε πλάτες ανεγκέφαλων στη διάρκεια του ανόητου ταξιδιού.
Ονομάζω ανόητη την εκστρατεία αυτή, που τάχατες είχε σκοπό τη διαφήμιση της πόλης. Γνώρισε η πόλη την παγκόσμια αδιαφορία των ΜΜΕ και πλήρωσε η πόλη ακριβά αυτό το ατόπημα των κατεργαραίων της. Όμως ο δήμαρχος νιώθει περήφανος για όλα όσα εποίησε. Επέστρεψε το «κούτσουρο» στην πατρίδα του, θα στεγαστεί σε κάποιο κέντρο αποκατάστασης της ανισορροπίας και θα επισκέπτονται οι μαθητές να θαυμάσουν αυτό το πλοίο που κατάφερε να ανατρέψει το μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας, αλλά και το μύθο της Οδύσσειας.
Αιδώς Βούλγαρη και Μήτρου!
Παραδεχτείτε ότι παραδοθήκατε σε ναυάρχους και σε τυχοδιώκτες, που μόνο το καλό της πόλης τους δεν είχαν στο νου τους. Έτσι όπως γινόταν πάντα στην ολιγαρχία, γιατί αυτό το πολίτευμα επικρατεί στις μέρες μας. Εσείς όμως επιμένετε να ομιλείτε περί της δημοκρατίας και των λαϊκών κατακτήσεων, αλλά δε λέτε στο λαό πως είναι έρμαιο στα χέρια σας. Ο λαός πληρώνει την απληστία σας για δόξα κι όχι μόνο…
Δε θα μιλήσω πάλι για το κόστος της «βόλτας», αυτά θα τα πουν οι ταγοί της πόλης (αν τολμήσουν κάτι τέτοιο). Πάντως ως σήμερα δεν τόλμησαν κάτι τέτοιο και πιστεύω πως ουδέποτε θα το τολμήσουν
Αφού λοιπόν ακούστηκαν οι έμφρονες της πόλης η αφροσύνη της δημοτικής αρχής είδε πως πρέπει να συνεχίσει την Οδύσσεια κι αποφάσισε να τιμήσει τους κωπηλάτες. Είχαν γυρίσει σώοι στην Ιθάκη, δεν είχαν την «τύχη» των συντρόφων του Οδυσσέα. Κανονικά έπρεπε να σας γράψουν στα παλιά τους σάνταλα οι κωπηλάτες και να μην πατήσει το πόδι του κανείς στη φιέστα που οργανώσατε. Δεν καταλαβαίνω αυτήν την ευγένεια των κωπηλατών μετά τη διαπόμπευσή τους απ’ το Δήμο τους.
Πήγα στη φιέστα για ν’ ακούσω «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» των αρχόντων αυτής της έρμης πόλης, που καθοδηγείται από Μήτρου και Βούλγαρη, από Σκυριάνη κι από Μαρκάκη, από Ζιάκα και διάφορους υπηρέτες της «Δημοκρατίας». Ήξερα τι θ’ ακούσω και τι θα δω. Πήγα ν’ απολαύσω τη συμφορά όπως έτρεχαν οι Ρωμαίοι στις Εστιάδες του Γρυπάρη. Δεν ήταν κακία αυτό που ένιωθα, ήταν μια δικαιολογημένη ικανοποίηση για τη συντριβή των αρχόντων και μια θλίψη για τον εξευτελισμό των πολιτών.
Είδα την Αργώ να φτάνει στο λιμάνι και να δένει στο μόλο. Είχε γυρίσει με «παντόφλα» από την Ιθάκη μέχρι τα Πευκάκια κι έγινε χολιγουντιανή παράσταση της επιστροφής της στην Ιωλκό. Ακούστηκαν επικά λόγια από το Σπύρο Μαβίδη και τραγικά από τον ηγέτη της πόλης, το δήμαρχο. Πήρε μετά το λόγο ο ναύαρχος, αλλά δεν κάθισα να ακούσω τα στρατιωτικά του λόγια. Έφυγα.
Μοίρασα απλά μια προκήρυξη στη συγκέντρωση των περιέργων, σε λίγα αντίτυπα. Όσοι τη διάβασαν μπορεί να κατάλαβαν το μένος μου κατά της ξεφτίλας της πόλης. Έγραφε η προκήρυξη αυτά:
Η Αργοναυτική Οδύσσεια
και η έπαρση των αρχόντων της Ιωλκού
Είχα αρχίσει εδώ και οχτώ μήνες να διακωμωδώ την κωμωδία της Αργούς.
Μίλησα με μύθους στην αρχή, μπας και συνετιστούν οι άρχοντες και σταματήσει η παρωδία της Αργοναυτικής εκστρατείας.
Με ειρωνεύτηκαν τότε πολλοί. Όταν ξεκίνησε όμως η «Οδύσσεια» προς την Ιθάκη πολλοί κατάλαβαν το τίμημα για την πόλη.
Μίλησαν πολλοί μέσα από έντυπα και δικαιώθηκα. Κατάλαβε κι ο κοσμάκης πως η «εκστρατεία» μόνο χασούρα έφερε στην πόλη. Γίναμε και διεθνώς ρεζίλι και μόνο οι άρχοντες της πόλης πανηγυρίζουν. Για τα πανηγύρια είναι οι άρχοντές μας και οι φιέστες είναι απαραίτητες για τη διαιώνισή τους στην εξουσία.
Εμείς όμως πληρώσαμε ακριβά τη νύφη ως τώρα και θα συνεχίσουμε να δίνουμε τον οβολό μας για το «κούτσουρο-Αργώ».
Το «κούτσουρο» θα στεγαστεί και θα εκτεθεί οπτικό υλικό της θείας κωμωδίας. Το υλικό αυτό θα μοιάζει με τις ιστορίες του Όμηρου μετά από λίγα χρόνια και οι νέοι μας θα μαθαίνουν τα παραμύθια του Βούλγαρη και του Μήτρου κι όχι Ιστορία.
Αν είχαν οι ηγέτες της πόλης έστω και ίχνος τσίπας θα έβγαιναν και θα ζητούσαν συγγνώμη απ’ το λαό τους.
Πού να βρεθεί όμως τσίπα στις μέρες μας;
Εγώ ήρθα εδώ απόψε απλά για να σας καλέσω να φύγουμε απ’ την εκδήλωση που ετοίμασε η δημοτική αρχή προκειμένου να τιμήσει τους κωπηλάτες. Οι κωπηλάτες μάλιστα θα πρέπει να φύγουν πρώτοι από τη φιέστα αυτή και να μη δεχτούν άλλον εμπαιγμό από τους «άρχοντες».
Αρκετή πίκρα μάζεψαν μέσα τους οι κωπηλάτες εξήντα μέρες.
Είναι και η αδιαφορία ένας τρόπος αντίδρασης κατά των εκμεταλλευτών και των εμπόρων της αξιοπρέπειας της πόλης.
Αφήστε τους να μιλούν μόνοι τους, όπως κάνουν μέσα στα δημοτικά συμβούλια. Η αποχή σας από τη φιέστα που στήσανε δεν πρόκειται να τους συνετίσει, αλλά εσείς δε θα είστε συνεργοί στην αποκοτιά τους.
Αφήστε τους χαμαιλέοντες και τους τσανακογλείφτες να τους χειροκροτούν για να θρέψουν τις σάρκες τους.
Μην τους πετάξετε γιαούρτια ή ψάρια, γιατί αυτά κοστίζουν στις μέρες μας…
Υ.Γ.
Οι άρχοντές μας είναι έμφρονες. Τη φιέστα την έστησαν στην παραλία.
Εκεί τα λόγια χάνονται στον άνεμο και στο κύμα.
Μέσα στο δημαρχείο θα ακουγόταν ο Λόγος μας και ξέρουν να φυλάγονται.
Μάκης Μίχος, ανένταχτος της
Πανελλήνια Τσιπρομένης και Λαϊκής και Σοσιαλιστικής Νέας Δημοκρατίας
Δεν έχω σκοπό ν’ ασχοληθώ περισσότερο με την κωμωδία της Οδύσσειας. Οι άρχοντές μας μου δίνουν καθημερινή τροφή για να βγάζω το φραγγέλιο εναντίον τους.
Ό,τι πέτυχε ο Ιησούς πριν δυο χιλιάδες χρόνια το ίδιο θα πετύχω κι εγώ.
