Κράτησε ένα μήνα αυτή η παρωδία.
Μια παρωδία κατασκευασμένη από προχειράνθρωπους.
Από προχειράνθρωπους που θέλουν ν’ αναδειχτούν,
είτε ως πολιτικά πρόσωπα, είτε ως δημοσιοκάφροι.
Μόνο το δημοσιοκάφρο που πρωτοσελίδισε το γεγονός
σε ντόπια εφημερίδα ήξερα.
Κουμπώθηκα αμέσως, γιατί είναι γνωστή η βλακεία του.
Ύστερα προσπάθησα να μάθω για το «καμένο ζεύγος».
Πληροφορίες συγκεχυμένες και από πρόσωπα φιλόδοξα.
Ήθελα να γνωρίσω το καμένο ζεύγος.
Με το δικό μου μάτι.
Πριν δυο βδομάδες έγινε η συνάντηση στις Μηλιές.
Η «επανάσταση» του ζεύγους ξαπλωνόταν στο Πήλιο.
Πήγα κι εγώ ν’ ακούσω από πρώτο χέρι τα γεγονότα.
Μιλούσε διαρκώς το θηλυκό του ζεύγους.
Εκνευριστικά.
Άντεξα μιάμιση ώρα τη μονοπωλιακή κουβέντα
κι άρχισα να μπαίνω στο πνεύμα της.
Άκουσα και πάμπολλες φορές να αυτοπροσδιορίζεται ως αναρχική.
Φοβόμουν πάντα τους αυτοπροσδιοριζόμενους…
Μίλησα κάποια στιγμή για τη σχέση των ξένων με το χωριό.
Δε νομίζω πως μ’ άκουσε.
Το μυαλό της ταξίδευε μέσα στα αδιέξοδα σχέδιά της.
Στο τέλος της πρότεινα να πείσω το δήμαρχο
να τους βρει στέγη είτε στο χωριό είτε στον παραλιακό δήμο.
Δέχτηκε. Απροσδόκητα.
Έμεινε εκεί η κουβέντα.
Κανείς απ’ τους συγκεντρωμένους δεν ακολούθησε
τα ανούσια σχέδια του θηλυκού μυαλού.
------------------------------------------------------------------
Ο δήμαρχος Αρτέμιδας δέχτηκε την πρότασή μου.
Τους βρήκε σπίτι και στον Άγιο Λαυρέντιο
και κάτω, στα Λεχώνια.
Τους κάλεσε για να τους ανακοινώσει το μαντάτο.
Αρνήθηκαν τη διπλή προσφορά, χωρίς αιτιολογία.
Κι όμως επιζητούσαν τη βοήθεια του Δήμου…
Ένιωσα θιγμένος απ’ τη στάση τους.
Ένιωσα όμως πως και η αντίληψή μου είναι ισχυρή ακόμη.
ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ.
ΤΟ ΔΗΛΩΝΩ. ΩΜΑ.
