Μιας κι αναφέρθηκα προχτές στην κυβερνητική
πρόθεση να εισάγονται όλοι οι απόφοιτοι
των νυχτερινών Λυκείων άνευ εξετάσεων στα ΑΕΙ,
θυμήθηκα τι έγραφε ο μέγας συνδικαλιστής
κι αργότερα μέγας πολιτικός της πόλης μας.
Μίλησε για
«στημένη επιχείρηση δημιουργίας ενόχων
και δημοσίου διασυρμού όσων γονέων τα παιδιά
επέλεξαν ένα άλλο δρόμο μάθησης και δημιουργίας».
Τη δική του κομπίνα δεν την έβλεπε.
Δήλωσε πως
«η λειτουργία των εσπερινών Λυκείων
με κανένα τρόπο δεν αφαιρεί θέσεις στα ΑΕΙ
από τους υποψηφίους των ημερησίων Λυκείων».
Έλεγε αλήθεια, γιατί αυτός στερούσε θέσεις
απ’ τα παιδιά που ίδρωναν ολημερίς
και το βράδυ κυνηγούσαν μια καλύτερη ζωή.
Δήλωσε ασύστολα πως
«η μεταγραφή μαθητών από τα ημερήσια
στα εσπερινά Λύκεια διευκολύνει
όσους παραμείνουν στα ημερήσια,
διότι έτσι μειώνεται ο ανταγωνισμός που έχουν μεταξύ τους».
Ο γιος του έτσι κι αλλιώς θα βοηθούσε
τους ημερήσιους και θα έθαβε τους εσπερινούς.
Επιτέθηκε στην εφημερίδα λέγοντας πως ο γιος του
«θέλει να αισθάνεται οικονομικά αυτόνομος
και ταυτόχρονα να έχει ελεύθερο χρόνο
για τη μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο».
Ξεχνούσε πως και οι εσπερινοί αυτή τη μπάλα ονειρεύονταν
όταν έπεφταν κατάκοποι στο κρεβάτι τους.
Αποθέωσε το θράσος του «αριστερού» λόγου του γράφοντας πως
«ποτέ δεν αισθάνθηκε ένοχος για την επιλογή αυτή».
Ήταν η μόνη αλήθεια που κατάφερε να εκστομίσει.
Ένιωσε ποτέ ένοχος ένας πολιτικός;
Υ.Γ.
Ευτυχώς, μέσα στην τσαπατσουλιά μου,
κρατάω κάποια τέτοια μνημεία
βρώμικου λόγου και βρώμικης σκέψης.
Τυχαία προχτές βρήκα αυτή την επιστολή,
έτσι όπως ο Καβάφης έψαχνε τις επιστολές των Πτολεμαίων.
