Σχόλιο του Μάκη Μίχου
Γίνεται αυτές τις μέρες στο Βόλο το 2ο Αρχαιολογικό συνέδριο Προϊστορίας.
Δήλωσα κι εγώ συμμετοχή για να παρουσιάσω μια πρόταση που θα βοηθούσε -νόμιζα-την αρχαιολογική και ιστορική σκέψη και περίμενα αφελώς πως η συμμετοχή μου ήταν βέβαιη.
Η οργανωτική επιτροπή λειτούργησε ιεροεξεταστικά πάνω μου και απέρριψε το αίτημά μου. Κατάλαβα πως είμαι επικίνδυνο άτομο και για την επιστήμη.
Σκέφτηκα αρχικά να τους κάνω μπάχαλο το συνέδριο, αλλά αυτό αντίκειται στο Νόμο που με καθοδηγεί όλα αυτά τα χρόνια.
Έγραψα μόνο μια επιστολή και τη μοίρασα στους συνέδρους, ξέροντας εκ των προτέρων πως θα εισπράξω τη χλεύη τους.
Η επιστολή έχει ως εξής:
Προς τα μέλη του 2ου Συνεδρίου Προϊστορικής Αρχαιολογίας
Έτσι το γράφω,
για να μου φύγει η πίκρα
Ζήτησα για πρώτη φορά στη ζωή μου να συμμετάσχω σ’ ένα αρχαιολογικό συνέδριο, αν και είχα εγκαταλείψει πριν πολλά χρόνια την αρχαιολογία.
Η αρχαιολογική έρευνα δεν έσβησε ποτέ από μέσα μου, όσο καιρό νόμιζα πως έδινα τα «φώτα» μου στους μαθητές μου στο σχολείο. Ήμουν μάλιστα βέβαιος πως η επιθυμία μου να αποκαταστήσω το εύρημα που είχε «φυλακιστεί» για τριάντα χρόνια στα υπόγεια του Αρχαιολογικού Μουσείου του Βόλου θα γινόταν αποδεκτή από την οργανωτική του συνεδρίου επιτροπή. Είχα προχωρήσει και σε επιστημονικές εικασίες γύρω από ταφικά έθιμα στα νεολιθικά χρόνια.
Η οργανωτική επιτροπή αρχικά έκανε αποδεκτό το αίτημά μου. Στη συνέχεια άλλαξε τη γνώμη της κι αποφάσισε να με κάνει πόστερ τοίχου.
Διαμαρτυρήθηκα στην προϊσταμένη της ΙΓ΄ ΕΠΚΑ και μου ζήτησε να της καταθέσω την εισήγησή μου στο συνέδριο. Πρωτοφανής απαίτηση για τα αρχαιολογικά δεδομένα , μα ό,τι γίνεται σήμερα είναι πρωτοφανές.
Κατέθεσα και την εισήγηση στην προϊσταμένη της ΕΠΚΑ και περίμενα πως άπαντα θα όδευαν στη λύση τους.
Έπεσα έξω.
Η εισήγηση κρίθηκε επουσιώδης από κάποια μέλη της επιστημονικής επιτροπής κι έτσι καταδικάστηκα να κάνω παρουσίαση τοίχου στις δυόμισι το μεσημέρι…
Αρνήθηκα να συμπράξω στην αναίδειά τους και ζήτησα μόνος μου να με αποσύρουν.
Στον τοίχο προσπάθησαν να με στήσουν πολλοί, όμως εγώ πάντα αντιστεκόμουν.
Τους έστηνα εγώ στον τοίχο.
Έτσι νόμιζα, μέχρι που κατάλαβα ότι εκτός απ’ τον τοίχο υπάρχει και ο οστρακισμός.
Αυτόν τον «αυτο-οστρακισμό» επέλεξα και ξέρω πως κανείς σχεδόν δε θ’ αντιληφθεί τον εσωτερικό μου πόνο.
Ούτε και κάποιοι που θεωρούσα φίλους μέχρι πρότινος.
Δυστυχώς η βαρβαρότητα της πολιτικής έχει εισχωρήσει και μέσα στην επιστήμη.
Επιστημονικός φασισμός μπορεί να ονομαστεί η καρατόμηση των «διαφορετικών» από τα επιστημονικά συνέδρια.
Μάκης Μίχος,
απόστρατος απ’ όλα και μάχιμος
Θα επανέλθω στο θέμα προσεχώς και νηφάλιος…
