Τον άκουσα τυχαία στο απόσωσμα των πολιτικάντηδων λόγων του.
Πρότεινε, ο μέγας αριστεριστής,
να τεθούν σε διαθεσιμότητα
υπάλληλοι του κοιμητηρίου Βόλου…
Οι εργαζόμενοι ευθύνονται για τα ελλείμματα του νεκροταφείου
κι όχι οι διαχειριστές του χρήματος.
Κανένας δεν έχει κλέψει απ’ τους νεκρούς τόσα χρόνια.
Μόνο κάνα χρυσό δόντι στην εκταφή…
Μόνο τους ζωντανούς κλέβουν.
Όμως οι «επώνυμοι» άρχοντες διαθέτουν το άπλετο θράσος
της αρχαίας Αθηναϊκής ψευτοδημοκρατίας.
Απάντησα στη Λημνιάζουσα αμνησία πως πρέπει
να τεθούν σε διαθεσιμότητα οι αυτόκλητοι άρχοντες.
Αγρόν ηγόρασεν.
Καταλαβαίνουν οι τυχοδιώκτες;
Η πόλη έχει δυο Δήμους
και δυο αυτόκλητους άρχοντες…
Απλά εγώ θυμήθηκα τα «Λημνιάζοντα ύδατα»
που δημοσίευα πριν πέντε χρόνια στον τοπικό Τύπο.
Θα φρεσκάρω τη μνήμη κάποιων για τα περιττώματα
που χύνονται μέσα στην πόλη ασύστολα.
Η πόλη όμως έχει μάθει να ζει μες τη μπόχα.
«Προς ακτιβιστάς επιστολαί Μίχου το ανάγνωσμα»
Λημνιάζοντα ύδατα ,
τις μέρες που τα παιδιά μας δοκιμάζονται στις πανελλαδικές.
Ο Στελάκης ήταν πολύ επαναστάτης από τα νιάτα του, αλλά γρήγορα έριξε νερό στο κρασί του και μπήκε στο Κόμμα. Έγινε η αριστερή πτέρυξ του «αριστερού» κόμματος κι έδειχνε τους κατάλευκους οδόντας του απειλητικά χαμογελαστούς σ’ όσους διαφωνούσαν με το Μαρξ.
Τα χρόνια πέρασαν και το Κόμμα έχασε την αίγλη του μόλις η πολική αρκούδα έχασε τις αισθήσεις της. Ο Στελάκης όμως δεν χάθηκε, έψαξε και βρήκε αμέσως νέα στέγη για την έπαρση. Ήταν σαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ η στέγη αυτή, όποιος έμπαινε μέσα της ανένιπτε αυτόματα και δήλωνε ανανεωτικός. Οι παλιοί ανανεωτικοί κρύφτηκαν για να γλιτώσουν απ’ τον επελαύνοντα αριβισμό των νέων ανανεωτικών.
Ο Στελάκης φεύγοντας από το Κόμμα κατάφερε να προδώσει τους μέχρι τότες συντρόφους του , κατάφερε να τους οδηγήσει στην απομόνωση και στο κυνήγι του επιούσιου άρτου . Οι αγώνες θα γίνονταν αποκλειστικότητα του Στελάκη από δω και πέρα , αγώνες περισσού θράσους .
Εκμεταλλεύτηκε τους πεθαμένους στην αρχή , ούρλιαζε ότι πρέπει να φύγουν από τα μνήματά τους και να μεταναστεύσουν . Έγινε γνωστός στην πόλη μ’ αυτές τις κραυγές και μπόρεσε να κερδίσει την εκτίμηση των συμπολιτών του . Κατάφερε να γίνει δημοτικός άρχοντας και κυνηγούσε με μανία τα σκουπίδια της πόλης , έτσι όπως κυνηγούσε παλιότερα τους πεθαμένους .
Μετά τα μυαλά του πήραν αέρα και θέλησε να γίνει χαλίφης στη θέση χαλίφη ομοϊδεάτη του , αλλά εκείνος καταλάβαινε τους Βρούτους και τον απόδιωξε από κοντά του . Ο Στελάκης έπρεπε αλλού να δείξει τα δυναμάρια του .
Πήγε κοντά στους ακτιβιστές της πόλης κι άρχισε νέες δραστηριότητες κοντά στο Μάγαρη της οικολογίας . Έτρεχε μαζί τους να μας σώσει από τα τσιμέντα και τα βοθρολύματα της πόλης , αλλά ταυτόχρονα φρόντιζε για τα τέκνα του .
Τα τέκνα διαιωνίζουν το εγωιστικό μας γονίδιο κι αυτά καθορίζουν την πολιτική μας στάση . Το τέκνο του φρόντιζε κι ο Στελάκης και φρόντιζε χρόνια να βρει τον τρόπο επικράτησης της αριστεράς πάνω στις δεξιές πολιτικές . Αριστερός ήταν ο Στελάκης , είχε φορέσει τον μπερέ του Τσε Γκεβάρα στις πρώτες ακτιβιστικές του παραστάσεις , μετά φόρεσε τραγιάσκα εργατική. Πανταχού παρών ο Στελάκης και τα ΜΜΕ στο πλάι του. Τροφή γύρευαν πάντα αυτά και την έβρισκαν είτε με πεθαμένους είτε με «νεκρή φύση» .
Το τέκνο του όμως ακολουθούσε τα πατήματα της γενιάς του , ήθελε αθλητισμό και λούφα . Αν πήγαινε στο ημερήσιο σχολειό θα ξέφευγε απ’ τις επιδόσεις του στον αθλητισμό και τη λούφα . Αποφάσισε να το στείλει σε νυκτερινό λύκειο .
Οι κυβερνήσεις των Πρασίνων ψήφιζαν πάντα νόμους για το βόλεμα των δικών τους παιδιών κι αυτούς τους νόμους τους βάφτιζαν σοσιαλιστικούς . Τω καιρώ εκείνω είχαν ψηφίσει ένα νόμο για τα παιδιά των νυχτερινών λυκείων , ένα στα διακόσια παιδιά που θα περνούσε στα πανεπιστήμια θα ήταν απ’ τα σχολεία αυτά και με τους βαθμούς που θα κέρδιζε μετά την ημερήσια βιοπάλη του .
Φαινόταν σοσιαλιστικός ο νόμος , όμως τους νόμους τους μαθαίνουν πρώτοι οι επικυρίαρχοι . Τον έμαθαν οι γιατροί και οι δικηγόροι κι έσπευδαν να γράψουν τα παιδιά τους στα νυχτερινά λύκεια . Τα παιδιά τους θα μπορούσαν ολημερίς να «σπουδάζουν» στα φροντιστήρια και με βαθμό χαμηλό να περάσουν σε ιατρικές ή νομικές σχολές , υψηλόβαθμες σχολές .
Αυτή τη μέθοδο ακολούθησε κι ο Στελάκης κι έγραψε το γιο του στην τελευταία τάξη του νυχτερινού Λυκείου . Κάποιοι δημοσιογράφοι όμως ανακάλυψαν την απάτη και την έβγαλαν στις εφημερίδες . Ονόματα γιατρών και δικηγόρων καθώς και καθηγητών του δημοσίου καταγγέλθηκαν , όμως κανενός το αυτί δεν ίδρωσε . Ήταν οι μέρες της απάτης , της ρεμούλας και της κομπίνας .
Μόνο ο Στελάκης αντέδρασε . Φόρεσε το θρασύτατο χαμόγελό του , πήρε μολύβι και χαρτί στο χέρι κι απάντησε άμεσα στην εφημερίδα μ’ όλη την αναίδεια που χαρακτήριζε την «αριστερή» σκέψη του .
- Μίλησε για «στημένη επιχείρηση δημιουργίας ενόχων και δημοσίου διασυρμού όσων γονέων τα παιδιά επέλεξαν ένα άλλο δρόμο μάθησης και δημιουργίας» . Τη δική του κομπίνα δεν την έβλεπε .
- Δήλωσε πως «η λειτουργία των εσπερινών Λυκείων με κανένα τρόπο δεν αφαιρεί θέσεις στα ΑΕΙ από τους υποψηφίους των ημερησίων Λυκείων» . Έλεγε αλήθεια , γιατί αυτός στερούσε θέσεις απ’ τα παιδιά που ίδρωναν ολημερίς και το βράδυ κυνηγούσαν μια καλύτερη ζωή .
- Δήλωσε ασύστολα πως «η μεταγραφή μαθητών από τα ημερήσια στα εσπερινά Λύκεια διευκολύνει όσους παραμείνουν στα ημερήσια , διότι έτσι μειώνεται ο ανταγωνισμός που έχουν μεταξύ τους» . Ο γιος του έτσι κι αλλιώς θα βοηθούσε τους ημερήσιους και θα έθαβε τους εσπερινούς .
- Επιτέθηκε στην εφημερίδα λέγοντας πως ο γιος του «θέλει να αισθάνεται οικονομικά αυτόνομος και ταυτόχρονα να έχει ελεύθερο χρόνο για τη μεγάλη του αγάπη , το ποδόσφαιρο» . Ξεχνούσε πως και οι εσπερινοί αυτή τη μπάλα ονειρεύονταν όταν έπεφταν κατάκοποι στο κρεβάτι τους .
- Αποθέωσε το θράσος του «αριστερού» λόγου του γράφοντας πως «ποτέ δεν αισθάνθηκε ένοχος για την επιλογή αυτή . Ήταν η μόνη αλήθεια που κατάφερε να εκστομίσει .
Ευτυχώς μέσα στην τσαπατσουλιά μου κρατάω κάποια τέτοια μνημεία βρώμικου λόγου και βρώμικης σκέψης . Τυχαία προχτές βρήκα αυτή την επιστολή , έτσι όπως ο Καβάφης έψαχνε τις επιστολές των Πτολεμαίων . Είδα και τη φάτσα του Στελάκη στο γυαλί να προσπαθεί να σώσει το λαό της Παρασκευοπούλου , με το ίδιο θράσος που ήθελε να μας σώσει απ’ το βιολογικό καθαρισμό κι απ’ την ΑΓΕΤ που δεν επέτρεπε να περάσει ο περιφερειακός μέσα απ’ τα νταμάρια της .
Τα νεύρα μου τεντώθηκαν πάλι .
Είχα πριν δυο μήνες στείλει ένα μικρό άρθρο μου στο ΝΕΟ ΤΥΠΟ γι’ αυτό το έκτρωμα της αριστεράς , αλλά … χάθηκε . Αποφάσισα σήμερα να επανέλθω και να σταματήσω την επίθεση κατά του Ιερατείου . Τα ιερατεία τα βρίσκεις οπουδήποτε πλέον , τα βρίσκεις κυρίως μέσα σε αριστερούς χώρους , χώρους συγγενείς με τα διδάγματα του Ιησού .
Δεν ήταν ο Στελάκης ο μόνος που καπηλεύτηκε κάπηλους νόμους , μόνο αυτός όμως είχε το θράσος να υπεραμυνθεί της καπηλείας του . Έτσι κι αλλιώς ο γιος ήταν πλέον φοιτητής στη σχολή Πολιτικών μηχανικών , είχε ξεπεράσει πια τον πατέρα του που ήταν απλά πολιτικός …
Ακτιβιστής πλέον ο Στελάκης , ο «αριστερός» του λόγος θα συμπορευόταν με το λόγο των άλλων ακτιβιστών της πόλης . Όλοι αυτοί καμώνονταν πως θέλουν να σώσουν το λαό της πόλης και κάλυπταν τον ατομικό τους ιμπεριαλισμό κάτω απ’ τη μάσκα του επαναστάτη .
Σταλινίσκοι ήταν , κοντά στο Στάλιν έμαθαν γράμματα κι αυτόν προσπαθούσαν να μιμηθούν . Έχτιζαν τα νέα τζάκια της αριστεράς …
Υ.Γ.
Ένα μικρό παραμύθι για μεγάλα παιδιά έγραψα σήμερα , αφιερωμένο σ’ όλους αυτούς που μου λένε εδώ και χρόνια «τι θες και μιλάς , κανένας δεν ακούει αυτά που λες» .
Προσπαθώ να ξυπνήσω όλους εκείνους που απογοητεύτηκαν κι άφησαν έδαφος χέρσο και γόνιμο να σπείρουν το σπόρο τους οι ψευτοαριστεροί της πόλης . Με τη γνώση πως τίποτε δεν μπορώ ν’ αλλάξω σ’ αυτόν τον άκοσμο κόσμο είμαι ακόμα στις επάλξεις κι ευχαριστώ αυτό το έντυπο που μου επιτρέπει να γράφω την άποψή μου . Δεν εκφράζω το έντυπο , όμως τα έντυπα μοιάζουν με ξενώνες που πρέπει να φιλοξενούν ακόμα και αιρετικές θέσεις .
Απ’ τη στιγμή που χάθηκε η αυτοκριτική των παντοειδών υποκριτών , μόνο η κριτική απομένει για να ξυπνήσει ο κοσμάκης . Αν κάποιοι φοβούνται την υποκρισία του Ιερατείου , θα πρέπει να φοβούνται εξίσου την υποκρισία του «πολιτικού λόγου» από διάφορους Στελάκηδες της κοινωνίας .
Τελειώνω , Στελάκη , ξέροντας πως αυτά τα παιδιά των τυχοδιωκτών ποτέ τους δεν θα πιστέψουν ότι «οι γονείς τους διασύρονται» . Έχουν δασκαλευτεί σπίτι τους από υποκριτές δάσκαλους κι έχουν μάθει πλέον να σέρνονται σε ατραπούς ίδιους με τους γονείς τους .
Δασκαλεύτηκαν από γονείς που δασκαλεύουν την κοινωνία στο κοινό συμφέρον και τα παιδιά τους στο ατομικό .
Στελάκη , η πόλη με υποκριτές Γραμματείς και Φαρισαίους προχωράει πάντα . Οι γραφικοί μόνο να γράφουν μπορούν .
Εσύ , Στελάκη , δεν είσαι γραφικός . Φοράς μπερέ Τσε Γκεβάρα και τραγιάσκα του προλετάριου . Τον Τσε τον προσβάλλεις , τους προλετάριους τους εκμεταλλεύεσαι ασύστολα .
Την προσβολή τη δέχονταν οι πεθαμένοι , την εκμετάλλευση την αποδέχονταν οι κατατρεγμένοι .
Οι πεθαμένοι ήταν νεκροί , οι κατατρεγμένοι ήθελαν να πιστεύουν πως ζουν με τα συνθήματα των Στελάκηδων .
Βασίλη , εσύ κι εγώ αγωνιούμε αυτές τις μέρες για τους γιους μας . Αγωνία δεν έχουν οι Στελάκηδες …
Μάκης Μίχος ,
ακτιβιστής κατά των αυτοαποκαλούμενων ακτιβιστών .
