Μεγάλη ιστορία, από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Τι να πεις γι’ αυτά τα δυο τσογλάνια που καταδυναστεύουν όλους μας εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Η ιστορία παλιά, από τότε που «εφευρέθηκε» η ζωή.
Ήταν τότε που ο Δίας με τ’ αδέλφια του προσπάθησαν να έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Ο Κρόνος, που είχε χάσει το θρόνο ανάμεσα στους θεούς, όπως τον είχε χάσει κι ο πατέρας του από τον ίδιο, αποφάσισε να στείλει εναντίον του Δία κακούς δαίμονες και τέρατα κολασμένα …
Ο Ουρανός ήταν ο πρώτος θεός, παντρεύτηκε τη Γη κι έκανε πολλά παιδιά μαζί της, τους Τιτάνες. Φοβόταν πως κάποιο από τα παιδιά του θα του έπαιρνε το θρόνο και γι’ αυτό αποφάσισε να τα κρατήσει μέσα στα σπλάχνα της Γης. Στέναζε η δύσμοιρη η Γη απ’ το βάρος στα σπλάχνα της κι αποφάσισε να εκδικηθεί τον άντρα της με τα παιδιά της. Μέσα στην κοιλιά της έφτιαξε ένα δρεπάνι και πρότεινε στα παιδιά της να πάρουν εκδίκηση απ’ τον πατέρα τους για τα βάσανα της μάνας. Οι Τιτάνες τρόμαξαν με την πρόταση της μάνας και μόνο το στερνοπαίδι, ο Κρόνος, έστερξε στο λόγο της.
Τον έκρυψε τον Κρόνο η μάνα του δίπλα στη νυφική παστάδα κι όταν ο Ουρανός πέταξε τα ρούχα του για να κάνει έρωτα με τη Γη πετάχτηκε ο μικρός και με το δρεπάνι έκοψε τα αχαμνά του πατέρα του και τα πέταξε στη θάλασσα. Απ’ το χυμένο αίμα γεννήθηκαν οι Ερινύες και οι Γίγαντες, απ’ το πέος και τους όρχεις, που πέσανε στη θάλασσα κι ανέβλυζαν το σπέρμα του Κρόνου, αναδύθηκε μέσα σε αφρούς η Αφροδίτη, η ερωτική θεά και πρόγονος του Δία. Αυτή θα γεννούσε τον Έρωτα, τι άλλο θα μπορούσε να γεννήσει άλλωστε με τόσο σπέρμα που κατάπιε στο ταξίδι της από τα Κύθηρα ως την Κύπρο που την ξέβρασαν τα κύματα;
Ο Κρόνος λοιπόν πήρε την εξουσία απ’ τον ανίκανο πατέρα του κι ελευθέρωσε τους αδελφούς του τους Τιτάνες. Φυλάκισε όμως τους Γίγαντες και τους Εκατόγχειρες, γιατί τους θεωρούσε πολύ επικίνδυνους για την εξουσία του. Επικίνδυνη θεωρούσε και την κατάρα του πατέρα του
- Θα πάθεις ό,τι έπαθα κι εγώ από σένα. Ένα απ’ τα παιδιά σου θα σου πάρει το θρόνο.
Ο Κρόνος φοβήθηκε πως αν έκρυβε τα παιδιά του στα σπλάχνα της Ρέας, της γυναίκας του, θα πάθαινε τα ίδια με τον Ουρανό, τον πατέρα του. Σκαρφίστηκε πιο έξυπνο σχέδιο. Κατάπινε άμεσα κάθε παιδί του μόλις γεννιόταν και το καταχώνιαζε μέσα στην απέραντη κοιλιά του. Τα κατάπινε μόλις γεννιόνταν και ήταν αχώνευτα αυτά τα παιδιά, αφού ήταν αθάνατα. Μόνιμη ήταν η βαρυστομαχιά του Κρόνου, αλλά η λατρεία της εξουσίας τον έκανε να την ξεχνάει.
Η μαμά, η Ρέα, σπάραζε που δεν έβλεπε στα σπάργανα κανένα της παιδί. Όταν ήρθε η ώρα της να γεννήσει τον τελευταίο της γιο, τον Δία, πήγε κι αυτή στη μαμά της τη Γη και στον μπαμπά της τον Ουρανό και ζήτησε βοήθεια.
Η Γη και ο Ουρανός πήραν το μέρος της Ρέας, η Γη επειδή είχε πάθει τα ίδια πριν χρόνια, ο Ουρανός επειδή ήθελε να δει το γιο του να παθαίνει ό,τι έπαθε κι ο ίδιος απ’ αυτόν. Είπαν στην κόρη τους να βάλει στα σπάργανα μια πέτρα και η Γη πήρε τον νεογέννητο Δία και τον έφερε στην Κρήτη. Εκεί θα μεγάλωνε ο Δίας με το γάλα μιας κατσίκας, της Αμάλθειας κι όταν ερχόταν αργότερα στην εξουσία θα έστελνε στους θνητούς την αμάθεια …
Ο Κρόνος κατάπιε τον ογκόλιθο και πίστεψε πως κατάπιε άλλο ένα παιδί του. Πού να φανταστεί το καημένο το αρσενικό πως τα θηλυκά έχουν θηλυκό μυαλό; Η μάνα του κατάφερε να ρίξει τον Ουρανό απ’ το θρόνο του, τώρα ήταν η σειρά του γιου της. Η γιαγιά είναι δυο φορές μάνα.
Ο Δίας μεγάλωσε με το γάλα της Αμάλθειας, δυνάμωσε και στο μυαλό και στο κορμί και πήγε και πλακώθηκε με τον πατέρα του. Πιο δυνατός ήταν και πιο νέος, τον νίκησε τον Κρόνο και τον ανάγκασε να ξεράσει τ’ αδέλφια του.
Δυο αντίπαλα στρατόπεδα στήθηκαν, ο Δίας με τ’ αδέρφια του κι ο Κρόνος με τα δικά του, τους Τιτάνες. Η Γη σιμά στα εγγόνια της θα στεκόταν κι όχι δίπλα στο γιο της. Δασκάλεψε το Δία να ελευθερώσει τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες και στο πλευρό του στάθηκαν και κάποιοι απ’ τους Τιτάνες. Ανάμεσα και μια Τιτάνα, η Στύγα, με τα τέσσερα παιδιά της, το Κράτος και τη Βία, τον Ζήλο και τη Νίκη. Αλλά και ο Ωκεανός, ο πιο μεγάλος απ’ τους Τιτάνες, πήγε με το μέρος του Δία, πήγε μαζί του κι ο Προμηθέας, ο γιος του Ιαπετού.
Δύσκολη μάχη ανάμεσα στους Τιτάνες, που ταμπουρώθηκαν στο βουνό της Όθρης και στους σύμμαχους του Δία, που πιάσανε το μετερίζι του Ολύμπου. Πιο ψηλός ήταν ο Όλυμπος, είχε δίπλα του ο Δίας και τους Κύκλωπες που του ‘δωσαν τη Βροντή, την Αστραπή και τον Κεραυνό. Έδωσαν και στον Ποσειδώνα την Τρίαινα.
Τη μάχη την κέρδισε ο Δίας με τους συνοδοιπόρους του. Έδωσε στους συνεργάτες του αξιώματα, παντρεύτηκε και την αδερφή του την Ήρα.
Κράτησε στο πλευρό του τη Βία και το Κράτος.
Τον Άτλαντα και τον Προμηθέα τους ξαπόστειλε, τον ένα να κουβαλάει τον Ουρανό στους ώμους του και τον δεύτερο τον έδεσε πάνω στον Καύκασο.
Πάντα η εξουσία ήταν το κίνητρο. Ο Δίας κατάφερε με Κράτος και Βία να κρατηθεί στην εξουσία. Θα κρατούσε την εξουσία ως τα χρόνια του Βυζαντίου, όμως οι αυτοκράτορες της Πόλης, με τη χριστιανική πονηριά, κατάφεραν να προσηλυτίσουν το Κράτος και τη Βία και να τους πάρουν με το μέρος τους.
Από τότε τα δυο αυτά μυθικά τέρατα καταφέρνουν να κρατάνε υποταγμένους τους λαούς στ’ όνομα του … Χριστού.
Υ.Γ.
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε και σ’ ένα νέο blog, στο οποίο εύχομαι να οδεύσει σε δρόμο προκοπής.
«ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΝΩΜΗ» ονομάζεται το νέο blog.
Παρακολουθείστε το.
