Όλα ξεκίνησαν μέσα μου όταν άκουγα προχτές
το μέγα αρχαιολόγο να ξεναγεί τους επισήμους
μέσα στο νέο μουσείο της Ακρόπολης.
Παίνευε ο αρχαιολόγος τον 5ο αιώνα π.Χ.,
παίνευε τη δημοκρατία και τα λαμπρά της έργα.
Τα μάρμαρα της Ακρόπολης παίνευε.
Τα μάρμαρα που στήθηκαν για να προβάλουν
το μεγαλείο της Αθηναϊκής υπερδύναμης.
Καμιά αναφορά στο δουλοκτητικό σύστημα
της Αθήνας τω καιρώ εκείνω…
Χρόνια πριν, ως δάσκαλος, όταν οι μαθητές μου
μού μιλούσαν για την αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία,
αναμασώντας όσα οι δάσκαλοί τους τούς έμαθαν,
προσπαθούσα να τους επαναφέρω στην αλήθεια.
Τους μιλούσα για το κράτος των Αθηνών του 5ο αι. π.Χ.
Τριακόσιες τριάντα χιλιάδες κάτοικοι ζούσαν εκεί.
Απ’ αυτούς μόνο τριάντα χιλιάδες ήταν Αθηναίοι.
Οι υπόλοιποι ήταν δούλοι!
Ένας ελεύθερος προς δέκα δούλους!
Πάντα έτσι συντελούνταν τα Κολοσσαία θαύματα…
Κολοσσαίο θαύμα έγινε και στην Αθήνα.
Η Αθηναϊκή ηγεμονία εκμεταλλευόταν
διακόσιες εξήντα πόλεις-κράτη.
Αν κάποια πόλη-κράτος τολμούσε ν’ αποστατήσει,
οι Αθηναϊκές τριήρεις εισέβαλλαν άμεσα.
Οι άντρες περνούσαν από λεπίδι,
τα γυναικόπαιδα θα δούλευαν για τους Αθηναίους.
Τύφλα να ‘χουν οι ΗΠΑ και η Αγγλία.
Κέρδη τεράστια και δούλοι άπειροι.
Τι έχει αλλάξει στις μέρες μας;
ΤΙΠΟΤΕ!
Οι δουλέμποροι και οι δούλοι κυκλοφορούν πλάι μας
κι εμείς μιλάμε για δημοκρατικά πολιτεύματα.
