Μετρητής

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 05, 2010

Γιατί περισσεύει πάντοτε τόσος μήνας στο τέλος…των χρημάτων;

Το φέραν’ από δω, το φέραν’ από κει,
έπεισαν το λαό πως πρέπει να σφίξει το ζωνάρι του.
Ο Κωστίκας παρέδωσε στο Γιουρίκα
κι ο δεύτερος ανέλαβε διπλό ρόλο.
1. Έγινε ο πρώτος πανύβλαξ πρωθυπουργός
2. Ανέλαβε να κατευνάσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Δημοσίευσα προχτές το ανώνυμο κείμενο
και αυτό κατέγραφε την ελληνική πραγματικότητα.
Έρχομαι σήμερα να συμπληρώσω τα κενά.

Σε μια χώρα-μπουρδέλο, σαν τη δική μας,
μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να διαπιστώσει κανείς
πως η οικονομική κρίση είναι υπαρκτή:
να δούμε κάποιους κροίσους να βάζουν τη θηλιά στο λαιμό τους
ή να πέφτουν απ’ το δέκατο όροφο.
Τέτοιο πράγμα δεν πρόκειται να δείτε,
γιατί η οικονομική κρίση είναι έντεχνη.
Χτυπάει τα κατώτερα και μεσαία κοινωνικά στρώματα
και κάνει πιο πλούσιους τους Κροίσους.

Στόχος της κάλπικης οικονομικής κρίσης
είναι σε πρώτη φάση η αύξηση της ανεργίας.
Μόλις επιτευχθεί ο στόχος αυτός
θ’ αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας…των μαφιόζων.
Θα σπεύδουν οι πολίτες να εργαστούν με 400 Ευρώ το μήνα
και θα νιώθουν ευτυχισμένοι που βρήκαν δουλειά.
Θα είναι ευτυχισμένοι επίσης που θα δουλεύουν ως το θάνατό τους.

Είχα γράψει πριν δυο χρόνια ένα άρθρο για τη γενιά μας.
Τη θεωρούσα την πιο τυχερή γενιά…
Αυτή η γενιά όμως εκφυλίστηκε,
ακολούθησε τα βήματα των «σοσιαλιστών»
και πρόδωσε τα οράματα γενεών και γενεών.
Σήμερα ντρέπομαι για τη γενιά μου,
γιατί είδα από πρώτο χέρι την κατρακύλα της.
---------------------------------------------------------------------
Η μόνη πραγματική οικονομική κρίση
ήταν εκείνη των αρχών του 20ου αιώνα στις ΗΠΑ.
Το μεγάλο οικονομικό κραχ.
Τότε που αυτοκτόνησαν πάμπολλοι Κροίσοι.

Ο λαός μπορεί ν’ αντέξει τη μιζέρια,
ο Κροίσος δεν μπορεί να περάσει στην ανέχεια.

Όμως εδώ στην πατρίδα μας δεν έχουμε Κροίσους
που κέρδισαν χρήμα διακινδυνεύοντας κεφάλαια.
Εδώ υπάρχουν μόνο Κροίσοι λήσταρχοι,
που καρπώθηκαν κρατικό και κοινοτικό χρήμα.
Το ‘χουν αποθηκέψει στα ντουλάπια τους,
έχουν εξαγοράσει και τους δημοσιοκάφρους,
έχουν εξαγοράσει και το συνδικαλισμό,
έχουν εξαγοράσει ακόμη και τη σάτιρα…

Μια μαφιόζικη χώρα καταντήσαμε,
τα χαμόγελα γύρω μας ψεύτικα κι αδηφάγα.

Υ.Γ.
Οι φίλοι μου λένε να συμβιβαστώ.
Να ενδώσω.
Εγώ απαντώ
ΟΧΙ.