Πριν πέντε χρόνια είχα δημοσιεύσει ένα κείμενό μου για τη Λιάνα.
Ήρθε να με δικαιώσει για άλλη μια φορά.
Αυτές οι λεγόμενες πρόωρες εκλογές έχουν τη συγκυριακή ιδιαιτερότητά τους. Μοιάζουν με κατολίσθηση του ενός εκ των δύο βουνών του δικομματισμού, έτσι το άλλο που απομένει να μοιάζει με το εκλογικό Έβερεστ!
Ύστερα έρχονται οι καπάτσοι, οι συνήθεις προσφερόμενοι που σώζουν τον τόπο σώζοντας το τομάρι τους. Στη μία διαφήμιση, η οικονομία της χώρας είναι γράμματα από φελιζόλ που σοβατίζονται άρον άρον για να μοιάζουν με τοίχο. Στην άλλη, η ζωή όλων μας χωράει σε διαδοχικά μικρομέγαλα λάπτοπ, αλλά την υπογράφει μόνον ο αρχηγός τους.
Βγήκαν στους δρόμους από τις φωλιές τους συνδικαλιστές - κομματικά κατοικίδια της εξουσίας που έρχεται και πανηγυρίζουν για τις αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό που μηδενίζουν τη νοημοσύνη των εργαζομένων. Μερικοί φουριόζοι έστω και χωρίς κοστούμι βρυχώνται, γιατί, λέει, κινδυνεύουν να δαγκωθούν από τον αναστημένο (!) Στάλιν.
Στο μεταξύ, τα προβλήματα συσσωρεύονται σε κοινωνικό και ατομικό επίπεδο και η διεθνής των γιγάντιων γεω-οικονομικών συμφερόντων αλλάζει τα πιόνια ισχύος στην περιοχή μας χωρίς το τρέχον μιντιακό και πολιτικό προσωπικό της κεντρικής θεατρικής σκηνής των εκλογών να δίνει φράγκο για την ενημέρωση των πολιτών ψηφοφόρων.
Συναντώ ολοένα και περισσότερους που τολμούν να ψυλλιάζονται πως τα βαριά χαρτιά είναι κρυμμένα με τόση επιμέλεια κάτω από τις κουρελούδες του κάθε μικρού ή μεγάλου ντιμπέιτ, ώστε να εμπνέουν ανησυχία όχι για τις 4, αλλά για τις 5 Οκτωβρίου ανεξαρτήτως του επιμέρους πολιτικού αποτελέσματος. Αυτές τις σκέψεις δεν τις κάνουν οι φτωχοί κι αποκλεισμένοι, αλλά εκείνοι που βλέπουν ότι θα φτωχύνουν αναπόδραστα «γλιστρώντας» πρακτικά στην τάξη απ' την οποία απομυζούσαν όταν δεν έκλεβαν κάθε αξία και υπεραξία εργασίας.
Η ομοβροντία ομοφωνίας περί την καταλληλότητα του Γ.Α.Π. να κυβερνήσει τη χώρα καλύτερα απ' ό,τι το ποδήλατό του είναι συγχρονισμένη με τη χορωδιακή κραυγή αυτών που βλέπουν τις εκλογές ως απόσυρση του καραμανλικού σχήματος. Τα μόνα εξασφαλισμένα απ' τη στημένη λοταρία είναι τα χρέη στον Αλμούνια και την παρέα του και τα θύματα - εργαζόμενοι, που οδηγούνται προβατηδόν στο ανακαινισμένο κλουβί της ταξικής φυλακής. Οικολογικόν μεν, εξίσου θανατηφόρο δε.
Το πανεπιστήμιο του Λονδίνου προτείνει, μετά από μελέτη, να εργάζονται οι άνθρωποι μέχρι τα 75 ή να εκπαιδεύονται μέχρι τότε ως σύγχρονοι δούλοι. Τα χρήματα για την εκπαίδευση των εργαζομένων μετά τα 65 προτείνει να αφαιρεθούν από τα εκπαιδευτικά κονδύλια για νέους!...
Στο γαλλικό ΟΤΕ αυτοκτόνησαν, υπό την πίεση της ανταγωνιστικότητας και βυθισμένοι στην κατάθλιψη της ανασφάλειας, 23 εργαζόμενοι σε 18 μήνες.
Στις οικογένειες των νεκρών της «Λάρκο», κανένα μπλε ή πράσινο «πρόγραμμα» εξόδου από την «κρίση» δε φαρδαίνει το φέρετρο της ζωής των εργατών.
Στην Καμπούλ οι «Ταλιμπάν» σκότωσαν έξι Ιταλούς και δεκάδες Αφγανούς, που δε σώθηκαν από την κριτική στον Μπερλουσκόνι.
Η Ευρώπη αποφάσισε να δεχτεί μόνον την Τουρκία ως χώρα διέλευσης του ρωσικού φυσικού αερίου και η Ρωσία στη λέσχη Baltai (ανατολική Μπίλντεμπεργκ) δηλώνει ότι θα αντικαταστήσει την Ουκρανία με την Τουρκία ως ενεργειακό εταίρο - σύμμαχο.
Η ΕΕ συμφώνησε ότι η γειτονική μας ΝΑΤΟική σύμμαχος δεν κάνει λαθρεμπόριο ανθρώπων - μεταναστών κι απλώς δια των ραδιοσυχνοτήτων υπερασπίζεται τα ζωτικά της συμφέροντα στο Αιγαίο.
Οι άγονες γραμμές, αέρος και θαλάσσης, της προεκλογικής Ελλάδας αποκτούν χορηγό και η Νέα Ερυθραία ποδηλατόδρομους (!) εκεί που δεν έχει δρόμους.
Για όλα τούτα κι άλλα τόσα, με τον Ομπάμα λοκάλ να αφήνει το γάμο για τα πλουμιστά νεοϋορκέζικα παλιούρια, η χώρα πάει σ' εκλογές καταπίνοντας προϊόντα ιδεολογικών θερμοκηπίων και χωνευτικά, μαζικά, σε προδημοσιευμένα αποτελέσματα χαμαιτυπείων.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
