Μετρητής

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 11, 2009

Εφ’ όλης της ύλης…


Με κατηγόρησαν αρκετοί φίλοι για το βήμα

που έδωσα σε μπάτσους και φασίστες.

Έφτασε λοιπόν η ώρα της…απολογίας μου.


Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει την επωνυμία του blog,

ότι η Πέμπτη Εξουσία στρέφεται ενάντια στην Τέταρτη,

στην εξουσία των νταβατζήδων της ενημέρωσης.

Όλα τα ΜΜΕ, εφημερίδες και ραδιόφωνα,

όποτε θέλησα να καταθέσω τις απόψεις μου,

με απόδιωχναν ως επικίνδυνο για την κριτική μου

απέναντι στην υποκρισία της πολιτικής, του ιερατείου

ή και των μεγαλόστομων της κοινωνίας,

ή ακόμη και για την κριτική μου στους δήθεν επαναστάτες.


Αυτό με ανάγκασε να καταφύγω στο blog.


Ε, λοιπόν, αυτά που κάνουν οι νταβατζήδες

δεν μπορώ να τα αντιγράψω εγώ.

Το blog είναι ένα ελεύθερο βήμα για όλους,

όσο ακραίες κι αν είναι οι απόψεις τους.

Μπορεί να γίνει ένας δημοκρατικός διάλογος

κι ίσως κάποιοι μετακινηθούν από τις απόλυτες θέσεις τους.


Το επίμαχο θέμα των τελευταίων ημερών

είναι η «επαναστατική γυμναστική»

κάποιων ανεγκέφαλων μπάχαλων

καθώς και η δράση προβοκατόρων

με πρόσχημα τη δολοφονία του Αλέξη πριν ένα χρόνο.

Δεν αναφέρομαι στους συνειδητούς πολίτες,

που αντιδρούν εύλογα στην αέναη βία.


Για να ξεκαθαρίζω τη θέση μου

προς τους αμύντορες του δολοφόνου

και κατανοώντας την ψυχική διαταραχή του,

δηλώνω πως είναι μια καθαρή δολοφονία.

Σε καμιά περίπτωση δεν «ξιφουλκείς»

εναντίον ενός παιδιού που εφαρμόζει όλα αυτά

που του διδάσκει η κοινωνία της βίας,

αυτή η κοινωνία που καθοδηγείται από ηγέτες

που τρέφονται συν-τροφικά με αίμα και εκτελέσεις

και στη συνέχεια μονομαχούν ψεύτικα μεταξύ τους.


Έχω γράψει ένα μικρό εγκόλπιο, «Η φίλη μου η Μπάτση»

κι εκεί δήλωνα πως ανάμεσα σ’ ένα επίορκο γιατρό,

σ’ ένα άχρηστο δάσκαλο ή ένα βρώμικο ιερέα

ή ένα βρώμικο δικαστή

μπορώ να συγχωρήσω ένα κακό μπάτσο.

Τους άλλους ΟΧΙ.

Τον μπάτσο τον χρησιμοποιούν όλοι αυτοί οι λεβέντες

και τον εκπαιδεύουν κατάλληλα για την προστασία τους.

Τον εκπαιδεύουν βελτιωμένα οι αριστερόφρονες

και τον βαφτίζουν όργανο προστασίας του πολίτη…


Ποτές μου δεν κατάφερα να φωνάξω το σύνθημα

«Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι»,

γιατί τους δολοφόνους και τα γουρούνια

τα έβλεπα καθημερινά να στριφογυρνάνε δίπλα μου

και να επικαλούνται την προστασία των μπάτσων

κάθε φορά που κινδύνευαν.

Ήταν αυτοί που στα νιάτα τους φώναζαν το σύνθημα,

είναι αυτοί που σήμερα χτίζουν το σοσιαλιστή μπάτσο.


Η Βία και το Κράτος ήταν δυο μυθικά όντα,

ήταν οι προστάτες του Δία και του θρόνου του.

Αυτούς τους προστάτες έχουν μέχρι σήμερα

όλοι οι κοσμικοί ηγέτες, οποιουδήποτε χρώματος.

Μόνο ο πολίτης είναι απροστάτευτος…


Τα επεισόδια φέτος ήταν ανώδυνα.

Κάποιες συλλήψεις και προσαγωγές,

κάποιες «αδέξιες» συγκρούσεις ένστολων μοτοσικλετιστών

με αθώους πολίτες και κάποια αθώα χημικά.

Του χρόνου θα αντικαταστηθούν με πυροσβεστήρες,

όπως δήλωσε ο νέος υπουργός «προστασίας του πολίτη».

Αν υπάρχει διαθέσιμο καθαρό νερό…


Έχασαν τα ρεπορτάζ φέτος οι νταβατζήδες.

Περίμεναν γεγονότα ακραία.

Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α απείχαν

και η συμμετοχή των ισόβια αντιστασιακών ήταν μικρή.

Το ΠΑΣΟΚ αντιστάθηκε με τον Χρυσοχοΐδη…

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν επανέλαβε τις περσινές μαλακίες του…

Μόνο ο Γεωργιάδης ούρλιαζε για τον τζίρο του,

τον τζίρο που έχασε τρεις μέρες το μαγαζί του…


Μόνο οι λέξεις αλλάζουν.

Τα πράγματα μένουν ως έχουν.


Υπάρχουν γουρούνια ολόγυρά μας.

Κυρίως βρίσκονται πάνω στο κεφάλι μας.

Μπορούμε να τα «φάμε»;

Θα τα αφήσουμε να μας καταβροχθίζουν;

Και θα τρωγόμαστε μεταξύ μας

τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι;


Υ.Γ.

Έπεται συνέχεια, επειδή τα ακραία καιρικά φαινόμενα

πλήττουν και τον οίκο μου…