Είναι κάποιες φορές που νιώθεις μια σπάνια ευδαιμονία.
Αυτό συμβαίνει όταν νιώσεις πως έχεις φίλους ακόμη στο πλάι σου.
Φίλοι που δε θα πουν εκείνη τη χυδαία φράση:
«Μη με ανακατεύεις εμένα…»
Αυτό ένιωσα χτες όταν πήρα στο τηλέφωνο ένα σύντροφο απ’ τα παλιά χρόνια
και του ζήτησα να «μαρτυρήσει» κατά της αναίδειας ενός καιροσκόπου.
Μου απάντησε κοφτά:
- Φυσικά και θα «μαρτυρήσω».
Φτερούγισε η καρδούλα μου.
Η τελευταία φορά που μου έτυχε κάτι τέτοιο ήταν
όταν ένας υψηλόβαθμος μπάτσος ήρθε να «μαρτυρήσει»
υπέρ ενός ασυμβίβαστου με τα κοινωνικά δρώμενα.
Η ευδαιμονία της ανυστερόβουλης φιλίας
είναι το σπάνιο και μοναδικό στοιχείο πολιτισμού.
Τα υπόλοιπα είναι μόνο για οικονομική εκμετάλλευση…
