Σφαδάζω και ντρέπομαι απ’ το μεσημέρι.
Πρώτη μου φορά δέχτηκα οικογενειακή λογοκρισία.
Με «απόσυραν» απ’ την εφημερίδα μου.
Πάνω που άρχισα να νιώθω περήφανος….
Προσπαθώ να ξαναγυρίσω στο στίχο
«σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω».
Αδύνατον.
Κλαίω.
Δε φοβάμαι όμως.
Οι άντρες κλαίνε!
