Αρθράκι του Μάκη Μίχου
Κι απάνω που νόμισα πως τελειώσαμε με το Βελισσιώτη κι ότι κάποιοι έμφρονες - που θέλουν να λέγονται Πολίτες - κατάφεραν να διώξουν το μίασμα από την πόλη…
τότε ήρθε το «εν Βόλω», το περιοδικό του Δήμου, να διαφημίσει την προσπάθεια όλων εκείνων που για διάφορους λόγους συνοδοιπορούν με τα «εξωπετή» ξόανα, τα ξόανα που πάντα ονειρεύονται να επιστρέψουν ευεργετικά στον τόπο τους…
Ας πούμε πως δεν καταλαβαίνω τους λόγους αυτής της διαφήμισης.
Πολλά πράγματα προσπαθώ να μην καταλαβαίνω τα τελευταία χρόνια…
Η Μαρία και η Χρύσα σιώπησαν όταν οι Πολίτες επισήμαναν την εισβολή αυτού του ανδράποδου. Είχαν την ελευθερία των ΜΜΕ να βγουν και να κατακεραυνώσουν τους «υβριστές» του, γιατί έτσι μαθαίνει η κοινή γνώμη όλες τις απόψεις. Δεν το έκαναν και προτίμησαν να εκθειάσουν την υπόθεση Βελισσιώτη μέσα από ένα δημοτικό έντυπο, το οποίο δε φτάνει στα χέρια όλων των Βολιωτών. Είναι όμως το έντυπο που επιβάλλει την άρχουσα ιδεολογία των τρωκτικών.
Δεν έχω το βήμα της ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ πλέον κι έτσι οι μαφιόζοι μπορούν να δράσουν με την άνεσή τους.
Φοβάμαι πως η ιστορία θα επαναληφθεί.
Οι Βούλγαροι και οι Φοίνικες μας ζώνουν.
Όπως μας ζώνανε πάντα οι «σωτήρες».
Φάτε Ντε Κίρικο
Οι «σωτήρες» του θα φάνε καλύτερα
