Έτσι γινόταν πάντα.
Τα τρωκτικά συμπλέανε
κι ύστερα τρώγονταν μεταξύ τους
για να εξασφαλίσουν την τροφή τους.
Τα τρωκτικά της ντόπιας Τέταρτης Εξουσίας
έχουν ξεσπαθώσει για τους αφέντες τους.
Ξέρουν πως «δουλεύουν» σε απατεώνες,
όμως παρασταίνουν τους κριτές των πάντων.
Άλλα τα βάζουν με τους απέναντι νταβατζήδες
κι άλλα προσπαθούν να κατακτήσουν
το βραβείο Πούτσιτζερ.
Και τα δυο κερδισμένα βγαίνουν.
Το ένα τρωκτικό κερδίζει μ’ όλες τις εξουσίες
και παρασταίνει το προοδευτικό.
Το άλλο ουρλιάζει κατά πάντων τρεισήμισι χρόνια
και μετά τ’ αρπάζει απ’ όλους τους ξετσίπωτους εξουσιαστές.
Αυτό δεν έχει αφεντικό, μόνο την τσέπη του κοιτά.
Φροντίζει και το μοναχογιό του…
Τα διαβάζω και τ’ ακούω αυτά τα τρωκτικά
για να εμπεδώσω τη μαλακία του κοσμάκη.
Na giati den tromazw me to kwneio.
Opws ki o papous mou o Swkratιs…
