Του Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Οι «νταβατζήδες» βάζουν τα ρέστα τους
Η φετινή συγκυριακή αντιπαράθεση των επετειακών εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο και του ανελέητου μετεκλογικού μαστιγώματος των πρόσφατα αισιόδοξων εκλογέων με αιματηρές διαψεύσεις νωπών δεσμεύσεων («θα ενισχύσουμε τα χαμηλά εισοδήματα… θα μειώσουμε την ανεργία… δεν θα βάλουμε νέους φόρους… υπάρχουν λεφτά») προβάλλει ανάγλυφη τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος και παρακινεί σε κυνικούς διαλογισμούς και ανομολόγητες συγκρίσεις.
Απαιτητικότερο από ποτέ, στα χρονικά της Μεταπολίτευσης, εγείρεται το ερώτημα εάν πρωθυπουργοί, υπουργοί και πολιτικές περσόνες, που φωτογραφίζονται να καταθέτουν στεφάνους και φραστικές σπονδές, έχουν συναίσθηση της βεβήλωσης που διαπράττουν – σε επίμετρο της συνενοχής τους στη μεταπολιτευτική διαπόμπευση των εννοιών που πυροδότησαν την τιμώμενη έκρηξη για ελευθερία και δημοκρατία.
Τριάντα έξι χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, η θυσία των αγωνιστών της αντίστασης μένει αδικαίωτη, η ελευθερία είναι προνόμιο των ολίγων και η δημοκρατία ένα διάτρητο και άδειο πουκάμισο. Τη βασιλεία και τη χούντα των συνταγματαρχών αντικατέστησε καθεστώς αβασίλευτης φεουδαρχίας, όπου κυβερνούν ατάλαντοι γόνοι και κλώνοι των ίδιων δυναστειών, στοιχιζόμενοι από αλλοδαπούς σπόνσορες, οικονομικούς πάτρωνες, δουλόφρονες αυλικούς, μισθοφόρους διαφημιστές και κεκράκτες και ψηφοφόρους κολλήγους.
Καθεστώς άυλου γύψου, που προστατεύεται από μοντέρνο θώρακα «soft», όπου τα κρατητήρια αντικαταστάθηκαν από συνεχή οικονομική και γραφειοκρατική βία, οι χαφιέδες από το ηλεκτρονικό φακέλωμα, τα τανκς από τα μέσα μαζικής εγκεφαλικής απονέκρωσης και η πρωτόγονη ρητορική του στρατώνα από το οργουελιανό «newspeak» πολιτικού λόγου, με ανεστραμμένη την έννοια των λέξεων και θεσμοποιημένο το αδίστακτο ψεύδος.
Με ρυθμούς γεωμετρικής επιτάχυνσης, στην εξέλιξη του μεταχουντικού καθεστώτος, πολιτικές δυναστείες, πάτρωνες και δορυφόροι επισώρευσαν πλούτη, αλαζονεία και ασυδοσία, η μεσαία τάξη αποδεκατίσθηκε, οι πένητες πολλαπλασιάσθηκαν στο πέμπτο του πληθυσμού, η δημογραφία κατέρρευσε και νοθεύθηκε, η παιδεία αποσαρθρώθηκε και αφελληνίσθηκε, πατρογονικές αξίες εκτοπίσθηκαν από πλαστικά είδωλα εισαγωγής, η χώρα καταβυθίστηκε στη χρεοκοπία, σε βούρκο διαφθοράς, στη διεθνή ανυποληψία, στην υποτέλεια και σε διαδικασία συρρίκνωσης της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικού ακρωτηριασμού.
Αυτή η μεταπολιτευτική πραγματικότητα (συμβολικά συμπυκνωμένη στις μετεκλογικές τραγελαφικές διαψεύσεις και στις επικείμενες εθνικές συνθηκολογήσεις), στη δραματική φετινή αντιπαράθεσή της με την επετειακή αναδρομή στα οράματα και παραγγέλματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, θα όφειλε να αποτελέσει σωτήριο τράνταγμα αφύπνισης, τουλάχιστον για το τμήμα εκείνο του πληθυσμού στο οποίο προσφέρεται η ευκαιρία αντίδρασης την ερχόμενη Κυριακή.
Έχουν πράγματι τα μέλη του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης μια εξαιρετική ευκαιρία να ανακόψουν την κατολίσθηση στην αλλοτρίωση και τον αφανισμό και να κινήσουν διαδικασία κάθαρσης, εξυγίανσης και ανόρθωσης, με την κατάλυση της κυριαρχίας των δυναστειών, την εμπέδωση γνήσιας εσωκομματικής δημοκρατίας και την επιβολή της αρχής της αξιοκρατίας στην ανάδειξη ιεραρχίας και ηγεσίας των οργάνων πολιτικής εκπροσώπησης και συμμετοχής.
Η ματαίωση του σχεδίου μιας στημένης εκλογής φεουδάρχη από κλειστό και ελεγχόμενο κύκλωμα εκλεκτόρων αποτέλεσε μια πρώτη ελπιδοφόρο, σημαντική νίκη της βάσης στο κόμμα της ΝΔ, η οποία, ενισχυόμενη από τον ουσιαστικό και εύστοχο λόγο των ηγετών της εξέγερσης κατά του ιερατείου των δήθεν Illuminati, έχει δημιουργήσει ισχυρό ρεύμα ανατροπής και προκαλεί νευρικές κρίσεις στον συνασπισμό των δυναστειών και στο «σύστημα» που τον ευνοεί.
Επιτελεία συμβούλων ψυχολογικού επηρεασμού, δημοσκόπων, διαφημιστών και λογογράφων –μονίμων συνοδοιπόρων της υποψηφίας στα αλληλοδιάδοχα ορμητήρια που διασκέλισε προς τον πολυπόθητο στόχο– εκπονούν μανιωδώς κείμενα ομιλιών που στοχεύουν ευαισθησίες, αδυναμίες και άγνοιες ακροατηρίων –που κατηγοριοποιούνται κατά τη γεωγραφία, την εξάρτηση, το φύλο, την ηλικία– για να εμφανίσουν την ομιλήτρια ως τη μόνη ασφαλή οδηγό γοργής επανόδου στον λειμώνα της εξουσίας.
(Στην προσπάθεια να την εμφανίσουν ως την αδιαφιλονίκητη θεματοφύλακα της καραμανλικής ορθοδοξίας, δεν διστάζουν μπροστά στα όρια του γελοίου και της βάζουν στο στόμα τον ισχυρισμό –προς το σερραίικο ακροατήριο– πως «είχε αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όταν ήταν αυτοεξόριστος στο Παρίσι» – όταν εκείνη ήταν απορροφημένη στα εφηβικά της ενδιαφέροντα και ο Καραμανλής κρατιόταν απρόσιτος και για περιώνυμους ενηλίκους.)
Χωρίς δισταγμούς και αναστολές μπροστά σε νωπές μνήμες, γνωστές πρακτικές, εμπλοκές σε πολύκροτες υποθέσεις, καταγγελίες και εκκρεμότητες, προβάλλεται σαν φορέας «εξάλειψης των φαινομένων διαφθοράς», εξαγνισμού και ανανέωσης του κόμματος και της πολιτικής, σαν εγγύηση απαλλαγής της παράταξης από μηχανισμούς και παρέες και εισαγωγής της αξιοκρατικής οργάνωσης, χωρίς εύνοιες και αποκλεισμούς…
Το όλο σύστημα της διαπλοκής –με διακριτή κορυφή του παγόβουνου τους βαρόνους και παπαγάλους καναλιών και συγκροτημάτων– κινητοποιήθηκε σε συντονισμένη αντεπίθεση κατά της απειλής που αποκάλυψαν οι δημοσκοπήσεις το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Και αυτό όχι μόνο λόγω (ανιδιοτελούς) προτίμησης προς τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα, αλλά επειδή με το κίνημα που ξεσήκωσαν οι αντίπαλοί της απειλείται το όλο σύστημα χειραγώγησης και ελέγχου των κομμάτων και της πολιτικής, από τους βαρόνους των μίντια και της οικονομίας, με τις δουλείες και εξαρτήσεις τους.
Η δήλωση Σπηλιωτόπουλου, με την τηλεοπτική προπαρασκευή κλίματος αναμονής και με προβολή εντυπωσιασμού, σήμανε την εκκίνηση της αντεπίθεσης, όπου το ένα μετά το άλλο τα ηλεκτρονικά και έντυπα πυροβολεία του συστήματος διατέθηκαν απροφάσιστα στην κ. Μπακογιάννη για την επιχείρηση εξουδετέρωσης των ανταγωνιστών της με κτυπήματα κάτω από τη μέση –παρά τη δική τους επιμελή αποχή από προσωπικές επιθέσεις που τραυματίζουν την ενότητα του κόμματος.
Διδακτική για τους νεοδημοκράτες εκλέκτορες είναι –διακρινόμενη στο ψυχολογικό υπόβαθρο αυτής της αντίδρασης– η γενικότερη αντιδημοκρατική εγωπάθεια «χαλασμένου παιδιού», που δεν διαθέτει περιθώρια ανοχής στην αμφισβήτηση των απεριόριστων δικαιωμάτων του και της ασυλίας του από κριτικό έλεγχο και κολασμό. Πάσα πηγή αμφισβήτησης πρέπει να εξαλείφεται.
Ενώ, τουλάχιστον με την ανοχή της, ασυγκράτητοι σταυροφόροι ιππότες εξαπολύουν κανιβαλικές επιθέσεις εναντίον των ανταγωνιστών, η ίδια αναζητά οπουδήποτε κάποιο πρόσχημα για να αποδώσει στους αντιπάλους τη χρήση ανεπίτρεπτων μέσων. Είναι χαρακτηριστική η τακτική εκμετάλλευσης ενός κακόγουστου περιθωριακού δημοσιεύματος για να σπιλώσει τους άλλους υποψηφίους ως «ηθικούς αυτουργούς»… «χυδαίων επιθέσεων εναντίον της, ως γυναίκας, και εναντίον των παιδιών της», και να απευθύνει προσκλητήριο σάλπισμα σε γυναικεία συσπείρωση αλληλεγγύης…
Εξίσου αποκαλυπτική μιας νοσηρής αντίδρασης στον κριτικό έλεγχο είναι η δήλωση στον Χατζηνικολάου ότι οι (ελάχιστοι) δημοσιογράφοι που απέχουν από την αινέσιμη ακολουθία και ανατρέχουν στον φάκελο πεπραγμένων της «συνδέονται με ένα νήμα» – είναι δηλαδή μαριονέτες ελεγχόμενες από κάποιον στην άκρη του νήματος… Κοντολογίς, κάθε αμφισβήτηση των χρυσόβουλων τίτλων της στην κληρονομία του κόμματος και στην πρωθυπουργία υπακούει σε ταπεινά κίνητρα και παραδίδεται στον δημόσιο εμπτυσμό.
Άφθονο σχετικό υλικό μελέτης και ανάλυσης προσέφερε η συνέντευξη της κ. Μπακογιάννη στον Νίκο Χατζηνικολάου στο δελτίο της Τετάρτης, αντιπροσωπευτικό δείγμα της ιδιαίτερης στοργής με την οποία την περιβάλλει το σύστημα της «ενημέρωσης». Εξυπηρετικές ερωτήσεις, της πέρασαν όλες τις επιθυμητές «πάσες» για ετοιμασμένες «ατάκες», διανθισμένες με τους γνωστούς δολοφονικούς υπαινιγμούς, πάντα με χαμόγελο συμπαθούς κατανόησης για τους εσωκομματικούς αντιπάλους και με επικλήσεις της ενωτικής δεοντολογίας. Ακόμη και για να αμφισβητήσει, υπό μορφή ερωτήματος, την προσήλωση του Σαμαρά στην «κόκκινη γραμμή» με τα Σκόπια…
Από την άλλη πλευρά, κάποιος κώδικας ευπρεπούς συμπεριφοράς προς κυρίες εμπόδισε προφανώς τον πεισματικά ανακριτικό (προς άλλους) δημοσιογράφο να θέσει τα εκκρεμή καυτά ερωτήματα για την υπόθεση Ζήμενς και τα απειλητικά ενδεχόμενα (σε περίπτωση εκλογής της) μιας έρευνας από την Εξεταστική Επιτροπή, που ανήγγειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης.
Δεν υπήρξε επίσης ερώτημα για την τετραήμερη καθυστέρηση στο υπουργείο Εξωτερικών της τηλεγραφικής προειδοποίησης που επέτρεψε τη διαφυγή του Καραβέλα στο εξωτερικό. Το ερώτημα επανήλθε στην επικαιρότητα με την πρόσφατη έμπρακτη ανατροπή του πορίσματος της ένορκης διοικητικής εξέτασης και την αποκατάσταση του πρέσβη Κογεβίνα στη θέση διευθυντού, από την οποία είχε απομακρυνθεί ως υπεύθυνος. (Την απόφαση της αποκατάστασης υπέγραψε μάλιστα ο προσωπάρχης που είχε υπογράψει και την απόφαση της απομάκρυνσης του κ. Κογεβίνα από την Α8 Διεύθυνση!)
Η Ένωση Διπλωματικών Υπαλλήλων είχε καταγγείλει από τον Ιούνιο ότι υπεύθυνη για την καθυστέρηση επίδοσης στο υπουργείο Δικαιοσύνης του τηλεγραφήματος του πρεσβευτή στο Μοντεβιδέο και για τη διαφυγή του στελέχους της Ζήμενς ήταν η «πολιτική ηγεσία του υπουργείου» και ότι ήταν προδιαγεγραμμένη και διάτρητη η διοικητική έρευνα. Στον θόρυβο που προκάλεσε αυτή η υπόθεση αποδόθηκε η απώλεια αρκετών ποσοστών της ΝΔ στις ευρωεκλογές.
Δεν υποβλήθηκε, τέλος, ερώτηση για τον ρόλο του υπουργείου Εξωτερικών στην εξασφάλιση τουρκικής άδειας στην Aegean του φίλου κ. Βασιλάκη, με αντάλλαγμα δρομολόγια Αθήνα-Σμύρνη-τουρκοκρατούμενη Κύπρο στην τουρκική «Πήγασος». Εντούτοις, το θέμα προκάλεσε δημοσιογραφικό θόρυβο στη Λευκωσία και απασχόλησε πρόσφατα κυπριακά διαβήματα στην Αθήνα.
Είναι γεγονός ότι ούτε κατά τη συμμετοχή της στο «πρωινάδικο» του «μεγάλου καναλιού», την επομένη το πρωί, ούτε από τους ασκημένους ανακριτές άλλων οργάνων του «συστήματος» κλήθηκε η τέως υπουργός Εξωτερικών να απαντήσει σε ερωτήματα που ανακύπτουν από εκκρεμείς φακέλους και που θα φώτιζαν πληρέστερα τους αυριανούς εκλέκτορες για τη «διαδρομή» της.
Διαφωτιστική μαρτυρία
διπλωματικών υπαλλήλων
Περισσότερο ανεξάρτητοι λειτουργοί Μέσων πράγματι ταγμένων στην υπηρεσία της αντικειμενικής ενημέρωσης του πολίτη –και στην προκειμένη περίπτωση του αυριανού εκλέκτορα της ΝΔ– θα καλούσαν στο πραιτώριο τον πρόεδρο της Ένωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων κ. Αϋφαντή να υπερασπισθεί και να εξηγήσει τους ισχυρισμούς κατά της υπουργικής πολιτείας της κ. Μπακογιάννη, τους οποίους διατύπωσε προ μηνός σε δύο συνεντεύξεις του και σε πρες κόνφερανς που αγνοήθηκε από τα μίντια.
Ο εκπρόσωπος των διπλωματικών υπαλλήλων προσέφερε πράγματι –με τα όσα κατήγγειλε για τις μεθόδους διοίκησης του υπουργείου, επιλογής συνεργατών, χάραξης και άσκησης πολιτικής– ένα πολύτιμο πρίσμα κριτικής εξέτασης του «πλαισίου αρχών για τη ΝΔ», των επαγγελιών του διαγγέλματος με το οποίο ανήγγειλε την υποψηφιότητά της και όσων αρχών διακηρύσσει στους λόγους της η τέως υπουργός Εξωτερικών.
Σε πολύ συνοπτική διατύπωση, ο κ. Αϋφαντής έχει καταγγείλει:
– Τον παραγκωνισμό της διπλωματικής υπηρεσίας και τον εκφυλισμό στελεχών της σε αυλικούς.
– Την υποκατάστασή της από μια μικρή ομάδα εμπίστων κομματικών στελεχών.
– Την προσέγγιση των εθνικών θεμάτων σε επικοινωνιακή βάση, με όρους δημοσίων σχέσεων και προώθησης προσωπικών στοχεύσεων, «σαν να μη διακυβεύεται από τον χειρισμό αυτών των προβλημάτων τίποτε πέραν της πολιτικής σταδιοδρομίας των ιθυνόντων».
– Την «επικίνδυνη τακτική εξαγοράς πολιτικού χρόνου με κατευνασμό» της τουρκικής προκλητικότητας, με την έωλη ελπίδα εξασφάλισης ηρεμίας και ησυχίας.
– Την προσπάθεια συγκάλυψης «δυσάρεστων γεγονότων», που αποδυναμώνουν καθημερινά τα ευχολόγια του φερέφωνου του υπουργείου.
– Τις «προκλητικές σπατάλες διορισμένων αξιωματούχων» στο υπουργείο Εξωτερικών, τη «συνεχή μεταφορά πόρων από την άσκηση εξωτερικής πολιτικής στην προώθηση δημοσίων σχέσεων» και την «ποσοστιαία αύξηση των απορρήτων κονδυλίων, που τα διαχειρίζεται αποκλειστικά η πολιτική ηγεσία (η υπουργός), δίχως έλεγχο και διαφάνεια».
– Την πλήρη απουσία κανόνων αξιοκρατίας στις τοποθετήσεις και μετακινήσεις διπλωματών και διοικητικών υπαλλήλων. Για τους μεν διπλωμάτες «αποφάσιζε ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου της υπουργού και άλλα συγγενικά πρόσωπα». Για τους διοικητικούς υπαλλήλους ο ειδικός σύμβουλος της υπουργού, κ. Γεωργόπουλος. «Όποιος δεν είχε μέσο, ακόμη και από κάποιους της αντιπολίτευσης, δεν είχε τύχη. Αυτό λεγόταν «κατάργηση των διακρίσεων».
Τέλος η Ένωση Διπλωματικών Υπαλλήλων κατήγγειλε ότι είχε ζητήσει τη διεξαγωγή έρευνας για τη συστηματική καθυστέρηση αποστολής στο εξωτερικό των μισθών των διπλωματικών υπαλλήλων και ότι οι θολές εξηγήσεις που της είχαν δοθεί ενέτειναν τις ανησυχίες της. Πρόκειται για ποσό περίπου 15 εκατομμυρίων κάθε δίμηνο –εκτός των κονδυλίων της βοήθειας στο εξωτερικό (λ.χ. στα Σκόπια)– που παραμένουν σε τράπεζα και αποφέρουν τόκους.
Κατά την ΕΔΥ η συστηματική καθυστέρηση αποστολής της μισθοδοσίας «συνιστά αδιαφανή διαχείριση δημοσίου χρήματος» και «η μη διενέργεια έρευνας προκαλεί εύλογες σοβαρές υπόνοιες ότι ο τρόπος διαχείρισης του δημοσίου χρήματος στο ΥΠΕΞ προσφέρεται για τη δημιουργία μαύρου, ιδιωτικού ή πολιτικού χρήματος».
Η ΕΔΥ έθεσε το θέμα αυτό στη νέα «πολιτική ηγεσία» προ εικοσαημέρου και ο κ. Δρούτσας απάντησε ότι θα εξετάσει τα καταγγελόμενα.
