Τρελάθηκαν και τα ζώα…

Εν αρχή τρελάθηκε ο άνθρωπος.

Ύστερα άρχισε να τρελαίνει τη Φύση.

Της άνοιγε «όζουσες τρύπες» και της έλιωνε τους πάγους.

Έσπερνε ερήμους και κατακλυσμούς,

μιμούμενος το θεό που ο ίδιος κατασκεύασε κάποτε.

Ο μικρός φυσιοδίφης παρατηρούσε τα ζωντανά.

Έβλεπε τις αλεπούδες να μεταλλάσσονται

και να σκαρφαλώνουν όπως οι γάτες σε κάθετους τοίχους.

Έβλεπε τις γάτες να ομαδοποιούνται όπως οι ύαινες

και να κυνηγούν κοκόρια και κότες και πάπιες.

Έβλεπε τους γάτους να κατασπαράζουν τα παιδιά τους

προκειμένου να ξαναγαμήσουν τις γάτες.

Έβλεπε τους σκύλους να σέρνονται πίσω απ’ τις σκύλες

που έσερναν μέσα στο κατακαλόκαιρο.

Ο μικρός φυσιοδίφης ήξερε πως για όλα αυτά

υπεύθυνος ήταν ο άπληστος άνθρωπος,

ο άνθρωπος που είχε χάσει το φυσικό μέτρο.

Ήταν τρελός ο μικρός φυσιοδίφης…

Κράτος ελέους ή…

Άκουσα την αναμενόμενη είδηση σήμερα.

Ανατρίχιασα.

Το κράτος θα μας μπολιάσει όλους.

Εγώ θ’ αρνηθώ την ευγενική προσφορά του.

Το φοβάμαι το κράτος, ό,τι χρώμα κι αν φοράει.

Φοβάμαι το κράτος της υποκρισίας.

Δε φοβάμαι την πανδημία της γρίπης,

την πανδημία της αδιαφορίας και της βλακείας τρέμω.

Περιμένω το εμβόλιο κατά της πανδημίας της πείνας.

Θα μας μπολιάσουν με όπλα κατά των κλεφτών;

Μόνο με τέτοιο εμβόλιο μπορεί ν’ αλλάξει ο κόσμος.