Κάποτε υπήρχε το ΚΚΕ εσωτερικού.
Το συμπαθούσα αυτό το κόμμα,
επειδή είχε καθαρή συνείδηση και δεν φορούσε
τις παρωπίδες της υπόλοιπης αριστεράς.
Κάποτε όμως ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός της Σοβιετίας
γκρεμίστηκε και οι κομμουνιστές έκαναν την έξοδό τους.
Ιδρύθηκε τότε ο Συνασπισμός της Αριστεράς
κι ευθύνες γι’ αυτό έχει και ο Κύρκος.
Οι κομμουνιστές όμως, στη δεξιά πορεία τους,
βρήκαν ένα κόμμα για να κάνουν μια μικρή στάση.
Το κόμμα αυτό έμοιαζε με κολυμβήθρα
και μπορούσε να ξεπλύνει τα ανομήματα.
Ξέπλενε τις βρώμικες συνειδήσεις
και τις έστελνε καθαρές στον παράδεισο του ΠΑΣΟΚ.
Οι σταλινικές γονυκλισίες αντικαταστάθηκαν γρήγορα
από γονυκλισίες σε Κινέζους και Μαργαριταρένιους.
Αργότερα ο Συνασπισμός έγινε ριζοσπαστικός.
Του φορέσανε και για αρχηγό έναν πιτσιρικά
με περίσσιο θράσος και ύφος.
Τον κανάκεψε τον πιτσιρικά ο Λαζόπουλος,
τον κανάκεψαν και τα ΜΜΕ κι ο μικρός Τσίπρας
πίστεψε πως θα γινόταν μέγας και τρανός.
Είχε αγωνιστεί δεκαπέντε χρόνια ο πιτσιρικάς.
Έπασχε απ’ την ασθένεια των καταλήψεων…
Ήρθαν οι ευρωεκλογές και το μπαλόνι ξεφούσκωσε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε πάτο.
Αυτός ο πάτος του άξιζε.
Θα δραπετεύσουν οι ένοικοί του,
θα βρουν καταφύγιο στο Μαργαριταρένιο.
Τα στελέχη του θα βολευτούν
στο πανελλήνιο σοσιαλ-ληστρικό κίνημα.
Το ξέπλυμα των βρώμικων συνειδήσεων όμως
δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ.
Πάντα θα βρίσκεται μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ…
