Πρωί-πρωί διάβασα το αγανακτισμένο κείμενο,
που μου έστειλε ένας παλιός μαθητής μου.
Ήρθε να ρίξει λάδι στη φωτιά που έκαιγε μέσα μου
από χτες που άκουσα την είδηση της δολοφονίας
του ένστολου αστυνομικού.
Δεν μπορώ να ονομάσω πολιτική πράξη
την ενέργεια των ανεγκέφαλων που έδρασαν ως μαφιόζοι
και ξεκαθάρισαν μέσα στη νύχτα τους λογαριασμούς.
«ΑΪ ΣΕΧΤΙΡ», κουράδες της επανάστασης.
Όσο εύκολος ήταν ο στόχος του Αλέξη το Δεκέμβρη,
άλλο τόσο εύκολη ήταν και η στόχευση του «μπάτσου».
Στην πρώτη περίπτωση είχαμε σύλληψη του δολοφόνου,
στη δεύτερη δεν ξέρουμε τους «κρυφούς ήρωες».
Στην πρώτη περίπτωση καιγόταν η Ελλάδα για μέρες,
στη δεύτερη ακούστηκαν υποκριτικοί «πολιτικοί» λόγοι.
Η ζωή ενός δεκαπεντάχρονου αξίζει
όσο και η ζωή ενός μεροκαματιάρη μπάτσου.
ΑΪ ΣΕΧΤΙΡ, ΣΕΧΤΑ.
Υ.Γ.
Είναι η πρώτη μου έκρηξη ενάντια σ’ αυτούς
που προσπαθούν να μας σώσουν από μπάτσους.
Ποιος θα μας έσωζε απ’ αυτούς,
αν τυχόν έρχονταν στην εξουσία;
Συμπαραστέκομαι στην οργή σου, φίλε fondol,
όμως «η βία αναπαράγει βία».
Μην το ξεχνάς αυτό!
