2 άρθρα του Δελαστίκ από το Έθνος (11 και 16-2-2010)
Χρεοκοπεί η Ελλάδα ή η... ΕΕ;
11/2/2010
Στην πολιτική επίθεση εναντίον της χώρας μας
που έχει εξαπολύσει η Γερμανία και άλλες δυνάμεις της ΕΕ
και στην κερδοσκοπική επίθεση που τη συνοδεύει,
χρησιμοποιούνται ένα σωρό προπαγανδιστικοί
μύθοι και ανακρίβειες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν
τους Έλληνες εργαζόμενους και να παραλύσουν
εκ των προτέρων τις όποιες αντιδράσεις τους
στα μέτρα στραγγαλιστικής λιτότητας που υποχρέωσαν
τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να εξαγγείλει.
Επικεντρώνοντας όλη τη συζήτηση στο ύψος
Του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους,
επιχειρείται η παραπλάνηση της ανενημέρωτης κοινής γνώμης.
Χρεοκοπεί άραγε μια χώρα
όταν επί σειρά ετών έχει ελλείμματα; Ναι, είναι η
απάντηση που προσπαθούν να υποβάλουν.
Όχι, είναι η σωστή απάντηση.
Σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα
για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία.
Για του λόγου το αληθές,
ας δούμε τι γίνεται στις οικονομικές υπερδυνάμεις του πλανήτη
- την ευρωζώνη, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία.
Και οι τρεις, ολόκληρη τη δεκαετία 2001 - 2010
(εννοείται ότι για το 2010 αναφερόμαστε σε προβλέψεις)
είχαν ελλείμματα και μόνο ελλείμματα
και τα δέκα ανεξαιρέτως συνεχή χρόνια!
Η ευρωζώνη 6,6% για το 2010 και 6,2% για το 2009,
αλλά και 2,5% το 2002 ή 3% το 2003.
Πολύ χειρότερη η κατάσταση στις ΗΠΑ:
έλλειμμα 10% το 2010 και 12,5% το 2009 ή 5,9% το 2008.
Επίσης 3,7% το 2002 και 4,8% το 2003.
Στην Ιαπωνία απερίγραπτα χειρότερα τα πράγματα:
έλλειμμα 8% το 2002 και επίσης 8% το 2003,
αλλά και 5,8% το 2008 και 10,5% το 2009 ή 10,2% το 2010!
Για ολόκληρη τη δεκαετία, τα ελλείμματα της Ιαπωνίας
ήταν σαφώς χειρότερα από αυτά της Ελλάδας!
Ναι, λένε κάποιοι, όμως η Ελλάδα δεν έχει
μόνο υψηλά ελλείμματα έχει και υψηλό δημόσιο χρέος.
Η Ιαπωνία να δείτε!
Στο 135,4% (!) του ΑΕΠ της βρισκόταν το δημόσιο χρέος της
ήδη από το 2000 και καθόλου δεν έχει μειωθεί
στη διάρκεια της δεκαετίας.
Αντιθέτως έχει εκτοξευθεί στο 197,2% (!),
όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν 112,6% το 2009
και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 125% το 2010.
Έπειτα, ο περιορισμός της συζήτησης στο δημόσιο χρέος
δεν επιτρέπει την πλήρη απεικόνιση της κατάστασης.
Αν επεκτείνουμε την ανάλυση στο συνολικό χρέος κάθε χώρας
(το σύνολο του ποσού δηλαδή που έχει δανειστεί το κράτος,
οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες, άρα δημόσιο συν
ιδιωτικό χρέος), η εικόνα αλλάζει εντυπωσιακά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,
το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ. Εξαιρετικά υψηλό, μπορεί να νομίσει κανείς.
Ίσως, αλλά ο μέσος όρος της ΕΕ είναι... 175%!
Ίδιο δηλαδή με της Ελλάδας.
Στο συνολικό χρέος δε καθόλου «πρωταθλήτρια»
της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα.
Την ξεπερνούν η Ολλανδία (!) με 234%,
η Ιρλανδία με 222%, το Βέλγιο με 219%, η Ισπανία με 207%,
η Πορτογαλία με 197%, η Ιταλία με 194% και πάει λέγοντας.
Εντυπωσιακά στοιχεία προκύπτουν επίσης
όταν ασχοληθεί κανείς με το εξωτερικό χρέος μιας χώρας
(πόσα χρωστούν δηλαδή το κράτος,
οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες μιας χώρας σε ξένες τράπεζες,
δεδομένου ότι πάντα ένα τμήμα του χρέους
αναφέρεται σε τράπεζες της ίδιας της χώρας).
Περιορίζοντας το δείγμα στις βαλλόμενες μεσογειακές χώρες
(Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία) και στην Ιρλανδία,
η οποία ως... χώρα-φούσκα του νεοφιλελευθερισμού
έχει συρρικνωμένο σχετικά δημόσιο χρέος
αλλά αστρονομικό χρέος επιχειρήσεων και ιδιωτών,
προκύπτει μια εντελώς διαφορετική κατάταξη αυτών των χωρών.
Στο εξωτερικό χρέος, λοιπόν,
διαπιστώνουμε ότι η Ιρλανδία χρωστάει στους ξένους
το... 414% του ΑΕΠ της και η Πορτογαλία το 130% του δικού της ΑΕΠ.
Σε σαφώς καλύτερη μοίρα βρίσκονται η Ελλάδα με 89,5% του ΑΕΠ
και η Ισπανία με 80% βάσει των στοιχείων
που δίνει η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
Υπάρχουν κι άλλες χώρες της ευρωζώνης, λοιπόν,
που στην πραγματικότητα χρωστούν περισσότερα στις
τράπεζες ή στους ξένους από την Ελλάδα.
ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Κερδοσκοπικά και πολιτικά τα αίτια
Έξι χώρες της ευρωζώνης τουλάχιστον
με επικεφαλής την Ολλανδία και το Βέλγιο,
έχουν συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό)
μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας!
Δέκα ολόκληρα χρόνια η Ιαπωνία
έχει δημόσιο χρέος τρομερά μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας
και παράλληλα την ίδια δεκαετία έχει ελλείμματα
κατά μέσο όρο πολύ χειρότερα από τα ελληνικά!
Ο κατά κεφαλήν εξωτερικός δανεισμός της Ιρλανδίας
είναι σχεδόν οκταπλάσιος (!) από της Ελλάδας.
Το γεγονός ότι για καμιά από αυτές τις χώρες
δεν λένε ότι χρεοκοπεί (πολύ σωστά, άλλωστε),
ενώ το λένε για την Ελλάδα (εντελώς αβάσιμα),
αποδεικνύει ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο
πολιτικών και κερδοσκοπικών επιθέσεων.
ΑΠΟΨΕΙΣ :: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦOI:: ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Πώς μας πούλησαν και μας αγόρασαν
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
16/2/2010
Ανατριχιαστικός είναι ο μηχανισμός
με τον οποίον συγκεκριμένοι τραπεζικοί κολοσσοί
κερδοσκόπησαν εναντίον της χώρας μας,
με αποτέλεσμα αυτοί μεν να κερδίσουν ποσά ύψους
εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ,
η Ελλάδα δε να τεθεί υπό ξένη οικονομική κηδεμονία.
Αξίζει να τον περιγράψουμε σε αδρές γραμμές.
Το αποφασιστικό εργαλείο στο παιχνίδι
που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας
είναι ένα εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν
που ονομάζεται CDS
(από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων creditdefaultswaps).
Πρόκειται για ασφάλιση κατά της περίπτωσης
μη αποπληρωμής ενός χρέους.
Μια τράπεζα π.χ. που αγοράζει ομόλογα ενός κράτους
ασφαλίζει το ποσό που έδωσε σε μια άλλη τράπεζα,
η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτή τα λεφτά της,
αν το κράτος χρεοκοπήσει και
βρεθεί σε αδυναμία να εξοφλήσει τα ομόλογά του
όταν λήξουν ή να πληρώσει ενδιαμέσως τους τόκους.
Εννοείται ότι όσο πιο επισφαλής είναι
η οικονομική κατάσταση μιας χώρας
τόσο υψηλότερα ασφάλιστρα θα απαιτήσει
η τράπεζα που ασφαλίζει το χρέος.
Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι τρεις και μόνο τραπεζικοί κολοσσοί,
η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ και οι αμερικανικές
Γκόλντμαν Ζαξ και Τζ. Π. Μόργκαν ελέγχουν τον 75% (!)
Της παγκόσμιας αγοράς των CDS.
Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας.
Περί τα μέσα Γενάρη,
περίπου δέκα ημέρες πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές
για το πενταετές ομόλογό της,
η Ντόιτσε Μπανκ δημοσιοποιεί μια έκθεση - φωτιά
για την ελληνική οικονομία,
όπου αναφέρει πως πάμε χάλια και δεν αποκλείεται κατάρρευση.
Αμέσως μετά κινητοποιείται το τμήμα της CDS
της Ντόιτσε Μπανκ.
Ζητάει πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος,
αφού υποτίθεται ότι η χώρα μας βρίσκεται
σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως λέει το τμήμα μελετών της... ίδιας τράπεζας!
Αφού το επιτόκιο των CDS για την Ελλάδα ανεβαίνει,
περνάει αμέσως το μήνυμα παγκοσμίως
στο χρηματοπιστωτικό σύστημα:
τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως «παπαγαλάκια» των κερδοσκόπων ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει,
η ανενημέρωτη κοινή γνώμη τρομοκρατείται
και οι επαΐοντες καταλαβαίνουν ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα
και οδεύει προς οικονομικό «γδάρσιμο».
Εν συνεχεία η ίδια η Ντόιτσε Μπανκ,
μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ,
αναλαμβάνουν να... πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα!
Να τα προωθήσουν στους υποψήφιους αγοραστές!
Ναι, αυτοί ακριβώς που συμμετείχαν ενεργά
στην οργάνωση του κλίματος καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας για να διευκολυνθούν οι κερδοσκοπικές επιθέσεις!
Δεν πρόκειται περί κακόγουστου αστείου.
Μιλάμε εντελώς σοβαρά.
Η ελληνική κυβέρνηση,
όπως και πάμπολλες άλλες κυβερνήσεις,
υποχρεώνεται αντικειμενικά να προστρέξει
στις τράπεζες που ελέγχουν την αγορά CDS,
παρ' όλο που υπονομεύουν την Ελλάδα.
Τους πληρώνει ουσιαστικά «προστασία»,
με τη χυδαία έννοια του όρου,
ελπίζοντας να τις εξευμενίσει
ώστε να την βοηθήσουν να δανειστεί με ανεκτά επιτόκια.
Η Ντόιτσε Μπανκ λοιπόν ως ανάδοχος τράπεζα
μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ και άλλες,
που παίζουν πολύ δευτερεύοντα ρόλο,
καθορίζουν ουσιαστικά το επιτόκιο με το οποίο
θα διαθέσει τα ομόλογά της η κυβέρνηση Παπανδρέου,
η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει περιθώρια
να μη συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους.
Εννοείται ότι η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ
έχουν ενημερώσει τους πελάτες τους,
οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί να αγοράσουν
ελληνικά ομόλογα με επιτόκιο 6,2%,
γιατί φυσικά οι τράπεζες αυτές γνωρίζουν εκ των ένδον
πώς έχει στηθεί το παραμύθι
της δήθεν επαπειλούμενης χρεοκοπίας.
Η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ
εισπράττουν παχυλές προμήθειες εκατομμυρίων ευρώ
από τους πελάτες τους,
ενώ αγοράζουν και οι ίδιες μεγάλες ποσότητες
χρυσοφόρων ελληνικών ομολόγων.
Τώρα ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο ελληνικού δανεισμού,
στήνοντας σκηνικό για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη φυσικά...
ΤΩΡΑ ΤΡΕΜΟΥΝ
Τα κράτη, όμηροι των τραπεζών
ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΥΝ την Ελλάδα οι Γερμανοί.
Έχουν όμως ταραχθεί ακόμη και αυτοί
από την επίδειξη δύναμης των τραπεζών.
«Η Κοινότητα θα έπρεπε να σκεφθεί
πώς θα μπορέσει να αποξηράνει αυτόν τον βάλτο
(των τραπεζών) που πιάνει ομήρους ολόκληρες χώρες»
έγραψε σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της
η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
Η «Μοντ» είναι εξοργισμένη:
«Μόλις έναν χρόνο αφότου τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες
αφιερώνοντας κολοσσιαία ποσά και στις δύο όχθες του Ατλαντικού
-25% του ΑΕΠ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα-
τα χρεωμένα κράτη πέφτουν θύματα επιθέσεων
από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διέσωσαν.
Αυτό είναι ένα από τα πικρά μαθήματα της ελληνικής κρίσης»
ομολογεί η γαλλική εφημερίδα.
Σάββατο, Φεβρουαρίου 27, 2010
"Τα πλούτη τους= Η φτώχεια μας"
Εξαιρετικό άρθρο του Γιάννη Κυριακάκη, εκπαιδευτικού, οικονομολόγου από τα Χανιά με στοιχεία για την αντίθεση των δυο κόσμων
«Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν.»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
“Επιτέλους”!
Αυτό αναφώνησε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημ. Δασκαλόπουλος,
μετά το πρόσφατο διάγγελμα του πρωθυπουργού.
Ενθουσιάστηκε από τη σκληρότητα των μέτρων που εξαγγέλθηκαν.
Τώρα που μπήκαμε σε επιτήρηση θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας.
Τον περασμένο Οκτώβριο βρέθηκε σε μια έκθεση στο Λονδίνο
κι αγόρασε ένα πίνακα 1,5 εκατ. $.
Όσα θα βγάλει ένας εκπαιδευτικός δουλεύοντας 60 χρόνια
ή ένας εμποροϋπάλληλος δουλεύοντας 80 χρόνια !
Είναι να μη χαίρεται με τη σκληρή λιτότητα (των εργαζομένων)
και με την επιτήρηση;
Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει συσσωρευμένος τεράστιος πλούτος
κι εμείς πρέπει πάλι να πληρώσουμε για χρέη
που ποτέ δεν δημιουργήσαμε.
Τα ταμεία είναι άδεια αλλά και οι τσέπες μας επίσης.
Ποιοι έχουν τέλος πάντων τα λεφτά;
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα :
• Τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 60%. Αφού το δικό μας – των εργαζομένων – εισόδημα δεν αυξήθηκε καθόλου, ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΟΛΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ;
• 30.000 ελληνικές οικογένειες διαθέτουν στα τμήματα private banking των τραπεζών περίπου 50 δις € ενώ άλλα 40 δις έχουν καταθέσει έλληνες πολίτες στο εξωτερικό. Μάλλον δημόσιοι υπάλληλοι θα ‘ναι.
• Μόνο οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες είχαν κέρδη: 11,8 δις € το 2009, 10 δις το 2008 και 11,3 δις το 2007. Η Εθνική Τράπεζα την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δις €. Το 2009 η ΔΕΗ πραγματοποίησε κέρδη 1,1 δις ενώ προέβλεπε ο προϋπολογισμός της 531 εκατ. €.
• Ελληνικές επιχειρήσεις (υπολογίζονται 4.000) έχουν επενδύσει σχεδόν 20 δις € στο εξωτερικό, από τα οποία τα 16 δις στα Βαλκάνια.
• Την τετραετία 2004 – 2008 χαρίστηκαν πάνω από 9 δις € σε περίπου 50.000 επιχειρήσεις ( τα 5,1 δις από τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών από 35% σε 25% και 3,5 δις από τις δυο ρυθμίσεις περαίωσης ανέλεγκτων χρήσεων.)
• Υπάρχουν 10.000 υπεράκτιες (offshore) εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που διακινούν γύρω στα 500 δις € και το δημόσιο χάνει ετησίως από φόρους 6 δις.
• Κάθε χρόνο οι καταναλωτές πληρώνουν και οι επιχειρήσεις εισπράττουν αλλά δεν αποδίδουν περί τα 6 με 6,5 δις € από ΦΠΑ.
• Η εισφοροδιαφυγή φτάνει τα 8 δις € ετησίως.
• Πάνω από 5.000 επιχειρήσεις οφείλουν 31 δις € στο δημόσιο.
• Οι έλληνες εφοπλιστές αγόρασαν το 2009 -χρονιά κρίσης- 164 μεταχειρισμένα πλοία διαθέτοντας 3,16 δις $. Μικρό ποσό για τους εφοπλιστές. Ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει σχεδόν το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 40,9% της κοινοτικής ναυτιλίας. Αν και αποτελεί παγκόσμια δύναμη στηρίζεται σημαντικά από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η Εθνική Τράπεζα τους έχει δανείσει 3,5 δις €, η Πειραιώς 2 δις € κι ακολουθούν οι υπόλοιπες. Με τις δικές μας, τις λαϊκές αποταμιεύσεις – καταθέσεις οι τράπεζες χρηματοδοτούν το «θαύμα» της ελληνικής ναυτιλίας.
• Κι επειδή είμαστε παραδοσιακά ναυτική χώρα δεν θα μπορούσε να υστερούμε και σε κότερα, θαλαμηγούς κλπ. Ο Θοδ. και Γιάννα Αγγελοπούλου πούλησαν τη θαλαμηγό τους -που ήταν η καλύτερη στη χώρα- κι αγόρασαν ένα υπερσύγχρονο mega yacht μήκους 85,6 μέτρων κι αξίας 150 εκατομ. $. Ο εφοπλιστής Προκοπίου έχει παραγγείλει θαλαμηγό 106 μέτρων και αξίας πάνω από 100 εκατ.$. Ο Π. Δράγνης έχει κότερο 82 μέτρα . Έχει γραφτεί ότι η θαλαμηγός του Μελισσανίδη κοστίζει 65 εκ. , του Κούστα 60 εκ., του Βαφειά το ίδιο κι ακολουθούν άλλοι με ακριβότερα κι άλλοι με φθηνότερα κότερα, όπως Κοπελούζος, Πατέρας, Τσάκος, Αλαφούζος, Δημ. Κωστόπουλος, Ρέστης, Βασιλάκης, Κοντομηνάς, Μαρινόπουλος κλπ. Ο Σπ. Λάτσης νοικιάζει την 117 μέτρων «Τurama», σε μη έχοντες κότερο επιχειρηματίες, αντί 90.000 € τη μέρα !
• Μη νομίσετε ότι υστερούμε και στον αέρα. Διακόσια είκοσι ιδιωτικά αεροπλάνα είναι καταγεγραμμένα στα ελληνικά νηολόγια (χώρια όσα είναι σε νηολόγια του εξωτερικού ). Η Μαρ. Λάτση έχει 3 ιδιωτικά τζετ (Boeing 757, Boeing 737 και Gulfstream IV), o Βγενόπουλος 2 (Cesna και Falcon 900), o M. Κυριακού ένα και καλό αξίας 50 εκ., ο Ρέστης ένα των 47 εκ., ο Κόκκαλης, ο Μελισσανίδης, ο Τσακίρης, ο Μαρινάκης, ο Θοδ. κι η Γ. Αγγελοπούλου και πολλοί άλλοι. Τα έξοδα συντήρησης ενός τέτοιου αεροσκάφους φτάνουν το χρόνο 1 με 1,5 εκατ. € !
• Ο Λ. Λαυρεντιάδης ξόδεψε το Δεκέμβρη 70 εκ. € κι αγόρασε το 31,3% της Proton Bank αφού πρωτύτερα είχε δώσει 36 εκ. για το 50% του γηπέδου Καραϊσκάκη και άλλα 86 εκ. για να επαναγοράσει τη «Νεοχημική», από την πολυεθνική Carlyle. Έδωσε και κάτι «ψιλά» για ν’ αποκτήσει μερτικό σε κάποια από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας (13,53% στον Πήγασο, που ελέγχει ΜEGA και Έθνος, 9,62% στην Ελευθεροτυπία, κι ελέγχει Flash 9.61, Espresso, City Press, Αthens News, Σφήνα, Ισοτιμία κλπ). Ο Β. Ρέστης αγόρασε το πιο αναγνωρίσιμο τουριστικό αξιοθέατο του Μαυροβουνίου, το νησάκι του Αγ. Στεφάνου, ξοδεύοντας 30 εκ. € και σχεδιάζει να επενδύσει 50 εκ. χτίζοντας βίλες σε αυτό.
• Έρευνα του Hotels.com (καλοκαίρι 2009) έδειξε πως η ακριβότερη σουίτα στον κόσμο νοικιάζεται 50.000$ και είναι του Grand Resort στο Λαγονήσι Αττικής!
• Σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΤ, από το Μάρτη του 2005 ως τον Οκτώβρη του 2009, είχαν υπαχθεί στον αναπτυξιακό νόμο (Ν. 3290/04) 1790 επενδύσεις ξενοδόχων προϋπολογισμού 5,7 δις € και επιδοτήθηκαν με 2,5 δις €. Δηλαδή το 44% ήταν από δικά μας λεφτά. Τζάμπα επενδυτές μιας και τα υπόλοιπα είναι δανεικά από τις δικές μας καταθέσεις στις τράπεζες.
• Πάνω που πήγαν να μας πείσουν πως «δεν υπάρχει σάλιο» και λίγο μετά την ανακοίνωση της επιτήρησης, πληροφορηθήκαμε ότι αγοράζουμε 6 γαλλικές φρεγάτες κόστους 2,5 δις €, για να υπερασπίζουν τα «εθνικά μας δίκαια» ανοιχτά της Σομαλίας και στον Περσικό κόλπο.
Δεν αναφέρομαι καθόλου στις μίζες και στα σκάνδαλα (Siemens, Βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα, διαγραφή προστίμου 5,5 δις € της «Ακρόπολης» κλπ) γιατί είναι γνωστά. Άλλωστε έχει επιληφθεί κι η ελληνική …«δικαιοσύνη».
Ούτε στα 28 δις € που τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζών και τώρα τα χρησιμοποιούν για να δανείσουν το κράτος σαν κοινοί τοκογλύφοι.
Μπορεί να ζούμε όλοι στην ίδια χώρα αλλά είμαστε δυο διαφορετικές χώρες, δυο διαφορετικοί και αντίθετοι κόσμοι. Δυο κόσμοι μέσα στην ίδια χώρα.
Από τη μια ο κόσμος μας: ανεργία, απολύσεις, τρομοκρατία κι εξευτελισμοί στους χώρους δουλειάς, ανασφάλιστη εργασία, μερική απασχόληση, προσωρινή απασχόληση, συντάξεις των 400€ , μισθοί των 700 €, σύνταξη στα 67, δάνεια και κάρτες, τα φροντιστήρια των παιδιών, η βενζίνη στα 1,4 €, ο 14ος μισθός που κόβεται , η κατάργηση των συμβάσεων, ο φόβος κι η αγωνία για το αύριο.
Κι απ’ την άλλη ο κόσμος τους: οι τραπεζίτες
«Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν.»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
“Επιτέλους”!
Αυτό αναφώνησε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημ. Δασκαλόπουλος,
μετά το πρόσφατο διάγγελμα του πρωθυπουργού.
Ενθουσιάστηκε από τη σκληρότητα των μέτρων που εξαγγέλθηκαν.
Τώρα που μπήκαμε σε επιτήρηση θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας.
Τον περασμένο Οκτώβριο βρέθηκε σε μια έκθεση στο Λονδίνο
κι αγόρασε ένα πίνακα 1,5 εκατ. $.
Όσα θα βγάλει ένας εκπαιδευτικός δουλεύοντας 60 χρόνια
ή ένας εμποροϋπάλληλος δουλεύοντας 80 χρόνια !
Είναι να μη χαίρεται με τη σκληρή λιτότητα (των εργαζομένων)
και με την επιτήρηση;
Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει συσσωρευμένος τεράστιος πλούτος
κι εμείς πρέπει πάλι να πληρώσουμε για χρέη
που ποτέ δεν δημιουργήσαμε.
Τα ταμεία είναι άδεια αλλά και οι τσέπες μας επίσης.
Ποιοι έχουν τέλος πάντων τα λεφτά;
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα :
• Τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 60%. Αφού το δικό μας – των εργαζομένων – εισόδημα δεν αυξήθηκε καθόλου, ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΟΛΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ;
• 30.000 ελληνικές οικογένειες διαθέτουν στα τμήματα private banking των τραπεζών περίπου 50 δις € ενώ άλλα 40 δις έχουν καταθέσει έλληνες πολίτες στο εξωτερικό. Μάλλον δημόσιοι υπάλληλοι θα ‘ναι.
• Μόνο οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες είχαν κέρδη: 11,8 δις € το 2009, 10 δις το 2008 και 11,3 δις το 2007. Η Εθνική Τράπεζα την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δις €. Το 2009 η ΔΕΗ πραγματοποίησε κέρδη 1,1 δις ενώ προέβλεπε ο προϋπολογισμός της 531 εκατ. €.
• Ελληνικές επιχειρήσεις (υπολογίζονται 4.000) έχουν επενδύσει σχεδόν 20 δις € στο εξωτερικό, από τα οποία τα 16 δις στα Βαλκάνια.
• Την τετραετία 2004 – 2008 χαρίστηκαν πάνω από 9 δις € σε περίπου 50.000 επιχειρήσεις ( τα 5,1 δις από τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών από 35% σε 25% και 3,5 δις από τις δυο ρυθμίσεις περαίωσης ανέλεγκτων χρήσεων.)
• Υπάρχουν 10.000 υπεράκτιες (offshore) εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που διακινούν γύρω στα 500 δις € και το δημόσιο χάνει ετησίως από φόρους 6 δις.
• Κάθε χρόνο οι καταναλωτές πληρώνουν και οι επιχειρήσεις εισπράττουν αλλά δεν αποδίδουν περί τα 6 με 6,5 δις € από ΦΠΑ.
• Η εισφοροδιαφυγή φτάνει τα 8 δις € ετησίως.
• Πάνω από 5.000 επιχειρήσεις οφείλουν 31 δις € στο δημόσιο.
• Οι έλληνες εφοπλιστές αγόρασαν το 2009 -χρονιά κρίσης- 164 μεταχειρισμένα πλοία διαθέτοντας 3,16 δις $. Μικρό ποσό για τους εφοπλιστές. Ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει σχεδόν το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 40,9% της κοινοτικής ναυτιλίας. Αν και αποτελεί παγκόσμια δύναμη στηρίζεται σημαντικά από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η Εθνική Τράπεζα τους έχει δανείσει 3,5 δις €, η Πειραιώς 2 δις € κι ακολουθούν οι υπόλοιπες. Με τις δικές μας, τις λαϊκές αποταμιεύσεις – καταθέσεις οι τράπεζες χρηματοδοτούν το «θαύμα» της ελληνικής ναυτιλίας.
• Κι επειδή είμαστε παραδοσιακά ναυτική χώρα δεν θα μπορούσε να υστερούμε και σε κότερα, θαλαμηγούς κλπ. Ο Θοδ. και Γιάννα Αγγελοπούλου πούλησαν τη θαλαμηγό τους -που ήταν η καλύτερη στη χώρα- κι αγόρασαν ένα υπερσύγχρονο mega yacht μήκους 85,6 μέτρων κι αξίας 150 εκατομ. $. Ο εφοπλιστής Προκοπίου έχει παραγγείλει θαλαμηγό 106 μέτρων και αξίας πάνω από 100 εκατ.$. Ο Π. Δράγνης έχει κότερο 82 μέτρα . Έχει γραφτεί ότι η θαλαμηγός του Μελισσανίδη κοστίζει 65 εκ. , του Κούστα 60 εκ., του Βαφειά το ίδιο κι ακολουθούν άλλοι με ακριβότερα κι άλλοι με φθηνότερα κότερα, όπως Κοπελούζος, Πατέρας, Τσάκος, Αλαφούζος, Δημ. Κωστόπουλος, Ρέστης, Βασιλάκης, Κοντομηνάς, Μαρινόπουλος κλπ. Ο Σπ. Λάτσης νοικιάζει την 117 μέτρων «Τurama», σε μη έχοντες κότερο επιχειρηματίες, αντί 90.000 € τη μέρα !
• Μη νομίσετε ότι υστερούμε και στον αέρα. Διακόσια είκοσι ιδιωτικά αεροπλάνα είναι καταγεγραμμένα στα ελληνικά νηολόγια (χώρια όσα είναι σε νηολόγια του εξωτερικού ). Η Μαρ. Λάτση έχει 3 ιδιωτικά τζετ (Boeing 757, Boeing 737 και Gulfstream IV), o Βγενόπουλος 2 (Cesna και Falcon 900), o M. Κυριακού ένα και καλό αξίας 50 εκ., ο Ρέστης ένα των 47 εκ., ο Κόκκαλης, ο Μελισσανίδης, ο Τσακίρης, ο Μαρινάκης, ο Θοδ. κι η Γ. Αγγελοπούλου και πολλοί άλλοι. Τα έξοδα συντήρησης ενός τέτοιου αεροσκάφους φτάνουν το χρόνο 1 με 1,5 εκατ. € !
• Ο Λ. Λαυρεντιάδης ξόδεψε το Δεκέμβρη 70 εκ. € κι αγόρασε το 31,3% της Proton Bank αφού πρωτύτερα είχε δώσει 36 εκ. για το 50% του γηπέδου Καραϊσκάκη και άλλα 86 εκ. για να επαναγοράσει τη «Νεοχημική», από την πολυεθνική Carlyle. Έδωσε και κάτι «ψιλά» για ν’ αποκτήσει μερτικό σε κάποια από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας (13,53% στον Πήγασο, που ελέγχει ΜEGA και Έθνος, 9,62% στην Ελευθεροτυπία, κι ελέγχει Flash 9.61, Espresso, City Press, Αthens News, Σφήνα, Ισοτιμία κλπ). Ο Β. Ρέστης αγόρασε το πιο αναγνωρίσιμο τουριστικό αξιοθέατο του Μαυροβουνίου, το νησάκι του Αγ. Στεφάνου, ξοδεύοντας 30 εκ. € και σχεδιάζει να επενδύσει 50 εκ. χτίζοντας βίλες σε αυτό.
• Έρευνα του Hotels.com (καλοκαίρι 2009) έδειξε πως η ακριβότερη σουίτα στον κόσμο νοικιάζεται 50.000$ και είναι του Grand Resort στο Λαγονήσι Αττικής!
• Σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΤ, από το Μάρτη του 2005 ως τον Οκτώβρη του 2009, είχαν υπαχθεί στον αναπτυξιακό νόμο (Ν. 3290/04) 1790 επενδύσεις ξενοδόχων προϋπολογισμού 5,7 δις € και επιδοτήθηκαν με 2,5 δις €. Δηλαδή το 44% ήταν από δικά μας λεφτά. Τζάμπα επενδυτές μιας και τα υπόλοιπα είναι δανεικά από τις δικές μας καταθέσεις στις τράπεζες.
• Πάνω που πήγαν να μας πείσουν πως «δεν υπάρχει σάλιο» και λίγο μετά την ανακοίνωση της επιτήρησης, πληροφορηθήκαμε ότι αγοράζουμε 6 γαλλικές φρεγάτες κόστους 2,5 δις €, για να υπερασπίζουν τα «εθνικά μας δίκαια» ανοιχτά της Σομαλίας και στον Περσικό κόλπο.
Δεν αναφέρομαι καθόλου στις μίζες και στα σκάνδαλα (Siemens, Βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα, διαγραφή προστίμου 5,5 δις € της «Ακρόπολης» κλπ) γιατί είναι γνωστά. Άλλωστε έχει επιληφθεί κι η ελληνική …«δικαιοσύνη».
Ούτε στα 28 δις € που τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζών και τώρα τα χρησιμοποιούν για να δανείσουν το κράτος σαν κοινοί τοκογλύφοι.
Μπορεί να ζούμε όλοι στην ίδια χώρα αλλά είμαστε δυο διαφορετικές χώρες, δυο διαφορετικοί και αντίθετοι κόσμοι. Δυο κόσμοι μέσα στην ίδια χώρα.
Από τη μια ο κόσμος μας: ανεργία, απολύσεις, τρομοκρατία κι εξευτελισμοί στους χώρους δουλειάς, ανασφάλιστη εργασία, μερική απασχόληση, προσωρινή απασχόληση, συντάξεις των 400€ , μισθοί των 700 €, σύνταξη στα 67, δάνεια και κάρτες, τα φροντιστήρια των παιδιών, η βενζίνη στα 1,4 €, ο 14ος μισθός που κόβεται , η κατάργηση των συμβάσεων, ο φόβος κι η αγωνία για το αύριο.
Κι απ’ την άλλη ο κόσμος τους: οι τραπεζίτες
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 26, 2010
Δε μεταφράζεται…
An American is talking with a Greek.
-In USA we have Barack Obama,
Steve Wonder, Bob Hope and Johnny Cash.
So the Greek replies:
-In Greece we have George Papandreou,
No Wonder, No Hope and No Cash.
-In USA we have Barack Obama,
Steve Wonder, Bob Hope and Johnny Cash.
So the Greek replies:
-In Greece we have George Papandreou,
No Wonder, No Hope and No Cash.
Δάκτυλος Αφροδίτης ή πέος Σατύρου;
Ο δάκτυλος της Αφροδίτης είναι ανώδυνος.
Είναι του εκάστοτε εισβολέα.
Το πέος του Σάτυρου είναι επώδυνο.
Είναι αυτό που μας χώνουν οι ντόπιοι εμβολείς.
Αυτοί είναι πιο επικίνδυνοι.
Ορμήστε πάνω στους δεύτερους.
Είναι δίπλα σας και παρασταίνουν τις μοιρολογίστρες…
Πνευματική κλοπή, αλλά καλή!
Πέρασα σήμερα δίπλα σου
Δείτε το βιντεάκι. Αξίζει.
http://istologio.org/?p=354
Δείτε το βιντεάκι. Αξίζει.
http://istologio.org/?p=354
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 25, 2010
Εν αρχή ην ο Έλλην…
Αφιερωμένο σ’ όλους τους Ελληναράδες
Ίσως οι πρώτοι να ήρθαν στα νεολιθικά χρόνια.
Μετά ο Μύθος αναφέρει Λέλεγες και Πελασγούς.
Χάθηκαν αυτοί ή αφομοιώθηκαν από νέα φύλα;
Ήρθαν οι Μινωίτες στην Κρήτη και στο Αιγαίο.
Ήρθαν οι Κυκλαδίτες και οι Μάγνητες.
Ήρθαν οι Ίωνες και οι Αιολείς κι αργότερα οι Αχαιοί.
Ίωνες, Αιολείς και Αχαιοί ξεχύθηκαν στο Αιγαίο,
αλλά και σ’ όλη τη Μεσόγειο.
Αργότερα ήρθαν οι Δωριείς.
Έρημες περιοχές εποίκισαν,
μιας κι οι Αχαιοί είχαν φύγει στα παράλια.
Έκαναν κι αυτοί αποικίες στο Αιγαίο και τη Μ. Ασία.
Ήρθαν και Μακεδόνες και Θράκες και Ηπειρώτες.
Μη ρωτήσετε από πού ήρθαν όλοι αυτοί.
Κανείς δεν κατέχει την αλήθεια.
--------------------------------------
Πόλεις-κράτη στη συνέχεια και πόλεμοι,
πόλεμοι εθνικοί κι όχι εμφύλιοι.
Σημαντικότερος ο Πελοποννησιακός.
Μόνο ο κοινός εχθρός τους ένωνε ενίοτε,
αλλά μετά σφάζονταν πάλι μεταξύ τους.
Τα έβλεπαν όλα αυτά ο Φίλιππος κι ο Αλέξανδρος
κι αποφάσισαν να «ενώσουν» τους Έλληνες.
Τους υπέταξαν και στράφηκαν στην Ανατολή,
όπου έφτιαξαν το μέγα Μακεδονικό κράτος.
Παρακμή του Ελλαδικού χώρου στη συνέχεια,
όλοι έσπευδαν στις ανατολικές γαίες επαγγελίας.
Η ελληνική γλώσσα κυρίαρχη στην ανατολική Μεσόγειο,
όπως σήμερα η Αγγλοσαξονική παγκόσμια.
Ήρθαν αργότερα οι Ρωμαίοι και οι ντόπιοι
βαφτίστηκαν Ρωμαίοι πολίτες.
Ρωμιοί θα ονομάζονταν μέχρι το 19ο αιώνα.
Ήρθε κι ο χριστιανισμός εξελληνισμένος ,
έπαθαν μετάλλαξη και οι Ρωμαίοι
κι ονομάσανε τη χώρα τους Ρωμανία.
(Το όνομα Βυζάντιο είναι εντελώς πρόσφατο,
δώρο των ιστορικών του 19ου αιώνα).
Στα βυζαντινά χρόνια έγιναν άπειρες φυλετικές συγχωνεύσεις.
Γότθοι και Αρβανίτες, Σλάβοι και Βούλγαροι
επιμείχτηκαν με τους γηγενείς.
Ποιους γηγενείς;
Αυτοί είχαν μεταφερθεί απέναντι,
στα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας.
Ήρθαν και οι Φράγκοι και κινδύνεψε ο ελληνισμός…
Ήρθαν Βλάχοι και Σαρακατσαναίοι
και το ελληνικό στοιχείο κατοικοέδρευε στην Μ. Ασία.
--------------------------------------
Ήρθαν οι Οθωμανοί και βρήκαν ένα μπουλούκι χριστιανών.
Αυτούς της Ασίας τους βάφτισαν Γιουνάνηδες.
(παραφθορά της λέξης Ίωνες).
Τη Στερεά Ελλάδα την ονόμασαν Ρούμελη
(Rums eli=η χώρα των Ρωμαίων).
Στο βορρά βρήκαν Μακεδόνες και Θράκες,
στην Πελοπόννησο βρήκαν Φράγκους.
Στις παλιές του αποικίες κατοικοέδρευε ο Έλλην,
εκεί όπου υπήρχαν ακόμη θησαυροί.
Οι Οθωμανοί δεν τα κατάφερναν με το εμπόριο…
--------------------------------
Το έθνος απελευθερώθηκε στα 1821 από Αρβανίτες
και Βλάχους και Σαρακατσαναίους.
Υπήρχαν κι Έλληνες της διασποράς ανάμεσά τους.
Το έθνος συνέχισε την πατροπαράδοτη ιστορία του.
Οι Τούρκοι κοτζαμπάσηδες έδωσαν τη θέση τους σε Έλληνες.
Ο λαός παρέμενε ραγιάς ακόμη.
Ήρθε και το Κιλελέρ,
αλλά έπρεπε να έρθουν οι Βαλκανικοί πόλεμοι
για να βρουν τη «λευτεριά» τους οι δουλοπάροικοι.
Οι δουλοπάροικοι της Θεσσαλίας πολέμησαν
για να βρουν τη λευτεριά τους
και για να μεγαλώσει το βιος των πολιτικών μας,
αυτών που διαφεντεύουν μέχρι σήμερα τον τόπο.
Των πολιτικών που ξεπουλάνε τον τόπο…
Ήρθε και η μικρασιατική καταστροφή
και γέμισε η Ελλάδα με «Τουρκόσπορους».
Έτσι ονόμαζαν οι Ελληνάρες τους Μικρασιάτες.
Πώς μπορούσαν ν’ αντέξουν οι Αρβανίτες και οι Βλάχοι
την εισβολή των παλιών Ελλήνων στην κοιτίδα τους;
Το ίδιο έγινε και με τους Πόντιους.
Το «έθνος» μεγάλωσε χάρη στους Μικρασιάτες.
Ζητούσε ν’ απελευθερώσει τους Βορειοηπειρώτες.
Η βόρεια Ήπειρος ήταν ελληνική,
επειδή τα μαστόρια της έχτισαν τ’ αρχοντικά
της νεόπλουτης Χαζοελλάδας.
Της Χαζοελλάδας που τα κονόμαγε στην Αίγυπτο
με το εμπόριο και την εκμετάλλευση των φτηνών χεριών.
Χτίστηκε το «μέγα έθνος», το Ελληνικόν,
και τότε απελευθερώθηκαν οι Βορειοηπειρώτες
από το χότζα που τους κυβερνούσε.
Πήραν τον κατήφορο και φτάσανε κοντά στην αδερφή τους, την Ελλάδα.
Η αδερφή τους ξέχασε το τραγούδι «Έχω μια αδερφή…»
και τους είδε Αλβανούς.
Τους εκμεταλλεύτηκε ασύστολα τα πρώτα χρόνια.
Ύστερα άρχισε και η κάθοδος των Αλβανών,
όμοια με την κάθοδο των Δωριέων.
Ενσωματώθηκαν γρήγορα στη χώρα μας,
γιατί είχαν χαρακτήρα αρβανίτικο
και επιπλέον ήταν φτηνή εργατική δύναμη.
Αργότερα άρχισαν να καταφτάνουν Ασιάτες,
απ’ τις χώρες που ο Μ. Αλέξανδρος έχτιζε Αλεξάνδρειες
και εκμεταλλευόταν τη γη τους πριν τόσα χρόνια.
Έφτασαν και Αιγύπτιοι, απόγονοι του…Αλέξανδρου.
Αυτοί όλοι ήταν μαυρούληδες
και η λευκή φυλή μας εξαγριώθηκε.
Ήταν και μουσουλμάνοι, άλλο κακό και τούτο.
Μπορούσαμε να τους εκμεταλλευόμαστε,
όχι όμως και να τους έχουμε μέσα στα πόδια μας.
Μπορούσαμε να τους σκοτώνουμε στην πατρίδα τους
και να ρημάζουμε τη χώρα τους.
Η ανθρωπιά μας όμως εξαντλήθηκε
μόλις τους είδαμε να φτάνουν θαλασσοπνιγμένοι
απ’ τους σύγχρονους δουλεμπόρους.
Ακόμη και η θρησκεία του «Αγαπάτε αλλήλους»
ξιφούλκησε κατά των μαυρούληδων.
Είχε ξεχάσει τις ιμπεριαλιστικές ιεραποστολές της,
τότε που προσπαθούσε να υποτάξει τους αλλόθρησκους.
Υ.Γ.
Προσπάθησα να συμπυκνώσω ιστορικές σελίδες.
Απευθύνονται σ’ αυτούς που δεν κατέχουν την ιστορική αλήθεια
κι αποστηθίζουν τις εθνικιστικές μαλακίες των πολιτικάντηδων.
Ξέρω γιατί την κρύβουν οι τελευταίοι…
Αυτοί κερδίζουν μ’ οποιαδήποτε κατάσταση.
Ίσως οι πρώτοι να ήρθαν στα νεολιθικά χρόνια.
Μετά ο Μύθος αναφέρει Λέλεγες και Πελασγούς.
Χάθηκαν αυτοί ή αφομοιώθηκαν από νέα φύλα;
Ήρθαν οι Μινωίτες στην Κρήτη και στο Αιγαίο.
Ήρθαν οι Κυκλαδίτες και οι Μάγνητες.
Ήρθαν οι Ίωνες και οι Αιολείς κι αργότερα οι Αχαιοί.
Ίωνες, Αιολείς και Αχαιοί ξεχύθηκαν στο Αιγαίο,
αλλά και σ’ όλη τη Μεσόγειο.
Αργότερα ήρθαν οι Δωριείς.
Έρημες περιοχές εποίκισαν,
μιας κι οι Αχαιοί είχαν φύγει στα παράλια.
Έκαναν κι αυτοί αποικίες στο Αιγαίο και τη Μ. Ασία.
Ήρθαν και Μακεδόνες και Θράκες και Ηπειρώτες.
Μη ρωτήσετε από πού ήρθαν όλοι αυτοί.
Κανείς δεν κατέχει την αλήθεια.
--------------------------------------
Πόλεις-κράτη στη συνέχεια και πόλεμοι,
πόλεμοι εθνικοί κι όχι εμφύλιοι.
Σημαντικότερος ο Πελοποννησιακός.
Μόνο ο κοινός εχθρός τους ένωνε ενίοτε,
αλλά μετά σφάζονταν πάλι μεταξύ τους.
Τα έβλεπαν όλα αυτά ο Φίλιππος κι ο Αλέξανδρος
κι αποφάσισαν να «ενώσουν» τους Έλληνες.
Τους υπέταξαν και στράφηκαν στην Ανατολή,
όπου έφτιαξαν το μέγα Μακεδονικό κράτος.
Παρακμή του Ελλαδικού χώρου στη συνέχεια,
όλοι έσπευδαν στις ανατολικές γαίες επαγγελίας.
Η ελληνική γλώσσα κυρίαρχη στην ανατολική Μεσόγειο,
όπως σήμερα η Αγγλοσαξονική παγκόσμια.
Ήρθαν αργότερα οι Ρωμαίοι και οι ντόπιοι
βαφτίστηκαν Ρωμαίοι πολίτες.
Ρωμιοί θα ονομάζονταν μέχρι το 19ο αιώνα.
Ήρθε κι ο χριστιανισμός εξελληνισμένος ,
έπαθαν μετάλλαξη και οι Ρωμαίοι
κι ονομάσανε τη χώρα τους Ρωμανία.
(Το όνομα Βυζάντιο είναι εντελώς πρόσφατο,
δώρο των ιστορικών του 19ου αιώνα).
Στα βυζαντινά χρόνια έγιναν άπειρες φυλετικές συγχωνεύσεις.
Γότθοι και Αρβανίτες, Σλάβοι και Βούλγαροι
επιμείχτηκαν με τους γηγενείς.
Ποιους γηγενείς;
Αυτοί είχαν μεταφερθεί απέναντι,
στα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας.
Ήρθαν και οι Φράγκοι και κινδύνεψε ο ελληνισμός…
Ήρθαν Βλάχοι και Σαρακατσαναίοι
και το ελληνικό στοιχείο κατοικοέδρευε στην Μ. Ασία.
--------------------------------------
Ήρθαν οι Οθωμανοί και βρήκαν ένα μπουλούκι χριστιανών.
Αυτούς της Ασίας τους βάφτισαν Γιουνάνηδες.
(παραφθορά της λέξης Ίωνες).
Τη Στερεά Ελλάδα την ονόμασαν Ρούμελη
(Rums eli=η χώρα των Ρωμαίων).
Στο βορρά βρήκαν Μακεδόνες και Θράκες,
στην Πελοπόννησο βρήκαν Φράγκους.
Στις παλιές του αποικίες κατοικοέδρευε ο Έλλην,
εκεί όπου υπήρχαν ακόμη θησαυροί.
Οι Οθωμανοί δεν τα κατάφερναν με το εμπόριο…
--------------------------------
Το έθνος απελευθερώθηκε στα 1821 από Αρβανίτες
και Βλάχους και Σαρακατσαναίους.
Υπήρχαν κι Έλληνες της διασποράς ανάμεσά τους.
Το έθνος συνέχισε την πατροπαράδοτη ιστορία του.
Οι Τούρκοι κοτζαμπάσηδες έδωσαν τη θέση τους σε Έλληνες.
Ο λαός παρέμενε ραγιάς ακόμη.
Ήρθε και το Κιλελέρ,
αλλά έπρεπε να έρθουν οι Βαλκανικοί πόλεμοι
για να βρουν τη «λευτεριά» τους οι δουλοπάροικοι.
Οι δουλοπάροικοι της Θεσσαλίας πολέμησαν
για να βρουν τη λευτεριά τους
και για να μεγαλώσει το βιος των πολιτικών μας,
αυτών που διαφεντεύουν μέχρι σήμερα τον τόπο.
Των πολιτικών που ξεπουλάνε τον τόπο…
Ήρθε και η μικρασιατική καταστροφή
και γέμισε η Ελλάδα με «Τουρκόσπορους».
Έτσι ονόμαζαν οι Ελληνάρες τους Μικρασιάτες.
Πώς μπορούσαν ν’ αντέξουν οι Αρβανίτες και οι Βλάχοι
την εισβολή των παλιών Ελλήνων στην κοιτίδα τους;
Το ίδιο έγινε και με τους Πόντιους.
Το «έθνος» μεγάλωσε χάρη στους Μικρασιάτες.
Ζητούσε ν’ απελευθερώσει τους Βορειοηπειρώτες.
Η βόρεια Ήπειρος ήταν ελληνική,
επειδή τα μαστόρια της έχτισαν τ’ αρχοντικά
της νεόπλουτης Χαζοελλάδας.
Της Χαζοελλάδας που τα κονόμαγε στην Αίγυπτο
με το εμπόριο και την εκμετάλλευση των φτηνών χεριών.
Χτίστηκε το «μέγα έθνος», το Ελληνικόν,
και τότε απελευθερώθηκαν οι Βορειοηπειρώτες
από το χότζα που τους κυβερνούσε.
Πήραν τον κατήφορο και φτάσανε κοντά στην αδερφή τους, την Ελλάδα.
Η αδερφή τους ξέχασε το τραγούδι «Έχω μια αδερφή…»
και τους είδε Αλβανούς.
Τους εκμεταλλεύτηκε ασύστολα τα πρώτα χρόνια.
Ύστερα άρχισε και η κάθοδος των Αλβανών,
όμοια με την κάθοδο των Δωριέων.
Ενσωματώθηκαν γρήγορα στη χώρα μας,
γιατί είχαν χαρακτήρα αρβανίτικο
και επιπλέον ήταν φτηνή εργατική δύναμη.
Αργότερα άρχισαν να καταφτάνουν Ασιάτες,
απ’ τις χώρες που ο Μ. Αλέξανδρος έχτιζε Αλεξάνδρειες
και εκμεταλλευόταν τη γη τους πριν τόσα χρόνια.
Έφτασαν και Αιγύπτιοι, απόγονοι του…Αλέξανδρου.
Αυτοί όλοι ήταν μαυρούληδες
και η λευκή φυλή μας εξαγριώθηκε.
Ήταν και μουσουλμάνοι, άλλο κακό και τούτο.
Μπορούσαμε να τους εκμεταλλευόμαστε,
όχι όμως και να τους έχουμε μέσα στα πόδια μας.
Μπορούσαμε να τους σκοτώνουμε στην πατρίδα τους
και να ρημάζουμε τη χώρα τους.
Η ανθρωπιά μας όμως εξαντλήθηκε
μόλις τους είδαμε να φτάνουν θαλασσοπνιγμένοι
απ’ τους σύγχρονους δουλεμπόρους.
Ακόμη και η θρησκεία του «Αγαπάτε αλλήλους»
ξιφούλκησε κατά των μαυρούληδων.
Είχε ξεχάσει τις ιμπεριαλιστικές ιεραποστολές της,
τότε που προσπαθούσε να υποτάξει τους αλλόθρησκους.
Υ.Γ.
Προσπάθησα να συμπυκνώσω ιστορικές σελίδες.
Απευθύνονται σ’ αυτούς που δεν κατέχουν την ιστορική αλήθεια
κι αποστηθίζουν τις εθνικιστικές μαλακίες των πολιτικάντηδων.
Ξέρω γιατί την κρύβουν οι τελευταίοι…
Αυτοί κερδίζουν μ’ οποιαδήποτε κατάσταση.
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 24, 2010
Η ποντικοπαγίδα και το μήνυμά της
΄Єνα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: "Κυρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: "Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: "Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είστε σίγουρος δε, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ."
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: "Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" Και η αγελάδα απάντησε: "Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι μια διπλωματίτσα στην κοιλιά μου!
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι .... Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με ένα πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες κι έτσι ο αγρότης έσφαξε αφού όλοι ξέρουμε πως στον πυρετό δίνουμε κοτόσουπες!
Αλλά η αρρώστεια της γυναίκας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο. Για να τους ταῒσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι !
Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος γιατί ήταν πολύ καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει την αγελάδα του......
Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν' έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.......
Γι’ αυτό και σεις, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα- μεγάλο γι αυτόν- και που ίσως εσάς δε σας πολυαφορά, θυμηθείτε πως όταν κάποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε και μεις σε μεγάλο κίνδυνο!
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: "Κυρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: "Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: "Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είστε σίγουρος δε, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ."
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: "Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" Και η αγελάδα απάντησε: "Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι μια διπλωματίτσα στην κοιλιά μου!
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι .... Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με ένα πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες κι έτσι ο αγρότης έσφαξε αφού όλοι ξέρουμε πως στον πυρετό δίνουμε κοτόσουπες!
Αλλά η αρρώστεια της γυναίκας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο. Για να τους ταῒσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι !
Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος γιατί ήταν πολύ καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει την αγελάδα του......
Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν' έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.......
Γι’ αυτό και σεις, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα- μεγάλο γι αυτόν- και που ίσως εσάς δε σας πολυαφορά, θυμηθείτε πως όταν κάποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε και μεις σε μεγάλο κίνδυνο!
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 22, 2010
Επειδή μ’ αρέσει ν’ ακούγονται όλες οι απόψεις…
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ-ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ!
Κίνηση πολιτών του 6ου διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων
Συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής την Τετάρτη 24/2/2010 στις 7 μ.μ.
Αγαπητέ συμπολίτη,
Είμαστε ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων που κατοικούμε γύρω από την πλατεία Αμερικής, στην Κυψέλη και γενικότερα στις περιοχές του 6ου διαμερίσματος που όπως φαίνεται έχει σχεδιαστεί από τους κυβερνώντες μας να αλωθεί, να χάσει την ελληνική ταυτότητά του από λαθρομετανάστες κάθε εθνικότητας που συρρέουν ανεξέλεγκτα κατά χιλιάδες την τελευταία δεκαετία.
Η κεντρική λεωφόρος της περιοχής μας, η οδός Πατησίων με θέα τον Παρθενώνα μας, οι πλατείες μας , οι δρόμοι μας έχουν μετατραπεί από παράνομους εμπόρους σε ένα υπαίθριο παζάρι, κάκιστης αισθητικής.
Εκατοντάδες προκλητικοί Ασιάτες, Αφρικανοί, Πακιστανοί απλώνουν τα σεντόνια τους έξω από τα καταστήματά μας που κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Στη θέση τους ανοίγουν λαθρομετανάστες καταστήματα, οι περισσότεροι χωρίς άδειες που τις περισσότερες φορές πίσω από τη νόμιμη ταμπέλα κρύβονται προσφιλείς τους παράνομες δραστηριότητες (ναρκωτικά, πορνεία), διανυκτερεύοντας όλη τη νύχτα.
Ολόκληρο το 6ο διαμέρισμα είναι πλέον ένα γκέτο από αμέτρητους και μη καταγεγραμμένους λαθρομετανάστες που κατουρούν και αφοδεύουν όπου βρουν , στις πλατείες μας, στις πόρτες μας και ενοχλούν σεξουαλικά τις γυναίκες. Τίθεται σοβαρότατος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Κάθε δρόμος μας, κάθε πλατεία μας, είναι δικό τους σημείο αναφοράς.
Εμείς παρακολουθούμε ανήμποροι αυτό το οικτρό θέαμα της πλήρους απαξίωσης της κάθε γειτονιάς μας μη έχοντας συμπαράσταση από κανένα φορέα της πολιτείας.
Τα ακίνητα μας πωλούνται για ένα κομμάτι ψωμί, βιώνουμε απεγνωσμένοι την καθημερινότητά μας, απογοητευμένοι για το μέλλον.
Έχει άραγε τέτοια δικαιώματα μια Προεδρευόμενη Δημοκρατία, να φέρνει δηλαδή την πλήρη καταστροφή σε συνοικίες του 6ου διαμερίσματος και την απόγνωση στους κατοίκους της;
Η επιστέγαση όλων των προηγούμενων υπαρχόντων προβλημάτων (συγκοινωνιακό, νέφος, τσιμεντοποίηση, έλλειψη πρασίνου), ήταν η πλήρης γκετοποίηση της περιοχής μας. Δυστυχώς δεκάδες πολιτιστικοί φορείς ψυχορραγούν στις γειτονιές μας, θέατρα, πνευματικά κέντρα κλπ. λόγω μη προσέλευσης κόσμου στις τριτοκοσμικές γειτονιές μας που τα μαχαίρια βγαίνουν τόσο εύκολα !
ΦΤΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΠΙΑ είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε πέρα από τις επιθέσεις που δεχόμαστε ότι είμαστε ρατσιστές και φασίστες.
ΦΤΑΝΟΥΝ οι υποσχέσεις και οι φθηνές δικαιολογίες.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση απογκετοποίηση της περιοχής μας , με την καταγραφή των αλλοδαπών και τον καταμερισμό τους ισομερώς σε όλα τα διαμερίσματα του Δήμου & ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ των Ελλήνων που δυστυχώς για το κέρδος νοικιάζουν τα διαμερίσματα και τις υπόγειες αποθήκες τους αλλάζοντας χρήση, σε 20 και 30 άτομα.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τον τερματισμό της παράνομης κατάληψης της Δημοτικής αγοράς Κυψέλης & την αξιοποίηση της από το Δήμο
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την απόσυρση του αντισυνταγματικού λαθρομεταναστευτικού ν/σ & τη διενέργεια δημοψηφίσματος – Πολιτικά δικαιώματα μόνο σε Έλληνες πολίτες
ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ για μια αξιοπρεπή ζωή στην πόλη μας!!!!!!
Υ.Γ. δικό μου
Βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματα…
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
ΑΠΟΜΟΝΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
Πρόσφατα κάτοικοι της περιοχής πλατείας Αμερικής
συγκεντρωθήκαμε για να συζητήσουμε τα προβλήματα
που αντιμετωπίζουμε ως δημότες
και να διαμορφώσουμε ένα κατάλογο αιτημάτων
προς τις αρμόδιες αρχές.
Κατά την διάρκεια όμως της συζήτησης
αντιληφθήκαμε ότι εκείνοι που είχαν πάρει την πρωτοβουλία,
δεν είχαν στόχο την αντιμετώπιση των προβλημάτων της περιοχής.
Στόχος τους ήταν να ερεθίσουν τα πλέον χαμερπή
ρατσιστικά ένστικτα των συμπολιτών τους
στην υπηρεσία των πολιτικών σχεδιασμών
ενός συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος,
του ΛΑΟΣ και της παραστρατιωτικής,
παρακρατικής «Χρυσής Αυγής».
Συμπολίτες,
Δεν μας φθάνει η υποβάθμιση και η εγκατάλειψη της περιοχής
από την Δημοτική αρχή,
τα σκουπίδια και η βρώμα, το νέφος,
η τσιμεντοποίηση και η ανυπαρξία χώρων παιχνιδιού και άθλησης,
οι επιθέσεις του Ομέρ Πρυόνη
ενάντια στους εναπομείναντες ελεύθερους δημόσιους χώρους!
Το μόνο που μας έλειπε είναι να δραστηριοποιηθούν
φασιστικές συμμορίες με πρόσχημα το αιτούμενο «δημοψήφισμα»,
βοηθούμενοι από κάποιους ιερείς
(βλ. Άνθιμος και Πειραιώς)
που αντί να διακηρύσσουν την συμπόνια και την ανοχή
συμπεριφέρονται με λαϊκίστικο φονταμενταλισμό μουλάδων!
Συμπολίτες,
Ενάντια στην γκετοποίηση που προωθεί
και χειροτερεύει η οικονομική κρίση,
οι ρατσιστές μας καλούν να συμπεριφερθούμε
σαν τιποτένιοι δειλοί και να βγάλουμε τα απωθημένα μας
για την οικονομική πίεση και υποβάθμισή μας
πάνω στους πιο αδύναμους, τους μετανάστες!
Το μόνο που απομένει στα χειμαζόμενα
από την κρίση μαγαζιά της περιοχής μας
είναι να γίνει η πλατεία Αμερικής
ένας νέος Άγιος Παντελεήμονας.
Μήπως θέλουν να διαλύσουν
και την μοναδική κούνια της πλατείας,
να τα βάλουμε και με τα μωρά;
Eμείς οι κάτοικοι το μόνο που δεν πρέπει να επιτρέψουμε
είναι να στοχοποιηθούμε σαν ρατσιστές και δολοφόνοι!
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΤΙΣ 24.2.
Καταγγέλλουμε ότι σε κάποια από τις συναντήσεις,
διαχειριστής Ελληναράς κάλεσε τους χρυσαυγίτες
να «καθαρίσουν» αλλοδαπούς ενοίκους της πολυκατοικίας του!
Μακριά από περιθωριοποιημένα
αντικοινωνικά και φανατικά στοιχεία,
μακριά από παράφρονες και επικίνδυνες ακρότητες,
να υψώσουμε τις αξίες του ανθρωπισμού,
το «αγαπάτε αλλήλους».
Να υψώσουμε παράλληλα την απαίτησή μας
και την διεκδίκηση βελτίωσης των όρων διαβίωσης
στην υποβαθμισμένη περιοχή μας.
Συμπολίτες
Οι φασίστες ψαρεύουν στα θολά νερά,
στοχεύοντας σε πρωτόγονα αντανακλαστικά,
στο «διαίρει και βασίλευε».
Με την τακτική τους δρουν ενάντια στην κοινωνία
και στην πραγματικότητα ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ
την γενικότερη αναβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης στη γειτονιά μας.
Θυμηθείτε!
Ο στόχος τους ιστορικά παραμένει πάντα ο ίδιος,
η εξαφάνιση κάθε αντίθετης φωνής,
ο εθνικισμός και ο σκοταδισμός.
Εκμεταλλευόμενοι τις συνθήκες δημοκρατίας που τους δίνει φωνή,
ονειρεύονται πώς θα καταργήσουν τα δημοκρατικά δικαιώματα
και με πρώτη ευκαιρία δηλώνουν δημόσια
την επιθυμία τους για μαζικές εκτοπίσεις.
( Σήμερα των μεταναστών, αύριο…άλλων).
Παραμονεύουν και σηκώνουν κεφάλι
σε κάθε δύσκολη οικονομική συγκυρία,
προσπαθώντας πάντα να καταστήσουν κάποιες ομάδες ανθρώπων
εξιλαστήρια θύματα.
Αυτό κάνουν και σήμερα.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΜΕΤΩΠΟ
ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ.
ΕΞΩ Η ΚΟΥ ΚΛΟΥΞ ΚΛΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ
ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Υ.Γ. δικό μου
Όσοι υπόγραψαν το κείμενο αυτό είναι ανθέλληνες…
Γι’ αυτό όλοι αφουγκραστείτε τον Άνθιμο
και τον Καρατζαφέρη.
Έτσι θα δείξετε τον ελληνισμό σας!
ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
Πρόσφατα κάτοικοι της περιοχής πλατείας Αμερικής
συγκεντρωθήκαμε για να συζητήσουμε τα προβλήματα
που αντιμετωπίζουμε ως δημότες
και να διαμορφώσουμε ένα κατάλογο αιτημάτων
προς τις αρμόδιες αρχές.
Κατά την διάρκεια όμως της συζήτησης
αντιληφθήκαμε ότι εκείνοι που είχαν πάρει την πρωτοβουλία,
δεν είχαν στόχο την αντιμετώπιση των προβλημάτων της περιοχής.
Στόχος τους ήταν να ερεθίσουν τα πλέον χαμερπή
ρατσιστικά ένστικτα των συμπολιτών τους
στην υπηρεσία των πολιτικών σχεδιασμών
ενός συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος,
του ΛΑΟΣ και της παραστρατιωτικής,
παρακρατικής «Χρυσής Αυγής».
Συμπολίτες,
Δεν μας φθάνει η υποβάθμιση και η εγκατάλειψη της περιοχής
από την Δημοτική αρχή,
τα σκουπίδια και η βρώμα, το νέφος,
η τσιμεντοποίηση και η ανυπαρξία χώρων παιχνιδιού και άθλησης,
οι επιθέσεις του Ομέρ Πρυόνη
ενάντια στους εναπομείναντες ελεύθερους δημόσιους χώρους!
Το μόνο που μας έλειπε είναι να δραστηριοποιηθούν
φασιστικές συμμορίες με πρόσχημα το αιτούμενο «δημοψήφισμα»,
βοηθούμενοι από κάποιους ιερείς
(βλ. Άνθιμος και Πειραιώς)
που αντί να διακηρύσσουν την συμπόνια και την ανοχή
συμπεριφέρονται με λαϊκίστικο φονταμενταλισμό μουλάδων!
Συμπολίτες,
Ενάντια στην γκετοποίηση που προωθεί
και χειροτερεύει η οικονομική κρίση,
οι ρατσιστές μας καλούν να συμπεριφερθούμε
σαν τιποτένιοι δειλοί και να βγάλουμε τα απωθημένα μας
για την οικονομική πίεση και υποβάθμισή μας
πάνω στους πιο αδύναμους, τους μετανάστες!
Το μόνο που απομένει στα χειμαζόμενα
από την κρίση μαγαζιά της περιοχής μας
είναι να γίνει η πλατεία Αμερικής
ένας νέος Άγιος Παντελεήμονας.
Μήπως θέλουν να διαλύσουν
και την μοναδική κούνια της πλατείας,
να τα βάλουμε και με τα μωρά;
Eμείς οι κάτοικοι το μόνο που δεν πρέπει να επιτρέψουμε
είναι να στοχοποιηθούμε σαν ρατσιστές και δολοφόνοι!
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΤΙΣ 24.2.
Καταγγέλλουμε ότι σε κάποια από τις συναντήσεις,
διαχειριστής Ελληναράς κάλεσε τους χρυσαυγίτες
να «καθαρίσουν» αλλοδαπούς ενοίκους της πολυκατοικίας του!
Μακριά από περιθωριοποιημένα
αντικοινωνικά και φανατικά στοιχεία,
μακριά από παράφρονες και επικίνδυνες ακρότητες,
να υψώσουμε τις αξίες του ανθρωπισμού,
το «αγαπάτε αλλήλους».
Να υψώσουμε παράλληλα την απαίτησή μας
και την διεκδίκηση βελτίωσης των όρων διαβίωσης
στην υποβαθμισμένη περιοχή μας.
Συμπολίτες
Οι φασίστες ψαρεύουν στα θολά νερά,
στοχεύοντας σε πρωτόγονα αντανακλαστικά,
στο «διαίρει και βασίλευε».
Με την τακτική τους δρουν ενάντια στην κοινωνία
και στην πραγματικότητα ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ
την γενικότερη αναβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης στη γειτονιά μας.
Θυμηθείτε!
Ο στόχος τους ιστορικά παραμένει πάντα ο ίδιος,
η εξαφάνιση κάθε αντίθετης φωνής,
ο εθνικισμός και ο σκοταδισμός.
Εκμεταλλευόμενοι τις συνθήκες δημοκρατίας που τους δίνει φωνή,
ονειρεύονται πώς θα καταργήσουν τα δημοκρατικά δικαιώματα
και με πρώτη ευκαιρία δηλώνουν δημόσια
την επιθυμία τους για μαζικές εκτοπίσεις.
( Σήμερα των μεταναστών, αύριο…άλλων).
Παραμονεύουν και σηκώνουν κεφάλι
σε κάθε δύσκολη οικονομική συγκυρία,
προσπαθώντας πάντα να καταστήσουν κάποιες ομάδες ανθρώπων
εξιλαστήρια θύματα.
Αυτό κάνουν και σήμερα.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΜΕΤΩΠΟ
ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ.
ΕΞΩ Η ΚΟΥ ΚΛΟΥΞ ΚΛΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ
ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Υ.Γ. δικό μου
Όσοι υπόγραψαν το κείμενο αυτό είναι ανθέλληνες…
Γι’ αυτό όλοι αφουγκραστείτε τον Άνθιμο
και τον Καρατζαφέρη.
Έτσι θα δείξετε τον ελληνισμό σας!
Κυριακή, Φεβρουαρίου 21, 2010
Ρατσιστικά σύνορα…
Σχόλια πάνω σ’ ένα «στατιστικό-πολιτικό» κείμενο.
Το κείμενο αυτό έφτασε χτες στα χέρια μου
κι είπα να το δημοσιεύσω σχολιάζοντας.
Τα σχόλιά μου έχουν αφετηρία τη διαφοροποίηση
της στάσης της χώρας μας απέναντι στους μετανάστες.
Διαβάστε πρώτα το κείμενο και τα λέμε μετά:
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Βόρειας Κορέας, . . .
τρώτε 12 χρόνια σκληρής εργασίας.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ του Ιράν, . . . .
κρατείστε επ' αόριστον.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ του Αφγανιστάν, . . . .
τρως σφαίρα.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Σαουδικής Αραβίας, .
θα πρέπει να φυλακιστείτε.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ των ΗΠΑ, . . . . . . .
ΘΑ υποστείτε ξυλοδαρμό από την τοπική αστυνομία.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Κίνας, . . .
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ακουστείτε ποτέ ξανά.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Βενεζουέλας, . . . .
ΘΑ περαστείτε για κατάσκοπος και θα σφραγιστείτε σε κάνα κελί.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Κούβας, . . . . . .
θα σαπίσετε σε πολιτική φυλακή.
Εάν διασχίσετε παράνομα τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ, . . . . . .
ΠΑΙΡΝΕΤΕ:
- Μια θέση εργασίας,
- Μια άδεια οδήγησης,
- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ,
- Πρόνοια,
- κουπόνια συσσιτίου,
- ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ,
- ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ενοικίου ή δάνειο για να αγοράσετε ένα σπίτι,
- ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,
- ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ,
- Δωρεάν εξόδους απ' τις φυλακές και σε πολλές περιπτώσεις ...
- Μπορείτε ακόμη και να ψηφίσετε.
-ΑΝ ΑΝΠΑΡΕΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΔΩΡΟ Η ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ
Δημοσθένης Παπαγεωργίου
Μου έστειλε και η φίλη, η Ήρα,
τα σχόλιά της κι έχω πάθει σύγχυση φρενών.
Έχοντας την άδειά της δημοσιεύω και τα δυο κείμενα.
Αλλόφρων…
Γράφει η Ήρα:
«Προώθησέ το όπως το κρίνεις.
Εγώ πάντως θαρρώ ότι πάντα και σε όλα
τα πιο κορόιδα είμαστε οι Έλληνες,
καίτοι μη αποικιοκράτες σαν τους Άγγλους π.χ.
που αναγκαστικά τους μάζεψαν μετά.
Η διεθνής πλουτοκρατία τους προωθεί όλους αυτούς
για εκμετάλλευση (εργατικά χέρια φτηνά)
και εξαθλίωση γενικώς του πληθυσμού,
αυξάνοντας την ανεργία,
την γενική δυσφορία λόγω συγκέντρωσης ετερόκλητου πληθυσμού,
τις συγκρούσεις κλπ, οπότε ευνοείται
η εγκαθίδρυση δικτατορίας μεγάλου αδελφού για την "ασφάλεια" όλων.
Αντί να βοηθήσουν τις αδύνατες και φτωχές χώρες να ορθοποδήσουν,
τις εκμεταλλεύονται, δημιουργούν πολέμους,
προσφυγιά και αναστατώσεις για να επωφελούνται.
Ο λύκος στην ανεμοζάλη χαίρεται.
Από την άλλη φταίει και η βλακεία των αφρικανικών κυρίως
αλλά και ασιατικών φυλών που αλληλοσπαράσσονται,
πέφτοντας στην παγίδα.
Εδώ οι Άγγλοι μας οδήγησαν στον εμφύλιο
και εμείς σαν ζώα φαγωθήκαμε».
Σχόλια πάνω στα κείμενα:
Θ’ αναγκαστώ να προστρέξω στην «ηρωική» ιστορία μας,
έτσι όπως μας τη διδάσκουν ακόμη στα σχολεία.
1. Το θαύμα του αρχαίου ελληνικού αποικισμού…
2. Η βλακεία των ανατολικών λαών που δέχονταν
τους προγόνους μας ως εκπολιτιστές…
3. Το θαύμα της μακεδονικής σάρισας,
που σάρωσε τους απολίτιστους ασιάτες κι αφρικανούς.
4. Η «ικανότητα» των δουλεμπόρων αστών προγόνων μας,
που ζούσαν με τα φτηνά εργατικά χέρια
και χάρη σ’ αυτά χτίζανε πολιτισμό,
όπως και οι μεσοποτάμιοι και οι Αιγύπτιοι.
5. Οι Ρωμαίοι «πρόγονοί» μας
(Ρωμιοί λεγόμασταν μέχρι πριν ένα αιώνα)
εφάρμοσαν για πρώτη(;)φορά το διαίρει και βασίλευε.
6. Τη συνταγή αυτή ακολούθησαν κι άλλοι πρόγονοί μας,
οι Βυζαντινοί «χριστιανοί».
Αυτοί είναι που πρέπει να ντρέπονται περισσότερο,
επειδή ό,τι έπραξαν το έπρατταν στ’ όνομα του Ιησού.
Το ίδιο έκαναν αργότερα και οι Ευρωπαίοι «χριστιανοί».
Δεν απαριθμώ προς το παρόν άλλα παραδείγματα.
Θα το κάνω προσεχώς, μόνο και μόνο
για να θυμηθούν κάποιοι την ιστορία.
Όμως δε θα υπήρχε σήμερα Ελλάδα
χωρίς τις εισβολές Βλάχων και Σαρακατσαναίων,
Αρβανιτών και Ποντίων και Μικρασιατών…
---------------------------------------------------------------------
Σιχαίνομαι πλέον τον άκριτο εθνικισμό,
που άλλες φορές ορμάται από βλακεία ή άγνοια
κι άλλες από πολιτικάντικη διαστροφή.
Ειλικρινά δεν ξέρω πού να καταχωρήσω
το κείμενο του κ. Παπαγεωργίου.
Στην πρώτη ή στη δεύτερη κατηγορία;
Καταχωρήστε το εσείς…
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος αυτός δε θ’ αλλάξει ποτέ.
Το κείμενο αυτό έφτασε χτες στα χέρια μου
κι είπα να το δημοσιεύσω σχολιάζοντας.
Τα σχόλιά μου έχουν αφετηρία τη διαφοροποίηση
της στάσης της χώρας μας απέναντι στους μετανάστες.
Διαβάστε πρώτα το κείμενο και τα λέμε μετά:
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Βόρειας Κορέας, . . .
τρώτε 12 χρόνια σκληρής εργασίας.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ του Ιράν, . . . .
κρατείστε επ' αόριστον.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ του Αφγανιστάν, . . . .
τρως σφαίρα.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Σαουδικής Αραβίας, .
θα πρέπει να φυλακιστείτε.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ των ΗΠΑ, . . . . . . .
ΘΑ υποστείτε ξυλοδαρμό από την τοπική αστυνομία.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Κίνας, . . .
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ακουστείτε ποτέ ξανά.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Βενεζουέλας, . . . .
ΘΑ περαστείτε για κατάσκοπος και θα σφραγιστείτε σε κάνα κελί.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Κούβας, . . . . . .
θα σαπίσετε σε πολιτική φυλακή.
Εάν διασχίσετε παράνομα τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ, . . . . . .
ΠΑΙΡΝΕΤΕ:
- Μια θέση εργασίας,
- Μια άδεια οδήγησης,
- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ,
- Πρόνοια,
- κουπόνια συσσιτίου,
- ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ,
- ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ενοικίου ή δάνειο για να αγοράσετε ένα σπίτι,
- ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,
- ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ,
- Δωρεάν εξόδους απ' τις φυλακές και σε πολλές περιπτώσεις ...
- Μπορείτε ακόμη και να ψηφίσετε.
-ΑΝ ΑΝΠΑΡΕΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΔΩΡΟ Η ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ
Δημοσθένης Παπαγεωργίου
Μου έστειλε και η φίλη, η Ήρα,
τα σχόλιά της κι έχω πάθει σύγχυση φρενών.
Έχοντας την άδειά της δημοσιεύω και τα δυο κείμενα.
Αλλόφρων…
Γράφει η Ήρα:
«Προώθησέ το όπως το κρίνεις.
Εγώ πάντως θαρρώ ότι πάντα και σε όλα
τα πιο κορόιδα είμαστε οι Έλληνες,
καίτοι μη αποικιοκράτες σαν τους Άγγλους π.χ.
που αναγκαστικά τους μάζεψαν μετά.
Η διεθνής πλουτοκρατία τους προωθεί όλους αυτούς
για εκμετάλλευση (εργατικά χέρια φτηνά)
και εξαθλίωση γενικώς του πληθυσμού,
αυξάνοντας την ανεργία,
την γενική δυσφορία λόγω συγκέντρωσης ετερόκλητου πληθυσμού,
τις συγκρούσεις κλπ, οπότε ευνοείται
η εγκαθίδρυση δικτατορίας μεγάλου αδελφού για την "ασφάλεια" όλων.
Αντί να βοηθήσουν τις αδύνατες και φτωχές χώρες να ορθοποδήσουν,
τις εκμεταλλεύονται, δημιουργούν πολέμους,
προσφυγιά και αναστατώσεις για να επωφελούνται.
Ο λύκος στην ανεμοζάλη χαίρεται.
Από την άλλη φταίει και η βλακεία των αφρικανικών κυρίως
αλλά και ασιατικών φυλών που αλληλοσπαράσσονται,
πέφτοντας στην παγίδα.
Εδώ οι Άγγλοι μας οδήγησαν στον εμφύλιο
και εμείς σαν ζώα φαγωθήκαμε».
Σχόλια πάνω στα κείμενα:
Θ’ αναγκαστώ να προστρέξω στην «ηρωική» ιστορία μας,
έτσι όπως μας τη διδάσκουν ακόμη στα σχολεία.
1. Το θαύμα του αρχαίου ελληνικού αποικισμού…
2. Η βλακεία των ανατολικών λαών που δέχονταν
τους προγόνους μας ως εκπολιτιστές…
3. Το θαύμα της μακεδονικής σάρισας,
που σάρωσε τους απολίτιστους ασιάτες κι αφρικανούς.
4. Η «ικανότητα» των δουλεμπόρων αστών προγόνων μας,
που ζούσαν με τα φτηνά εργατικά χέρια
και χάρη σ’ αυτά χτίζανε πολιτισμό,
όπως και οι μεσοποτάμιοι και οι Αιγύπτιοι.
5. Οι Ρωμαίοι «πρόγονοί» μας
(Ρωμιοί λεγόμασταν μέχρι πριν ένα αιώνα)
εφάρμοσαν για πρώτη(;)φορά το διαίρει και βασίλευε.
6. Τη συνταγή αυτή ακολούθησαν κι άλλοι πρόγονοί μας,
οι Βυζαντινοί «χριστιανοί».
Αυτοί είναι που πρέπει να ντρέπονται περισσότερο,
επειδή ό,τι έπραξαν το έπρατταν στ’ όνομα του Ιησού.
Το ίδιο έκαναν αργότερα και οι Ευρωπαίοι «χριστιανοί».
Δεν απαριθμώ προς το παρόν άλλα παραδείγματα.
Θα το κάνω προσεχώς, μόνο και μόνο
για να θυμηθούν κάποιοι την ιστορία.
Όμως δε θα υπήρχε σήμερα Ελλάδα
χωρίς τις εισβολές Βλάχων και Σαρακατσαναίων,
Αρβανιτών και Ποντίων και Μικρασιατών…
---------------------------------------------------------------------
Σιχαίνομαι πλέον τον άκριτο εθνικισμό,
που άλλες φορές ορμάται από βλακεία ή άγνοια
κι άλλες από πολιτικάντικη διαστροφή.
Ειλικρινά δεν ξέρω πού να καταχωρήσω
το κείμενο του κ. Παπαγεωργίου.
Στην πρώτη ή στη δεύτερη κατηγορία;
Καταχωρήστε το εσείς…
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος αυτός δε θ’ αλλάξει ποτέ.
Πολλή μελαγχολία έπεσε…
Η κυβέρνηση τα πηγαίνει χάλια
και κινδυνεύει να χάσει τις εκλογές.
Μαζεύεται λοιπόν το υπουργικό συμβούλιο
για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
- Παιδιά δεν πάμε καλά, θα χάσουμε την εξουσία,
θα τα χάσουμε όλα. Κάτι πρέπει να κάνουμε.
λέει ο πρωθυπουργός.
Πετάγεται ένας υπουργός και λέει:
- Θα κάνουμε ανακαίνιση!
Θα αλλάξουμε τα γραφεία,
τις καρέκλες, τους καναπέδες, τα πατώματα,
τις κουρτίνες. Όλα θα τα αλλάξουμε.
Συμφωνούν και οι υπόλοιποι και ξεκινάνε να κάνουν σχέδια.
Κάποια στιγμή λοιπόν αργά, έρχεται η καθαρίστρια,
τους βλέπει έτσι αναστατωμένους
και με τα μούτρα στη δουλειά και λέει:
- Τι γίνεται βρε παιδιά, τι πάθατε;
- Δεν πάμε καλά σαν κυβέρνηση και αλλάζουμε τη διακόσμηση, της απαντούν.
Σηκώνει τους ώμους η καθαρίστρια διστακτικά
- Τι έχεις, της λένε, γιατί αυτή η αντίδραση;
- Τι να σας πω βρε παιδιά, τους απαντάει αυτή.
Εγώ παλιά, πριν έρθω εδώ για δουλειά, δούλευα σε ένα μπορντέλο.
Όταν δεν πηγαίνανε καλά οι δουλειές δεν αλλάζαμε τα έπιπλα, τις πουτάνες αλλάζαμε.
Υ.Γ.
Όσες πουτάνες και ν’ αλλάξεις όμως
το μπορντέλο παραμένει μπορντέλο…
και κινδυνεύει να χάσει τις εκλογές.
Μαζεύεται λοιπόν το υπουργικό συμβούλιο
για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
- Παιδιά δεν πάμε καλά, θα χάσουμε την εξουσία,
θα τα χάσουμε όλα. Κάτι πρέπει να κάνουμε.
λέει ο πρωθυπουργός.
Πετάγεται ένας υπουργός και λέει:
- Θα κάνουμε ανακαίνιση!
Θα αλλάξουμε τα γραφεία,
τις καρέκλες, τους καναπέδες, τα πατώματα,
τις κουρτίνες. Όλα θα τα αλλάξουμε.
Συμφωνούν και οι υπόλοιποι και ξεκινάνε να κάνουν σχέδια.
Κάποια στιγμή λοιπόν αργά, έρχεται η καθαρίστρια,
τους βλέπει έτσι αναστατωμένους
και με τα μούτρα στη δουλειά και λέει:
- Τι γίνεται βρε παιδιά, τι πάθατε;
- Δεν πάμε καλά σαν κυβέρνηση και αλλάζουμε τη διακόσμηση, της απαντούν.
Σηκώνει τους ώμους η καθαρίστρια διστακτικά
- Τι έχεις, της λένε, γιατί αυτή η αντίδραση;
- Τι να σας πω βρε παιδιά, τους απαντάει αυτή.
Εγώ παλιά, πριν έρθω εδώ για δουλειά, δούλευα σε ένα μπορντέλο.
Όταν δεν πηγαίνανε καλά οι δουλειές δεν αλλάζαμε τα έπιπλα, τις πουτάνες αλλάζαμε.
Υ.Γ.
Όσες πουτάνες και ν’ αλλάξεις όμως
το μπορντέλο παραμένει μπορντέλο…
Σάββατο, Φεβρουαρίου 20, 2010
Το άλλοθι του Τιτανικού…
Το θαύμασα απ’ το «Ξεκίνημά» του το παιδί.
Το παιδί με τ’ όνομα Τσίπρας.
Αυτό που διαφήμιζε ο μέγας Σάτυρος Λαζόπουλος.
Χωρίς τσίπα, όπως πάντα.
Το άκουσα προχτές να μιλάει για τον Τιτανικό,
παρομοιάζοντας την κυβέρνηση ως επιβάτη Α΄ θέσης.
Αν το παιδί αυτό ήταν στον Τιτανικό,
σε ποια θέση θα ταξίδευε;
Στ’ αμπάρια δε έχει κατέβει ποτέ μέχρι τώρα.
Τι δουλειά έχει στ’ αμπάρια ένας Τσίπρας;
Μόνο την πρώτη θέση έχει γνωρίσει,
αυτή που γνωρίζουν όλοι οι Συριζωμένοι.
Άλλοι θα είναι στη Γ΄ θέση, όπως πάντα.
Ο Τσίπρας θα είναι κοντά στην ορχήστρα.
Ίσως να φέρει και λαϊκή ορχήστρα,
για να δικαιολογεί το αριστερό του προφίλ.
Ευτυχώς εγώ αποφεύγω τα κρουαζιερόπλοια
και δε θα χρειαστώ σωσίβια λέμβο.
Έχω μάθει να τραβώ κουπί μόνος μου.
Στη δικιά μου βαρκούλα, που έχει τσίπα ακόμη!
Το παιδί με τ’ όνομα Τσίπρας.
Αυτό που διαφήμιζε ο μέγας Σάτυρος Λαζόπουλος.
Χωρίς τσίπα, όπως πάντα.
Το άκουσα προχτές να μιλάει για τον Τιτανικό,
παρομοιάζοντας την κυβέρνηση ως επιβάτη Α΄ θέσης.
Αν το παιδί αυτό ήταν στον Τιτανικό,
σε ποια θέση θα ταξίδευε;
Στ’ αμπάρια δε έχει κατέβει ποτέ μέχρι τώρα.
Τι δουλειά έχει στ’ αμπάρια ένας Τσίπρας;
Μόνο την πρώτη θέση έχει γνωρίσει,
αυτή που γνωρίζουν όλοι οι Συριζωμένοι.
Άλλοι θα είναι στη Γ΄ θέση, όπως πάντα.
Ο Τσίπρας θα είναι κοντά στην ορχήστρα.
Ίσως να φέρει και λαϊκή ορχήστρα,
για να δικαιολογεί το αριστερό του προφίλ.
Ευτυχώς εγώ αποφεύγω τα κρουαζιερόπλοια
και δε θα χρειαστώ σωσίβια λέμβο.
Έχω μάθει να τραβώ κουπί μόνος μου.
Στη δικιά μου βαρκούλα, που έχει τσίπα ακόμη!
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 19, 2010
Ένας φοβερός Αξελός!!
Την τελευταία του πνοή άφησε ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής Κώστας Αξελός τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, 4 Φεβρουαρίου, στο Παρίσι.
Απριλίου 15, 2009
Κώστας Αξελός:
«Η φιλοσοφία σήμερα δεν μπορεί
να υπηρετήσει τίποτα και κανέναν»
Ακμαίος στα 85 χρόνια του,
ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας στοχαστής,
κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του
και παραχωρεί στο «Κ» μια σπάνια συνέντευξη.
Tου Γιώργου Δουατζή
Τι υπηρετεί σήμερα η φιλοσοφία;
Δεν μπορεί να υπηρετήσει τίποτα και κανέναν.
Σήμερα, ως πλανητική σκέψη,
μπορεί να τα θέσει όλα υπό ερώτηση
και να δώσει αινιγματικές απαντήσεις.
Τι θα νέκρωνε τη σκέψη μας;
Η έλλειψη του παιχνιδιού.
Το παιχνίδι…
Ας θέσουμε πρώτα μια ερώτηση:
πώς ξετυλίγεται ο κόσμος;
Δεν θα έλεγα τι είναι ο κόσμος,
γιατί τότε τον καθιστούμε στατικό.
Οι μεν λένε προϊόν της ιδέας,
οι άλλοι λένε προϊόν της ύλης,
άλλοι λένε δημιούργημα του Θεού,
άλλοι λένε φαντασίωση του ανθρώπου.
Όλα αυτά είναι νοήματα που δίνουμε
σαν να βρισκόμαστε έξω από τον κόσμο,
ενώ ο κόσμος ο ίδιος ξετυλίγεται χωρίς νόημα,
χωρίς γιατί και επειδή, σαν παιχνίδι.
Τι είναι ο χρόνος;
Ένα κεντρικότατο θέμα του στοχασμού,
που κινητοποιεί και συντρίβει κάθε στοχασμό.
Λέτε «να μοχθήσουμε να σώσουμε το όνειρο
αφού δεν μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε»…
Όλοι κινούμεθα και από διάχυτα όνειρα.
Τα όνειρα είναι τα ανοίγματα της ζωής μας.
Έχουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα από τα όνειρά μας..
Η μη πραγματοποίησή τους…
Ίσως κλονιστεί και η έννοια της πραγματοποίησης.
Ίσως κάποτε καταλάβουμε ότι το «πραγματοποιώ»
σημαίνει συγχρόνως και συντρίβομαι.
Γιατί υποφέρει ο άνθρωπος;
Διότι δεν είναι το όλον. Είναι ένα τμήμα του.
Θα μπορούσε να είναι αλλιώς;
Δεν θα μπορούσε, αλλά πνίγεται μέσα σε αυτόν τον περιορισμό.
Ότι δεν μπορεί να είναι εδώ και κει συγχρόνως…
Τι είναι ο έρωτας;
Η αναζήτηση που έγκειται στη συνάντηση
και τη μη συνάντηση με τον άλλον..
Τι είναι για σας το θηλυκό;
Το ήμισυ του κόσμου.
Κάτι πάρα πολύ κυρίαρχο,
όχι σε επίπεδο διάκρισης φύλων, άντρας – γυναίκα.
Είναι σαν δύο δυνάμεις στον κόσμο.
Η σχέση με το θηλυκό είναι ένα από τα σημεία
συνάντησης των ανθρώπων μεταξύ τους και με τον κόσμο,
και μαζί απομάκρυνσης.
Δεν μπορεί ποτέ να πραγματοποιηθεί
η απόλυτη συνάντηση αρσενικού και θηλυκού.
Έπαιξε ρόλο το θηλυκό στη ζωή και στο έργο σας;
Πάρα πολύ. Αλλά δεν ξέρω πολύ καλά πού και πώς.
Ο θάνατος;
Διατρέχει όλη τη ζωή, είναι το οριστικό τέλος της
και διατηρεί τα ίχνη της ζωής του θανόντος,
που κι αυτά θα εξαφανιστούν κάποτε.
Τον φοβάστε;
Δεν υπάρχει για μένα ο φόβος του θανάτου,
χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλω να πεθάνω αύριο.
Ο θάνατος είναι ο καλύτερος φίλος και ο χειρότερος εχθρός,
γιατί βάζει ένα τέρμα στην περιπέτεια που λέγεται ζωή.
Αλλά είναι αυτός που δίνει νόημα σε κάθε πράγμα.
Οι περισσότεροι φοβούνται.
Ο άνθρωπος φοβάται τη ζωή περισσότερο από το θάνατο.
Τη ζωή που οδηγεί προς το τέλος νομίζω ότι φοβούνται οι άνθρωποι.
Μεγαλύτερος φόβος σας;
Το στέγνωμα της ψυχής και της σκέψης.
Πώς θα νικηθεί ο φόβος;
Με τη συμφιλίωση μαζί του.
Ποια τρία πράγματα θα άξιζε να πιστέψουμε;
Η πίστη είναι υπόθεση θρησκευτική.
Με την ποίηση και τη σκέψη ο άνθρωπος
μπορεί να ανοιχτεί στη φύση,
στην τεχνική και στο περιπλανώμενο παιχνίδι
επάνω σε έναν ληξιπρόθεσμο πλανήτη.
Από πού να πιαστεί ο σύγχρονος άνθρωπος για να υπάρξει;
Να πιαστεί δεν μπορεί από πουθενά.
Του είναι ίσως δυνατόν να ανοιχτεί στο αποσπασματικό Όλον.
Με τι όπλα;
Χωρίς όπλα. Και χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα.
Το άνοιγμα δεν είναι κάτι το μυστηριώδες.
Ας πάρουμε μια παρέα στην παραλία.
Οι μεν φωτογραφίζουν τους δε.
Θέλουν να τους οικειοποιηθούν, να τους αρχειοθετήσουν.
Οι άλλοι φωτογραφίζουν τη θάλασσα,
θέλουν να την ακινητοποιήσουν.
Οι άλλοι λένε, τι ωραία που είναι,
δες, δες τι ωραία που χτυπάει το κύμα.
Όλα αυτά είναι μορφές ακινητοποίησης του χρόνου,
του χώρου και όχι άνοιγμα στο χωροχρόνο.
Άνοιγμα είναι να έκαναν μπάνιο, να χαίρονταν,
να ζούσαν χωρίς αυτό το δες, δες…
Το αξιακό σύστημα που οικοδομείτε;
Δεν οικοδομώ σύστημα. Επιχειρώ ένα βήμα.
Και αυτό θα περάσει. Δεν είναι αυτοσκοπός.
Ξέρει κανείς ότι αφήνει κάτι πίσω του
και ας έχει υποστεί απέραντες μεταλλαγές.
Αυταπάτη αθανασίας;
Αν το εκλαμβάνει κάποιος σαν αυταπάτη αθανασίας,
πρέπει τελικά να ξέρει ότι θα γίνει κάτι τελείως άλλο.
Τι θα λέγατε σε έναν έφηβο;
Να κρατήσει, όσο γίνεται,
έναν παλμό και στη λεγόμενη ώριμη ηλικία.
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 18, 2010
Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης
Eν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.
Αναγνωρισμένα
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.
Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Απάντηση στα σχόλια για Σπανουδάκη
Εννέα σφαίρες δέχτηκε ο 25χρονος υδραυλικός στο Βύρωνα, θύμα της χθεσινής συμπλοκής της ΕΛ.ΑΣ. με ληστή στο Βύρωνα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής εξέτασης.
Όπως αναφέρουν οι πρώτες πληροφορίες, το θύμα φέρει τέσσερα τυφλά και πέντε διαμπερή τραύματα, τα οποία τα δέχθηκε από την πίσω και δεξιά πλευρά του σώματός του. Τα τραύματα εντοπίζονται από το κεφάλι μέχρι και τα ισχία, ενώ τα περισσότερα εντοπίζονται στο θώρακα και την πλάτη.
Οι βολίδες, που έχουν αφαιρεθεί από το σώμα του θύματος, εξετάζονται στα εγκληματολογικά εργαστήρια.
Σύμφωνα με πληροφορίες, θεωρείται βέβαιο ότι ο 25χρονος, που ήταν πατέρας ενός ανήλικου παιδιού, σκοτώθηκε από πυρά αστυνομικού,
ενώ αναμένεται να εξακριβωθεί εάν ο αστυνομικός πυροβόλησε επειδή θεώρησε ότι το θύμα ήταν ένας από τους δράστες ή αν επρόκειτο για "τυφλό" χτύπημα.
ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ, ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, ΠΟΥ ΤΑ ΜΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΑΥΤΑ...ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ...
ΤΟ ΟΤΙ Ο ΑΤΥΧΟΣ 25ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΥΡΑ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ...ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ...ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ, ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΚΑΦΡΟΙ ΤΟ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΩΣ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΟΛΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΠΟΛΙΤΗ ΑΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ...
ΒΕΒΑΙΑ ΕΑΝ ΕΙΧΕ ΣΚΟΤΩΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΗ ΣΥΜΠΛΟΚΗ...ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΘΑ ΜΙΛΑΓΑΝ ΓΙΑ ΧΤΥΠΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΓΙΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΤΛ...
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ.
ΓΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΠΟΡΕΙΕΣ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΤΛ...ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ...ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ ΕΓΙΝΕ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ...
Υ.Γ.
Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Ακόμη κι αυτοί που μιλάνε
μόνο όταν χάνεται ένας αστυνομικός.
Όμως θα μου πεις πως δεν χάθηκε άνθρωπος.
Ένας Αλβανός σκοτώθηκε μόνο…
Τρίτη, Φεβρουαρίου 16, 2010
Σχολιασμός στους Σπανουδάκηδες
Απομονωμένος για το τριήμερο σε μια ερημιά.
Χωρίς internet και με φίλους.
Περίμενα με το γυρισμό μου να βρω σχόλια.
Σχόλια πάνω στο προηγούμενο ανακοινωθέν.
Δεν βρήκα τίποτε. Ευτυχώς.
Με σχολίασε όμως προφορικά κάποιος φίλος,
που δεν μπορούσε να κατανοήσει
πώς εγώ στάθηκα δίπλα στους Σπανουδάκηδες
κι αρνήθηκα να χειροκροτήσω το χαμό του μπάτσου.
Εργατικό ατύχημα βάφτισε το φόνο του μπάτσου,
λες κι εγώ στάθηκα ποτέ στο πλευρό της εργοδοσίας.
Εργατικό ατύχημα ήταν λοιπόν η δολοφονία του Λαμπράκη,
εργατικό ατύχημα η δολοφονία του Τεμπονέρα,
εργατικά ατυχήματα ήταν όλα αυτά που γίνανε
μέσα στους αιώνες της ιστορίας.
Ο μπάτσος ασκεί ένα επάγγελμα.
Όπως όλοι μας.
Θα μπορούσε να το κάνει λειτούργημα.
Όπως όλοι μας.
Πόσοι άραγε έχουν σκοτώσει το μπάτσο
που βόσκει στο μυαλό και στην καρδιά τους;
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 12, 2010
Επιστολή Σπανουδάκηδων
Με προκάλεσε η επιστολή των Σπανουδάκηδων, που δημοσιοποίησαν κάποιοι συγγενείς(έτσι υποθέτω)του άτυχου αρχιφύλακα.
Χωρίς σχόλια προς το παρόν, στέκομαι στο πλευρό τους κι ας με συχωρέσουν οι υποκριτές του Αλέξανδρου.
Η στάση του παλικαριού ήταν ανώτερη απ’ την αδιαφορία των «αριστερών» και την «τρέλα» του Κορκονέα…
ΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧ. ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ, ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ ΕΛ.ΑΣ.
<< Ένας χρόνος μετά τη δολοφονία του >>
Την 5-03-2010 συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αρχιφύλακα της ΕΛ. ΑΣ. Μιχάλη Σπανουδάκη, από Αλβανό λαθρομετανάστη, ληστή τραπεζών, που είχε διαπράξει ληστεία στο υποκατάστημα της Τράπεζας Κύπρου στη Νίκαια και ενώ επιχειρούσε να τον συλλάβει.
Έφυγε το παλικάρι στα 36 του χρόνια. Πιστός στον όρκο του, στο καθήκον και τα ιδανικά του. Προσπαθώντας έστω και εκτός υπηρεσίας να τιμήσει τη θέση που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα. Χωρίς να τραβήξει το όπλο του από τη θήκη. Και το πλήρωσε με τη ζωή του. Το 18 μηνών παιδί του θα τον <<γνωρίσει>> μέσα από τις αφηγήσεις της μητέρας του, που θα του μιλά για την <<αμυνόμενη Αστυνομία>>. Κανένας τοίχος δε φιλοξένησε και δε θα φιλοξενήσει το όνομά του. Δεν έγινε και δε θα γίνει σύνθημα στα χείλη <<εξεγερμένων νεαρών>>. Δεν έγινε και δε θα γίνει <<σύμβολο>> μιας κοινωνίας όπου έχει χαθεί η ποιότητα, η ευθύνη, η αλληλεγγύη, η ανιδιοτέλεια και η αφοσίωση σε υψηλά ιδανικά, μιας κοινωνίας που εξακολουθεί να αντιστρέφει τα μεγέθη, να θεοποιεί τις ασημαντότητες και να παραγνωρίζει τις αληθινές αξίες.
Κανένας πολιτικός δεν τον μνημόνευσε, ούτε θα τον μνημονεύσει με το μικρό του όνομα, βουρκώνοντας από συγκίνηση μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, ούτε έκανε, ούτε και θα κάνει δημόσιες δηλώσεις βγάζοντας την ετυμηγορία του πολύ πριν αποφανθεί η Δικαιοσύνη.
Η τότε φυσική ηγεσία της ΕΛ. ΑΣ. Δεν απέστειλε ούτε θα αποστείλει συλλυπητήρια για το χαμό του παλικαριού, του δικού τους ανθρώπου. Δεν πειράζει, αυτοί είχαν <<άλλα θέματα>> να ασχοληθούν.
Και όλοι εμείς κοιμηθήκαμε ήσυχοι, σίγουροι ότι κανένας δε θα ρίξει βόμβες μολότοφ στο αυτοκίνητο ή στο κατάστημά μας. Μόνο οι γνωστοί αλήτες πήραν θέση. Και επιχαίρουν στο διαδίκτυο και στα <<εναλλακτικά>> κανάλια τους για τη δολοφονία του παλικαριού. "Μπράβο πάντα τέτοια" αναφωνούν δίνοντας τα εύσημα στο στυγερό εγκληματία. Αρνούμεθα να συμβιβαστούμε και να ανεχθούμε ακόμα και την ύπαρξή τους. Αν ο Αστυνομικός αυτός είχε πυροβολήσει και είχε σκοτώσει το ληστή η Αθήνα θα καίγονταν το λιγότερο για δέκα μέρες, ενώ τα διάφορα φόρουμ-στέκια-οργανώσεις-καταλήψεις κ.α. θα οργάνωναν νέο Δεκέμβρη και νέους <<αγώνες λαïκούς>>.
Νιώθουμε υποχρεωμένοι ως πολίτες αυτής της χώρας να παλέψουμε για την αλλαγή της νοοτροπίας αυτής που επιτρέπει να ηρωοποιούνται όσοι ρίχνουν μολότοφ και πέτρες σ` αυτούς εντέλλονται για τη διατήρηση της τάξης και της ασφάλειας των πολιτών και που ανέχεται να πηγαίνουν άκλαυτοι όσοι θυσιάζονται για το κοινό καλό.
Επίσης νιώθουμε υποχρεωμένοι να παλέψουμε ενάντια στην προσπάθεια που γίνεται οργανωμένα τώρα τελευταία από διάφορους ψευτοδιανοούμενους και θολοκουλτουριάρηδες και έχουν σκοπό να απαλείψουν από την ιστορία μας, τη συνείδησή μας και τα λεξικά μας τις λέξεις Έλληνας – Έθνος – Πατρίδα –Πατριωτισμός – Θρησκεία - Ιδανικά κ.α. Το παλικάρι που έφυγε ήταν σωστός Έλληνας, καλός Χριστιανός, αφοσιωμένος στα ιδανικά του και στο καθήκον του, τιμώντας τη θέση που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα.
Αν οι βόμβες και οι μολότοφ στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και τη βουλή και το κάψιμο της σημαίας μας από τους <<αντεξουσιαστές>> αποτελούν προσβολή στην αξιοπρέπεια και την συνείδησή μας, η αδιαφορία μας για την απώλεια όσων αντιστέκονται σφραγίζει τις ενοχές μας και νομιμοποιεί τον ευνουχισμό της δικής μας αντίστασης. Όταν αλλάξει αυτό το καθεστώς του παραλόγου, όταν θα μιλήσουμε και πάλι στα παιδιά μας για αξίες κοινωνικές και εθνικές, για τιμή και για χρέος, τότε θα ήμαστε άξιοι να ανακτήσουμε τον τίτλο του πολίτη.
Ιερέας Γεώργιος ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ
Μανώλης ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ
Υ.Γ.
Ες Τρίτην τα σπουδαία...
Χωρίς σχόλια προς το παρόν, στέκομαι στο πλευρό τους κι ας με συχωρέσουν οι υποκριτές του Αλέξανδρου.
Η στάση του παλικαριού ήταν ανώτερη απ’ την αδιαφορία των «αριστερών» και την «τρέλα» του Κορκονέα…
ΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧ. ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ, ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ ΕΛ.ΑΣ.
<< Ένας χρόνος μετά τη δολοφονία του >>
Την 5-03-2010 συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αρχιφύλακα της ΕΛ. ΑΣ. Μιχάλη Σπανουδάκη, από Αλβανό λαθρομετανάστη, ληστή τραπεζών, που είχε διαπράξει ληστεία στο υποκατάστημα της Τράπεζας Κύπρου στη Νίκαια και ενώ επιχειρούσε να τον συλλάβει.
Έφυγε το παλικάρι στα 36 του χρόνια. Πιστός στον όρκο του, στο καθήκον και τα ιδανικά του. Προσπαθώντας έστω και εκτός υπηρεσίας να τιμήσει τη θέση που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα. Χωρίς να τραβήξει το όπλο του από τη θήκη. Και το πλήρωσε με τη ζωή του. Το 18 μηνών παιδί του θα τον <<γνωρίσει>> μέσα από τις αφηγήσεις της μητέρας του, που θα του μιλά για την <<αμυνόμενη Αστυνομία>>. Κανένας τοίχος δε φιλοξένησε και δε θα φιλοξενήσει το όνομά του. Δεν έγινε και δε θα γίνει σύνθημα στα χείλη <<εξεγερμένων νεαρών>>. Δεν έγινε και δε θα γίνει <<σύμβολο>> μιας κοινωνίας όπου έχει χαθεί η ποιότητα, η ευθύνη, η αλληλεγγύη, η ανιδιοτέλεια και η αφοσίωση σε υψηλά ιδανικά, μιας κοινωνίας που εξακολουθεί να αντιστρέφει τα μεγέθη, να θεοποιεί τις ασημαντότητες και να παραγνωρίζει τις αληθινές αξίες.
Κανένας πολιτικός δεν τον μνημόνευσε, ούτε θα τον μνημονεύσει με το μικρό του όνομα, βουρκώνοντας από συγκίνηση μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, ούτε έκανε, ούτε και θα κάνει δημόσιες δηλώσεις βγάζοντας την ετυμηγορία του πολύ πριν αποφανθεί η Δικαιοσύνη.
Η τότε φυσική ηγεσία της ΕΛ. ΑΣ. Δεν απέστειλε ούτε θα αποστείλει συλλυπητήρια για το χαμό του παλικαριού, του δικού τους ανθρώπου. Δεν πειράζει, αυτοί είχαν <<άλλα θέματα>> να ασχοληθούν.
Και όλοι εμείς κοιμηθήκαμε ήσυχοι, σίγουροι ότι κανένας δε θα ρίξει βόμβες μολότοφ στο αυτοκίνητο ή στο κατάστημά μας. Μόνο οι γνωστοί αλήτες πήραν θέση. Και επιχαίρουν στο διαδίκτυο και στα <<εναλλακτικά>> κανάλια τους για τη δολοφονία του παλικαριού. "Μπράβο πάντα τέτοια" αναφωνούν δίνοντας τα εύσημα στο στυγερό εγκληματία. Αρνούμεθα να συμβιβαστούμε και να ανεχθούμε ακόμα και την ύπαρξή τους. Αν ο Αστυνομικός αυτός είχε πυροβολήσει και είχε σκοτώσει το ληστή η Αθήνα θα καίγονταν το λιγότερο για δέκα μέρες, ενώ τα διάφορα φόρουμ-στέκια-οργανώσεις-καταλήψεις κ.α. θα οργάνωναν νέο Δεκέμβρη και νέους <<αγώνες λαïκούς>>.
Νιώθουμε υποχρεωμένοι ως πολίτες αυτής της χώρας να παλέψουμε για την αλλαγή της νοοτροπίας αυτής που επιτρέπει να ηρωοποιούνται όσοι ρίχνουν μολότοφ και πέτρες σ` αυτούς εντέλλονται για τη διατήρηση της τάξης και της ασφάλειας των πολιτών και που ανέχεται να πηγαίνουν άκλαυτοι όσοι θυσιάζονται για το κοινό καλό.
Επίσης νιώθουμε υποχρεωμένοι να παλέψουμε ενάντια στην προσπάθεια που γίνεται οργανωμένα τώρα τελευταία από διάφορους ψευτοδιανοούμενους και θολοκουλτουριάρηδες και έχουν σκοπό να απαλείψουν από την ιστορία μας, τη συνείδησή μας και τα λεξικά μας τις λέξεις Έλληνας – Έθνος – Πατρίδα –Πατριωτισμός – Θρησκεία - Ιδανικά κ.α. Το παλικάρι που έφυγε ήταν σωστός Έλληνας, καλός Χριστιανός, αφοσιωμένος στα ιδανικά του και στο καθήκον του, τιμώντας τη θέση που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα.
Αν οι βόμβες και οι μολότοφ στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και τη βουλή και το κάψιμο της σημαίας μας από τους <<αντεξουσιαστές>> αποτελούν προσβολή στην αξιοπρέπεια και την συνείδησή μας, η αδιαφορία μας για την απώλεια όσων αντιστέκονται σφραγίζει τις ενοχές μας και νομιμοποιεί τον ευνουχισμό της δικής μας αντίστασης. Όταν αλλάξει αυτό το καθεστώς του παραλόγου, όταν θα μιλήσουμε και πάλι στα παιδιά μας για αξίες κοινωνικές και εθνικές, για τιμή και για χρέος, τότε θα ήμαστε άξιοι να ανακτήσουμε τον τίτλο του πολίτη.
Ιερέας Γεώργιος ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ
Μανώλης ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ
Υ.Γ.
Ες Τρίτην τα σπουδαία...
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 10, 2010
ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ
Το κείμενο αυτό κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι στη «μεγαλειώδη» συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Βόλου, τον Απρίλη του 2001. Μαζεύτηκαν όλα τα κομματόσκυλα για να δείξουν πως δεν έχουν χάσει την παλιά τους μαχητικότητα.
Ήταν παρών κι ο αιρετός Νομάρχης Μαγνησίας.
Αφού έβγαλε λογύδριο, έτρεξε στη Νομαρχία να παραλάβει το ψήφισμα που θα του φέρνανε οι δοτοί συνδικαλιστές του Εργατικού Κέντρου.
Θεία κωμωδία!
.....................................................................
Πριν δυο χρόνια έστειλαν τα ΜΑΤ εναντίον των «τιμημένων γηρατειών», που είχαν βγει στη σύνταξη αλλά κραύγαζαν πως δεν τους φτάνουν τα λεφτά για να ζήσουν.
Σήμερα αποφάσισαν να χτυπήσουν το μαχαίρι στο κόκαλο. Κατάλαβαν πως οι μόνοι που αντιστέκονται είναι αυτοί που βγαίνουν στη σύνταξη κι έτσι προσπαθούν να βάλουν τέρμα στον απαράδεκτο αυτό θεσμό της συνταξιοδότησης.
Είναι σοφοί αυτοί οι εκσυγχρονιστές της κοινωνίας. Μόλις είδαν ότι οι αργόσχολοι συνταξιούχοι περνάνε άσκοπα την ώρα τους στους δρόμους, διασαλεύοντας την κοινωνική ύπνωση, έβαλαν σε εφαρμογή το «σχέδιο Γιαννίτσης».
Το Γιαννίτση δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του μέχρι προχτές, τώρα βρίζουν τη μάνα του όλοι, χωρίς να την ξέρουν την καημένη.
Οι εκσυγχρονιστές του ανέθεσαν να φτιάξει ένα σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό.
Ο Γιαννίτσης πήρε στο τηλέφωνο τον Τσουκάτο. Αυτός τον παρέπεμψε στον πρώην συνδικαλιστή και πρώην υπουργό, τον Κανελλόπουλο. Δεν ήθελε ο Τσουκάτος να χαραμίσει το «αριστερό» του πρόσωπο.
Ο Κανελλόπουλος είχε πάθει φαρυγγίτιδα απ’ τους αγώνες τόσων χρόνων και τον παρέπεμψε στον άλλο συνδικαλιστή και υπουργό, τον κ. Πρωτόπαπα.
Αυτός είχε πάθει σύγχυση φρενών τα τελευταία χρόνια, με το ανέβασμά του στο θώκο του υπουργού. Δεν ήθελε κιόλας να προδώσει περισσότερο την εργατική τάξη, που υπεράσπισε με «αυτοθυσία» πολλά χρόνια. Του είπε να πάρει στο τηλέφωνο τον πρωθυπουργό.
Ο πρωθυπουργός ήταν στον κήπο με τους φίλους του. Είχαν μαζευτεί όλοι εκεί για να γιορτάσουν την επερχόμενη λύση των προβλημάτων τους.
Η Δάφνη δεν είχε φτιάξει ντολμαδάκια με τα χέρια της, όπως παλιότερα η άλλη κυρία του κακόφημου οίκου, η Μαρίκα. Αυτή παράγγελνε τα φαγητά της στα «ΣΕΙΡΙΟΣ» του Κόκκαλη. Αυτός τους έδινε την εξουσία κι αυτοί του δίνανε δουλειά, για να μην πεινάσει ο καημένος.
Όλοι γεύονταν τους μεζέδες του Κόκκαλη την ώρα που ο κυρ. Γιαννίτσης πήρε τηλέφωνο.
Ο Καραμανλής είχε πέσει με τα μούτρα στο φαΐ και λυπόταν που δεν ήταν αυτός ο οικοδεσπότης. Η Νατάσσα, δίπλα του, του έλεγε με τρόπο να μην τρώει πολύ μέχρι να έρθουν αυτοί στην εξουσία.
- Μην τρως πολύ, Κώστα μου, του έλεγε. Θα μας περάσουν για πειναλέους πασόκους!
Ο Κωνσταντόπουλος, παραδίπλα, είχε φέρει ταπεράκια μαζί του για να πάρει και να φάει κρυφά στο σπίτι του τους μεζέδες του Κόκκαλη. Έπρεπε να καλύψει τους οπαδούς του, που είχαν πέσει με τα μούτρα μέσα στη μαρμίτα του εκσυγχρονισμού. Ήταν ο μόνος μέσα στο χώρο του συνασπισμού της αριστεράς που ήξερε από σαβουάρ βιβρ. Οι οπαδοί του – παλιοί νηστικοί, που παράσταιναν τους κομμουνιστές – είχαν βουλιάξει μέσα στη μαρμίτα που είχε βγάλει στο παζάρι το ΠΑΣΟΚ για να φέρει κι άλλους ξελιγωμένους κοντά του.
Ο Αβραμόπουλος τσιμπολογούσε με αβρές και προσεκτικές κινήσεις απ’ όλους τους μεζέδες. Πίστευε ότι μπορεί να φάει απ’ όλες τις μεριές.
Η Παπαρήγα νήστευε και δεν έτρωγε. Ήταν μεγάλη σαρακοστή για τους κομμουνιστές εδώ και πάρα πολλά χρόνια κι αυτή ήταν πάντα πιστή στις παραδόσεις του κόμματος. Χάρη σ’ αυτή την πίστη της είχε κατακτήσει την εξουσία από τον άγιο Χαρίλαο και είχε χάσει και κάποια κιλά από πάνω της.
Ο Τσοβόλας κοίταζε αλλού. Θυμόταν ακόμα το σύνθημα «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» και δεν μπορούσε ακόμα να φωνάξει πως θέλει να τα φάει όλα.
Άψογος ήταν και ο σοφός πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αφού δεν τα κατάφερε να βάλει το κόμμα του μέσα στη Βουλή, τα κατάφερε να πείσει τους πάντες πως υπάρχει δημοκρατία ( όταν αυτός μιλάει ) κυρίως όμως όταν σιωπά, ενώ θα έπρεπε να μιλάει.
Οι συνδαιτυμόνες έστησαν το αυτί τους προσεκτικά στα λόγια της Δάφνης:
- Κώστα μου, σε θέλει ο Γιαννίτσης.
- Τι με θέλει τέτοια ώρα, είπε νευρικά ο Σημίτης και οι ελιές της φάτσας του διογκώθηκαν. Τους έχω πει ότι δεν θέλω να μ’ ενοχλούν τέτοιες ώρες. Κάτι τέτοια με αναγκάζουν να κάνω σαρδάμ στις δημόσιες εμφανίσεις μου.
Σηκώθηκε νευριασμένος, πήρε το τηλέφωνο στο χέρι και φώναξε άγρια στον Πρωτόπαπα:
- Είστε όλοι βλάκες. Σας το έχω πει χιλιάδες φορές, πρέπει να εκτελέσουμε όλες τις εντολές που μας έδωσαν οι σύμμαχοι. Αν δεν το κάνουμε εμείς, θα χάσουμε όσα έχουμε κερδίσει με τον ιδρώτα μας μέχρι σήμερα.
Δεν είχε άδικο ο πρωθυπουργός. Η εμφάνισή του και μόνο έδειχνε πόσο είχε ταλαιπωρηθεί στη διάρκεια του βίου του ώσπου να κατακτήσει το θώκο του πρωθυπουργού. Μισός άντρας είχε καταντήσει. Θυμόταν και κείνη τη μπόμπα που ετοίμαζε στη διάρκεια της χούντας και που δεν κατάφερε ποτέ να τη ρίξει. Τώρα όμως ήταν έτοιμος να τη ρίξει. Η χούντα είχε τανκς τότε, ο λαός ήταν άοπλος σήμερα. Μπορούσε άνετα να δείξει την παλικαριά του.
Ο Γιαννίτσης μίλησε μ’ όλους τους άλλους. Τους μετέφερε το μήνυμα του πρωθυπουργού. Ο Γιαννίτσης κατάλαβε επιτέλους ότι έπρεπε να εκτελέσει τις εντολές της μαύρης βίβλου. Έκατσε κάτω και έφτιαξε το σχέδιο νόμου.
Έγραφε κι έσβηνε για μήνες. Οξυδερκής δεν ήταν, είχε όμως στο πλευρό του όλους εκείνους που ήξεραν να εμπαίζουν το λαό με συνθήματα και υποσχέσεις. Στο τέλος πήγε με χαρά στην κυβερνητική επιτροπή και τους έδειξε το κατασκεύασμά του.
Δεν μπήκαν στον κόπο να κοιτάξουν τις προτάσεις του όλοι οι συνάδελφοί του. Είχαν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο και δεν έμπαινε κανένας στα χωράφια του αλλουνού.
Ήταν ένα φοβερό σχέδιο νόμου. Αν η χούντα το πρότεινε, είναι σίγουρο πως ακόμα και τα τανκς θα στρέφονταν εναντίον της. Όμως τώρα υπήρχε δημοκρατία και ο λαός είχε μάθει πια, με τη βοήθεια των συνδικαλιστών του, ότι πρέπει να αφήνει τους δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους του να διαχειρίζονται αυτοί τις υποθέσεις του. Οι κομματικοί συνδικαλιστές άμεσα απομόνωναν κάθε εργαζόμενο που λειτουργούσε έξω απ’ τα όρια του κομματικού συνδικαλισμού. Τον θεωρούσαν «διασπαστή» του συνδικαλιστικού κινήματος.
Αυτοί οι «συνδικαλιστές» είχαν ανακαλύψει πάμπολλες μεθόδους εκτόνωσης του θυμού των εργαζομένων. Η προσφιλέστερη όμως ήταν η κήρυξη μιας εικοσιτετράωρης απεργίας.
Κανένας δεν πίστευε πια στην απεργία, δεν ήθελε να αυξήσει τα έσοδα του υπουργείου οικονομικών με τις παρακρατήσεις από το μισθό του. Έτσι τις μέρες εκείνες απεργούσαν μόνο οι «συνδικαλιστές» για να κρατήσουν την επαναστατική τους ταμπέλα. Ο εργαζόμενος λαός έβλεπε καθαρά τα ξεπουλημένα συνδικάτα και δεν είχε καμιά διάθεση να στηρίξει την πολιτική τους. Δεν είχε όμως και το κουράγιο να πετάξει αυτές τις βδέλλες από πάνω του.
Μια νέου τύπου χούντα είχε εγκαθιδρυθεί στη χώρα. Αυτή δεν έβγαλε τανκς στους δρόμους. Έβγαλε κομματικές κλαδικές, κάτι σαν τα ΤΕΑ άλλων εποχών, κι αυτές, χωρίς τουφέκια στα χέρια και κουμπούρες, κατάφεραν να υποτάξουν τη λαϊκή αντίδραση. Μόνο ψιθυριστές υπήρχαν πάλι στην ελληνική κοινωνία. Μπορεί ο πολιτικός λόγος να ήταν κυρίαρχος, αλλά είχαν χαθεί οι πολίτες.
Ο Γιαννίτσης είχε όλα τα χαρίσματα για να περάσει το νέο νομοσχέδιο. Δεν ήταν έξυπνος, δεν τον ήξερε κανένας. Κάτι σαν τον Κουλούρη έμοιαζε, στα πρώτα χρόνια του «σοσιαλισμού».
Πήρε στα χέρια του όλα τα κιτάπια με τις εξαγγελίες του κόμματος τα τελευταία είκοσι χρόνια κι αποφάσισε να προτείνει τα αντίθετα.
Πρώτα αποφάσισε να πετύχει την πολυπόθητη ισότητα των δυο φύλων. «Γυναίκες και άνδρες θα δουλεύουν το ίδιο. Δεν είναι δυνατό να δουλεύουν λιγότερο οι γυναίκες, πρέπει να εξισωθούν με τον άντρα», είπε.
Έδωσε και μπόνους στη γυναίκα. Αν είχε ανήλικα παιδιά, όταν θα έφτανε ο καιρός της συνταξιοδότησης, θα μπορούσε να βγει νωρίτερα στη σύνταξη.
Με χαρά άκουσαν το νέο οι γυναίκες της Ελλάδας. Τώρα πια θα μπορούσαν να κάνουν τα παιδιά τους μετά τα σαρανταπέντε τους, για να βγουν νωρίτερα στη σύνταξη. Μπορούσαν μάλιστα να λύσουν και το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Αν έκανε η καθεμιά δέκα παιδιά, στα σαράντα της θα ήταν συνταξιούχος.
Ο μύθος της Σάρας θα αναβίωνε με νομοθετικό πλαίσιο στις
μέρες μας. Θεός ήταν πια ο «μισός ανήρ».
Μετά ο Γιαννίτσης θέλησε να λύσει το πρόβλημα του ορίου της φτώχιας, που έδιναν κάποιες υπηρεσίες των υπουργείων. Αυτές ισχυρίζονταν ότι το όριο της φτώχιας ήταν οι 170 χιλιάδες δρχ. εισόδημα το μήνα.
Υπήρχαν συνταξιούχοι που έπαιρναν 120 χιλιάδες το μήνα. Αυτοί ήταν υποχρεωμένοι να σέρνονται στις πλατείες και στα παγκάκια για να περάσουν την ώρα τους και προσβάλλανε τη χώρα με τη μιζέρια τους.
Ο Γιαννίτσης αποφάσισε να τους περικόψει αυτή την πενιχρή σύνταξη. Αν παίρνανε μόνο 90 χιλιάδες, δε θα τολμούσαν να βγουν στο δρόμο. Θα μένανε μέσα στο σπίτι τους μέχρι να φτάσει ο χάρος.
Θέλησε να λύσει το πρόβλημα του έκλυτου βίου στη συνέχεια. Είδε πως οι απόμαχοι της εργασίας γέμιζαν τα καφενεία και τα κουτούκια. Αν ανέβαζε το όριο συνταξιοδότησης, οι εργάτες θα πέθαιναν αξιοπρεπώς μέσα στο χώρο της εργασίας τους και θα είχαν την τιμή που τους άξιζε: θα άκουγαν τον επικήδειο απ’ το αφεντικό τους. Τα καφενεία θα κλείνανε σιγά-σιγά κι όλοι θα τρέχανε μέχρι να πεθάνουν για να εξασφαλίσουν τον άνετο βίο των βουλευτών. Άλλωστε κι αυτοί οι καημένοι για τη χώρα μοχθούσαν.
Πριμοδότησε και μ’ άλλο τρόπο την αλλαγή στο συνταξιοδοτικό του νομοσχέδιο. Επέτρεψε στους νέους εργαζόμενους να φύγουν πριν τα εξηνταπέντε τους με σύνταξη, αν έβρισκαν δουλειά από τα δεκαπέντε τους. Ήξερε ο άθλιος υπουργός ότι κανένας από τους νέους δεν θα μπορούσε να βρει δουλειά στα επόμενα χρόνια, όμως αυτός τους έδινε δώρα κάλπικα.
Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες έτριβαν τα χέρια τους. Είδαν ότι ήταν λάθος τους που χτυπούσαν το «σοσιαλισμό» όλα τα προηγούμενα χρόνια. Άλλαξαν αμέσως τις φωτεινές επιγραφές έξω από τα γραφεία τους και έβαλαν καινούριες:
«ΙΔΙΩΤΙΚΉ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ»
«Ο ΦΑΤΑΟΥΛΑΣ»
Ο λαός μουρμούριζε, δεν ξεσηκωνόταν. Ήξερε ότι δεν είχε κανένα κόμμα με το μέρος του. Ένα μικρό κόμμα που είχε συμπαραταχθεί στο πλάι του δεν του ενέπνεε ακόμα την απαραίτητη εμπιστοσύνη. Είχε δει να ξεπηδάνε μέσα από το κόμμα αυτό Δαμανάκια και Σκοτεινιώτηδες, άτομα που απλά κοίταζαν να βολέψουν το σαρκίο τους, πουλώντας την παλιά ιδεολογία τους.
Ήθελε ηγέτες ακόμα ο «εχθρός λαός». Δεν μπορούσε να πάρει στα χέρια του το βούρδουλα και να τσακίσει τα παΐδια σ’ όλους αυτούς τους θεομπαίχτες.
Όμως μουρμούριζε και η μουρμούρα του έφτασε ψηλά, στα κέντρα της εξουσίας.
Η εξουσία έντεχνα άφηνε το Γιαννίτση να ρίχνει τα σκληρά του πυρά. Η αντίδραση των υποτελών θα σταματούσε μόλις οι «συνδικαλιστές» θα έλεγαν στο λαό ότι, μέσα από το διάλογο και μέσα απ’ τους αγώνες των εργαζομένων, η κυβέρνηση πήρε πίσω πολλά από τα σκληρά μέτρα της.
Άτολμος λαός είχε καταντήσει, υπεύθυνος για την κατάντια του.
Σε δυο μέρες κάποιος δημοσιογράφος έκανε μια δύσκολη ερώτηση στον υπουργό Τύπου της κυβέρνησης:
- Θα μειώσει η κυβέρνηση τις συντάξεις των βουλευτών και θα αυξήσει το όριο συνταξιοδότησής τους;
Ξερόβηξε ο υπουργός, όρθωσε το ανάστημά του ατενίζοντας με θράσος τους δημοσιογράφους και είπε:
- Το ξέρετε ότι οι βουλευτές παίρνουν σύνταξη από άλλο ταμείο. Αυτό το ταμείο δεν εμπίπτει σ’ αυτά που θέλουμε να εξυγιάνουμε.
Είχε δίκιο ο υπουργός. Το ταμείο ασφάλισης βουλευτών δεν είχε μαύρες τρύπες. Ο λαός πλήρωνε με συνέπεια τις εισφορές του γι’ αυτό το ταμείο και έτσι οι βουλευτές μπορούσαν να βγουν στη σύνταξη μετά από δυο εκλογικές επιτυχίες.
Το πολύ σε οχτώ χρόνια οι τεμπέληδες της εξουσίας έβγαιναν στη σύνταξη. Για το λαό τους ψήφιζαν νομοσχέδια για ισόβια δουλεία.
Η δουλεία θα συνεχιζόταν πάνω στον πλανήτη με διάφορα πρόσωπα.
Το νέο της πρόσωπο ταυτιζόταν με την παροχή ψευδελευθερίας στους εργαζόμενους δούλους. Οι εργαζόμενοι δεν καταλάβαιναν ότι ήταν δούλοι.
Οι δούλοι της αρχαιότητας το καταλάβαιναν.
Υ.Γ.
Δε νομίζω πως θα ιδρώσει κανένα απ’ όλα αυτά τα πολιτικά και συνδικαλιστικά παχύδερμα, αν δεν υπάρξει συνέχεια των κινητοποιήσεων. Αυτές τις εικοσιτετράωρες απεργίες πάντα τις φοβόμουν. Αφήνουν το χρόνο στις κυβερνήσεις να μηχανευτούν τρόπους αντιμετώπισης των αντιδράσεων.
Μην εμπιστεύεσαι κανένα απ’ αυτούς που ρίχνει μόνο άσφαιρα μηνύματα στην εξουσία.
Κυρίως μην εμπιστεύεσαι αυτούς που είναι ενταγμένοι στο κόμμα συνδικαλιστικά. Είναι σίγουρο ότι θα σε πουλήσουν μια μέρα, γιατί το κόμμα υπηρετούν και όχι εσένα.
Εργαζόμενε, πάρε την υπόθεση στα χέρια σου χωρίς ν’ ακούς τα μεγάλα και ψεύτικα λόγια των κομματικών εργατοπατέρων. Αυτοί μόνο το δικό τους μέλλον χτίζουν.
Το μέλλον της κοινωνίας μόνο Εμείς μπορούμε να το χτίσουμε.
Μη θαρρείς πως η εξουσία είναι κουτή. Έχει πολλά μέσα για να καταστείλει την αντίδρασή σου.
Έχει τα μαγαζάκια της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, έχει την ΟΛΜΕ και την ΟΤΟΕ και τα άλλα μαγαζάκια, που θα προσπαθήσουν να καταλαγιάσουν το θυμό σου. Παίζουν τους επαναστάτες τα μαγαζάκια αυτά τούτη τη στιγμή, μια και κατάλαβαν ότι είσαι θυμωμένος.
Μόλις καταλάβουν ότι ο θυμός σου πέφτει, θα σε οδηγήσουν εκεί που τα διατάζουν τ’ αφεντικά τους.
Τα αφεντικά τους είναι επικίνδυνα, τα μαγαζάκια είναι ύπουλα και πανούργα. Προσπαθούν αυτή τη στιγμή να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου, για να σε πουλήσουν μόλις ακουμπήσεις πάλι επάνω τους.
Μάκης Μίχος
Ένας αθεράπευτα ρομαντικός πολίτης
Υ.Γ.
Καταχωνιασμένο το βρήκα το κείμενο.
Όσοι το πήραν στα χέρια τους σίγουρα δεν το διάβασαν.
Οι βολευτές όμως μπορεί να αργούν, αλλά δε λησμονούν…
Ήταν παρών κι ο αιρετός Νομάρχης Μαγνησίας.
Αφού έβγαλε λογύδριο, έτρεξε στη Νομαρχία να παραλάβει το ψήφισμα που θα του φέρνανε οι δοτοί συνδικαλιστές του Εργατικού Κέντρου.
Θεία κωμωδία!
.....................................................................
Πριν δυο χρόνια έστειλαν τα ΜΑΤ εναντίον των «τιμημένων γηρατειών», που είχαν βγει στη σύνταξη αλλά κραύγαζαν πως δεν τους φτάνουν τα λεφτά για να ζήσουν.
Σήμερα αποφάσισαν να χτυπήσουν το μαχαίρι στο κόκαλο. Κατάλαβαν πως οι μόνοι που αντιστέκονται είναι αυτοί που βγαίνουν στη σύνταξη κι έτσι προσπαθούν να βάλουν τέρμα στον απαράδεκτο αυτό θεσμό της συνταξιοδότησης.
Είναι σοφοί αυτοί οι εκσυγχρονιστές της κοινωνίας. Μόλις είδαν ότι οι αργόσχολοι συνταξιούχοι περνάνε άσκοπα την ώρα τους στους δρόμους, διασαλεύοντας την κοινωνική ύπνωση, έβαλαν σε εφαρμογή το «σχέδιο Γιαννίτσης».
Το Γιαννίτση δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του μέχρι προχτές, τώρα βρίζουν τη μάνα του όλοι, χωρίς να την ξέρουν την καημένη.
Οι εκσυγχρονιστές του ανέθεσαν να φτιάξει ένα σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό.
Ο Γιαννίτσης πήρε στο τηλέφωνο τον Τσουκάτο. Αυτός τον παρέπεμψε στον πρώην συνδικαλιστή και πρώην υπουργό, τον Κανελλόπουλο. Δεν ήθελε ο Τσουκάτος να χαραμίσει το «αριστερό» του πρόσωπο.
Ο Κανελλόπουλος είχε πάθει φαρυγγίτιδα απ’ τους αγώνες τόσων χρόνων και τον παρέπεμψε στον άλλο συνδικαλιστή και υπουργό, τον κ. Πρωτόπαπα.
Αυτός είχε πάθει σύγχυση φρενών τα τελευταία χρόνια, με το ανέβασμά του στο θώκο του υπουργού. Δεν ήθελε κιόλας να προδώσει περισσότερο την εργατική τάξη, που υπεράσπισε με «αυτοθυσία» πολλά χρόνια. Του είπε να πάρει στο τηλέφωνο τον πρωθυπουργό.
Ο πρωθυπουργός ήταν στον κήπο με τους φίλους του. Είχαν μαζευτεί όλοι εκεί για να γιορτάσουν την επερχόμενη λύση των προβλημάτων τους.
Η Δάφνη δεν είχε φτιάξει ντολμαδάκια με τα χέρια της, όπως παλιότερα η άλλη κυρία του κακόφημου οίκου, η Μαρίκα. Αυτή παράγγελνε τα φαγητά της στα «ΣΕΙΡΙΟΣ» του Κόκκαλη. Αυτός τους έδινε την εξουσία κι αυτοί του δίνανε δουλειά, για να μην πεινάσει ο καημένος.
Όλοι γεύονταν τους μεζέδες του Κόκκαλη την ώρα που ο κυρ. Γιαννίτσης πήρε τηλέφωνο.
Ο Καραμανλής είχε πέσει με τα μούτρα στο φαΐ και λυπόταν που δεν ήταν αυτός ο οικοδεσπότης. Η Νατάσσα, δίπλα του, του έλεγε με τρόπο να μην τρώει πολύ μέχρι να έρθουν αυτοί στην εξουσία.
- Μην τρως πολύ, Κώστα μου, του έλεγε. Θα μας περάσουν για πειναλέους πασόκους!
Ο Κωνσταντόπουλος, παραδίπλα, είχε φέρει ταπεράκια μαζί του για να πάρει και να φάει κρυφά στο σπίτι του τους μεζέδες του Κόκκαλη. Έπρεπε να καλύψει τους οπαδούς του, που είχαν πέσει με τα μούτρα μέσα στη μαρμίτα του εκσυγχρονισμού. Ήταν ο μόνος μέσα στο χώρο του συνασπισμού της αριστεράς που ήξερε από σαβουάρ βιβρ. Οι οπαδοί του – παλιοί νηστικοί, που παράσταιναν τους κομμουνιστές – είχαν βουλιάξει μέσα στη μαρμίτα που είχε βγάλει στο παζάρι το ΠΑΣΟΚ για να φέρει κι άλλους ξελιγωμένους κοντά του.
Ο Αβραμόπουλος τσιμπολογούσε με αβρές και προσεκτικές κινήσεις απ’ όλους τους μεζέδες. Πίστευε ότι μπορεί να φάει απ’ όλες τις μεριές.
Η Παπαρήγα νήστευε και δεν έτρωγε. Ήταν μεγάλη σαρακοστή για τους κομμουνιστές εδώ και πάρα πολλά χρόνια κι αυτή ήταν πάντα πιστή στις παραδόσεις του κόμματος. Χάρη σ’ αυτή την πίστη της είχε κατακτήσει την εξουσία από τον άγιο Χαρίλαο και είχε χάσει και κάποια κιλά από πάνω της.
Ο Τσοβόλας κοίταζε αλλού. Θυμόταν ακόμα το σύνθημα «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» και δεν μπορούσε ακόμα να φωνάξει πως θέλει να τα φάει όλα.
Άψογος ήταν και ο σοφός πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αφού δεν τα κατάφερε να βάλει το κόμμα του μέσα στη Βουλή, τα κατάφερε να πείσει τους πάντες πως υπάρχει δημοκρατία ( όταν αυτός μιλάει ) κυρίως όμως όταν σιωπά, ενώ θα έπρεπε να μιλάει.
Οι συνδαιτυμόνες έστησαν το αυτί τους προσεκτικά στα λόγια της Δάφνης:
- Κώστα μου, σε θέλει ο Γιαννίτσης.
- Τι με θέλει τέτοια ώρα, είπε νευρικά ο Σημίτης και οι ελιές της φάτσας του διογκώθηκαν. Τους έχω πει ότι δεν θέλω να μ’ ενοχλούν τέτοιες ώρες. Κάτι τέτοια με αναγκάζουν να κάνω σαρδάμ στις δημόσιες εμφανίσεις μου.
Σηκώθηκε νευριασμένος, πήρε το τηλέφωνο στο χέρι και φώναξε άγρια στον Πρωτόπαπα:
- Είστε όλοι βλάκες. Σας το έχω πει χιλιάδες φορές, πρέπει να εκτελέσουμε όλες τις εντολές που μας έδωσαν οι σύμμαχοι. Αν δεν το κάνουμε εμείς, θα χάσουμε όσα έχουμε κερδίσει με τον ιδρώτα μας μέχρι σήμερα.
Δεν είχε άδικο ο πρωθυπουργός. Η εμφάνισή του και μόνο έδειχνε πόσο είχε ταλαιπωρηθεί στη διάρκεια του βίου του ώσπου να κατακτήσει το θώκο του πρωθυπουργού. Μισός άντρας είχε καταντήσει. Θυμόταν και κείνη τη μπόμπα που ετοίμαζε στη διάρκεια της χούντας και που δεν κατάφερε ποτέ να τη ρίξει. Τώρα όμως ήταν έτοιμος να τη ρίξει. Η χούντα είχε τανκς τότε, ο λαός ήταν άοπλος σήμερα. Μπορούσε άνετα να δείξει την παλικαριά του.
Ο Γιαννίτσης μίλησε μ’ όλους τους άλλους. Τους μετέφερε το μήνυμα του πρωθυπουργού. Ο Γιαννίτσης κατάλαβε επιτέλους ότι έπρεπε να εκτελέσει τις εντολές της μαύρης βίβλου. Έκατσε κάτω και έφτιαξε το σχέδιο νόμου.
Έγραφε κι έσβηνε για μήνες. Οξυδερκής δεν ήταν, είχε όμως στο πλευρό του όλους εκείνους που ήξεραν να εμπαίζουν το λαό με συνθήματα και υποσχέσεις. Στο τέλος πήγε με χαρά στην κυβερνητική επιτροπή και τους έδειξε το κατασκεύασμά του.
Δεν μπήκαν στον κόπο να κοιτάξουν τις προτάσεις του όλοι οι συνάδελφοί του. Είχαν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο και δεν έμπαινε κανένας στα χωράφια του αλλουνού.
Ήταν ένα φοβερό σχέδιο νόμου. Αν η χούντα το πρότεινε, είναι σίγουρο πως ακόμα και τα τανκς θα στρέφονταν εναντίον της. Όμως τώρα υπήρχε δημοκρατία και ο λαός είχε μάθει πια, με τη βοήθεια των συνδικαλιστών του, ότι πρέπει να αφήνει τους δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους του να διαχειρίζονται αυτοί τις υποθέσεις του. Οι κομματικοί συνδικαλιστές άμεσα απομόνωναν κάθε εργαζόμενο που λειτουργούσε έξω απ’ τα όρια του κομματικού συνδικαλισμού. Τον θεωρούσαν «διασπαστή» του συνδικαλιστικού κινήματος.
Αυτοί οι «συνδικαλιστές» είχαν ανακαλύψει πάμπολλες μεθόδους εκτόνωσης του θυμού των εργαζομένων. Η προσφιλέστερη όμως ήταν η κήρυξη μιας εικοσιτετράωρης απεργίας.
Κανένας δεν πίστευε πια στην απεργία, δεν ήθελε να αυξήσει τα έσοδα του υπουργείου οικονομικών με τις παρακρατήσεις από το μισθό του. Έτσι τις μέρες εκείνες απεργούσαν μόνο οι «συνδικαλιστές» για να κρατήσουν την επαναστατική τους ταμπέλα. Ο εργαζόμενος λαός έβλεπε καθαρά τα ξεπουλημένα συνδικάτα και δεν είχε καμιά διάθεση να στηρίξει την πολιτική τους. Δεν είχε όμως και το κουράγιο να πετάξει αυτές τις βδέλλες από πάνω του.
Μια νέου τύπου χούντα είχε εγκαθιδρυθεί στη χώρα. Αυτή δεν έβγαλε τανκς στους δρόμους. Έβγαλε κομματικές κλαδικές, κάτι σαν τα ΤΕΑ άλλων εποχών, κι αυτές, χωρίς τουφέκια στα χέρια και κουμπούρες, κατάφεραν να υποτάξουν τη λαϊκή αντίδραση. Μόνο ψιθυριστές υπήρχαν πάλι στην ελληνική κοινωνία. Μπορεί ο πολιτικός λόγος να ήταν κυρίαρχος, αλλά είχαν χαθεί οι πολίτες.
Ο Γιαννίτσης είχε όλα τα χαρίσματα για να περάσει το νέο νομοσχέδιο. Δεν ήταν έξυπνος, δεν τον ήξερε κανένας. Κάτι σαν τον Κουλούρη έμοιαζε, στα πρώτα χρόνια του «σοσιαλισμού».
Πήρε στα χέρια του όλα τα κιτάπια με τις εξαγγελίες του κόμματος τα τελευταία είκοσι χρόνια κι αποφάσισε να προτείνει τα αντίθετα.
Πρώτα αποφάσισε να πετύχει την πολυπόθητη ισότητα των δυο φύλων. «Γυναίκες και άνδρες θα δουλεύουν το ίδιο. Δεν είναι δυνατό να δουλεύουν λιγότερο οι γυναίκες, πρέπει να εξισωθούν με τον άντρα», είπε.
Έδωσε και μπόνους στη γυναίκα. Αν είχε ανήλικα παιδιά, όταν θα έφτανε ο καιρός της συνταξιοδότησης, θα μπορούσε να βγει νωρίτερα στη σύνταξη.
Με χαρά άκουσαν το νέο οι γυναίκες της Ελλάδας. Τώρα πια θα μπορούσαν να κάνουν τα παιδιά τους μετά τα σαρανταπέντε τους, για να βγουν νωρίτερα στη σύνταξη. Μπορούσαν μάλιστα να λύσουν και το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Αν έκανε η καθεμιά δέκα παιδιά, στα σαράντα της θα ήταν συνταξιούχος.
Ο μύθος της Σάρας θα αναβίωνε με νομοθετικό πλαίσιο στις
μέρες μας. Θεός ήταν πια ο «μισός ανήρ».
Μετά ο Γιαννίτσης θέλησε να λύσει το πρόβλημα του ορίου της φτώχιας, που έδιναν κάποιες υπηρεσίες των υπουργείων. Αυτές ισχυρίζονταν ότι το όριο της φτώχιας ήταν οι 170 χιλιάδες δρχ. εισόδημα το μήνα.
Υπήρχαν συνταξιούχοι που έπαιρναν 120 χιλιάδες το μήνα. Αυτοί ήταν υποχρεωμένοι να σέρνονται στις πλατείες και στα παγκάκια για να περάσουν την ώρα τους και προσβάλλανε τη χώρα με τη μιζέρια τους.
Ο Γιαννίτσης αποφάσισε να τους περικόψει αυτή την πενιχρή σύνταξη. Αν παίρνανε μόνο 90 χιλιάδες, δε θα τολμούσαν να βγουν στο δρόμο. Θα μένανε μέσα στο σπίτι τους μέχρι να φτάσει ο χάρος.
Θέλησε να λύσει το πρόβλημα του έκλυτου βίου στη συνέχεια. Είδε πως οι απόμαχοι της εργασίας γέμιζαν τα καφενεία και τα κουτούκια. Αν ανέβαζε το όριο συνταξιοδότησης, οι εργάτες θα πέθαιναν αξιοπρεπώς μέσα στο χώρο της εργασίας τους και θα είχαν την τιμή που τους άξιζε: θα άκουγαν τον επικήδειο απ’ το αφεντικό τους. Τα καφενεία θα κλείνανε σιγά-σιγά κι όλοι θα τρέχανε μέχρι να πεθάνουν για να εξασφαλίσουν τον άνετο βίο των βουλευτών. Άλλωστε κι αυτοί οι καημένοι για τη χώρα μοχθούσαν.
Πριμοδότησε και μ’ άλλο τρόπο την αλλαγή στο συνταξιοδοτικό του νομοσχέδιο. Επέτρεψε στους νέους εργαζόμενους να φύγουν πριν τα εξηνταπέντε τους με σύνταξη, αν έβρισκαν δουλειά από τα δεκαπέντε τους. Ήξερε ο άθλιος υπουργός ότι κανένας από τους νέους δεν θα μπορούσε να βρει δουλειά στα επόμενα χρόνια, όμως αυτός τους έδινε δώρα κάλπικα.
Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες έτριβαν τα χέρια τους. Είδαν ότι ήταν λάθος τους που χτυπούσαν το «σοσιαλισμό» όλα τα προηγούμενα χρόνια. Άλλαξαν αμέσως τις φωτεινές επιγραφές έξω από τα γραφεία τους και έβαλαν καινούριες:
«ΙΔΙΩΤΙΚΉ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ»
«Ο ΦΑΤΑΟΥΛΑΣ»
Ο λαός μουρμούριζε, δεν ξεσηκωνόταν. Ήξερε ότι δεν είχε κανένα κόμμα με το μέρος του. Ένα μικρό κόμμα που είχε συμπαραταχθεί στο πλάι του δεν του ενέπνεε ακόμα την απαραίτητη εμπιστοσύνη. Είχε δει να ξεπηδάνε μέσα από το κόμμα αυτό Δαμανάκια και Σκοτεινιώτηδες, άτομα που απλά κοίταζαν να βολέψουν το σαρκίο τους, πουλώντας την παλιά ιδεολογία τους.
Ήθελε ηγέτες ακόμα ο «εχθρός λαός». Δεν μπορούσε να πάρει στα χέρια του το βούρδουλα και να τσακίσει τα παΐδια σ’ όλους αυτούς τους θεομπαίχτες.
Όμως μουρμούριζε και η μουρμούρα του έφτασε ψηλά, στα κέντρα της εξουσίας.
Η εξουσία έντεχνα άφηνε το Γιαννίτση να ρίχνει τα σκληρά του πυρά. Η αντίδραση των υποτελών θα σταματούσε μόλις οι «συνδικαλιστές» θα έλεγαν στο λαό ότι, μέσα από το διάλογο και μέσα απ’ τους αγώνες των εργαζομένων, η κυβέρνηση πήρε πίσω πολλά από τα σκληρά μέτρα της.
Άτολμος λαός είχε καταντήσει, υπεύθυνος για την κατάντια του.
Σε δυο μέρες κάποιος δημοσιογράφος έκανε μια δύσκολη ερώτηση στον υπουργό Τύπου της κυβέρνησης:
- Θα μειώσει η κυβέρνηση τις συντάξεις των βουλευτών και θα αυξήσει το όριο συνταξιοδότησής τους;
Ξερόβηξε ο υπουργός, όρθωσε το ανάστημά του ατενίζοντας με θράσος τους δημοσιογράφους και είπε:
- Το ξέρετε ότι οι βουλευτές παίρνουν σύνταξη από άλλο ταμείο. Αυτό το ταμείο δεν εμπίπτει σ’ αυτά που θέλουμε να εξυγιάνουμε.
Είχε δίκιο ο υπουργός. Το ταμείο ασφάλισης βουλευτών δεν είχε μαύρες τρύπες. Ο λαός πλήρωνε με συνέπεια τις εισφορές του γι’ αυτό το ταμείο και έτσι οι βουλευτές μπορούσαν να βγουν στη σύνταξη μετά από δυο εκλογικές επιτυχίες.
Το πολύ σε οχτώ χρόνια οι τεμπέληδες της εξουσίας έβγαιναν στη σύνταξη. Για το λαό τους ψήφιζαν νομοσχέδια για ισόβια δουλεία.
Η δουλεία θα συνεχιζόταν πάνω στον πλανήτη με διάφορα πρόσωπα.
Το νέο της πρόσωπο ταυτιζόταν με την παροχή ψευδελευθερίας στους εργαζόμενους δούλους. Οι εργαζόμενοι δεν καταλάβαιναν ότι ήταν δούλοι.
Οι δούλοι της αρχαιότητας το καταλάβαιναν.
Υ.Γ.
Δε νομίζω πως θα ιδρώσει κανένα απ’ όλα αυτά τα πολιτικά και συνδικαλιστικά παχύδερμα, αν δεν υπάρξει συνέχεια των κινητοποιήσεων. Αυτές τις εικοσιτετράωρες απεργίες πάντα τις φοβόμουν. Αφήνουν το χρόνο στις κυβερνήσεις να μηχανευτούν τρόπους αντιμετώπισης των αντιδράσεων.
Μην εμπιστεύεσαι κανένα απ’ αυτούς που ρίχνει μόνο άσφαιρα μηνύματα στην εξουσία.
Κυρίως μην εμπιστεύεσαι αυτούς που είναι ενταγμένοι στο κόμμα συνδικαλιστικά. Είναι σίγουρο ότι θα σε πουλήσουν μια μέρα, γιατί το κόμμα υπηρετούν και όχι εσένα.
Εργαζόμενε, πάρε την υπόθεση στα χέρια σου χωρίς ν’ ακούς τα μεγάλα και ψεύτικα λόγια των κομματικών εργατοπατέρων. Αυτοί μόνο το δικό τους μέλλον χτίζουν.
Το μέλλον της κοινωνίας μόνο Εμείς μπορούμε να το χτίσουμε.
Μη θαρρείς πως η εξουσία είναι κουτή. Έχει πολλά μέσα για να καταστείλει την αντίδρασή σου.
Έχει τα μαγαζάκια της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, έχει την ΟΛΜΕ και την ΟΤΟΕ και τα άλλα μαγαζάκια, που θα προσπαθήσουν να καταλαγιάσουν το θυμό σου. Παίζουν τους επαναστάτες τα μαγαζάκια αυτά τούτη τη στιγμή, μια και κατάλαβαν ότι είσαι θυμωμένος.
Μόλις καταλάβουν ότι ο θυμός σου πέφτει, θα σε οδηγήσουν εκεί που τα διατάζουν τ’ αφεντικά τους.
Τα αφεντικά τους είναι επικίνδυνα, τα μαγαζάκια είναι ύπουλα και πανούργα. Προσπαθούν αυτή τη στιγμή να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου, για να σε πουλήσουν μόλις ακουμπήσεις πάλι επάνω τους.
Μάκης Μίχος
Ένας αθεράπευτα ρομαντικός πολίτης
Υ.Γ.
Καταχωνιασμένο το βρήκα το κείμενο.
Όσοι το πήραν στα χέρια τους σίγουρα δεν το διάβασαν.
Οι βολευτές όμως μπορεί να αργούν, αλλά δε λησμονούν…
ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ
Έχουν περάσει τριάντα χρόνια από τότε.
Είχαμε ιδρύσει την ΑΣΚ,
την Ανεξάρτητη Κίνηση Καθηγητών.
Εδώ στη Μαγνησία μόνο.
Άτομα απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους,
από δεξιά μέχρι πολύ αριστερά.
Μας άκουγαν όλοι με προσοχή τότε.
Μετά πήγαιναν και ψήφιζαν τα κομματόσκυλα.
Θυμήθηκα μια πρόταση που είχαμε κάνει τότε
στους «δασκάλους του Γένους».
Προτείναμε να μην πληρώνουμε τα ταμεία
και να μας δίνουν τα λεφτά στο χέρι.
Είχαμε δει από τότε τα κομματικά λαμόγια
να ορμάνε πάνω στα χρήματα αυτά
και να ισχυρίζονται πως τα επενδύουν για μας.
Η πρόταση δεν εισακούστηκε, όπως και καμιά άλλη.
Ο συνδικαλισμός βάδιζε με γοργά κομματικά βήματα.
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Φταίει το νέο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό.
Αυτό που εμπνεύστηκαν τα νέα «σοσιαλιστικά» ρεμάλια.
Ποιος θα προλάβει να βγει στη σύνταξη, αν βρει δουλειά;
ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ,
όπως έγραφα προφητικά πριν δεκαπέντε χρόνια.
Οι δοσίλογοι του ΠΑΣΟΚ με χλεύαζαν τότε.
Ίσως να με χλευάζουν και σήμερα.
Είναι χορτάτοι αυτοί και με μπάζες!
Είχαμε ιδρύσει την ΑΣΚ,
την Ανεξάρτητη Κίνηση Καθηγητών.
Εδώ στη Μαγνησία μόνο.
Άτομα απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους,
από δεξιά μέχρι πολύ αριστερά.
Μας άκουγαν όλοι με προσοχή τότε.
Μετά πήγαιναν και ψήφιζαν τα κομματόσκυλα.
Θυμήθηκα μια πρόταση που είχαμε κάνει τότε
στους «δασκάλους του Γένους».
Προτείναμε να μην πληρώνουμε τα ταμεία
και να μας δίνουν τα λεφτά στο χέρι.
Είχαμε δει από τότε τα κομματικά λαμόγια
να ορμάνε πάνω στα χρήματα αυτά
και να ισχυρίζονται πως τα επενδύουν για μας.
Η πρόταση δεν εισακούστηκε, όπως και καμιά άλλη.
Ο συνδικαλισμός βάδιζε με γοργά κομματικά βήματα.
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Φταίει το νέο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό.
Αυτό που εμπνεύστηκαν τα νέα «σοσιαλιστικά» ρεμάλια.
Ποιος θα προλάβει να βγει στη σύνταξη, αν βρει δουλειά;
ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ,
όπως έγραφα προφητικά πριν δεκαπέντε χρόνια.
Οι δοσίλογοι του ΠΑΣΟΚ με χλεύαζαν τότε.
Ίσως να με χλευάζουν και σήμερα.
Είναι χορτάτοι αυτοί και με μπάζες!
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 08, 2010
Λαθρομετανάστευση της εργασίας.
Σας παραξενεύει ο τίτλος του σχολίου;
Θα σας τον ξεδιαλύνω.
Πολύς ντόρος γίνεται στις μέρες μας
για τους λαθρομετανάστες από βορρά κι ανατολή.
Τροφή για τους Καραντζαφέρηδες κι όχι μόνο.
Οι δημοσιοκάφροι βρίσκουν την ευκαιρία
να αποδείξουν στ’ αφεντικά τους πως αξίζουν το μισθό τους.
Τον παχυλό μισθό που τους παρέχουν τ’ αφεντικά
για να αποκοιμίσουν τις μάζες.
Κανείς απ’ αυτούς δε μίλησε για μια άλλη εκδοχή,
αντίβαρη της γνωστής λαθρομετανάστευσης.
Η άλλη εκδοχή είναι η εξαγωγή επιχειρήσεων
Ελλήνων καπάτσων επιχειρηματιών
στις κοντινές Βαλκανικές χώρες.
Φτηνά εργατικά χέρια και μυαλά γυρεύουν
και οι χώρες αυτές ενδείκνυνται για την ανομία
των τυχάρπαστων Ελλήνων καπιταλιστών.
Με ελάχιστα χρήματα στήνονται οι επιχειρήσεις,
ελάχιστα και τα χρήματα για εργαζόμενους.
Αυτοί οι επιχειρηματίες θεωρούνται «μάγκες».
Σε λίγα χρόνια μάλιστα θα γίνουν εθνικοί ευεργέτες,
με τη δωρεά κάποιων χρημάτων στην πατρίδα τους.
Τα φτηνά εργατικά χέρια των «δούλων»,
των δούλων που φτάνουν λαθραία(;) στην πατρίδα μας,
βοηθάνε τους εκμεταλλευτές ιθαγενείς.
Η λαθρομετανάστευση της εργασίας ποιους βοηθά;
Γιατί οι Καραντζαφέρηδες δε στρέφουν τα βέλη
και κατά των νέων Συγγρών και Τοσίτσηδων;
Υ.Γ.
Κανείς δε θέλει να καταλάβει, Μάνο μου, πως
«ο κόσμος αυτός δεν θ’ αλλάξει ποτέ».
Ακόμη κι όλοι εκείνοι που καταλαβαίνουν
κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Θα σας τον ξεδιαλύνω.
Πολύς ντόρος γίνεται στις μέρες μας
για τους λαθρομετανάστες από βορρά κι ανατολή.
Τροφή για τους Καραντζαφέρηδες κι όχι μόνο.
Οι δημοσιοκάφροι βρίσκουν την ευκαιρία
να αποδείξουν στ’ αφεντικά τους πως αξίζουν το μισθό τους.
Τον παχυλό μισθό που τους παρέχουν τ’ αφεντικά
για να αποκοιμίσουν τις μάζες.
Κανείς απ’ αυτούς δε μίλησε για μια άλλη εκδοχή,
αντίβαρη της γνωστής λαθρομετανάστευσης.
Η άλλη εκδοχή είναι η εξαγωγή επιχειρήσεων
Ελλήνων καπάτσων επιχειρηματιών
στις κοντινές Βαλκανικές χώρες.
Φτηνά εργατικά χέρια και μυαλά γυρεύουν
και οι χώρες αυτές ενδείκνυνται για την ανομία
των τυχάρπαστων Ελλήνων καπιταλιστών.
Με ελάχιστα χρήματα στήνονται οι επιχειρήσεις,
ελάχιστα και τα χρήματα για εργαζόμενους.
Αυτοί οι επιχειρηματίες θεωρούνται «μάγκες».
Σε λίγα χρόνια μάλιστα θα γίνουν εθνικοί ευεργέτες,
με τη δωρεά κάποιων χρημάτων στην πατρίδα τους.
Τα φτηνά εργατικά χέρια των «δούλων»,
των δούλων που φτάνουν λαθραία(;) στην πατρίδα μας,
βοηθάνε τους εκμεταλλευτές ιθαγενείς.
Η λαθρομετανάστευση της εργασίας ποιους βοηθά;
Γιατί οι Καραντζαφέρηδες δε στρέφουν τα βέλη
και κατά των νέων Συγγρών και Τοσίτσηδων;
Υ.Γ.
Κανείς δε θέλει να καταλάβει, Μάνο μου, πως
«ο κόσμος αυτός δεν θ’ αλλάξει ποτέ».
Ακόμη κι όλοι εκείνοι που καταλαβαίνουν
κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Κυριακή, Φεβρουαρίου 07, 2010
Σύντομο άρθρο απ’ το Sarajevo.
Tίνος είναι ο αέρας;
Σε ποιόν ανήκει ο άνεμος που χαϊδεύει τα σπαρτά;
O αέρας που δροσίζει ή παγώνει,
που ξεριζώνει ή φτιάχνει τρικυμίες,
αυτά τα ρεύματα τα ανοδικά και καθοδικά,
τα ψυχρά και θερμά, έχουν ιδιοκτήτη;
Όχι παράξενα - μάλλον δυσοίωνα ερωτήματα!
Aνήκουν στη «μεγάλη οικογένεια» ζητημάτων ιδιοκτησίας
(και άρα: εκμετάλλευσης, και άρα: κερδοφορίας)
που έχουν φυτρώσει μαζεμένα στο έδαφος
της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.
Tης αλλαγής παραδείγματος στην οργάνωση της εκμετάλλευσης
(της εργασίας και της ζωής).
Έχει ιδιοκτήτη ο αέρας;
Tο ερώτημα (και οι απαντήσεις...)
είναι στην ίδια κατηγορία με άλλα, όπως:
Έχει ιδιοκτήτη ο ήλιος; Έχει ιδιοκτήτη το ποτάμι;
Έχει ιδιοκτήτη το γενετικό υλικό των ζωντανών του πλανήτη,
περιλαμβανόμενου του είδους μας;
Bρισκόμαστε ενώπιον μιας πολλαπλής καινούργιας αποικιοποίησης!!
Kαι το χειρότερο που έχουμε να κάνουμε είναι
να αποστρέφουμε τη σκέψη απ' αυτά τα «δύσκολα» ερωτήματα,
χαζεύοντας τριτεύουσες και τεταρτεύουσες πλευρές της αναδιάρθρωσης...
Όχι όμως: όταν μας σερβίρουν διάφορα οικολογικά παραμύθια
του είδους «αιολικά πάρκα»
και «καθαρή, πράσινη ενέργεια»,
πρέπει να αρχίζουμε απ' τα βασικά.
Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης; Ποιος, πώς, κερδίζει τι;
Υ.Γ.
Αγκαλιάστε αυτό το περιοδικό, που γράφει
και κυκλοφορεί μια σκεπτόμενη ομάδα νέων.
http://www.sarajevomag.gr/entipa/
teuhos_32/i32_p06_wind_1.html
Σε ποιόν ανήκει ο άνεμος που χαϊδεύει τα σπαρτά;
O αέρας που δροσίζει ή παγώνει,
που ξεριζώνει ή φτιάχνει τρικυμίες,
αυτά τα ρεύματα τα ανοδικά και καθοδικά,
τα ψυχρά και θερμά, έχουν ιδιοκτήτη;
Όχι παράξενα - μάλλον δυσοίωνα ερωτήματα!
Aνήκουν στη «μεγάλη οικογένεια» ζητημάτων ιδιοκτησίας
(και άρα: εκμετάλλευσης, και άρα: κερδοφορίας)
που έχουν φυτρώσει μαζεμένα στο έδαφος
της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.
Tης αλλαγής παραδείγματος στην οργάνωση της εκμετάλλευσης
(της εργασίας και της ζωής).
Έχει ιδιοκτήτη ο αέρας;
Tο ερώτημα (και οι απαντήσεις...)
είναι στην ίδια κατηγορία με άλλα, όπως:
Έχει ιδιοκτήτη ο ήλιος; Έχει ιδιοκτήτη το ποτάμι;
Έχει ιδιοκτήτη το γενετικό υλικό των ζωντανών του πλανήτη,
περιλαμβανόμενου του είδους μας;
Bρισκόμαστε ενώπιον μιας πολλαπλής καινούργιας αποικιοποίησης!!
Kαι το χειρότερο που έχουμε να κάνουμε είναι
να αποστρέφουμε τη σκέψη απ' αυτά τα «δύσκολα» ερωτήματα,
χαζεύοντας τριτεύουσες και τεταρτεύουσες πλευρές της αναδιάρθρωσης...
Όχι όμως: όταν μας σερβίρουν διάφορα οικολογικά παραμύθια
του είδους «αιολικά πάρκα»
και «καθαρή, πράσινη ενέργεια»,
πρέπει να αρχίζουμε απ' τα βασικά.
Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης; Ποιος, πώς, κερδίζει τι;
Υ.Γ.
Αγκαλιάστε αυτό το περιοδικό, που γράφει
και κυκλοφορεί μια σκεπτόμενη ομάδα νέων.
http://www.sarajevomag.gr/entipa/
teuhos_32/i32_p06_wind_1.html
Σταυρός και σημαία…
Διάβαζα στο blog ενός φίλου πριν λίγες μέρες
την αντίδρασή του για την κατάργηση συμβόλων
από τις στολές των σωμάτων ασφαλείας,
(συγνώμη, προστασίας του πολίτη ήθελα να πω).
Είπα να του γράψω κάποιο σχόλιο, αλλά σταμάτησα.
Τα σχόλια περνάνε απαρατήρητα.
Όπως και τα blogs.
Ο Ιησούς λοιπόν δίδαξε την αγάπη.
Ακόμη κι όταν τον σταυρώνανε έκραξε στον πατέρα:
- Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν.
Μόνο μια φορά άσκησε βία, έξω απ’ το ναό.
Ούρλιαζε κρατώντας το φραγγέλιο:
- Γραμματείς και Φαρισαίοι,
καταντήσατε τον οίκο του πατρός μου οίκο εμπορίου.
Ας ακολουθήσουν λοιπόν οι πιστοί στον Ιησού
το παράδειγμα του μεγάλου εκείνου ανθρώπου.
Ας στρέψουν την κάνη του φραγγελίου τους
εναντίον όλων εκείνων που καταντούν τη χώρα μας,
την Ελλάδα, οίκον εμπορίου.
Είναι παρα πολλοί αυτοί οι δοσίλογοι
κι έτσι δε θα στρέφουν τα φραγγέλιά τους
εναντίον δεκαεξάχρονων «άμυαλων» νέων.
Θα φέρουν τότε επάξια το Σταυρό στο στήθος τους.
Θα χαρεί ο Ιησούς αν δει κάτι τέτοιο…
την αντίδρασή του για την κατάργηση συμβόλων
από τις στολές των σωμάτων ασφαλείας,
(συγνώμη, προστασίας του πολίτη ήθελα να πω).
Είπα να του γράψω κάποιο σχόλιο, αλλά σταμάτησα.
Τα σχόλια περνάνε απαρατήρητα.
Όπως και τα blogs.
Ο Ιησούς λοιπόν δίδαξε την αγάπη.
Ακόμη κι όταν τον σταυρώνανε έκραξε στον πατέρα:
- Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν.
Μόνο μια φορά άσκησε βία, έξω απ’ το ναό.
Ούρλιαζε κρατώντας το φραγγέλιο:
- Γραμματείς και Φαρισαίοι,
καταντήσατε τον οίκο του πατρός μου οίκο εμπορίου.
Ας ακολουθήσουν λοιπόν οι πιστοί στον Ιησού
το παράδειγμα του μεγάλου εκείνου ανθρώπου.
Ας στρέψουν την κάνη του φραγγελίου τους
εναντίον όλων εκείνων που καταντούν τη χώρα μας,
την Ελλάδα, οίκον εμπορίου.
Είναι παρα πολλοί αυτοί οι δοσίλογοι
κι έτσι δε θα στρέφουν τα φραγγέλιά τους
εναντίον δεκαεξάχρονων «άμυαλων» νέων.
Θα φέρουν τότε επάξια το Σταυρό στο στήθος τους.
Θα χαρεί ο Ιησούς αν δει κάτι τέτοιο…
Σάββατο, Φεβρουαρίου 06, 2010
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΑΡΗ
Της Ήρας Μητροπούλου.
Στον Άρη, αν δεν το ξέρετε, πόλεμος είχε γίνει
καταστροφή, χαμός, και τίποτα, τώρα δεν έχει μείνει.
Φαγώθηκαν οι Αρειανοί, η μια φράξια με την άλλη
πολλοί στη μάχη χάθηκαν, κι άλλοι στην παραζάλη.
Αντί να συμφωνήσουνε πώς πρέπει να προκόψουν
κοιτάγαν ο ένας τ’ αλλουνού μύτες κι αυτιά να κόψουν.
Ρίξανε και πυρηνικά, ρίξανε κι από τ’ άλλα,
αυτά που λεν συμβατικά. Μα δεν κατέχω στάλα
πώς και γιατί ξεκίνησαν και τι τους είχε φταίξει
να θέλει ο ένας τ' αλλουνού μπουμπουνητά να φέξει.
Κι έτσι στον Άρη επάνω πια δεν έμεινε ψυχή
όλοι στο χώμα βρέθηκαν, κανείς στη φυλακή.
Μ’ αυτά κι αυτά ο πλανήτης τους πήρε και τ’ όνομά του
απ’ του πολέμου το θεό, άρα και του θανάτου.
Ήταν και μια χώρα όμορφη, μια χώρα παινεμένη
μα όσοι κυβερνήσαν, τη ρημάξαν την καημένη.
Υγεία, στρατό κατέστρεψαν, πολιτισμό, παιδεία
κι αδειάσαν τα ταμεία της, και δεν αφήσαν μία.
Νάν’ κι απ’ τη μια οι αναρχικοί, κι αντίκρυ η πολιτεία
να όμως που κατάφεραν να ‘χουν συνεργασία!
Σ’ όλη την επικράτεια της χώρας της καημένης
Γης Μαδιάμ τα κάνανε, κι είναι πια να μη μένεις.
Άλλος δεινός πυρομανής, που σαν λαμπαδηφόρος
τις θρυαλλίδες κράταγε, κι έριχνε καταφώρως
κι άλλος με λύσσα έπεφτε στη βία και στο πλιάτσκο
και κάνανε το κράτος τους ένα μεγάλο φιάσκο.
Κι οι απέξω μέσα ορμήσανε, σαν είδαν το σφαχτάρι
κι από παντού τη δάγκωναν, καθένας τι να πάρει.
Σαν τα κοράκια πέσανε, εχθροί διαολεμένοι
Για να καταβροχθίσουνε μια χώρα διαλυμένη.
Μα τη δουλειά τους κάνανε, όλοι, μικροί-μεγάλοι.
Αφού απ’ τα μέσα σάπισε, τι να ‘καναν κι οι άλλοι;
Έτσι κι εμείς εδώ στη Γη, μην τρέφουμε αυταπάτες,
αφού είναι προτιμότερο να κυβερνάν οι γάτες.
Δες τι είχα γράψει σε κάποια στιγμή ποιητικού…οίστρου (αλογόμυγας) για την Ελλαδάρα ως πτώμα -η αλληγορία με τον Άρη είναι εμφανής.
Στον Άρη, αν δεν το ξέρετε, πόλεμος είχε γίνει
καταστροφή, χαμός, και τίποτα, τώρα δεν έχει μείνει.
Φαγώθηκαν οι Αρειανοί, η μια φράξια με την άλλη
πολλοί στη μάχη χάθηκαν, κι άλλοι στην παραζάλη.
Αντί να συμφωνήσουνε πώς πρέπει να προκόψουν
κοιτάγαν ο ένας τ’ αλλουνού μύτες κι αυτιά να κόψουν.
Ρίξανε και πυρηνικά, ρίξανε κι από τ’ άλλα,
αυτά που λεν συμβατικά. Μα δεν κατέχω στάλα
πώς και γιατί ξεκίνησαν και τι τους είχε φταίξει
να θέλει ο ένας τ' αλλουνού μπουμπουνητά να φέξει.
Κι έτσι στον Άρη επάνω πια δεν έμεινε ψυχή
όλοι στο χώμα βρέθηκαν, κανείς στη φυλακή.
Μ’ αυτά κι αυτά ο πλανήτης τους πήρε και τ’ όνομά του
απ’ του πολέμου το θεό, άρα και του θανάτου.
Ήταν και μια χώρα όμορφη, μια χώρα παινεμένη
μα όσοι κυβερνήσαν, τη ρημάξαν την καημένη.
Υγεία, στρατό κατέστρεψαν, πολιτισμό, παιδεία
κι αδειάσαν τα ταμεία της, και δεν αφήσαν μία.
Νάν’ κι απ’ τη μια οι αναρχικοί, κι αντίκρυ η πολιτεία
να όμως που κατάφεραν να ‘χουν συνεργασία!
Σ’ όλη την επικράτεια της χώρας της καημένης
Γης Μαδιάμ τα κάνανε, κι είναι πια να μη μένεις.
Άλλος δεινός πυρομανής, που σαν λαμπαδηφόρος
τις θρυαλλίδες κράταγε, κι έριχνε καταφώρως
κι άλλος με λύσσα έπεφτε στη βία και στο πλιάτσκο
και κάνανε το κράτος τους ένα μεγάλο φιάσκο.
Κι οι απέξω μέσα ορμήσανε, σαν είδαν το σφαχτάρι
κι από παντού τη δάγκωναν, καθένας τι να πάρει.
Σαν τα κοράκια πέσανε, εχθροί διαολεμένοι
Για να καταβροχθίσουνε μια χώρα διαλυμένη.
Μα τη δουλειά τους κάνανε, όλοι, μικροί-μεγάλοι.
Αφού απ’ τα μέσα σάπισε, τι να ‘καναν κι οι άλλοι;
Έτσι κι εμείς εδώ στη Γη, μην τρέφουμε αυταπάτες,
αφού είναι προτιμότερο να κυβερνάν οι γάτες.
Δες τι είχα γράψει σε κάποια στιγμή ποιητικού…οίστρου (αλογόμυγας) για την Ελλαδάρα ως πτώμα -η αλληγορία με τον Άρη είναι εμφανής.
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 05, 2010
Γιατί περισσεύει πάντοτε τόσος μήνας στο τέλος…των χρημάτων;
Το φέραν’ από δω, το φέραν’ από κει,
έπεισαν το λαό πως πρέπει να σφίξει το ζωνάρι του.
Ο Κωστίκας παρέδωσε στο Γιουρίκα
κι ο δεύτερος ανέλαβε διπλό ρόλο.
1. Έγινε ο πρώτος πανύβλαξ πρωθυπουργός
2. Ανέλαβε να κατευνάσει τις λαϊκές αντιδράσεις.
Δημοσίευσα προχτές το ανώνυμο κείμενο
και αυτό κατέγραφε την ελληνική πραγματικότητα.
Έρχομαι σήμερα να συμπληρώσω τα κενά.
Σε μια χώρα-μπουρδέλο, σαν τη δική μας,
μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να διαπιστώσει κανείς
πως η οικονομική κρίση είναι υπαρκτή:
να δούμε κάποιους κροίσους να βάζουν τη θηλιά στο λαιμό τους
ή να πέφτουν απ’ το δέκατο όροφο.
Τέτοιο πράγμα δεν πρόκειται να δείτε,
γιατί η οικονομική κρίση είναι έντεχνη.
Χτυπάει τα κατώτερα και μεσαία κοινωνικά στρώματα
και κάνει πιο πλούσιους τους Κροίσους.
Στόχος της κάλπικης οικονομικής κρίσης
είναι σε πρώτη φάση η αύξηση της ανεργίας.
Μόλις επιτευχθεί ο στόχος αυτός
θ’ αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας…των μαφιόζων.
Θα σπεύδουν οι πολίτες να εργαστούν με 400 Ευρώ το μήνα
και θα νιώθουν ευτυχισμένοι που βρήκαν δουλειά.
Θα είναι ευτυχισμένοι επίσης που θα δουλεύουν ως το θάνατό τους.
Είχα γράψει πριν δυο χρόνια ένα άρθρο για τη γενιά μας.
Τη θεωρούσα την πιο τυχερή γενιά…
Αυτή η γενιά όμως εκφυλίστηκε,
ακολούθησε τα βήματα των «σοσιαλιστών»
και πρόδωσε τα οράματα γενεών και γενεών.
Σήμερα ντρέπομαι για τη γενιά μου,
γιατί είδα από πρώτο χέρι την κατρακύλα της.
---------------------------------------------------------------------
Η μόνη πραγματική οικονομική κρίση
ήταν εκείνη των αρχών του 20ου αιώνα στις ΗΠΑ.
Το μεγάλο οικονομικό κραχ.
Τότε που αυτοκτόνησαν πάμπολλοι Κροίσοι.
Ο λαός μπορεί ν’ αντέξει τη μιζέρια,
ο Κροίσος δεν μπορεί να περάσει στην ανέχεια.
Όμως εδώ στην πατρίδα μας δεν έχουμε Κροίσους
που κέρδισαν χρήμα διακινδυνεύοντας κεφάλαια.
Εδώ υπάρχουν μόνο Κροίσοι λήσταρχοι,
που καρπώθηκαν κρατικό και κοινοτικό χρήμα.
Το ‘χουν αποθηκέψει στα ντουλάπια τους,
έχουν εξαγοράσει και τους δημοσιοκάφρους,
έχουν εξαγοράσει και το συνδικαλισμό,
έχουν εξαγοράσει ακόμη και τη σάτιρα…
Μια μαφιόζικη χώρα καταντήσαμε,
τα χαμόγελα γύρω μας ψεύτικα κι αδηφάγα.
Υ.Γ.
Οι φίλοι μου λένε να συμβιβαστώ.
Να ενδώσω.
Εγώ απαντώ
ΟΧΙ.
έπεισαν το λαό πως πρέπει να σφίξει το ζωνάρι του.
Ο Κωστίκας παρέδωσε στο Γιουρίκα
κι ο δεύτερος ανέλαβε διπλό ρόλο.
1. Έγινε ο πρώτος πανύβλαξ πρωθυπουργός
2. Ανέλαβε να κατευνάσει τις λαϊκές αντιδράσεις.
Δημοσίευσα προχτές το ανώνυμο κείμενο
και αυτό κατέγραφε την ελληνική πραγματικότητα.
Έρχομαι σήμερα να συμπληρώσω τα κενά.
Σε μια χώρα-μπουρδέλο, σαν τη δική μας,
μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να διαπιστώσει κανείς
πως η οικονομική κρίση είναι υπαρκτή:
να δούμε κάποιους κροίσους να βάζουν τη θηλιά στο λαιμό τους
ή να πέφτουν απ’ το δέκατο όροφο.
Τέτοιο πράγμα δεν πρόκειται να δείτε,
γιατί η οικονομική κρίση είναι έντεχνη.
Χτυπάει τα κατώτερα και μεσαία κοινωνικά στρώματα
και κάνει πιο πλούσιους τους Κροίσους.
Στόχος της κάλπικης οικονομικής κρίσης
είναι σε πρώτη φάση η αύξηση της ανεργίας.
Μόλις επιτευχθεί ο στόχος αυτός
θ’ αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας…των μαφιόζων.
Θα σπεύδουν οι πολίτες να εργαστούν με 400 Ευρώ το μήνα
και θα νιώθουν ευτυχισμένοι που βρήκαν δουλειά.
Θα είναι ευτυχισμένοι επίσης που θα δουλεύουν ως το θάνατό τους.
Είχα γράψει πριν δυο χρόνια ένα άρθρο για τη γενιά μας.
Τη θεωρούσα την πιο τυχερή γενιά…
Αυτή η γενιά όμως εκφυλίστηκε,
ακολούθησε τα βήματα των «σοσιαλιστών»
και πρόδωσε τα οράματα γενεών και γενεών.
Σήμερα ντρέπομαι για τη γενιά μου,
γιατί είδα από πρώτο χέρι την κατρακύλα της.
---------------------------------------------------------------------
Η μόνη πραγματική οικονομική κρίση
ήταν εκείνη των αρχών του 20ου αιώνα στις ΗΠΑ.
Το μεγάλο οικονομικό κραχ.
Τότε που αυτοκτόνησαν πάμπολλοι Κροίσοι.
Ο λαός μπορεί ν’ αντέξει τη μιζέρια,
ο Κροίσος δεν μπορεί να περάσει στην ανέχεια.
Όμως εδώ στην πατρίδα μας δεν έχουμε Κροίσους
που κέρδισαν χρήμα διακινδυνεύοντας κεφάλαια.
Εδώ υπάρχουν μόνο Κροίσοι λήσταρχοι,
που καρπώθηκαν κρατικό και κοινοτικό χρήμα.
Το ‘χουν αποθηκέψει στα ντουλάπια τους,
έχουν εξαγοράσει και τους δημοσιοκάφρους,
έχουν εξαγοράσει και το συνδικαλισμό,
έχουν εξαγοράσει ακόμη και τη σάτιρα…
Μια μαφιόζικη χώρα καταντήσαμε,
τα χαμόγελα γύρω μας ψεύτικα κι αδηφάγα.
Υ.Γ.
Οι φίλοι μου λένε να συμβιβαστώ.
Να ενδώσω.
Εγώ απαντώ
ΟΧΙ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)