"Email στον υπουργό Κύριο Λοβέρδο από αστυνομικό...."
"Ονομάζομαι Ζ..... Ιωάννης και είμαι ένστολος ...
Υπηρετώ στην Ελληνική Αστυνομία και έχω 20 έτη υπηρεσίας...
Άκουσα σήμερα τις δηλώσεις σας σχετικά με τους 48χρονους συνταξιούχους και για να σας διευκολύνω στο έργο σας διατίθεμαι από τώρα (είμαι 46 ετών) να με μετατάξετε σε υπάλληλο του Υπουργείου Οικονομικών του επιδόματος των 1300 Ευρώ μηνιαίως, η σε υπάλληλο της... βουλής των 16 μισθών του μήνα..., η σε υπάλληλο του Υπουργείου Εξωτερικών των επιδομάτων εξωτερικού, η σε υπάλληλο της ΕΡΤ...
Δεν θα έχω πρόβλημα εκεί να δουλεύω έως και τα 70 μου....
Άλλωστε σας ευχαριστούμε που σκεφτήκατε τις υπηρεσίες και τις θυσίες που ένας Έλληνας Αστυνομικός κάνει στην πορεία της θητείας του, τους κινδύνους που αντιμετωπίζει, τις τριτοκοσμικές αποδοχές του, τις αποζημιώσεις ψίχουλα που παίρνει για να δουλεύει Σαββάτα, Κυριακές, αργίες, υπερωρίες κλπ...
Ειδάλλως αν δεν μπορείτε να με μετατάξετε σε αυτές τις υπηρεσίες, συγκεντρώστε τις προσπάθειες σας στο να βρείτε ποιοι εξαφάνισαν τα αποθεματικά των ταμείων(χρηματιστήρια, ομόλογα, σκάνδαλα) ώστε να τους φέρετε ενώπιον της δικαιοσύνης .....
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.......
ΥΓ: Πιστέψτε με όταν σας λέω ότι προσωπικά δεν έκλεψα από τα ταμεία ούτε δραχμή και επίσης δεν πήρα καμμιά απόφαση που τελικά να μείωσε τα αποθεματικά τους...ΕΓΩ ΜΟΝΟ ΠΛΗΡΩΝΩ ΕΩΣ ΤΩΡΑ......Αυτά πιθανόν για να σας βοηθήσω στις αναζητήσεις σας ,τα έκαναν οι συνάδελφοί σας (οι πολιτικοί) και οι εγκάθετοι που τοποθετούσαν σαν διοικητές και συμβούλους.....
ΥΓ2: Αλήθεια εσείς σαν βουλευτής σε πόσα χρόνια βγαίνετε στην σύνταξη???"
Υ.Γ. δικό μου
Αυτά έγραψε ο «φίλος μου ο μπάτσος». Ευθαρσώς.
Το αφιερώνω σε κείνους που με κατηγόρησαν κάποτε
για το βιβλίο μου «Η φίλη μου η Μπάτση».
Κυριακή, Ιανουαρίου 31, 2010
Παρασκευή, Ιανουαρίου 29, 2010
Συνέχεια στο προηγούμενο…
Να μην επιτρέπουμε στους «Ελληναράδες» δύο μέτρα
και δύο σταθμά:
Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/01/2010
Του Διονύση Συκιώτη*
Πιο παλιά τους λέγαμε «φασιστόμουτρα» και έκλεινε το θέμα. Ακόμα πιο παλιά, στο διάστημα της κατοχής, τους λέγαμε «ταγματασφαλίτες» (ή «ταγματαλήτες»). Ο ευφημισμός «Ελληναράδες» (εμείς οι νεοέλληνες τα πάμε καλά με τους «ευφημισμούς») εφευρέθηκε για να δώσουμε ευκαιρία στη λήθη να σκεπάσει πολλά από τα συμβάντα εκείνων των δίσεκτων χρόνων.
Ο φασίστας, μεταξύ άλλων, είναι και ρατσιστής. Ο ρατσισμός του νεοέλληνα φασίστα είναι για γέλια και για κλάματα. Επηρεασμένος από την πλύση εγκεφάλου, που την ονομάζουν μάθημα Ιστορίας στα ελληνικά σχολεία και τις ανοησίες του κάθε χουντοχριστόδουλου, δηλώνει απόλυτα σίγουρος για το «όμαιμον» όλων των κατοίκων της ελληνικής επικράτειας και βέβαιος ότι όλοι εμείς οι νεοέλληνες έχουμε ένα μερίδιο από τα γονίδια των ενδόξων προγόνων μας αρκετά μεγάλο ώστε να εγγυάται την… ανωτερότητα της «φυλής» μας. Αγνοεί το ότι για αιώνες δεν υπήρχε ελληνικό έθνος και ότι στη ρωμαιοκρατούμενη Ελλάδα οι κάτοικοι αποτελούνταν από μια πανσπερμία εισβολέων και ντόπιων (ουσιαστικά παλαιότερων εισβολέων), κι ότι σχεδόν κανένας δεν δήλωνε Έλληνας.
Πάνω απ’ όλα ο «Ελληναράς» αγνοεί ή δεν θέλει να παραδεχτεί ότι ο μόνος ορισμός του σημερινού Έλληνα που ευσταθεί ιστορικά και λογικά είναι ο βενιζέλειος ορισμός: Έλληνας είναι όποιος δηλώνει Έλληνας, δηλαδή ένα άτομο με ελληνική εθνική συνείδηση.
Ο βενιζέλειος ορισμός του Έλληνα δίνει και τη λύση σε ένα πρόβλημα που έχει προκύψει στην οικογένειά μας στη μακρινή Αυστραλία. Όταν λένε στη μικρή μου εγγονή (μοναχοπαίδι του δεύτερου γιου μου, εφτάμισι χρονών) ότι μόνο ένας από τους γονείς των γονιών της (ο υπογράφων) είναι Έλληνας, βάζει τις φωνές και δηλώνει Ελληνίδα. Επιπλέον κατσαδιάζει τον πατέρα της που δεν της μιλάει ελληνικά και υποχρέωσε τους γονείς της να της πάρουν δασκάλα για ιδιαίτερα μαθήματα στην ελληνική γλώσσα. Αν αυτός ο αυτοπροσδιορισμός παραμείνει ο ίδιος και μετά την ενηλικίωσή της, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η εγγονή μου είναι Ελληνίδα (το νομικό μέρος του προβλήματος έχει ήδη τακτοποιηθεί).
Επανερχόμενοι στο θέμα μας, οι πιο αξιοθρήνητοι Ελληναράδες είναι οι μετανάστες Ελληναράδες. Εδώ και λίγες δεκαετίες φεύγανε τα νιάτα απ’ την πατρίδα μας, που βρίσκονταν σε κακό χάλι μετά από τον πόλεμο, κατοχή και εμφύλιο (1940-1950). Στην Αυστραλία πήγα κι εγώ για σπουδές. Έγινα χημικός, αλλά και μαρξιστής - λενινιστής. Το δεύτερο απέκλεισε τον επαναπατρισμό μου για 26 χρόνια, οπότε εξελίχθηκα κι εγώ σε μετανάστη.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία είπαν «ναι» στην ενσωμάτωση (συμμετοχή στην πολιτική και συνδικαλιστική ζωή της Αυστραλίας) και «όχι» στην αφομοίωση. Θέλαμε να παραμείνουμε Έλληνες με όλες τις ιδιαιτερότητές μας: θρησκεία, παιδεία, έθιμα κ.λπ. Πιστεύαμε ότι η αφομοίωση χρειάζεται πολύ χρόνο, και ούτε είναι επιθυμητή, γιατί μια κοινωνία με διαφορετικότητες, μια πολυπολιτισμική κοινωνία, είναι πιο σφριγηλή, πιο ζωντανή.
Οι Ελληναράδες βέβαια δεν μπορούσαν παρά να αντισταθούν στον ειδεχθή ρατσισμό των Αγγλοαυστραλών (κοκκινόκωλους τους έλεγε η παρέα μου). Αυτό το φαινόμενο βέβαια είναι η ιλαροτραγική πλευρά του ρατσισμού. Οι ρατσιστές διαφόρων προελεύσεων αλληλομισούνται. Το σκεπτικό τους πολύ απλό: «Εφ’ όσον εμείς είμαστε ο εκλεκτός λαός, δεν επιτρέπεται να αφομοιωθούμε μ’ αυτά τα σκύβαλα που πίνουν για να μεθάνε, που η μπάλα τους έχει το σχήμα πεπονιού κ.λπ.»
Αυτοί λοιπόν οι Ελληναράδες μετανάστες πρέπει να στείλουν σαφές μήνυμα στους ομοϊδεάτες τους στην Ελλάδα ότι δεν επιτρέπεται να ζητούν την αφομοίωση, δηλαδή την πολιτισμική εξαφάνιση των μεταναστών, αλλά και των ντόπιων μειονοτήτων στην Ελλάδα. Δεν επιτρέπουν οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αν εξακολουθήσει το «καρατζαφέρειον» σινάφι να κατατρέχει τους μετανάστες στην Ελλάδα, θα δίνει ουσιαστικά συγχωροχάρτι στους Αγγλοαυστραλούς ομοϊδεάτες τους, που φέρθηκαν σκαιά για δεκαετίες στον εκεί Ελληνισμό, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων ομοϊδεατών τους.
* Ο Διονύσης Συκιώτης είναι χημικός περιβαλλοντολόγος
και δύο σταθμά:
Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/01/2010
Του Διονύση Συκιώτη*
Πιο παλιά τους λέγαμε «φασιστόμουτρα» και έκλεινε το θέμα. Ακόμα πιο παλιά, στο διάστημα της κατοχής, τους λέγαμε «ταγματασφαλίτες» (ή «ταγματαλήτες»). Ο ευφημισμός «Ελληναράδες» (εμείς οι νεοέλληνες τα πάμε καλά με τους «ευφημισμούς») εφευρέθηκε για να δώσουμε ευκαιρία στη λήθη να σκεπάσει πολλά από τα συμβάντα εκείνων των δίσεκτων χρόνων.
Ο φασίστας, μεταξύ άλλων, είναι και ρατσιστής. Ο ρατσισμός του νεοέλληνα φασίστα είναι για γέλια και για κλάματα. Επηρεασμένος από την πλύση εγκεφάλου, που την ονομάζουν μάθημα Ιστορίας στα ελληνικά σχολεία και τις ανοησίες του κάθε χουντοχριστόδουλου, δηλώνει απόλυτα σίγουρος για το «όμαιμον» όλων των κατοίκων της ελληνικής επικράτειας και βέβαιος ότι όλοι εμείς οι νεοέλληνες έχουμε ένα μερίδιο από τα γονίδια των ενδόξων προγόνων μας αρκετά μεγάλο ώστε να εγγυάται την… ανωτερότητα της «φυλής» μας. Αγνοεί το ότι για αιώνες δεν υπήρχε ελληνικό έθνος και ότι στη ρωμαιοκρατούμενη Ελλάδα οι κάτοικοι αποτελούνταν από μια πανσπερμία εισβολέων και ντόπιων (ουσιαστικά παλαιότερων εισβολέων), κι ότι σχεδόν κανένας δεν δήλωνε Έλληνας.
Πάνω απ’ όλα ο «Ελληναράς» αγνοεί ή δεν θέλει να παραδεχτεί ότι ο μόνος ορισμός του σημερινού Έλληνα που ευσταθεί ιστορικά και λογικά είναι ο βενιζέλειος ορισμός: Έλληνας είναι όποιος δηλώνει Έλληνας, δηλαδή ένα άτομο με ελληνική εθνική συνείδηση.
Ο βενιζέλειος ορισμός του Έλληνα δίνει και τη λύση σε ένα πρόβλημα που έχει προκύψει στην οικογένειά μας στη μακρινή Αυστραλία. Όταν λένε στη μικρή μου εγγονή (μοναχοπαίδι του δεύτερου γιου μου, εφτάμισι χρονών) ότι μόνο ένας από τους γονείς των γονιών της (ο υπογράφων) είναι Έλληνας, βάζει τις φωνές και δηλώνει Ελληνίδα. Επιπλέον κατσαδιάζει τον πατέρα της που δεν της μιλάει ελληνικά και υποχρέωσε τους γονείς της να της πάρουν δασκάλα για ιδιαίτερα μαθήματα στην ελληνική γλώσσα. Αν αυτός ο αυτοπροσδιορισμός παραμείνει ο ίδιος και μετά την ενηλικίωσή της, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η εγγονή μου είναι Ελληνίδα (το νομικό μέρος του προβλήματος έχει ήδη τακτοποιηθεί).
Επανερχόμενοι στο θέμα μας, οι πιο αξιοθρήνητοι Ελληναράδες είναι οι μετανάστες Ελληναράδες. Εδώ και λίγες δεκαετίες φεύγανε τα νιάτα απ’ την πατρίδα μας, που βρίσκονταν σε κακό χάλι μετά από τον πόλεμο, κατοχή και εμφύλιο (1940-1950). Στην Αυστραλία πήγα κι εγώ για σπουδές. Έγινα χημικός, αλλά και μαρξιστής - λενινιστής. Το δεύτερο απέκλεισε τον επαναπατρισμό μου για 26 χρόνια, οπότε εξελίχθηκα κι εγώ σε μετανάστη.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία είπαν «ναι» στην ενσωμάτωση (συμμετοχή στην πολιτική και συνδικαλιστική ζωή της Αυστραλίας) και «όχι» στην αφομοίωση. Θέλαμε να παραμείνουμε Έλληνες με όλες τις ιδιαιτερότητές μας: θρησκεία, παιδεία, έθιμα κ.λπ. Πιστεύαμε ότι η αφομοίωση χρειάζεται πολύ χρόνο, και ούτε είναι επιθυμητή, γιατί μια κοινωνία με διαφορετικότητες, μια πολυπολιτισμική κοινωνία, είναι πιο σφριγηλή, πιο ζωντανή.
Οι Ελληναράδες βέβαια δεν μπορούσαν παρά να αντισταθούν στον ειδεχθή ρατσισμό των Αγγλοαυστραλών (κοκκινόκωλους τους έλεγε η παρέα μου). Αυτό το φαινόμενο βέβαια είναι η ιλαροτραγική πλευρά του ρατσισμού. Οι ρατσιστές διαφόρων προελεύσεων αλληλομισούνται. Το σκεπτικό τους πολύ απλό: «Εφ’ όσον εμείς είμαστε ο εκλεκτός λαός, δεν επιτρέπεται να αφομοιωθούμε μ’ αυτά τα σκύβαλα που πίνουν για να μεθάνε, που η μπάλα τους έχει το σχήμα πεπονιού κ.λπ.»
Αυτοί λοιπόν οι Ελληναράδες μετανάστες πρέπει να στείλουν σαφές μήνυμα στους ομοϊδεάτες τους στην Ελλάδα ότι δεν επιτρέπεται να ζητούν την αφομοίωση, δηλαδή την πολιτισμική εξαφάνιση των μεταναστών, αλλά και των ντόπιων μειονοτήτων στην Ελλάδα. Δεν επιτρέπουν οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αν εξακολουθήσει το «καρατζαφέρειον» σινάφι να κατατρέχει τους μετανάστες στην Ελλάδα, θα δίνει ουσιαστικά συγχωροχάρτι στους Αγγλοαυστραλούς ομοϊδεάτες τους, που φέρθηκαν σκαιά για δεκαετίες στον εκεί Ελληνισμό, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων ομοϊδεατών τους.
* Ο Διονύσης Συκιώτης είναι χημικός περιβαλλοντολόγος
Απάντηση σε ρατσιστικά κείμενα
Πολλοί, ακόμη και φίλοι μου, τα έχουν βάλει με τους μετανάστες
τον τελευταίο καιρό.
Λίγοι καταλαβαίνουν τους λόγους που οδηγούν
όλους αυτούς τους απόκληρους στην ξενιτιά.
Έχουν ξεχάσει την ελληνική μετανάστευση
προς Γερμανία κι Αμερική κι Αυστραλία.
Ελάχιστοι επίσης βλέπουν πως νέα ελληνική μετανάστευση
έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια.
Οι Ασιάτες έρχονται για ένα κομμάτι ψωμί στη χώρα μας,
οι δικοί μας φεύγουν για καλύτερο μεροκάματο.
Ιστορία που κρατάει χιλιάδες χρόνια…
Δημοσιεύω μια επιστολή κάποιας ενσυνείδητης
και περιμένω να εμπεδώσουν κάποιοι την Ιστορία.
Το νέο μεταναστευτικό κύμα
Tuesday, January 19, 2010, 7:10
This news item was posted in Open category and has 0 Comments so far.
Ο Βαγγέλης σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Χάρβαρντ. Μάταια ψάχνει τώρα δουλειά στην Ελλάδα. Κι ας ήταν οι μεταπτυχιακές του σπουδές στο ΜΙΤ πάνω στις μειονότητες. Εργάζεται σε Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης.
Η Χρύσα και η Γιώτα κάνουν διδακτορικό σε ερευνητικό κέντρο κατασκευάζοντας φίλτρα με νανοσωματίδια που καίνε τους ρύπους της μηχανής άμεσα. Μια νέα γενιά αυτοκινήτων, μια νέα γενιά ελλήνων ερευνητών χωρίς μοίρα, χωρίς αύριο. “Όταν ολοκληρώσουμε το Διδακτορικό μας “λένε θα πρέπει να αλλάξουμε δουλειά ή χώρα για να επιβιώσουμε.
Όχι κύριοι δεν είναι απλώς η γενιά των 700 Ευρώ. Είναι μια νέα γενιά που τα μαζεύει και φεύγει …σχεδόν για πάντα. Σχεδόν επειδή ως μάνα κι εγώ φοβάμαι τις λέξεις. Επειδή ξέρω ότι ο Γιώργος που είναι σε Πανεπιστήμιο της Αμερικής ερευνητής, ρωτάει τον πατέρα του που είναι καθηγητής στο ΑΠΘ “να γυρίσω πίσω, έχει δουλειά” κι εκείνος δεν ξέρει τι να του απαντήσει γιατί ο ίδιος παλεύει με το ΕΣΠΑ που δεν έχει ακόμη απορροφήσει ούτε ένα Ευρώ από τη χρηματοδότηση που έπρεπε να πάρει η Ελλάδα από το 2007 και ξέρει ότι σε λίγο το 2012 το πρόγραμμα της ΕΕ κλείνει και για τη χώρα μας μπορεί να μην ξανανοίξει ποτέ. Δεν ξέρει λοιπόν κανείς εάν ένας ερευνητής με περγαμηνές μπορεί να έλθει να δουλέψει στην πατρίδα του που δεν έχει μέλλον ούτε πια και γι αυτούς που είναι στο ΔΗΜΟΣΙΟ!!
Μια νέα γενιά μεταναστών έχει δημιουργηθεί δίπλα μας , όχι όμως ερήμην μας. Είναι τα δικά μας παιδιά που φεύγουν έξω για σπουδές και δεν επιστρέφουν ποτέ.
Κι αν δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο σοβαρό είναι αυτό, ποιες προεκτάσεις έχει για μια χώρα Ακρίτα στα σύνορα της Ευρώπης, που κοιτάει πλέον την Ευρωπαϊκή Ένωση από μακριά, δεν ξέρει “που πατά και που πηγαίνει”.
Αλλά μήπως εγώ που κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά, ξέρω…;
τον τελευταίο καιρό.
Λίγοι καταλαβαίνουν τους λόγους που οδηγούν
όλους αυτούς τους απόκληρους στην ξενιτιά.
Έχουν ξεχάσει την ελληνική μετανάστευση
προς Γερμανία κι Αμερική κι Αυστραλία.
Ελάχιστοι επίσης βλέπουν πως νέα ελληνική μετανάστευση
έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια.
Οι Ασιάτες έρχονται για ένα κομμάτι ψωμί στη χώρα μας,
οι δικοί μας φεύγουν για καλύτερο μεροκάματο.
Ιστορία που κρατάει χιλιάδες χρόνια…
Δημοσιεύω μια επιστολή κάποιας ενσυνείδητης
και περιμένω να εμπεδώσουν κάποιοι την Ιστορία.
Το νέο μεταναστευτικό κύμα
Tuesday, January 19, 2010, 7:10
This news item was posted in Open category and has 0 Comments so far.
Ο Βαγγέλης σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Χάρβαρντ. Μάταια ψάχνει τώρα δουλειά στην Ελλάδα. Κι ας ήταν οι μεταπτυχιακές του σπουδές στο ΜΙΤ πάνω στις μειονότητες. Εργάζεται σε Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης.
Η Χρύσα και η Γιώτα κάνουν διδακτορικό σε ερευνητικό κέντρο κατασκευάζοντας φίλτρα με νανοσωματίδια που καίνε τους ρύπους της μηχανής άμεσα. Μια νέα γενιά αυτοκινήτων, μια νέα γενιά ελλήνων ερευνητών χωρίς μοίρα, χωρίς αύριο. “Όταν ολοκληρώσουμε το Διδακτορικό μας “λένε θα πρέπει να αλλάξουμε δουλειά ή χώρα για να επιβιώσουμε.
Όχι κύριοι δεν είναι απλώς η γενιά των 700 Ευρώ. Είναι μια νέα γενιά που τα μαζεύει και φεύγει …σχεδόν για πάντα. Σχεδόν επειδή ως μάνα κι εγώ φοβάμαι τις λέξεις. Επειδή ξέρω ότι ο Γιώργος που είναι σε Πανεπιστήμιο της Αμερικής ερευνητής, ρωτάει τον πατέρα του που είναι καθηγητής στο ΑΠΘ “να γυρίσω πίσω, έχει δουλειά” κι εκείνος δεν ξέρει τι να του απαντήσει γιατί ο ίδιος παλεύει με το ΕΣΠΑ που δεν έχει ακόμη απορροφήσει ούτε ένα Ευρώ από τη χρηματοδότηση που έπρεπε να πάρει η Ελλάδα από το 2007 και ξέρει ότι σε λίγο το 2012 το πρόγραμμα της ΕΕ κλείνει και για τη χώρα μας μπορεί να μην ξανανοίξει ποτέ. Δεν ξέρει λοιπόν κανείς εάν ένας ερευνητής με περγαμηνές μπορεί να έλθει να δουλέψει στην πατρίδα του που δεν έχει μέλλον ούτε πια και γι αυτούς που είναι στο ΔΗΜΟΣΙΟ!!
Μια νέα γενιά μεταναστών έχει δημιουργηθεί δίπλα μας , όχι όμως ερήμην μας. Είναι τα δικά μας παιδιά που φεύγουν έξω για σπουδές και δεν επιστρέφουν ποτέ.
Κι αν δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο σοβαρό είναι αυτό, ποιες προεκτάσεις έχει για μια χώρα Ακρίτα στα σύνορα της Ευρώπης, που κοιτάει πλέον την Ευρωπαϊκή Ένωση από μακριά, δεν ξέρει “που πατά και που πηγαίνει”.
Αλλά μήπως εγώ που κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά, ξέρω…;
Τετάρτη, Ιανουαρίου 27, 2010
ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ
Από Λαζόπουλο διδάσκομαι τη Λαρισαία πονηριά.
Ο άθλιος θεώρησε τον εαυτό του ως την ελεύθερη φωνή
όλων των Ελλήνων και διαμαρτυρήθηκε
για το πρόστιμο των 20.000 Ευρώ που του χώσανε.
Θρήνος. Του κόψανε μισό μεροκάματο για να τον τιμωρήσουν.
Για όσα του χώνανε στο παρελθόν δεν διαμαρτυρήθηκε…
Εγώ κατάλαβα πως τα ΜΜΕ προβάλλουν τις «ελεύθερες φωνές»
και πως μόνο απ’ αυτά μαθαίνεις την αλήθεια.
Πληρώνουν ακριβά τις «ελεύθερες φωνές»
για να αποκοιμίσουν περισσότερο τους κοιμισμένους.
Δυστυχώς βρισκόμαστε σε μια εποχή,
που πρέπει να κριτικάρουμε πρωτίστως τους σατιρικούς.
Αυτούς λαδώνει το σύστημα κι αυτοί παίζουν
το ύπουλο παιχνίδι τους πλουσιοπάροχα.
Αν ήταν επικίνδυνος ο Λαζόπουλος, θα είχε οστρακιστεί.
Πιθανό θα είχε μια μικρή θεατρική στέγη
κι εκεί θα σατίριζε τα τεκταινόμενα,
με κίνδυνο να αρπάζει μηνύσεις κι αγωγές συνεχώς.
Γιατί λοιπόν οι κυβερνώντες επιτρέπουν
τη δημόσια διαπόμπευσή τους από Αριστοφάνηδες;
Γιατί χρυσοπληρώνουν τα ΜΜΕ τους Αριστοφάνηδες;
Μήπως έτσι εκτονώνεται η λαϊκή αντίδραση;
Μήπως αποχαυνώνεται ο λαός;
Μήπως η επανάσταση του λαού εγκαθίσταται στη σάτιρα;
Υ.Γ.
Μήπως κι ο παλιός μας Αριστοφάνης
έπαιξε το ίδιο παιχνίδι με τις Νεφέλες του;
Απλά αναρωτιέμαι…
Ο άθλιος θεώρησε τον εαυτό του ως την ελεύθερη φωνή
όλων των Ελλήνων και διαμαρτυρήθηκε
για το πρόστιμο των 20.000 Ευρώ που του χώσανε.
Θρήνος. Του κόψανε μισό μεροκάματο για να τον τιμωρήσουν.
Για όσα του χώνανε στο παρελθόν δεν διαμαρτυρήθηκε…
Εγώ κατάλαβα πως τα ΜΜΕ προβάλλουν τις «ελεύθερες φωνές»
και πως μόνο απ’ αυτά μαθαίνεις την αλήθεια.
Πληρώνουν ακριβά τις «ελεύθερες φωνές»
για να αποκοιμίσουν περισσότερο τους κοιμισμένους.
Δυστυχώς βρισκόμαστε σε μια εποχή,
που πρέπει να κριτικάρουμε πρωτίστως τους σατιρικούς.
Αυτούς λαδώνει το σύστημα κι αυτοί παίζουν
το ύπουλο παιχνίδι τους πλουσιοπάροχα.
Αν ήταν επικίνδυνος ο Λαζόπουλος, θα είχε οστρακιστεί.
Πιθανό θα είχε μια μικρή θεατρική στέγη
κι εκεί θα σατίριζε τα τεκταινόμενα,
με κίνδυνο να αρπάζει μηνύσεις κι αγωγές συνεχώς.
Γιατί λοιπόν οι κυβερνώντες επιτρέπουν
τη δημόσια διαπόμπευσή τους από Αριστοφάνηδες;
Γιατί χρυσοπληρώνουν τα ΜΜΕ τους Αριστοφάνηδες;
Μήπως έτσι εκτονώνεται η λαϊκή αντίδραση;
Μήπως αποχαυνώνεται ο λαός;
Μήπως η επανάσταση του λαού εγκαθίσταται στη σάτιρα;
Υ.Γ.
Μήπως κι ο παλιός μας Αριστοφάνης
έπαιξε το ίδιο παιχνίδι με τις Νεφέλες του;
Απλά αναρωτιέμαι…
Δευτέρα, Ιανουαρίου 25, 2010
Άγιος Λαυρέντιος-Τελεία και παύλα.
Κράτησε ένα μήνα αυτή η παρωδία.
Μια παρωδία κατασκευασμένη από προχειράνθρωπους.
Από προχειράνθρωπους που θέλουν ν’ αναδειχτούν,
είτε ως πολιτικά πρόσωπα, είτε ως δημοσιοκάφροι.
Μόνο το δημοσιοκάφρο που πρωτοσελίδισε το γεγονός
σε ντόπια εφημερίδα ήξερα.
Κουμπώθηκα αμέσως, γιατί είναι γνωστή η βλακεία του.
Ύστερα προσπάθησα να μάθω για το «καμένο ζεύγος».
Πληροφορίες συγκεχυμένες και από πρόσωπα φιλόδοξα.
Ήθελα να γνωρίσω το καμένο ζεύγος.
Με το δικό μου μάτι.
Πριν δυο βδομάδες έγινε η συνάντηση στις Μηλιές.
Η «επανάσταση» του ζεύγους ξαπλωνόταν στο Πήλιο.
Πήγα κι εγώ ν’ ακούσω από πρώτο χέρι τα γεγονότα.
Μιλούσε διαρκώς το θηλυκό του ζεύγους.
Εκνευριστικά.
Άντεξα μιάμιση ώρα τη μονοπωλιακή κουβέντα
κι άρχισα να μπαίνω στο πνεύμα της.
Άκουσα και πάμπολλες φορές να αυτοπροσδιορίζεται ως αναρχική.
Φοβόμουν πάντα τους αυτοπροσδιοριζόμενους…
Μίλησα κάποια στιγμή για τη σχέση των ξένων με το χωριό.
Δε νομίζω πως μ’ άκουσε.
Το μυαλό της ταξίδευε μέσα στα αδιέξοδα σχέδιά της.
Στο τέλος της πρότεινα να πείσω το δήμαρχο
να τους βρει στέγη είτε στο χωριό είτε στον παραλιακό δήμο.
Δέχτηκε. Απροσδόκητα.
Έμεινε εκεί η κουβέντα.
Κανείς απ’ τους συγκεντρωμένους δεν ακολούθησε
τα ανούσια σχέδια του θηλυκού μυαλού.
------------------------------------------------------------------
Ο δήμαρχος Αρτέμιδας δέχτηκε την πρότασή μου.
Τους βρήκε σπίτι και στον Άγιο Λαυρέντιο
και κάτω, στα Λεχώνια.
Τους κάλεσε για να τους ανακοινώσει το μαντάτο.
Αρνήθηκαν τη διπλή προσφορά, χωρίς αιτιολογία.
Κι όμως επιζητούσαν τη βοήθεια του Δήμου…
Ένιωσα θιγμένος απ’ τη στάση τους.
Ένιωσα όμως πως και η αντίληψή μου είναι ισχυρή ακόμη.
ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ.
ΤΟ ΔΗΛΩΝΩ. ΩΜΑ.
Μια παρωδία κατασκευασμένη από προχειράνθρωπους.
Από προχειράνθρωπους που θέλουν ν’ αναδειχτούν,
είτε ως πολιτικά πρόσωπα, είτε ως δημοσιοκάφροι.
Μόνο το δημοσιοκάφρο που πρωτοσελίδισε το γεγονός
σε ντόπια εφημερίδα ήξερα.
Κουμπώθηκα αμέσως, γιατί είναι γνωστή η βλακεία του.
Ύστερα προσπάθησα να μάθω για το «καμένο ζεύγος».
Πληροφορίες συγκεχυμένες και από πρόσωπα φιλόδοξα.
Ήθελα να γνωρίσω το καμένο ζεύγος.
Με το δικό μου μάτι.
Πριν δυο βδομάδες έγινε η συνάντηση στις Μηλιές.
Η «επανάσταση» του ζεύγους ξαπλωνόταν στο Πήλιο.
Πήγα κι εγώ ν’ ακούσω από πρώτο χέρι τα γεγονότα.
Μιλούσε διαρκώς το θηλυκό του ζεύγους.
Εκνευριστικά.
Άντεξα μιάμιση ώρα τη μονοπωλιακή κουβέντα
κι άρχισα να μπαίνω στο πνεύμα της.
Άκουσα και πάμπολλες φορές να αυτοπροσδιορίζεται ως αναρχική.
Φοβόμουν πάντα τους αυτοπροσδιοριζόμενους…
Μίλησα κάποια στιγμή για τη σχέση των ξένων με το χωριό.
Δε νομίζω πως μ’ άκουσε.
Το μυαλό της ταξίδευε μέσα στα αδιέξοδα σχέδιά της.
Στο τέλος της πρότεινα να πείσω το δήμαρχο
να τους βρει στέγη είτε στο χωριό είτε στον παραλιακό δήμο.
Δέχτηκε. Απροσδόκητα.
Έμεινε εκεί η κουβέντα.
Κανείς απ’ τους συγκεντρωμένους δεν ακολούθησε
τα ανούσια σχέδια του θηλυκού μυαλού.
------------------------------------------------------------------
Ο δήμαρχος Αρτέμιδας δέχτηκε την πρότασή μου.
Τους βρήκε σπίτι και στον Άγιο Λαυρέντιο
και κάτω, στα Λεχώνια.
Τους κάλεσε για να τους ανακοινώσει το μαντάτο.
Αρνήθηκαν τη διπλή προσφορά, χωρίς αιτιολογία.
Κι όμως επιζητούσαν τη βοήθεια του Δήμου…
Ένιωσα θιγμένος απ’ τη στάση τους.
Ένιωσα όμως πως και η αντίληψή μου είναι ισχυρή ακόμη.
ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ.
ΤΟ ΔΗΛΩΝΩ. ΩΜΑ.
Κυριακή, Ιανουαρίου 24, 2010
Η Αϊτή και οι αϊτοί του ανθρωπισμού
Όπου φτωχός κι η μοίρα του, θα μπορούσαν να πουν οι πιο μοιρολάτρες, δίνοντας μια διάσταση μεταφυσική σε ένα κατά τα άλλα καταστροφικό -πλην φυσικό- φαινόμενο, όπως ο σεισμός. Αλλά, ακόμη κι αν αποφύγουμε τη μεταφυσική, είναι μάλλον αδύνατο να αποφύγουμε την κοινωνική και πολιτική διάσταση της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής τραγωδίας των τελευταίων χρόνων, όπου δοκιμάζονται τα τελευταία ψήγματα ανθρωπισμού της «διεθνούς κοινότητας». Η βολική εξήγηση είναι ότι ο σεισμός στην Αϊτή και ο ασύλληπτος πόνος που έχει καταπλακωθεί κάτω από τα ερείπια είναι ένα ζήτημα αποϊδεολογικοποιημένο, απολίτικο, αταξικό. Ποιος θα τα βάλει με μια δύναμη στα έγκατα της Γης που είναι αδύνατο να την προκαλέσει ή να την καλμάρει ο ανθρώπινος παράγοντας;
Αλλά αυτό, είπαμε, είναι η βολική εξήγηση των πραγμάτων. Άλλη διάσταση παίρνουν τα πράγματα, όμως, όταν αναφέρουμε ότι η Αϊτή των 9 εκατομμυρίων κατοίκων είναι η φτωχότερη χώρα της Δύσης. Ότι το ετήσιο ΑΕΠ της μόλις που ξεπερνά τα 11 δισεκατομμύρια δολάρια – κάτι λιγότερο από τα χρήματα που χρειάζεται η κυβέρνηση για να μειώσει φέτος το έλλειμμα κατά 4%. Ότι ο μέσος Αϊτινός ζει με λιγότερα από 1.000 δολάρια τον χρόνο. Ότι σχεδόν το 80% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της είναι χωρίς δουλειά. Ότι οι περισσότεροι κάτοικοι ζουν σε παραγκουπόλεις και σε παραπήγματα από τα οποία λείπουν τα στοιχειώδη: ρεύμα, ύδρευση, αποχέτευση. Ότι η χώρα των 9 εκατομμυρίων κατοίκων διαθέτει μόλις ένα στοιχειωδώς εξοπλισμένο νοσοκομείο στην πρωτεύουσα Πορτ ο Πρενς. Ότι αυτό το νοσοκομείο των λίγων δεκάδων κλινών είναι αδύνατο να περιθάλψει έστω κι ένα απειροελάχιστο ποσοστό από τους χιλιάδες τραυματίες του σεισμού. Ότι ένα στα δέκα νεογέννητα παιδιά πεθαίνουν στους πρώτους μήνες της ζωής τους. Ότι το AIDS και οι γαστρεντερικές λοιμώξεις θερίζουν τον πληθυσμό. Ότι το μέσο προσδόκιμο ζωής φτάνει μόλις τα 47 χρόνια. Ότι το 85% του πληθυσμού είναι αναλφάβητοι.
Αυτή είναι η μία όψη. Η άλλη έχει σχέση με την ιστορία της Αϊτής. Είναι μια τρομακτική συμπύκνωση της ιστορίας της αποικιοκρατίας και των εγκλημάτων της, των οποίων οι συνέπειες δεν είναι εντελώς άσχετες με τον θάνατο που σκόρπισε ο σεισμός. Έχουν ήδη ανασυρθεί από τα πρόχειρα εγχειρίδια ιστορίας οι υπομνήσεις για την ανακάλυψη της Ισπανιόλας από τον Κολόμβο το 1492, αλλά ίσως δεν έχουν τύχει προσοχής οι λεπτομέρειες της συνέχειας: Ότι σχεδόν ένα εκατομμύριο γηγενείς Ινδιάνοι αφανίστηκαν από τους Ισπανούς αποίκους στα πενήντα πρώτα χρόνια του αποικισμού της περιοχής. Ότι οι Ισπανοί αντικατέστησαν το αφανισμένο εργατικό δυναμικό με τη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων Αφρικανών σκλάβων στο νησί. Ότι το νησί έγινε πεδίο άγριου αποικιοκρατικού ανταγωνισμού μεταξύ Ισπανών και Γάλλων που οδήγησε στη διχοτόμησή του. Ότι η Αϊτή έγινε πεδίο της μεγαλύτερης εξέγερσης σκλάβων που πέτυχαν τελικά την ανεξαρτησία τους. Ότι η Αϊτινή Δημοκρατία των σκλάβων ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την ελληνική επανάσταση και το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος. Ότι η χώρα έμεινε για 30 χρόνια υπό αμερικανική κατοχή για την κατοχύρωση των αμερικανικών «επενδύσεων» στο έδαφός της, άλλα είκοσι υπό ουσιαστική αμερικανική διακυβέρνηση και άλλα τριάντα υπό ελεγχόμενη δικτατορία. Ότι έκανε τις πρώτες ελεύθερες εκλογές μόλις το 1990, αλλά ο εκλεγμένος πρόεδρός της εκδιώχθηκε με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα σε μια χώρα που δεν έχει στρατό. Ότι τα αλλεπάλληλα στρατιωτικά πραξικοπήματα υποστηρίχθηκαν αναφανδόν από τους συστηματικούς «βασανιστές» της Αϊτής, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Ότι η μόνη ουσιαστική στρατιωτική παρουσία στη χώρα είναι η αμερικανική, που βρίσκεται εκεί με τον μανδύα της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ. Ότι η χώρα έχει καταληστευτεί από τους «προστάτες» της. Ότι τόσα χρόνια διεθνών «κυρώσεων» ή «βοήθειας» της διεθνούς κοινότητας για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» και της ομαλότητας δεν την έχουν απομακρύνει ούτε εκατοστό από την αθλιότητα, από την ανέχεια του πληθυσμού και από το συνακόλουθο φαινόμενο της κοινωνικής βίας και των εμφύλιων συρράξεων. Ότι η χώρα που θάμπωσε τον Κολόμβο για τον φυσικό της πλούτο είναι αδύνατο πια να θρέψει τους κατοίκους της. Ότι η περιοχή που κάποτε ήταν το βασίλειο της ζάχαρης και του ρυζιού στην Καραϊβική και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας της περιοχής εισάγει πια κυρίως από τις ΗΠΑ αυτά τα δύο βασικά αγαθά διατροφής του πληθυσμού της. Ότι η διατροφική κρίση του 2008 μετατράπηκε σε κρίση πείνας πρώτ’ απ όλα στην Αϊτή κι ότι το ξέσπασμα βίας των πεινασμένων Αϊτινών πνίγηκε στο αίμα από τους «ειρηνοποιούς» του ΟΗΕ. Ότι μια χώρα που πεινάει και που πρέπει να διαθέτει τα λιγοστά που παράγει για να εισάγει τρόφιμα είναι αδύνατο να διαθέσει οτιδήποτε για υποδομές, στέρεα κτίρια, ασφαλείς κατοικίες, σχολεία, νοσοκομεία δημόσια κτίρια. Ότι το φυσικό φαινόμενο σεισμός δεν έκανε την εξαίρεση να προφυλάξει, εκτός από τους άξιους της τύχης τους φτωχοδιάβολους της Αϊτής, τους υποτιθέμενους σωτήρες τους, τους υπαλλήλους του ΟΗΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας που κύριος οίδε τι ακριβώς έκανε σ’ αυτή τη χώρα πρωταθλήτρια της φτώχειας. Εισηγήσεις για ιδιωτικοποιήσεις και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας; Κάτι τέτοιο. Αυτοί ήταν οι απαράβατοι όροι που έθεσαν στην κυβέρνηση της χώρας το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα για να διαγράψουν χρέη ύψους 1,2 δισ. δολαρίων τον περασμένο Ιούλιο. Χρωστάει ακόμη τα διπλά. Τι μεταρρυθμίσεις πρέπει να κάνει, άραγε, εκτός από το να θάψει τους νεκρούς της;
Η Αϊτή είναι η χαρακτηριστική περίπτωση χώρας όπου η άβουλη «οργή της φύσης», εκδηλωμένη σε λίγα δραματικά δευτερόλεπτα, συνεργάστηκε καταστροφικά με τη βούληση της «αυτοκρατορίας» και τη συστηματική λεηλασία δύο αιώνων από τις μεγάλες αποικιοκρατικές δυνάμεις. Περίπου τις ίδιες (Άγγλους, Γάλλους, Ισπανούς, Αμερικανούς) των οποίων οι οργανωμένοι στρατοί ηττήθηκαν πριν από διακόσια χρόνια από τους εξεγερμένους μαύρους σκλάβους του Πορτ ο Πρενς. Ίσως είναι υπερβολή να πούμε ότι οι απόγονοί τους τιμωρούνται ακόμη για εκείνη την αποκοτιά να αμφισβητήσουν την παγκόσμια τάξη του 19ου αιώνα. Αλλά, πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι έφτασαν σήμερα να σιτίζονται με μπισκότα λάσπης αποξηραμένα στον ήλιο, ότι η επιβίωσή τους εξαρτάται απόλυτα από τα μόλις 60 δολάρια ανά κάτοικο που δίνει κάθε χρόνο η διεθνής κοινότητα; Και ποια θα είναι η συνέχεια για μια χώρα της οποίας οι νεολιθικές υποδομές μηδενίστηκαν κυριολεκτικά από το ταρακούνημα της γης;
Τώρα άρχισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα της φιλανθρωπίας. Έφτασαν οι Αμερικανοί πεζοναύτες, φτάνουν κι οι Γάλλοι διασώστες, άνοιξαν οι τραπεζικοί λογαριασμοί για τους χορηγούς, οι εκκλήσεις φιλανθρωπίας δίνουν και παίρνουν, τα ιερατεία της παγκόσμιας αγοράς ετοιμάζονται να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί για να επιβλέψουν τη διαχείριση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Οι αϊτοί του ανθρωπισμού ξεπλένουν εγκλήματα δύο και πλέον αιώνων πάνω στο χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός… Το οφείλουν βεβαίως. Οφείλουν ν’ ανοικοδομήσουν τη μικρή αυτή χώρα, ν’ αναλάβουν όλο το κόστος όχι μόνο της καταστροφής που προκάλεσε ο σεισμός, αλλά κι αυτής που προκάλεσαν οι συστηματικοί βασανιστές της. Οφείλουν να της δώσουν κι όσα δεν είχε πριν από τον σεισμό. Κι όσα της στέρησαν η αποικιοκρατία, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τα πραξικοπήματα, η ληστρική εκμετάλλευση του φυσικού της πλούτου, η παραγωγική της αποδιάρθρωση κι η κοινωνική της εξαθλίωση. Οφείλουν να της τα δώσουν όλα. Κι ύστερα να την αφήσουν ήσυχη.
Υ.Γ.
Ας μην ξεχνάμε πως η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Ελληνικού κράτους…
Αλλά αυτό, είπαμε, είναι η βολική εξήγηση των πραγμάτων. Άλλη διάσταση παίρνουν τα πράγματα, όμως, όταν αναφέρουμε ότι η Αϊτή των 9 εκατομμυρίων κατοίκων είναι η φτωχότερη χώρα της Δύσης. Ότι το ετήσιο ΑΕΠ της μόλις που ξεπερνά τα 11 δισεκατομμύρια δολάρια – κάτι λιγότερο από τα χρήματα που χρειάζεται η κυβέρνηση για να μειώσει φέτος το έλλειμμα κατά 4%. Ότι ο μέσος Αϊτινός ζει με λιγότερα από 1.000 δολάρια τον χρόνο. Ότι σχεδόν το 80% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της είναι χωρίς δουλειά. Ότι οι περισσότεροι κάτοικοι ζουν σε παραγκουπόλεις και σε παραπήγματα από τα οποία λείπουν τα στοιχειώδη: ρεύμα, ύδρευση, αποχέτευση. Ότι η χώρα των 9 εκατομμυρίων κατοίκων διαθέτει μόλις ένα στοιχειωδώς εξοπλισμένο νοσοκομείο στην πρωτεύουσα Πορτ ο Πρενς. Ότι αυτό το νοσοκομείο των λίγων δεκάδων κλινών είναι αδύνατο να περιθάλψει έστω κι ένα απειροελάχιστο ποσοστό από τους χιλιάδες τραυματίες του σεισμού. Ότι ένα στα δέκα νεογέννητα παιδιά πεθαίνουν στους πρώτους μήνες της ζωής τους. Ότι το AIDS και οι γαστρεντερικές λοιμώξεις θερίζουν τον πληθυσμό. Ότι το μέσο προσδόκιμο ζωής φτάνει μόλις τα 47 χρόνια. Ότι το 85% του πληθυσμού είναι αναλφάβητοι.
Αυτή είναι η μία όψη. Η άλλη έχει σχέση με την ιστορία της Αϊτής. Είναι μια τρομακτική συμπύκνωση της ιστορίας της αποικιοκρατίας και των εγκλημάτων της, των οποίων οι συνέπειες δεν είναι εντελώς άσχετες με τον θάνατο που σκόρπισε ο σεισμός. Έχουν ήδη ανασυρθεί από τα πρόχειρα εγχειρίδια ιστορίας οι υπομνήσεις για την ανακάλυψη της Ισπανιόλας από τον Κολόμβο το 1492, αλλά ίσως δεν έχουν τύχει προσοχής οι λεπτομέρειες της συνέχειας: Ότι σχεδόν ένα εκατομμύριο γηγενείς Ινδιάνοι αφανίστηκαν από τους Ισπανούς αποίκους στα πενήντα πρώτα χρόνια του αποικισμού της περιοχής. Ότι οι Ισπανοί αντικατέστησαν το αφανισμένο εργατικό δυναμικό με τη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων Αφρικανών σκλάβων στο νησί. Ότι το νησί έγινε πεδίο άγριου αποικιοκρατικού ανταγωνισμού μεταξύ Ισπανών και Γάλλων που οδήγησε στη διχοτόμησή του. Ότι η Αϊτή έγινε πεδίο της μεγαλύτερης εξέγερσης σκλάβων που πέτυχαν τελικά την ανεξαρτησία τους. Ότι η Αϊτινή Δημοκρατία των σκλάβων ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την ελληνική επανάσταση και το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος. Ότι η χώρα έμεινε για 30 χρόνια υπό αμερικανική κατοχή για την κατοχύρωση των αμερικανικών «επενδύσεων» στο έδαφός της, άλλα είκοσι υπό ουσιαστική αμερικανική διακυβέρνηση και άλλα τριάντα υπό ελεγχόμενη δικτατορία. Ότι έκανε τις πρώτες ελεύθερες εκλογές μόλις το 1990, αλλά ο εκλεγμένος πρόεδρός της εκδιώχθηκε με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα σε μια χώρα που δεν έχει στρατό. Ότι τα αλλεπάλληλα στρατιωτικά πραξικοπήματα υποστηρίχθηκαν αναφανδόν από τους συστηματικούς «βασανιστές» της Αϊτής, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Ότι η μόνη ουσιαστική στρατιωτική παρουσία στη χώρα είναι η αμερικανική, που βρίσκεται εκεί με τον μανδύα της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ. Ότι η χώρα έχει καταληστευτεί από τους «προστάτες» της. Ότι τόσα χρόνια διεθνών «κυρώσεων» ή «βοήθειας» της διεθνούς κοινότητας για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» και της ομαλότητας δεν την έχουν απομακρύνει ούτε εκατοστό από την αθλιότητα, από την ανέχεια του πληθυσμού και από το συνακόλουθο φαινόμενο της κοινωνικής βίας και των εμφύλιων συρράξεων. Ότι η χώρα που θάμπωσε τον Κολόμβο για τον φυσικό της πλούτο είναι αδύνατο πια να θρέψει τους κατοίκους της. Ότι η περιοχή που κάποτε ήταν το βασίλειο της ζάχαρης και του ρυζιού στην Καραϊβική και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας της περιοχής εισάγει πια κυρίως από τις ΗΠΑ αυτά τα δύο βασικά αγαθά διατροφής του πληθυσμού της. Ότι η διατροφική κρίση του 2008 μετατράπηκε σε κρίση πείνας πρώτ’ απ όλα στην Αϊτή κι ότι το ξέσπασμα βίας των πεινασμένων Αϊτινών πνίγηκε στο αίμα από τους «ειρηνοποιούς» του ΟΗΕ. Ότι μια χώρα που πεινάει και που πρέπει να διαθέτει τα λιγοστά που παράγει για να εισάγει τρόφιμα είναι αδύνατο να διαθέσει οτιδήποτε για υποδομές, στέρεα κτίρια, ασφαλείς κατοικίες, σχολεία, νοσοκομεία δημόσια κτίρια. Ότι το φυσικό φαινόμενο σεισμός δεν έκανε την εξαίρεση να προφυλάξει, εκτός από τους άξιους της τύχης τους φτωχοδιάβολους της Αϊτής, τους υποτιθέμενους σωτήρες τους, τους υπαλλήλους του ΟΗΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας που κύριος οίδε τι ακριβώς έκανε σ’ αυτή τη χώρα πρωταθλήτρια της φτώχειας. Εισηγήσεις για ιδιωτικοποιήσεις και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας; Κάτι τέτοιο. Αυτοί ήταν οι απαράβατοι όροι που έθεσαν στην κυβέρνηση της χώρας το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα για να διαγράψουν χρέη ύψους 1,2 δισ. δολαρίων τον περασμένο Ιούλιο. Χρωστάει ακόμη τα διπλά. Τι μεταρρυθμίσεις πρέπει να κάνει, άραγε, εκτός από το να θάψει τους νεκρούς της;
Η Αϊτή είναι η χαρακτηριστική περίπτωση χώρας όπου η άβουλη «οργή της φύσης», εκδηλωμένη σε λίγα δραματικά δευτερόλεπτα, συνεργάστηκε καταστροφικά με τη βούληση της «αυτοκρατορίας» και τη συστηματική λεηλασία δύο αιώνων από τις μεγάλες αποικιοκρατικές δυνάμεις. Περίπου τις ίδιες (Άγγλους, Γάλλους, Ισπανούς, Αμερικανούς) των οποίων οι οργανωμένοι στρατοί ηττήθηκαν πριν από διακόσια χρόνια από τους εξεγερμένους μαύρους σκλάβους του Πορτ ο Πρενς. Ίσως είναι υπερβολή να πούμε ότι οι απόγονοί τους τιμωρούνται ακόμη για εκείνη την αποκοτιά να αμφισβητήσουν την παγκόσμια τάξη του 19ου αιώνα. Αλλά, πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι έφτασαν σήμερα να σιτίζονται με μπισκότα λάσπης αποξηραμένα στον ήλιο, ότι η επιβίωσή τους εξαρτάται απόλυτα από τα μόλις 60 δολάρια ανά κάτοικο που δίνει κάθε χρόνο η διεθνής κοινότητα; Και ποια θα είναι η συνέχεια για μια χώρα της οποίας οι νεολιθικές υποδομές μηδενίστηκαν κυριολεκτικά από το ταρακούνημα της γης;
Τώρα άρχισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα της φιλανθρωπίας. Έφτασαν οι Αμερικανοί πεζοναύτες, φτάνουν κι οι Γάλλοι διασώστες, άνοιξαν οι τραπεζικοί λογαριασμοί για τους χορηγούς, οι εκκλήσεις φιλανθρωπίας δίνουν και παίρνουν, τα ιερατεία της παγκόσμιας αγοράς ετοιμάζονται να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί για να επιβλέψουν τη διαχείριση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Οι αϊτοί του ανθρωπισμού ξεπλένουν εγκλήματα δύο και πλέον αιώνων πάνω στο χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός… Το οφείλουν βεβαίως. Οφείλουν ν’ ανοικοδομήσουν τη μικρή αυτή χώρα, ν’ αναλάβουν όλο το κόστος όχι μόνο της καταστροφής που προκάλεσε ο σεισμός, αλλά κι αυτής που προκάλεσαν οι συστηματικοί βασανιστές της. Οφείλουν να της δώσουν κι όσα δεν είχε πριν από τον σεισμό. Κι όσα της στέρησαν η αποικιοκρατία, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τα πραξικοπήματα, η ληστρική εκμετάλλευση του φυσικού της πλούτου, η παραγωγική της αποδιάρθρωση κι η κοινωνική της εξαθλίωση. Οφείλουν να της τα δώσουν όλα. Κι ύστερα να την αφήσουν ήσυχη.
Υ.Γ.
Ας μην ξεχνάμε πως η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Ελληνικού κράτους…
Παρασκευή, Ιανουαρίου 22, 2010
Αν αντέχετε, διαβάστε το όλο
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΠΕΙΘΗΝΙΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ Hellenic Nexus ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2009
Γράφει ο/η Greek American News Agency 23.12.09
« ...Η ελίτ δεν θα δίσταζε να πραγματοποιήσει τους πολιτικούς της σκοπούς, χρησιμοποιώντας τις τελευταίες σύγχρονες τεχνικές για να επηρεάσει τη συμπεριφορά του κοινού και να κρατήσει την κοινωνία υπό στενή παρακολούθηση». Ζπμίγκνιου Μπρεζίνσκυ σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει επιστητό ότι, για τη νεοταξική μεταμόρφωση του πλανήτη, χρησιμοποιείται μια ολόκληρη «επιστήμη» ψυχολογικών επιχειρήσεων από την υπερεθνική ελίτ. Η σημερινή κοινωνική κατάσταση είναι παραπροϊόν μιας σειράς τεχνικών «κοινωνικής μηχανικής» η οποία δρα στο παρασκήνιο της πολιτικής, της κοινωνικής μέριμνας, της οικονομίας, της ενημέρωσης, του πολιτισμού, της βιομηχανίας, του θεάματος και του μάρκετινγκ, επιχειρώντας να χειραγωγήσει και να παθητικοποιήσει τους πολίτες, να μεγιστοποιήσει τα κέρδη των πολυεθνικών, να αποδομήσει τα παραδοσιακά έθνη, τις κοινωνίες και τα θρησκευτικά συστήματα, επιβάλλοντας πολέμους και «τρομοκρατία» εναντίον ολόκληρων λαών και μετακινώντας στρατιές φθηνής εργατικής δύναμης με τη λαθρομετανάστευση επιδιώκοντας τη νέα δουλοκρατία.
Όλα αυτά τα φαινόμενα που παρουσιάζονται από τα καθεστωτικά media περιτυλιγμένα με το εύηχο ιδεολόγημα της ποικιλομορφίας / πολύ-πολιτισμικότητας, είναι το αποτέλεσμα των -φανερών και κρυφών- σχεδιασμών μιας διεθνούς ελίτ, επικεφαλής του χρηματιστηριακού καπιταλιστικού μοντέλου, που θέλει τους πολίτες απόλυτα παραδομένους, ανήμπορους να υπερασπίσουν τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα εθνικά σύμβολα και τις -με αίμα- αποκτημένες πολιτικές ελευθερίες.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ
Ο όρος «κοινωνική μηχανική» μπορεί να έχει καθιερωθεί σχετικά πρόσφατα, αλλά πολλές σχετικές τεχνικές χειρισμού των μαζών έχουν χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες από τους κατέχοντες την εξουσία. Αν και δεν είναι βεβαιωμένο ότι υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο, ως πατέρας αυτής της ιδέας θα μπορούσε να θεωρηθεί ο Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής και φιλόσοφος, Σουν Τζου (4ος -5ος αι. π.Χ.).
Το έργο του δεν έγινε δημοφιλές μόνο μεταξύ των θεωρητικών του πολέμου, αλλά και μεταξύ των πολιτικών ηγετών και των διευθυντικών στελεχών στον επιχειρηματικό χώρο. Διαβάζοντας ορισμένες αρχές του μεταφορικά (στην εποχή της παγκοσμιοποίησης), λένε: «Αυτό που έχει μεγίστη σημασία στον (κοινωνικό) πόλεμο είναι να επιτεθείς στην στρατηγική του εχθρού (των εθνών). Δεύτερο, κατά σειρά σπουδαιότητας, είναι να διαλύσεις τις συμμαχίες του (τα παραδοσιακά στηρίγματα)» (με βάση την ελληνική έκδοση, Παπασωτηρίου 2008).
Στην νεώτερη ιστορία, η κοινωνική μηχανική εφαρμόσθηκε κατά κόρον από τα μεγάλα ολοκληρωτικά καθεστώτα, με σκοπό να ισοπεδωθούν οι ανθρώπινες προσωπικότητες και να εξοντωθούν οι αντιφρονούντες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα με την ενορχηστρωμένη «μετανάστευση» τεράστιων μουσουλμανικών και αφροασιατικών πληθυσμών, η οποία λειτουργεί ως μοχλός διάβρωσης του εθνικού και κοινωνικού ιστού.
Στο modus vivendi του αμερικανικού τρόπου ζωής, που έγινε σιγά- σιγά πλανητικό μοντέλο, η κοινωνική μηχανική αποσκοπούσε στην απονεύρωση των πολιτών και στην μετατροπή τους σε αμοραλιστές καταναλωτές χωρίς ιστορική μνήμη φιλοσοφικές αναζητήσεις και ηθικές αντιστάσεις.
Το σύγχρονο μοντέλο του νεοταξικού «homo lupus economicus» είναι πιο ολοκληρωτικό και αντιανθρώπινο , αφού χρησιμοποιείται πλέον μια πανίσχυρη τεχνολογία επηρεασμού της συνειδήσεως, πέρα από γεωγραφικά σύνορα και πολιτικές ιδεολογίες. Το μοντέλο αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο, γιατί παρουσιάζεται σαν δημοκρατικό, ενώ στην πραγματικότητα λέει:
«Επιτρέπεται να επιλέξετε ελεύθερα, στον βαθμό που μπορούμε να προγραμματίζουμε τις κινήσεις σας και να επιβάλλουμε -με πλύση εγκεφάλου- αυτό που εμείς θέλουμε και μας συμφέρει να κάνετε»...
ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
1. Η στρατηγική της παραπλάνησης: Προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο του κοινού, αφ' ενός το διατηρούν ασυντόνιστο και με άγνοια των βασικών αρχών του συστήματος και αφ' ετέρου, συγχυσμένο αποδιοργανωμένο και διασπασμένο με ζητήματα που δεν έχουν πραγματική σημασία.
Αυτό επιτυγχάνεται ως εξής: α) παρέχοντας χαμηλού επιπέδου δημόσια παιδεία και κρατώντας μόνο για την ελίτ την υψηλή γνώση,
β) Κατευθύνοντας τα αισθήματά τους , αυξάνοντας τη μαλθακότητά τους (πνευματική και φυσική) μέσα από συνεχή βομβαρδισμό από φθηνό σεξ, βία και τρομοκρατία μέσω των ΜΜΕ,
γ) Ξαναγράφοντας την ιστορία και τους νόμους και υποβάλλοντας τους πολίτες σε αποκλίνουσα συμπεριφορά, ώστε να μπορούν να μεταστρέψουν τη σκέψη τους από τις πραγματικές τους ανάγκες σε μη απαραίτητες προτεραιότητες.
Ο γενικός κανόνας είναι ότι υπάρχει κέρδος από τη σύγχυση: όσο περισσότερη σύγχυση τόσο μεγαλύτερο το κέρδος.
Άρα η καλλίτερη μέθοδος είναι να δημιουργούνται προβλήματα και μετά να προσφέρονται έτοιμες λύσεις γι' αυτά.
- Μεθόδευση της Παραπλάνησης
ΜΜΕ: Απομακρύνουν την προσοχή του ενήλικου κοινού από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα και τη στρέφουν σε ανούσια ριάλιτυ.
ΣΧΟΛΕΙΑ: Διατηρούν αστοιχείωτα τα νεαρά παιδιά σε τομείς όπως τα μαθηματικά, τα οικονομικά, το δίκαιο, τη φιλοσοφία, την ιστορία.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Κρατούν σε χαμηλό επίπεδο την ψυχαγωγία του κοινού και τον πολιτισμό.
ΕΡΓΑΣΙΑ: Εφαρμόζεται η τακτική να είναι συνεχώς απασχολημένο το κοινό ώστε να μην μένει χρόνος για να σκεφθεί. Κατά τον Άλντους Χάξλεϋ, ο κόσμος αυτός θα είναι «μια δικτατορία χωρίς δάκρυα» όπου οι μάζες θα «λατρεύουν τη δουλεία τους».
2. Αποσιώπηση: Με τον έλεγχο των ΜΜΕ φιλτράρονται οι ειδήσεις και οι πληροφορίες, ώστε σημαντικά αποσπάσματα των πραγματικών γεγονότων να αποκρύπτονται. Έτσι περνούν στον κόσμο την εικόνα των πραγμάτων που τους συμφέρει.
3. Γελοιοποίηση της «επικίνδυνης» πληροφορίας: Αν κάποιο σημαντικό γεγονός, (π.χ. οι επιθέσεις της 11ης 9 στη Νέα Υόρκη) δεν «χωράει» στις επίσημες εξηγήσεις που προωθούνται από τα media, τότε μπαίνουν μπροστά οι μηχανισμοί εξευτελισμού: «γραφικοί», «συνωμοσιολόγοι» κ.λπ. Παράλληλα προωθούν υπούλως στημένες εξωφρενικές θεωρίες (π.χ. εξωγήινοι), ώστε να επιτείνουν τη σύγχυση του κοινού και να ακυρώνουν τις σοβαρές μαρτυρίες (π.χ. τις καταθέσεις των μηχανικών που μιλούν για κατεδάφιση από μέσα των Διδύμων Πύργων).
4. Κατασκευή «ειδικών»: Προώθηση δικών τους επιστημόνων και εξωνημένων διανοουμένων σε θέσεις κλειδιά του δημοσίου βίου (π.χ. καθηγητές πανεπιστημίου, διευθυντές ινστιτούτων), οι οποίοι στηρίζονται από τα επίσης κατευθυνόμενα ΜΜΕ.
Στην χώρα μας, όπου διεξάγεται ένας ανελέητος ιδεολογικός πόλεμος για εξόντωση κάθε τι ελληνικού, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της κατάληψης πολλών πανεπιστημιακών θέσεων από καθηγητές της εθνομηδενιστικής σχολής τα τελευταία 20 χρόνια, για να πρωτοστατούν σήμερα στη διάλυση της Παιδείας και στον αφελληνισμό της Ιστορίας.
5. Λειτουργία προβοκάτσιας: Όταν μια κοινωνική κατάσταση αρχίζει να γίνεται απειλητική γι' αυτούς (π.χ. αρχίζει να αφυπνίζεται πατριωτικά ή κοινωνικά ο μέσος πολίτης), τότε προωθούν κάποιον δικό τους άνθρωπο ή κίνημα για να προλάβουν τους πραγματικούς εκπροσώπους του λαού και να σπείρουν την παραπληροφόρηση. Αν, παρ' όλα αυτά οι κοινωνικοί μηχανικοί αποτύχουν να επιβληθούν, τότε αρχίζει μια επίθεση ηττοπάθειας και δράσης άλλων αχυρανθρώπων.
6. Διάσπαση της προσοχής με την υπερπληροφόρηση: Αν κάποιο γεγονός τραβήξει την προσοχή του κοινού, οι κοινωνικοί μηχανικοί φροντίζουν ώστε τα ΜΜΕ να επιμείνουν σε άχρηστες λεπτομέρειες και στην αποπροσανατολιστική παρουσίασή του. Ταυτόχρονα σκηνοθετούν ένα άλλο γεγονός για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού. Τα παραδείγματα στην Ελλάδα είναι πολλά..
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:
Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ
Η αρχή της νεοταξικής λογοκρισίας να εξαφανίζει τις ουσιαστικές πληροφορίες μέσα σε έναν κυκεώνα ασήμαντων πληροφοριών, επιτρέπει στη νέου τύπου λογοκρισία να εμφανίζεται πλουραλιστική και δημοκρατική. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται, κατ' αρχάς, στη τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τη βασική πηγή ενημέρωσης των πολιτών.
Όλοι οι ψυχολόγοι και ειδικοί της νευροεπιστήμης γνωρίζουν ότι η απομνημόνευση πληροφοριών από τον εγκέφαλο γίνεται καλλίτερα όταν αυτές παρουσιάζονται με δομημένο τρόπο. Όμως τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων κάνουν ακριβώς το αντίθετο, ανακατεύοντας άναρχα ετερόκλητα θέματα διαφορετικής σπουδαιότητας (λίγο πολιτική, αθλητικά, ένα κοινωνικό θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετά ξανά πολιτική κ.λπ.). Έτσι είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις έναν πληθυσμό...
Η αληθινή ενημέρωση παρέχεται πλέον από τα εναλλακτικά, ειδικά και φανζιν έντυπα, τα οποία διαβάζονται όλο και περισσότερο από υποψιασμένους πολίτες.
- Στόχοι της κατευθυνόμενης ενημέρωσης:Ο ολοκληρωτικός έλεγχος των ατόμων. Να εμποδίζεται τι κοινό να σκέπτεται και να θέτει ευφυή ερωτήματα για την κατάστασή του και τον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένη και διευθύνεται η κοινωνία.
Να γίνει πιο εύκολα χειραγωγήσιμο το κοινό, αποδυναμώνοντας την αναλυτική και κριτική του ικανότητα. Ο ηλεκτρονικό έλεγχος της ψυχικής διάθεσης και της συμπεριφοράς του πληθυσμού. Δυνατότητα επηρεασμού ενός πλήθους, κάνοντάς το παθητικό ή, αντιθέτως, βίαιο ξαφνικά. Τέτοια τεστ έχουν γίνει στην Ρουάντα, στο Μπουρούντι, στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τώρα στο Ιράκ. Πιλοτικό πρόγραμμα για κοινωνία Δυτικού τύπου αποτελεί η Ελλάδα γιατί όταν μπήκε στην ΕΟΚ ο Έλληνας εθεωρείτο ιδιαιτέρως απείθαρχος και πολιτικοποιημένος. Γι' αυτό δόθηκαν και συνεχίζουν να κυκλοφορούν πολλά δισεκατομμύρια σε Ευρω-πακέτα και ναρκοδολλάρια, και χτίστηκαν πολλές νεόπλουτες περιουσίες και επαύλεις για να ελεγχθεί το μυαλό των Νεοελλήνων...
Η υπερεθνική ελίτ έχει καταφέρει να κατευθύνει την κοινή γνώμη μέσω της παγκόσμιας αγοράς των ΜΜΕ που ελέγχεται από 7-9 πολυεθνικές επιχειρήσεις: τις Disney/ABC, AOL-TimeWarner, Sony, Viacom/CBS, την News Corporation/Fox του Μέρντοχ, την General Electric/NBC, τη Universal/Seagram, την Tele-Communications και AT&T, και τις Vivendi και Bertelsman.
Σ' αυτές ανήκουν όλα τα μεγάλα αμερικανικά κινηματογραφικά στούντιο, όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα, περισσότερο από το 80% της παγκόσμιας μουσικής αγοράς, οι μεγαλύτεροι δορυφόροι που εκπέμπουν διεθνώς, ένα μεγάλο μέρος της αγοράς των εκδόσεων βιβλίων και περιοδικών ποικίλης ύλης, η μεγάλη πλειοψηφία των εμπορικών καλωδιακών καναλιών στις ΗΠΑ και διεθνώς, καθώς και η μερίδα του λέοντος της ευρωπαϊκής τηλεόρασης...
Όπως επισημαίνει ο Λανς Μπένετ, ο οποίος διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο βιβλίο του The politics of Illusion: «Οι ειδήσεις κατευθύνονται από δυνάμεις που δύσκολα συμβιβάζονται με τις ανάγκες της δημοκρατίας...»
«Μέσα από την προσεκτική προπαρασκευή των μηνυμάτων, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι πετυχαίνουν συχνά να ελέγχουν τις πληροφορίες που σχετίζονται με όλα τα στοιχεία-κλειδιά των ειδησεογραφικών θεμάτων. Ο σκοπός φυσικά είναι ο έλεγχος των πληροφοριών που σχετίζονται με το σύνολο των συστατικών μερών των εκτυλισσομένων πραγματικών πολιτικών δραμάτων και επομένως, ο έλεγχος του περιεχομένου όλων των ειδησεογραφικών θεμάτων που έχουν γραφτεί για αυτά».(ελληνική έκδοση, Η πολιτική των ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Αθήνα 1999, σελ. 71-72, 178).
Ο Γάλλος θεωρητικός Ζαν Μπωντριγιάρ χρησιμοποιεί τον όρο «υπερπραγματικότητα» ως υπόμνηση του γεγονότος ότι αυτός ο απόμακρος, κατασκευασμένος συμβολικός κόσμος είναι που παρέχει όλο και περισσότερο την πρώτη ύλη για την σκέψη και το συναίσθημα.
ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ
Όπως το έχει θέσει εύστοχα ο παλαιός Βρετανός πρωθυπουργός Βενιαμίν Ντισραέλι: «Υπάρχουν 3 ειδών ψεύδη: τα ψέματα, τα χοντρά ψέμματα και η στατιστική».
Κόμματα και πολιτικοί εκδοτικά συγκροτήματα, τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά και πλήθος εταιρειών που στηρίζουν την επιβίωσή τους στην ελεύθερη αγορά, παραγγέλλουν συχνά δημοσκοπήσεις, προσπαθώντας να επηρεάσουν τον ψηφοφόρο-καταναλωτή. Ο πολιτικός σύμβουλος Ρότζερ Άιλ κάποτε ευφυολόγησε λέγοντας: «Όταν πεθάνω θέλω να ξαναγυρίσω με πραγματική εξουσία. Θέλω να ξανάρθω ως μέλος μιας ομάδας δημοσκοπήσεων.» Μόνο στην Ευρώπη επενδύονται 8 δις. ευρώ ετησίως, για να σκιαγραφηθούν οι σκέψεις και οι προθέσεις των πολιτών.
Το 2006, σε συνέδριο με θέμα Δημοσκοπήσεις και Στατιστική, που πραγματοποίησε στην Κω το Ε.Σ.Ι. (Ελληνικό Στατιστικό Ινστιτούτο) ειδικοί επιστήμονες εξέθεσαν τις ανησυχίες τους σχετικά με τις «θολές» διαδικασίες υπό τις οποίες διενεργούνται πολλές δημοσκοπήσεις και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.
Ο Κωνσταντίνος Μπάσιος, υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναφέρει στο άρθρο του «Η πολιτική δημοσκόπηση ως ένα ακόμα σύμπτωμα ιδιαίτερης πολιτικής παθογένειας (www.greekelections.com/gpj/articles/2004/ac04.asp?state=elections,09/02/04) τα σημεία εκείνα που συχνά παραβλέπονται ή αποσιωπούνται: α) Ποιος είναι αυτός που καθορίζει ότι ένα συγκεκριμένο κι όχι κάποιο άλλο θέμα χρήζει σφυγμομέτρησης;
β) Πώς διατυπώνονται τα ερωτήματα, σε ποια πράγματα δίδεται έμφαση και με ποια σειρά υποβάλλονται σε αυτούς που παίρνουν μέρος στη σφυγμομέτρηση;
γ) πόσα πρόσωπα απαρτίζουν το δείγμα και με ποια κριτήρια επιλέγονται αυτά τα πρόσωπα;
Ως προς τις πολιτικές δημοσκοπήσεις, το εκλογικό σώμα μαθαίνει μόνο για τις δημόσιες και όχι για τις μυστικές. Επομένως, το επίμαχο σημείο είναι: γιατί κάποιος με πληροφορεί για ένα θέμα για το οποίο εγώ δεν έχω ενδιαφερθεί; Προφανώς γιατί λέγοντάς μου ό,τι εκείνος θέλει, διαμορφώνει μια «βολική» για εκείνον πραγματικότητα.
Η «έρευνα αγοράς» αποτελεί άλλο ένα παγκόσμιο ολιγοπώλιο στα χέρια των επικυρίαρχων. Τέσσερις εταιρείες ελέγχουν το μεγαλύτερο τμήμα της παγκόσμιας αγοράς, χρησιμοποιώντας πληθώρα επωνυμιών: οι WPPGroup, McCann Ericsson, TNS και Thomson Corporation. Οι 4 αυτές αγγλοσαξονικές εταιρείες υπολογίζεται ότι ελέγχουν περί το 90% της ελληνικής αγοράς, συγκεντρώνοντας όγκο και ποιότητα πληροφοριών και αναλύσεων, ανά έτος, μεγαλύτερα από οποιαδήποτε κρατική υπηρεσία, συμπεριλαμβανομένης και της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας!
ΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΤΟΥ BIG BROTHER
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι αυτά που δεν ξέρουμε είναι πολύ πιο σημαντικά από τον όγκο των σκουπιδο-πληροφοριών που μεταδίδονται. Η κατοχή της μυστικής γνώσης ισοδυναμεί με περισσότερη εξουσία και το τελικό αποτέλεσμα είναι ο καλλίτερος έλεγχος των μαζών. Κατ' αναλογίαν, στον βαθμό που ό,τι σκεπτόμαστε βασίζεται σε ό,τι μαθαίνουμε, η χειραγώγηση ενός νου ή ενός έθνους από νόες, μπορεί να επιτευχθεί μέσω του ελέγχου των πληροφοριών.
Επιπλέον, η «κοινωνική μηχανική» (η ανάλυση κι ο αυτοματισμός μιας κοινωνίας) απαιτεί τη συσχέτιση μεγάλων ποσοτήτων σταθερά μεταβαλλόμενων οικονομικών πληροφοριών (δεδομένων) και για αυτό χρειάζεται ένα υψηλής ταχύτητας σύστημα ψηφιακής επεξεργασίας δεδομένων. Αυτό θα μπορούσε να προηγηθεί της κοινωνίας και να προβλέψει πότε αυτή θα είναι έτοιμη να συνθηκολογήσει.
Για να επιτευχθεί μια απολύτως προβλέψιμη Οικονομία, τα μέλη των χαμηλοτέρων τάξεων της κοινωνίας πρέπει να μπουν υπό απόλυτο έλεγχο: να «εξημερωθούν» να εκπαιδευθούν και να δεσμευθούν με βάρη και μακροχρόνια κοινωνικά καθήκοντα από νεαρή ηλικία, προτού έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν για την πραγματική φύση των αγαθών και να αμφισβητήσουν το σύστημα.
Για να εξασφαλισθεί μια τέτοια υπακοή, έπρεπε να διαλυθούν οι παραδοσιακές οικογένειες των μέσων και κατωτέρων τάξεων, μέσα από την εντατικοποίηση της απασχόλησης και των δύο γονέων και την καθιέρωση κρατικών κέντρων ολοήμερης απασχόλησης και εκπαίδευσης των παραμελημένων παιδιών τους.
Το 2005, ένα μεγάλο ερευνητικό consortium, χρηματοδοτούμενο από την Ε.Ε. ξεκίνησε τη δημιουργία ενός κατάλληλου για προσομοιώσεις μοντέλου κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, με την βοήθεια αυτόνομων προγραμμάτων. Το πρόγραμμα ονομάσθηκε New Ties και έχει ολοκληρώσει την πρώτη φάση του. Με την συμμετοχή 5 μεγάλων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, ανοίγει τον δρόμο σε προσομοιώσεις μεγάλης κλίμακας ανθρώπινων πληθυσμών που αναμένεται να ακολουθήσουν τα επόμενα 20 χρόνια, οπότε και αναμένεται να εκατονταπλασιασθεί η ισχύς των υπολογιστικών συστημάτων. Τότε θα είναι δυνατή μια ακόμη πιο άμεση συλλογή δεδομένων, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, καθώς εκατομμύρια αυτόνομα προγράμματα θα είναι σε θέση να παρακολουθούν και να καταγράφουν, να ταξινομούν πακτωλούς δεδομένων σχετικά με τις ζωές των πολιτών.
Αν ο χειρισμός των μαζών καταστεί δυνατός, τότε θα γίνει εφικτή σε μεγάλο βαθμό η πρόβλεψη της αγοραστικής συμπεριφοράς του καθένα, ακόμα και για μικρό χρονικό διάστημα. Κατ' επέκταση, μια Κρατική Οικονομία μπορεί να κατευθυνθεί με τις κατάλληλες πιέσεις, αν οι αντιδράσεις των μαζών μπορούν να προβλεφθούν εγκαίρως, και να ακυρωθεί εντελώς ο ρόλος του κράτους ως διαμεσολαβητού μεταξύ ιδιωτικών συμφερόντων.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, ένα νέο πρόγραμμα μπορεί να συνδυάσει εγκεφαλική δραστηριότητα με οπτικές εικόνες, αλλά και να προβλέψει τι βλέπουν οι άνθρωποι. Η εν λόγω μελέτη προβάλλει ως πιθανό ότι κάποια μέρα οι υπολογιστές θα μπορούν να «διαβάζουν»τον εγκέφαλο ενός ανθρώπου, αναπλάθοντας ψηφιακά αναμνήσεις, όνειρα ή φαντασιώσεις.
Οι νευροεπιστήμονες που ερευνούν τον, σχεδόν φουτουριστικό, κλάδο της επιστημονικής έρευνας, το Νευρομάρκετινγκ, γνωρίζουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που αποτελούν «αποθήκη»όλων όσων έχουμε μάθει, καθώς και το περιεχόμενο των φιλοδοξιών το εγώ μας. Μια έντονη δραστηριότητα στον αριστερό προμετωπιαίο φλοιό μπορεί να υπονοεί ότι το υποκείμενο έλκεται από την εικόνα ή το διαφημιστικό μήνυμα μιας φίρμας. Έτσι οι ερευνητές μπορούν να πουν ποια μέρη των διαφημιστικών μηνυμάτων αποθηκεύονται στη μακροπρόθεσμη μνήμη των εξεταζομένων και να ανακαλύψουν το πώς το μάρκετινγκ μπορεί να σημαδέψει τις προτιμήσεις του νου για προϊόντα και πολιτικούς.
Ψυχολόγοι και οικονομολόγοι χρησιμοποιούν εξελιγμένα σκάνερ του εγκεφάλου για να προσδιορίσουν τους μηχανισμούς κρίσης που αναπτύσσονται στο υποσυνείδητο και στο ασυνείδητο. Οι μεγάλες εταιρείες καλλυντικών, ενδυμάτων, κινητής τηλεφωνίας, καπνοβιομηχανίες κ.λπ. δοκιμάζουν αυτά τα εργαλεία έρευνας της εγκεφαλικής δραστηριότητας και επενδύουν στις μεθόδους αυτές, προκειμένου να εκλεπτύνουν την διαφημιστική τους στρατηγική. Τα ποσά που δαπανώνται είναι κολοσσιαία. Κατά μία εκτίμηση, κάθε μέρα κυκλοφορούν 700 νέα προϊόντα, ενώ συνολικά 2 εκατ. Μάρκες επιζητούν την προσοχή του καταναλωτή.
Για να υπάρξουν κέρδη μεταξύ όλων αυτών των παρόμοιων προϊόντων, οι επικεφαλής των πωλήσεων προσπαθούν να εντυπώσουν ένα προϊόν στο μυαλό του αγοραστή. Ως εκ τούτου, στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο, ο μέσος ενήλικας καταναλωτής δέχεται 3.000 διαφημιστικά μηνύματα κατά μέσον όρο την ήμέρα (5πλάσιο απ' ό,τι 20 χρόνια πριν).
Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ
Η απελευθέρωση του διαδικτύου, όπου με ελάχιστα μέσα μπορεί ο καθένας να αποκτήσει δυνατότητα παγκόσμιας πληροφόρησης, είναι ένα πείραμα κοινωνικής μηχανικής επομένου επιπέδου. Ήδη, ένας μυστικός πόλεμος εξελίσσεται μέσα στον κυβερνοχώρο. Όχι με λογοκρισία, αλλά με «δικαιωματικό έλεγχο» πληροφοριών και αντιλήψεων (αυτό κάνουν οι μηχανές αναζήτησης) και ακόμη πιο πλάγιες μεθόδους.
Στην Τεχεράνη είδαμε τον Ιούνιο να ξεσπάει η μεγαλύτερη λαϊκή εξέγερση από την ισλαμική επανάσταση του 1979. Μετά την επανεκλογή του Αχμαντινετζάντ, η οποία αμφισβητήθηκε εντέχνως από τα δυτικά ΜΜΕ, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Μιρ Χουσεΐν Μουσαβί, κάλεσε τους οπαδούς του σε μαζικές διαδηλώσεις, που κατέληξαν σε άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία. Η κινητοποίηση εναντίον του καθεστώτος πραγματοποιήθηκε έπειτα από μεγάλη εκστρατεία μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Twitter και το Facebook.
Νωρίτερα είχε πραγματοποιηθεί ένα άλλο διαδικτυακό «αντάρτικο». Στη Μολδαβία περίπου 20.000 διαδηλωτές απαίτησαν την προσάρτηση της χώρας στη Ρουμανία και την Ε.Ε., μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 5ης Απριλίου, όπου ο φιλορωσικός κομμουνιστικός σχηματισμός του Vladimir Voronin συγκέντρωσε ακριβώς το 50% των ψήφων. Υπό το προφίλ #pman (τα ακρωνύμια της κεντρικής πλατείας της μολδαβικής πρωτεύουσας Piata Marii Adunari Nationale) και με μια μέση ροή μέχρι και 10 μηνυμάτων το λεπτό, οργανώθηκε στη Μολδαβία ένα νεανικό πλήθος, το οποίο ήταν πληροφορημένο τόσο για τον σκοπό της διαδήλωσης, αλλά και για τις ακριβείς κινήσεις της αστυνομίας.
Τον Φεβρουάριο του 2006, αποδιαβαθμίσθηκε στις ΗΠΑ η Χάρτα Επιχειρήσεων Πληροφοριών (Information Operations Roadmap), η οποία είχε συνταχθεί τον Οκτώβριο του 2003 από τον υπουργό αμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ και σκιαγραφούσε τη νέα στρατηγική του Πενταγώνου στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει επαφές με δημοσιογράφους σε ηλεκτρονικά μέσα και ειδικούς ηλεκτρονικών συστημάτων, οι οποίοι θα εξαπολύουν επιθέσεις σε εχθρικά συστήματα, καθώς και ψυχολογικές επιχειρήσεις.
Με πάνω από 1,3 δις. ανθρώπους διαδικτυωμένους και με μαζική συμμετοχή σε συνδέσμους κοινωνικής δικτύωσης (Facebook +200 εκατ. χρήστες, MySpace +125 εκατ. χρήστες, Twitter +1,4 εκατ. tweets/ ημέρα), θα ήταν δύσκολο να παρακαμφθούν οι δυνατότητες μια τέτοιας δεξαμενής δεδομένων, τα οποία, σημειωτέον, δίνονται με χαρακτηριστική ευκολία από τους ίδιους τους χρήστες.
Πρέπει να αναφερθεί, τέλος , ότι μετά από μια «χρυσή περίοδο» ελευθερίας στο διαδίκτυο -που αφέθηκε εσκεμμένα μέχρι σήμερα προκειμένου να εντοπισθούν οι αντίθετες φωνές προς την νέα τάξη και να μελετηθούν οι τάσεις και προθέσεις των πολιτών- μεθοδεύεται τώρα ο ασφυκτικός έλεγχος από την ελίτ, μέσω ενός παγκόσμιου πλέγματος νόμων...
ΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
Ένα ντοκουμέντο με τίτλο «Σιωπηλά Όπλα για Αθόρυβους Πολέμους» ( Silent Weapons for Quiet Wars), επιβεβαιώνει ότι όλα αυτά είναι μέρος ενός προσχεδιασμένου πολέμου κατά της Ανθρωπότητας.
Ο «έλεγχος του κοινού» επιτυγχάνεται μέσω των «σιωπηλών όπλων» που εφαρμόζονται στα ΜΜΕ και τα σχολεία: « Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτά τα όπλα και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και χαλιναγωγείται από ένα όπλο... Όταν το σιωπηλό όπλο εφαρμόζεται σταδιακά, το κοινό προσαρμόζεται...»
Το ντοκουμέντο αυτό, αποτυπώνει τις πρώτες φάσεις του Σχεδίου της Παγκόσμιας Χειραγώγησης, είναι το προϊόν μιας επιχείρησης με το όνομα «Operations Research», που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια το Β' Παγκοσμίου Πολέμου για επίθεση κατά των εχθρικών πληθυσμών, χρησιμοποιώντας εργαλεία κοινωνικής μηχανικής και ψυχολογικού πολέμου. Σύμφωνα μ' αυτό, η υπερεθνική ελίτ αποφάσισε το 1954 να εξαπολύσει έναν «σιωπηλό πόλεμο» (αρχικά κατά του αμερικάνικού λαού και στη συνέχεια κατά της Ανθρωπότητας), με στόχο την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας οικονομίας.
Το ντοκουμέντο αναφέρεται «στον έλεγχο της κοινωνίας μέσω της απειθαρχίας, της άγνοιας, του αποπροσανατολισμού, της αποδιοργάνωσης και της σύγχυσης» (βλ. Τρίτο Μάτι, τ. 154, καλοκαίρι 2007).
Η ουσία των στρατηγημάτων, μπορεί, επίσης, να αναζητηθεί σε μια μελέτη ενός think tank που κυκλοφόρησε το 1967, με τον τίτλο Report from Iron Mountain (Αναφορά από το Σιδηρούν Όρος). Το έγγραφο υπαινίσσεται ότι προέρχεται από το αμερικάνικό υπουργείο αμύνης, όταν υπουργός ήταν ο Ρόμπερτ Μακναμάρα, και δημιουργήθηκε από το ινστιτούτο Hudson, που τοποθετείται στην βάση του Iron Mountain στο Croton on Hudson, στη Νέα Υόρκη. Το ινστιτούτο Hudson ίδρυσε και διηύθυνε ο Herman Kahn, στέλεχος της Rand Corporation παλαιότερα. Τόσο ο Μακναμάρα όσο και ο Kahn ήταν μέλη του πανίσχυρου CFR (Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων). Ο υποτιθέμενος στόχος ήταν να διερευνήσει τρόπους για την «σταθεροποίηση της κοινωνίας».
Μια ανάγνωση της αναφοράς αποκαλύπτει ότι η λέξη «κοινωνία» χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της «παγκόσμιας κυβέρνησης». Επιπλέον η λέξη «σταθεροποίηση» χρησιμοποιείται με την έννοια της διατήρησης και της διαιώνισης των επικυρίαρχων στην εξουσία και στους τρόπους να ελέγχουν τους πολίτες και να αποτρέπουν την εξέγερσή τους. Στην συνέχεια εξηγεί ότι πλησιάζουμε σ' ένα σημείο στην ιστορία, όπου οι παλιές συνταγές επιβολής, όπως ήταν ο πόλεμος, ίσως να μην λειτουργούν. Τι άλλο λοιπόν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η παγκόσμια ελίτ για να νομιμοποιήσει και να διαιωνίσει την εξουσία της;
Η αναφορά καταλήγει ότι ένα υποκατάστατο του πολέμου πρέπει να πληροί τρεις προϋποθέσεις: α) να είναι οικονομικά πολυέξοδο, β) να αντιπροσωπεύει μια αξιόπιστη απειλή μεγάλου μεγέθους, και γ) να παρέχει μια λογική δικαιολογία που θα εξυπηρετεί την εξουσία.
Συνεπώς, πρέπει να βρεθεί ένας νέος εχθρός που θα απειλεί ολόκληρο τον κόσμο και η προοπτική να κυριευθεί από τον εχθρό αυτό η ανθρωπότητα θα πρέπει να είναι πιο τρομακτική κι απ' τον ίδιο τον πόλεμο (βλ. NEXUS τ. 26 Ιούνιος -Ιούλιος 2008).
Τα διάφορα σενάρια που έχουν επεξεργασθεί τα στρατηγήματα της κοινωνικής μηχανικής της Νέας τάξης στηρίζονται στα μοντέλα του «Σοκ». Από τη δεκαετία του '40, οι εξελίξεις στην Ψυχιατρική με τη χρήση του ηλεκτροσόκ είχαν κάνει τους γιατρούς να πιστέψουν ότι είναι σε θέση να «καθαρίσουν» εντελώς το μυαλό των πασχόντων: Επηρεάζουμε τους ανθρώπους τους οδηγούμε στην υπακοή! Αλλά οι τεχνικές αυτές δεν λειτουργούν μόνο σε μεμονωμένα άτομα. Μπορούν να λειτουργήσουν σε ολόκληρες κοινωνίες. Ένα συλλογικό τραύμα, ένας πόλεμος, μια φυσική καταστροφή, μια τρομακτική ενέργεια μας φέρνει όλους σε κατάσταση σοκ.
Στο βιβλίο της The Shock Doctrine (http://www.schizas.com/site3/el/koinonikos-klonismos.html) η Καναδή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια, Naomi Klein, αποδεικνύει με τεκμηριωμένο τρόπο πώς οι αμερικανικές πολιτικές της «ελεύθερης αγοράς» έφθασαν αν κυριαρχούν στον κόσμο μέσω της προγραμματισμένης εκμετάλλευσης και καταστροφής ανθρώπων και χωρών.
Η θεωρία της Klein περιγράφει τις διασυνδέσεις μεταξύ της οικονομικής πολιτικής, του πολέμου υπό το δόγμα «Σοκ και Δέος» και τα χρηματοδοτούμενα από τις Μυστικές Υπηρεσίες πειράματα με ηλεκτροσόκ, αποδεικνύοντας με καθηλωτικές λεπτομέρειες το πώς, πολύ γνωστά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας ήταν εσκεμμένες εφαρμογές του «Δόγματος του Σοκ».
Τα διάφορα μοντέλα της κοινωνικής μηχανικής του «παγκόσμιου τρόμου» περιλαμβάνουν:
• Το σενάριο της παγκόσμιας τρομοκρατίας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως.
• Το σενάριο της παγκόσμιας επιδημίας. Η πρόβα με την γρίππη των πτηνών αρχικά, και τον ιό Η1Ν1 σήμερα, έχει τροφοδοτήσει τους Επικυρίαρχους με πλήθος συμπερασμάτων για τις αντιδράσεις πολιτών, οργανισμών, κυβερνήσεων και ΜΜΕ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
• Το σενάριο των φυσικών καταστροφών. Όπως περιγράφει η Naomi Klein, όταν ταξίδεψε για ρεπορτάζ στη Σρι Λάνκα μετά το καταστροφικό τσουνάμι, έγινε μάρτυρας μια εξωφρενικής κατάστασης: ξένοι επενδυτές-αρπακτικά και διεθνείς τοκογλύφοι είχαν συνασπισθεί για να εκμεταλλευθούν την ατμόσφαιρα πανικού, ώστε να «βάλουν στο χέρι» όλη την ακτογραμμή με τις πανέμορφες παραλίες, απαγορεύοντας στις χιλιάδες οικογένειες των ψαράδων που ζούσαν πατροπαράδοτα εκεί να κτίσουν ξανά τα σπίτια τους. Την επόμενη φορά στη Νέα Ορλεάνη, ήταν πλέον ολοφάνερο ότι το σύστημα εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις «συλλογικού τραύματος» για να προωθήσει ριζικές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές. Η κρίση που ακολούθησε το πέρασμα του τυφώνα Κατρίνα από τη Νέα Ορλεάνη θα μπορούσε ίσως να αποτελεί το σημαντικότερο πείραμα κοινωνικής μηχανικής.
• Το σενάριο της περιβαλλοντικής κρίσης. Το άλλο σενάριο αποτελεσματικής παγκόσμιας απειλής ήταν η μόλυνση του περιβάλλοντος. Αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν πιθανότερο να επιτύχει γιατί μπορούσε να συνδεθεί με ορατές καταστάσεις, όπως η αιθαλομίχλη και η μόλυνση των υδάτων. Μπορούσαν να γίνονται προβλέψεις που θα έδειχναν ότι πλησιάζει το τέλος της Γης, και θα ήταν τόσο τρομακτικό όσο κι ένας πυρηνικός πόλεμος. Η ακρίβεια αυτών των προβλέψεων δεν ήταν το ζητούμενο.
• Σκοπός τους θα ήταν να τρομοκρατήσουν κι όχι να ενημερώσουν. Οι μάζες θα δεχθούν πιο πρόθυμα την πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, την αύξηση των φόρων και τη γραφειοκρατία, με τη δικαιολογία ότι «είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε, για να σώσουμε την Μητέρα Γη».
Το σενάριο της διατροφικής κρίσης. Στις 2 Απριλίου του 2008, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας (WB), Robert Zoellick, εξέφρασε την ανησυχία του για την άνοδο των τιμών των τροφίμων σε 33 χώρες, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνικές αναταραχές. Τα στοιχεία που βγήκαν στο φως έκαναν τους εκπροσώπους του προγράμματος World Food του ΟΗΕ να αποκαλέσουν την κρίση «σιωπηλό τσουνάμι». Σε αυτό το πλαίσιο, ο οικονομικός αναλυτής William Blum μίλησε ξεκάθαρα για μια παγκόσμια οικονομική ελίτ που παίρνει όλες τις σημαντικές αποφάσεις με κριτήριο τον φόβο και την απληστία.(Eric Walber, Food Crisis A Conspiracy?- Silent Tsunami, 17/05/08, www.rense.com/general82/food.htm)
Το σενάριο της ενεργειακής και οικονομικής κρίσης. Όταν η τιμή του πετρελαίου είχε φθάσει 147 δολάρια το βαρέλι, κανείς δεν περίμενε ότι θα έπεφτε κάτω από τα 50 δολάρια. Μήπως η διεθνής τιμή του πετρελαίου έπρεπε να πέσει για να «μελετηθούν» χωρίς «εξωτερικές» επιρροές και ανεξάρτητα μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης;
Ένας από τους ανθρώπους που φαίνονται να έχουν εσωτερική πληροφόρηση (ο τηλεοπτικός αναλυτής Jim Cramer), ανέφερε στις 6 Οκτωβρίου σε τηλεοπτική συνέντευξη (www.colbertnation.com/the-colbert-report-videos/187307/october-06-2008/jim-cramer) ότι το επόμενο βήμα (στο σενάριο της μεθοδευμένης κοινωνικής αποδόμησης) θα είναι να σταματήσουν να εφοδιάζονται με χρήματα τα τερματικά των τραπεζών (τα ATM).
• Το σενάριο της εξωγήινης απειλής. Η εισβολή εξωγήινων από το Διάστημα άρχισε να εξετάζεται σοβαρά μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και φαίνεται ότι μπορεί να έχουν ήδη γίνει πειράματα μέσα σ' αυτό το πλαίσιο. Όμως, η αντίδραση του κοινού δεν ήταν εντελώς προβλέψιμη, επειδή η απειλή δεν ήταν τόσο «αξιόπιστη».
Ωστόσο, το θέμα ότι μια συγκλονιστική εισβολή εξωγήινων που θα δείξει η τηλεόραση -ακόμα κι αν πρόκειται για κατασκευασμένη με υψηλής τεχνολογίας γραφικά ή προβολές λέιζερ στον ουρανό- μπορεί για να σπρώξει όλα τα κράτη στην αγκαλιά της παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία, υποτίθεται, θα προστατεύσει τη γη από την εισβολή. Από την άλλη, αν οι εξωγήινοι παρουσιάζονταν ως «φιλικά διακείμενοι» θα υπήρχε ένα εναλλακτικό σενάριο που θα προέβλεπε τον σχηματισμό παγκόσμιας κυβέρνησης η οποία θα εκπροσωπούσε το ενωμένο ανθρώπινο γένος σε ένα είδος γαλαξιακής ομοσπονδίας. ( βλ. Dirty Watchtower Secrets, http://www.theforbiddenknoledge.com/hardtruth/dirtywatchtowersecrets.htm), Like Father Like Son: George W. Bush and the Fake Alien Invasion, http://www.theforbiddenknowledge.com/hardtruth/fake_invasion.htm).
Σ' αυτό το πλαίσιο, οργιάζουν ήδη οι φήμες στο διαδίκτυο ότι την περίοδο απονομής του Νόμπελ Ειρήνης στον Μπαράκ Ομπάμα, ο Αμερικανός πρόεδρος θα προβεί σε δηλώσεις, μαζί με την NASA, περί εξωγήινης παρουσίας...
ΤΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΙΤ
Όπως επισημαίνει, επίσης, ο επίτιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Χάουαρτν, Νικόλαος Σταύρου, «Οι αήθεις ελίτ των μάνατζερ της νέας εποχής, εντός κι εκτός κυβέρνησης, είναι σίγουρες ότι μια φοβισμένη παγκόσμια κοινωνία, μπορεί να οδηγηθεί μέσω σοκ στη συμμόρφωση, μόνο εάν η κριτική σκέψη δεν αναμιχθεί στις προσχεδιασμένες σκευωρίες. Και ελάχιστοι άνθρωποι θέτουν ερωτήματα σε μια ατμόσφαιρα κρίσης. Τελικώς, όλες οι κρίσεις -είτε πρόκειται για χρηματοπιστωτικές ληστείες υψηλής τεχνολογίας, είτε για τυφώνες, τσουνάμι ή πολέμους- μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες, συνήθως για εκείνους που τις προκάλεσαν». (Ν. Σταύρου, «Η αποδόμηση των εθνών» Ελευθεροτυπία 18/7/09)
Η πρόσφατη ελληνική ιστορία αποτυπώνει ανάγλυφα την εμπειρία του «Δόγματος του Σοκ», όπως αυτή μπορεί να εφαρμόζεται είτε με αυταρχικές, είτε με «δημοκρατικές»εκδοχές της κοινωνικής μηχανικής. Το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης του μεταπολεμικού καπιταλισμού των εργολάβων και της αρπαχτής, γεννήθηκε μέσα στο μετεμφυλιοπολεμικό καθεστώς και γιγαντώθηκε στην περίοδο της χούντας. Στην μεταπολίτευση συνεχίσθηκε η χωροταξική αναρχία και ολοκληρώθηκε η περιβαλλοντική καταστροφή.
Το σοκ του πολέμου και της εισβολής στην Κύπρο έγινε αφορμή για την παράδοση της Οικονομίας του νησιού στο πολυεθνικό «οικονομικό θαύμα», με αποτέλεσμα την άμβλυνση των συνειδήσεων και την ελαχιστοποίηση των αντιστάσεων.
Στην Ελλάδα το σοκ της γρήγορης ένταξης στην ΕΟΚ χωρίς σχεδιασμό, και αργότερα, της πλήρους παράδοσης στην ΟΝΕ και στο ευρώ κατέστρεψαν τους βασικούς τομείς της Οικονομίας (αποβιομηχάνιση, πτώση εξαγωγών, περιορισμός αγροτικής παραγωγής) και περιθωριοποίησαν μεγάλα στρώματα του λαού. Ακολούθησε το σοκ αθρόας εισροής μεταναστών, με αποτέλεσμα τη μεγάλη ανεργία και την εκμετάλλευση της ελληνικής εργατικής τάξης. Κι όμως, όλη η ανεπανόρθωτη βλάβη παρουσιάζεται ως «αναπτυξιακό μοντέλο» από τη νεοταξική προπαγάνδα και τους εκπροσώπους της παγκοσμιοποίησης.
Αν θέλουμε βαθιά να μην ευοδωθούν τα «σκοτεινά» σενάριά τους, πρέπει να κάνουμε «ένα άλμα πάνω από τη φθορά», όπως θα 'λεγε ο Ελύτης, να αρνηθούμε τον φόβο και να οργανώσουμε την αποτελεσματική μας άμυνα, ως πολίτες που αρνούμαστε να αποδεχθούμε την εθνοκτονία μας, επειδή το θέλουν «τα παιχνίδια πανικού» της Νέας Τάξης.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
• Naomi Klein, The Shock Doctrine, Knopf Canada, 2007 Friend Tischler , Manifesto for Democratic Revolt, 2008 Ο. Λανς Μπένετ, Ειδήσεις - Η πολιτική των ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Αθήνα 1999
• Ρόμπερτ Μακναμάρα
Ο Ρόμπερτ Μακναμάρα θεωρείται ως ο εντολέας για τη δημιουργία της επιτροπής του «Σιδηρού όρους».
Υπήρξε «γεράκι» και φανατικός αντικομουνιστής, μέλος του CFR και από τους πρωτεργάτες
της ανθελληνικής στάσης των ΗΠΑ στο Κυπριακό. Σε αναφορά του το 1962, έλεγε:
«ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΚΟΠΕΥΤΗ, ΤΗΣ ΕΝΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ»!!
άρθρο του Λεωνίδα Αποσκίτη
Γράφει ο/η Greek American News Agency 23.12.09
« ...Η ελίτ δεν θα δίσταζε να πραγματοποιήσει τους πολιτικούς της σκοπούς, χρησιμοποιώντας τις τελευταίες σύγχρονες τεχνικές για να επηρεάσει τη συμπεριφορά του κοινού και να κρατήσει την κοινωνία υπό στενή παρακολούθηση». Ζπμίγκνιου Μπρεζίνσκυ σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει επιστητό ότι, για τη νεοταξική μεταμόρφωση του πλανήτη, χρησιμοποιείται μια ολόκληρη «επιστήμη» ψυχολογικών επιχειρήσεων από την υπερεθνική ελίτ. Η σημερινή κοινωνική κατάσταση είναι παραπροϊόν μιας σειράς τεχνικών «κοινωνικής μηχανικής» η οποία δρα στο παρασκήνιο της πολιτικής, της κοινωνικής μέριμνας, της οικονομίας, της ενημέρωσης, του πολιτισμού, της βιομηχανίας, του θεάματος και του μάρκετινγκ, επιχειρώντας να χειραγωγήσει και να παθητικοποιήσει τους πολίτες, να μεγιστοποιήσει τα κέρδη των πολυεθνικών, να αποδομήσει τα παραδοσιακά έθνη, τις κοινωνίες και τα θρησκευτικά συστήματα, επιβάλλοντας πολέμους και «τρομοκρατία» εναντίον ολόκληρων λαών και μετακινώντας στρατιές φθηνής εργατικής δύναμης με τη λαθρομετανάστευση επιδιώκοντας τη νέα δουλοκρατία.
Όλα αυτά τα φαινόμενα που παρουσιάζονται από τα καθεστωτικά media περιτυλιγμένα με το εύηχο ιδεολόγημα της ποικιλομορφίας / πολύ-πολιτισμικότητας, είναι το αποτέλεσμα των -φανερών και κρυφών- σχεδιασμών μιας διεθνούς ελίτ, επικεφαλής του χρηματιστηριακού καπιταλιστικού μοντέλου, που θέλει τους πολίτες απόλυτα παραδομένους, ανήμπορους να υπερασπίσουν τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα εθνικά σύμβολα και τις -με αίμα- αποκτημένες πολιτικές ελευθερίες.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ
Ο όρος «κοινωνική μηχανική» μπορεί να έχει καθιερωθεί σχετικά πρόσφατα, αλλά πολλές σχετικές τεχνικές χειρισμού των μαζών έχουν χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες από τους κατέχοντες την εξουσία. Αν και δεν είναι βεβαιωμένο ότι υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο, ως πατέρας αυτής της ιδέας θα μπορούσε να θεωρηθεί ο Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής και φιλόσοφος, Σουν Τζου (4ος -5ος αι. π.Χ.).
Το έργο του δεν έγινε δημοφιλές μόνο μεταξύ των θεωρητικών του πολέμου, αλλά και μεταξύ των πολιτικών ηγετών και των διευθυντικών στελεχών στον επιχειρηματικό χώρο. Διαβάζοντας ορισμένες αρχές του μεταφορικά (στην εποχή της παγκοσμιοποίησης), λένε: «Αυτό που έχει μεγίστη σημασία στον (κοινωνικό) πόλεμο είναι να επιτεθείς στην στρατηγική του εχθρού (των εθνών). Δεύτερο, κατά σειρά σπουδαιότητας, είναι να διαλύσεις τις συμμαχίες του (τα παραδοσιακά στηρίγματα)» (με βάση την ελληνική έκδοση, Παπασωτηρίου 2008).
Στην νεώτερη ιστορία, η κοινωνική μηχανική εφαρμόσθηκε κατά κόρον από τα μεγάλα ολοκληρωτικά καθεστώτα, με σκοπό να ισοπεδωθούν οι ανθρώπινες προσωπικότητες και να εξοντωθούν οι αντιφρονούντες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα με την ενορχηστρωμένη «μετανάστευση» τεράστιων μουσουλμανικών και αφροασιατικών πληθυσμών, η οποία λειτουργεί ως μοχλός διάβρωσης του εθνικού και κοινωνικού ιστού.
Στο modus vivendi του αμερικανικού τρόπου ζωής, που έγινε σιγά- σιγά πλανητικό μοντέλο, η κοινωνική μηχανική αποσκοπούσε στην απονεύρωση των πολιτών και στην μετατροπή τους σε αμοραλιστές καταναλωτές χωρίς ιστορική μνήμη φιλοσοφικές αναζητήσεις και ηθικές αντιστάσεις.
Το σύγχρονο μοντέλο του νεοταξικού «homo lupus economicus» είναι πιο ολοκληρωτικό και αντιανθρώπινο , αφού χρησιμοποιείται πλέον μια πανίσχυρη τεχνολογία επηρεασμού της συνειδήσεως, πέρα από γεωγραφικά σύνορα και πολιτικές ιδεολογίες. Το μοντέλο αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο, γιατί παρουσιάζεται σαν δημοκρατικό, ενώ στην πραγματικότητα λέει:
«Επιτρέπεται να επιλέξετε ελεύθερα, στον βαθμό που μπορούμε να προγραμματίζουμε τις κινήσεις σας και να επιβάλλουμε -με πλύση εγκεφάλου- αυτό που εμείς θέλουμε και μας συμφέρει να κάνετε»...
ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
1. Η στρατηγική της παραπλάνησης: Προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο του κοινού, αφ' ενός το διατηρούν ασυντόνιστο και με άγνοια των βασικών αρχών του συστήματος και αφ' ετέρου, συγχυσμένο αποδιοργανωμένο και διασπασμένο με ζητήματα που δεν έχουν πραγματική σημασία.
Αυτό επιτυγχάνεται ως εξής: α) παρέχοντας χαμηλού επιπέδου δημόσια παιδεία και κρατώντας μόνο για την ελίτ την υψηλή γνώση,
β) Κατευθύνοντας τα αισθήματά τους , αυξάνοντας τη μαλθακότητά τους (πνευματική και φυσική) μέσα από συνεχή βομβαρδισμό από φθηνό σεξ, βία και τρομοκρατία μέσω των ΜΜΕ,
γ) Ξαναγράφοντας την ιστορία και τους νόμους και υποβάλλοντας τους πολίτες σε αποκλίνουσα συμπεριφορά, ώστε να μπορούν να μεταστρέψουν τη σκέψη τους από τις πραγματικές τους ανάγκες σε μη απαραίτητες προτεραιότητες.
Ο γενικός κανόνας είναι ότι υπάρχει κέρδος από τη σύγχυση: όσο περισσότερη σύγχυση τόσο μεγαλύτερο το κέρδος.
Άρα η καλλίτερη μέθοδος είναι να δημιουργούνται προβλήματα και μετά να προσφέρονται έτοιμες λύσεις γι' αυτά.
- Μεθόδευση της Παραπλάνησης
ΜΜΕ: Απομακρύνουν την προσοχή του ενήλικου κοινού από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα και τη στρέφουν σε ανούσια ριάλιτυ.
ΣΧΟΛΕΙΑ: Διατηρούν αστοιχείωτα τα νεαρά παιδιά σε τομείς όπως τα μαθηματικά, τα οικονομικά, το δίκαιο, τη φιλοσοφία, την ιστορία.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Κρατούν σε χαμηλό επίπεδο την ψυχαγωγία του κοινού και τον πολιτισμό.
ΕΡΓΑΣΙΑ: Εφαρμόζεται η τακτική να είναι συνεχώς απασχολημένο το κοινό ώστε να μην μένει χρόνος για να σκεφθεί. Κατά τον Άλντους Χάξλεϋ, ο κόσμος αυτός θα είναι «μια δικτατορία χωρίς δάκρυα» όπου οι μάζες θα «λατρεύουν τη δουλεία τους».
2. Αποσιώπηση: Με τον έλεγχο των ΜΜΕ φιλτράρονται οι ειδήσεις και οι πληροφορίες, ώστε σημαντικά αποσπάσματα των πραγματικών γεγονότων να αποκρύπτονται. Έτσι περνούν στον κόσμο την εικόνα των πραγμάτων που τους συμφέρει.
3. Γελοιοποίηση της «επικίνδυνης» πληροφορίας: Αν κάποιο σημαντικό γεγονός, (π.χ. οι επιθέσεις της 11ης 9 στη Νέα Υόρκη) δεν «χωράει» στις επίσημες εξηγήσεις που προωθούνται από τα media, τότε μπαίνουν μπροστά οι μηχανισμοί εξευτελισμού: «γραφικοί», «συνωμοσιολόγοι» κ.λπ. Παράλληλα προωθούν υπούλως στημένες εξωφρενικές θεωρίες (π.χ. εξωγήινοι), ώστε να επιτείνουν τη σύγχυση του κοινού και να ακυρώνουν τις σοβαρές μαρτυρίες (π.χ. τις καταθέσεις των μηχανικών που μιλούν για κατεδάφιση από μέσα των Διδύμων Πύργων).
4. Κατασκευή «ειδικών»: Προώθηση δικών τους επιστημόνων και εξωνημένων διανοουμένων σε θέσεις κλειδιά του δημοσίου βίου (π.χ. καθηγητές πανεπιστημίου, διευθυντές ινστιτούτων), οι οποίοι στηρίζονται από τα επίσης κατευθυνόμενα ΜΜΕ.
Στην χώρα μας, όπου διεξάγεται ένας ανελέητος ιδεολογικός πόλεμος για εξόντωση κάθε τι ελληνικού, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της κατάληψης πολλών πανεπιστημιακών θέσεων από καθηγητές της εθνομηδενιστικής σχολής τα τελευταία 20 χρόνια, για να πρωτοστατούν σήμερα στη διάλυση της Παιδείας και στον αφελληνισμό της Ιστορίας.
5. Λειτουργία προβοκάτσιας: Όταν μια κοινωνική κατάσταση αρχίζει να γίνεται απειλητική γι' αυτούς (π.χ. αρχίζει να αφυπνίζεται πατριωτικά ή κοινωνικά ο μέσος πολίτης), τότε προωθούν κάποιον δικό τους άνθρωπο ή κίνημα για να προλάβουν τους πραγματικούς εκπροσώπους του λαού και να σπείρουν την παραπληροφόρηση. Αν, παρ' όλα αυτά οι κοινωνικοί μηχανικοί αποτύχουν να επιβληθούν, τότε αρχίζει μια επίθεση ηττοπάθειας και δράσης άλλων αχυρανθρώπων.
6. Διάσπαση της προσοχής με την υπερπληροφόρηση: Αν κάποιο γεγονός τραβήξει την προσοχή του κοινού, οι κοινωνικοί μηχανικοί φροντίζουν ώστε τα ΜΜΕ να επιμείνουν σε άχρηστες λεπτομέρειες και στην αποπροσανατολιστική παρουσίασή του. Ταυτόχρονα σκηνοθετούν ένα άλλο γεγονός για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού. Τα παραδείγματα στην Ελλάδα είναι πολλά..
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:
Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ
Η αρχή της νεοταξικής λογοκρισίας να εξαφανίζει τις ουσιαστικές πληροφορίες μέσα σε έναν κυκεώνα ασήμαντων πληροφοριών, επιτρέπει στη νέου τύπου λογοκρισία να εμφανίζεται πλουραλιστική και δημοκρατική. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται, κατ' αρχάς, στη τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τη βασική πηγή ενημέρωσης των πολιτών.
Όλοι οι ψυχολόγοι και ειδικοί της νευροεπιστήμης γνωρίζουν ότι η απομνημόνευση πληροφοριών από τον εγκέφαλο γίνεται καλλίτερα όταν αυτές παρουσιάζονται με δομημένο τρόπο. Όμως τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων κάνουν ακριβώς το αντίθετο, ανακατεύοντας άναρχα ετερόκλητα θέματα διαφορετικής σπουδαιότητας (λίγο πολιτική, αθλητικά, ένα κοινωνικό θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετά ξανά πολιτική κ.λπ.). Έτσι είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις έναν πληθυσμό...
Η αληθινή ενημέρωση παρέχεται πλέον από τα εναλλακτικά, ειδικά και φανζιν έντυπα, τα οποία διαβάζονται όλο και περισσότερο από υποψιασμένους πολίτες.
- Στόχοι της κατευθυνόμενης ενημέρωσης:Ο ολοκληρωτικός έλεγχος των ατόμων. Να εμποδίζεται τι κοινό να σκέπτεται και να θέτει ευφυή ερωτήματα για την κατάστασή του και τον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένη και διευθύνεται η κοινωνία.
Να γίνει πιο εύκολα χειραγωγήσιμο το κοινό, αποδυναμώνοντας την αναλυτική και κριτική του ικανότητα. Ο ηλεκτρονικό έλεγχος της ψυχικής διάθεσης και της συμπεριφοράς του πληθυσμού. Δυνατότητα επηρεασμού ενός πλήθους, κάνοντάς το παθητικό ή, αντιθέτως, βίαιο ξαφνικά. Τέτοια τεστ έχουν γίνει στην Ρουάντα, στο Μπουρούντι, στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τώρα στο Ιράκ. Πιλοτικό πρόγραμμα για κοινωνία Δυτικού τύπου αποτελεί η Ελλάδα γιατί όταν μπήκε στην ΕΟΚ ο Έλληνας εθεωρείτο ιδιαιτέρως απείθαρχος και πολιτικοποιημένος. Γι' αυτό δόθηκαν και συνεχίζουν να κυκλοφορούν πολλά δισεκατομμύρια σε Ευρω-πακέτα και ναρκοδολλάρια, και χτίστηκαν πολλές νεόπλουτες περιουσίες και επαύλεις για να ελεγχθεί το μυαλό των Νεοελλήνων...
Η υπερεθνική ελίτ έχει καταφέρει να κατευθύνει την κοινή γνώμη μέσω της παγκόσμιας αγοράς των ΜΜΕ που ελέγχεται από 7-9 πολυεθνικές επιχειρήσεις: τις Disney/ABC, AOL-TimeWarner, Sony, Viacom/CBS, την News Corporation/Fox του Μέρντοχ, την General Electric/NBC, τη Universal/Seagram, την Tele-Communications και AT&T, και τις Vivendi και Bertelsman.
Σ' αυτές ανήκουν όλα τα μεγάλα αμερικανικά κινηματογραφικά στούντιο, όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα, περισσότερο από το 80% της παγκόσμιας μουσικής αγοράς, οι μεγαλύτεροι δορυφόροι που εκπέμπουν διεθνώς, ένα μεγάλο μέρος της αγοράς των εκδόσεων βιβλίων και περιοδικών ποικίλης ύλης, η μεγάλη πλειοψηφία των εμπορικών καλωδιακών καναλιών στις ΗΠΑ και διεθνώς, καθώς και η μερίδα του λέοντος της ευρωπαϊκής τηλεόρασης...
Όπως επισημαίνει ο Λανς Μπένετ, ο οποίος διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο βιβλίο του The politics of Illusion: «Οι ειδήσεις κατευθύνονται από δυνάμεις που δύσκολα συμβιβάζονται με τις ανάγκες της δημοκρατίας...»
«Μέσα από την προσεκτική προπαρασκευή των μηνυμάτων, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι πετυχαίνουν συχνά να ελέγχουν τις πληροφορίες που σχετίζονται με όλα τα στοιχεία-κλειδιά των ειδησεογραφικών θεμάτων. Ο σκοπός φυσικά είναι ο έλεγχος των πληροφοριών που σχετίζονται με το σύνολο των συστατικών μερών των εκτυλισσομένων πραγματικών πολιτικών δραμάτων και επομένως, ο έλεγχος του περιεχομένου όλων των ειδησεογραφικών θεμάτων που έχουν γραφτεί για αυτά».(ελληνική έκδοση, Η πολιτική των ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Αθήνα 1999, σελ. 71-72, 178).
Ο Γάλλος θεωρητικός Ζαν Μπωντριγιάρ χρησιμοποιεί τον όρο «υπερπραγματικότητα» ως υπόμνηση του γεγονότος ότι αυτός ο απόμακρος, κατασκευασμένος συμβολικός κόσμος είναι που παρέχει όλο και περισσότερο την πρώτη ύλη για την σκέψη και το συναίσθημα.
ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ
Όπως το έχει θέσει εύστοχα ο παλαιός Βρετανός πρωθυπουργός Βενιαμίν Ντισραέλι: «Υπάρχουν 3 ειδών ψεύδη: τα ψέματα, τα χοντρά ψέμματα και η στατιστική».
Κόμματα και πολιτικοί εκδοτικά συγκροτήματα, τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά και πλήθος εταιρειών που στηρίζουν την επιβίωσή τους στην ελεύθερη αγορά, παραγγέλλουν συχνά δημοσκοπήσεις, προσπαθώντας να επηρεάσουν τον ψηφοφόρο-καταναλωτή. Ο πολιτικός σύμβουλος Ρότζερ Άιλ κάποτε ευφυολόγησε λέγοντας: «Όταν πεθάνω θέλω να ξαναγυρίσω με πραγματική εξουσία. Θέλω να ξανάρθω ως μέλος μιας ομάδας δημοσκοπήσεων.» Μόνο στην Ευρώπη επενδύονται 8 δις. ευρώ ετησίως, για να σκιαγραφηθούν οι σκέψεις και οι προθέσεις των πολιτών.
Το 2006, σε συνέδριο με θέμα Δημοσκοπήσεις και Στατιστική, που πραγματοποίησε στην Κω το Ε.Σ.Ι. (Ελληνικό Στατιστικό Ινστιτούτο) ειδικοί επιστήμονες εξέθεσαν τις ανησυχίες τους σχετικά με τις «θολές» διαδικασίες υπό τις οποίες διενεργούνται πολλές δημοσκοπήσεις και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.
Ο Κωνσταντίνος Μπάσιος, υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναφέρει στο άρθρο του «Η πολιτική δημοσκόπηση ως ένα ακόμα σύμπτωμα ιδιαίτερης πολιτικής παθογένειας (www.greekelections.com/gpj/articles/2004/ac04.asp?state=elections,09/02/04) τα σημεία εκείνα που συχνά παραβλέπονται ή αποσιωπούνται: α) Ποιος είναι αυτός που καθορίζει ότι ένα συγκεκριμένο κι όχι κάποιο άλλο θέμα χρήζει σφυγμομέτρησης;
β) Πώς διατυπώνονται τα ερωτήματα, σε ποια πράγματα δίδεται έμφαση και με ποια σειρά υποβάλλονται σε αυτούς που παίρνουν μέρος στη σφυγμομέτρηση;
γ) πόσα πρόσωπα απαρτίζουν το δείγμα και με ποια κριτήρια επιλέγονται αυτά τα πρόσωπα;
Ως προς τις πολιτικές δημοσκοπήσεις, το εκλογικό σώμα μαθαίνει μόνο για τις δημόσιες και όχι για τις μυστικές. Επομένως, το επίμαχο σημείο είναι: γιατί κάποιος με πληροφορεί για ένα θέμα για το οποίο εγώ δεν έχω ενδιαφερθεί; Προφανώς γιατί λέγοντάς μου ό,τι εκείνος θέλει, διαμορφώνει μια «βολική» για εκείνον πραγματικότητα.
Η «έρευνα αγοράς» αποτελεί άλλο ένα παγκόσμιο ολιγοπώλιο στα χέρια των επικυρίαρχων. Τέσσερις εταιρείες ελέγχουν το μεγαλύτερο τμήμα της παγκόσμιας αγοράς, χρησιμοποιώντας πληθώρα επωνυμιών: οι WPPGroup, McCann Ericsson, TNS και Thomson Corporation. Οι 4 αυτές αγγλοσαξονικές εταιρείες υπολογίζεται ότι ελέγχουν περί το 90% της ελληνικής αγοράς, συγκεντρώνοντας όγκο και ποιότητα πληροφοριών και αναλύσεων, ανά έτος, μεγαλύτερα από οποιαδήποτε κρατική υπηρεσία, συμπεριλαμβανομένης και της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας!
ΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΤΟΥ BIG BROTHER
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι αυτά που δεν ξέρουμε είναι πολύ πιο σημαντικά από τον όγκο των σκουπιδο-πληροφοριών που μεταδίδονται. Η κατοχή της μυστικής γνώσης ισοδυναμεί με περισσότερη εξουσία και το τελικό αποτέλεσμα είναι ο καλλίτερος έλεγχος των μαζών. Κατ' αναλογίαν, στον βαθμό που ό,τι σκεπτόμαστε βασίζεται σε ό,τι μαθαίνουμε, η χειραγώγηση ενός νου ή ενός έθνους από νόες, μπορεί να επιτευχθεί μέσω του ελέγχου των πληροφοριών.
Επιπλέον, η «κοινωνική μηχανική» (η ανάλυση κι ο αυτοματισμός μιας κοινωνίας) απαιτεί τη συσχέτιση μεγάλων ποσοτήτων σταθερά μεταβαλλόμενων οικονομικών πληροφοριών (δεδομένων) και για αυτό χρειάζεται ένα υψηλής ταχύτητας σύστημα ψηφιακής επεξεργασίας δεδομένων. Αυτό θα μπορούσε να προηγηθεί της κοινωνίας και να προβλέψει πότε αυτή θα είναι έτοιμη να συνθηκολογήσει.
Για να επιτευχθεί μια απολύτως προβλέψιμη Οικονομία, τα μέλη των χαμηλοτέρων τάξεων της κοινωνίας πρέπει να μπουν υπό απόλυτο έλεγχο: να «εξημερωθούν» να εκπαιδευθούν και να δεσμευθούν με βάρη και μακροχρόνια κοινωνικά καθήκοντα από νεαρή ηλικία, προτού έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν για την πραγματική φύση των αγαθών και να αμφισβητήσουν το σύστημα.
Για να εξασφαλισθεί μια τέτοια υπακοή, έπρεπε να διαλυθούν οι παραδοσιακές οικογένειες των μέσων και κατωτέρων τάξεων, μέσα από την εντατικοποίηση της απασχόλησης και των δύο γονέων και την καθιέρωση κρατικών κέντρων ολοήμερης απασχόλησης και εκπαίδευσης των παραμελημένων παιδιών τους.
Το 2005, ένα μεγάλο ερευνητικό consortium, χρηματοδοτούμενο από την Ε.Ε. ξεκίνησε τη δημιουργία ενός κατάλληλου για προσομοιώσεις μοντέλου κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, με την βοήθεια αυτόνομων προγραμμάτων. Το πρόγραμμα ονομάσθηκε New Ties και έχει ολοκληρώσει την πρώτη φάση του. Με την συμμετοχή 5 μεγάλων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, ανοίγει τον δρόμο σε προσομοιώσεις μεγάλης κλίμακας ανθρώπινων πληθυσμών που αναμένεται να ακολουθήσουν τα επόμενα 20 χρόνια, οπότε και αναμένεται να εκατονταπλασιασθεί η ισχύς των υπολογιστικών συστημάτων. Τότε θα είναι δυνατή μια ακόμη πιο άμεση συλλογή δεδομένων, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, καθώς εκατομμύρια αυτόνομα προγράμματα θα είναι σε θέση να παρακολουθούν και να καταγράφουν, να ταξινομούν πακτωλούς δεδομένων σχετικά με τις ζωές των πολιτών.
Αν ο χειρισμός των μαζών καταστεί δυνατός, τότε θα γίνει εφικτή σε μεγάλο βαθμό η πρόβλεψη της αγοραστικής συμπεριφοράς του καθένα, ακόμα και για μικρό χρονικό διάστημα. Κατ' επέκταση, μια Κρατική Οικονομία μπορεί να κατευθυνθεί με τις κατάλληλες πιέσεις, αν οι αντιδράσεις των μαζών μπορούν να προβλεφθούν εγκαίρως, και να ακυρωθεί εντελώς ο ρόλος του κράτους ως διαμεσολαβητού μεταξύ ιδιωτικών συμφερόντων.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, ένα νέο πρόγραμμα μπορεί να συνδυάσει εγκεφαλική δραστηριότητα με οπτικές εικόνες, αλλά και να προβλέψει τι βλέπουν οι άνθρωποι. Η εν λόγω μελέτη προβάλλει ως πιθανό ότι κάποια μέρα οι υπολογιστές θα μπορούν να «διαβάζουν»τον εγκέφαλο ενός ανθρώπου, αναπλάθοντας ψηφιακά αναμνήσεις, όνειρα ή φαντασιώσεις.
Οι νευροεπιστήμονες που ερευνούν τον, σχεδόν φουτουριστικό, κλάδο της επιστημονικής έρευνας, το Νευρομάρκετινγκ, γνωρίζουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που αποτελούν «αποθήκη»όλων όσων έχουμε μάθει, καθώς και το περιεχόμενο των φιλοδοξιών το εγώ μας. Μια έντονη δραστηριότητα στον αριστερό προμετωπιαίο φλοιό μπορεί να υπονοεί ότι το υποκείμενο έλκεται από την εικόνα ή το διαφημιστικό μήνυμα μιας φίρμας. Έτσι οι ερευνητές μπορούν να πουν ποια μέρη των διαφημιστικών μηνυμάτων αποθηκεύονται στη μακροπρόθεσμη μνήμη των εξεταζομένων και να ανακαλύψουν το πώς το μάρκετινγκ μπορεί να σημαδέψει τις προτιμήσεις του νου για προϊόντα και πολιτικούς.
Ψυχολόγοι και οικονομολόγοι χρησιμοποιούν εξελιγμένα σκάνερ του εγκεφάλου για να προσδιορίσουν τους μηχανισμούς κρίσης που αναπτύσσονται στο υποσυνείδητο και στο ασυνείδητο. Οι μεγάλες εταιρείες καλλυντικών, ενδυμάτων, κινητής τηλεφωνίας, καπνοβιομηχανίες κ.λπ. δοκιμάζουν αυτά τα εργαλεία έρευνας της εγκεφαλικής δραστηριότητας και επενδύουν στις μεθόδους αυτές, προκειμένου να εκλεπτύνουν την διαφημιστική τους στρατηγική. Τα ποσά που δαπανώνται είναι κολοσσιαία. Κατά μία εκτίμηση, κάθε μέρα κυκλοφορούν 700 νέα προϊόντα, ενώ συνολικά 2 εκατ. Μάρκες επιζητούν την προσοχή του καταναλωτή.
Για να υπάρξουν κέρδη μεταξύ όλων αυτών των παρόμοιων προϊόντων, οι επικεφαλής των πωλήσεων προσπαθούν να εντυπώσουν ένα προϊόν στο μυαλό του αγοραστή. Ως εκ τούτου, στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο, ο μέσος ενήλικας καταναλωτής δέχεται 3.000 διαφημιστικά μηνύματα κατά μέσον όρο την ήμέρα (5πλάσιο απ' ό,τι 20 χρόνια πριν).
Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ
Η απελευθέρωση του διαδικτύου, όπου με ελάχιστα μέσα μπορεί ο καθένας να αποκτήσει δυνατότητα παγκόσμιας πληροφόρησης, είναι ένα πείραμα κοινωνικής μηχανικής επομένου επιπέδου. Ήδη, ένας μυστικός πόλεμος εξελίσσεται μέσα στον κυβερνοχώρο. Όχι με λογοκρισία, αλλά με «δικαιωματικό έλεγχο» πληροφοριών και αντιλήψεων (αυτό κάνουν οι μηχανές αναζήτησης) και ακόμη πιο πλάγιες μεθόδους.
Στην Τεχεράνη είδαμε τον Ιούνιο να ξεσπάει η μεγαλύτερη λαϊκή εξέγερση από την ισλαμική επανάσταση του 1979. Μετά την επανεκλογή του Αχμαντινετζάντ, η οποία αμφισβητήθηκε εντέχνως από τα δυτικά ΜΜΕ, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Μιρ Χουσεΐν Μουσαβί, κάλεσε τους οπαδούς του σε μαζικές διαδηλώσεις, που κατέληξαν σε άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία. Η κινητοποίηση εναντίον του καθεστώτος πραγματοποιήθηκε έπειτα από μεγάλη εκστρατεία μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Twitter και το Facebook.
Νωρίτερα είχε πραγματοποιηθεί ένα άλλο διαδικτυακό «αντάρτικο». Στη Μολδαβία περίπου 20.000 διαδηλωτές απαίτησαν την προσάρτηση της χώρας στη Ρουμανία και την Ε.Ε., μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 5ης Απριλίου, όπου ο φιλορωσικός κομμουνιστικός σχηματισμός του Vladimir Voronin συγκέντρωσε ακριβώς το 50% των ψήφων. Υπό το προφίλ #pman (τα ακρωνύμια της κεντρικής πλατείας της μολδαβικής πρωτεύουσας Piata Marii Adunari Nationale) και με μια μέση ροή μέχρι και 10 μηνυμάτων το λεπτό, οργανώθηκε στη Μολδαβία ένα νεανικό πλήθος, το οποίο ήταν πληροφορημένο τόσο για τον σκοπό της διαδήλωσης, αλλά και για τις ακριβείς κινήσεις της αστυνομίας.
Τον Φεβρουάριο του 2006, αποδιαβαθμίσθηκε στις ΗΠΑ η Χάρτα Επιχειρήσεων Πληροφοριών (Information Operations Roadmap), η οποία είχε συνταχθεί τον Οκτώβριο του 2003 από τον υπουργό αμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ και σκιαγραφούσε τη νέα στρατηγική του Πενταγώνου στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει επαφές με δημοσιογράφους σε ηλεκτρονικά μέσα και ειδικούς ηλεκτρονικών συστημάτων, οι οποίοι θα εξαπολύουν επιθέσεις σε εχθρικά συστήματα, καθώς και ψυχολογικές επιχειρήσεις.
Με πάνω από 1,3 δις. ανθρώπους διαδικτυωμένους και με μαζική συμμετοχή σε συνδέσμους κοινωνικής δικτύωσης (Facebook +200 εκατ. χρήστες, MySpace +125 εκατ. χρήστες, Twitter +1,4 εκατ. tweets/ ημέρα), θα ήταν δύσκολο να παρακαμφθούν οι δυνατότητες μια τέτοιας δεξαμενής δεδομένων, τα οποία, σημειωτέον, δίνονται με χαρακτηριστική ευκολία από τους ίδιους τους χρήστες.
Πρέπει να αναφερθεί, τέλος , ότι μετά από μια «χρυσή περίοδο» ελευθερίας στο διαδίκτυο -που αφέθηκε εσκεμμένα μέχρι σήμερα προκειμένου να εντοπισθούν οι αντίθετες φωνές προς την νέα τάξη και να μελετηθούν οι τάσεις και προθέσεις των πολιτών- μεθοδεύεται τώρα ο ασφυκτικός έλεγχος από την ελίτ, μέσω ενός παγκόσμιου πλέγματος νόμων...
ΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
Ένα ντοκουμέντο με τίτλο «Σιωπηλά Όπλα για Αθόρυβους Πολέμους» ( Silent Weapons for Quiet Wars), επιβεβαιώνει ότι όλα αυτά είναι μέρος ενός προσχεδιασμένου πολέμου κατά της Ανθρωπότητας.
Ο «έλεγχος του κοινού» επιτυγχάνεται μέσω των «σιωπηλών όπλων» που εφαρμόζονται στα ΜΜΕ και τα σχολεία: « Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτά τα όπλα και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και χαλιναγωγείται από ένα όπλο... Όταν το σιωπηλό όπλο εφαρμόζεται σταδιακά, το κοινό προσαρμόζεται...»
Το ντοκουμέντο αυτό, αποτυπώνει τις πρώτες φάσεις του Σχεδίου της Παγκόσμιας Χειραγώγησης, είναι το προϊόν μιας επιχείρησης με το όνομα «Operations Research», που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια το Β' Παγκοσμίου Πολέμου για επίθεση κατά των εχθρικών πληθυσμών, χρησιμοποιώντας εργαλεία κοινωνικής μηχανικής και ψυχολογικού πολέμου. Σύμφωνα μ' αυτό, η υπερεθνική ελίτ αποφάσισε το 1954 να εξαπολύσει έναν «σιωπηλό πόλεμο» (αρχικά κατά του αμερικάνικού λαού και στη συνέχεια κατά της Ανθρωπότητας), με στόχο την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας οικονομίας.
Το ντοκουμέντο αναφέρεται «στον έλεγχο της κοινωνίας μέσω της απειθαρχίας, της άγνοιας, του αποπροσανατολισμού, της αποδιοργάνωσης και της σύγχυσης» (βλ. Τρίτο Μάτι, τ. 154, καλοκαίρι 2007).
Η ουσία των στρατηγημάτων, μπορεί, επίσης, να αναζητηθεί σε μια μελέτη ενός think tank που κυκλοφόρησε το 1967, με τον τίτλο Report from Iron Mountain (Αναφορά από το Σιδηρούν Όρος). Το έγγραφο υπαινίσσεται ότι προέρχεται από το αμερικάνικό υπουργείο αμύνης, όταν υπουργός ήταν ο Ρόμπερτ Μακναμάρα, και δημιουργήθηκε από το ινστιτούτο Hudson, που τοποθετείται στην βάση του Iron Mountain στο Croton on Hudson, στη Νέα Υόρκη. Το ινστιτούτο Hudson ίδρυσε και διηύθυνε ο Herman Kahn, στέλεχος της Rand Corporation παλαιότερα. Τόσο ο Μακναμάρα όσο και ο Kahn ήταν μέλη του πανίσχυρου CFR (Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων). Ο υποτιθέμενος στόχος ήταν να διερευνήσει τρόπους για την «σταθεροποίηση της κοινωνίας».
Μια ανάγνωση της αναφοράς αποκαλύπτει ότι η λέξη «κοινωνία» χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της «παγκόσμιας κυβέρνησης». Επιπλέον η λέξη «σταθεροποίηση» χρησιμοποιείται με την έννοια της διατήρησης και της διαιώνισης των επικυρίαρχων στην εξουσία και στους τρόπους να ελέγχουν τους πολίτες και να αποτρέπουν την εξέγερσή τους. Στην συνέχεια εξηγεί ότι πλησιάζουμε σ' ένα σημείο στην ιστορία, όπου οι παλιές συνταγές επιβολής, όπως ήταν ο πόλεμος, ίσως να μην λειτουργούν. Τι άλλο λοιπόν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η παγκόσμια ελίτ για να νομιμοποιήσει και να διαιωνίσει την εξουσία της;
Η αναφορά καταλήγει ότι ένα υποκατάστατο του πολέμου πρέπει να πληροί τρεις προϋποθέσεις: α) να είναι οικονομικά πολυέξοδο, β) να αντιπροσωπεύει μια αξιόπιστη απειλή μεγάλου μεγέθους, και γ) να παρέχει μια λογική δικαιολογία που θα εξυπηρετεί την εξουσία.
Συνεπώς, πρέπει να βρεθεί ένας νέος εχθρός που θα απειλεί ολόκληρο τον κόσμο και η προοπτική να κυριευθεί από τον εχθρό αυτό η ανθρωπότητα θα πρέπει να είναι πιο τρομακτική κι απ' τον ίδιο τον πόλεμο (βλ. NEXUS τ. 26 Ιούνιος -Ιούλιος 2008).
Τα διάφορα σενάρια που έχουν επεξεργασθεί τα στρατηγήματα της κοινωνικής μηχανικής της Νέας τάξης στηρίζονται στα μοντέλα του «Σοκ». Από τη δεκαετία του '40, οι εξελίξεις στην Ψυχιατρική με τη χρήση του ηλεκτροσόκ είχαν κάνει τους γιατρούς να πιστέψουν ότι είναι σε θέση να «καθαρίσουν» εντελώς το μυαλό των πασχόντων: Επηρεάζουμε τους ανθρώπους τους οδηγούμε στην υπακοή! Αλλά οι τεχνικές αυτές δεν λειτουργούν μόνο σε μεμονωμένα άτομα. Μπορούν να λειτουργήσουν σε ολόκληρες κοινωνίες. Ένα συλλογικό τραύμα, ένας πόλεμος, μια φυσική καταστροφή, μια τρομακτική ενέργεια μας φέρνει όλους σε κατάσταση σοκ.
Στο βιβλίο της The Shock Doctrine (http://www.schizas.com/site3/el/koinonikos-klonismos.html) η Καναδή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια, Naomi Klein, αποδεικνύει με τεκμηριωμένο τρόπο πώς οι αμερικανικές πολιτικές της «ελεύθερης αγοράς» έφθασαν αν κυριαρχούν στον κόσμο μέσω της προγραμματισμένης εκμετάλλευσης και καταστροφής ανθρώπων και χωρών.
Η θεωρία της Klein περιγράφει τις διασυνδέσεις μεταξύ της οικονομικής πολιτικής, του πολέμου υπό το δόγμα «Σοκ και Δέος» και τα χρηματοδοτούμενα από τις Μυστικές Υπηρεσίες πειράματα με ηλεκτροσόκ, αποδεικνύοντας με καθηλωτικές λεπτομέρειες το πώς, πολύ γνωστά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας ήταν εσκεμμένες εφαρμογές του «Δόγματος του Σοκ».
Τα διάφορα μοντέλα της κοινωνικής μηχανικής του «παγκόσμιου τρόμου» περιλαμβάνουν:
• Το σενάριο της παγκόσμιας τρομοκρατίας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως.
• Το σενάριο της παγκόσμιας επιδημίας. Η πρόβα με την γρίππη των πτηνών αρχικά, και τον ιό Η1Ν1 σήμερα, έχει τροφοδοτήσει τους Επικυρίαρχους με πλήθος συμπερασμάτων για τις αντιδράσεις πολιτών, οργανισμών, κυβερνήσεων και ΜΜΕ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
• Το σενάριο των φυσικών καταστροφών. Όπως περιγράφει η Naomi Klein, όταν ταξίδεψε για ρεπορτάζ στη Σρι Λάνκα μετά το καταστροφικό τσουνάμι, έγινε μάρτυρας μια εξωφρενικής κατάστασης: ξένοι επενδυτές-αρπακτικά και διεθνείς τοκογλύφοι είχαν συνασπισθεί για να εκμεταλλευθούν την ατμόσφαιρα πανικού, ώστε να «βάλουν στο χέρι» όλη την ακτογραμμή με τις πανέμορφες παραλίες, απαγορεύοντας στις χιλιάδες οικογένειες των ψαράδων που ζούσαν πατροπαράδοτα εκεί να κτίσουν ξανά τα σπίτια τους. Την επόμενη φορά στη Νέα Ορλεάνη, ήταν πλέον ολοφάνερο ότι το σύστημα εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις «συλλογικού τραύματος» για να προωθήσει ριζικές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές. Η κρίση που ακολούθησε το πέρασμα του τυφώνα Κατρίνα από τη Νέα Ορλεάνη θα μπορούσε ίσως να αποτελεί το σημαντικότερο πείραμα κοινωνικής μηχανικής.
• Το σενάριο της περιβαλλοντικής κρίσης. Το άλλο σενάριο αποτελεσματικής παγκόσμιας απειλής ήταν η μόλυνση του περιβάλλοντος. Αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν πιθανότερο να επιτύχει γιατί μπορούσε να συνδεθεί με ορατές καταστάσεις, όπως η αιθαλομίχλη και η μόλυνση των υδάτων. Μπορούσαν να γίνονται προβλέψεις που θα έδειχναν ότι πλησιάζει το τέλος της Γης, και θα ήταν τόσο τρομακτικό όσο κι ένας πυρηνικός πόλεμος. Η ακρίβεια αυτών των προβλέψεων δεν ήταν το ζητούμενο.
• Σκοπός τους θα ήταν να τρομοκρατήσουν κι όχι να ενημερώσουν. Οι μάζες θα δεχθούν πιο πρόθυμα την πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, την αύξηση των φόρων και τη γραφειοκρατία, με τη δικαιολογία ότι «είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε, για να σώσουμε την Μητέρα Γη».
Το σενάριο της διατροφικής κρίσης. Στις 2 Απριλίου του 2008, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας (WB), Robert Zoellick, εξέφρασε την ανησυχία του για την άνοδο των τιμών των τροφίμων σε 33 χώρες, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνικές αναταραχές. Τα στοιχεία που βγήκαν στο φως έκαναν τους εκπροσώπους του προγράμματος World Food του ΟΗΕ να αποκαλέσουν την κρίση «σιωπηλό τσουνάμι». Σε αυτό το πλαίσιο, ο οικονομικός αναλυτής William Blum μίλησε ξεκάθαρα για μια παγκόσμια οικονομική ελίτ που παίρνει όλες τις σημαντικές αποφάσεις με κριτήριο τον φόβο και την απληστία.(Eric Walber, Food Crisis A Conspiracy?- Silent Tsunami, 17/05/08, www.rense.com/general82/food.htm)
Το σενάριο της ενεργειακής και οικονομικής κρίσης. Όταν η τιμή του πετρελαίου είχε φθάσει 147 δολάρια το βαρέλι, κανείς δεν περίμενε ότι θα έπεφτε κάτω από τα 50 δολάρια. Μήπως η διεθνής τιμή του πετρελαίου έπρεπε να πέσει για να «μελετηθούν» χωρίς «εξωτερικές» επιρροές και ανεξάρτητα μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης;
Ένας από τους ανθρώπους που φαίνονται να έχουν εσωτερική πληροφόρηση (ο τηλεοπτικός αναλυτής Jim Cramer), ανέφερε στις 6 Οκτωβρίου σε τηλεοπτική συνέντευξη (www.colbertnation.com/the-colbert-report-videos/187307/october-06-2008/jim-cramer) ότι το επόμενο βήμα (στο σενάριο της μεθοδευμένης κοινωνικής αποδόμησης) θα είναι να σταματήσουν να εφοδιάζονται με χρήματα τα τερματικά των τραπεζών (τα ATM).
• Το σενάριο της εξωγήινης απειλής. Η εισβολή εξωγήινων από το Διάστημα άρχισε να εξετάζεται σοβαρά μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και φαίνεται ότι μπορεί να έχουν ήδη γίνει πειράματα μέσα σ' αυτό το πλαίσιο. Όμως, η αντίδραση του κοινού δεν ήταν εντελώς προβλέψιμη, επειδή η απειλή δεν ήταν τόσο «αξιόπιστη».
Ωστόσο, το θέμα ότι μια συγκλονιστική εισβολή εξωγήινων που θα δείξει η τηλεόραση -ακόμα κι αν πρόκειται για κατασκευασμένη με υψηλής τεχνολογίας γραφικά ή προβολές λέιζερ στον ουρανό- μπορεί για να σπρώξει όλα τα κράτη στην αγκαλιά της παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία, υποτίθεται, θα προστατεύσει τη γη από την εισβολή. Από την άλλη, αν οι εξωγήινοι παρουσιάζονταν ως «φιλικά διακείμενοι» θα υπήρχε ένα εναλλακτικό σενάριο που θα προέβλεπε τον σχηματισμό παγκόσμιας κυβέρνησης η οποία θα εκπροσωπούσε το ενωμένο ανθρώπινο γένος σε ένα είδος γαλαξιακής ομοσπονδίας. ( βλ. Dirty Watchtower Secrets, http://www.theforbiddenknoledge.com/hardtruth/dirtywatchtowersecrets.htm), Like Father Like Son: George W. Bush and the Fake Alien Invasion, http://www.theforbiddenknowledge.com/hardtruth/fake_invasion.htm).
Σ' αυτό το πλαίσιο, οργιάζουν ήδη οι φήμες στο διαδίκτυο ότι την περίοδο απονομής του Νόμπελ Ειρήνης στον Μπαράκ Ομπάμα, ο Αμερικανός πρόεδρος θα προβεί σε δηλώσεις, μαζί με την NASA, περί εξωγήινης παρουσίας...
ΤΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΙΤ
Όπως επισημαίνει, επίσης, ο επίτιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Χάουαρτν, Νικόλαος Σταύρου, «Οι αήθεις ελίτ των μάνατζερ της νέας εποχής, εντός κι εκτός κυβέρνησης, είναι σίγουρες ότι μια φοβισμένη παγκόσμια κοινωνία, μπορεί να οδηγηθεί μέσω σοκ στη συμμόρφωση, μόνο εάν η κριτική σκέψη δεν αναμιχθεί στις προσχεδιασμένες σκευωρίες. Και ελάχιστοι άνθρωποι θέτουν ερωτήματα σε μια ατμόσφαιρα κρίσης. Τελικώς, όλες οι κρίσεις -είτε πρόκειται για χρηματοπιστωτικές ληστείες υψηλής τεχνολογίας, είτε για τυφώνες, τσουνάμι ή πολέμους- μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες, συνήθως για εκείνους που τις προκάλεσαν». (Ν. Σταύρου, «Η αποδόμηση των εθνών» Ελευθεροτυπία 18/7/09)
Η πρόσφατη ελληνική ιστορία αποτυπώνει ανάγλυφα την εμπειρία του «Δόγματος του Σοκ», όπως αυτή μπορεί να εφαρμόζεται είτε με αυταρχικές, είτε με «δημοκρατικές»εκδοχές της κοινωνικής μηχανικής. Το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης του μεταπολεμικού καπιταλισμού των εργολάβων και της αρπαχτής, γεννήθηκε μέσα στο μετεμφυλιοπολεμικό καθεστώς και γιγαντώθηκε στην περίοδο της χούντας. Στην μεταπολίτευση συνεχίσθηκε η χωροταξική αναρχία και ολοκληρώθηκε η περιβαλλοντική καταστροφή.
Το σοκ του πολέμου και της εισβολής στην Κύπρο έγινε αφορμή για την παράδοση της Οικονομίας του νησιού στο πολυεθνικό «οικονομικό θαύμα», με αποτέλεσμα την άμβλυνση των συνειδήσεων και την ελαχιστοποίηση των αντιστάσεων.
Στην Ελλάδα το σοκ της γρήγορης ένταξης στην ΕΟΚ χωρίς σχεδιασμό, και αργότερα, της πλήρους παράδοσης στην ΟΝΕ και στο ευρώ κατέστρεψαν τους βασικούς τομείς της Οικονομίας (αποβιομηχάνιση, πτώση εξαγωγών, περιορισμός αγροτικής παραγωγής) και περιθωριοποίησαν μεγάλα στρώματα του λαού. Ακολούθησε το σοκ αθρόας εισροής μεταναστών, με αποτέλεσμα τη μεγάλη ανεργία και την εκμετάλλευση της ελληνικής εργατικής τάξης. Κι όμως, όλη η ανεπανόρθωτη βλάβη παρουσιάζεται ως «αναπτυξιακό μοντέλο» από τη νεοταξική προπαγάνδα και τους εκπροσώπους της παγκοσμιοποίησης.
Αν θέλουμε βαθιά να μην ευοδωθούν τα «σκοτεινά» σενάριά τους, πρέπει να κάνουμε «ένα άλμα πάνω από τη φθορά», όπως θα 'λεγε ο Ελύτης, να αρνηθούμε τον φόβο και να οργανώσουμε την αποτελεσματική μας άμυνα, ως πολίτες που αρνούμαστε να αποδεχθούμε την εθνοκτονία μας, επειδή το θέλουν «τα παιχνίδια πανικού» της Νέας Τάξης.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
• Naomi Klein, The Shock Doctrine, Knopf Canada, 2007 Friend Tischler , Manifesto for Democratic Revolt, 2008 Ο. Λανς Μπένετ, Ειδήσεις - Η πολιτική των ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Αθήνα 1999
• Ρόμπερτ Μακναμάρα
Ο Ρόμπερτ Μακναμάρα θεωρείται ως ο εντολέας για τη δημιουργία της επιτροπής του «Σιδηρού όρους».
Υπήρξε «γεράκι» και φανατικός αντικομουνιστής, μέλος του CFR και από τους πρωτεργάτες
της ανθελληνικής στάσης των ΗΠΑ στο Κυπριακό. Σε αναφορά του το 1962, έλεγε:
«ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΚΟΠΕΥΤΗ, ΤΗΣ ΕΝΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ»!!
άρθρο του Λεωνίδα Αποσκίτη
Πέμπτη, Ιανουαρίου 21, 2010
Και ο ρατσισμός καλά κρατεί…
Μ’ αφορμή την επίθεση στη Συναγωγή των Εβραίων
στα Χανιά της Κρήτης.
Ο Μωάμεθ ζήτησε απ’ τους πιστούς του
να σέβονται δυο θρησκεύματα:
τον Ιουδαϊσμό και το Χριστιανισμό.
Ήταν…βάρβαρος ο Μωάμεθ!
Πολιτισμένοι αποδείχτηκαν οι Χριστιανοί.
Εξαφάνισαν όλα τα τζαμιά απ’ την Ελλάδα,
ενώ οι βυζαντινές εκκλησιές στέκουν ολόρθες
και στο Ισραήλ και στην Τουρκία.
Οι Χριστιανοί διδάσκουν στα παιδιά τους
την Παλαιά Διαθήκη των Εβραίων.
Ταυτόχρονα εξορμούν πάνω στις συναγωγές
των Εβραίων και τις καταστρέφουν.
Προσπαθούν να μιμηθούν τους προγόνους τους,
που κατέσκαψαν τα ιερά της Ελληνικής θρησκείας.
Πού είναι η ανεξιθρησκία των Ελλήνων;
Έδωσε τη θέση της στο χριστιανικό ρατσισμό.
Πας μη Χριστιανός βάρβαρος…
ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΧΑΝΙΩΝ (ΙΑΝ. 2010)
Τον Ιανουάριο του 2010 δύο φορές (μία στις 5 Ιανουαρίου και μία στις 16) η Συναγωγή των Χανίων έγινε στόχος εμπρηστών. Καθώς τα αποτελέσματα της πρώτης φοράς δεν ήταν θεαματικά, επανήλθαν κατορθώνοντας να κάψουν συνολικά 2.500 παλιά και σπάνια βιβλία, μέρος του αρχείου και πολύτιμα αντικείμενα. Την πρώτη φορά είχαν ήδη καεί η ξύλινη οροφή, το πάτωμα, η εσωτερική σκάλα. Τώρα όσα αντικείμενα διεσώθησαν μεταφέρθηκαν αλλού και η κατεστραμμένη Συναγωγή έκλεισε. Η Συναγωγή των Χανίων είναι το μοναδικό ίχνος εβραϊκής παρουσίας στην Κρήτη μετά από 2.400 χρόνια εβραϊκής ζωής σ’ αυτό το νησί. Το 1999 ολοκληρώθηκε η αναστήλωσή της και άρχισε να λειτουργεί ως επισκέψιμο μνημείο πολιτισμού, κόσμημα αρχαιολογικό, αρχιτεκτονικό και συγχρόνως τόπος μνήμης για τους 265 Εβραίους των Χανίων που εκτοπίστηκαν από τους ναζί με πλοίο που βυθίστηκε. Η Συναγωγή αυτή, σε μια πόλη δίχως κοινότητα, μιλούσε για το παρελθόν και αποτελούσε έναν ανοιχτό χώρο συνεύρεσης επισκεπτών και ερευνητών με την πλούσια βιβλιοθήκη και το αρχείο της.
Εμείς, ιστορικοί, κοινωνικοί επιστήμονες και όσοι άλλοι συμμετέχουμε στην «Συνάντηση Κοινωνικής Ιστορίας για τη Δεκαετία του ’40», θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνες αυτές τις ενέργειες, δείγματα ανόδου μιας επιθετικής ακροδεξιάς, ρατσιστικής, αντισημιτικής και ξενόφοβης. Oι επιθέσεις αυτές, που τον τελευταίο καιρό πολλαπλασιάζονται στην Ελλάδα, είναι πολύ ανησυχητικό σημάδι και απαιτούν εγρήγορση. Καταγγέλλουμε τις ναζιστικής έμπνευσης κινήσεις, που συμβαίνουν λίγες ημέρες πριν την Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Δηλώνουμε επίσης τη συμπαράστασή μας στην ολιγομελή ομάδα εθελοντών που κρατούσε ανοιχτή τη Συναγωγή με προσωπικό μόχθο.
στα Χανιά της Κρήτης.
Ο Μωάμεθ ζήτησε απ’ τους πιστούς του
να σέβονται δυο θρησκεύματα:
τον Ιουδαϊσμό και το Χριστιανισμό.
Ήταν…βάρβαρος ο Μωάμεθ!
Πολιτισμένοι αποδείχτηκαν οι Χριστιανοί.
Εξαφάνισαν όλα τα τζαμιά απ’ την Ελλάδα,
ενώ οι βυζαντινές εκκλησιές στέκουν ολόρθες
και στο Ισραήλ και στην Τουρκία.
Οι Χριστιανοί διδάσκουν στα παιδιά τους
την Παλαιά Διαθήκη των Εβραίων.
Ταυτόχρονα εξορμούν πάνω στις συναγωγές
των Εβραίων και τις καταστρέφουν.
Προσπαθούν να μιμηθούν τους προγόνους τους,
που κατέσκαψαν τα ιερά της Ελληνικής θρησκείας.
Πού είναι η ανεξιθρησκία των Ελλήνων;
Έδωσε τη θέση της στο χριστιανικό ρατσισμό.
Πας μη Χριστιανός βάρβαρος…
ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΧΑΝΙΩΝ (ΙΑΝ. 2010)
Τον Ιανουάριο του 2010 δύο φορές (μία στις 5 Ιανουαρίου και μία στις 16) η Συναγωγή των Χανίων έγινε στόχος εμπρηστών. Καθώς τα αποτελέσματα της πρώτης φοράς δεν ήταν θεαματικά, επανήλθαν κατορθώνοντας να κάψουν συνολικά 2.500 παλιά και σπάνια βιβλία, μέρος του αρχείου και πολύτιμα αντικείμενα. Την πρώτη φορά είχαν ήδη καεί η ξύλινη οροφή, το πάτωμα, η εσωτερική σκάλα. Τώρα όσα αντικείμενα διεσώθησαν μεταφέρθηκαν αλλού και η κατεστραμμένη Συναγωγή έκλεισε. Η Συναγωγή των Χανίων είναι το μοναδικό ίχνος εβραϊκής παρουσίας στην Κρήτη μετά από 2.400 χρόνια εβραϊκής ζωής σ’ αυτό το νησί. Το 1999 ολοκληρώθηκε η αναστήλωσή της και άρχισε να λειτουργεί ως επισκέψιμο μνημείο πολιτισμού, κόσμημα αρχαιολογικό, αρχιτεκτονικό και συγχρόνως τόπος μνήμης για τους 265 Εβραίους των Χανίων που εκτοπίστηκαν από τους ναζί με πλοίο που βυθίστηκε. Η Συναγωγή αυτή, σε μια πόλη δίχως κοινότητα, μιλούσε για το παρελθόν και αποτελούσε έναν ανοιχτό χώρο συνεύρεσης επισκεπτών και ερευνητών με την πλούσια βιβλιοθήκη και το αρχείο της.
Εμείς, ιστορικοί, κοινωνικοί επιστήμονες και όσοι άλλοι συμμετέχουμε στην «Συνάντηση Κοινωνικής Ιστορίας για τη Δεκαετία του ’40», θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνες αυτές τις ενέργειες, δείγματα ανόδου μιας επιθετικής ακροδεξιάς, ρατσιστικής, αντισημιτικής και ξενόφοβης. Oι επιθέσεις αυτές, που τον τελευταίο καιρό πολλαπλασιάζονται στην Ελλάδα, είναι πολύ ανησυχητικό σημάδι και απαιτούν εγρήγορση. Καταγγέλλουμε τις ναζιστικής έμπνευσης κινήσεις, που συμβαίνουν λίγες ημέρες πριν την Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Δηλώνουμε επίσης τη συμπαράστασή μας στην ολιγομελή ομάδα εθελοντών που κρατούσε ανοιχτή τη Συναγωγή με προσωπικό μόχθο.
Για το «ολοκαύτωμα» του Αγίου Λαυρεντίου
Είκοσι μέρες μετά.
Ακούστηκαν πολλά τούτες τις μέρες.
Για όλα αυτά βέβαια ευθύνονται τα ΜΜΕ
και κυρίως εκείνος ο Μπουκώρος,
με το πρωτοσέλιδο κείμενό του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Ακολούθησαν κι άλλα ΜΜΕ, πανελλαδικά
και η υπόθεση τράβηξε το γνωστό δρόμο.
Το δρόμο της διαστροφής των πάντων.
Ας ανακεφαλαιώσω.
Ήταν έγκλημα ο πυρπολισμός του οίκου των νέων.
Έγκλημα ανεγκέφαλων ήταν, σαν κι αυτά
που γίνονται καθημερινά σε πόλεις και χωριά.
Θα μπορούσε κάποιος να το επανορθώσει;
Φυσικά, αν και η «φωτιά» δε σβήνει εύκολα…
Ο Δήμος Αρτέμιδας πρότεινε στους δυο νέους
να τους προσφέρει στέγη σ’ όλη την επικράτειά του.
Οι νέοι το αρνήθηκαν, αν και το επιζήτησαν.
Δεν ξέρω πού οφείλεται η άρνησή τους…
Ίσως να βρεθούν σε άλλα μέρη,
ξένοι όπως και στον Άγιο Λαυρέντιο.
Θα έχουν παραμάσχαλα τα «παράσημα»
από το ρατσισμό του χωριού…
Δυο λόγια έχω να τους πω,
μιας και βαρέθηκα τις ανούσιες πορείες:
------------------------------
Το χωριό το υμνήσανε πολλοί.
Άλλοι απ’ αυτούς το ζήσανε επιδερμικά μέσα στις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Άλλοι υμνολογήσανε τις ρίζες τις δικές τους,
που κρατούσαν απ’ το χωριό.
Άλλοι πουλούσαν βουκολικό ρομαντισμό
σ’ αυτούς που πλαντάζανε μέσα στην πόλη.
Το χωριό οι υμνητές του δεν το ζήσανε,
ούτε και ήθελαν να το ζήσουν.
Γεύονταν τις ομορφιές του,
όπως γεύονταν και οι χωριάτες τα φώτα της πόλης.
Οι χωριάτες γύριζαν «φωτισμένοι» στο χωριό,
οι αστοί επέστρεφαν στην πόλη
για να διηγηθούν τις εμπειρίες τους με τους χωριάτες.
Το χωριό δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από την πόλη πια,
είχε αφομοιώσει όλη τη βρωμιά της πόλης.
Οι τελευταίοι σοφοί γέροντες έφευγαν,
οι νέοι του χωριού ακολουθούσαν τα πρότυπα της πόλης.
Έτσι γινόταν πάντα.
Τώρα όμως η τεχνολογία έκανε θαύματα.
Η πουτανιά της πόλης έφτανε αυθημερόν στο χωριό,
η πονηριά του χωριού είχε μπολιάσει αρχέγονα την πόλη.
Ο Άλλος θέλησε να τα ζήσει όλα.
Είχε ζήσει την πόλη, είχε ζήσει και την ερημιά.
Πήγε στο χωριό να ολοκληρώσει τα βιώματά του όλα.
Ένα χωριάτη δεινάνθρωπο βρήκε κι εκεί,
με την αγάπη και το μίσος του.
Βρήκε την αγάπη μόνο στον παπά του χωριού.
Δεν ήταν σαν τους άλλους ο Άλλος,
απλά έψαχνε να βρει κι Άλλους μέσα στους άλλους.
Οι Άλλοι ίσως ήταν πολλοί αλλά ήταν σκόρπιοι …
Ακούστηκαν πολλά τούτες τις μέρες.
Για όλα αυτά βέβαια ευθύνονται τα ΜΜΕ
και κυρίως εκείνος ο Μπουκώρος,
με το πρωτοσέλιδο κείμενό του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Ακολούθησαν κι άλλα ΜΜΕ, πανελλαδικά
και η υπόθεση τράβηξε το γνωστό δρόμο.
Το δρόμο της διαστροφής των πάντων.
Ας ανακεφαλαιώσω.
Ήταν έγκλημα ο πυρπολισμός του οίκου των νέων.
Έγκλημα ανεγκέφαλων ήταν, σαν κι αυτά
που γίνονται καθημερινά σε πόλεις και χωριά.
Θα μπορούσε κάποιος να το επανορθώσει;
Φυσικά, αν και η «φωτιά» δε σβήνει εύκολα…
Ο Δήμος Αρτέμιδας πρότεινε στους δυο νέους
να τους προσφέρει στέγη σ’ όλη την επικράτειά του.
Οι νέοι το αρνήθηκαν, αν και το επιζήτησαν.
Δεν ξέρω πού οφείλεται η άρνησή τους…
Ίσως να βρεθούν σε άλλα μέρη,
ξένοι όπως και στον Άγιο Λαυρέντιο.
Θα έχουν παραμάσχαλα τα «παράσημα»
από το ρατσισμό του χωριού…
Δυο λόγια έχω να τους πω,
μιας και βαρέθηκα τις ανούσιες πορείες:
------------------------------
Το χωριό το υμνήσανε πολλοί.
Άλλοι απ’ αυτούς το ζήσανε επιδερμικά μέσα στις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Άλλοι υμνολογήσανε τις ρίζες τις δικές τους,
που κρατούσαν απ’ το χωριό.
Άλλοι πουλούσαν βουκολικό ρομαντισμό
σ’ αυτούς που πλαντάζανε μέσα στην πόλη.
Το χωριό οι υμνητές του δεν το ζήσανε,
ούτε και ήθελαν να το ζήσουν.
Γεύονταν τις ομορφιές του,
όπως γεύονταν και οι χωριάτες τα φώτα της πόλης.
Οι χωριάτες γύριζαν «φωτισμένοι» στο χωριό,
οι αστοί επέστρεφαν στην πόλη
για να διηγηθούν τις εμπειρίες τους με τους χωριάτες.
Το χωριό δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από την πόλη πια,
είχε αφομοιώσει όλη τη βρωμιά της πόλης.
Οι τελευταίοι σοφοί γέροντες έφευγαν,
οι νέοι του χωριού ακολουθούσαν τα πρότυπα της πόλης.
Έτσι γινόταν πάντα.
Τώρα όμως η τεχνολογία έκανε θαύματα.
Η πουτανιά της πόλης έφτανε αυθημερόν στο χωριό,
η πονηριά του χωριού είχε μπολιάσει αρχέγονα την πόλη.
Ο Άλλος θέλησε να τα ζήσει όλα.
Είχε ζήσει την πόλη, είχε ζήσει και την ερημιά.
Πήγε στο χωριό να ολοκληρώσει τα βιώματά του όλα.
Ένα χωριάτη δεινάνθρωπο βρήκε κι εκεί,
με την αγάπη και το μίσος του.
Βρήκε την αγάπη μόνο στον παπά του χωριού.
Δεν ήταν σαν τους άλλους ο Άλλος,
απλά έψαχνε να βρει κι Άλλους μέσα στους άλλους.
Οι Άλλοι ίσως ήταν πολλοί αλλά ήταν σκόρπιοι …
Δευτέρα, Ιανουαρίου 18, 2010
«Οικολογικές» απάτες
Μου έστειλε το άρθρο κάποιος «anemokamenos.
Μόνο ανεμοπαρμένος δεν είναι ο συντάκτης του άρθρου.
Τον ευχαριστώ από καρδιάς, γιατί νιώθω ότι δεν είμαι μόνος.
ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Η κυβέρνηση ετοιμάζει νόμο «δημοσίου συμφέροντος» για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας που επιταχύνει τις διαδικασίες και εγκρίσεις για την ανέγερση ανεμογεννητριών στην Ελλάδα. Αν και σε πρώτη ματιά ίσως πιστέψουμε ότι με την ενέργεια αυτή βοηθάμε να σωθεί ο πλανήτης μας, μια βαθύτερη εξέταση του θέματος αποκαλύπτει το αντίθετο.
Το νομοσχέδιο της «Πράσινης Ανάπτυξης» θα επιτρέπει την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε απόσταση 500 μέτρων από σπίτια και οικισμούς, θα επιτρέπει να απαλλοτριωθούν ιδιωτικοί δρόμοι και να διασχίζονται ιδιοκτησίες για τη δημιουργία οδών πρόσβασης. Λόγω εθνικού συμφέροντος και χωρίς περιβαλλοντική προτεραιότητα, θα είναι πια διαθέσιμες για αιολικά πάρκα περιοχές χαρακτηρισμένες ως δασικές, εξαιρετικού φυσικού κάλλους, και Natura, βουνοκορφές και βιότοποι, οι οποίες μέχρι σήμερα ήταν αλώβητες από ανθρώπινες επεμβάσεις.
Το να αποψιλωθούν βουνά από βλάστηση, δασική ή μεσογειακή, για να εγκατασταθούν βιομηχανικά αιολικά πάρκα μοιάζει ασύμβατο με μία πρωτοβουλία που έχει ονομασθεί «Πράσινη Ανάπτυξη».
Οι βιομηχανικές ανεμογεννήτριες δημιουργούν αρνητικές επιπτώσεις στους ανθρώπους και στη φύση, κατ’ επέκταση και στον τουρισμό, στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, στους εθνικούς προϋπολογισμούς και στην ανταγωνιστικότητα, χωρίς οικονομικό η περιβαλλοντικό όφελος για τη χώρα.
Τα αιολικά πάρκα είναι ανεπανόρθωτες βιομηχανικές επεμβάσεις στο τοπίο
• Οι σημερινές ανεμογεννήτριες είναι σιδηροκατασκευές ύψους 80, 100 και 120 μέτρων (όσο ένα κτίριο 40 ορόφων) και εγκαθίστανται ανά 10-20, μέχρι και 80 μαζί. Για ένα πάρκο 85 ανεμογεννητριών των 150μ (V90), απαιτούνται 25.000 στρέμματα γης -- απέραντη γη για μικρή απόδοση.
• Η τρύπα που σκάβεται για τα θεμέλια μιας ανεμογεννήτριας έχει όγκο ανάλογο με μια πισίνα 25 μέτρων, ενώ για κάθε θεμέλιο απαιτούνται 65 κυβικά μέτρα σκυρόδεμα.
• Σκάβεται εκτεταμένο οδικό δίκτυο γιά τη μεταφορά και έγερση των ανεμογεννητριών, καθώς και την πρόσβαση μεταξύ τους.
• Τα αιολικά πάρκα συνδέονται με το κεντρικό δίκτυο μέσω γραμμών μεταφορών ενέργειας υψηλής τάσης -- δηλαδή επιπλέον χωματουργικές εργασίες, πυλώνες υψηλής τάσης, υπέργειες γραμμές και υποβρύχιες καλωδιώσεις.
• Η πραγματική διάρκεια ζωής των ανεμογεννητριών είναι 15 χρόνια και μετά χρειάζονται αποσυναρμολόγηση.
Τα αιολικά πάρκα δημιουργούν αρνητικές επιπτώσεις στους ανθρώπους, στη φύση και στην πολιτιστική μας κληρονομιά
• Τα αιολικά πάρκα υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των γειτονικών κοινοτήτων, σε σημείο να προσβάλλεται ακόμη και η υγεία τους. Είναι τεκμηριωμένο ότι οι στροβιλισμοί, ο θόρυβος των ελίκων, και οι υπόηχοι διαταράζουν τον ύπνο και δημιουργούν ημικρανίες, αρρυθμίες και καταστάσεις άγχους.
• Οι αλλαγές που τα αιολικά πάρκα χαράζουν στο περιβάλλον υποβαθμίζουν βίαια την αξία της γης και των ακινήτων (στη Δανία κατά 40%).
• Τα αιολικά πάρκα απωθούν ανεπανόρθωτα τον τουρισμό και εξαλείφουν σημαντικές θέσεις εργασίας χωρίς να προσφέρουν αντίστοιχες μόνιμες θέσεις – ένα αιολικό πάρκο θα προσλάβει ένα μόνο υπάλληλο συντήρησης.
• Τα αιολικά πάρκα αλλοιώνουν σημαντικά την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μέσω της επιβλαβούς επίδρασής τους στο τοπίο. Μία πολιτιστική ιστορία χιλιετιών καταστρέφεται σε ένα χρόνο.
• Τα αιολικά πάρκα θέτουν σε κίνδυνο την άγρια φύση, ειδικά τα αποδημητικά πουλιά και τις νυχτερίδες, καταστρέφουν την χλωρίδα & πανίδα και τους φυσικούς βιότοπους. Η ισορροπία των οικοσυστημάτων όπου δημιουργούνται αιολικά πάρκα διαταράσσεται ανεπανόρθωτα.
• Η διαρροή λιπαντικών και η εκτεταμένη χρήση του σκυροδέματος για τα θεμέλια και τα συνοδευτικά έργα προκαλούν ρύπανση και μόλυνση του εδάφους, των ρευμάτων, των ποταμών και των υπόγειων υδάτων.
• Η διαδικασία ανέγερσης ανεμογεννητριών προκαλεί ρωγμές στο υπέδαφος.
Τα αιολικά πάρκα είναι ασύμφορα
• H ενέργεια που παράγουν οι ανεμογεννήτριες δεν αποθηκεύεται.
• Ενέργεια παραγόμενη από ανεμογεννήτριες, λόγω της αστάθειας του ρυθμού παραγωγής (ο άνεμος είναι απρόβλεπτος και συνεχώς αλλάζει ισχύ), απαιτεί εφεδρική εγκατεστημένη ισχύς, που σημαίνει διπλό κόστος εγκατάστασης.
• Η απαραίτητη σύνδεση με το κεντρικό δίκτυο απαιτεί μεγάλες δαπάνες εγκατάστασης, ενώ οι απώλειες ενέργειας στη μεταφορά είναι επίσης μεγάλες.
• Οι ανεμογεννήτριες παράγουν ρεύμα μόνο όταν η ισχύς του ανέμου είναι μεταξύ 4 και 8 Mποφώρ. Η παραγωγή της ανεμογεννήτριας μεταβάλλεται ανάλογα με την τρίτη δύναμη της ταχύτητας του ανέμου, που σημαίνει ότι η παραγόμενη ισχύς πέφτει απότομα εξαιρετικά χαμηλά όταν μειωθεί η ταχύτητα του ανέμου. Αν η ισχύς του ανέμου δηλαδή από το ανώτερο σημείο στα 7/8 Μποφόρ πέσει στα 4 Μποφόρ, η παραγωγή μειώνεται από το 100% στο 12,5% (1/2 x 1/2 x 1/2 = 1/8).
• Η αναμενόμενη, και συνεπώς επιδοτούμενη, απόδοση απέχει πολύ από την πραγματική. Ενδεικτικά, στις ΗΠΑ, η μέση απόδοση των αιολικών πάρκων είναι το 12.7% της μέγιστης δυνατής.
• Συνολικά, η εκπομπή CO2 και η κατανάλωση ενέργειας για την κατασκευή, μεταφορά και εγκατάσταση των αιολικών πάρκων εξανεμίζει το όποιο περιβαλλοντικό όφελος από τη λειτουργία τους.
Τα αιολικά πάρκα υπάρχουν λόγω των γενναίων επιδοτήσεων
• Μετά από δεκαετίες τεχνολογικής εξέλιξης, τα αιολικά πάρκα παραμένουν οικονομικά μη-βιώσιμα και εξαρτώνται από κολοσσιαία ποσά δημοσίου χρήματος. Το νομοσχέδιο ενθαρρύνει προκλητικά τον επιχειρηματία να διεκδικήσει τις επιδοτήσεις για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών και τη συμβατικά προσυμφωνημένη πώληση του ρεύματος σε εγγυημένα ακριβότερες τιμές. Το ρεύμα από τα αιολικά πάρκα είναι κατά 400% ακριβότερο από οποιαδήποτε συμβατική πηγή και το επιπλέον κόστος θα εμφανιστεί στους λογαριασμούς των καταναλωτών της ΔΕΗ από το 2011. Ο επιχειρηματίας θα κερδοφορεί από τις επιδοτήσεις σε βάρος των φορολογούμενων και των καταναλωτών, παράλληλα μηδενίζοντας τις αντικειμενικές αξίες των γειτονικών ακινήτων και προσβάλλοντας την υγεία των περιοίκων.
Προς τι λοιπόν η εθνική προτεραιότητα; Βιαζόμαστε να εγκαταστήσουμε αιολικά πάρκα που θα καταστρέψουν τα νησιά και τα βουνά μας, για να έχουμε ακριβότερο ρεύμα, χωρίς κανένα ενεργειακό ή περιβαλλοντικό όφελος.
Χρειάζεται τουλάχιστον απαιτητική χωροθέτηση που θα λαμβάνει υπόψη την άποψη των κατοίκων στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος που ζούνε και την ανεκτίμητη αξία του Ελληνικού τοπίου. Όπως διαμορφώνεται το νομοσχέδιο, τα αιολικά πάρκα θα βρίσκονται στην αυλή του καθενός:
http://www.rae.gr/lic/FI-anns.html
http://www.rae.gr/GIS/framesetup.asp
http://www.nytimes.com/2009/08/29/business/energy-environment/29iht-sustain.html
Το νομοσχέδιο ανοίγει το δρόμο για την ελεύθερη εγκατάσταση έργων ΑΠΕ, όπου θέλουν οι επιχειρηματίες/επιδοτούμενοι, σε βάρος των δασών και του περιβάλλοντος:
http://www.eksegersi.gr/keimena12/581/ananewsimes.htm
Δύο σημαντικές ελληνικές περιβαλλοντικές οργανώσεις εκφράζουν λεπτομερώς τις απόψεις τους για το νομοσχέδιο και προτείνουν μια υπεύθυνη και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων: μέτρα για τη μείωση της κατανάλωσης του ηλεκτρικού, στήριξη μικρής κλίμακας και διαφορετικών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και, βέβαια, χωροθέτηση ανεμογεννητριών, που λαμβάνει υπόψη τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς, συν την άποψη των τοπικών κοινοτήτων.
http://www.diktioaigaiou.gr/contents/media/File/aiolika/Prop_APE_teliko_t.pdf
http://windwatch.gr/forum/t-209861/
Αναφορές στη διαφθορά και διαπλοκή πίσω από την Πράσινη Ανάπτυξη:
http://www.nytimes.com/2009/12/14/world/europe/14wind.html?_r=1
http://www.antinews.gr/?p=27290
http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/01/blog-post_7003.html
http://www.eksegersi.gr/keimena12/580/giati.htm
Η δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου θα ολοκληρωθεί στις 15 Ιανουαρίου 2010, και η άποψή σας μετράει: http://www.opengov.gr/minenv/
Μόνο ανεμοπαρμένος δεν είναι ο συντάκτης του άρθρου.
Τον ευχαριστώ από καρδιάς, γιατί νιώθω ότι δεν είμαι μόνος.
ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Η κυβέρνηση ετοιμάζει νόμο «δημοσίου συμφέροντος» για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας που επιταχύνει τις διαδικασίες και εγκρίσεις για την ανέγερση ανεμογεννητριών στην Ελλάδα. Αν και σε πρώτη ματιά ίσως πιστέψουμε ότι με την ενέργεια αυτή βοηθάμε να σωθεί ο πλανήτης μας, μια βαθύτερη εξέταση του θέματος αποκαλύπτει το αντίθετο.
Το νομοσχέδιο της «Πράσινης Ανάπτυξης» θα επιτρέπει την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε απόσταση 500 μέτρων από σπίτια και οικισμούς, θα επιτρέπει να απαλλοτριωθούν ιδιωτικοί δρόμοι και να διασχίζονται ιδιοκτησίες για τη δημιουργία οδών πρόσβασης. Λόγω εθνικού συμφέροντος και χωρίς περιβαλλοντική προτεραιότητα, θα είναι πια διαθέσιμες για αιολικά πάρκα περιοχές χαρακτηρισμένες ως δασικές, εξαιρετικού φυσικού κάλλους, και Natura, βουνοκορφές και βιότοποι, οι οποίες μέχρι σήμερα ήταν αλώβητες από ανθρώπινες επεμβάσεις.
Το να αποψιλωθούν βουνά από βλάστηση, δασική ή μεσογειακή, για να εγκατασταθούν βιομηχανικά αιολικά πάρκα μοιάζει ασύμβατο με μία πρωτοβουλία που έχει ονομασθεί «Πράσινη Ανάπτυξη».
Οι βιομηχανικές ανεμογεννήτριες δημιουργούν αρνητικές επιπτώσεις στους ανθρώπους και στη φύση, κατ’ επέκταση και στον τουρισμό, στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, στους εθνικούς προϋπολογισμούς και στην ανταγωνιστικότητα, χωρίς οικονομικό η περιβαλλοντικό όφελος για τη χώρα.
Τα αιολικά πάρκα είναι ανεπανόρθωτες βιομηχανικές επεμβάσεις στο τοπίο
• Οι σημερινές ανεμογεννήτριες είναι σιδηροκατασκευές ύψους 80, 100 και 120 μέτρων (όσο ένα κτίριο 40 ορόφων) και εγκαθίστανται ανά 10-20, μέχρι και 80 μαζί. Για ένα πάρκο 85 ανεμογεννητριών των 150μ (V90), απαιτούνται 25.000 στρέμματα γης -- απέραντη γη για μικρή απόδοση.
• Η τρύπα που σκάβεται για τα θεμέλια μιας ανεμογεννήτριας έχει όγκο ανάλογο με μια πισίνα 25 μέτρων, ενώ για κάθε θεμέλιο απαιτούνται 65 κυβικά μέτρα σκυρόδεμα.
• Σκάβεται εκτεταμένο οδικό δίκτυο γιά τη μεταφορά και έγερση των ανεμογεννητριών, καθώς και την πρόσβαση μεταξύ τους.
• Τα αιολικά πάρκα συνδέονται με το κεντρικό δίκτυο μέσω γραμμών μεταφορών ενέργειας υψηλής τάσης -- δηλαδή επιπλέον χωματουργικές εργασίες, πυλώνες υψηλής τάσης, υπέργειες γραμμές και υποβρύχιες καλωδιώσεις.
• Η πραγματική διάρκεια ζωής των ανεμογεννητριών είναι 15 χρόνια και μετά χρειάζονται αποσυναρμολόγηση.
Τα αιολικά πάρκα δημιουργούν αρνητικές επιπτώσεις στους ανθρώπους, στη φύση και στην πολιτιστική μας κληρονομιά
• Τα αιολικά πάρκα υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των γειτονικών κοινοτήτων, σε σημείο να προσβάλλεται ακόμη και η υγεία τους. Είναι τεκμηριωμένο ότι οι στροβιλισμοί, ο θόρυβος των ελίκων, και οι υπόηχοι διαταράζουν τον ύπνο και δημιουργούν ημικρανίες, αρρυθμίες και καταστάσεις άγχους.
• Οι αλλαγές που τα αιολικά πάρκα χαράζουν στο περιβάλλον υποβαθμίζουν βίαια την αξία της γης και των ακινήτων (στη Δανία κατά 40%).
• Τα αιολικά πάρκα απωθούν ανεπανόρθωτα τον τουρισμό και εξαλείφουν σημαντικές θέσεις εργασίας χωρίς να προσφέρουν αντίστοιχες μόνιμες θέσεις – ένα αιολικό πάρκο θα προσλάβει ένα μόνο υπάλληλο συντήρησης.
• Τα αιολικά πάρκα αλλοιώνουν σημαντικά την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μέσω της επιβλαβούς επίδρασής τους στο τοπίο. Μία πολιτιστική ιστορία χιλιετιών καταστρέφεται σε ένα χρόνο.
• Τα αιολικά πάρκα θέτουν σε κίνδυνο την άγρια φύση, ειδικά τα αποδημητικά πουλιά και τις νυχτερίδες, καταστρέφουν την χλωρίδα & πανίδα και τους φυσικούς βιότοπους. Η ισορροπία των οικοσυστημάτων όπου δημιουργούνται αιολικά πάρκα διαταράσσεται ανεπανόρθωτα.
• Η διαρροή λιπαντικών και η εκτεταμένη χρήση του σκυροδέματος για τα θεμέλια και τα συνοδευτικά έργα προκαλούν ρύπανση και μόλυνση του εδάφους, των ρευμάτων, των ποταμών και των υπόγειων υδάτων.
• Η διαδικασία ανέγερσης ανεμογεννητριών προκαλεί ρωγμές στο υπέδαφος.
Τα αιολικά πάρκα είναι ασύμφορα
• H ενέργεια που παράγουν οι ανεμογεννήτριες δεν αποθηκεύεται.
• Ενέργεια παραγόμενη από ανεμογεννήτριες, λόγω της αστάθειας του ρυθμού παραγωγής (ο άνεμος είναι απρόβλεπτος και συνεχώς αλλάζει ισχύ), απαιτεί εφεδρική εγκατεστημένη ισχύς, που σημαίνει διπλό κόστος εγκατάστασης.
• Η απαραίτητη σύνδεση με το κεντρικό δίκτυο απαιτεί μεγάλες δαπάνες εγκατάστασης, ενώ οι απώλειες ενέργειας στη μεταφορά είναι επίσης μεγάλες.
• Οι ανεμογεννήτριες παράγουν ρεύμα μόνο όταν η ισχύς του ανέμου είναι μεταξύ 4 και 8 Mποφώρ. Η παραγωγή της ανεμογεννήτριας μεταβάλλεται ανάλογα με την τρίτη δύναμη της ταχύτητας του ανέμου, που σημαίνει ότι η παραγόμενη ισχύς πέφτει απότομα εξαιρετικά χαμηλά όταν μειωθεί η ταχύτητα του ανέμου. Αν η ισχύς του ανέμου δηλαδή από το ανώτερο σημείο στα 7/8 Μποφόρ πέσει στα 4 Μποφόρ, η παραγωγή μειώνεται από το 100% στο 12,5% (1/2 x 1/2 x 1/2 = 1/8).
• Η αναμενόμενη, και συνεπώς επιδοτούμενη, απόδοση απέχει πολύ από την πραγματική. Ενδεικτικά, στις ΗΠΑ, η μέση απόδοση των αιολικών πάρκων είναι το 12.7% της μέγιστης δυνατής.
• Συνολικά, η εκπομπή CO2 και η κατανάλωση ενέργειας για την κατασκευή, μεταφορά και εγκατάσταση των αιολικών πάρκων εξανεμίζει το όποιο περιβαλλοντικό όφελος από τη λειτουργία τους.
Τα αιολικά πάρκα υπάρχουν λόγω των γενναίων επιδοτήσεων
• Μετά από δεκαετίες τεχνολογικής εξέλιξης, τα αιολικά πάρκα παραμένουν οικονομικά μη-βιώσιμα και εξαρτώνται από κολοσσιαία ποσά δημοσίου χρήματος. Το νομοσχέδιο ενθαρρύνει προκλητικά τον επιχειρηματία να διεκδικήσει τις επιδοτήσεις για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών και τη συμβατικά προσυμφωνημένη πώληση του ρεύματος σε εγγυημένα ακριβότερες τιμές. Το ρεύμα από τα αιολικά πάρκα είναι κατά 400% ακριβότερο από οποιαδήποτε συμβατική πηγή και το επιπλέον κόστος θα εμφανιστεί στους λογαριασμούς των καταναλωτών της ΔΕΗ από το 2011. Ο επιχειρηματίας θα κερδοφορεί από τις επιδοτήσεις σε βάρος των φορολογούμενων και των καταναλωτών, παράλληλα μηδενίζοντας τις αντικειμενικές αξίες των γειτονικών ακινήτων και προσβάλλοντας την υγεία των περιοίκων.
Προς τι λοιπόν η εθνική προτεραιότητα; Βιαζόμαστε να εγκαταστήσουμε αιολικά πάρκα που θα καταστρέψουν τα νησιά και τα βουνά μας, για να έχουμε ακριβότερο ρεύμα, χωρίς κανένα ενεργειακό ή περιβαλλοντικό όφελος.
Χρειάζεται τουλάχιστον απαιτητική χωροθέτηση που θα λαμβάνει υπόψη την άποψη των κατοίκων στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος που ζούνε και την ανεκτίμητη αξία του Ελληνικού τοπίου. Όπως διαμορφώνεται το νομοσχέδιο, τα αιολικά πάρκα θα βρίσκονται στην αυλή του καθενός:
http://www.rae.gr/lic/FI-anns.html
http://www.rae.gr/GIS/framesetup.asp
http://www.nytimes.com/2009/08/29/business/energy-environment/29iht-sustain.html
Το νομοσχέδιο ανοίγει το δρόμο για την ελεύθερη εγκατάσταση έργων ΑΠΕ, όπου θέλουν οι επιχειρηματίες/επιδοτούμενοι, σε βάρος των δασών και του περιβάλλοντος:
http://www.eksegersi.gr/keimena12/581/ananewsimes.htm
Δύο σημαντικές ελληνικές περιβαλλοντικές οργανώσεις εκφράζουν λεπτομερώς τις απόψεις τους για το νομοσχέδιο και προτείνουν μια υπεύθυνη και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων: μέτρα για τη μείωση της κατανάλωσης του ηλεκτρικού, στήριξη μικρής κλίμακας και διαφορετικών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και, βέβαια, χωροθέτηση ανεμογεννητριών, που λαμβάνει υπόψη τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς, συν την άποψη των τοπικών κοινοτήτων.
http://www.diktioaigaiou.gr/contents/media/File/aiolika/Prop_APE_teliko_t.pdf
http://windwatch.gr/forum/t-209861/
Αναφορές στη διαφθορά και διαπλοκή πίσω από την Πράσινη Ανάπτυξη:
http://www.nytimes.com/2009/12/14/world/europe/14wind.html?_r=1
http://www.antinews.gr/?p=27290
http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/01/blog-post_7003.html
http://www.eksegersi.gr/keimena12/580/giati.htm
Η δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου θα ολοκληρωθεί στις 15 Ιανουαρίου 2010, και η άποψή σας μετράει: http://www.opengov.gr/minenv/
Κυριακή, Ιανουαρίου 17, 2010
Πολιτικός και καλλιτεχνικός Νταλαρισμός
Κάποτε η Άννα βρήκε το Γιώργο.
Η Άννα ήταν έξυπνη κι «αριστερή».
Είχε πολλές γνωριμίες μες τα κουλτουριάρικα κυκλώματα
και προωθούσε αργά και σταθερά το Γιώργο της.
Ο Γιώργος έγινε φίρμα σε λίγα χρόνια.
Ανέβηκε ψηλά και τραγουδούσε τα πάντα.
Έδινε συναυλίες παντού και κυκλοφορούσε τραγούδια άπειρα.
Μόνο κάποιος Πανούσης τον έκραζε…
Η κοινωνική προσφορά του Γιώργου εκτιμήθηκε
δεόντως από τους ντόπιους παλιανθρωπιστές
και γι’ αυτό τον έχρισαν «πρέσβη καλής θέλησης».
Περνούσαν τα χρόνια με θριάμβους, δόξα και χρήμα.
Ο Γιώργος έσωνε τη μουσική παράδοση του τόπου,
αλλά η Άννα ζούσε στη σκιά της χλιδής του.
Έπρεπε να αναρριχηθεί κι αυτή.
Χρησιμοποίησε το όνομα του Γιώργου της
και βολεύτηκε με μια θέση στο Κενοβούλιο.
Βολευτίνα και η Άννα πλέον.
Τώρα ο Γιώργος θα μπορεί να συναυλιάζεται άπειρα
και η Άννα θα λύνει τα προβλήματά μας.
Μαυρίλα μαύρη και στην πολιτική σκηνή
και στην κουλτούρα του τόπου μας.
Υ.Γ.
Προσέξτε τις συναυλίες που διοργανώνονται
για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Το χρήμα ρέει στις τσέπες απατεώνων…
Καλλιτεχνών και ανθρωπιστών.
Η Άννα ήταν έξυπνη κι «αριστερή».
Είχε πολλές γνωριμίες μες τα κουλτουριάρικα κυκλώματα
και προωθούσε αργά και σταθερά το Γιώργο της.
Ο Γιώργος έγινε φίρμα σε λίγα χρόνια.
Ανέβηκε ψηλά και τραγουδούσε τα πάντα.
Έδινε συναυλίες παντού και κυκλοφορούσε τραγούδια άπειρα.
Μόνο κάποιος Πανούσης τον έκραζε…
Η κοινωνική προσφορά του Γιώργου εκτιμήθηκε
δεόντως από τους ντόπιους παλιανθρωπιστές
και γι’ αυτό τον έχρισαν «πρέσβη καλής θέλησης».
Περνούσαν τα χρόνια με θριάμβους, δόξα και χρήμα.
Ο Γιώργος έσωνε τη μουσική παράδοση του τόπου,
αλλά η Άννα ζούσε στη σκιά της χλιδής του.
Έπρεπε να αναρριχηθεί κι αυτή.
Χρησιμοποίησε το όνομα του Γιώργου της
και βολεύτηκε με μια θέση στο Κενοβούλιο.
Βολευτίνα και η Άννα πλέον.
Τώρα ο Γιώργος θα μπορεί να συναυλιάζεται άπειρα
και η Άννα θα λύνει τα προβλήματά μας.
Μαυρίλα μαύρη και στην πολιτική σκηνή
και στην κουλτούρα του τόπου μας.
Υ.Γ.
Προσέξτε τις συναυλίες που διοργανώνονται
για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Το χρήμα ρέει στις τσέπες απατεώνων…
Καλλιτεχνών και ανθρωπιστών.
Σάββατο, Ιανουαρίου 16, 2010
Οι Δραπετσώνες του κόσμου
του Περικλή Κοροβέση
Φανταστείτε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας μαύρης φυλής. Τον αρχηγό της αντιπολίτευσης κινέζο και τον αρχηγό του ΛΑΟΣ Αφγανό. Μοιάζει λιγάκι σαν αριστερίστικη προβοκάτσια, αλλά αυτή μπορεί να είναι η πραγματικότητά μας ύστερα από μερικές δεκαετίες. Και ο λόγος είναι απλός: «Καθαροί» λαοί ουδέποτε υπήρξαν και ουδέποτε θα υπάρξουν. Φυλές υπήρξαν και υπάρχουν. Αλλά αυτές ουδέποτε δημιούργησαν κράτη-έθνη, που είναι δημιούργημα του διαφωτισμού. Στην ουσία όλα τα κράτη του κόσμου είναι αυθαίρετα. Κατά κανόνα είναι διαμελισμένες αυτοκρατορίες που επιβάλλονται από τους νικητές μετά από πολέμους(π.χ. Οθωμανική αυτοκρατορία, Αυστροουγγαρία κλπ).
Η καθαρότητα του έθνους είναι μια ναζιστική αντίληψη (αν και προϋπήρχε στην Ευρώπη και τις Αμερικές) που σημαίνει την εξόντωση του διαφορετικού. Είτε στο όνομα της φυλής, είτε στο όνομα της θρησκείας, είτε στο όνομα των πολιτικών ή των φιλοσοφικών πεποιθήσεων. Η καθαρότητα είναι το άλλο όνομα του ολοκληρωτισμού. Αυτό που αποκαλούμε έθνος είναι η κυριαρχία ενός πολιτισμού και μιας γλώσσας και δεν έχει καμιά σχέση με τους δεσμούς αίματος. Και από αυτή την άποψη η κυριαρχούσα κουλτούρα δεν απειλείται από καμία μειονότητα, όσο και να είναι διαφορετική. Αργά ή γρήγορα θα ενταχθεί στο υπάρχον σύστημα. Και αυτό το βλέπουμε καθαρά στους έλληνες μετανάστες. Άλλη η νοοτροπία του ελληνοαμερικάνου και άλλη η νοοτροπία του ελληνογάλλου.
Η μετανάστευση είναι μια φυσιολογική ροπή της ανθρωπότητας. Αν το σημερινό ανθρώπινο είδος, που δημιουργήθηκε στην Αφρική, δεν μετανάστευε, σήμερα ο πλανήτης θα ήταν ακατοίκητος. Κι αν γνωρίζαμε τις μετακινήσεις των πληθυσμών στο βάθος της ιστορίας, η σημερινή μετανάστευση θα μας φαινόταν αστεία. Γιατί μετακινούνται οι άνθρωποι και αφήνουν τα σπίτια τους, τις οικογένειες τους, τη γη τους; Το είπε ο Τάσος Λειβαδίτης στο στίχο του «στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή». Και είναι πολλές οι «Δραπετσώνες» πια στον κόσμο μας. Και ξέρουμε πια και ποιος είναι ο λόγος. Ο παγκοσμιοποιημένος, ο μαφιόζικος καπιταλισμός του καζίνου που καταστρέφει οικονομίες και περιβάλλον και απειλεί τη ζωή του πλανήτη.
Στην ουσία οι μετανάστες έρχονται στον καταστροφέα τους για να εισπράξουν την αποζημίωση με ένα λαθραίο μεροκάματο.
Ο Περικλής Κοροβέσης είναι συγγραφέας - δημοσιογράφος.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε προχτές στο protagon.gr
Φανταστείτε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας μαύρης φυλής. Τον αρχηγό της αντιπολίτευσης κινέζο και τον αρχηγό του ΛΑΟΣ Αφγανό. Μοιάζει λιγάκι σαν αριστερίστικη προβοκάτσια, αλλά αυτή μπορεί να είναι η πραγματικότητά μας ύστερα από μερικές δεκαετίες. Και ο λόγος είναι απλός: «Καθαροί» λαοί ουδέποτε υπήρξαν και ουδέποτε θα υπάρξουν. Φυλές υπήρξαν και υπάρχουν. Αλλά αυτές ουδέποτε δημιούργησαν κράτη-έθνη, που είναι δημιούργημα του διαφωτισμού. Στην ουσία όλα τα κράτη του κόσμου είναι αυθαίρετα. Κατά κανόνα είναι διαμελισμένες αυτοκρατορίες που επιβάλλονται από τους νικητές μετά από πολέμους(π.χ. Οθωμανική αυτοκρατορία, Αυστροουγγαρία κλπ).
Η καθαρότητα του έθνους είναι μια ναζιστική αντίληψη (αν και προϋπήρχε στην Ευρώπη και τις Αμερικές) που σημαίνει την εξόντωση του διαφορετικού. Είτε στο όνομα της φυλής, είτε στο όνομα της θρησκείας, είτε στο όνομα των πολιτικών ή των φιλοσοφικών πεποιθήσεων. Η καθαρότητα είναι το άλλο όνομα του ολοκληρωτισμού. Αυτό που αποκαλούμε έθνος είναι η κυριαρχία ενός πολιτισμού και μιας γλώσσας και δεν έχει καμιά σχέση με τους δεσμούς αίματος. Και από αυτή την άποψη η κυριαρχούσα κουλτούρα δεν απειλείται από καμία μειονότητα, όσο και να είναι διαφορετική. Αργά ή γρήγορα θα ενταχθεί στο υπάρχον σύστημα. Και αυτό το βλέπουμε καθαρά στους έλληνες μετανάστες. Άλλη η νοοτροπία του ελληνοαμερικάνου και άλλη η νοοτροπία του ελληνογάλλου.
Η μετανάστευση είναι μια φυσιολογική ροπή της ανθρωπότητας. Αν το σημερινό ανθρώπινο είδος, που δημιουργήθηκε στην Αφρική, δεν μετανάστευε, σήμερα ο πλανήτης θα ήταν ακατοίκητος. Κι αν γνωρίζαμε τις μετακινήσεις των πληθυσμών στο βάθος της ιστορίας, η σημερινή μετανάστευση θα μας φαινόταν αστεία. Γιατί μετακινούνται οι άνθρωποι και αφήνουν τα σπίτια τους, τις οικογένειες τους, τη γη τους; Το είπε ο Τάσος Λειβαδίτης στο στίχο του «στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή». Και είναι πολλές οι «Δραπετσώνες» πια στον κόσμο μας. Και ξέρουμε πια και ποιος είναι ο λόγος. Ο παγκοσμιοποιημένος, ο μαφιόζικος καπιταλισμός του καζίνου που καταστρέφει οικονομίες και περιβάλλον και απειλεί τη ζωή του πλανήτη.
Στην ουσία οι μετανάστες έρχονται στον καταστροφέα τους για να εισπράξουν την αποζημίωση με ένα λαθραίο μεροκάματο.
Ο Περικλής Κοροβέσης είναι συγγραφέας - δημοσιογράφος.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε προχτές στο protagon.gr
Παρασκευή, Ιανουαρίου 15, 2010
Σχόλιο ΠΕΜΠΤΗΣ
Μικρός σαν ήμουν, πέντε χρονών, ο πατέρας με μαστίγωσε γιατί τόλμησα να χτυπήσω γιο γειτόνισσας. Έμαθα από τότε να μην ασκώ βία σε κανένα.
Σε δυο χρόνια ο πατέρας μ’ έστειλε να δουλέψω σ’ εργοδότη για να μάθω πώς βγαίνει το ψωμί. Έμαθα το «ο μη εργαζόμενος μηδέ εστιέτω» και δούλευα συνεχώς.
Η μητέρα οραματιζόταν αγίους και Παναγιές και μ’ έσπρωξε στην Εκκλησία να διδαχτώ τα «άγια» διδάγματά της. Αφομοίωσα τον Ιησού, τον απόγονο του παππού μου Σωκράτη.
Ο πατέρας μου δίδαξε το «ου κλέψεις» όταν πήρα κρυφά κάποιες δεκάρες απ’ το συρτάρι των οικονομιών. Μου το δίδαξε με την πανάρχαιη μέθοδο της ράβδου.
Ο Καζαντζάκης με σημάδεψε στην εφηβεία κι άρχισα να πλησιάζω την ανθρώπινη φύση του Ιησού.
Ο πατέρας ήθελε να μπω στη δουλειά από μικρός, αλλά εγώ θέλησα να μάθω γράμματα.
Ο Σιδερένιος, πριν τη χούντα, έγινε ο οδηγός μου και πίστεψα πως θα μπορούσε να φέρει το σοσιαλισμό στη χώρα.
Αργότερα διάβασα φιλοσοφία κι έμαθα το Μαρξ και τον Επίκουρο και τον Μπακούνιν κι όλους τους άλλους σοφούς. Έμαθα και τους σοφιστές …
Οι «δάσκαλοι» μου μιλάγανε συνεχώς για Αγώνες κι αποφάσισα ν’ αγωνιστώ στη ζωή.
Αγωνίστηκα τριάντα χρόνια μέχρι να μάθω ποιοι καπηλεύονται τους αγώνες.
Γέρος πια, με καρδιά εφήβου, ανακαλύπτω τι μου μάθαιναν όσοι μ’ αγάπησαν.
Βλέπω τη βία να εισβάλλει πολιτισμένα και με την ίδια φαντασία του πρωτόγονου. Αυτός ο βάρβαρος «πολιτισμός» του δεινάνθρωπου μου έμαθε πως τα ένστικτα δεν μπορεί να τα υποτάξει ο Λόγος.
Βλέπω αυτούς που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους να μιλάνε για το λαϊκό ιδρώτα και να ρουφάνε τον ιδρώτα αυτό.
Βλέπω αυτούς που σερβίρουν Παναγιές και παχιά λόγια να παχαίνουν ξεπουλώντας ψευδή οράματα στα πλήθη.
Βλέπω σήμερα αυτούς, που οι πατεράδες τους καμάρωναν κρυφά την κλεψιά τους, να κλέβουν φανερά κι ασύστολα τη δημόσια οικονομία.
Βλέπω το «δεν πιστεύω τίποτε, δεν ελπίζω τίποτε, είμαι λεύτερος» να έχει αντικατασταθεί με το «πιστεύω στο χρήμα, ελπίζω στην αύξησή του, είμαι ελεύθερος».
Βλέπω αυτούς που σπούδασαν τα γράμματα να χλευάζονται από αγράμματους λεφτάδες.
Βλέπω τους σοσιαλιστές να έχουν γίνει οι νέοι ληστές της κοινωνίας.
Βλέπω πως οι σοφιστές επικράτησαν πάνω στο Σωκράτη και τον Πλάτωνα. Ήταν «σοφοί» οι σοφιστές, ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας ήταν φιλόσοφοι μόνο.
Κράτησα τον αγώνα μέσα μου. Αριστοτελικά ευδαίμων παραμένω. Με βοήθησε αρκετά κι ο Επίκουρος. Οι Εβραίοι δεν με βοήθησαν με την ηλίθια «φιλοσοφία» τους.
Σε δυο χρόνια ο πατέρας μ’ έστειλε να δουλέψω σ’ εργοδότη για να μάθω πώς βγαίνει το ψωμί. Έμαθα το «ο μη εργαζόμενος μηδέ εστιέτω» και δούλευα συνεχώς.
Η μητέρα οραματιζόταν αγίους και Παναγιές και μ’ έσπρωξε στην Εκκλησία να διδαχτώ τα «άγια» διδάγματά της. Αφομοίωσα τον Ιησού, τον απόγονο του παππού μου Σωκράτη.
Ο πατέρας μου δίδαξε το «ου κλέψεις» όταν πήρα κρυφά κάποιες δεκάρες απ’ το συρτάρι των οικονομιών. Μου το δίδαξε με την πανάρχαιη μέθοδο της ράβδου.
Ο Καζαντζάκης με σημάδεψε στην εφηβεία κι άρχισα να πλησιάζω την ανθρώπινη φύση του Ιησού.
Ο πατέρας ήθελε να μπω στη δουλειά από μικρός, αλλά εγώ θέλησα να μάθω γράμματα.
Ο Σιδερένιος, πριν τη χούντα, έγινε ο οδηγός μου και πίστεψα πως θα μπορούσε να φέρει το σοσιαλισμό στη χώρα.
Αργότερα διάβασα φιλοσοφία κι έμαθα το Μαρξ και τον Επίκουρο και τον Μπακούνιν κι όλους τους άλλους σοφούς. Έμαθα και τους σοφιστές …
Οι «δάσκαλοι» μου μιλάγανε συνεχώς για Αγώνες κι αποφάσισα ν’ αγωνιστώ στη ζωή.
Αγωνίστηκα τριάντα χρόνια μέχρι να μάθω ποιοι καπηλεύονται τους αγώνες.
Γέρος πια, με καρδιά εφήβου, ανακαλύπτω τι μου μάθαιναν όσοι μ’ αγάπησαν.
Βλέπω τη βία να εισβάλλει πολιτισμένα και με την ίδια φαντασία του πρωτόγονου. Αυτός ο βάρβαρος «πολιτισμός» του δεινάνθρωπου μου έμαθε πως τα ένστικτα δεν μπορεί να τα υποτάξει ο Λόγος.
Βλέπω αυτούς που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους να μιλάνε για το λαϊκό ιδρώτα και να ρουφάνε τον ιδρώτα αυτό.
Βλέπω αυτούς που σερβίρουν Παναγιές και παχιά λόγια να παχαίνουν ξεπουλώντας ψευδή οράματα στα πλήθη.
Βλέπω σήμερα αυτούς, που οι πατεράδες τους καμάρωναν κρυφά την κλεψιά τους, να κλέβουν φανερά κι ασύστολα τη δημόσια οικονομία.
Βλέπω το «δεν πιστεύω τίποτε, δεν ελπίζω τίποτε, είμαι λεύτερος» να έχει αντικατασταθεί με το «πιστεύω στο χρήμα, ελπίζω στην αύξησή του, είμαι ελεύθερος».
Βλέπω αυτούς που σπούδασαν τα γράμματα να χλευάζονται από αγράμματους λεφτάδες.
Βλέπω τους σοσιαλιστές να έχουν γίνει οι νέοι ληστές της κοινωνίας.
Βλέπω πως οι σοφιστές επικράτησαν πάνω στο Σωκράτη και τον Πλάτωνα. Ήταν «σοφοί» οι σοφιστές, ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας ήταν φιλόσοφοι μόνο.
Κράτησα τον αγώνα μέσα μου. Αριστοτελικά ευδαίμων παραμένω. Με βοήθησε αρκετά κι ο Επίκουρος. Οι Εβραίοι δεν με βοήθησαν με την ηλίθια «φιλοσοφία» τους.
Τετάρτη, Ιανουαρίου 13, 2010
Ατάκες Χάρυ Κλυν
Aυτός που γελάει τελευταίος, είναι αυτός που προσπαθεί να καταλάβει τι εννοούσα.
Tίποτα δεν κρατάει για πάντα, εκτός από μια κακή παράσταση.
Zούμε σ' έναν πολύ σκληρό, αλλά και παράξενο κόσμο. Σήμερα πρέπει να είναι κανείς πολύ γενναίος για να μπορεί να είναι δειλός.
Έχω δει αμέτρητες φορές δυο σκυλιά να μαλώνουν για ένα κόκαλο. Ποτέ μου, όμως, δεν έχω δει δυο κόκαλα να μαλώνουν για ένα σκυλί.
Μακάρι οι νέοι να ήξεραν και οι γέροι να μπορούσαν. Aν είναι αλήθεια, ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται 92% από νερό, τότε το μόνο δώρο που θα ήθελα είναι Kλώντια Σίφερ και ένα καλαμάκι.
Σήμερα είναι το αύριο, που φοβόμασταν χθες.
Oι ηλίθιοι πολιτικοί και οι βλάκες ψηφοφόροι είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον.
Eίναι πολύ κακό να βλέπεις μαύρη γάτα, ειδικά αν είσαι ποντίκι.
O μόνος τρόπος να αποφύγεις το στρατό, είναι να πας στο ναυτικό ή στην αεροπορία.
Δεν είναι όλοι οι άνδρες ηλίθιοι. Mερικοί από αυτούς είναι ανύπαντροι.
O άνθρωπος που ανακάλυψε το ξυπνητήρι πρέπει να πίστευε ότι οι άνθρωποι κοιμούνται πολύ ή δουλεύουν λίγο.
Mία γκόμενα στο αυτοκίνητο αξίζει όσο δέκα στην αντζέντα.
Όλοι θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, αλλά κανείς δε θέλει να πεθάνει.
Aκρίβεια σου λέει μετά. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα σε λίγο θα ξεχάσουμε πως να καταπίνουμε.
Mπριζόλα είναι το αντικείμενο από κρέας, που μόλις πληροφορηθείς την τιμή του, παραγγέλνεις μακαρονάδα.
Tα νοίκια ανεβαίνουν, τα τρόφιμα ανεβαίνουν, τα καύσιμα ανεβαίνουν, τα ρούχα ανεβαίνουν. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα βλέπω να δημιουργείται νέα κοινωνική τάξη στην Eλλάδα. Oι νεόπτωχοι!
Mε τις απεργίες της ΔEH, σώθηκα. Έχω να δω τη γυναίκα μου μια εβδομάδα.
Παρακολουθώ στη Bουλή τις συνεδριάσεις και τρελαίνομαι. Aνεβαίνει κάποιος στο βήμα, μιλάει μισή ώρα χωρίς να λέει τίποτα, οι μισοί από κάτω κοιμούνται, οι άλλοι μισοί πάνε για κατούρημα και στο τέλος όλοι διαφωνούνε.
Tα ωραιότερα Eλληνικά τα ακούς στην τηλεόραση. " Tο θύμα δέχτηκε πισώπλατα μια μαχαιριά στο στήθος. "
H Δημοκρατία σου δίνει το δικαίωμα να πεις αυτό που σκέπτεσαι, ακόμα κι όταν δεν είσαι σε θέση να σκέπτεσαι.
H εγκληματικότητα έχει παραγίνει στην Aθήνα. Tις προάλλες ένας κουκουλοφόρος λήστεψε μία τράπεζα και καθώς έβγαινε από την τράπεζα με τα λεφτά σε μια πλαστική σακούλα τον λήστεψαν.
Πάντως, για όσους αναρωτιούνται τι θα ψηφίσω στις εκλογές που μας έρχονται, δηλώνω πως δε θα ψηφίσω το κόμμα εκείνο που θα υποσχεθεί ότι θα κάνει σ’ αυτή τη χώρα το μεγαλύτερο καλό. Θα ψηφίσω το κόμμα εκείνο, που θα φροντίσει να κάνει σε αυτή τη χώρα το μικρότερο κακό.
Όσο πιο φτηνός είναι ο πολιτικός, τόσο ακριβότερα στοιχίζει στη χώρα.
Στην Eλλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία.
Ποιό Eλληνοτουρκικό και ποιό Eλληνοβαλκανικό. Tο μεγαλύτερο πρόβλημα στην Eλλάδα είναι το Eλληνοελληνικό.
Στην Eλλάδα κανείς δε δουλεύει, απλώς ο ένας δουλεύει τον άλλο.
Zούμε σε μία χώρα πλούσια σε ερωτήσεις και φτωχή σε απαντήσεις.
H Mακεδονία ανήκει στους Έλληνες, η Kύπρος ανήκει στους Έλληνες, το Aιγαίο ανήκει στους Έλληνες. Mόλις ακούσω πως και η Πελοπόννησος ανήκει στους Έλληνες, θ' αρχίσω να ανησυχώ σοβαρά.
O νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι του, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του και δυο χιλιάρικα στην τσέπη του.
Tα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Έλληνας, είναι πως θα χάσει δέκα κιλά και που θα βρει πάρκινγκ.
Oι Έλληνες δεν ξέρουν τι θέλουν και δε θα ησυχάσουν ποτέ αν δεν το αποκτήσουν.
Aν οι μισοί Έλληνες ξέραν πως ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι αυτοί απατεώνες.
Eντάξει, δε λέω και προηγμένοι και πολιτισμένοι οι εταίροι μας στην κοινότητα, αλλά ας μη ξεχνάμε και κάτι. Όταν οι Eυρωπαίοι τρώγανε ρίζες, οι 'Έλληνες είχανε χοληστερίνη.
Mόλις με βλέπουν οι γυναίκες πέφτουν κάτω. Aσφαλώς αυτό ισχύει γι αυτές που δε μπορούν να σταθούν στα πόδια τους.
Tο οργανωμένο έγκλημα έχει διαφορετικά ονόματα ανά τον κόσμο. Στην Iταλία ονομάζεται Kαμόρα, στην Aμερική Mαφία και στην Eλλάδα κυβέρνηση.
Στην Eλλάδα η κυβέρνηση έχει πάντα ένα πρόβλημα για κάθε λύση.
Έχει υπολογισθεί ότι μέσα σε 3 χρόνια θα υπάρχουν, μονάχα στο λεκανοπέδιο της Aττικής, 10 εκατομμύρια αυτοκίνητα. Όποίος, λοιπόν, θέλει να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο, ας το κάνει από τώρα.
Mε τα νέα μέτρα που πήρανε, το μόνο πράγμα που θα κυκλοφορεί σε λίγο ελεύθερα στο δακτύλιο, θα είναι το νέφος.
Tι θα γίνει, τελικά, με το νέφος; H κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. 'Eχετε ακούσει, τελευταία, τα πουλιά; Δεν κελαηδάνε. Bήχουνε!
Mε το καυσαέριο που αναπνέουμε δεν ξέρω αν, τελικά, πρέπει να πηγαίνουμε σε γιατρό ή σε συνεργείο.
Tα πράγματα έχουν αλλάξει από την εποχή του Xριστόφορου Kολόμβου. O Kολόμβος ξεκίνησε για τις Iνδίες και βρέθηκε στην Aμερική! Mε την Oλυμπιακή αν ξεκινήσεις για τις Iνδίες, θα βρεθείς στις Iνδίες. Oι βαλίτσες σου, όμως, θα βρεθούν στην Aμερική.
Tα πράγματα με τον OTE όσο πάνε και χειροτερεύουν. Tώρα χρειάζεσαι διπλάσιο χρόνο για να βγάλεις λάθος νούμερο.
Kρατάτε την Aθήνα καθαρή, πετάτε τα σκουπίδια σας στον Πειραιά.
Tα τελευταία χρόνια η τεχνολογία καλπάζει! Προχθές αγόρασα μια συσκευή τηλεόρασης μικροκυμάτων. Tώρα πρόγραμμα της μιας ώρας το βλέπω σε 6 λεπτά.
Mόνο στην Eλλάδα θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Διακόπτουν τα έκτατα δελτία ειδήσεων, για να μεταδώσουν τα κανονικά.
Tι γίνεται, τελικά, μ' αυτό το IKA; Πας για αμυγδαλές και σου κάνουν εγχείρηση προστάτη! Ένα φίλος μου είχε προβλήματα με τη χολή του και όταν πήγε στο IKA ζήτησε να του κάνουν εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Tο ωραίο είναι ότι η μπλόφα έπιασε. Tου 'κάναν εγχείρηση χολής.
Tα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται. Eίναι χειρότερα.
Tίποτα δεν κρατάει για πάντα, εκτός από μια κακή παράσταση.
Zούμε σ' έναν πολύ σκληρό, αλλά και παράξενο κόσμο. Σήμερα πρέπει να είναι κανείς πολύ γενναίος για να μπορεί να είναι δειλός.
Έχω δει αμέτρητες φορές δυο σκυλιά να μαλώνουν για ένα κόκαλο. Ποτέ μου, όμως, δεν έχω δει δυο κόκαλα να μαλώνουν για ένα σκυλί.
Μακάρι οι νέοι να ήξεραν και οι γέροι να μπορούσαν. Aν είναι αλήθεια, ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται 92% από νερό, τότε το μόνο δώρο που θα ήθελα είναι Kλώντια Σίφερ και ένα καλαμάκι.
Σήμερα είναι το αύριο, που φοβόμασταν χθες.
Oι ηλίθιοι πολιτικοί και οι βλάκες ψηφοφόροι είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον.
Eίναι πολύ κακό να βλέπεις μαύρη γάτα, ειδικά αν είσαι ποντίκι.
O μόνος τρόπος να αποφύγεις το στρατό, είναι να πας στο ναυτικό ή στην αεροπορία.
Δεν είναι όλοι οι άνδρες ηλίθιοι. Mερικοί από αυτούς είναι ανύπαντροι.
O άνθρωπος που ανακάλυψε το ξυπνητήρι πρέπει να πίστευε ότι οι άνθρωποι κοιμούνται πολύ ή δουλεύουν λίγο.
Mία γκόμενα στο αυτοκίνητο αξίζει όσο δέκα στην αντζέντα.
Όλοι θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, αλλά κανείς δε θέλει να πεθάνει.
Aκρίβεια σου λέει μετά. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα σε λίγο θα ξεχάσουμε πως να καταπίνουμε.
Mπριζόλα είναι το αντικείμενο από κρέας, που μόλις πληροφορηθείς την τιμή του, παραγγέλνεις μακαρονάδα.
Tα νοίκια ανεβαίνουν, τα τρόφιμα ανεβαίνουν, τα καύσιμα ανεβαίνουν, τα ρούχα ανεβαίνουν. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα βλέπω να δημιουργείται νέα κοινωνική τάξη στην Eλλάδα. Oι νεόπτωχοι!
Mε τις απεργίες της ΔEH, σώθηκα. Έχω να δω τη γυναίκα μου μια εβδομάδα.
Παρακολουθώ στη Bουλή τις συνεδριάσεις και τρελαίνομαι. Aνεβαίνει κάποιος στο βήμα, μιλάει μισή ώρα χωρίς να λέει τίποτα, οι μισοί από κάτω κοιμούνται, οι άλλοι μισοί πάνε για κατούρημα και στο τέλος όλοι διαφωνούνε.
Tα ωραιότερα Eλληνικά τα ακούς στην τηλεόραση. " Tο θύμα δέχτηκε πισώπλατα μια μαχαιριά στο στήθος. "
H Δημοκρατία σου δίνει το δικαίωμα να πεις αυτό που σκέπτεσαι, ακόμα κι όταν δεν είσαι σε θέση να σκέπτεσαι.
H εγκληματικότητα έχει παραγίνει στην Aθήνα. Tις προάλλες ένας κουκουλοφόρος λήστεψε μία τράπεζα και καθώς έβγαινε από την τράπεζα με τα λεφτά σε μια πλαστική σακούλα τον λήστεψαν.
Πάντως, για όσους αναρωτιούνται τι θα ψηφίσω στις εκλογές που μας έρχονται, δηλώνω πως δε θα ψηφίσω το κόμμα εκείνο που θα υποσχεθεί ότι θα κάνει σ’ αυτή τη χώρα το μεγαλύτερο καλό. Θα ψηφίσω το κόμμα εκείνο, που θα φροντίσει να κάνει σε αυτή τη χώρα το μικρότερο κακό.
Όσο πιο φτηνός είναι ο πολιτικός, τόσο ακριβότερα στοιχίζει στη χώρα.
Στην Eλλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία.
Ποιό Eλληνοτουρκικό και ποιό Eλληνοβαλκανικό. Tο μεγαλύτερο πρόβλημα στην Eλλάδα είναι το Eλληνοελληνικό.
Στην Eλλάδα κανείς δε δουλεύει, απλώς ο ένας δουλεύει τον άλλο.
Zούμε σε μία χώρα πλούσια σε ερωτήσεις και φτωχή σε απαντήσεις.
H Mακεδονία ανήκει στους Έλληνες, η Kύπρος ανήκει στους Έλληνες, το Aιγαίο ανήκει στους Έλληνες. Mόλις ακούσω πως και η Πελοπόννησος ανήκει στους Έλληνες, θ' αρχίσω να ανησυχώ σοβαρά.
O νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι του, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του και δυο χιλιάρικα στην τσέπη του.
Tα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Έλληνας, είναι πως θα χάσει δέκα κιλά και που θα βρει πάρκινγκ.
Oι Έλληνες δεν ξέρουν τι θέλουν και δε θα ησυχάσουν ποτέ αν δεν το αποκτήσουν.
Aν οι μισοί Έλληνες ξέραν πως ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι αυτοί απατεώνες.
Eντάξει, δε λέω και προηγμένοι και πολιτισμένοι οι εταίροι μας στην κοινότητα, αλλά ας μη ξεχνάμε και κάτι. Όταν οι Eυρωπαίοι τρώγανε ρίζες, οι 'Έλληνες είχανε χοληστερίνη.
Mόλις με βλέπουν οι γυναίκες πέφτουν κάτω. Aσφαλώς αυτό ισχύει γι αυτές που δε μπορούν να σταθούν στα πόδια τους.
Tο οργανωμένο έγκλημα έχει διαφορετικά ονόματα ανά τον κόσμο. Στην Iταλία ονομάζεται Kαμόρα, στην Aμερική Mαφία και στην Eλλάδα κυβέρνηση.
Στην Eλλάδα η κυβέρνηση έχει πάντα ένα πρόβλημα για κάθε λύση.
Έχει υπολογισθεί ότι μέσα σε 3 χρόνια θα υπάρχουν, μονάχα στο λεκανοπέδιο της Aττικής, 10 εκατομμύρια αυτοκίνητα. Όποίος, λοιπόν, θέλει να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο, ας το κάνει από τώρα.
Mε τα νέα μέτρα που πήρανε, το μόνο πράγμα που θα κυκλοφορεί σε λίγο ελεύθερα στο δακτύλιο, θα είναι το νέφος.
Tι θα γίνει, τελικά, με το νέφος; H κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. 'Eχετε ακούσει, τελευταία, τα πουλιά; Δεν κελαηδάνε. Bήχουνε!
Mε το καυσαέριο που αναπνέουμε δεν ξέρω αν, τελικά, πρέπει να πηγαίνουμε σε γιατρό ή σε συνεργείο.
Tα πράγματα έχουν αλλάξει από την εποχή του Xριστόφορου Kολόμβου. O Kολόμβος ξεκίνησε για τις Iνδίες και βρέθηκε στην Aμερική! Mε την Oλυμπιακή αν ξεκινήσεις για τις Iνδίες, θα βρεθείς στις Iνδίες. Oι βαλίτσες σου, όμως, θα βρεθούν στην Aμερική.
Tα πράγματα με τον OTE όσο πάνε και χειροτερεύουν. Tώρα χρειάζεσαι διπλάσιο χρόνο για να βγάλεις λάθος νούμερο.
Kρατάτε την Aθήνα καθαρή, πετάτε τα σκουπίδια σας στον Πειραιά.
Tα τελευταία χρόνια η τεχνολογία καλπάζει! Προχθές αγόρασα μια συσκευή τηλεόρασης μικροκυμάτων. Tώρα πρόγραμμα της μιας ώρας το βλέπω σε 6 λεπτά.
Mόνο στην Eλλάδα θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Διακόπτουν τα έκτατα δελτία ειδήσεων, για να μεταδώσουν τα κανονικά.
Tι γίνεται, τελικά, μ' αυτό το IKA; Πας για αμυγδαλές και σου κάνουν εγχείρηση προστάτη! Ένα φίλος μου είχε προβλήματα με τη χολή του και όταν πήγε στο IKA ζήτησε να του κάνουν εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Tο ωραίο είναι ότι η μπλόφα έπιασε. Tου 'κάναν εγχείρηση χολής.
Tα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται. Eίναι χειρότερα.
Η δημοκρατία των Αθηνών και η δημοκρατία του καπιταλισμού (το πιο πετυχημένο πολιτικό σύστημα, χωρίς Πολίτες)
Υπάρχουν δυο συστήματα καθυποταγής του λαού. Το πρώτο, το θεοκρατικό, το ανακάλυψαν ίσως οι Εβραίοι στη Μεσοποταμία. Το δεύτερο, τη Δημοκρατία, το ανακάλυψε ο περιούσιος λαός μας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια με τους σοφιστές.
Στέκομαι μόνο σ’ αυτά τα δυο συστήματα, επειδή τα υπόλοιπα οφθαλμοφανώς δείχνουν το στόχο τους.
Η θεοκρατία κρατάει αλώβητη χιλιάδες χρόνια, ακόμη και στην εποχή που η επιστήμη έχει εξαφανίσει δαιμόνια και δεισιδαιμονίες. Η υποκρισία του ιερατείου, αντάμα με την αφέλεια και την πονηριά των λαϊκών στρωμάτων, το κρατάει διαχρονικά ισχυρό.
Με το σημερινό παγκόσμιο πολιτικό σύστημα θα ασχοληθώ, το σύστημα της Δημοκρατίας. Οι ρίζες του βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα, κάπου εκεί στην Αθήνα ολοκληρώθηκε και εφαρμόστηκε μέσα στον 5ο αιώνα π.Χ.
Το κράτος του δήμου, του λαού. Έτσι πέρασε στην ιστορία, έτσι μας το μάθαιναν στο σχολειό οι δάσκαλοι. Ένας δάσκαλός μου μόνο μου είχε πει μια σοφή κουβέντα :
«Είναι το χειρότερο πολίτευμα, μετά απ’ όλα τα άλλα».
Αργότερα πολύ, ερεύνησα αυτό το πολύτιμο πολίτευμα των προγόνων μου. Είχα βιώσει απ’ τα γεννοφάσκια μου όλες τις μορφές πολιτευμάτων (ολιγαρχίες και τυραννίδες, ιερατεία και βασιλείες). Απ’ τη μεταπολίτευση και δώθε προσπαθούσαν να με πείσουν πως βιώνω αυτό που οι Αθηναίοι βάφτισαν Δημοκρατία. Ταυτόχρονα άρχισα να ψάχνω την αρχαιότητα για να επαληθεύσω τη δημοκρατία των Αθηναίων.
Το κράτος των Αθηνών είχε πληθυσμό τριακόσιες τριάντα χιλιάδες. Απ’ αυτούς μόνο τριάντα χιλιάδες ήταν ελεύθεροι πολίτες, οι τριακόσιες χιλιάδες ήταν δούλοι. Απ’ τους «ελεύθερους» πολίτες οι μισοί ήταν γυναίκες και ήταν κλεισμένες στο σπίτι για τεκνοποίηση, εκτός από τις εταίρες που είχαν πιότερη ελευθερία. Απομένουν αριθμητικά δεκαπέντε χιλιάδες πολίτες. Απ’ αυτούς οι μισοί είναι κάτω από δεκαοχτώ χρονών και δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Απ’ τους υπόλοιπους οχτώ χιλιάδες οι περισσότεροι ήταν αγρότες και χρειάζονταν ίσως να ταξιδέψουν με τα γαϊδούρια τους μισή μέρα για να συμμετάσχουν στα κοινά κι αφήνοντας στην άκρη τη βιοπάλη τους. Απομένανε, φαντάζομαι, τρεις χιλιάδες Αθηναίοι πολίτες, όμως κι απ’ αυτούς οι περισσότεροι τρέχανε με τα καράβια τους να εμπορευτούν τους «ηλίθιους» της Μαύρης θάλασσας και της Μεσογείου. Τι απόμενε στην Αθήνα για να καπηλευτεί όλη την επίφαση της Δημοκρατίας;
Απομένανε κάνα δυο χιλιάδες αργόσχολοι λεφτάδες, αριστοκράτες κι αστοί, που διεκδικούσαν την διακυβέρνηση του κράτους για ίδιο όφελος. Αυτοί τρέχανε από συμπόσιο σε συμπόσιο, αυτοί έβγαζαν τους πύρινους λόγους στην Εκκλησία του δήμου και έπειθαν τους αφελείς ή καιροσκόπους πολίτες της εποχής τους για το δίκαιο των λόγων τους. Η σοφιστική είχε τη δύναμη να μεταποιήσει τους ηλίθιους γόνους σε ρήτορες.
Είχε κι άλλο ένα πλεονέκτημα η Δημοκρατία της Αθήνας, είχε αναγάγει τον ιμπεριαλισμό της σε «Αθηναϊκή συμμαχία». Το σημερινό ΝΑΤΟ είχε κατασκευάσει, με δήθεν δημοκρατία και ισοπολιτεία, ενώ στην πραγματικότητα εισέβαλλε στην κάθε «συμμαχική» πόλη που είχε την τόλμη να αποστατήσει απ’ τη συμμαχία. Η οικονομική της εξουσία πάνω στις πόλεις της έδινε την οικονομική δύναμη να χτίζει Παρθενώνες και Ηφαιστεία, να εφεύρει για τους άπορους τα θεωρικά και τα βουλευτικά επιδόματα, να επιτρέπει σε Περικλήδες να μιλούν για θαύματα της δημοκρατίας.
Τον Κλεισθένη τον είχαν εξοβελίσει από καιρό, η νομοθεσία του ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Ο σοφιστικός τρόπος σκέψης κυριάρχησε στην πολιτική ζωή, ο λόγος του Σωκράτη ακουγόταν εξωγήινος. Ο Πλάτων θα σωνόταν ιστορικά απ’ το «εβραϊκό» ιερατείο χάρη στις Ιδέες του που ταίριαζαν στη μεταφυσική των Εβραίων, όμως η πρότασή του για διακυβέρνηση της πολιτείας απ’ τους φιλόσοφους κρίθηκε φασιστική απ’ τους «προοδευτικούς» κλέφτες.
Πέρασαν πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια μέχρι να αναβιώσει το πολιτικό αυτό σύστημα. Τα άλλα πολιτεύματα αποδείχτηκαν ανίκανα να υποτάξουν την αντίδραση των λαών. Η αστική τάξη ήταν πάλι αυτή που έφερε στο προσκήνιο την ανακάλυψη των σοφιστών. Έπρεπε να χτυπηθούν τα θεριά της απολυταρχίας και της αριστοκρατίας κι έπρεπε να δοθεί στο λαό η εντύπωση πως αυτός αποφασίζει για τις τύχες του με την ψήφο του.
Μη σκεφτείτε πως ο πολιτικός αυτός παραλογισμός είναι τωρινό φαινόμενο. Το ανακάλυψε η Αθήνα πριν δυο χιλιάδες χρόνια και το εξωράιζε με βουλές τετρακοσίων ή πεντακοσίων και με εκκλησίες του δήμου, ενώ την ίδια στιγμή κατακρεουργούσε τους συμμάχους της. Οι Αθηναίοι έκλειναν τα μάτια μπρος στην απανθρωπιά των ηγετών τους, καλή ώρα όπως οι Αμερικάνοι στις μέρες μας.
Το μόνο που δεν είχε ανακαλύψει η αρχαία Αθήνα ήταν η Τέταρτη εξουσία. Αρκετές ήταν οι τρεις για την ολοκλήρωση των σχεδίων της. Το δουλοκτητικό καθεστώς τη βοηθούσε να ελαχιστοποιεί τις αντιστάσεις του πλήθους. Αν αυτές ξεπερνούσαν τα όρια, υπήρχαν και οι αποικίες. Εκεί έστελναν τους «ανεπιθύμητους» ή αλλιώς τους «στάσει εκπίπτοντας».
Αν θελήσει κάποιος να σπουδάσει την κοινωνία της Αθήνας στον χρυσοφόρο της αιώνα θα πρέπει να διαβάσει Αριστοφάνη, έτσι καθώς στις μέρες μας μόνο απ’ τους Χάρυ Κλυν και τους Λαζόπουλους μαθαίνεις αλήθειες. Όσες θέλουν να σου πουν…
Ας μη βιαστούν κάποιοι να πουν ότι αφού υπάρχουν Λαζόπουλοι και Αριστοφάνηδες τότε υπάρχει και Δημοκρατία. Αυτοί μόνο σ’ όσους καταλαβαίνουν απευθύνονται, απ’ τους ίδιους βγάζουν το παντεσπάνι τους. Ο υπόλοιπος λαός τρέφεται με παράθυρα Τραγκαουνάκηδων ή με καραμούζες «Βοσπόρου».
Αν τυχόν ο λαός ξυπνήσει, τότε το πολίτευμα μετατρέπεται σε τυραννίδα - χωρίς να πληγεί η προηγούμενη «δημοκρατική» ηγεσία. Απλά μπορεί να «εξοριστεί» σε Σουηδία ή Καναδά, εκεί μπορεί να σπείρει το «σπέρμα» της δημοκρατίας της.
Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει ποτέ.
Υ.Γ.
Απορούσαν οι μαθητές μου όταν τους έκανα κριτική της «υπαρκτής» δημοκρατίας. Άκουγαν τον ελεύθερο Λόγο μου και με ρωτούσαν :
- Δάσκαλε, αν δεν είχαμε δημοκρατία δε θα μπορούσες να λες αυτές σου τις ιδέες.
- Είμαστε λίγοι αυτοί που προσπαθούν να σας μυήσουν στα ιδανικά της ελευθερίας. Μόλις αυξηθούν οι «επικίνδυνοι» η ψευδελευθερία θα ανασταλεί, τους απαντούσα.
Δεν ξέρω αν τους έπειθα με την απάντηση αυτή, όμως τους έλεγα την αλήθεια – χωρίς να έχω στο νου μου το κέρδος. Το κέρδος το επιδίωκαν οι «σοφιστές» του σχολείου, αυτοί που κέρδιζαν πουλώντας τη γνώση τους το απόγευμα ενώ το πρωί διαφήμιζαν την κρατική παιδεία, αυτή που θα τους εξασφάλιζε τη σύνταξή τους και το εφάπαξ τους …
Στέκομαι μόνο σ’ αυτά τα δυο συστήματα, επειδή τα υπόλοιπα οφθαλμοφανώς δείχνουν το στόχο τους.
Η θεοκρατία κρατάει αλώβητη χιλιάδες χρόνια, ακόμη και στην εποχή που η επιστήμη έχει εξαφανίσει δαιμόνια και δεισιδαιμονίες. Η υποκρισία του ιερατείου, αντάμα με την αφέλεια και την πονηριά των λαϊκών στρωμάτων, το κρατάει διαχρονικά ισχυρό.
Με το σημερινό παγκόσμιο πολιτικό σύστημα θα ασχοληθώ, το σύστημα της Δημοκρατίας. Οι ρίζες του βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα, κάπου εκεί στην Αθήνα ολοκληρώθηκε και εφαρμόστηκε μέσα στον 5ο αιώνα π.Χ.
Το κράτος του δήμου, του λαού. Έτσι πέρασε στην ιστορία, έτσι μας το μάθαιναν στο σχολειό οι δάσκαλοι. Ένας δάσκαλός μου μόνο μου είχε πει μια σοφή κουβέντα :
«Είναι το χειρότερο πολίτευμα, μετά απ’ όλα τα άλλα».
Αργότερα πολύ, ερεύνησα αυτό το πολύτιμο πολίτευμα των προγόνων μου. Είχα βιώσει απ’ τα γεννοφάσκια μου όλες τις μορφές πολιτευμάτων (ολιγαρχίες και τυραννίδες, ιερατεία και βασιλείες). Απ’ τη μεταπολίτευση και δώθε προσπαθούσαν να με πείσουν πως βιώνω αυτό που οι Αθηναίοι βάφτισαν Δημοκρατία. Ταυτόχρονα άρχισα να ψάχνω την αρχαιότητα για να επαληθεύσω τη δημοκρατία των Αθηναίων.
Το κράτος των Αθηνών είχε πληθυσμό τριακόσιες τριάντα χιλιάδες. Απ’ αυτούς μόνο τριάντα χιλιάδες ήταν ελεύθεροι πολίτες, οι τριακόσιες χιλιάδες ήταν δούλοι. Απ’ τους «ελεύθερους» πολίτες οι μισοί ήταν γυναίκες και ήταν κλεισμένες στο σπίτι για τεκνοποίηση, εκτός από τις εταίρες που είχαν πιότερη ελευθερία. Απομένουν αριθμητικά δεκαπέντε χιλιάδες πολίτες. Απ’ αυτούς οι μισοί είναι κάτω από δεκαοχτώ χρονών και δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Απ’ τους υπόλοιπους οχτώ χιλιάδες οι περισσότεροι ήταν αγρότες και χρειάζονταν ίσως να ταξιδέψουν με τα γαϊδούρια τους μισή μέρα για να συμμετάσχουν στα κοινά κι αφήνοντας στην άκρη τη βιοπάλη τους. Απομένανε, φαντάζομαι, τρεις χιλιάδες Αθηναίοι πολίτες, όμως κι απ’ αυτούς οι περισσότεροι τρέχανε με τα καράβια τους να εμπορευτούν τους «ηλίθιους» της Μαύρης θάλασσας και της Μεσογείου. Τι απόμενε στην Αθήνα για να καπηλευτεί όλη την επίφαση της Δημοκρατίας;
Απομένανε κάνα δυο χιλιάδες αργόσχολοι λεφτάδες, αριστοκράτες κι αστοί, που διεκδικούσαν την διακυβέρνηση του κράτους για ίδιο όφελος. Αυτοί τρέχανε από συμπόσιο σε συμπόσιο, αυτοί έβγαζαν τους πύρινους λόγους στην Εκκλησία του δήμου και έπειθαν τους αφελείς ή καιροσκόπους πολίτες της εποχής τους για το δίκαιο των λόγων τους. Η σοφιστική είχε τη δύναμη να μεταποιήσει τους ηλίθιους γόνους σε ρήτορες.
Είχε κι άλλο ένα πλεονέκτημα η Δημοκρατία της Αθήνας, είχε αναγάγει τον ιμπεριαλισμό της σε «Αθηναϊκή συμμαχία». Το σημερινό ΝΑΤΟ είχε κατασκευάσει, με δήθεν δημοκρατία και ισοπολιτεία, ενώ στην πραγματικότητα εισέβαλλε στην κάθε «συμμαχική» πόλη που είχε την τόλμη να αποστατήσει απ’ τη συμμαχία. Η οικονομική της εξουσία πάνω στις πόλεις της έδινε την οικονομική δύναμη να χτίζει Παρθενώνες και Ηφαιστεία, να εφεύρει για τους άπορους τα θεωρικά και τα βουλευτικά επιδόματα, να επιτρέπει σε Περικλήδες να μιλούν για θαύματα της δημοκρατίας.
Τον Κλεισθένη τον είχαν εξοβελίσει από καιρό, η νομοθεσία του ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Ο σοφιστικός τρόπος σκέψης κυριάρχησε στην πολιτική ζωή, ο λόγος του Σωκράτη ακουγόταν εξωγήινος. Ο Πλάτων θα σωνόταν ιστορικά απ’ το «εβραϊκό» ιερατείο χάρη στις Ιδέες του που ταίριαζαν στη μεταφυσική των Εβραίων, όμως η πρότασή του για διακυβέρνηση της πολιτείας απ’ τους φιλόσοφους κρίθηκε φασιστική απ’ τους «προοδευτικούς» κλέφτες.
Πέρασαν πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια μέχρι να αναβιώσει το πολιτικό αυτό σύστημα. Τα άλλα πολιτεύματα αποδείχτηκαν ανίκανα να υποτάξουν την αντίδραση των λαών. Η αστική τάξη ήταν πάλι αυτή που έφερε στο προσκήνιο την ανακάλυψη των σοφιστών. Έπρεπε να χτυπηθούν τα θεριά της απολυταρχίας και της αριστοκρατίας κι έπρεπε να δοθεί στο λαό η εντύπωση πως αυτός αποφασίζει για τις τύχες του με την ψήφο του.
Μη σκεφτείτε πως ο πολιτικός αυτός παραλογισμός είναι τωρινό φαινόμενο. Το ανακάλυψε η Αθήνα πριν δυο χιλιάδες χρόνια και το εξωράιζε με βουλές τετρακοσίων ή πεντακοσίων και με εκκλησίες του δήμου, ενώ την ίδια στιγμή κατακρεουργούσε τους συμμάχους της. Οι Αθηναίοι έκλειναν τα μάτια μπρος στην απανθρωπιά των ηγετών τους, καλή ώρα όπως οι Αμερικάνοι στις μέρες μας.
Το μόνο που δεν είχε ανακαλύψει η αρχαία Αθήνα ήταν η Τέταρτη εξουσία. Αρκετές ήταν οι τρεις για την ολοκλήρωση των σχεδίων της. Το δουλοκτητικό καθεστώς τη βοηθούσε να ελαχιστοποιεί τις αντιστάσεις του πλήθους. Αν αυτές ξεπερνούσαν τα όρια, υπήρχαν και οι αποικίες. Εκεί έστελναν τους «ανεπιθύμητους» ή αλλιώς τους «στάσει εκπίπτοντας».
Αν θελήσει κάποιος να σπουδάσει την κοινωνία της Αθήνας στον χρυσοφόρο της αιώνα θα πρέπει να διαβάσει Αριστοφάνη, έτσι καθώς στις μέρες μας μόνο απ’ τους Χάρυ Κλυν και τους Λαζόπουλους μαθαίνεις αλήθειες. Όσες θέλουν να σου πουν…
Ας μη βιαστούν κάποιοι να πουν ότι αφού υπάρχουν Λαζόπουλοι και Αριστοφάνηδες τότε υπάρχει και Δημοκρατία. Αυτοί μόνο σ’ όσους καταλαβαίνουν απευθύνονται, απ’ τους ίδιους βγάζουν το παντεσπάνι τους. Ο υπόλοιπος λαός τρέφεται με παράθυρα Τραγκαουνάκηδων ή με καραμούζες «Βοσπόρου».
Αν τυχόν ο λαός ξυπνήσει, τότε το πολίτευμα μετατρέπεται σε τυραννίδα - χωρίς να πληγεί η προηγούμενη «δημοκρατική» ηγεσία. Απλά μπορεί να «εξοριστεί» σε Σουηδία ή Καναδά, εκεί μπορεί να σπείρει το «σπέρμα» της δημοκρατίας της.
Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει ποτέ.
Υ.Γ.
Απορούσαν οι μαθητές μου όταν τους έκανα κριτική της «υπαρκτής» δημοκρατίας. Άκουγαν τον ελεύθερο Λόγο μου και με ρωτούσαν :
- Δάσκαλε, αν δεν είχαμε δημοκρατία δε θα μπορούσες να λες αυτές σου τις ιδέες.
- Είμαστε λίγοι αυτοί που προσπαθούν να σας μυήσουν στα ιδανικά της ελευθερίας. Μόλις αυξηθούν οι «επικίνδυνοι» η ψευδελευθερία θα ανασταλεί, τους απαντούσα.
Δεν ξέρω αν τους έπειθα με την απάντηση αυτή, όμως τους έλεγα την αλήθεια – χωρίς να έχω στο νου μου το κέρδος. Το κέρδος το επιδίωκαν οι «σοφιστές» του σχολείου, αυτοί που κέρδιζαν πουλώντας τη γνώση τους το απόγευμα ενώ το πρωί διαφήμιζαν την κρατική παιδεία, αυτή που θα τους εξασφάλιζε τη σύνταξή τους και το εφάπαξ τους …
Τρίτη, Ιανουαρίου 12, 2010
Προς τους εμπρηστές και εμπρησθέντες του Αγίου Λαυρεντίου
…Πέρασαν χρόνια και το χωριό συνέχισε να ζει με το αρχέγονο γονίδιό του. Ήταν ο πιο προσφιλής τρόπος των φουκαράδων για επιβίωση. Αυτόν ακολουθούσαν από πάππου προς πάππο και τους είχε φανεί ότι ήταν ο ορθότερος. Ήταν ο νόμος της άγριας ζούγκλας, αυτόν που προσπαθούσαν να εξορκίσουν οι φιλόσοφοι ανά τους αιώνες.
Το χωριό αποδεχόταν κάθε κατακτητή με τη γενετήσια πονηριά του. Τον αγκάλιαζε σφιχτά μέχρι να έρθει ο επόμενος.
Μόνο τις φιλικές εισβολές απέκρουε, τις φοβόταν περισσότερο κι απ’ τον κατακτητή. Ήξερε το χωριό πως ο κατακτητής είναι εφήμερος, ο εισβολέας μπορεί να γίνει ισόβιος. Η πανάρχαιη τάξη του χωριού θα διασαλεύονταν από τις συνήθειες και τα πολιτισμικά πρότυπα που κουβαλούσε αυτός μαζί του. Τα ξένα πρότυπα, του κατακτητή, δεν τα φοβόταν.
Τους απομόνωνε τους εισβολείς το χωριό, τους βάφτιζε «ξένους» και μόνο αν είχε συμφέρον απ’ αυτούς τους πλησίαζε. Πολλοί ήταν οι ξένοι που ήρθαν να μείνουν στα χώματά του, όχι για να χτίσουν τα εξοχικά τους και να γεύονται τις καλοκαιρινές του δροσιές. Ήρθαν για διάφορους λόγους ο καθένας και το χωριό γέμιζε τα κενά του.
Έπρεπε να στήσεις κώλο για να γίνεις αποδεκτός στο χωριό, αλλά και τότε δε γλίτωνες. Πούστη θα σε κράζανε, παρόλο που αυτοί ήταν που σε οδήγησαν στην ομοφυλοφιλία. Αρσενικοί ήταν όλοι στο χωριό, το ξένο κρέας θέλανε να το καταβροχθίσουν με κάθε τρόπο.
Το καταβρόχθιζαν. Μόνο στην αρχή δείχνανε καλοκάγαθοι, μέχρι να σου πουλήσουν ένα κομμάτι γης τους. Δεν ένιωθαν καλά που πουλούσαν τη γη τους, όμως η παλιά πηλιορείτικη περηφάνια θα υποτασσόταν στη Χρεία. Αυτή η αναγκαστική εκπόρνευση της γης τους δεν τους καθόταν καλά. Εκπόρνευαν τη γη τους, αλλά ήθελαν να είναι και οι νταβατζήδες και της γης τους και των νέων ιδιοκτητών. Όσοι συμβιβάζονταν με το νταβατζιλίκι των ντόπιων κυκλοφορούσαν στο χωριό αγέρωχα, χωρίς να έχουν πολλές παρτίδες μ’ αυτούς. Δεν ήρθαν άλλωστε να γίνουν ένα με το χωριό, την αγρανάπαυσή τους γύρευαν εκεί. Τους χωριάτες τους έβλεπαν χωριάτες.
Δεν είχαν καταλάβει όμως οι χωριάτες πως τους Άλλους έπρεπε ν’ αγκαλιάσουν.
Ήταν σοφοί οι κάτοικοι του χωριού, ήξεραν πως δεν κινδύνευαν από τους καλοκαιρινούς ξένους. Από τους Άλλους ξένους είχαν μέσα τους το φόβο πως κινδύνευαν.
Δεν είχαν καταλάβει πως αυτοί οι Άλλοι ξένοι θα μπορούσαν να αντισταθούν στην αλλοτρίωσή τους απ’ τους τωρινούς και τους μελλοντικούς επιβήτορες.
Τον ήθελε τον επιβήτορα το χωριό, αλλά τον ήθελε με τον ίδιο τρόπο που τον αποζητούσαν και οι Εβραίοι πριν δυο χιλιάδες χρόνια.
Βαραββά αποζητούσε κι όχι Ιησού.
Τον Ιησού θα τον σταύρωναν, όπως και οι Εβραίοι.
Υ.Γ.
Είναι ένα μικρό απόσπασμα από κάποιο βιβλίο μου.
Δεν εκδόθηκε το βιβλίο εξαιτίας του «εμπρηστικού φόβου».
Ο νοών νοείτω…
Το χωριό αποδεχόταν κάθε κατακτητή με τη γενετήσια πονηριά του. Τον αγκάλιαζε σφιχτά μέχρι να έρθει ο επόμενος.
Μόνο τις φιλικές εισβολές απέκρουε, τις φοβόταν περισσότερο κι απ’ τον κατακτητή. Ήξερε το χωριό πως ο κατακτητής είναι εφήμερος, ο εισβολέας μπορεί να γίνει ισόβιος. Η πανάρχαιη τάξη του χωριού θα διασαλεύονταν από τις συνήθειες και τα πολιτισμικά πρότυπα που κουβαλούσε αυτός μαζί του. Τα ξένα πρότυπα, του κατακτητή, δεν τα φοβόταν.
Τους απομόνωνε τους εισβολείς το χωριό, τους βάφτιζε «ξένους» και μόνο αν είχε συμφέρον απ’ αυτούς τους πλησίαζε. Πολλοί ήταν οι ξένοι που ήρθαν να μείνουν στα χώματά του, όχι για να χτίσουν τα εξοχικά τους και να γεύονται τις καλοκαιρινές του δροσιές. Ήρθαν για διάφορους λόγους ο καθένας και το χωριό γέμιζε τα κενά του.
Έπρεπε να στήσεις κώλο για να γίνεις αποδεκτός στο χωριό, αλλά και τότε δε γλίτωνες. Πούστη θα σε κράζανε, παρόλο που αυτοί ήταν που σε οδήγησαν στην ομοφυλοφιλία. Αρσενικοί ήταν όλοι στο χωριό, το ξένο κρέας θέλανε να το καταβροχθίσουν με κάθε τρόπο.
Το καταβρόχθιζαν. Μόνο στην αρχή δείχνανε καλοκάγαθοι, μέχρι να σου πουλήσουν ένα κομμάτι γης τους. Δεν ένιωθαν καλά που πουλούσαν τη γη τους, όμως η παλιά πηλιορείτικη περηφάνια θα υποτασσόταν στη Χρεία. Αυτή η αναγκαστική εκπόρνευση της γης τους δεν τους καθόταν καλά. Εκπόρνευαν τη γη τους, αλλά ήθελαν να είναι και οι νταβατζήδες και της γης τους και των νέων ιδιοκτητών. Όσοι συμβιβάζονταν με το νταβατζιλίκι των ντόπιων κυκλοφορούσαν στο χωριό αγέρωχα, χωρίς να έχουν πολλές παρτίδες μ’ αυτούς. Δεν ήρθαν άλλωστε να γίνουν ένα με το χωριό, την αγρανάπαυσή τους γύρευαν εκεί. Τους χωριάτες τους έβλεπαν χωριάτες.
Δεν είχαν καταλάβει όμως οι χωριάτες πως τους Άλλους έπρεπε ν’ αγκαλιάσουν.
Ήταν σοφοί οι κάτοικοι του χωριού, ήξεραν πως δεν κινδύνευαν από τους καλοκαιρινούς ξένους. Από τους Άλλους ξένους είχαν μέσα τους το φόβο πως κινδύνευαν.
Δεν είχαν καταλάβει πως αυτοί οι Άλλοι ξένοι θα μπορούσαν να αντισταθούν στην αλλοτρίωσή τους απ’ τους τωρινούς και τους μελλοντικούς επιβήτορες.
Τον ήθελε τον επιβήτορα το χωριό, αλλά τον ήθελε με τον ίδιο τρόπο που τον αποζητούσαν και οι Εβραίοι πριν δυο χιλιάδες χρόνια.
Βαραββά αποζητούσε κι όχι Ιησού.
Τον Ιησού θα τον σταύρωναν, όπως και οι Εβραίοι.
Υ.Γ.
Είναι ένα μικρό απόσπασμα από κάποιο βιβλίο μου.
Δεν εκδόθηκε το βιβλίο εξαιτίας του «εμπρηστικού φόβου».
Ο νοών νοείτω…
Κυριακή, Ιανουαρίου 10, 2010
Πρόχειρη καταχώρηση…
Ο ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΜΑΖΕΥΕΙ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΜΠΛΕ ΚΑΔΟΥΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΕΣ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!!!
Την ώρα που ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Νικήτας Κακλαμάνης συνυπέγραψε μαζί με άλλους 99 Ευρωπαίους δημάρχους την κοινή διακήρυξη των πόλεων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, στο πλαίσιο της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης, έδινε παράλληλα εντολή στους υπαλλήλους καθαριότητας του δήμου του να ρίχνουν ανακυκλώσιμα και «συμβατικά» σκουπίδια στο ίδιο απορριμματοφόρο.
Το «ΘΕΜΑ» παρουσιάζει τις φωτογραφίες-ντοκουμέντο που αποδεικνύουν πως οι υπάλληλοι του Δήμου Αθηναίων ξεφορτώνουν μπλε και πράσινους κάδους στο ίδιο όχημα, στέλνοντας το πολυδάπανο πρόγραμμα ανακύκλωσης στον… κάλαθο των αχρήστων ή καλύτερα στη χωματερή! Όμως, δεν πρόκειται για δικό τους σφάλμα, καθώς, όπως παραδέχεται ο αντιδήμαρχος κ. Γεώργιος Δημόπουλος, υπεύθυνος του τομέα καθαρισμού της πόλης, «προφανώς και το πρόγραμμα ανακύκλωσης ανεστάλη. Λόγω της απεργίας που είχε προηγηθεί, είχαν μαζευτεί σωροί σκουπιδιών και για πέντε ημέρες το σταματήσαμε».
Από την άλλη, οι συνδικαλιστές έχουν αντίθετη άποψη και αποκαλύπτουν πως το πρόγραμμα ανακύκλωσης ποτέ δεν εφαρμόστηκε, μια και έγινε «για καθαρά επικοινωνιακούς σκοπούς».
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΟΙΚΟΛΟΓΟ ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ!!!
Υ.Γ. δικό μου.
Οι συνδικαλιστές ψεύδονται.
Η ανακύκλωση έγινε μόνο για την κονόμα.
Ψάξτε στην πόλη μας να βρείτε την απάντηση.
Ψάξτε να βρείτε πού πηγαίνουν τα ανακυκλoύμενα…
Την ώρα που ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Νικήτας Κακλαμάνης συνυπέγραψε μαζί με άλλους 99 Ευρωπαίους δημάρχους την κοινή διακήρυξη των πόλεων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, στο πλαίσιο της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης, έδινε παράλληλα εντολή στους υπαλλήλους καθαριότητας του δήμου του να ρίχνουν ανακυκλώσιμα και «συμβατικά» σκουπίδια στο ίδιο απορριμματοφόρο.
Το «ΘΕΜΑ» παρουσιάζει τις φωτογραφίες-ντοκουμέντο που αποδεικνύουν πως οι υπάλληλοι του Δήμου Αθηναίων ξεφορτώνουν μπλε και πράσινους κάδους στο ίδιο όχημα, στέλνοντας το πολυδάπανο πρόγραμμα ανακύκλωσης στον… κάλαθο των αχρήστων ή καλύτερα στη χωματερή! Όμως, δεν πρόκειται για δικό τους σφάλμα, καθώς, όπως παραδέχεται ο αντιδήμαρχος κ. Γεώργιος Δημόπουλος, υπεύθυνος του τομέα καθαρισμού της πόλης, «προφανώς και το πρόγραμμα ανακύκλωσης ανεστάλη. Λόγω της απεργίας που είχε προηγηθεί, είχαν μαζευτεί σωροί σκουπιδιών και για πέντε ημέρες το σταματήσαμε».
Από την άλλη, οι συνδικαλιστές έχουν αντίθετη άποψη και αποκαλύπτουν πως το πρόγραμμα ανακύκλωσης ποτέ δεν εφαρμόστηκε, μια και έγινε «για καθαρά επικοινωνιακούς σκοπούς».
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΟΙΚΟΛΟΓΟ ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ!!!
Υ.Γ. δικό μου.
Οι συνδικαλιστές ψεύδονται.
Η ανακύκλωση έγινε μόνο για την κονόμα.
Ψάξτε στην πόλη μας να βρείτε την απάντηση.
Ψάξτε να βρείτε πού πηγαίνουν τα ανακυκλoύμενα…
Σάββατο, Ιανουαρίου 09, 2010
Η Βία και το Κράτος, οι προμάχοι του Δία.
Μεγάλη ιστορία, από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Τι να πεις γι’ αυτά τα δυο τσογλάνια που καταδυναστεύουν όλους μας εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Η ιστορία παλιά, από τότε που «εφευρέθηκε» η ζωή.
Ήταν τότε που ο Δίας με τ’ αδέλφια του προσπάθησαν να έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Ο Κρόνος, που είχε χάσει το θρόνο ανάμεσα στους θεούς, όπως τον είχε χάσει κι ο πατέρας του από τον ίδιο, αποφάσισε να στείλει εναντίον του Δία κακούς δαίμονες και τέρατα κολασμένα …
Ο Ουρανός ήταν ο πρώτος θεός, παντρεύτηκε τη Γη κι έκανε πολλά παιδιά μαζί της, τους Τιτάνες. Φοβόταν πως κάποιο από τα παιδιά του θα του έπαιρνε το θρόνο και γι’ αυτό αποφάσισε να τα κρατήσει μέσα στα σπλάχνα της Γης. Στέναζε η δύσμοιρη η Γη απ’ το βάρος στα σπλάχνα της κι αποφάσισε να εκδικηθεί τον άντρα της με τα παιδιά της. Μέσα στην κοιλιά της έφτιαξε ένα δρεπάνι και πρότεινε στα παιδιά της να πάρουν εκδίκηση απ’ τον πατέρα τους για τα βάσανα της μάνας. Οι Τιτάνες τρόμαξαν με την πρόταση της μάνας και μόνο το στερνοπαίδι, ο Κρόνος, έστερξε στο λόγο της.
Τον έκρυψε τον Κρόνο η μάνα του δίπλα στη νυφική παστάδα κι όταν ο Ουρανός πέταξε τα ρούχα του για να κάνει έρωτα με τη Γη πετάχτηκε ο μικρός και με το δρεπάνι έκοψε τα αχαμνά του πατέρα του και τα πέταξε στη θάλασσα. Απ’ το χυμένο αίμα γεννήθηκαν οι Ερινύες και οι Γίγαντες, απ’ το πέος και τους όρχεις, που πέσανε στη θάλασσα κι ανέβλυζαν το σπέρμα του Κρόνου, αναδύθηκε μέσα σε αφρούς η Αφροδίτη, η ερωτική θεά και πρόγονος του Δία. Αυτή θα γεννούσε τον Έρωτα, τι άλλο θα μπορούσε να γεννήσει άλλωστε με τόσο σπέρμα που κατάπιε στο ταξίδι της από τα Κύθηρα ως την Κύπρο που την ξέβρασαν τα κύματα;
Ο Κρόνος λοιπόν πήρε την εξουσία απ’ τον ανίκανο πατέρα του κι ελευθέρωσε τους αδελφούς του τους Τιτάνες. Φυλάκισε όμως τους Γίγαντες και τους Εκατόγχειρες, γιατί τους θεωρούσε πολύ επικίνδυνους για την εξουσία του. Επικίνδυνη θεωρούσε και την κατάρα του πατέρα του
- Θα πάθεις ό,τι έπαθα κι εγώ από σένα. Ένα απ’ τα παιδιά σου θα σου πάρει το θρόνο.
Ο Κρόνος φοβήθηκε πως αν έκρυβε τα παιδιά του στα σπλάχνα της Ρέας, της γυναίκας του, θα πάθαινε τα ίδια με τον Ουρανό, τον πατέρα του. Σκαρφίστηκε πιο έξυπνο σχέδιο. Κατάπινε άμεσα κάθε παιδί του μόλις γεννιόταν και το καταχώνιαζε μέσα στην απέραντη κοιλιά του. Τα κατάπινε μόλις γεννιόνταν και ήταν αχώνευτα αυτά τα παιδιά, αφού ήταν αθάνατα. Μόνιμη ήταν η βαρυστομαχιά του Κρόνου, αλλά η λατρεία της εξουσίας τον έκανε να την ξεχνάει.
Η μαμά, η Ρέα, σπάραζε που δεν έβλεπε στα σπάργανα κανένα της παιδί. Όταν ήρθε η ώρα της να γεννήσει τον τελευταίο της γιο, τον Δία, πήγε κι αυτή στη μαμά της τη Γη και στον μπαμπά της τον Ουρανό και ζήτησε βοήθεια.
Η Γη και ο Ουρανός πήραν το μέρος της Ρέας, η Γη επειδή είχε πάθει τα ίδια πριν χρόνια, ο Ουρανός επειδή ήθελε να δει το γιο του να παθαίνει ό,τι έπαθε κι ο ίδιος απ’ αυτόν. Είπαν στην κόρη τους να βάλει στα σπάργανα μια πέτρα και η Γη πήρε τον νεογέννητο Δία και τον έφερε στην Κρήτη. Εκεί θα μεγάλωνε ο Δίας με το γάλα μιας κατσίκας, της Αμάλθειας κι όταν ερχόταν αργότερα στην εξουσία θα έστελνε στους θνητούς την αμάθεια …
Ο Κρόνος κατάπιε τον ογκόλιθο και πίστεψε πως κατάπιε άλλο ένα παιδί του. Πού να φανταστεί το καημένο το αρσενικό πως τα θηλυκά έχουν θηλυκό μυαλό; Η μάνα του κατάφερε να ρίξει τον Ουρανό απ’ το θρόνο του, τώρα ήταν η σειρά του γιου της. Η γιαγιά είναι δυο φορές μάνα.
Ο Δίας μεγάλωσε με το γάλα της Αμάλθειας, δυνάμωσε και στο μυαλό και στο κορμί και πήγε και πλακώθηκε με τον πατέρα του. Πιο δυνατός ήταν και πιο νέος, τον νίκησε τον Κρόνο και τον ανάγκασε να ξεράσει τ’ αδέλφια του.
Δυο αντίπαλα στρατόπεδα στήθηκαν, ο Δίας με τ’ αδέρφια του κι ο Κρόνος με τα δικά του, τους Τιτάνες. Η Γη σιμά στα εγγόνια της θα στεκόταν κι όχι δίπλα στο γιο της. Δασκάλεψε το Δία να ελευθερώσει τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες και στο πλευρό του στάθηκαν και κάποιοι απ’ τους Τιτάνες. Ανάμεσα και μια Τιτάνα, η Στύγα, με τα τέσσερα παιδιά της, το Κράτος και τη Βία, τον Ζήλο και τη Νίκη. Αλλά και ο Ωκεανός, ο πιο μεγάλος απ’ τους Τιτάνες, πήγε με το μέρος του Δία, πήγε μαζί του κι ο Προμηθέας, ο γιος του Ιαπετού.
Δύσκολη μάχη ανάμεσα στους Τιτάνες, που ταμπουρώθηκαν στο βουνό της Όθρης και στους σύμμαχους του Δία, που πιάσανε το μετερίζι του Ολύμπου. Πιο ψηλός ήταν ο Όλυμπος, είχε δίπλα του ο Δίας και τους Κύκλωπες που του ‘δωσαν τη Βροντή, την Αστραπή και τον Κεραυνό. Έδωσαν και στον Ποσειδώνα την Τρίαινα.
Τη μάχη την κέρδισε ο Δίας με τους συνοδοιπόρους του. Έδωσε στους συνεργάτες του αξιώματα, παντρεύτηκε και την αδερφή του την Ήρα.
Κράτησε στο πλευρό του τη Βία και το Κράτος.
Τον Άτλαντα και τον Προμηθέα τους ξαπόστειλε, τον ένα να κουβαλάει τον Ουρανό στους ώμους του και τον δεύτερο τον έδεσε πάνω στον Καύκασο.
Πάντα η εξουσία ήταν το κίνητρο. Ο Δίας κατάφερε με Κράτος και Βία να κρατηθεί στην εξουσία. Θα κρατούσε την εξουσία ως τα χρόνια του Βυζαντίου, όμως οι αυτοκράτορες της Πόλης, με τη χριστιανική πονηριά, κατάφεραν να προσηλυτίσουν το Κράτος και τη Βία και να τους πάρουν με το μέρος τους.
Από τότε τα δυο αυτά μυθικά τέρατα καταφέρνουν να κρατάνε υποταγμένους τους λαούς στ’ όνομα του … Χριστού.
Υ.Γ.
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε και σ’ ένα νέο blog, στο οποίο εύχομαι να οδεύσει σε δρόμο προκοπής.
«ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΝΩΜΗ» ονομάζεται το νέο blog.
Παρακολουθείστε το.
Η ιστορία παλιά, από τότε που «εφευρέθηκε» η ζωή.
Ήταν τότε που ο Δίας με τ’ αδέλφια του προσπάθησαν να έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Ο Κρόνος, που είχε χάσει το θρόνο ανάμεσα στους θεούς, όπως τον είχε χάσει κι ο πατέρας του από τον ίδιο, αποφάσισε να στείλει εναντίον του Δία κακούς δαίμονες και τέρατα κολασμένα …
Ο Ουρανός ήταν ο πρώτος θεός, παντρεύτηκε τη Γη κι έκανε πολλά παιδιά μαζί της, τους Τιτάνες. Φοβόταν πως κάποιο από τα παιδιά του θα του έπαιρνε το θρόνο και γι’ αυτό αποφάσισε να τα κρατήσει μέσα στα σπλάχνα της Γης. Στέναζε η δύσμοιρη η Γη απ’ το βάρος στα σπλάχνα της κι αποφάσισε να εκδικηθεί τον άντρα της με τα παιδιά της. Μέσα στην κοιλιά της έφτιαξε ένα δρεπάνι και πρότεινε στα παιδιά της να πάρουν εκδίκηση απ’ τον πατέρα τους για τα βάσανα της μάνας. Οι Τιτάνες τρόμαξαν με την πρόταση της μάνας και μόνο το στερνοπαίδι, ο Κρόνος, έστερξε στο λόγο της.
Τον έκρυψε τον Κρόνο η μάνα του δίπλα στη νυφική παστάδα κι όταν ο Ουρανός πέταξε τα ρούχα του για να κάνει έρωτα με τη Γη πετάχτηκε ο μικρός και με το δρεπάνι έκοψε τα αχαμνά του πατέρα του και τα πέταξε στη θάλασσα. Απ’ το χυμένο αίμα γεννήθηκαν οι Ερινύες και οι Γίγαντες, απ’ το πέος και τους όρχεις, που πέσανε στη θάλασσα κι ανέβλυζαν το σπέρμα του Κρόνου, αναδύθηκε μέσα σε αφρούς η Αφροδίτη, η ερωτική θεά και πρόγονος του Δία. Αυτή θα γεννούσε τον Έρωτα, τι άλλο θα μπορούσε να γεννήσει άλλωστε με τόσο σπέρμα που κατάπιε στο ταξίδι της από τα Κύθηρα ως την Κύπρο που την ξέβρασαν τα κύματα;
Ο Κρόνος λοιπόν πήρε την εξουσία απ’ τον ανίκανο πατέρα του κι ελευθέρωσε τους αδελφούς του τους Τιτάνες. Φυλάκισε όμως τους Γίγαντες και τους Εκατόγχειρες, γιατί τους θεωρούσε πολύ επικίνδυνους για την εξουσία του. Επικίνδυνη θεωρούσε και την κατάρα του πατέρα του
- Θα πάθεις ό,τι έπαθα κι εγώ από σένα. Ένα απ’ τα παιδιά σου θα σου πάρει το θρόνο.
Ο Κρόνος φοβήθηκε πως αν έκρυβε τα παιδιά του στα σπλάχνα της Ρέας, της γυναίκας του, θα πάθαινε τα ίδια με τον Ουρανό, τον πατέρα του. Σκαρφίστηκε πιο έξυπνο σχέδιο. Κατάπινε άμεσα κάθε παιδί του μόλις γεννιόταν και το καταχώνιαζε μέσα στην απέραντη κοιλιά του. Τα κατάπινε μόλις γεννιόνταν και ήταν αχώνευτα αυτά τα παιδιά, αφού ήταν αθάνατα. Μόνιμη ήταν η βαρυστομαχιά του Κρόνου, αλλά η λατρεία της εξουσίας τον έκανε να την ξεχνάει.
Η μαμά, η Ρέα, σπάραζε που δεν έβλεπε στα σπάργανα κανένα της παιδί. Όταν ήρθε η ώρα της να γεννήσει τον τελευταίο της γιο, τον Δία, πήγε κι αυτή στη μαμά της τη Γη και στον μπαμπά της τον Ουρανό και ζήτησε βοήθεια.
Η Γη και ο Ουρανός πήραν το μέρος της Ρέας, η Γη επειδή είχε πάθει τα ίδια πριν χρόνια, ο Ουρανός επειδή ήθελε να δει το γιο του να παθαίνει ό,τι έπαθε κι ο ίδιος απ’ αυτόν. Είπαν στην κόρη τους να βάλει στα σπάργανα μια πέτρα και η Γη πήρε τον νεογέννητο Δία και τον έφερε στην Κρήτη. Εκεί θα μεγάλωνε ο Δίας με το γάλα μιας κατσίκας, της Αμάλθειας κι όταν ερχόταν αργότερα στην εξουσία θα έστελνε στους θνητούς την αμάθεια …
Ο Κρόνος κατάπιε τον ογκόλιθο και πίστεψε πως κατάπιε άλλο ένα παιδί του. Πού να φανταστεί το καημένο το αρσενικό πως τα θηλυκά έχουν θηλυκό μυαλό; Η μάνα του κατάφερε να ρίξει τον Ουρανό απ’ το θρόνο του, τώρα ήταν η σειρά του γιου της. Η γιαγιά είναι δυο φορές μάνα.
Ο Δίας μεγάλωσε με το γάλα της Αμάλθειας, δυνάμωσε και στο μυαλό και στο κορμί και πήγε και πλακώθηκε με τον πατέρα του. Πιο δυνατός ήταν και πιο νέος, τον νίκησε τον Κρόνο και τον ανάγκασε να ξεράσει τ’ αδέλφια του.
Δυο αντίπαλα στρατόπεδα στήθηκαν, ο Δίας με τ’ αδέρφια του κι ο Κρόνος με τα δικά του, τους Τιτάνες. Η Γη σιμά στα εγγόνια της θα στεκόταν κι όχι δίπλα στο γιο της. Δασκάλεψε το Δία να ελευθερώσει τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες και στο πλευρό του στάθηκαν και κάποιοι απ’ τους Τιτάνες. Ανάμεσα και μια Τιτάνα, η Στύγα, με τα τέσσερα παιδιά της, το Κράτος και τη Βία, τον Ζήλο και τη Νίκη. Αλλά και ο Ωκεανός, ο πιο μεγάλος απ’ τους Τιτάνες, πήγε με το μέρος του Δία, πήγε μαζί του κι ο Προμηθέας, ο γιος του Ιαπετού.
Δύσκολη μάχη ανάμεσα στους Τιτάνες, που ταμπουρώθηκαν στο βουνό της Όθρης και στους σύμμαχους του Δία, που πιάσανε το μετερίζι του Ολύμπου. Πιο ψηλός ήταν ο Όλυμπος, είχε δίπλα του ο Δίας και τους Κύκλωπες που του ‘δωσαν τη Βροντή, την Αστραπή και τον Κεραυνό. Έδωσαν και στον Ποσειδώνα την Τρίαινα.
Τη μάχη την κέρδισε ο Δίας με τους συνοδοιπόρους του. Έδωσε στους συνεργάτες του αξιώματα, παντρεύτηκε και την αδερφή του την Ήρα.
Κράτησε στο πλευρό του τη Βία και το Κράτος.
Τον Άτλαντα και τον Προμηθέα τους ξαπόστειλε, τον ένα να κουβαλάει τον Ουρανό στους ώμους του και τον δεύτερο τον έδεσε πάνω στον Καύκασο.
Πάντα η εξουσία ήταν το κίνητρο. Ο Δίας κατάφερε με Κράτος και Βία να κρατηθεί στην εξουσία. Θα κρατούσε την εξουσία ως τα χρόνια του Βυζαντίου, όμως οι αυτοκράτορες της Πόλης, με τη χριστιανική πονηριά, κατάφεραν να προσηλυτίσουν το Κράτος και τη Βία και να τους πάρουν με το μέρος τους.
Από τότε τα δυο αυτά μυθικά τέρατα καταφέρνουν να κρατάνε υποταγμένους τους λαούς στ’ όνομα του … Χριστού.
Υ.Γ.
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε και σ’ ένα νέο blog, στο οποίο εύχομαι να οδεύσει σε δρόμο προκοπής.
«ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΝΩΜΗ» ονομάζεται το νέο blog.
Παρακολουθείστε το.
Δευτέρα, Ιανουαρίου 04, 2010
Άρθρο μου, δημοσιευμένο πριν δυο χρόνια στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ.
Μόνο η Λιάνα …
Μεγάλωσα πια και βλέπω πιο καθαρά - όχι πιο ώριμα.
Το Κόμμα - ένα είν’ του κόμμα - παραπαίει ενενήντα χρόνια τώρα, χωρίς ελπίδα. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι που το καθοδήγησαν όλα αυτά τα χρόνια μόνο στη συντήρησή του στόχευαν, μ’ ένα λόγο ξύλινο κι επαναλαμβανόμενο. Αυτός ο λόγος του, με την εμμονή του, το άφηνε να παραπαίει και να κατασκευάζει τα ανδρείκελα εκείνα που λιποτακτούσαν στη συνέχεια μέσα στα αστικά κόμματα, για να γευτούν κι αυτά τη χλιδή τους.
Έγινε μετά τη χούντα προσπάθεια ανανέωσης του ξύλινου λόγου με την ίδρυση του ΚΚΕ εσωτερικού, αλλά αυτή η προσπάθεια εξοντώθηκε απ’ το Κόμμα. Λίγοι απ’ τους οπαδούς της ανανέωσης πήγαν στο Κόμμα, οι πολλοί πήγαν στα σπίτια τους.
Η αιώνια απόγνωση της Αριστεράς!
Το Κόμμα βολοδέρνει τριάντα χρόνια και καμιά ελπίδα δεν έχει να ανεβάσει τα ποσοστά του. Το μόνο που καταφέρνει είναι να στέλνει τα Δαμανάκια ή τους Ανδρουλάκηδες στα έδρανα των κομμάτων της λαϊκής εκμετάλλευσης. Δεν έχει το Κόμμα τα κότσια να προχωρήσει σε αλλαγές. Ούτε τον Άρη Βελουχιώτη έστερξε ούτε και κανέναν άλλο, που πήγαινε ν’ αρθρώσει έναν άλλο λόγο.
Το φαινόμενο των ημερών για το Κόμμα είναι η εισβολή της Λιάνας Κανέλλη.
Δεν είναι κάποιο κοριτσάκι που γαλουχήθηκε μέσα στο Κόμμα κι αναρριχήθηκε αργά και σταθερά στα όργανα του κόμματος (από αφισοκολλήτρια σε πωλήτρια του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ κι ύστερα με τη ντουντούκα κι ύστερα … ). Η Λιάνα είχε μια πορεία αντίστροφη, ξεκίνησε από δεξιά και προχώρησε αριστερά. Στο δρόμο της συναντούσε χιλιάδες που προχωρούσαν προς τα δεξιά κι αυτοί όλοι την κοίταζαν με γουρλωμένα μάτια για την αντίρροπη πορεία της.
Ποιος απ’ τους δυο βάδιζε στο σωστό δρόμο δε θα το καταγράψει η Ιστορία. Η Ιστορία θα κατέγραφε τη Λιάνα μόνο αν έμενε στον κληρονομικό της ρόλο, που μπορούσε να την προωθήσει σε υπουργικούς θώκους. Είχε (και έχει) όλα αυτά τα προσόντα που χρειάζεται ένας πολιτικός, κυρίως όμως έχει Λόγο και ξέρει να χειρίζεται το λόγο. Οι περισσότεροι σύγχρονοι πολιτικοί μας δεν έχουν κανένα απ’ αυτά τα δυο ( εξαιρείται ο Βενιζέλος που ξέρει να χειρίζεται το δεύτερο ).
Η Λιάνα λοιπόν κατέληξε να συνεργαστεί με το ΚΚΕ και να του δώσει εκείνους τους προσανατολισμούς Λόγου και λόγου που θα έπρεπε.
Τους πήρε τους προσανατολισμούς το Κόμμα ; Φυσικά όχι, γιατί το Κόμμα έχει τα όργανά του κι αυτά αποφασίζουν για τη μακάρια πορεία του. Κρατάει ακόμα τη διαχρονική στενοκεφαλιά του και δεν αντιλαμβάνεται πως μέσα στο καθεστώς της «δημοκρατίας» που σέρνεται υποχρεωτικά θα έπρεπε να πολεμήσει με όμοια όπλα τους αντιπάλους του. Το βαρύ πυροβολικό του σήμερα είναι η Λιάνα.
Κάποιες φορές οι ιδεολογικές εμμονές έχουν αρνητικά αποτελέσματα στην πορεία ατόμων ή ομάδων και κομμάτων. Αυτές μάλιστα τις μέρες, όπου ο κομματισμός έχει στραφεί σε νέα παιχνίδια ( τύπου Τσίπρα ) και το Κόμμα κινδυνεύει να χάσει όλα τα ερείσματά του στη λαϊκή βάση, είναι επιτακτική η ανάγκη ανάδειξης ενός νέου στίγματος του Κόμματος, χωρίς απεμπόληση των ιδεολογικών του αρχών. Η νέα του εμφάνιση είναι σίγουρο πως θα του δώσει την αναλογούσα δύναμη, που την εκμεταλλεύεται σήμερα ΠΑΣΟΚ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. χωρίς να τη δικαιούνται.
Θα αναρωτηθούν κάποιοι πώς κάποιος, που θεωρούνταν πολέμιος του Κόμματος κάποτε, κάνει σήμερα προτάσεις για την αναγέννησή του. Θα τους απαντούσα ότι δεν υπήρξα ποτέ πολέμιος του Κόμματος, απλά το Κόμμα πολεμούσε κάθε φωνή διαφορετική και μάλιστα οι διώκτες αυτών των φωνών ήταν εκείνοι που έφυγαν πρώτοι για να κυνηγήσουν δόξα και χρήμα κοντά στο τυχοδιωκτικό ΠΑΣΟΚ. Δε χρειάζεται ν’ αναφερθώ σε πρόσωπα, είναι γνωστά και πλούσια πλέον και τ’ αυτί τους δεν ιδρώνει από κριτικές. Κρεμούν ένα ειρωνικό χαμόγελο στο στόμα μόλις τους θυμίσεις την προϊστορία τους …
Επειδή λοιπόν όλα τα άλλα κόμματα έχουν δείξει το νεοφιλελεύθερο προφίλ τους και την κοινή πολιτική τους γραμμή, απομένει στο Κόμμα να χαράξει ένα δρόμο ελπίδας. Αυτό συνεπάγεται πως θα ξεχάσει δικτατορίες προλεταριάτου, θα ξεχάσει εμφυλιοπολεμικές ιστορίες και θα ανεχθεί κάθε αριστερή πρόταση ( μάλιστα τώρα είναι αναγκαίο να ενστερνιστεί αυτές τις προτάσεις ).
Μόνο η Λιάνα μπορεί αυτή τη στιγμή να εγγυηθεί την προκοπή του Κόμματος, η Αλέκα ας κάτσει στο πλάι να αναμασά την «τσίχλα» της. Ο τσαμπουκάς εκείνου του καταληψία πιτσιρικά θα καταρρεύσει κάτω απ’ το Λόγο της Λιάνας, το ίδιο θα πάθουν και οι διάφοροι Βενιζέλοι.
Μπορεί όμως το Κόμμα να κάνει την υπέρβαση στο δογματισμό; Συνειδητοποιεί πως ο κόσμος έχει αλλάξει κι ότι δεν μπορούμε να πείσουμε τον κοσμάκη με τα παλιά συνθήματα «εμπρός, λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι. Ο μόνος δρόμος είναι ενότητα και πάλη»;
Αν δεν αποβάλει το Κόμμα αυτά τα κούφια συνθήματα, όσο κι αν δουλέψουν οι μηχανισμοί του θα ψάχνεται στο άμεσο μέλλον να βρει το 3% που χρειάζεται η είσοδος στο κοινοβούλιο. Οι γέροι κομμουνιστές φεύγουν με το πλήρωμα του χρόνου τους, η ΚΝΕ δεν έχει την παλιά της δύναμη να στρατολογήσει νεολαία, όπως στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Εκδοτικά συγκροτήματα και κανάλια έχουν επιδοθεί σε μια κούρσα ταχύτητας να κατασκευάσουν το νέο πολιτικό σχήμα που θα αποπλανήσει για άλλη μια φορά τις μάζες. Το Κόμμα άλαλο παρακολουθεί(;)τις νέες μεταλλάξεις της πολιτικής και μουλαρωμένο μένει σταθερό στα πιστεύω του, νομίζοντας πως η απογοήτευση του λαού θα τον στρέψει στα περασμένα.
Ίσως και να έχει κάποια βάση αυτή του η θεώρηση, όλο και περισσότερους αφουγκράζομαι να γίνονται νοσταλγοί της χούντας. Καλώς ή κακώς όμως, αυτή η επάνοδος στο δικτατορικό καθεστώς θεωρείται σήμερα ανέφικτη. Η Ε. Ένωση είναι πολύ «δημοκρατική» και δεν επιτρέπει τέτοιες παρεκτροπές, απ’ την άλλη μεριά έχουν χαθεί οι έντιμοι πατριώτες, που θα μπορούσαν να πατάξουν αυτή τη διαφθορά που έχει ξαπλωθεί στη χώρα και παγκόσμια.
Απομένει στο Κόμμα να κάνει την υπέρβασή του και να στείλει τη Λιάνα στην πρώτη γραμμή. Κεντρικές Επιτροπές και Συνέδρια ας κρατήσουν τον χαρακτήρα τους κι ας δίνουν κατευθυντήριες γραμμές, όμως η Λιάνα θα εκφράζει προς τα έξω τις θέσεις του κόμματος. Ας προσπαθήσουν και τα μέλη του Κόμματος και η νεολαία να πάρουν κάτι απ’ τη σκέψη της Λιάνας κι απ’ τα επιχειρήματά της. Η σκέψη της Αλέκας κοιμίζει το πνεύμα, δεν το εξεγείρει. Αυτή η εξέγερση του πνεύματος είναι το ζητούμενο αυτές τις μέρες που οι Λαζόπουλοι και οι Τριανταφυλλόπουλοι και οι Χαρδαβέλες αποκοιμίζουν καθετί γύρω μας.
Υ.Γ.
Έκανα τη ν πρότασή μου σε κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος του Κόμματος. Η αντίδρασή του ήταν άμεση κι αναμενόμενη : «Δεν μπορεί το κόμμα μας να πάρει αυτό το δρόμο, εμείς έχουμε όργανα και θέσεις …».
Την περίμενα την απάντηση, όπως περιμένω και τον εθελοντικό αφανισμό αυτού του Κόμματος. Ας μην ψάχνει να βρει τους εχθρούς του έξω απ’ το Κόμμα.
Οι εχθροί ήταν εντός των πυλών από τότε που ιδρύθηκε …
Μεγάλωσα πια και βλέπω πιο καθαρά - όχι πιο ώριμα.
Το Κόμμα - ένα είν’ του κόμμα - παραπαίει ενενήντα χρόνια τώρα, χωρίς ελπίδα. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι που το καθοδήγησαν όλα αυτά τα χρόνια μόνο στη συντήρησή του στόχευαν, μ’ ένα λόγο ξύλινο κι επαναλαμβανόμενο. Αυτός ο λόγος του, με την εμμονή του, το άφηνε να παραπαίει και να κατασκευάζει τα ανδρείκελα εκείνα που λιποτακτούσαν στη συνέχεια μέσα στα αστικά κόμματα, για να γευτούν κι αυτά τη χλιδή τους.
Έγινε μετά τη χούντα προσπάθεια ανανέωσης του ξύλινου λόγου με την ίδρυση του ΚΚΕ εσωτερικού, αλλά αυτή η προσπάθεια εξοντώθηκε απ’ το Κόμμα. Λίγοι απ’ τους οπαδούς της ανανέωσης πήγαν στο Κόμμα, οι πολλοί πήγαν στα σπίτια τους.
Η αιώνια απόγνωση της Αριστεράς!
Το Κόμμα βολοδέρνει τριάντα χρόνια και καμιά ελπίδα δεν έχει να ανεβάσει τα ποσοστά του. Το μόνο που καταφέρνει είναι να στέλνει τα Δαμανάκια ή τους Ανδρουλάκηδες στα έδρανα των κομμάτων της λαϊκής εκμετάλλευσης. Δεν έχει το Κόμμα τα κότσια να προχωρήσει σε αλλαγές. Ούτε τον Άρη Βελουχιώτη έστερξε ούτε και κανέναν άλλο, που πήγαινε ν’ αρθρώσει έναν άλλο λόγο.
Το φαινόμενο των ημερών για το Κόμμα είναι η εισβολή της Λιάνας Κανέλλη.
Δεν είναι κάποιο κοριτσάκι που γαλουχήθηκε μέσα στο Κόμμα κι αναρριχήθηκε αργά και σταθερά στα όργανα του κόμματος (από αφισοκολλήτρια σε πωλήτρια του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ κι ύστερα με τη ντουντούκα κι ύστερα … ). Η Λιάνα είχε μια πορεία αντίστροφη, ξεκίνησε από δεξιά και προχώρησε αριστερά. Στο δρόμο της συναντούσε χιλιάδες που προχωρούσαν προς τα δεξιά κι αυτοί όλοι την κοίταζαν με γουρλωμένα μάτια για την αντίρροπη πορεία της.
Ποιος απ’ τους δυο βάδιζε στο σωστό δρόμο δε θα το καταγράψει η Ιστορία. Η Ιστορία θα κατέγραφε τη Λιάνα μόνο αν έμενε στον κληρονομικό της ρόλο, που μπορούσε να την προωθήσει σε υπουργικούς θώκους. Είχε (και έχει) όλα αυτά τα προσόντα που χρειάζεται ένας πολιτικός, κυρίως όμως έχει Λόγο και ξέρει να χειρίζεται το λόγο. Οι περισσότεροι σύγχρονοι πολιτικοί μας δεν έχουν κανένα απ’ αυτά τα δυο ( εξαιρείται ο Βενιζέλος που ξέρει να χειρίζεται το δεύτερο ).
Η Λιάνα λοιπόν κατέληξε να συνεργαστεί με το ΚΚΕ και να του δώσει εκείνους τους προσανατολισμούς Λόγου και λόγου που θα έπρεπε.
Τους πήρε τους προσανατολισμούς το Κόμμα ; Φυσικά όχι, γιατί το Κόμμα έχει τα όργανά του κι αυτά αποφασίζουν για τη μακάρια πορεία του. Κρατάει ακόμα τη διαχρονική στενοκεφαλιά του και δεν αντιλαμβάνεται πως μέσα στο καθεστώς της «δημοκρατίας» που σέρνεται υποχρεωτικά θα έπρεπε να πολεμήσει με όμοια όπλα τους αντιπάλους του. Το βαρύ πυροβολικό του σήμερα είναι η Λιάνα.
Κάποιες φορές οι ιδεολογικές εμμονές έχουν αρνητικά αποτελέσματα στην πορεία ατόμων ή ομάδων και κομμάτων. Αυτές μάλιστα τις μέρες, όπου ο κομματισμός έχει στραφεί σε νέα παιχνίδια ( τύπου Τσίπρα ) και το Κόμμα κινδυνεύει να χάσει όλα τα ερείσματά του στη λαϊκή βάση, είναι επιτακτική η ανάγκη ανάδειξης ενός νέου στίγματος του Κόμματος, χωρίς απεμπόληση των ιδεολογικών του αρχών. Η νέα του εμφάνιση είναι σίγουρο πως θα του δώσει την αναλογούσα δύναμη, που την εκμεταλλεύεται σήμερα ΠΑΣΟΚ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. χωρίς να τη δικαιούνται.
Θα αναρωτηθούν κάποιοι πώς κάποιος, που θεωρούνταν πολέμιος του Κόμματος κάποτε, κάνει σήμερα προτάσεις για την αναγέννησή του. Θα τους απαντούσα ότι δεν υπήρξα ποτέ πολέμιος του Κόμματος, απλά το Κόμμα πολεμούσε κάθε φωνή διαφορετική και μάλιστα οι διώκτες αυτών των φωνών ήταν εκείνοι που έφυγαν πρώτοι για να κυνηγήσουν δόξα και χρήμα κοντά στο τυχοδιωκτικό ΠΑΣΟΚ. Δε χρειάζεται ν’ αναφερθώ σε πρόσωπα, είναι γνωστά και πλούσια πλέον και τ’ αυτί τους δεν ιδρώνει από κριτικές. Κρεμούν ένα ειρωνικό χαμόγελο στο στόμα μόλις τους θυμίσεις την προϊστορία τους …
Επειδή λοιπόν όλα τα άλλα κόμματα έχουν δείξει το νεοφιλελεύθερο προφίλ τους και την κοινή πολιτική τους γραμμή, απομένει στο Κόμμα να χαράξει ένα δρόμο ελπίδας. Αυτό συνεπάγεται πως θα ξεχάσει δικτατορίες προλεταριάτου, θα ξεχάσει εμφυλιοπολεμικές ιστορίες και θα ανεχθεί κάθε αριστερή πρόταση ( μάλιστα τώρα είναι αναγκαίο να ενστερνιστεί αυτές τις προτάσεις ).
Μόνο η Λιάνα μπορεί αυτή τη στιγμή να εγγυηθεί την προκοπή του Κόμματος, η Αλέκα ας κάτσει στο πλάι να αναμασά την «τσίχλα» της. Ο τσαμπουκάς εκείνου του καταληψία πιτσιρικά θα καταρρεύσει κάτω απ’ το Λόγο της Λιάνας, το ίδιο θα πάθουν και οι διάφοροι Βενιζέλοι.
Μπορεί όμως το Κόμμα να κάνει την υπέρβαση στο δογματισμό; Συνειδητοποιεί πως ο κόσμος έχει αλλάξει κι ότι δεν μπορούμε να πείσουμε τον κοσμάκη με τα παλιά συνθήματα «εμπρός, λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι. Ο μόνος δρόμος είναι ενότητα και πάλη»;
Αν δεν αποβάλει το Κόμμα αυτά τα κούφια συνθήματα, όσο κι αν δουλέψουν οι μηχανισμοί του θα ψάχνεται στο άμεσο μέλλον να βρει το 3% που χρειάζεται η είσοδος στο κοινοβούλιο. Οι γέροι κομμουνιστές φεύγουν με το πλήρωμα του χρόνου τους, η ΚΝΕ δεν έχει την παλιά της δύναμη να στρατολογήσει νεολαία, όπως στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Εκδοτικά συγκροτήματα και κανάλια έχουν επιδοθεί σε μια κούρσα ταχύτητας να κατασκευάσουν το νέο πολιτικό σχήμα που θα αποπλανήσει για άλλη μια φορά τις μάζες. Το Κόμμα άλαλο παρακολουθεί(;)τις νέες μεταλλάξεις της πολιτικής και μουλαρωμένο μένει σταθερό στα πιστεύω του, νομίζοντας πως η απογοήτευση του λαού θα τον στρέψει στα περασμένα.
Ίσως και να έχει κάποια βάση αυτή του η θεώρηση, όλο και περισσότερους αφουγκράζομαι να γίνονται νοσταλγοί της χούντας. Καλώς ή κακώς όμως, αυτή η επάνοδος στο δικτατορικό καθεστώς θεωρείται σήμερα ανέφικτη. Η Ε. Ένωση είναι πολύ «δημοκρατική» και δεν επιτρέπει τέτοιες παρεκτροπές, απ’ την άλλη μεριά έχουν χαθεί οι έντιμοι πατριώτες, που θα μπορούσαν να πατάξουν αυτή τη διαφθορά που έχει ξαπλωθεί στη χώρα και παγκόσμια.
Απομένει στο Κόμμα να κάνει την υπέρβασή του και να στείλει τη Λιάνα στην πρώτη γραμμή. Κεντρικές Επιτροπές και Συνέδρια ας κρατήσουν τον χαρακτήρα τους κι ας δίνουν κατευθυντήριες γραμμές, όμως η Λιάνα θα εκφράζει προς τα έξω τις θέσεις του κόμματος. Ας προσπαθήσουν και τα μέλη του Κόμματος και η νεολαία να πάρουν κάτι απ’ τη σκέψη της Λιάνας κι απ’ τα επιχειρήματά της. Η σκέψη της Αλέκας κοιμίζει το πνεύμα, δεν το εξεγείρει. Αυτή η εξέγερση του πνεύματος είναι το ζητούμενο αυτές τις μέρες που οι Λαζόπουλοι και οι Τριανταφυλλόπουλοι και οι Χαρδαβέλες αποκοιμίζουν καθετί γύρω μας.
Υ.Γ.
Έκανα τη ν πρότασή μου σε κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος του Κόμματος. Η αντίδρασή του ήταν άμεση κι αναμενόμενη : «Δεν μπορεί το κόμμα μας να πάρει αυτό το δρόμο, εμείς έχουμε όργανα και θέσεις …».
Την περίμενα την απάντηση, όπως περιμένω και τον εθελοντικό αφανισμό αυτού του Κόμματος. Ας μην ψάχνει να βρει τους εχθρούς του έξω απ’ το Κόμμα.
Οι εχθροί ήταν εντός των πυλών από τότε που ιδρύθηκε …
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)