Υπάρχουν δυο συστήματα καθυποταγής του λαού. Το πρώτο, το θεοκρατικό, το ανακάλυψαν ίσως οι Εβραίοι στη Μεσοποταμία. Το δεύτερο, τη Δημοκρατία, το ανακάλυψε ο περιούσιος λαός μας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια με τους σοφιστές.
Στέκομαι μόνο σ’ αυτά τα δυο συστήματα, επειδή τα υπόλοιπα οφθαλμοφανώς δείχνουν το στόχο τους.
Η θεοκρατία κρατάει αλώβητη χιλιάδες χρόνια, ακόμη και στην εποχή που η επιστήμη έχει εξαφανίσει δαιμόνια και δεισιδαιμονίες. Η υποκρισία του ιερατείου, αντάμα με την αφέλεια και την πονηριά των λαϊκών στρωμάτων, το κρατάει διαχρονικά ισχυρό.
Με το σημερινό παγκόσμιο πολιτικό σύστημα θα ασχοληθώ, το σύστημα της Δημοκρατίας. Οι ρίζες του βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα, κάπου εκεί στην Αθήνα ολοκληρώθηκε και εφαρμόστηκε μέσα στον 5ο αιώνα π.Χ.
Το κράτος του δήμου, του λαού. Έτσι πέρασε στην ιστορία, έτσι μας το μάθαιναν στο σχολειό οι δάσκαλοι. Ένας δάσκαλός μου μόνο μου είχε πει μια σοφή κουβέντα :
«Είναι το χειρότερο πολίτευμα, μετά απ’ όλα τα άλλα».
Αργότερα πολύ, ερεύνησα αυτό το πολύτιμο πολίτευμα των προγόνων μου. Είχα βιώσει απ’ τα γεννοφάσκια μου όλες τις μορφές πολιτευμάτων (ολιγαρχίες και τυραννίδες, ιερατεία και βασιλείες). Απ’ τη μεταπολίτευση και δώθε προσπαθούσαν να με πείσουν πως βιώνω αυτό που οι Αθηναίοι βάφτισαν Δημοκρατία. Ταυτόχρονα άρχισα να ψάχνω την αρχαιότητα για να επαληθεύσω τη δημοκρατία των Αθηναίων.
Το κράτος των Αθηνών είχε πληθυσμό τριακόσιες τριάντα χιλιάδες. Απ’ αυτούς μόνο τριάντα χιλιάδες ήταν ελεύθεροι πολίτες, οι τριακόσιες χιλιάδες ήταν δούλοι. Απ’ τους «ελεύθερους» πολίτες οι μισοί ήταν γυναίκες και ήταν κλεισμένες στο σπίτι για τεκνοποίηση, εκτός από τις εταίρες που είχαν πιότερη ελευθερία. Απομένουν αριθμητικά δεκαπέντε χιλιάδες πολίτες. Απ’ αυτούς οι μισοί είναι κάτω από δεκαοχτώ χρονών και δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Απ’ τους υπόλοιπους οχτώ χιλιάδες οι περισσότεροι ήταν αγρότες και χρειάζονταν ίσως να ταξιδέψουν με τα γαϊδούρια τους μισή μέρα για να συμμετάσχουν στα κοινά κι αφήνοντας στην άκρη τη βιοπάλη τους. Απομένανε, φαντάζομαι, τρεις χιλιάδες Αθηναίοι πολίτες, όμως κι απ’ αυτούς οι περισσότεροι τρέχανε με τα καράβια τους να εμπορευτούν τους «ηλίθιους» της Μαύρης θάλασσας και της Μεσογείου. Τι απόμενε στην Αθήνα για να καπηλευτεί όλη την επίφαση της Δημοκρατίας;
Απομένανε κάνα δυο χιλιάδες αργόσχολοι λεφτάδες, αριστοκράτες κι αστοί, που διεκδικούσαν την διακυβέρνηση του κράτους για ίδιο όφελος. Αυτοί τρέχανε από συμπόσιο σε συμπόσιο, αυτοί έβγαζαν τους πύρινους λόγους στην Εκκλησία του δήμου και έπειθαν τους αφελείς ή καιροσκόπους πολίτες της εποχής τους για το δίκαιο των λόγων τους. Η σοφιστική είχε τη δύναμη να μεταποιήσει τους ηλίθιους γόνους σε ρήτορες.
Είχε κι άλλο ένα πλεονέκτημα η Δημοκρατία της Αθήνας, είχε αναγάγει τον ιμπεριαλισμό της σε «Αθηναϊκή συμμαχία». Το σημερινό ΝΑΤΟ είχε κατασκευάσει, με δήθεν δημοκρατία και ισοπολιτεία, ενώ στην πραγματικότητα εισέβαλλε στην κάθε «συμμαχική» πόλη που είχε την τόλμη να αποστατήσει απ’ τη συμμαχία. Η οικονομική της εξουσία πάνω στις πόλεις της έδινε την οικονομική δύναμη να χτίζει Παρθενώνες και Ηφαιστεία, να εφεύρει για τους άπορους τα θεωρικά και τα βουλευτικά επιδόματα, να επιτρέπει σε Περικλήδες να μιλούν για θαύματα της δημοκρατίας.
Τον Κλεισθένη τον είχαν εξοβελίσει από καιρό, η νομοθεσία του ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Ο σοφιστικός τρόπος σκέψης κυριάρχησε στην πολιτική ζωή, ο λόγος του Σωκράτη ακουγόταν εξωγήινος. Ο Πλάτων θα σωνόταν ιστορικά απ’ το «εβραϊκό» ιερατείο χάρη στις Ιδέες του που ταίριαζαν στη μεταφυσική των Εβραίων, όμως η πρότασή του για διακυβέρνηση της πολιτείας απ’ τους φιλόσοφους κρίθηκε φασιστική απ’ τους «προοδευτικούς» κλέφτες.
Πέρασαν πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια μέχρι να αναβιώσει το πολιτικό αυτό σύστημα. Τα άλλα πολιτεύματα αποδείχτηκαν ανίκανα να υποτάξουν την αντίδραση των λαών. Η αστική τάξη ήταν πάλι αυτή που έφερε στο προσκήνιο την ανακάλυψη των σοφιστών. Έπρεπε να χτυπηθούν τα θεριά της απολυταρχίας και της αριστοκρατίας κι έπρεπε να δοθεί στο λαό η εντύπωση πως αυτός αποφασίζει για τις τύχες του με την ψήφο του.
Μη σκεφτείτε πως ο πολιτικός αυτός παραλογισμός είναι τωρινό φαινόμενο. Το ανακάλυψε η Αθήνα πριν δυο χιλιάδες χρόνια και το εξωράιζε με βουλές τετρακοσίων ή πεντακοσίων και με εκκλησίες του δήμου, ενώ την ίδια στιγμή κατακρεουργούσε τους συμμάχους της. Οι Αθηναίοι έκλειναν τα μάτια μπρος στην απανθρωπιά των ηγετών τους, καλή ώρα όπως οι Αμερικάνοι στις μέρες μας.
Το μόνο που δεν είχε ανακαλύψει η αρχαία Αθήνα ήταν η Τέταρτη εξουσία. Αρκετές ήταν οι τρεις για την ολοκλήρωση των σχεδίων της. Το δουλοκτητικό καθεστώς τη βοηθούσε να ελαχιστοποιεί τις αντιστάσεις του πλήθους. Αν αυτές ξεπερνούσαν τα όρια, υπήρχαν και οι αποικίες. Εκεί έστελναν τους «ανεπιθύμητους» ή αλλιώς τους «στάσει εκπίπτοντας».
Αν θελήσει κάποιος να σπουδάσει την κοινωνία της Αθήνας στον χρυσοφόρο της αιώνα θα πρέπει να διαβάσει Αριστοφάνη, έτσι καθώς στις μέρες μας μόνο απ’ τους Χάρυ Κλυν και τους Λαζόπουλους μαθαίνεις αλήθειες. Όσες θέλουν να σου πουν…
Ας μη βιαστούν κάποιοι να πουν ότι αφού υπάρχουν Λαζόπουλοι και Αριστοφάνηδες τότε υπάρχει και Δημοκρατία. Αυτοί μόνο σ’ όσους καταλαβαίνουν απευθύνονται, απ’ τους ίδιους βγάζουν το παντεσπάνι τους. Ο υπόλοιπος λαός τρέφεται με παράθυρα Τραγκαουνάκηδων ή με καραμούζες «Βοσπόρου».
Αν τυχόν ο λαός ξυπνήσει, τότε το πολίτευμα μετατρέπεται σε τυραννίδα - χωρίς να πληγεί η προηγούμενη «δημοκρατική» ηγεσία. Απλά μπορεί να «εξοριστεί» σε Σουηδία ή Καναδά, εκεί μπορεί να σπείρει το «σπέρμα» της δημοκρατίας της.
Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει ποτέ.
Υ.Γ.
Απορούσαν οι μαθητές μου όταν τους έκανα κριτική της «υπαρκτής» δημοκρατίας. Άκουγαν τον ελεύθερο Λόγο μου και με ρωτούσαν :
- Δάσκαλε, αν δεν είχαμε δημοκρατία δε θα μπορούσες να λες αυτές σου τις ιδέες.
- Είμαστε λίγοι αυτοί που προσπαθούν να σας μυήσουν στα ιδανικά της ελευθερίας. Μόλις αυξηθούν οι «επικίνδυνοι» η ψευδελευθερία θα ανασταλεί, τους απαντούσα.
Δεν ξέρω αν τους έπειθα με την απάντηση αυτή, όμως τους έλεγα την αλήθεια – χωρίς να έχω στο νου μου το κέρδος. Το κέρδος το επιδίωκαν οι «σοφιστές» του σχολείου, αυτοί που κέρδιζαν πουλώντας τη γνώση τους το απόγευμα ενώ το πρωί διαφήμιζαν την κρατική παιδεία, αυτή που θα τους εξασφάλιζε τη σύνταξή τους και το εφάπαξ τους …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου