Απάντηση σε ρατσιστικά κείμενα

Πολλοί, ακόμη και φίλοι μου, τα έχουν βάλει με τους μετανάστες
τον τελευταίο καιρό.
Λίγοι καταλαβαίνουν τους λόγους που οδηγούν
όλους αυτούς τους απόκληρους στην ξενιτιά.
Έχουν ξεχάσει την ελληνική μετανάστευση
προς Γερμανία κι Αμερική κι Αυστραλία.

Ελάχιστοι επίσης βλέπουν πως νέα ελληνική μετανάστευση
έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια.
Οι Ασιάτες έρχονται για ένα κομμάτι ψωμί στη χώρα μας,
οι δικοί μας φεύγουν για καλύτερο μεροκάματο.
Ιστορία που κρατάει χιλιάδες χρόνια…

Δημοσιεύω μια επιστολή κάποιας ενσυνείδητης
και περιμένω να εμπεδώσουν κάποιοι την Ιστορία.


Το νέο μεταναστευτικό κύμα
Tuesday, January 19, 2010, 7:10
This news item was posted in Open category and has 0 Comments so far.
Ο Βαγγέλης σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Χάρβαρντ. Μάταια ψάχνει τώρα δουλειά στην Ελλάδα. Κι ας ήταν οι μεταπτυχιακές του σπουδές στο ΜΙΤ πάνω στις μειονότητες. Εργάζεται σε Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης.
Η Χρύσα και η Γιώτα κάνουν διδακτορικό σε ερευνητικό κέντρο κατασκευάζοντας φίλτρα με νανοσωματίδια που καίνε τους ρύπους της μηχανής άμεσα. Μια νέα γενιά αυτοκινήτων, μια νέα γενιά ελλήνων ερευνητών χωρίς μοίρα, χωρίς αύριο. “Όταν ολοκληρώσουμε το Διδακτορικό μας “λένε θα πρέπει να αλλάξουμε δουλειά ή χώρα για να επιβιώσουμε.
Όχι κύριοι δεν είναι απλώς η γενιά των 700 Ευρώ. Είναι μια νέα γενιά που τα μαζεύει και φεύγει …σχεδόν για πάντα. Σχεδόν επειδή ως μάνα κι εγώ φοβάμαι τις λέξεις. Επειδή ξέρω ότι ο Γιώργος που είναι σε Πανεπιστήμιο της Αμερικής ερευνητής, ρωτάει τον πατέρα του που είναι καθηγητής στο ΑΠΘ “να γυρίσω πίσω, έχει δουλειά” κι εκείνος δεν ξέρει τι να του απαντήσει γιατί ο ίδιος παλεύει με το ΕΣΠΑ που δεν έχει ακόμη απορροφήσει ούτε ένα Ευρώ από τη χρηματοδότηση που έπρεπε να πάρει η Ελλάδα από το 2007 και ξέρει ότι σε λίγο το 2012 το πρόγραμμα της ΕΕ κλείνει και για τη χώρα μας μπορεί να μην ξανανοίξει ποτέ. Δεν ξέρει λοιπόν κανείς εάν ένας ερευνητής με περγαμηνές μπορεί να έλθει να δουλέψει στην πατρίδα του που δεν έχει μέλλον ούτε πια και γι αυτούς που είναι στο ΔΗΜΟΣΙΟ!!
Μια νέα γενιά μεταναστών έχει δημιουργηθεί δίπλα μας , όχι όμως ερήμην μας. Είναι τα δικά μας παιδιά που φεύγουν έξω για σπουδές και δεν επιστρέφουν ποτέ.
Κι αν δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο σοβαρό είναι αυτό, ποιες προεκτάσεις έχει για μια χώρα Ακρίτα στα σύνορα της Ευρώπης, που κοιτάει πλέον την Ευρωπαϊκή Ένωση από μακριά, δεν ξέρει “που πατά και που πηγαίνει”.
Αλλά μήπως εγώ που κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά, ξέρω…;