ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΣΟΚ...

Γράφει ο Κρούστης Αντώνης
http://www.fileleftheros1966blogspot.com/

Θυμάμαι, σαν χθες, το 1981 τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου στον Ανδρέα Παπανδρέου όταν τους έλεγε από μικροφώνου «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» αυτοί να του απαντούν «έ«ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» «έξω οι βάσεις του θανάτου» και τούμπαλιν «η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες» και μέσα στο γενικό παραλήρημα υπόσχονταν και κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων και...
ελεύθερη εισαγωγή στα πανεπιστήμια.
Δεν πέρασε και πολύς καιρός από την πανηγυρική του εκλογή και διαπίστωσα ότι οι εξετάσεις αντί να καταργηθούν άλλαξαν ονομασία και έγιναν από «πανελλαδικές» σε «¨πανελλήνιες», το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ.» έγινε «μένουμε μέσα και παλεύουμε» και όσο για το «κράτος της δεξιάς» αντικαταστάθηκε σε « βαθύ ΠΑΣΟΚ» που θα ζήλευαν πολλά από τα καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης (30 χρόνια μετά η διγλωσσία βασιλεύει από το «λεφτά υπάρχουν» στο μετεκλογικό «δεν υπάρχει σάλιο» θυμίζοντας επίσης ότι οι «βάσεις του θανάτου» που θα έφευγαν τότε, τώρα βομβαρδίζουν την Λιβύη.).
Στην Δημοκρατία, η κρατική τηλεόραση έγινε άκρως κομματική αφορίζοντας οποιαδήποτε άποψη της αντιπολίτευσης, δια στόματος Μαρούδα-Ρουμπάτη-Λαλιώτη-Κουτσόγιωργα και Σία, με το γνωστό «εσείς δε δικαιούστε δια να ομιλείται». Η επιχείρηση άλωσης του τύπου μέσω Κοσκωτά και η ψήφιση εκλογικών νόμων, για να μην μπορέσει κανείς να κυβερνήσει με άνετη πλειοψηφία, προδίκαζε τις προθέσεις των ευαίσθητων δημοκρατικών αντιλήψεων σοσιαλιστικού τύπου.
Στο δημόσιο τα «γαλάζια παιδιά» αποκλείσθηκαν, με την σειρά τους τώρα, και από τους διορισμούς αλλά και από τις εσωτερικές προαγωγές. Οι κρατικοποιήσεις εταιρειών και οι κοινωνικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών έπεσαν στα χέρια των Πρασινοφρουρών χωρίς καμία διοικητική ικανότητα και εμπειρία.
Οι διορισμοί από το παράθυρο, η αντιπαραγωγικότητα, και η διαφθορά (της οποίας ο πήχης ορίσθηκε δια στόματος ΑΝΔΡΕΑ στα 500εκ δραχμές ) έφεραν την χρεοκοπία και τον όλο αυξανόμενο εξωτερικό δανεισμό.
Στους Δήμους και Κοινότητες, στα διοικητικά συμβούλια, στα πανεπιστήμια ,στις ΔΕΚΟ, στα σωματεία και όπου γίνονταν εκλογές, η σύμπραξη των «προοδευτικών δυνάμεων» καθιστούσε την Δεξιά παράταξη παντού μειοψηφία, αλλά συσπειρωμένη φοβικά ,υιοθετώντας σιγά σιγά τις πρακτικές τους και ενίοτε την ρητορική τους μέχρι την τελική μετάλλαξη της.
(Αργότερα κατάλαβε η αριστερά την παγίδα του ΠΑΣΟΚ και αποκόπηκε, χάνοντας όμως το συγκριτικό πλεονέκτημα, να αυτοπροσδιορίζεται, σαν τον μοναδικό εκφραστή των συμφερόντων του λαού)
Στην οικονομία οι αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων (με δανεικά) , η καθιέρωση της ΑΤΑ, τα πλαφόν στις τιμές, η αύξηση στην φορολογία των επιχειρήσεων, έφερε την αποβιομηχάνιση της χώρας, την ακρίβεια και την ανεργία αλλά η Σοσιαλιστική Αποστόλη όφειλε να διατηρήσει την επίπλαστη ευτυχία των πολιτών έστω και με δανεικά αναθέτοντας την πληρωμή του λογαριασμού στην επόμενη γενιά.
Το Κράτος Πρόνοιας έγινε η βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας, αρχής γενόμενης από τις συντάξεις Εθνικής Αντίστασης, νεοσσών τότε, τις αναπηρικές, όντας υγιών και τις πρόωρες ,νέων εμφανώς, δημιουργώντας έναν παράδεισο επί της γης, οι περισσότεροι να μην δουλεύουν και οι λιγότεροι να περνούν καλά δίνοντας την εντύπωση ότι αυτό θα διαιωνίζεται αενάως..
Στην νοοτροπία. Οι αλλαγές που επήλθαν στον οικονομικό στίβο συνοδεύτηκαν και με απαξίες από ριζωμένες αρχές που χαρακτήριζαν τον έλληνα, όπως η εργατικότητα και η προσπάθεια, η τιμιότητα και η αξιοπρέπεια, λοιδορήθηκαν άνθρωποι με πίστη στην θρησκεία και στις παραδόσεις , απαξιώθηκαν αρχές και αξίες, δίνοντας την χαριστική βολή στην κοινωνική συνοχή και συνέχεια του έθνους ,με το νεύμα του ΑΝΔΡΕΑ στην πολυαγαπημένη του Μιμή, μπροστά στους φρενήρεις οπαδούς του, που τυφλά αποδέχονταν σαν στάση ζωής ότι έκανε και έπραττε ο ΑΛΑΘΗΤΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ εγκαινιάζοντας και απενεχοποιώντας παράλληλα ένα νέο ήθος στην οικογενειακή και πολιτική ζωή του τόπου.
Η «δεξιά παρένθεση»1990-1993 επιχείρησε να διορθώσει (ίσως η μόνη) τα κακώς κείμενα, όπως μείωση δαπανών, πάγωμα διορισμών, ιδιωτικοποιήσεις, επαναφορά των φυσικών νόμων της αγοράς, προσφορά και ζήτηση, μείωση του εξωτερικού δανεισμού, αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, επίλυση του ασφαλιστικού, μείωση της φορολογίας κλπ κατορθώνοντας σε τρία χρόνια η Ελλάδα να παρουσιάζει Δημοσιονομικό ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ.
Επιστρατεύτηκαν όλα τα αντιδεξιά σύνδρομα, οι προοδευτικές δυνάμεις πάλι ενωμένες αντιπαρατάχθηκαν απέναντι στον αιμοβόρο νεοφιλελευθερισμό που με γνήσιο εκπρόσωπο του, τον Δράκουλα Μητσοτάκη, ήρθε να κατασπαράξει τα κεκτημένα των ελλήνων.
Τελικά οι «δυνάμεις της ακινησίας» βρήκαν τον εκφραστή τους εντός των πυλών και η προσπάθεια κατέρρευσε.
Έκτοτε από το 1993-2009 όλα τα κόμματα εξέτρεφαν ένα ΚΡΑΤΟΣ-ΤΕΡΑΣ που τους εξασφάλιζε κομματική πελατεία και νομή της εξουσίας. Οποιαδήποτε φωνή (Ανδριανόπουλος, Μάνος και Αλέκος Παπαδόπουλος) που έκρουε τον κώδωνα του κίνδυνου μιας πορείας που οδηγούσε στο κενό, την εκλάμβαναν σαν ενόχληση από την εθνική τους ραστώνη.
Τώρα, το 2011, στην Ελλάδα έχουμε μια χρεοκοπημένη οικονομία, μια Δεξιά που επιμένει να ρητορεύει Αριστερά, μια Αριστερά που σεναριολογεί όπως η Ακροδεξιά, ένα Κομμουνιστικό Κόμμα που ονειρεύεται τους πάλαι ποτέ ουτοπικούς παραδείσους του υπάρξαντος σοσιαλισμού και ένα ΠΑΣΟΚ μεταλλαγμένο από τον ιστορικό ρεαλισμό να ψηφίζει φιλελεύθερες πολιτικές που ποτέ δεν εφαρμόζει.
Αν ήμουν ΠΑΣΟΚ θα αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν να κουνάω την ίδια σημαία τότε και τώρα με διαφορετικά συνθήματα;
Αν ήμουν ΠΑΣΟΚ, θα ρώταγα τον εαυτό μου, τι είναι αυτό που με κάνει να βρίσκομαι προσκολλημένος σε έναν πολιτικό χαμαιλέοντα;
Αν ήμουν ΠΑΣΟΚ θα αποφάσιζα τι πρέπει να είμαι, πολίτης ή οπαδός;
Αν ήμουν Αριστερός θα απεγκλωβιζόμουνα από τις κομματικές καθοδηγήσεις της «ΜΙΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ», θα απελευθερωνόμουν από τα «φοβικά σύνδρομα» που με κρατάνε συσπειρωμένο σε ουτοπίες του περασμένου αιώνα, θα έκανα σκληρή κριτική στο σάπιο, αλλά παράλληλα θα έδινα προοπτικές λύσης των σημερινών σύγχρονων και πολύπλοκων προβλημάτων, δημιουργώντας ένα νέο όραμα βάσει της ιδεολογικής μου αντίληψης.
Αν και ήμουν Δεξιός, εκνευρίζομαι που η σημερινή ηγεσία της παράταξης ρητορεύει αριστερίστικα και πολιτεύεται δεξιότερα της παραδοσιακής Δεξιάς . Η στάση αυτή μου θυμίζει έντονα ιδεολογική αστάθεια, πολιτικό αμοραλισμό, ευκαιριακό πολιτικαντισμό, κρατικιστική αντίληψη, ελληνική τσαπατσουλιά δηλ. ΠΑΣΟΚ.
ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΑΣΤΕΓΟΣ , ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΑΛΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟΣ !!!