Του Θανάση Νικολαίδη
ΤΟ κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή τον παλιό «τραγουδοποιό» και σημερινό επιστολογράφο (PRESS-GR) «Νιόνο τον παραμυθά». Είναι υπεράνω… χρημάτων (ως αμοιβής για λεγόμενες συναυλίες κ.λπ.) και ο μεγάλος αριθμός των (παλιών) φυγόστρατων εξασφαλίζει την «εγκυκλιότητά» του.
ΕΙΝΑΙ το μυστικό τους. Κοινό, «ενωτικό», «θανατηφόρο». Δημόσια πρόσωπα που απέφυγαν τη στράτευση και σκεπάζουν αυτήν τη «λεπτομέρεια» με την ένοχη σιωπή τους..... Δεν υπηρέτησαν! Δεν πήγαν φαντάροι!! Η «μαγκιά», το μέσον, η καταστρατήγηση του νόμου που τους κράτησε μακριά απ’ τον στρατώνα κι ανάμεσα στα «κορόιδα». Μέσα στην κοινωνία εκείνων που κόπτονται πως υπηρετούν ως εθνοπατέρες με ό,τι φρόνημα απέμεινε από πατρίδα. Ποιοι άλλοι; Κάποιοι (πολλοί) καλλιτέχνες και «καλλιτέχνες» που βάλθηκαν να μας πείσουν πως ξεπλήρωσαν(!) το χρέος τους με «συναυλίες» σε γήπεδα και σε στρατώνες. (Θυμηθείτε τον κ. Σαββόπουλο να χοροπηδάει στην πίστα με χειροκροτητές φαντάρους και με τη γαλανόλευκη ριγμένη στην πλάτη δίκην… πατσαβούρας).
ΔΕΝ είναι οι μόνοι (οι «καλλιτέχνες»), είναι οι… καλύτεροι. Κι άλλοι ποιοι; Ποιοι εξαγόρασαν τη θητεία τους νόμιμα και ποιοι άλλοι απηλλάγησαν χωρίς να το δικαιούνται; Εκείνοι που μιλάνε για πατρίδα! Πολιτικοί (κάποιας ηλικίας και σε μεγάλο ποσοστό) - εθνοπατέρες που δεν πάτησαν σε στρατώνα παρά μόνο για να γευτούν το σουβλιστό πασχαλινό αρνί και ξεσπαθώνουν, στη βουλή, με κορώνες για το «χρέος προς την πατρίδα».
ΚΑΙ κάποιοι ακόμα. Εκείνα τα αμούστακα που δρομολόγησαν το φρόνημά τους προς την κατεύθυνση της χριστιανικής πίστης, μετά… απαλλαγής απ’ τον στρατό. Ενταγμένοι και άλλοι στρατευμένοι αφιέρωσαν τον εαυτό τους στον… Θεό. Ούτε χακί και αγγαρείες, χωρίς καψόνια και ταπεινώσεις, (βρωμο)ποδαρίλα του θαλάμου, ΕΗΔ και… αντικομουνισμό. Καλύτερα στο κελί του μοναστηριού με τις γονυκλισίες, τα σταυροκοπήματα και την «τράπεζα», με το επιμελώς καλοκάγαθο ύφος και το βλέμμα παρακλητικό στον επουράνιο, παρά να σου τινάζει τα νεύρα η κραυγή του επιλοχία, το «σπάσιμο» της κράτησης, ο διπλανός χαφιές και η εξουσία του καραβανά.
ΤΟ παραπάνω αφιερώνεται στους κ. κ. Σαββόπουλο (απηλλάγη με «τρελόχαρτο» - έτσι το ’λεγε ο κόσμος κι ας με συγχωρήσει ο Νιόνιος), Λαζόπουλο (με παρόμοιο «χαρτί» στη τσέπη, τον «τσάκωσαν», υπηρέτησε ελάχιστα και σήμερα «διδάσκει» τη νεολαία), Παπακαλιάτη (ομοίως), Τριανταφυλλόπουλο, αλλά και στον κ. Άνθιμο Θεσσαλονίκης, που υπηρέτησε κανονικά(!) στην Αεροπορία.
ΣΕ ποιους άλλους; Στους πολλούς (γράφτηκε, παλιότερα, για το 1/3) άνδρες του κοινοβουλίου μας, που εξαγόρασαν (νόμιμα) τη θητεία τους και άρα ΔΕΝ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΝ.
Υ.Γ. δικό μου.
Δεν έχετε δίκιο κ. Νικολαίδη.
Ο Νιόνιος επανόρθωσε στα χρόνια του Μητσοτάκη.
Τότε που έστειλε το γιο του φαντάρο.
Τότε που έγραψε το άσμα «καλός πολίτης, γιε μου».
Τότε που νόμιζε πως θα γίνει Μελίνα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου