Έγραφα πριν τέσσερα χρόνια…

Οι χοροί στη χώρα των «Λωτοφάγων»

Πέρασε κι από τη χώρα τους ο Ιάσωνας. Κάπου εκεί στην Ιταλία ήταν αυτή η χώρα κι ο Ιάσωνας έφτασε με την «Αργώ» του και τους συντρόφους του για να πάρει από τους Λωτοφάγους τους πολύτιμους καρπούς τους.

Είχαν φτάσει κι άλλα πλοία την ίδια μέρα.

Το ένα είχε έρθει απ’ τον Ελλήσποντο, το δεύτερο απ’ τις Δαλματικές ακτές.

Τα τρία πληρώματα δεν συγκρούστηκαν μεταξύ τους. Περίμεναν υπομονετικά τους Λωτοφάγους ν’ αποφασίσουν σε ποιον θα πρόσφεραν τους λωτούς τους ως δώρο και να φέρουν αυτόν τον καρπό στην πατρίδα τους.

Ένας καρπός πολύτιμος για την Ιωλκό θεωρούσε ο Ιάσωνας πως ήταν ο λωτός κι έσπευσε με πολλούς συν-τρόφους του.

Ήρθαν μαζί του ακόμη και κάποιοι απ’ τους μνηστήρες της Ιωλκού, τους οποίους είχε κατατροπώσει την προηγούμενη χρονιά με τη βοήθεια του Ιαπετού.

Αν δεν έβαζε το χέρι του ο Ιαπετός σίγουρα ο Ιάσωνας δε θα βρισκόταν στο θρόνο του και ο Μήτρων θα κυβερνούσε την Ιωλκό.

Όμως οι μνηστήρες, παρόλο που τον έβριζαν, αποφάσισαν να μη χάσουν αυτό το υπέροχο ταξίδι.

Ταξίδεψαν μαζί του γιατί δικό τους ήταν το σχέδιο.

Το είχαν σχεδιάσει την προηγούμενη χρονιά, αλλά ο Ιαπετός τους στέρησε τη χαρά να το υλοποιήσουν.

Κυρίως ο Μήτρων πήγε μαζί του. Είχε καλές σχέσεις με τη χώρα των Λωτοφάγων και τις ίδιες προσπαθούσε ν’ αποκτήσει κι ο Ιάσωνας.

Ο Ιάσωνας πήρε πολλούς μαζί του.

Πήρε την Κίρκη, τη μάγισσα, μια ψηλή νταρντάνα. Αυτή έλυνε όλα τα εξωτερικά προβλήματα των μυκηναϊκών βασιλείων, τώρα θα προσπαθούσε να βοηθήσει και την Ιωλκό.

Η Κίρκη πήρε και τον άντρα της μαζί. Αυτός ασχολιόταν με δενδροκομία και θα βοηθούσε τον Ιάσωνα στην καλλιέργεια των φυτών, αν τα κέρδιζαν.

Πήρε ο Ιάσωνας και το Νάκοντα, που καταγόταν απ’ την Ιωλκό αλλά βρισκόταν στις Μυκήνες τα τελευταία χρόνια, στην υπηρεσία του ανώτατου άρχοντα όλων των Μυκηναίων. Ο Νάκων είχε βοηθήσει σημαντικά την Ιωλκό όλα τα τελευταία χρόνια. Παρόλο που ήταν σύμμαχος του Μήτρονα, εντούτοις έσπευσε τώρα να βοηθήσει και τον Ιάσωνα.

Πήρε και τη Ροδάνθη μαζί του. Αυτή τον είχε βοηθήσει να ανέβει στο θρόνο κι ίσως τώρα να τον βοηθούσε και με τους Λωτοφάγους.

Η Ροδάνθη είχε το προσόν να μιλάει ακατάσχετα κι ο Ιάσωνας πίστευε πως ίσως οι Λωτοφάγοι θα κουράζονταν απ’ αυτή τη φλυαρία της και θα του έδιναν τους λωτούς.

Πήρε κι όλους τους ευγενείς που υπηρετούσαν το θρόνο του, ακόμα κι αυτούς που δεν στήριζαν πάντα τα σχέδιά του.

Πήρε μαζί του εμπόρους και συντεχνιακούς, που το μάτι τους γυάλιζε πιο πολύ κι απ’ του Ιάσωνα.

Πήρε και πολλούς ποιητές για να καταγράψουν την πιθανή νίκη του.

Έμαθε πως ο Όμηρος είχε πεθάνει πριν τρεις μήνες κι ότι τώρα χρειάζονταν πολλοί για να αντικαταστήσουν το πνεύμα του.

Μόνο ο μέγας ιερεύς της Ιωλκού, ο Ιγατίων, δεν ταξίδεψε μαζί του.

Το πνεύμα του ιερέως ταξίδευε πότε στην αγορά επαύλεων για τη φιλοξενία άλλων μεγάλων ιερέων που επισκέπτονταν κατά καιρούς την Ιωλκό και πότε ταξίδευε στις Μυκήνες, όπου ο μέγας Αρχιερέας έπνεε τα λοίσθια.

Ο μέγας ιερεύς της Ιωλκού έπρεπε να μείνει στον τόπο του για να προλάβει τους άλλους διεκδικητές του αρχιερατικού θρόνου και να αναδείξει τα προσόντα του σ’ όλα τα μυκηναϊκά βασίλεια.

Οι Λωτοφάγοι άκουσαν και τις τρεις αντιπροσωπείες, πήραν και τα δωράκια τους απ’ τους Μυκηναίους κι αποφάσισαν να δώσουν το βραβείο στον Ιάσωνα.

Οι Λωτοφάγοι είχαν ξεχάσει το χρησμό της δικιάς τους Κασσάνδρας, που έλεγε πριν χρόνια «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».

Εκείνες τις μέρες όλοι τα δώρα ζητούσαν.

Ο Ιάσων σηκώθηκε τρέμοντας απ’ την ανέλπιστη απόφαση.

Με τρεμάμενο χέρι προσπάθησε να σημαδέψει με το σφραγιδόλιθό του την πινακίδα που του έτειναν οι Λωτοφάγοι.

Βγήκε αίθριος απ’ την αίθουσα του θρόνου, όπου έγινε η απονομή του βραβείου. Έπεσε πάνω στην αγκαλιά των συντρόφων του και τους ανάγγειλε τη χαρμόσυνη είδηση.

Τρελό πανηγύρι και χορός γερόντων ξεκίνησε αμέσως.

Πρώτοι στο χορό ο Ιάσωνας κι ο μνηστήρας Μήτρων με τη Ροδάνθη στη μέση.

Οι άλλοι ευγενείς χοροπηδούσαν σε δεύτερο πλάνο.

Η Κίρκη μοίραζε φιλιά παντού κι όλοι τα φοβόντουσαν τα φιλιά της, επειδή ο πατέρας της ήταν ο πιο κατσικοπόδαρος των Μυκηναίων.

Του άντρα της τα μάτια ήταν χαμένα μέσα στα επόμενα έξι χρόνια.

Ο Ιάσωνας με το Μήτρονα και τη Ροδάνθη θυμήθηκαν τα συνθήματα του λαού στους ιππικούς αγώνες κι άρχισαν να κράζουν χοροπηδώντας:

Ιωλκός, ολέ, ολέ, ολέ…

Μόνο ο Νάκων είχε μείνει σεμνά πίσω απ’ την τρελή αυτή χαρά, αλλά σε λίγο τον θυμήθηκαν και τον παρέσυραν στο χορό.

Αναγκάστηκε κι ο Νάκων να χορέψει το χορό τους.

Βαριεστημένα πολιτικά.

Σκεφτόντουσαν όλοι τη δόξα της Ιωλκού μόνο.

Τη δική τους θα τους της χάριζε αυτή η πόρνη Ιστορία, που ήταν δουλάρα τους από τότε που ανακαλύφθηκαν οι θεοί.

Απ’ το μυαλό κανενός δεν πέρασε το ίδιον όφελος.

Μόνο την Ιωλκό είχαν μέσα στο μυαλό τους.

Γύρισαν με την Αργώ στην Ιωλκό και το πανηγύρι συνεχίστηκε. Ο λαός είχε στο νου του κείνες τις μέρες ν’ αντισταθεί ενάντια στον ευγενή Σκυριανίωνα, όμως η άφιξη ων σωτήρων της πόλης συρρίκνωσε την αντίστασή του.

Ο Σκυριανίων ψήλωνε και κοίταζε πώς θα συνεχίσει το έργο του, το έργο που θα έδινε τροφή σε κείνα τα ξένα τρωκτικά, που έρχονταν στην πόλη για να διαγουμίσουν το βιος της και να το βγάλουν έξω απ’ την πόλη.

Έπρεπε να δώσει τροφή στους Φοίνικες, που είχαν αρχίσει να χτίζουν τα μαγαζιά τους στα όρια της παλαιάς Ιωλκού.

Οι ντόπιοι έμποροι κορυνο-τέμνονταν με ανακτορικό τρόπο.

Ο λαός παρακολουθούσε με περίσκεψη τους πανηγυρισμούς των ανακτόρων. Το ήξερε ότι δεν είχε να κερδίσει τίποτε απ’ τη νέα καλλιέργεια.

Οι ευγενείς πάλι θα κέρδιζαν χρυσάφι απ’ τους λωτούς για να μπορέσουν να φτιάξουν καινούρια κάστρα και να στολίσουν αργότερα περίλαμπρα τους τάφους τους και να μείνει το όνομά τους μέσα στην ιστορία.

Οι ευγενείς όμως προσπαθούσαν να πείσουν το λαό ότι τουλάχιστο θα κέρδιζε το μεροκάματο απ’ το φύτεμα των λωτών.

Η δουλεία έδινε τη θέση της στη μισθωτή εργασία και οι κάτοικοι της Ιωλκού ένιωθαν ευτυχισμένοι.

Δεν ήταν δούλοι πλέον, τώρα δούλευαν για να ταΐσουν τα παιδιά τους.

Οι αργυρώνητοι τελάληδες διατυμπάνιζαν όλες αυτές τις επιτυχίες του Ιάσωνα.

Οι ίδιοι ήξεραν πως θα κέρδιζαν κι αυτοί απ’ το φύτεμα των λωτών.

Η Μήδεια δεν ζούσε πια για να συμβουλέψει τον Ιάσωνα.

Τον συμβούλευαν τώρα οι ευγενείς κι αυτοί δεν είχαν αισθήματα.

Μόνο αισθήσεις είχαν.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Οι κάτοικοι της Ιωλκού δεν έφαγαν λωτούς.

Τους λωτούς τους έτρωγαν μόνο οι άρχοντες.

Οι κάτοικοι της Ιωλκού είχαν επίσης ξεχάσει την προέλευση του καρπού.

Έβλεπαν τους άρχοντές τους να τρώνε με απληστία τους λωτούς.

Τους ονόμασαν Λωτοφάγους.

Μάκης Μίχος,

ανένταχτος της Μυκηναϊκά Συνασπισμένης Σοσιαλιστικής Νέας Δημοκρατίας.