ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ Ο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΟΣ ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ... Η ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΥΨΙΣΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ

Οι απειλές των «ισχυρών» της Ευρώπης κορυφώνονται, και η απειλή της παγκόσμιας διακυβέρνησης αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο με ταχύτατους ρυθμούς.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

υποψ. Δημοτικού Συμβούλου με την "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ"

Όπως έγκαιρα είχαμε τονίσει από τις στήλες του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥΜ», η χώρα μας – με την ελληνική κυβέρνηση στο ρόλο του ύπουλου αβανταδόρου – χρησιμοποιήθηκε ως θέατρο πειραματικής εφαρμογής νέων πολιτικών οι οποίες αποσκοπούν στο να ανασυνθέσουν το χάρτη των πρακτικών της πολιτικής διαχείρισης παγκοσμίως.
Ήδη χθες, και με πρόσχημα την «ελληνική κρίση» - που τεχνηέντως βαφτίζουν «ελληνική» προκειμένου να αποκρύψουν τον πραγματικό της χαρακτήρα που είναι ΚΑΙ καπιταλιστικός ΚΑΙ απόλυτα διεφθαρμένος – οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, δηλαδή οι αχυράνθρωποι της Ευρώπης, ενέκριναν σχέδιο πολιτικής και οικονομικής υποταγής που το βάφτισαν «σχέδιο δράσης», το οποίο «κρίθηκε επιβεβλημένο ύστερα από την Ελληνική κρίση».

Το εγκριθέν σχέδιο είναι αυτό που ετοιμαζόταν υπό την εποπτεία του προέδρου της ΕΕ από την περασμένη άνοιξη προκειμένου να αυστηροποιήσει το ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητος, αλλά δεν αφορά τις πρόσφατα εγερθείσες απαιτήσεις Γερμανίας και Γαλλίας...
Προβλέπει ενισχυμένη επιτήρηση των εθνικών οικονομικών επιλογών, καθώς και νέες κυρώσεις εναντίον των χωρών που είναι με το δημοσιονομικό τους έλλειμμα, επεμβαίνοντας πιο γρήγορα από ό,τι στο παρελθόν.
Για πρώτη φορά, οι κυρώσεις θα μπορούν να αποφασίζονται για προληπτικούς λόγους.
Έτσι εάν μία χώρα παρουσιάσει πολύ αυξητικές τάσεις στην υπέρβαση φερ' ειπείν του ευρωπαϊκού ορίου δημοσιονομικού ελλείμματος (3% του ΑΕΠ) θα κινδυνεύει εφεξής με κυρώσεις.
Κυρώσεις προβλέπονται επίσης, για πρώτη φορά, σε χώρες που όχι απλά εμφανίζουν χρέος άνω του το 60% του ΑΕΠ αλλά δεν δείχνουν και τάσεις ταχείας αποκλιμάκωσής του.
Η έκθεση που εγκρίθηκε αναφέρει επίσης πως οι χώρες της ΕΕ κρίνουν «απαραίτητη» τη δημιουργία ενός «μηχανισμού επίλυσης κρίσεων, κάτι που ουσιαστικά διαιωνίζει το Ταμείο Στήριξης των χωρών του ευρώ που δημιουργήθηκε την άνοιξη για την ελληνική περίπτωση.
Ωστόσο, απομένουν δύσκολες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους ευρωπαίους ηγέτες, καθώς η Γερμανία, με την υποστήριξη της Γαλλίας, θέτει ως προϋπόθεση για τη δημιουργία του Ταμείου μία αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας, για την οποία οι ηγέτες δεν έχουν ακόμη συμφωνήσει.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ:

Η ιστορία θα χρεώσει στα τσιράκια της παγκόσμιας διακυβέρνησης στην Ελλάδα και προσωπικά στον χειραγωγούμενο πρωθυπουργό, τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην απόπειρα εφαρμογής των γενικευμένων πολιτικών που αποσκοπούν στη χαλιναγώγηση των λαών και στην κατάλυση κάθε έννοιας εθνικής αξιοπρέπειας.
Ο αδίστακτος και απόλυτα χειραγωγούμενος από τα μεγάλα συμφέροντα πρωθυπουργός, έκανε ακόμα ένα βήμα φαινομενικά αθώο πλην όμως ύπουλο και πισώπλατο σε βάρος της ίδιας του της χώρας.
Με τον τρόπο με τον οποίο εγκαινίασε μια ακόμα παρατεταμένη και ασαφή προεκλογική περίοδο, πέτυχε γι’ ακόμα μια φορά να ρίξει τη χώρα του στο πολιτικό και οικονομικό καναβάτσο.

Έτσι, τα spreads εκτινάχθηκαν και πάλι στα ύψη, πράγμα που σημαίνει πως συνεχίζεται ακάθεκτη η διαδικασία εξανεμισμού των οικονομικών αποκρυσταλλωμάτων της γενικευμένης λαϊκής δυστυχίας προς όφελος των τοκογλύφων δανειστών.
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΔΩΡΑΚΙ ΤΟΥ «ΕΛΛΗΝΑ» ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΗ ΜΑΦΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ.

Ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε βολικά προσχήματα στα αφεντικά και εντολείς του, για μια ακόμα ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας.
Έτσι, μέσα από την έκφραση της αντίθεσής τους στο ενδεχόμενο προκήρυξης γενικών εκλογών, φρόντισαν να θυμίσουν και πάλι ποιος είναι το «αφεντικό» και ποιος κυβερνά επί της ουσίας αυτόν τον τόπο.

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΔΩΡΑΚΙ ΤΟΥ «ΕΛΛΗΝΑ» ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ:

Αυτός είναι ο πρωθυπουργός - μαριονέτα.
Και αυτή είναι η κατάντια όλων ημών που τον ανεχόμαστε και δε τον στείλαμε ακόμη αδιάβαστο από κει που ήρθε.
Και το πολιτικό σύστημα??? Τι κάνει το πολιτικό σύστημα???
Ανέχεται με τον τρόπο του τον πρωθυπουργό της ντροπής και της εθνικής υποτέλειας.
Υποτίθεται ότι αντιπολιτεύεται, αλλά επί της ουσίας όχι μόνο ανέχεται, αλλά νομιμοποιεί μέσω της ακίνδυνης αντιπολίτευσής του, και κυρίως στηρίζει, τις γενικευμένες πολιτικές αλλαγές που σχεδιάζονται και υλοποιούνται από τους ισχυρούς της γης.
Έρμαιο σ αυτή την γραμμή πλεύσης και το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Όλη η Ευρώπη ξεσηκώνεται κι αυτό συνεχίζει να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.
Ακίνδυνο… πειθαρχημένο… ποδηγετημένο στο άρμα της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ:

Όχι εκλογές λοιπόν. Αυτές κοστίζουν …και δε τις θέλει και η τρόικα.
Ξεσηκωμός…
Καθολικός ξεσηκωμός…
Ανατροπή των φαύλων και των προσκυνημένων…
Άμεση και παραδειγματική τιμωρία των πρωτεργατών αυτού του ολέθριου σχεδιασμού.

Η άλλη λύση είναι ο συμβιβασμός με το πιο ύπουλο παιχνίδι που έχει παιχτεί ποτέ σε βάρος του τόπου.
Αλλά αυτός ο συμβιβασμός θα οδηγήσει στην καταστροφή με μαθηματική ακρίβεια.

Αυτοί είναι αδίστακτοι… Εσύ Έλληνα πολίτη γιατί πρέπει να διστάσεις???

Αναρτήθηκε από ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

Αναρτήθηκε από ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

Η αθλιότητα της τυχοδιωκτικής σκέψης… Μόνο αυτά ενόχλησαν το μεγάλο «αριστερό» με τις δεξιές τσέπες…

Μ. Θεοδωράκης : «Θα ιδρύσω κίνημα ανεξάρτητων πολιτών αν γίνουν εθνικές εκλογές»

Τελευταία ενημέρωση: 11:26 Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Φραστική επίθεση κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου εξαπέλυσε χθες το βράδυ ο Μίκης Θεοδωράκης, σε ομιλία του στον κύκλο συζητήσεων του Ιδρύματος Θεοχαράκη με συντονιστή το δημοσιογράφο Γιώργο Π. Μαλούχο.

Ο διεθνής Έλληνας συνθέτης, μεταξύ άλλων, ανακοίνωσε την απόφασή του να προχωρήσει στην ίδρυση ενός κινήματος ανεξάρτητων πολιτών εάν ο Γιώργος Παπανδρέου μετά τις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης οδηγήσει τη χώρα και σε εθνικές εκλογές.

«Ο Γιώργος Παπανδρέου με τη διακαναλική συνέντευξή του, εκβιάζει τον ελληνικό λαό, ότι αν δεν ψηφίσουμε τους δικούς του, θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Σε αυτές τις συνθήκες οι εκλογές είναι θάνατος για την Ελλάδα, είμαστε σε διάλυση, θα σταματήσουν τα πάντα» δήλωσε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Ακόμη ανέφερε ότι έχει διαπιστώσει πως «αν κυβερνούσε ο Κώστας Καραμανλής, οι προοδευτικές και άλλες δυνάμεις της χώρας θα είχαν κάψει την Ελλάδα».Σημείωσε δε ότι "ο κόσμος δεν αντιδρά γιατί πιστεύει ότι ο δαίμονας στην Ελλάδα είναι η Δεξιά. Ότι όλα τα κακά προέρχονται από αυτήν".

Ακόμη επισήμανε πως οι αλλαγές που κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ (όπως την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων) ήταν απαραίτητες να γίνουν.

"Είναι καρκινώματα τα οποία δημιουργήθηκαν επί Μεταξά και δεν έφυγαν ποτέ από πάνω μας. Όμως έπρεπε να γίνουν το '81 που το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωνε το 47 % και είχε μαζί του την Αριστερά και απέναντί του μία μουδιασμένη Δεξιά. Τώρα αυτές οι αλλαγές είναι εγχείρηση χωρίς αναισθητικό και λειτουργούν εναντίον του λαού."

"Πρέπει ν' αλλάξει την πολιτική του ο Γιώργος Παπανδρέου. Η πολιτική της τρόικα φέρνει μόνο δεινά και η επόμενη χρονιά θα είναι χειρότερη από τη φετινή" συμπλήρωσε ο ίδιος.

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου Γ. Μαλούχου για το κλίμα κατάθλιψης και ανασφάλειας που επικρατεί στη χώρα μας σήμερα και για την ποιότητα της δημοκρατίας στις μέρες μας, ο Μίκης Θεοδωράκης θεωρεί ότι "η σημερινή κατάσταση είναι το απόγειο μίας διαδικασίας που έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Από τον εμφύλιο και πέρα, η χώρα μας ζει κάτω από μία αμερικάνικη εξάρτηση. Οι Αμερικάνοι ήρθαν για να μείνουν".

Μιλώντας για τη χώρα και τον ελληνικό λαό τόνισε ότι "η Ελλάδα είχε μία ιδιαιτερότητα ανέκαθεν που την ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο κόσμο: αγάπη για την ανεξαρτησία που καμιά φορά αγγίζει και τα όρια της αναρχίας, η οποία όμως είναι προτιμότερη από την δουλικότητα".

"Ο ελληνικός λαός είναι ένας ιός που δεν εξοντώνεται με τίποτα. Σήμερα όμως είναι διαλυμένος. Αν δεν ενωθεί δεν γίνεται τίποτα. Δεν υπάρχει λαός που να πηγαίνει αυθόρμητα μπροστά, πρέπει να έχει όραμα και μία ηγεσία που να τον εμπνέει".

Σε κάποιο σημείο της ομιλίας του ο κ. Θεοδωράκης δήλωσε ότι σήμερα ζει σε απόλυτη απομόνωση.

"Έχω φθάσει σε σημείο πλέον να θεωρώ την Ελλάδα φυσική μου πατρίδα, αλλά καλλιτεχνική πατρίδα να είναι για μένα η Γερμανία" είπε και πρόσθεσε: "Δεν έχω ένα χώρο σήμερα για να παίζω το Άξιον Εστί. Αν μπορούσα θα το έπαιζα κάθε εβδομάδα για να έρχεται ο κόσμος".

Αναφερόμενος στη νεολαία θεωρεί ότι αυτή πρέπει να βγει μπροστά και να πολεμήσει για μια χώρα ανεξάρτητη, δυναμική, που θα έχει τον δικό της πολιτισμό.

Ο συνθέτης σχολίασε και το ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης λέγοντας ότι "δεν είναι δυνατόν να έχουμε τόσους ραδιοφωνικούς σταθμούς και να μην παίζουν ένα κομμάτι του Χατζιδάκι ή του Ξαρχάκου σήμερα".

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 27-10-2010

Υ.Γ.

Απ’ το «Καραμανλή, σώσε με» στη μεταπολίτευση

έφτασε πάλι στην πρόθεση να σώσει τη χώρα.

Μάνα μου

Η προγιαγιά μου η Χρυσή, που δεν γνώρισα, έχασε τον μικρότερο γιο της, τον 19χρονο Παύλο, στο αλβανικό μέτωπο.

Ο ξάδερφός της, τον είδε να χάνεται δίπλα του κι όταν επέστρεψε απ’ το μέτωπο τρεις μήνες μετά στο χωριό, της παρέδωσε το κομμένο αριστερό χέρι του γιου της, που είχε γραπώσει με δύναμη το ύστατο προς την μάνα γράμμα.

Όταν αντίκρισε η προγιαγιά μου ο, τι είχε απομείνει από τον μικρό της Παύλο, έσυρε μια φωνή που λένε πως αντήχησε στα Αστερούσια όρη κι από τότε έχασε την ακοή της.

Το χέρι του γιου της, το έθαψε στο χώμα, δίπλα στο τζάκι της κουζίνας του σπιτιού της. Κι εκεί μετέφερε και το κρεβάτι της. Κι εκεί δίπλα ξεψύχησε την 28η Οκτωβρίου του 1982.

Το βράδυ της πρόθεσης της νεκρής προγιαγιάς, ο μεγαλύτερος της γιος, ο Λευτέρης, ξέθαψε το χέρι του μικρότερου αδερφού, κράτησε το γράμμα, τύλιξε το χέρι σε μια ολόπλεκτη λευκή μαξιλαροθήκη και το ακούμπησε δίπλα στο χέρι της νεκρής μητέρας.

Την επόμενη μέρα, μετά από 40 χρόνια διαβάστηκε για πρώτη φορά πάνω από τον ανοικτό τάφο της προγιαγιάς μου, το γράμμα το 19χρονου νεκρού της γιου, Παύλου.
Μάνα μου,

Μας ξεσηκώσαν οι πολιτικάντηδες μας εναντίον άλλων ανθρώπων που ναι κι αυτοί φτωχοί άνθρωποι όπως εμείς. Δεν κατέχω ίντα ναι αυτό το μίσος εναντίον άλλων ανθρώπων, αλλά μάνα μου μισώ όλους τους πολιτικούς. Έλληνες και Γερμανούς. Να πέψει ο Θεός να μας βρει όλους ζωντανούς άμα γυρίσω και τότες να ξεσηκωθούμε όλοι εναντίον όλων των πολιτικάντηδων που εβάλανε την χώρα στον πόλεμο και το μίσος. Ζήτω η πατρίδα. Σου φιλώ το χέρι.

Παυλής.

(Το γράμμα αυτό είναι αφιερωμένο στον διακαναλικό και διαδικτυακό πρωθυπουργό της Ελλάδας, κύριο Γιώργο Παπανδρέου και στην οικογένειά του. Επειδή πριν από την χούντα, υπήρξε κι ένας πόλεμος κατά τη διάρκεια του οποίου η οικογένεια Παπανδρέου δεν απώλεσε κάτι...)


από http://www.mediasoup.gr

Αφιερωμένο στους γιους μου...

Προσέξτε ποιοι μίλησαν χτές για το ΟΧΙ.
Είναι αυτοί που μιλάνε για το ΝΑΙ σήμερα.
Διαχρονικές πολιτικές κουράδες.

Καληνύχτα πατρίδα!

Βλέποντας την κατάσταση στην οποία έχει συρθεί η χώρα πήρα την απόφαση να σας στείλω μια επιστολή ίσως μια από τις χιλιάδες που πιθανόν να λαμβάνεται καθημερινά δια μέσου του ηλεκτρονικού σας ταχυδρομείου.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην χώρα μας περιγράφεται πλήρως με τους στίχους του Μάνου Ελευθερίου:

και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες, παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί.

Δεν θα ανησυχούσα καθόλου αν η χρεοκοπία της χώρας ήταν μόνο υλική κι' απόρροια κακοδιαχείρισης.

Αλλά δυστυχώς συνοδεύεται με ηθική κατάπτωση.

Έχω την υποψία ότι η χώρα οδηγήθηκε εσκεμμένα στο ναδίρ από τη κρατούσα άρχουσα και διοικούσα τάξη, πράξη που αγγίζει τα όρια της προδοσίας ή κομψότερα του δωσιλογισμού και οι συνέπειες άρχισαν να γίνονται ορατές .

Ακόμη κι' αν δεν είναι έτσι κι' ότι έγινε , έγινε εξ αμελείας τότε συμπεραίνω ότι την χώρα...
κυβέρνησαν και διαχειρίστηκαν ανίκανοι ή βλάκες ή και τα δυο όπως και να έχει επικίνδυνοι ήταν για το δημόσιο βίο.

Πολλοί λένε ότι ένας λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζει , θα διαφωνήσω.

Ο ελληνικός λαός έχει τους ηγέτες τους οποίους έχει διαπαιδαγωγηθεί να αποδεχτεί ή του έχουν επιβληθεί με ένα ιδιότυπο καθεστώς αιχμαλωσίας.

Μικρότεροι των περιστάσεων κι' ανδρείκελα ξένων δυνάμεων το μόνο που κατάφεραν ήταν να οδηγήσουν στον εκμαυλισμό και στον εξανδραποδισμό τους πολίτες.

Έτσι λοιπόν ξεμείναμε από ηθικές δυνάμεις και πλέον η προδιαγεγραμμένη πορεία μας είναι ένα αναξιοπρεπές τέλος τίτλων για μια χώρα που γεννήθηκε από τα ιερά κόκαλα των Ελλήνων.

Είδα και οίδα αυτό το χρονικό διάστημα πως αντιλαμβάνονται οι ευρωπαίοι την εταιρική μας σχέση, μάλλον την έχουν μπερδέψει με τη σχέση υποτέλειας.

Οι ίδιοι εταίροι και σύμμαχοι έχουν μετατραπεί σε εισαγγελείς απαγγέλνοντας καθημερινά με περίσσιο ζήλο παντός είδους κατηγορίες ζητώντας την κεφαλή μας επί πίνακι..

Ίσως να είναι οι κατάλληλοι γι' αυτήν τη δουλειά εξ αιτίας της προϋπηρεσίας πολλών εξ αυτών ως αποικιοκράτες, κυνηγοί κεφαλών , συλλέκτες σκαλπ ή ως φουρνάρηδες στο Νταχάου.

Μάρτυρες κατηγορίας σ' αυτή τη στημένη δική οι παλιοί φοιτητές του Μάη του '68,η γενιά του πολυτεχνείου που στη νιότη τους δείχναν ότι θα γινόταν άλλοι αφού τα συνθήματα τους που σήμερα προσποιούνται ότι δεν θυμούνται, ήταν:

νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και θεσμός είναι ο λαός, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, ψωμί-παιδεία-ελευθερία.

Είναι αυτοί που σήμερα μας ζητάνε να βάλουμε πλάτη για να ικανοποιήσουμε ΔΝΤ και ΕΕ, κοινώς άλλοι πήδηξαν κι' άλλοι θα πρέπει να πληρώσουν.

Δυστυχώς όλοι αυτοί εξαργύρωσαν τους αγώνες τους στο γιουσουρούμ για ένα κουστούμ κατά τον Νίκο Άσημο, μετά τους πλάνεψε η dolce vita και τους σαγήνεψε η Κίρκη η οποία με το δέλεαρ της εξουσίας τους εξανδραπόδισε και μετέτρεψε αυτούς εις χοίρους ή ευγενέστερα σε golden boys.

Τώρα πια έχει πάρει φωτιά και καίγεται το σπίτι του γείτονα και δεν ξερώ τι να κάνω, να πάω να τον συνδράμω στην μάταια προσπάθεια του για κατάσβεση ή να εκκενώσω και να εγκαταλείψω το δικό μου που σίγουρα θα καεί κι' αυτό?

Οι επιστολές Μίκη Θεοδωράκη τους τελευταίους μήνες οδήγησαν στην κατάρρευση των σοφισμάτων των ντόπιων εκφραστών της νεοταξικής λαίλαπας που ως καρκίνωμα έχει απλωθεί και σφιγκταγκαλιάσει νευραλγικούς τομείς του κράτους και της κοινωνίας.

Οι κερκόπορτες έχουν ανοίξει διάπλατα και ίσως είναι αργά αφού ο εχθρός είναι εντός των τοίχων ή κομψότερα ως επισκέπτης φιλοξενούμενος μας επιτηρεί.

Δεν ξέρω αν υπάρξει Νέμεσις και δίκη παρόμοια με τη δίκη σύμβολο των εξ, το μόνο που αναρωτιέμαι μέχρι που τα ενύπνια του ελληνικού λαού?

Ευελπιστώ ότι σύντομα θα υπάρξει ένας σεισμός και ο μεν λαός θα αφυπνιστεί οι δε ετοιμόρροποι θα καταρρεύσουν έστω κι' αν τα ερείπια καταπλακώσουν και μένα.

Περίμενα πως κάποιοι λεβέντες θα εροβόλαγαν να διαμαρτυρηθούν και θα τους καμάρωνε η γειτονιά στα παραθύρια.

Περίμενα μια Αντιγόνη να αψηφήσει τον Κρέοντα και όπου να 'ναι να σημάνει τις καμπάνες.

Περίμενα έναν ταγό να ορθώσει το ανάστημα του όπως ο αείμνηστος Τάσσος και να μας καλέσει να υπερασπιστούμε την ιστορία μας, την τιμή και την αξιοπρέπεια μας, να μας παροτρύνει ευθαρσώς να μην συμμορφωθούμε με τας υποδείξεις των ισχυρών της γης.

Αντί γι' αυτά μια βουβαμάρα, μια νεκρική σιγή, μόνο κάπου στο βάθος κάτι αψιμαχίες και λίγες φωνές διαμαρτυρίας σαν επιθανάτιος ρόγχος.

Φοβάμαι, φοβάμαι αυτή την απονευρωμένη κοινωνία.

Φοβάμαι, φοβάμαι αυτόν τον ασπόνδυλο πια λαό.

Φοβάμαι, φοβάμαι γιατί δειλοί μοιραίοι κι' άβουλοι αντάμα περιμένουμε το αναπόφευκτο.

Και ο φόβος αυτός μεγαλώνει ακόμα περισσότερο γιατί αν κάτι θα ταράξει τα νερά δεν θα είναι ένα βότσαλο στη λίμνη αλλά μια εθνική τραγωδία.

Καληνύχτα πατρίδα!



Μετά τιμής ,

ένας απλός, φοβισμένος, μελαγχολικός ,

πολίτης.

Αναρτήθηκε από Νεόπτωχος, στο Volos.gr

Χωρίς λόγια, από το ΠΟΝΤΙΚΙ.

Πώς να αλλάξουμε τη ρότα;

Tου Χρήστου Γιανναρά

Σε ποια χέρια βρίσκεται η χρεοκοπημένη οικονομία της χώρας, ποιος διαχειρίζεται την ελπίδα ανάκαμψης, την προσπάθεια εξόδου από τη δεδομένη, μη διακηρυγμένη πτώχευση; Η τηλεοπτική εμφάνιση του υπουργού Οικονομίας, τη Δευτέρα 11 Οκτωβρίου στους «Νέους Φακέλους», έθετε το ερώτημα με αγχώδη ένταση.
Εικόνα αιφνιδιασμένου μαθητή σε προφορική εξέταση, πολύ μέτριου μαθητή. Που χάνει τα λόγια του, απαντάει άλλα αντ’ άλλων. Ταραγμένος, κομπιάζοντας, ενοχλημένος που εκτίθεται δημόσια. Ανίκανος έστω να υπεκφύγει, να αποφύγει με ετοιμόλογη δεξιότητα την αποκάλυψη των αδυναμιών του.
Εικόνα, περισσότερο, μικρομεσαίου κομματικού στελέχους σε επαρχιακή (πολύ επαρχιακή) οργάνωση «βάσης». Και επιστράτευε ύφος υπουργικής αυτονόητης υπεροχής, σε κωμική αντίθεση προς τη χαλαρή, ήρεμη βεβαιότητα των διάσημων στον διεθνή στίβο συνομιλητών του. Δεν καταλάβαινε ότι έτσι ανέδειχνε απροκάλυπτα συμπλεγματική τη συμπεριφορά του.

Εικόνα, προπαντός, θλιβερής ανθρώπινης αλλοτρίωσης: Άτομο καταξιωμένο με δημόσιες ευθύνες, τιμές, προβολή, όμως ανίκανο να συζητήσει πρόβλημα, να παραδεχθεί πρόβλημα, να αποπαγιδευτεί από τη μονότροπη κομματική απολογητική.

Αδύνατο να αναμετρηθεί με ερωτήματα, να συγκροτήσει επιχείρημα, να τεκμηριώσει τον λόγο του. Πάλευε σπασμωδικά μόνο να υπερασπίσει την κυβέρνηση με παιδαριώδεις γενικολογίες, επαναλήψεις, πάλι και πάλι, λαϊκίστικων στερεοτύπων: «Έχουμε κάνει βήματα, δεν έχουν γίνει όλα». Και την ευθύνη για όλα, ολόκληρη, την έχουν οι κομματικοί του αντίπαλοι.

Απέναντί του τα δύο σαΐνια, οι Αμερικανοί οικονομολόγοι – άκρως διακριτικοί στην ευγενική τους συγκατάβαση γι’ αυτόν τον υπουργό Οικονομικών που έμοιαζε να σκέπτεται με κασέτα παραταξιακής πειθαρχίας. Ίσως να είχαν υποθέσει ότι η συζήτηση με στέλεχος κόμματος «σοσιαλιστικού» θα τους στρίμωχνε σε απαιτήσεις για προτεραιότητες κοινωνικού κράτους, σχέσεων κοινωνίας, στόχων κοινωνικής συνοχής. Ενώ αυτός, αξιολύπητος, χτυπιόταν για να αποδείξει ότι η κυβέρνησή του είναι συνεπέστατα πειθαρχημένη στις εντολές των επιτρόπων της «ελεύθερης αγοράς». Η φυσιογνωμική έκφραση των συνομιλητών του πρόδιδε, μαζί με τη συγκατάβαση, και απορία: Πειθαρχικότερον υπήκοο και θιασώστη του αχαλίνωτου καπιταλισμού από αυτόν τον «σοσιαλιστή» υπουργό, δύσκολα θα μπορούσαν να φανταστούν.

Σίγουρα, ένα κρίσιμο για το εκλογικό αποτέλεσμα ποσοστό ψηφοφόρων στην Ελλάδα δεν αντιλαμβάνεται ούτε την κραυγαλέα ανεπάρκεια του πρωτόπειρου υπουργού Οικονομικών ούτε την αντίφαση κόμματος «σοσιαλιστικού» να ασκεί πολιτική αχαλίνωτου καπιταλισμού. Καταπίνουν οι ψηφοφόροι απερίσκεπτα τη δικαιολογία ότι «δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, μια χρεοκοπημένη χώρα, έρμαιο των δανειστών της, είναι αναπότρεπτα υπόδουλη στους όρους που επιβάλλει το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα».

Σαθρή η δικαιολογία. Δεν χρεοκόπησε η χώρα από το κόστος του κοινωνικού κράτους, δεν «τα φάγαμε όλοι μαζί», όπως θέλει να υποκρίνεται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Η χώρα πνίγηκε στον υπέρμετρο δανεισμό που αποτόλμησαν αμοραλιστές πολιτικοί, για να εξαγοράσουν με εξωφρενικές παροχές και διορισμούς την ψήφο των πολιτών, την κραιπαλική ηδονή της εξουσίας. Το κράτος πτώχευσε, γιατί η οικονομία του καταληστεύθηκε διαδοχικά από το πράσινο, το γαλάζιο, πάλι από το πράσινο και πάλι από το γαλάζιο κομματικό κράτος. Αν το «σοσιαλιστικό» κόμμα ήθελε να πάψει να εμπαίζει την ελληνική κοινωνία με τον τίτλο του, μπορούσε να αποστασιοποιηθεί τίμια από την κλεπτοκρατία: Να διαλύσει το πράσινο κομματικό κράτος, το παρακράτος των πρασινοφρουρών και να ξαναστήσει στη χώρα θεσμούς κοινωνικού κράτους.

Να θεσμοθετήσει χωρισμό του κράτους από την κυβέρνηση, την κάθε κυβέρνηση, να αυτονομηθεί η κρατική λειτουργία από την κομματική ιδιοτέλεια, να εφαρμόζουν οι κρατικοί λειτουργοί το ξεχωριστό κάθε κυβέρνησης πολιτικό πρόγραμμα, αλλά για να υπηρετήσουν την κοινωνία, όχι την επανεκλογή του κυβερνώντος κόμματος. Και αυτή η (αυτονόητη στη δημοκρατία) κοινωνικοποίηση του κράτους να εξασφαλιστεί με θεσμικές εγγυήσεις αξιοκρατίας, καταξίωσης της ανθρώπινης ποιότητας, της δημιουργικότητας, της άμιλλας.

Ποιος εμπόδισε το «σοσιαλιστικό» κόμμα να είναι συνεπές με τις επαγγελίες του τίτλου του; Ποιος εμπόδισε το αντίπαλο στη διεκδίκηση της εξουσίας κόμμα να φιλοδοξήσει ταυτότητα και επωνυμία κόμματος «λαϊκού»; Η χρεοκοπία και ο διεθνής εξευτελισμός της Ελλάδας σήμερα έχει μία και μοναδική αιτία, ολοφάνερη και αδιαμφισβήτητη: την υποκατάσταση του κράτους από το κομματικό κράτος, την υποταγή της κοινωνίας στον ζυγό της κομματοκρατίας.

Αναπόφευκτα τραυλίζει ή γενικολογεί ανόητα ο υπουργός Οικονομίας αντιμέτωπος με τα ερωτήματα του Αλέξη Παπαχελά. «Πώς ξαναβάζουμε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης»; Μα είναι περισσότερο από φανερό ότι τον υπουργό Οικονομίας και τον προκλητικής ανεπάρκειας πρωθυπουργό του δεν τους ενδιαφέρει η χώρα και η επανεύρεση αναπτυξιακής δυναμικής. Το μόνο που τους κόφτει είναι να περισώσουν αταλάντευτη, ακόμα και μέσα στην καταστροφή, την κομματοκρατία, να κερδίσει χρόνο εξουσίας η συντεχνία τους. Η καταιγιστική κενολογία προπαγάνδας, η μικρονοϊκή αυθυπεράσπιση που ακατάπαυστα αναμηρυκάζουν (από τα κατακίτρινης δημοσιογραφίας κρατικά κανάλια) αυτό βεβαιώνει.

Για να βάλουμε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης πρέπει να υπάρχει κράτος που να λειτουργεί. Για να λειτουργήσει το κράτος πρέπει να παταχθεί θεσμικά ο βιασμός του κοινωνικού σώματος από τον ασύδοτο συνδικαλισμό. Και τότε να οργανωθεί τεκμηριωμένα απροκατάληπτη αξιολογική κρίση της δημοσιοϋπαλληλίας. Με απολύσεις των περιττών, των ανίκανων, των φαύλων. Αλλά και επιτελικά σχεδιασμένη, με καθολική κοινωνική συνέγερση συντονισμένη, τη θετική, αναπτυξιακή απορρόφηση του σοκ των απολύσεων. Υπάρχουν στρατηγικές για τέτοια απορρόφηση, υπάρχουν και μυαλά για να τις οργανώσουν. Η ανασύνταξη του κράτους είναι αντιφατικό να επιδιωχθεί με άγονες θυσίες, με ευνουχισμό της δημιουργικότητας πλήθους ανθρώπων.

Επειδή τα κόμματα ταύτισαν τον διορισμό με το ρουσφέτι, ταυτίστηκε και η απόλυση με τον διωγμό, την τιμωρία. Αλλά το να λειτουργήσει παραγωγικά το κράτος με σωστή στελέχωση θα είναι για όλους μέγα καλό, ζωτική κοινωνική κατάκτηση. Και αυτή την κατάκτηση είναι αδύνατο να την καταλάβουν, να τη σχεδιάσουν, να την πραγματοποιήσουν τα κόμματα του σημερινού φαύλου πολιτικού συστήματος.

Λύση που να απελευθερώνει τη χώρα από την κομματοκρατία, δηλαδή την τυραννία και την υπανάπτυξη, μπορούμε να βρούμε; Κάποτε απειλή για τη δημοκρατία ήταν η αυθαιρεσία του λοχία. Τώρα την κατάλυση της δημοκρατίας τη σαρκώνουν τα κόμματα. Ποια είναι η λύση;

http://thalamofilakas.blogspot.com/2010/10/blog-post_8239.html

Ο Yuri Alexandrovich Bezmenov, γιος υψηλόβαθμου σοβιετικού αξιωματικού γεννήθηκε το 1939 στην Μόσχα.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην Novosti Press και ως πράκτορας στην KGB (Κα Γκε Μπε) αλλά και στο Κεντρικό Κομμουνιστικό Συμβούλιο τα χρόνια της Σοβιετικής Ενώσεως. Ειδικότητα του ήταν η προπαγάνδα.

Λόγω διαφωνίας του με το σοβιετικό καθεστώς, τον Φεβρουάριο του 1970 διέφυγε στη Δύση και μάλιστα από την Αθήνα όπου είχε έρθει ως τουρίστας. Μετά την παραχώρηση ασύλου από την πρεσβεία των ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη χώρα αυτή,

Σε συνέντευξη που έδωσε το 1985 όπως θα δείτε στο βίντεο, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαφωτιστική ανάλυση των τεχνικών προπαγάνδας που εφάρμοζαν οι σοβιετικοί από την εποχή που υπηρετούσε. Τεχνικές που μέσα από την συνέντευξη, προκύπτει ως οφθαλμοφανές ότι έχουν εφαρμοστεί κατά γράμμα και για την πολύχρονη προετοιμασία της δικής μας κρίσης.

Σκοπός των σοβιετικών κατά τον πράκτορα, ήταν η οικονομική αποσταθεροποίηση της χώρας (ΗΠΑ) και όπως βγαίνει από συνειρμούς με την σημερινή κατάσταση, προφανώς μέσα από τα ίδια σκοτεινά και υπερεθνικά κέντρα αθέατης εξουσίας που την εφήρμοσαν και στην περίπτωση της Ελλάδος αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.

Μερικά χαρακτηριστικά σημεία της συνέντευξης, αναφορικά με την τεχνική αυτή του ψυχολογικού πολέμου μέσω χειρισμού των συνειδήσεων, που οι σοβιετικοί έχουν ονομάσει προπαγάνδα :

· Η κύρια δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών καλύπτει μια ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία την οποία ονομάζουν ιδεολογική υπονόμευση.

· Βασικός στόχος της είναι ο ‘εχθρικός’ πληθυσμός να αλλάξει την αντίληψη που έχει για την πραγματικότητα σε τέτοιο βαθμό ώστε κανείς να μην μπορεί να βγάλει λογικά συμπεράσματαγια να προστατεύσει τον εαυτό του, τους δικούς του και την χώρα του

· Πρόκειται για μια πολύ αργή διαδικασία πλύσης εγκεφάλου την οποία χωρίζουν σε 4 στάδια :

Το 1^ο από αυτά λέγεται ‘υπονόμευση του ηθικού’ και διαρκεί 15 με 20 χρόνια ! Αυτό θεωρήθηκε το ελάχιστο απαιτούμενο διάστημα για να εκπαιδευθεί μια τουλάχιστον γενιά μαθητών ώστε να στραφεί εναντίον της επικρατούσας τοπικής νοοτροπίας και ιδεολογίας.

Μετά την εν λόγω υπονόμευση, το άτομο δεν επηρεάζεται πλέον από την επαφή με γεγονότα που αφορούν πραγματικές
καταστάσεις. Καθίσταται ανίκανο να διακρίνει την πραγματική πληροφορία, έστω και μετά από καταιγισμό αυθεντικών
αποδείξεων και ντοκουμέντων, σε φωτογραφίες ή βίντεο.

Το 2^ο στάδιο λέγεται ‘Αποσταθεροποίηση’ και διαρκεί 2 με 5 χρόνια. Εδώ ο στόχος είναι η Οικονομία, οι Διεθνείς Σχέσεις και τα Αμυντικά Συστήματα. Στο στάδιο αυτό, η αποσταθεροποίηση επέρχεται μέσα από την επιρροή και την επίδραση των
Μαρξιστικών – Λενινιστικών θεωριών της τότε ΕΣΣΔ (εν προκειμένω αναφέρεται στις ΗΠΑ ως στόχο !)
Το 3^ο στάδιο είναι η Κρίση η οποία επέρχεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. (αναφέρεται στις ΗΠΑ του 1985 όπου η κρίση επήλθε μέσα σε 6 μόλις εβδομάδες) !

Το 4^ο στάδιο λέγεται ‘Εξομάλυνση’ με απροσδιόριστη διάρκεια, όπου επιβάλλονται δυσβάστακτα και καταδυναστευτικά μέτρα με σκοπό την δήθεν επαναφορά στο κανονικό επίπεδο ποιότητας ζωής, αλλά με πραγματικό στόχο την απόλυτη οικονομική υποδούλωση.

Έχει σημασία να παρατηρήσουμε ότι η συνέντευξη αυτή, αν και δίδεται πριν από 25 ολόκληρα χρόνια, μοιάζει να αναφέρεται σε καταστάσεις πολύ πρόσφατες για μας τους Έλληνες και οπωσδήποτε πανομοιότυπες με την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας.

Επίσης ενδιαφέρον έχει στο τέλος της συνέντευξης, όπου ο πρώην πράκτορας επισημαίνει πως όλοι αυτοί οι φορείς των αριστερών ιδεολογιών στις ΗΠΑ, των ανθρωπιστικών ιδεών του πανεπιστημιακού κατεστημένου και οι ‘προστάτες’ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μια τέτοια διαδικασία, καθίστανται ακούσια όργανα της υπονόμευσης που αναφέρεται στο 1^ο στάδιο, (έπαιξαν άθελα τους δηλαδή το παιχνίδι των σοβιετικών), με μοναδικό σκοπό από πλευράς του ‘επιτιθεμένου’ την αποσταθεροποίηση του κράτους των ΗΠΑ.

Αν και ο επηρεασμός ενός αποσκιρτήσαντος κατασκόπου θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος -με ότι αυτό συνεπάγεται-, μοναδική για μας σημασία έχει η επαλήθευση των λεγομένων του σε κάθε σημείο, σε σχέση με τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας σήμερα.
Εκτός των ποικίλων άλλων παραλληλισμών με την δική μας Κρίση, οι ομοιότητες με την ασύμμετρη ‘ανθρωπιστική’ υστερία υπέρ των λαθρομεταναστών είναι κάτι παραπάνω από προφανείς.

Κ.Σ.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

http://www.youtube.com/watch?v=t-GbY_IYDN8&feature=player_embedded

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗ, ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΑΤ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΒΡΑΧΟ - ΑΠΟ "ΘΕΣΠΙΑΚΑ BLOG"

«Σύγχρονο» Πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού... κλπ κλπ κλπ...

Αναρτήθηκε από Θεσπιακά

Αφιερωμένο στο φίλο τον Τάσο

Απέχω

Αναρτήθηκε από Simple Man

Δεν θα πάρω με την σειρά τα ψηφοδέλτια, ούτε θα περιμένω στην ουρά, ούτε θα παραδώσω την ταυτότητά μου να εγγραφούν σωστά τα στοιχεία μου για το εκλογικό μου «δικαίωμα». Αρνούμαι. Και ναι, αυτή την φορά δεν το κάνω με κανένα ίχνος ενοχής.

Αυτή την φορά δεν θα μπω στο παραβάν, ούτε θα κλειστώ στο σπίτι εκείνη την Κυριακή. Αντιθέτως θα βάλω την πανοπλία της συνείδησης και θα βγω στα καφενεία που συναθροίζονται υποψήφιοι της κακιάς ώρας, που θεωρούν ότι η άθλια ύπαρξή τους πήρε βαρύτητα λόγω της ανάγκης του κάθε καημένου επικεφαλής να κλείσει ψηφοδέλτιο, και θα φτύσω. Όπλα δεν έχω για να τους πολεμήσω αλλά ούτε το δικαίωμα να τους απαγορεύσω την κάθοδο τους στην πολιτική, έχοντας όλοι τους κατά αυτόν τον τρόπο, υπογράψει συμβόλαιο με την κατοχική κυβέρνηση της χώρας. Μπορώ όμως να τους φτύσω στα μούτρα γιατί αυτή την φορά η συμμετοχή τους και μόνο σε εκλογές που έχουν αποφασιστεί από τους κουμανταδόρους της Κρίσης συγκρίνεται μόνο με την συμμετοχή στην Κατοχική Κυβέρνηση των Ναζιστών.

Το παραμυθάκι των μικρών κομμάτων, του λευκού και του άκυρου, ας το πουλήσουν στον όχλο που θεωρεί ότι θα κάνει την επανάστασή του ρίχνοντας στην κάλπη την αρνητική του ψήφο. Η ιδέα και μόνο ότι τα καταστατικά ψηφοφορίας θα τα βρει η γενιά του 2045 και θα δει τις υπογραφές εκατομμυρίων Ελλήνων ψηφοφόρων να συνωμοτούν ψηφίζοντας ο,τιδήποτε εναντίον της ίδιας τους της χώρας, κάνει το αίμα να παγώνει.

Το δικαίωμα του εκλέγειν ανήκει σε μία χώρα ελεύθερη. Σε μία χώρα σκλαβωμένη είναι αποδοχή της κατάστασης και διαιώνιση της σκλαβιάς με τις ευχές του όχλου. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία από οποιονδήποτε θέλει να λέγεται ελεύθερος και ευσυνείδητος άνθρωπος. Οι διαχωριστικές γραμμές δεξιών-αριστερών, κεντρώων-οικολόγων, ακροδεξιών και απολιτίκ, έχουν σβηστεί παντελώς- και τυπικά- ένα χρόνο πριν. Όσοι συμμετέχουν σε αυτό το προδοτικό για την χώρα πισώπλατο χτύπημα που λέγεται «εκλογές του Νοεμβρίου» και για τις όποιες θα ακολουθήσουν σε υπό κατοχή συνθήκες, δηλώνουν τις ευχαριστίες τους για τα όσα δεινά έχει τραβήξει αυτός ο τόπος και για τα χειρότερα που θα έρθουν μετεκλογικά. Η ψήφος αυτή την φορά μοιάζει με την σφαίρα που θα ρίξει ο κάθε νομοταγής ψηφοφόρος στο ήδη νομίμως πληγωμένο κορμί της Ελλάδας.

Όσο για το ερώτημα: «Θα αλλάξει κάτι με την αποχή;», που λέγεται ελαφρά τη καρδία από ραγιάδες απαίδευτους, η απάντηση είναι: «Η αποχή είναι η ψήφος υπέρ της Ελλάδας». Και αυτή η χώρα δεν χώρεσε ποτέ σε παραβάν, ούτε σε κάλπη, ούτε στο όνομα του κάθε υποτακτικού που κορδώνεται για την υποψηφιότητά του. Δεν διεκδικείται με εξουσία σε όσα παζάρια της Δημοκρατίας κι αν την έχουν σύρει. Δεν μπαίνει, που να πάρει, σε ποσοστά κομμάτων. Ή την έχεις 100% στο αίμα σου ή δεν την έχεις καθόλου.

Αναρτήθηκε από ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

Βαριέμαι απόψε…

Κοιτάτε τη δυναστεία και ουρλιάστε, μαλάκες:

- Έχουμε δημοκρατία!

Ποιος είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ο Γιώργος Παπανδρέου;

Καταγωγή

Ο μικρός Jeffrey γεννήθηκε στην Αμερική το στις 16 Ιουνίου 1952 στο Saint Paul της Μινεσότα των ΗΠΑ.

Κατάγεται από πατέρα Ελληνο-Πολωνό τον
Ανδρέα Παπανδρέου-Mineiko (με εβραϊκή καταγωγή) και μάνα την Margaret Chant κάτοικο Αμερικής με παππού τον Douglas Chant και στέλεχος των Ιεχωβάδων στις ΗΠΑ και γιαγιά Εβραία.

Το όνομα του

Το πραγματικό πλήρες όνομα του είναι Jeffrey Mineiko - Papandreou αλλά για ενσυντομία των φωνάζουν ΓΑΠ ή GAP (αγγλιστί) (μιάς και έτσι έγραφε το όνομα του στα email που αντάλλαζε με την μητέρα του)

Σε ένα βιβλίο του Γιώργου Λακόπουλου "Του μιλάνε τα κύματα...Ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν μπει στην πολιτική", (εκδόσεις Καστανιώτη, που πρωτοκυκλοφόρησε τον Ιούνη του 2008,στις σελίδες 124-125) διαβάζουμε τα εξής :

-Το 1959, που είχε μετακομίσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο Γεώργιος Παπανδρέου φώναξε ένα πρωί τον ιερέα της ενορίας της Εκάλης και βαφτίστηκαν και τα τέσσερα αδέρφια ορθόδοξοι χριστιανοί. Ο Γιώργος, που μέχρι τότε τον φώναζαν Τζέφρι, πήρε και επισήμως το όνομα του παππού του, με ανάδοχο τον καθηγητή Γιώργο Λιανόπουλο - φίλο του Ανδρέα από την Αμερική και υφυπουργό του Καραμανλή στη Μεταπολίτευση. Τον μικρότερο, τον Ανδρέα, τον βάφτισε ο ίδιος ο Γεώργιος Παπανδρέου. Αυτή η τελετή κρατήθηκε σαν οικογενειακό μυστικό και από μια άποψη ήταν. Έγινε κυρίως για το χατίρι του Γέρου"

-Σημείωση

Ακριβής ημερομηνία και ενορία στην οποία βαφτίστηκε ο Jeffrey δεν υπάρχει..

Πολύς κόσμος αμφισβητεί ότι έχει πράγματι βαφτιστεί , λόγω του ότι ό άλλος του παππούς, ο Douglas Chant, ήταν στέλεχος των Ιεχωβάδων των ΗΠΑ, και επειδή διαδιδόταν παλιότερα μια άλλη διαφορετική ιστοριούλα περί βαπτίσεώς του στις ΗΠΑ από τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο , αλλά και διότι υπάρχει και η φήμη ότι στο Αμερικανικό Κολλέγιο είχε δηλώσει προτεστάντης, και επειδή ποτέ άλλοτε δεν έχει δημοσιευτεί κάτι για το γεγονός της βάπτισης, ούτε φωτογραφίες απ' αυτήν.

-Σημείωση 2

Είχε δικαστικές διαμάχες με την Λιάνα Κανέλλη βουλευτή του ΚΚΕ για το ότι δεν χρησιμοποιεί το πραγματικό του όνομα...

Σπουδές

Σπούδασε κοινωνιολογία στο Amherst College στη Μασαχουσέτη (Massachusetts), ΗΠΑ, την περίοδο 1970-1975, πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics, Ηνωμένο Βασίλειο (1975-1977). Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Στοκχόλμη και παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου συμμαθητής του ήταν ο Αντώνης Σαμαράς πρώην αποστάτης της Νέας Δημοκρατίας και σήμερα Πρόεδρος της.

Θέσεις στην Ελληνική Πολιτική σκηνή

Βουλευτικές θητείες

• Βουλευτής Αχαΐας (1981-1996)
• Βουλευτής Α' Αθήνας (1996-2004)
• Βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης (Μάρτιος 2004-Σεπτ. 2007)
• Βουλευτής Αχαΐας (Σεπτ. 2007 - Οκτ. 2009)
• Βουλευτής Περιφέρειας Αττικής (Οκτ. 2009 - Σήμερα)

Υπουργικές θητείες

• Υφυπουργός Πολιτισμού (Ιούλιος 1985 - Φεβρουάριος 1987)
• Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988 - 1989)
• Υφυπουργός Εξωτερικών (Οκτώβριος 1993 - Ιούλιος 1994)
• Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Ιούλιος 1994 - Σεπτέμβριος 1996)
• Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (Σεπτέμβριος 1996 - Φεβρουάριος 1999)
• Υπουργός Εξωτερικών (Φεβρουάριος 1999 - Φεβρουάριος 2004, Οκτώβριος 2009 - σήμερα)

Το χρονικό του ψέματος και της προδοσίας

Ο Jeffrey Papandreou είναι μέλος και έχει συμμετάσχει πάρα πολλές φορές στην ζωή του στις συνεδριάσεις της Λέσχης Bilderberg, ανά τον κόσμο.

Η τελευταία φορά που συμμετείχε ήταν στην Bilderberg που έγινε στο Καβούρι της Αττικής το 2009 πριν αναλάβει πρωθυπουργός όπου εκεί πήρε το χρίσμα για να πάρει το τιμόνι της Ελλάδας.

Σημείωση

Τα σχέδια της Bilderberg για την Ελλάδα είναι και το ΠΑΣΟΚ επιβάλει:

-Αφελληνισμός

-Καταστροφή της παιδείας(ήδη το κάνει η Διαμαντοπούλου που είναι μέλος της Bilderberg)

-Καταστροφή και σβήσιμο της Ιστορίας

-Διάλυση πολιτισμού και γλώσσας

-Αχταρμοποίηση Ελληνικού Λαού με τη βοήθεια Μεταναστών(λαθραίων και μη)

-Επιβολή ΔΝΤ

-Πώληση ορυκτού πλούτου σε ξένες εταιρίες

-Ιδιωτικοποίηση των πάντων

-Eπιβολή της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης

-Ηλεκτρονικές Ταυτότητες

-Διχοτόμηση και κατακερματισμός της Ελλάδας σε 9 περιφέρειες (Ανεξάρτητη Κρήτη,Δωδεκάνησα-Τουρκία, Θράκη-Τουρκικη Θράκη, Μακεδονία-Σκόπια, Ήπειρος-Αλβανία, Ανεξάρτητη Κέρκυρα, Πελοπόννησος, Στερεά Ελλάδα, Κυκλάδες)

Ο Henry Kissiger (Ισόβιος Πρόεδρος της Bilderberg) και πρώην Υπ.Εξωτερικών των ΗΠΑ είχε αναφέρει σε ομιλία του στην Ουάσιγκτον, το 1974:

“Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες: έτσι ίσως καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε την γλώσσα τους, την θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε την δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν, έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικός απαραίτητα σχέδια μας στα Βαλκάνια, την Μεσόγειο, και την Μέση Ανατολή.”

Σημείωση

Το ΔΝΤ ήξεραν ότι αν μπει στην Ελλάδα αυτοί που κάνουν κουμάντο είναι το ΔΝΤ. Κυβέρνηση δεν έχουμε πλέον, είναι πιόνια του ΔΝΤ.. Το ΔΝΤ ΝΟΜΟΘΕΤΕΙ, ΕΠΙΒΑΛΕΙ και η Κυβέρνηση πράττει χωρίς να πει τίποτα.

Όσοι ασχολούνται με την Νέα Τάξη Πραγμάτων ήξεραν πως ήταν η σειρά μας το 2010.

Προεκλογικές θέσεις:

Σε μια περίοδο που η Ελλάδα έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται υπερχρεωμένη εμφανίζεται ο Jeffrey σε όλες τις προεκλογικές ομιλίες του λέγοντας πως λεφτά υπάρχουν... Έτσι με τα ψέματα κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου ώστε να τον ψηφίσει απέναντι σε μια Ν.Δ. μπαχαλαμένη..

1)Τον Οκτώβριο του 2009 αναλαμβάνει πρωθυπουργός της Ελλάδας και εδώ αρχίζει η προδοσία της Ελλάδας και η επιβολή των ορέξεων των τραπεζιτών ΔΝΤ,ΕΚΤ κλπ λέγοντας “Λεφτά υπάρχουν”* H ορκωμοσία του έγινε με το αριστερό χέρι όχι το δεξί....(περισσότερα στις παραπομπές)

2)Έλεγε το ασφαλιστικό είναι άδικο και κατέβαινε στις πορείες μαζί με τους απεργούς

Μετεκλογικές θέσεις και πράξεις:

1) Του έγινε πρόταση για δανεισμό από Αμερικάνικη εταιρία (Hayman Private Equity LLC στην Βοστόνη) μία στις 11 Ιανουαρίου επιστολή δηλώσεως προθέσεως, και μετά στις 8 Φεβρουαρίου τις οποίες δεν δέχτηκε.....άρα δεν μπορεί να λέει πως δεν υπήρχαν καθόλου λεφτά....(κρατάμε επιφυλάξεις για τους προσφερθέντες όρους... κανείς δε σου χαρίζει τίποτε, και τα Private Equities είναι σκληρά αρπαχτικά συνήθως).

2) Την επομένη των εκλογών, εντελώς συμπτωματικά, η ΤτΕ (με την βοήθεια του Προβόπουλου που είναι μέλος της bilderberg) αλλάζει τον κανονισμό και διευκολύνει την ανοικτή πώληση ελληνικών ομολόγων, δλδ διευκολύνει την άνοδο των επιτοκίων (υπόθεση Τ+10)(περισσότερα στις παραπομπές).

3) Τον Ιανουάριο του 2010 άρχισε να λέει και αυτός και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου πως λεφτά υπήρχαν και πως δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε στο ΔΝΤ.(περισσότερα στις παραπομπές)

4) Τον Απρίλιο του 2010 από το Καστελόριζο ανακοινώνει την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης... ΔΝΤ κλπ

5) Συνεχίζει να κάνει τα στραβά μάτια για το Αιγαίο και κλείνει συμφωνίες, με Τούρκους και Αμερικάνους, κάτω από το τραπέζι (στις παραπομπές περισσότερα).

6) Κατήργησε τον τίτλο Εθνικής από το Υπουργείο Παιδείας και από άλλα Υπουργεία.

7) Κατήργησε το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης.

8) Συνομιλεί με τα Σκόπια με βάση το όνομα “Μακεδονία” και το υπόλοιπο κομμάτι βλέπουμε.

9) Ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει να πεινάει και λέει στους υπουργούς του: “Κάντε διακοπές άφοβα”.

10) Κάνει τα στραβά μάτια για την Θράκη τώρα που είναι σοβαρή η κατάσταση.

11) Τον Ιούλιο του 2010 είναι ο πρώτος “Έλληνας” πρωθυπουργός που επισκέπτεται το Ισραήλ και καταθέτει στεφάνι για το ολοκαύτωμα των Εβραίων.(στις παραπομπές περισσότερα).

12) Τον Ιούλιο του 2010 συζητάει για πώληση Κρατικών τραπεζών μετά από πρόταση του ιδρυτικού μέλους του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Σάλλα.

13) Αφαιρεί τον πίνακα από το πρωθυπουργικό γραφείο η Ελλάς Ευγνωμονούσα (πριν την επίσκεψη Ερντογαν) (περισσότερα στις παραπομπές).

14) Τον Ιούλιο του 2010 κάνει πολιτική επίταξη και επιστράτευση απεργών (ιδιοκτητών και οδηγών φορτηγών) γιατί αντιδρούσαν στο άνοιγμα του επαγγέλματος τους.

Το παλιό μνημόνιο

Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε: Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;) Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...) Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;) Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...) Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού: 1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν. 2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες. 3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια. 4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της “δεκάτης”, που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή. 5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου. 6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα. 7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους. 8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου. 9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό. 10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες “εθνικές γαίες” με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης. 11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού. Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες. Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε “τι πέτυχαν με όλα αυτά;”, σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το “Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν” του Χαριλάου Τρικούπη το 1893. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

Αύριο στις 8 και πάλι ...χαζοί.

Σας ευχαριστούμε που μας επιλέξατε για την εξημέρωσή σας...

ΚΥΝΙΣΜΟΣ - ΙΤΑΜΟΤΗΤΑ - ΑΜΟΡΑΛΙΣΜΟΣ - ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ - ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΜΑΣΤΡΟΠΕΙΑ - ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΕΥΤΕΛΕΙΑ - ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑ - ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ - ΦΑΥΛΟΤΗΤΑ -

Tου Χρήστου Γιανναρά

«Τα έφαγαν όλοι μαζί»

Ακόμα και ο πιο στυγνός κυνισμός, η ιταμότητα, έχει όρια. Μόνο η θρασύτητα του κομματικού αμοραλισμού δεν έχει. Είναι αχαλίνωτη. Το αποδείχνει η φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, η «ερμηνεία» του για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας: «Τα φάγαμε όλοι μαζί (κυβερνώντες και κυβερνώμενοι), σας διορίζαμε για χρόνια»! Σίγουρα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς κόμμα, είναι κοινωνικό σύμπτωμα. Δημιούργησε ανθρωπολογικό τύπο.
Με δεδομένη την καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος από το κομματικό κράτος, την επιτροπεία που επέβαλαν στη χώρα οι δανειστές της, χαμένη την εθνική κυριαρχία (το ομολόγησε ευήθως ο πρωθυπουργός), οι αυτουργοί του εγκλήματος θέλουν να μας πείσουν ότι είμαστε συνένοχοι. Ναι, από τα πιο ύπουλα τεχνάσματα κάθε απανθρωπίας είναι η προσπάθεια να ενοχοποιηθεί το θύμα. Και για λόγους δυσεξήγητων ψυχολογικών διεργασιών το θύμα είναι συνήθως ευεπίφορο στην ενοχοποίηση. Το ξέρουν οι αετονύχηδες της ιδιοτέλειας κομματάνθρωποι, από καταβολής ελλαδικού κράτους.
Έχουν αλλοτριώσει συνειδητά και από πρόθεση την αντιπροσωπευτική δημοκρατία σε σύστημα πελατειακών σχέσεων: εξαγοράζουν ψήφους (δηλαδή συνειδήσεις) αντιπαρέχοντας διορισμούς στο Δημόσιο. Κάθε κόμμα εξασφαλίζει τα «δικά του παιδιά» σε απίστευτους αριθμούς – ξέφρενο και διαρκές όργιο γιγαντισμού του κράτους. Και όταν η οικονομία καταρρέει γιατί δεν αντέχει να συντηρεί στρατιές αργόσχολης δημοσιοϋπαλληλίας, τότε επιστρατεύεται το τέχνασμα της ενοχοποίησης των θυμάτων: Μισή ενοχή δική μας, μισή δική σας, «τα φάγαμε μαζί».
Λογική και αντανακλαστικά μαστροπών: Προσφέρουν δόλωμα την αμειβόμενη με χρήμα ακολασία (προάγουν σε ακολασία) και στη συνέχεια λοιδορούν και προπηλακίζουν το θύμα για εκπόρνευση, διαφθορά, εκμαυλισμό. Θέλουν να αγνοούν ότι ο ρόλος που οι πολίτες αναθέτουν στον πολιτικό είναι να διακονεί (να «υπουργεί») τις κοινές ανάγκες, όχι να εκμαυλίζει ψηφοφόρους, εξαγοράζοντας την ψήφο τους για τη δική του εξουσιολαγνεία. Είναι φυσικά εύκολο να μεταβάλλεις τον πολίτη σε πελάτη: η φύση του ανθρώπου ρέπει στην ιδιοτέλεια, η ανάγκη για εξασφάλιση, για σιγουριά, είναι ορμή ενστικτώδης, αδυσώπητη, ανταποκρίνεται αντανακλαστικά στο δόλωμα του ρουσφετιού.
Γι’ αυτό η εξουσία είχε πάντοτε αυτονόητα και παιδαγωγικό χαρακτήρα, υπηρετούσε το κοινωνικό γεγονός, το άθλημα των σχέσεων, της συνύπαρξης, όχι τη θωράκιση ατομικών συμφερόντων.
Η φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης «μαζί τα φάγαμε» δικαιολογεί και νομιμοποιεί την πιο αδίστακτη αντικοινωνική συμπεριφορά της εξουσίας, παραπέμπει στην εκφραστική μαστροπών, στην απανθρωπία της αδιαφορίας για κάθε λογική κοινωνικού υπουργήματος. Δεν συμβιβάζεται με πολιτικό αξίωμα, με την τιμή της διακονίας ελπίδων και στόχων του λαού, διαχείρισης της εμπιστοσύνης του. Αλλά το κρίσιμο ερώτημα είναι: πότε επιτέλους θα αφυπνισθεί σε στοιχειώδεις επιγνώσεις αυτός ο λαός, πότε θα συνειδητοποιήσει ότι είναι μόνο θύμα, όχι συνεργός των φαυλεπίφαυλων επαγγελματιών της εξουσίας.
Πότε θα απαιτήσει καινούργιο Σύνταγμα, θεσμική απελευθέρωση από τον ζυγό της κομματοκρατίας.
Η οικονομία βυθίζεται όλο και πιο αδιέξοδα στην ύφεση, οι στρατιές των απελπισμένων ανέργων πληθύνονται καθημερινά, η παραγωγή μειώνεται δραματικά, η αγορά φθίνει, τα καταστήματα κλείνουν με πρόοδο γεωμετρική που, κυριολεκτικά, πανικοβάλλει. Όμως τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν, ολοφάνερα, πρώτο τους μέλημα τις επερχόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια τετριμμένα στερεότυπα για τα εγκλήματα της Ν.Δ., με τόσο φτηνιάρικη εμπάθεια και τόσο κραυγαλέα μονομέρεια, που τελικά μάλλον αμβλύνει τη λαϊκή οργή για τους αντιπάλους του, τη μεταστρέφει σε αηδία και απέχθεια για τη δική του μικροϊνική ρητορική. Πολιτικό λόγο σε τόσο χαμηλό διανοητικό και γλωσσικό επίπεδο ίσως δεν είχε ακούσει ποτέ άλλοτε στην παρακμιακή της κατρακύλα η ελληνική κοινωνία.
Και η άκρα ευτέλεια του πρωθυπουργικού λόγου επιβάλλεται ως κεντρικό θέμα κάθε Δελτίου Ειδήσεων (καταλαμβάνει τα δύο τρία περίπου του συνολικού τηλεοπτικού χρόνου) στα κρατικά κανάλια. Απαντάει ο εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ανάλογου επιπέδου ευφυολογήματα, ώστε ο απελπισμός του κάποιας νοημοσύνης πολίτη να ολοκληρώνεται τεκμηριωμένα. Σίγουρα υπάρχει ενοχή της ελλαδικής κοινωνίας γι’ αυτό το ανατριχιαστικό κατάντημα. Όχι επειδή «τα έφαγε μαζί» με τις κομματικές συντεχνίες της κλεπτοκρατίας, αλλά επειδή δεν προσβάλλεται από το κρετινικό τους επίπεδο, δεν αντιδρά, είναι έτοιμη να ψηφίσει και πάλι τους επίσημους εγκαθέτους της κλεπτοκρατίας (ή τους ευνοουμένους της) στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Το συνετό (σοφό θα έλεγα) κομμάτι του ελλαδικού πληθυσμού (ελάχιστο αριθμητικά, αλλά όχι ευκαταφρόνητο σε δυναμική επιρροής) δεν ψηφίζει ιδεολογικές ετικέτες, ψηφίζει πρόσωπα. Στην πρόκριση προσώπων, στην αξιολόγηση προσώπων, στην εμπιστοσύνη σε πρόσωπα απηχείται ελληνική ιδιαιτερότητα αιώνων: εθισμοί στην ευθύνη της ελευθερίας, όχι πειθάρχηση σε αυθεντίες «ορθής» ιδεολογίας και «αποτελεσματικής» ηθικής. Ετσι, το συνετό κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας θα ήταν μάλλον έτοιμο να ευνοήσει τη μετάθεση εμπιστοσύνης από τον μειονεκτικό γόνο των Παπανδρέου στον Αντώνη Σαμαρά: Έστω και μόνο για το κουράγιο του να αντιπαλέψει επί χρόνια τη μητσοτακική παραλλαγή του παπανδρεϊσμού και παρά τη συμπόρευσή του με τον ύστερο, τον ανεκδιήγητης ανικανότητας, καραμανλισμό.
Με άλλα λόγια: το εκλογικά (και σοφά) περιφερόμενο κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας, οι πολίτες που κάθε φορά κρίνουν και ψηφίζουν το μη χείρον, θα ήταν μάλλον έτοιμοι να δώσουν και στον Α. Σαμαρά ιστορική ευκαιρία, να του εμπιστευθούν την παλιγγενεσία της πατρίδας, έστω λίγους μόνο μήνες μετά το καραμανλικό (του βραχέος) φιάσκο. Αρκεί να είχαν πειστήρια για την τόλμη του να διακινδυνεύσει ριζικές αλλαγές. Και τα πειστήρια θα ήσαν δύο: Αν μιλούσε «άλλη» γλώσσα. Και αν έβαζε βαθιά, αμείλικτα το μαχαίρι στο σαπισμένο από χρόνια κόμμα της Ν.Δ.
Δεν θα ήταν κάτι απλό να μιλούσε «άλλη» γλώσσα ο Α. Σαμαράς. «Άλλη» γλώσσα θα σήμαινε άλλη θέα της πραγματικότητας από αυτήν που έχει σήμερα, άλλη νοο-τροπία (τρόπο του νοείν), άλλες ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων, άλλες κοινωνικές στοχεύσεις, άλλη αίσθηση της ελληνικότητας, άλλη εκδοχή της πολιτικής. Και από όλες αυτές τις κατακτημένες διαφορετικότητες θα προέκυπτε άλλο λεξιλόγιο, άλλη εκφραστική, άλλη φυσιογνωμική σημειολογία. Σήμερα ο Α. Σαμαράς είναι για την ελλαδική πολιτική σκηνή «μία από τα ίδια», διότι τίποτε από τα όσα προϋποθέτει μια «άλλη» γλώσσα δεν μοιάζει να το διαθέτει.
Το τι σημαίνει «βαθιά το μαχαίρι στο σάπιο κόμμα», είναι προφανέστερο. Ο Α.Σ. δεν τόλμησε να αποκόψει θαρραλέα ούτε τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις ανίκανων, διεφθαρμένων, μαΐστρων της φαυλότητας. Πληρώνει γραμμάτια υποχρέωσης σε υποστηρικτές της αρχηγικής εκλογής του και όσες αλλαγές τόλμησε σε διευθυντικές κομματικές θέσεις, μοιάζει απλώς να μετέβαλαν τις ισορροπίες του παραγοντισμού (όχι και τη λογική του παραγοντισμού) στη λειτουργία του κόμματος. Τα κριτήριά του για την αξιολόγηση της ανθρώπινης ποιότητας είναι εντελώς απογοητευτικά στην περίπτωση των υποψηφίων που ευνόησε για τις εκλογές αυτοδιοίκησης – ο εξοργιστικά αποτυχημένος στην πρώτη του θητεία δήμαρχος Αθηναίων, οι προσβλητικές της αξιοπρέπειας παρουσίες στο ψηφοδέλτιό του, ο ανύπαρκτος στον κοινωνικό στίβο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, και πάει λέγοντας.
Στον ορίζοντα δεν υπάρχει δυνατότητα για τιμωρό απάντηση στην ιταμότητα που μας καθιστά όλους συνένοχους της κλεπτοκρατίας.
kathimerini.gr