Όλα του τα πλούτη ένας Σκαραβαίος

Ποιος είναι ο «Πέπε», ο πρώην Τουπαμάρος και νυν πρόεδρος της Ουρουγουάης

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
Το μοναδικό περιουσιακό του στοιχείο είναι ένας Σκαραβαίος. Ένα σαραβαλάκι μοντέλο του '87. Υπεραρκετό, ίσως, για έναν προλετάριο, όχι όμως και για αρχηγό κράτους.
Κι όμως, αυτά είναι όλα κι όλα τα υπάρχοντα που αναφέρονται στη φορολογική δήλωση του Χοσέ Μούχικα, του προέδρου της Ουρουγουάης. Ο «Πέπε», όπως είναι το χαϊδευτικό του, ο πρώην αντάρτης των Τουπαμάρος, που τον περασμένο Μάρτιο ορκίστηκε πρόεδρος της χώρας του, φαίνεται πως συνεχίζει να κάνει αντάρτικο, με το δικό του τρόπο.
Τίποτα πάνω του δεν συνάδει με το κλασικό πια προφίλ του πολιτικού που επιχειρεί να συνδυάσει την εξουσία με το εύκολο χρήμα. Και στα 75 του, είναι μάλλον πολύ αργά για να χαλάσει. Ζει σε ένα μικρό αγρόκτημα έξω από το Μοντεβιδέο, την πρωτεύουσα, καλλιεργώντας τα λουλούδια του και τα λαχανικά του κι εκεί σκοπεύει να παραμείνει. Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του, δήλωσε ορθά κοφτά ότι το προεδρικό μέγαρο θα το χρησιμοποιεί μόνο για τις επίσημες συναντήσεις και εκδηλώσεις. Ακόμα και για τις μετακινήσεις του σπάνια χρησιμοποιεί το σαραβαλάκι του.
Προτιμά το ποδήλατο, που έχει γίνει και το σήμα κατατεθέν του. Γραβάτα δεν έχει φορέσει ποτέ στη ζωή του. Ούτε καν τώρα, που δεξιώνεται τους διάφορους επισήμους. Απαρνήθηκε τον προεδρικό του μισθό και ζει με το μισθό της γυναίκας του και από χρόνια συντρόφισσάς του στους πολιτικούς αγώνες, της Λουσία Τοπολάνσκι, η οποία είναι γερουσιαστής. Το ίδιο πνεύμα λιτότητας έχει επιβάλει και σε όλη την κυβέρνηση. Κομμένες, είπε, οι αυξήσεις στους μισθούς βουλευτών και υπουργών, οι λιμουζίνες και όλη η χλιδή με έξοδα του κράτους.
Στην εποχή της ρεμούλας, της μίζας και των off shore, όλα αυτά ακούγονται ουτοπικά, ενδεχομένως και γραφικά. Με τη διαφορά ότι ο Χοσέ Μούχικα προέρχεται από διαφορετικά μήκη και πλάτη και από μια πολιτική κουλτούρα που εξακολουθεί να πιστεύει ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Ο αντάρτης-πρόεδρος της Ουρουγουάης είναι από τους λίγους εναπομείναντες εκπροσώπους μιας αριστεράς που ξέρει να αλλάζει χωρίς να μεταλλάσσεται και να συνδιαλέγεται χωρίς να ξεπουλιέται. Δεν μιλάει για «συγκλίσεις», αριθμούς και δημοσιονομικά ελλείμματα, αλλά για κοινωνική ισότητα, περισσότερη εργασία, μεγαλύτερους μισθούς και συντάξεις, καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία και άλλα τέτοια «ξεπερασμένα».
Ωραίος ο Πέπε. Όχι «ωραίος ως Έλλην», όπως λέγαμε παλιά. Ωραίος ως Ουρουγουανός.