Διαφωνία ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του ζητήματος των οδηγών που διέρχονται από τους σταθμούς διοδίων χωρίς να πληρώνουν το αντίτιμο υπήρξε κατά τη συνεδρίαση εκπροσώπων του υπουργείου Μεταφορών και του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τη συνεδρίαση οι εκπρόσωποι του υπουργείου ζήτησαν από το Αρχηγείο να τοποθετήσει αστυνομικούς στα διόδια έτσι ώστε σε περίπτωση που κάποιος οδηγός αρνηθεί να πληρώσει, οι άντρες της ΕΛ.ΑΣ. να του ζητούν τα στοιχεία και στη συνέχεια η κοινοπραξία διαχείρισης των διοδίων να προχωρά στις νομικές ενέργειες σε βάρος του οδηγού.
Από την πλευρά τους, οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. διαφώνησαν με το σκεπτικό αυτό λέγοντας πως δεν υπάρχει κάποια διάταξη στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας σχετικά με τη μη καταβολή αντιτίμου και δεν υφίσταται ποινικό αδίκημα και αντιπρότειναν οι υπάλληλοι των διοδίων να κρατούν τα στοιχεία του οχήματος, ο οδηγός του οποίου δεν πλήρωσε και στη συνέχεια από το υπουργείο Μεταφορών να βρίσκουν σε ποιον ανήκει και να ακολουθούνται οι διαδικασίες που προβλέπονται.
Η συνάντηση ολοκληρώθηκε χωρίς τη λήψη κάποιας τελικής απόφασης και οι δυο πλευρές συμφώνησαν να ξανασυναντηθούν προκειμένου να επανεξετάσουν το ζήτημα.
ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΝΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΟΔΩΝ ΚΑΡΜΑΝΙΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΚΟΤΕΧΝΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ;;;
Παρασκευή, Ιουλίου 30, 2010
Πέμπτη, Ιουλίου 29, 2010
Αλιτήριοι πολιτικατζήδες, πάρτε το χαμπάρι, υπηρέτες του λαού είστε και όχι των δικών σας ιδιοτελών συμφερόντων
Ακολουθώντας τον Βουλγαράκη στην οδό «νόμιμο ίσον ηθικό», ορισμένοι, κατ’ όνομα σοσιαλιστές, και εκσυγχρονισμένοι, κατρακύλησαν, σε ανάλογες πρακτικές.
Ο Τσουκάτος, κουβαλάει βαλίτσες με ζημενσοχορηγίες, εν ονόματι της κομματοφροσύνης του, γιατί κοινή πρακτική είναι οι χορηγίες προς τα κόμματα.
Ο Μαντέλης, τσεπώνει χορηγία της Ζήμενς για τον προεκλογικό αγώνα, βρε αδελφέ, και μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε, αγαπητοί συνάδελφοι, προειδοποιεί τους συναδέλφους του της επιτροπής. Πάγια πρακτική για τα κόμματα να δέχονται πέρα από τα εκατομμύρια που χορηγεί το κράτος (δηλαδή όλοι εμείς οι φορολογούμενοι και όχι φοροκλέφτες) μαύρες χορηγίες οι οποίες εν συνεχεία εξαργυρώνονται ποικιλοτρόπως.
Και ο αρχηγός τους, ο εκσυγχρονιστής και προς τον νεοφιλελευθερισμό διευρυνθείς (Μάνος, Ανδριανόπουλος), «οργίζεται» και φωνάζει. Και δεν ήξερε τίποτα, όταν και οι δύο τους ήταν τα κοντινότερά του εξαπτέρυγα;
Και οι γαλάζιοι του Χατζηγάκη, και άλλων του ιδίου φυράματος, διορίζουν, παραμονές εκλογών, τα σόγια τους, αδελφούς κόρες ανίψια .
Και ο Πάνκαλος (το «ν» προ του «κ» γίνεται γάμα, αλλά το διατηρώ το «ν», για τα δηλώσω το μεγαλείο, το «παν καλος» (διορθωτά, ο τόνος όχι το «κα») του ανδρός, διορίζει την κόρη του, γιατί, λέει, του δίνει το δικαίωμα ο νόμος (που αυτός και οι συν αυτώ εψήφισαν, ευλογούντες τα γένια των), ζηλώσας δόξαν λαμπράν βουλγαρακίου ύψους και ήθους, πως το νόμιμο είναι και ηθικό (όταν δεν έχεις τσίπα).
Πάγκαλος ο κομμουνιστοφάγος, αλλά όχι και τουρκοφάγος Νικηταράς, στα Ίμια.
Ναι σύντροφοι του ΚΚΕ, σεβόμαστε και τιμούμε του αγώνες των αγνών σας συντρόφων, που πολλοί έπεσαν θύματα των ραδιουργιών του κομματικού μηχανισμού σας. Αλλά, τη μάχη στο λιμάνι, οι συνδικαλιστές σας, την έδωσαν εναντίον των άλλων εργαζομένων και με τρόπο κοινωνικά προκλητικό. Η εργατιά δεν χωρίζεται σε κόκκινη και άλλων χρωμάτων εργατιά. Αποκλείστε το υπουργείο κύριοι του ΠΑΜΕ, όχι τις δουλειές των ανθρώπων. Συμμετάσχετε στις διαδηλώσεις όλων των εργαζομένων, όχι σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Οι εργατιά δεν έχει χρώμα παρά μόνο το χρώμα της ανάγκης και της ανέχειας και της διεκδίκησης του δίκιου της. Αλλά νόμος το δίκιο του εργάτη; Το νομιζόμενο δίκιο του καθένα;
Οι γαλάζιοι ταπεινοσεμνοπρεπώς, αφού έριξαν τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, την κοπάνησαν και έκλεισαν πίσω τους και την πόρτα της Βουλής, παραχώνοντας τα σκατά τους, όπως η γάτα, και νόμισαν ότι τα παρέγραψαν. Μα αυτά βρώμισαν και μας έπνιξαν.
Και ήρθαν οι πράσινοι για να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγείου. Να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Και τα φίδια έζωσαν τον λαό, τον εργαζόμενο, τον έντιμο δημόσιο υπάλληλο, τον φουκαρά τον συνταξιούχο.
Το ΔΝΤ, οι τρόικες και οι μηχανισμοί, φιδίσιος βρόγχος στο λαιμό του λαού, τον καλούν να πληρώσει τα σπασμένα των νταβατζήδων της πολιτικής, των τραπεζών που τις χρηματοδότησαν με 28 δις και 10 ακόμη, της φούσκας του χρηματιστηρίου, των δομημένων, των φοροκλεπτών πολιτικών-πολιτικατζήδων, των ελληναράδων μικρού μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς αδιαντροπιάς και φοροκλοπής.
Και αντί, κύριοι της Κυβέρνησης, να αναζητήσετε τα λεφτά σε όσους έβαλαν χέρι στον δημόσιο κορβανά και να βάλει το κράτος χέρι στις βίλες τους και στις παρανόμως κτηθείσες περιουσίες τους.
Αντί, να κληθούν να ξεράσουν αυτά που έφαγαν οι βουλιμικοί κομπιναδόροι της πολιτικής και του δημόσιου τομέα.
Αντί, να ζητηθούν ευθύνες από αυτούς που ρήμαξαν τα ταμεία και τους Δημόσιους οργανισμούς κοινής Ωφελείας (Διοικητές και λοιποί παχυλά αμειβόμενοι και παρατρεχάμενοι).
Αντί, να ζητήσετε τη συνδρομή των πλουσίων αυτής της χώρας, βιλάτορες και θαλαμηγάρχηδες (νεολογισμός μάλλον ταιριαστός, μάλιστα αν διαβαστεί με «ιώτα» τονισμένο στην παραλήγουσα) και ποικίλοι κοτερούχοι και πισινούχοι και τζετάρχηδες (κατά το θαλαμηγάρχηδες), που με τη διαπλοκή τους, ή με την φοροκλοπή του δημοσίου χρήματος και του ιδρώτα των εργαζομένων, πλούτισαν.
Και αν δεν φιλοτιμηθούν, να τους επιβληθεί έκτακτη και επαναλαμβανόμενη, όσο είναι αναγκαίο, εισφορά από τα υπερκέρδη τους, για τη σωτηρία της Πατρίδας. (Ο λαός πληρώνει από το υστέρημά του).
Αντί αυτών, ακολουθείτε την επιβληθείσα νεοφιλελεύθερη συνταγή των τροϊκανών, κατά Γιώργο Τράγκα, και του ΔΝΤ, που αναγκάζει τον λαό, τον δημόσιο υπάλληλο, τον εργάτη τον συνταξιούχο να πληρώσει τη νύφη της καραμανλικής, καρναβαλικής ανικανότητας και της νεοδημοκρατικής φαυλότητας (πλην εξαιρέσεων) , γιατί αυτόν, τον Λαό, τον έχετε στο χέρι. Ο Λαός δεν έχει λεφτά σε εξωχώριους και σε αμπαροκλειδωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, όπως οι μεγαλοκηφήνες του χρήματος και της κλεψιάς.
Όμως, «Όσοι δεν τιμωρούν τους κακούς θέλουν να αδικούν τους καλούς: Οι μη κολάζοντες τους κακούς βούλονται αδικείσθαι τους αγαθούς» (Πυθαγόρας)
Και «Την πόλη την Χαλούν οι άπληστες κεφαλές του Δήμου, που δεν μπορούν να βάλουν γκέμι στην απληστία τους (Ου γαρ επίστανται κατέχειν κόρον). Παρά νοιάζονται με αδικία στην αδικία ποιος θα πλουτίσει. Που δεν σέβονται τα ιερά ή τα δημόσια κτήματα. Κλέφτες τι να πρωταρπάξει ο ένας του άλλου: πλουτούσιν δ’ αδίκοις έργμασι πειθόμενοι. Ουθ’ ιερών κτεάνων ούτε τι δημοσίων φειδόμενοι κλέπτουσιν εφ υφαρπαγή άλλοθεν άλλος. (Σόλων)
Πλούτισαν δια της πολιτικής, οι άθλιοι πολιτικατζήδες του ρουσφετιού και της ρεμούλας και των εξωχωρίων. Και αλαζονικά συμπεριφέρονται στον λαό. Γιατί
«αυθάδεια η χόρταση γεννά, πολλά σαν πέσουν πλούτη σ’ ανθρώπους που δεν έχουνε τον νου τους μετρημένον: Τίκτει γαρ κόρος ύβριν , όταν πολύς όλβος έπηται ανθρώποισιν όσοις μη νόος άρτιος η» (Θέογνις)
Και ο λαός πένης, εξαθλιωμένος, αλλά όχι νικημένος, μα θυμωμένος, αμύνεται, φωνάζει, κραυγάζει, σας μουντζώνει, πολιτικατζήδες της συμφοράς. Τον πνίγει το δίκιο.
Γιατί, ο λαός, «αν και είναι πιο φτωχός από σας ποτέ δεν σας αδίκησε για χρηματικό συμφέρον, ενώ εσείς οι πιο πλούσιοι απ’ όλους έχετε κάνει πολλές κακοήθειες για το κέρδος. Δήμος πενέστερος ημών ων ουδέν πώποτε ένεκα χρημάτων υμάς ηδίκησεν• υμείς δε πλουσιώτεροι πάντων όντες πολλά και αισχρά ένεκα κερδέων πεποιήκατε.» (Θρασύβουλος Αρχηγός των Δημοκρατικών που καταλύσανε την τυραννία των «Τριάκοντα»).
Εσείς οι «αλιτήριοι (καταστροφείς) της πόλεως (Θέογνις).
Και μια εξήγηση για ηλιθίους πολιτικατζήδες, οι οποίοι συνεχώς κραυγάζουν: «να μην ισοπεδώνουμε». Δεν ισοπεδώνουμε κενόκρανοι .
Δείχνουμε τη συνισταμένη των πολιτικών (φαντάζομαι να γνωρίζετε την μαθηματική έννοια). Υπάρχουν αρκετές συνιστώσες πολιτικών με θετικό πρόσημο,. μα οι περισσότερες είναι των πολιτικατζήδων και έχουν αρνητικό πρόσημο.
Έτσι, η συνισταμένη των πολιτικών, στις μέρες μας, είναι κάτω από το μηδέν (από εκεί και κάτω αρχίζουν οι αρνητικοί αριθμοί). Δείχνει την κατιούσα.
Και αυτήν την κατιούσα δείχνουμε και οφείλουμε να τη δείχνουμε οι πολίτες.
Οφείλουμε να δαχτυλοδείχνουμε τους κακούς , τους αδιάφορους, τους διεφθαρμένους πολιτικούς και όχι μόνον. Και επειδή έχει τρόπους αδιάντροπους το σύστημα να καλύπτει τις ντροπές του, δια των νόμων, που εσείς οι ίδιοι ψηφίζεται, όπως η ασυλία των βουλευτών, όπως ο νόμος περί (αν)ευθύνης των υπουργών, οι νόμοι για διορισμούς ημετέρων ένθεν και ένθεν και τόσα άλλα.
Γι’ αυτό θα πρέπει, έχουμε υποχρέωση, να δείχνουμε τα οπίσθια σας που είναι γυμνά και δεν το ‘χετε πάρει χαμπάρι ή και δεν σας νοιάζει. Ξεδιάντροποι.
Γιατί «εκείνη η πόλη ευτυχεί και προ πάντων σώζει τη Δημοκρατία , όπου και αυτοί που δεν αδικήθηκαν καταγγέλλουν και τιμωρούν τον αδικητή, όχι λιγότερο από τους αδικηθέντες: δοκεί μοι πόλις άριστα πράττειν και μάλιστα σώζειν την Δημοκρατίαν, εν η τω αδικήσαντα του αδικηθέντος ουδέν ήττον οι μη αδικηθέντες προσβάλλονται και κολάζουσι.». (Σόλων)
«Οι πολιτικοί πρέπει να φοβούνται τον ψόγο περισσότερο από τον νόμο : Ψόγον μάλλον οι πολιτευόμενοι δεδοίκασιν ή τον νόμον» (Πλούταρχος). Μα εσείς, ξεδιάντροποι πολιτικατζήδες, ούτε νόμο σέβεσθε, ούτε ψόγο ντρέπεστε.
Γιατί νοιάζεστε για τα κοινά μόνο με τα λόγια.
Όμως, Άρχοντες δεν είναι οι εκλεγέντες από τους τυχόντες, ούτε με απάτη, αλλά όσοι ξέρουν να άρχουν: Άρχοντες ου τους υπό τυχόντων αιρεθέντας , ουδέ τους εξαπατήσαντας αλλά τους επισταμένους άρχειν (Σωκράτης).
Άρχοντες είναι «οι θεράποντες των αδίκως δυστυχούντων και τιμωροί των αδίκως ευτυχούντων: Θεράποντες μεν των αδίκως δυστυχούντων, κολασταί δε των αδίκως ευτυχούντων». (Γοργίας)
www.anevlavis.gr
Ο Τσουκάτος, κουβαλάει βαλίτσες με ζημενσοχορηγίες, εν ονόματι της κομματοφροσύνης του, γιατί κοινή πρακτική είναι οι χορηγίες προς τα κόμματα.
Ο Μαντέλης, τσεπώνει χορηγία της Ζήμενς για τον προεκλογικό αγώνα, βρε αδελφέ, και μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε, αγαπητοί συνάδελφοι, προειδοποιεί τους συναδέλφους του της επιτροπής. Πάγια πρακτική για τα κόμματα να δέχονται πέρα από τα εκατομμύρια που χορηγεί το κράτος (δηλαδή όλοι εμείς οι φορολογούμενοι και όχι φοροκλέφτες) μαύρες χορηγίες οι οποίες εν συνεχεία εξαργυρώνονται ποικιλοτρόπως.
Και ο αρχηγός τους, ο εκσυγχρονιστής και προς τον νεοφιλελευθερισμό διευρυνθείς (Μάνος, Ανδριανόπουλος), «οργίζεται» και φωνάζει. Και δεν ήξερε τίποτα, όταν και οι δύο τους ήταν τα κοντινότερά του εξαπτέρυγα;
Και οι γαλάζιοι του Χατζηγάκη, και άλλων του ιδίου φυράματος, διορίζουν, παραμονές εκλογών, τα σόγια τους, αδελφούς κόρες ανίψια .
Και ο Πάνκαλος (το «ν» προ του «κ» γίνεται γάμα, αλλά το διατηρώ το «ν», για τα δηλώσω το μεγαλείο, το «παν καλος» (διορθωτά, ο τόνος όχι το «κα») του ανδρός, διορίζει την κόρη του, γιατί, λέει, του δίνει το δικαίωμα ο νόμος (που αυτός και οι συν αυτώ εψήφισαν, ευλογούντες τα γένια των), ζηλώσας δόξαν λαμπράν βουλγαρακίου ύψους και ήθους, πως το νόμιμο είναι και ηθικό (όταν δεν έχεις τσίπα).
Πάγκαλος ο κομμουνιστοφάγος, αλλά όχι και τουρκοφάγος Νικηταράς, στα Ίμια.
Ναι σύντροφοι του ΚΚΕ, σεβόμαστε και τιμούμε του αγώνες των αγνών σας συντρόφων, που πολλοί έπεσαν θύματα των ραδιουργιών του κομματικού μηχανισμού σας. Αλλά, τη μάχη στο λιμάνι, οι συνδικαλιστές σας, την έδωσαν εναντίον των άλλων εργαζομένων και με τρόπο κοινωνικά προκλητικό. Η εργατιά δεν χωρίζεται σε κόκκινη και άλλων χρωμάτων εργατιά. Αποκλείστε το υπουργείο κύριοι του ΠΑΜΕ, όχι τις δουλειές των ανθρώπων. Συμμετάσχετε στις διαδηλώσεις όλων των εργαζομένων, όχι σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Οι εργατιά δεν έχει χρώμα παρά μόνο το χρώμα της ανάγκης και της ανέχειας και της διεκδίκησης του δίκιου της. Αλλά νόμος το δίκιο του εργάτη; Το νομιζόμενο δίκιο του καθένα;
Οι γαλάζιοι ταπεινοσεμνοπρεπώς, αφού έριξαν τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, την κοπάνησαν και έκλεισαν πίσω τους και την πόρτα της Βουλής, παραχώνοντας τα σκατά τους, όπως η γάτα, και νόμισαν ότι τα παρέγραψαν. Μα αυτά βρώμισαν και μας έπνιξαν.
Και ήρθαν οι πράσινοι για να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγείου. Να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Και τα φίδια έζωσαν τον λαό, τον εργαζόμενο, τον έντιμο δημόσιο υπάλληλο, τον φουκαρά τον συνταξιούχο.
Το ΔΝΤ, οι τρόικες και οι μηχανισμοί, φιδίσιος βρόγχος στο λαιμό του λαού, τον καλούν να πληρώσει τα σπασμένα των νταβατζήδων της πολιτικής, των τραπεζών που τις χρηματοδότησαν με 28 δις και 10 ακόμη, της φούσκας του χρηματιστηρίου, των δομημένων, των φοροκλεπτών πολιτικών-πολιτικατζήδων, των ελληναράδων μικρού μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς αδιαντροπιάς και φοροκλοπής.
Και αντί, κύριοι της Κυβέρνησης, να αναζητήσετε τα λεφτά σε όσους έβαλαν χέρι στον δημόσιο κορβανά και να βάλει το κράτος χέρι στις βίλες τους και στις παρανόμως κτηθείσες περιουσίες τους.
Αντί, να κληθούν να ξεράσουν αυτά που έφαγαν οι βουλιμικοί κομπιναδόροι της πολιτικής και του δημόσιου τομέα.
Αντί, να ζητηθούν ευθύνες από αυτούς που ρήμαξαν τα ταμεία και τους Δημόσιους οργανισμούς κοινής Ωφελείας (Διοικητές και λοιποί παχυλά αμειβόμενοι και παρατρεχάμενοι).
Αντί, να ζητήσετε τη συνδρομή των πλουσίων αυτής της χώρας, βιλάτορες και θαλαμηγάρχηδες (νεολογισμός μάλλον ταιριαστός, μάλιστα αν διαβαστεί με «ιώτα» τονισμένο στην παραλήγουσα) και ποικίλοι κοτερούχοι και πισινούχοι και τζετάρχηδες (κατά το θαλαμηγάρχηδες), που με τη διαπλοκή τους, ή με την φοροκλοπή του δημοσίου χρήματος και του ιδρώτα των εργαζομένων, πλούτισαν.
Και αν δεν φιλοτιμηθούν, να τους επιβληθεί έκτακτη και επαναλαμβανόμενη, όσο είναι αναγκαίο, εισφορά από τα υπερκέρδη τους, για τη σωτηρία της Πατρίδας. (Ο λαός πληρώνει από το υστέρημά του).
Αντί αυτών, ακολουθείτε την επιβληθείσα νεοφιλελεύθερη συνταγή των τροϊκανών, κατά Γιώργο Τράγκα, και του ΔΝΤ, που αναγκάζει τον λαό, τον δημόσιο υπάλληλο, τον εργάτη τον συνταξιούχο να πληρώσει τη νύφη της καραμανλικής, καρναβαλικής ανικανότητας και της νεοδημοκρατικής φαυλότητας (πλην εξαιρέσεων) , γιατί αυτόν, τον Λαό, τον έχετε στο χέρι. Ο Λαός δεν έχει λεφτά σε εξωχώριους και σε αμπαροκλειδωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, όπως οι μεγαλοκηφήνες του χρήματος και της κλεψιάς.
Όμως, «Όσοι δεν τιμωρούν τους κακούς θέλουν να αδικούν τους καλούς: Οι μη κολάζοντες τους κακούς βούλονται αδικείσθαι τους αγαθούς» (Πυθαγόρας)
Και «Την πόλη την Χαλούν οι άπληστες κεφαλές του Δήμου, που δεν μπορούν να βάλουν γκέμι στην απληστία τους (Ου γαρ επίστανται κατέχειν κόρον). Παρά νοιάζονται με αδικία στην αδικία ποιος θα πλουτίσει. Που δεν σέβονται τα ιερά ή τα δημόσια κτήματα. Κλέφτες τι να πρωταρπάξει ο ένας του άλλου: πλουτούσιν δ’ αδίκοις έργμασι πειθόμενοι. Ουθ’ ιερών κτεάνων ούτε τι δημοσίων φειδόμενοι κλέπτουσιν εφ υφαρπαγή άλλοθεν άλλος. (Σόλων)
Πλούτισαν δια της πολιτικής, οι άθλιοι πολιτικατζήδες του ρουσφετιού και της ρεμούλας και των εξωχωρίων. Και αλαζονικά συμπεριφέρονται στον λαό. Γιατί
«αυθάδεια η χόρταση γεννά, πολλά σαν πέσουν πλούτη σ’ ανθρώπους που δεν έχουνε τον νου τους μετρημένον: Τίκτει γαρ κόρος ύβριν , όταν πολύς όλβος έπηται ανθρώποισιν όσοις μη νόος άρτιος η» (Θέογνις)
Και ο λαός πένης, εξαθλιωμένος, αλλά όχι νικημένος, μα θυμωμένος, αμύνεται, φωνάζει, κραυγάζει, σας μουντζώνει, πολιτικατζήδες της συμφοράς. Τον πνίγει το δίκιο.
Γιατί, ο λαός, «αν και είναι πιο φτωχός από σας ποτέ δεν σας αδίκησε για χρηματικό συμφέρον, ενώ εσείς οι πιο πλούσιοι απ’ όλους έχετε κάνει πολλές κακοήθειες για το κέρδος. Δήμος πενέστερος ημών ων ουδέν πώποτε ένεκα χρημάτων υμάς ηδίκησεν• υμείς δε πλουσιώτεροι πάντων όντες πολλά και αισχρά ένεκα κερδέων πεποιήκατε.» (Θρασύβουλος Αρχηγός των Δημοκρατικών που καταλύσανε την τυραννία των «Τριάκοντα»).
Εσείς οι «αλιτήριοι (καταστροφείς) της πόλεως (Θέογνις).
Και μια εξήγηση για ηλιθίους πολιτικατζήδες, οι οποίοι συνεχώς κραυγάζουν: «να μην ισοπεδώνουμε». Δεν ισοπεδώνουμε κενόκρανοι .
Δείχνουμε τη συνισταμένη των πολιτικών (φαντάζομαι να γνωρίζετε την μαθηματική έννοια). Υπάρχουν αρκετές συνιστώσες πολιτικών με θετικό πρόσημο,. μα οι περισσότερες είναι των πολιτικατζήδων και έχουν αρνητικό πρόσημο.
Έτσι, η συνισταμένη των πολιτικών, στις μέρες μας, είναι κάτω από το μηδέν (από εκεί και κάτω αρχίζουν οι αρνητικοί αριθμοί). Δείχνει την κατιούσα.
Και αυτήν την κατιούσα δείχνουμε και οφείλουμε να τη δείχνουμε οι πολίτες.
Οφείλουμε να δαχτυλοδείχνουμε τους κακούς , τους αδιάφορους, τους διεφθαρμένους πολιτικούς και όχι μόνον. Και επειδή έχει τρόπους αδιάντροπους το σύστημα να καλύπτει τις ντροπές του, δια των νόμων, που εσείς οι ίδιοι ψηφίζεται, όπως η ασυλία των βουλευτών, όπως ο νόμος περί (αν)ευθύνης των υπουργών, οι νόμοι για διορισμούς ημετέρων ένθεν και ένθεν και τόσα άλλα.
Γι’ αυτό θα πρέπει, έχουμε υποχρέωση, να δείχνουμε τα οπίσθια σας που είναι γυμνά και δεν το ‘χετε πάρει χαμπάρι ή και δεν σας νοιάζει. Ξεδιάντροποι.
Γιατί «εκείνη η πόλη ευτυχεί και προ πάντων σώζει τη Δημοκρατία , όπου και αυτοί που δεν αδικήθηκαν καταγγέλλουν και τιμωρούν τον αδικητή, όχι λιγότερο από τους αδικηθέντες: δοκεί μοι πόλις άριστα πράττειν και μάλιστα σώζειν την Δημοκρατίαν, εν η τω αδικήσαντα του αδικηθέντος ουδέν ήττον οι μη αδικηθέντες προσβάλλονται και κολάζουσι.». (Σόλων)
«Οι πολιτικοί πρέπει να φοβούνται τον ψόγο περισσότερο από τον νόμο : Ψόγον μάλλον οι πολιτευόμενοι δεδοίκασιν ή τον νόμον» (Πλούταρχος). Μα εσείς, ξεδιάντροποι πολιτικατζήδες, ούτε νόμο σέβεσθε, ούτε ψόγο ντρέπεστε.
Γιατί νοιάζεστε για τα κοινά μόνο με τα λόγια.
Όμως, Άρχοντες δεν είναι οι εκλεγέντες από τους τυχόντες, ούτε με απάτη, αλλά όσοι ξέρουν να άρχουν: Άρχοντες ου τους υπό τυχόντων αιρεθέντας , ουδέ τους εξαπατήσαντας αλλά τους επισταμένους άρχειν (Σωκράτης).
Άρχοντες είναι «οι θεράποντες των αδίκως δυστυχούντων και τιμωροί των αδίκως ευτυχούντων: Θεράποντες μεν των αδίκως δυστυχούντων, κολασταί δε των αδίκως ευτυχούντων». (Γοργίας)
www.anevlavis.gr
Τετάρτη, Ιουλίου 28, 2010
Κρίση πτυέλου
Απόγευμα. Διπλό λεωφορείο από Γλυφάδα για κέντρο. Φίσκα. Οι όρθιοι κρεμασμένοι από τις χειρολαβές. Οι καθισμένοι έκλειναν τα μάτια κατάκοποι από δουλειά και έγνοιες. Μέσα κατήφεια κι ιδρώτας. Από τα ανοιχτά παράθυρα αύρα και καυσαέριο. Σε μια στάση επιβιβάστηκε μια μεγάλη παρέα εφήβων. Απλώθηκαν σπρώχνοντας άγαρμπα τους ήδη στριμωγμένους. Από την άμμο που σκόρπισαν σε κάθε τους κίνηση φαινόταν ότι επέστρεφαν από μπάνιο στη θάλασσα. Άρχισαν να φωνάζουν. Για την ακρίβεια να ουρλιάζουν. Η εθνική μας λέξη επανερχόταν σε κάθε φράση υποκαθιστώντας ονόματα, επίθετα, ουσιαστικά, ρήματα. Δεν ήταν κουβέντα αλλά παραλήρημα. Υστερία διανθισμένη με άναρθρες κραυγές που ξεσήκωναν τα εξωπραγματικά γέλια των υπόλοιπων της αγέλης.
Η μόνη αντίδραση στην εισβολή, απειροελάχιστες συσπάσεις ενόχλησης στα πρόσωπα των επιβατών. Και ερμητικό κλείσιμο στο καβούκι του ο καθένας. Καρτερικά. Ώσπου κάποιος δεν άντεξε. Ήταν γύρω στα εξηνταπέντε με εβδομήντα. Στον τόνο παράπονου κι όχι της επίπληξης, με χροιά απελπισίας, είπε χαμηλόφωνα στον έφηβο που στεκόταν δίπλα του και έκανε το μεγαλύτερο σαματά: “Βρε αγόρι μου κουφός είσαι και φωνάζεις έτσι; Πιο σιγά σε παρακαλώ, δεν αντέχουμε. Κουρασμένοι άνθρωποι είμαστε.”
Οι επιβάτες αναθάρρησαν για μια στιγμή, πιστεύοντας ότι θα έπιαναν τόπο τα λόγια του. Τα ουρλιαχτά σταμάτησαν για δευτερόλεπτα για να συνεχίσουν επιδεικτικά εντονότερα από πριν. Στάση τη στάση η αγέλη άρχισε να αποδεκατίζεται. Τελευταίος έμεινε ο έφηβος που δέχτηκε την παράκληση του ηλικιωμένου. Επιτέλους ήσυχος. Το μόνο που έκανε ήταν κάποιες περίεργες, ανεξήγητες γκριμάτσες με το στόμα του.
Κάποια στιγμή πάτησε κι εκείνος το κουμπί για στάση. Όταν άνοιξε η πόρτα έσκυψε αστραπιαία στον επιβάτη που τόλμησε να μιλήσει, τον έφτυσε κατάμουτρα, πήδηξε έξω από το λεωφορείο και πριν εξαφανιστεί τέντωσε θριαμβευτικά τον μέσο του δεξιού του χεριού προς το παράθυρο που καθόταν ο αποδέκτης της γιγαντιαίας ροχάλας.
Ο ηλικιωμένος δεν είδε τη χειρονομία. Στεκόταν ακίνητος στη θέση του σαν να μην μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις είχε συμβεί. Μόνο όταν έκλεισε η πόρτα και το λεωφορείο ξεκίνησε, έβγαλε από την τσέπη του με αργές κινήσεις ένα υφασμάτινο άσπρο μαντήλι. Όλοι τριγύρω που είχαν δει τη σκηνή στράφηκαν προς άλλες κατευθύνσεις, αφήνοντάς τον διακριτικά μόνο να σκουπίσει πρώτα το μάτι, μετά το μάγουλό του και τέλος το πουκάμισό του. Ύστερα το δίπλωσε προσεκτικά στα τέσσερα, στα οχτώ, στα δεκάξι. Μέχρι το τέρμα δεν σήκωσε το κεφάλι. Το βλέμμα του έμεινε προσηλωμένο στα δάχτυλα που τρέμοντας έστριβαν τις άκρες του υγρού μαντηλιού.
Κανένας δεν σχολίασε, κανένας δεν είπε κουβέντα.
Μόνο μετά από αρκετή ώρα, ανηφορίζοντας πια τη Συγγρού κάποιος μουρμούρισε: “Αυτή είναι η χειρότερη κρίση...”
Η μόνη αντίδραση στην εισβολή, απειροελάχιστες συσπάσεις ενόχλησης στα πρόσωπα των επιβατών. Και ερμητικό κλείσιμο στο καβούκι του ο καθένας. Καρτερικά. Ώσπου κάποιος δεν άντεξε. Ήταν γύρω στα εξηνταπέντε με εβδομήντα. Στον τόνο παράπονου κι όχι της επίπληξης, με χροιά απελπισίας, είπε χαμηλόφωνα στον έφηβο που στεκόταν δίπλα του και έκανε το μεγαλύτερο σαματά: “Βρε αγόρι μου κουφός είσαι και φωνάζεις έτσι; Πιο σιγά σε παρακαλώ, δεν αντέχουμε. Κουρασμένοι άνθρωποι είμαστε.”
Οι επιβάτες αναθάρρησαν για μια στιγμή, πιστεύοντας ότι θα έπιαναν τόπο τα λόγια του. Τα ουρλιαχτά σταμάτησαν για δευτερόλεπτα για να συνεχίσουν επιδεικτικά εντονότερα από πριν. Στάση τη στάση η αγέλη άρχισε να αποδεκατίζεται. Τελευταίος έμεινε ο έφηβος που δέχτηκε την παράκληση του ηλικιωμένου. Επιτέλους ήσυχος. Το μόνο που έκανε ήταν κάποιες περίεργες, ανεξήγητες γκριμάτσες με το στόμα του.
Κάποια στιγμή πάτησε κι εκείνος το κουμπί για στάση. Όταν άνοιξε η πόρτα έσκυψε αστραπιαία στον επιβάτη που τόλμησε να μιλήσει, τον έφτυσε κατάμουτρα, πήδηξε έξω από το λεωφορείο και πριν εξαφανιστεί τέντωσε θριαμβευτικά τον μέσο του δεξιού του χεριού προς το παράθυρο που καθόταν ο αποδέκτης της γιγαντιαίας ροχάλας.
Ο ηλικιωμένος δεν είδε τη χειρονομία. Στεκόταν ακίνητος στη θέση του σαν να μην μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις είχε συμβεί. Μόνο όταν έκλεισε η πόρτα και το λεωφορείο ξεκίνησε, έβγαλε από την τσέπη του με αργές κινήσεις ένα υφασμάτινο άσπρο μαντήλι. Όλοι τριγύρω που είχαν δει τη σκηνή στράφηκαν προς άλλες κατευθύνσεις, αφήνοντάς τον διακριτικά μόνο να σκουπίσει πρώτα το μάτι, μετά το μάγουλό του και τέλος το πουκάμισό του. Ύστερα το δίπλωσε προσεκτικά στα τέσσερα, στα οχτώ, στα δεκάξι. Μέχρι το τέρμα δεν σήκωσε το κεφάλι. Το βλέμμα του έμεινε προσηλωμένο στα δάχτυλα που τρέμοντας έστριβαν τις άκρες του υγρού μαντηλιού.
Κανένας δεν σχολίασε, κανένας δεν είπε κουβέντα.
Μόνο μετά από αρκετή ώρα, ανηφορίζοντας πια τη Συγγρού κάποιος μουρμούρισε: “Αυτή είναι η χειρότερη κρίση...”
Τρίτη, Ιουλίου 27, 2010
Τετάρτη, Ιουλίου 21, 2010
Η μαφία της τέταρτης εξουσίας
Κείμενο άγνωστου.
…Επιπλέον, παρ’ όλο που δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι είναι μια κατάπτυστη δολοφονία, δεν είναι πολιτική, είναι οικονομική. Δεν παραγνωρίζω το γεγονός, ότι ήταν στα κόλπα με Μάκη και Κοντομηνά και Λαυρεντιάδη, και τον ρίξανε σε λεφτά και μόνο, και τότε έγινε “αντιστασιακός”! Βγήκε με το Τρωκτικό και ήταν ευθύς ”με φάγατε εσείς, θα σάς κλείσω εγώ”.
Μαζί τους ήταν και ήξερε πολλά. Έφυγε και τούς άρχισε τον πόλεμο, όχι για κάθαρση στην Ελληνική Κοινωνία, αλλά επειδή τον έριξαν. Τού είπαν κάτσε ήσυχα πολλές φορές. Δεν κάθισε, ήταν πικραμένος. Είπαν, και αυτοί, “κ..α, ήσουνα μέσα και τώρα θα βγεις να μάς κλείσεις τα σπίτια επειδή δεν έφαγες όπως ήθελες;”
Αυτό έγινε!
Και γι’ αυτό δεν φυλάχτηκε.
Ήθελε να τούς μπει στη μύτη και ήθελε και να τούς κλείσει. Λογαριασμοί είναι το θέμα αυτό, όχι εξυγίανση ή πολιτική βρωμιά.
Κάνε google Λαυρέντης Λαυρεντιάδης και θα δεις γιατί μιλάμε. Θα μείνεις με ανοικτό το στόμα.
…Επιπλέον, παρ’ όλο που δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι είναι μια κατάπτυστη δολοφονία, δεν είναι πολιτική, είναι οικονομική. Δεν παραγνωρίζω το γεγονός, ότι ήταν στα κόλπα με Μάκη και Κοντομηνά και Λαυρεντιάδη, και τον ρίξανε σε λεφτά και μόνο, και τότε έγινε “αντιστασιακός”! Βγήκε με το Τρωκτικό και ήταν ευθύς ”με φάγατε εσείς, θα σάς κλείσω εγώ”.
Μαζί τους ήταν και ήξερε πολλά. Έφυγε και τούς άρχισε τον πόλεμο, όχι για κάθαρση στην Ελληνική Κοινωνία, αλλά επειδή τον έριξαν. Τού είπαν κάτσε ήσυχα πολλές φορές. Δεν κάθισε, ήταν πικραμένος. Είπαν, και αυτοί, “κ..α, ήσουνα μέσα και τώρα θα βγεις να μάς κλείσεις τα σπίτια επειδή δεν έφαγες όπως ήθελες;”
Αυτό έγινε!
Και γι’ αυτό δεν φυλάχτηκε.
Ήθελε να τούς μπει στη μύτη και ήθελε και να τούς κλείσει. Λογαριασμοί είναι το θέμα αυτό, όχι εξυγίανση ή πολιτική βρωμιά.
Κάνε google Λαυρέντης Λαυρεντιάδης και θα δεις γιατί μιλάμε. Θα μείνεις με ανοικτό το στόμα.
Δευτέρα, Ιουλίου 19, 2010
Όσοι είναι στην Αθήνα ας πάνε.
Κάλεσμα για Συνέντευξη Τύπου
Οι ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ, σας καλούν σε συνέντευξη τύπου την Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010, στις 12,30 το μεσημέρι.
Η συνέντευξη θα δοθεί στο ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ , Οδός Δ.Ο. Σκυλίτση 19 , στον 2ο όροφο.
Θέμα συζήτησης:
Η ανάπτυξη του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ στα διόδια.
Θα παρουσιάσουμε τις θέσεις του πανελλαδικού κινήματος μας για την αναγκαιότητα κατάργησης των διοδίων και όχι μόνο.
Πως μέσα στις σημερινές συνθήκες της μεγάλης εξαθλίωσης των εργαζόμενων , από την επίθεση της κυβέρνησης της τρόικας το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ στα διόδια αλλά και γενικότερα αναπτύσσεται ραγδαία.
Θα αναπτυχθούν οι σκέψεις μας και οι προγραμματισμοί για τις μελλοντικές μας δράσεις.
ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ , ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ
Επικοινωνία: epitropes2010@gmail.com
Πληροφορίες:
http://epitropesdiodiastop.blogspot.com
Αττική: Βασίλης Παπαδόπουλος 6944270606 - Νίκος Θωμαδάκης 6937302055 – Λάκης Λάγαρης 6939288742
Θεσσαλία: Γιάννης Χατζηγιάννης 6972004219
Τραγάνα: Αλεξίου Αργύρης 6936950699
Οι ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ, σας καλούν σε συνέντευξη τύπου την Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010, στις 12,30 το μεσημέρι.
Η συνέντευξη θα δοθεί στο ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ , Οδός Δ.Ο. Σκυλίτση 19 , στον 2ο όροφο.
Θέμα συζήτησης:
Η ανάπτυξη του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ στα διόδια.
Θα παρουσιάσουμε τις θέσεις του πανελλαδικού κινήματος μας για την αναγκαιότητα κατάργησης των διοδίων και όχι μόνο.
Πως μέσα στις σημερινές συνθήκες της μεγάλης εξαθλίωσης των εργαζόμενων , από την επίθεση της κυβέρνησης της τρόικας το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ στα διόδια αλλά και γενικότερα αναπτύσσεται ραγδαία.
Θα αναπτυχθούν οι σκέψεις μας και οι προγραμματισμοί για τις μελλοντικές μας δράσεις.
ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ , ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ
Επικοινωνία: epitropes2010@gmail.com
Πληροφορίες:
http://epitropesdiodiastop.blogspot.com
Αττική: Βασίλης Παπαδόπουλος 6944270606 - Νίκος Θωμαδάκης 6937302055 – Λάκης Λάγαρης 6939288742
Θεσσαλία: Γιάννης Χατζηγιάννης 6972004219
Τραγάνα: Αλεξίου Αργύρης 6936950699
Πέμπτη, Ιουλίου 15, 2010
Θέμα: Ασφαλιστικό
Mε σημαντικές αλλαγές υπέρ των ασφαλισμένων κατατέθηκε το
νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό.
Πιο αναλυτικά εισάγονται προς ψήφιση οι παρακάτω ρυθμίσεις:
1. Όλοι οι αποθανόντες ασφαλισμένοι δικαιούνται αναδρομική σύνταξη
σε περίπτωση αναστάσεως.
2. Ασφαλισμένοι που έχουν έξι δάχτυλα στο αριστερό πόδι και ανάλογο
αριθμό στο δεξί χέρι και έχουν πλήρη ασφάλιση 41 χρόνια δικαιούνται
σύνταξη στα 59ο έτος
3. Προσαύξηση 30% στη σύνταξη θα λαμβάνουν οι μητέρες ανήλικων
τέκνων με συμπληρωμένο το 80ο έτος ηλικίας
4. Συνταξιούχοι με δυσανεξία στα γαλακτοκομικά θα λαμβάνουν δωρεάν
2 γιαούρτια με την προϋπόθεση να καταναλώνονται από τους ίδιους και
παρουσία ελεγκτού
5. Θεσμοθετείτε η δωρεάν επίσκεψη σε οδοντίατρο και κουρέα για
συνταξιούχους με μασέλα και φαλακρούς αντίστοιχα
6. Σε οικείους ασφαλισμένων που θα αποδημήσουν εις Κύριον πριν λάβουν
σύνταξη, θα αποστέλλεται ευχαριστήριος επιστολή με τις υπογραφές
Παπακωνσταντίνου και Λοβέρδου
7. Τέλος, η ευνοϊκή ρύθμιση Νο 1 δεν ισχύει για όσους ασφαλισμένους
ονομάζονται Χριστός ή Λάζαρος.
νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό.
Πιο αναλυτικά εισάγονται προς ψήφιση οι παρακάτω ρυθμίσεις:
1. Όλοι οι αποθανόντες ασφαλισμένοι δικαιούνται αναδρομική σύνταξη
σε περίπτωση αναστάσεως.
2. Ασφαλισμένοι που έχουν έξι δάχτυλα στο αριστερό πόδι και ανάλογο
αριθμό στο δεξί χέρι και έχουν πλήρη ασφάλιση 41 χρόνια δικαιούνται
σύνταξη στα 59ο έτος
3. Προσαύξηση 30% στη σύνταξη θα λαμβάνουν οι μητέρες ανήλικων
τέκνων με συμπληρωμένο το 80ο έτος ηλικίας
4. Συνταξιούχοι με δυσανεξία στα γαλακτοκομικά θα λαμβάνουν δωρεάν
2 γιαούρτια με την προϋπόθεση να καταναλώνονται από τους ίδιους και
παρουσία ελεγκτού
5. Θεσμοθετείτε η δωρεάν επίσκεψη σε οδοντίατρο και κουρέα για
συνταξιούχους με μασέλα και φαλακρούς αντίστοιχα
6. Σε οικείους ασφαλισμένων που θα αποδημήσουν εις Κύριον πριν λάβουν
σύνταξη, θα αποστέλλεται ευχαριστήριος επιστολή με τις υπογραφές
Παπακωνσταντίνου και Λοβέρδου
7. Τέλος, η ευνοϊκή ρύθμιση Νο 1 δεν ισχύει για όσους ασφαλισμένους
ονομάζονται Χριστός ή Λάζαρος.
Τετάρτη, Ιουλίου 14, 2010
[ ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ ] Η χρεοκοπία των Πανελλαδικών
Του Γρηγόρη Καλφέλη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 12 Ιουλίου 2010
Ο φηµισµένος αµερικανός οικονοµολόγος L. Τhurow έλεγε χαρακτηριστικά ότι οι γνώσεις και οι δεξιότητες των ανθρώπων θα είναι το µεγάλο συγκριτικό πλεονέκτηµα των κοινωνιών του 21ου αιώνα. Οµως φοβάµαι ότι το αποτυχηµένο και ολέθριο σύστηµα των Πανελλαδικών Εξετάσεων όχι µόνο δεν συµβαδίζει µε αυτή τη λογική, αλλά και καταστρέφει εντελώς το κριτικό πνεύµα που πρέπει να έχει ένας δεκαοκτάχρονος µαθητής αν θέλει να εξελιχθεί κάποτε σε ολοκληρωµένο και ενεργό πολίτη.
Υπό αυτό το πρίσµα θα εντοπίσω δύο εντελώς αναχρονιστικά στοιχεία του ισχύοντος συστήµατος των εξετάσεων (χωρίς αυτό να σηµαίνει βέβαια ότι δεν θα πρέπει να δώσουµε ένα τεράστιο µπράβο σε όλα τα παιδιά - και όχι µόνο στους αριστούχους, όπως κάνουν ακατανόητα κάποιοι φροντιστηριάρχες - γιατί αφιέρωσαν ένα κρίσιµο τµήµα του υπαρξιακού τους χρόνου για να µπουν σε έναν «παράδεισο» που µάλλον θα τους χαρίσει λίγη ευτυχία).
Κατ αρχάς θα αναφέρω το πιο γνωστό και αυτονόητο µέγεθος. Δηλαδή, σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου εξήγγειλε την κατάργηση της παραπαιδείας, όλοι σχεδόν οι γονείς σήµερα καταφεύγουν εξ ανάγκης στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα µαθήµατα για να επιτύχουν την περίφηµη πρόσβαση των παιδιών τους στην τριτοβάθµια εκπαίδευση.
Και βεβαίως, θα πρέπει να υπενθυµίσουµε ότι ιδιαίτερα µαθήµατα σηµαίνει µαύρος και αφορολόγητος πλούτος, γιατί κανένας καθηγητής δεν δίνει αποδείξεις και αυτό έχει ανυπολόγιστη σηµασία, αφού συνδέεται µε το φαινόµενο της φοροδιαφυγής ένεκα του οποίου φτάσαµε ως χώρα στη γνωστή άθλια και τραγική κατάσταση.
Δηλαδή, να θεωρούµαστε ως ο διεφθαρµένος παρίας όλου του πλανήτη (δεν γνωρίζω αν η ΟΛΜΕ προβάλλει όσο θα έπρεπε αυτό το αδιανόητο ζήτηµα).
Οµως όλα τούτα σηµαίνουν ότι στη Β και κυρίως στη Γ λυκείου τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα γίνονται το βασικό µέγεθος, αφού κανείς δεν δίνει σηµασία στο σχολείο και είµαστε ίσως η µόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία εµφανίζεται µια τέτοια απίστευτη και τροµερή υποβάθµιση της σχολικής µονάδας. Επιπλέον, το παραπάνω πρόβληµα εµπεριέχει και µια έντονη ταξική διάσταση. Δηλαδή, όσο πιο πλούσιος είναι ο γονιός τόσο περισσότερα λεφτά µπορεί να δίνει στα ιδιαίτερα και τόσο καλύτερα µπορεί να προετοιµάζει το παιδί του (χωρίς αυτό να σηµαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν και εκπληκτικά µυαλά που µπορούν να αριστεύουν χωρίς καµιά βοήθεια). Αυτό αποτυπώνεται έντονα και στις φετινές βαθµολογίες των Πανελλαδικών, όπου από τη µια είχαµε αρκετούς αριστούχους και από την άλλη µεγάλο αριθµό υποψηφίων που έγραψαν κάτω από τη βάση. Δηλαδή, λίγους δροµείς µεγάλων ταχυτήτων και πολλούς ασθµαίνοντες ουραγούς! Επιπροσθέτως, θα αναφέρω ένα ακόµη ενοχλητικό θεσµικό στοιχείο του ισχύοντος συστήµατος των εξετάσεων που ακρωτηριάζει ή εµποδίζει την ανάπτυξη της ολοκληρωµένης γνώσης και της ολοκληρωµένης προσωπικότητας. Τι εννοώ; Ολοι οι µαθητές της Γ λυκείου δίνουν αποκλειστικό βάρος στα µαθήµατα των Πανελλαδικών και έτσι αναγκαστικά υποβαθµίζονται τα µαθήµατα των σχολικών εξετάσεων (που µάλιστα γίνονται ύστερα από αυτές)! Εποµένως, µπορεί ένας υποψήφιος της Τεχνολογικής Κατεύθυνσης να γράψει άριστα στα Μαθηµατικά των Πανελλαδικών και να µη διαβάσει καθόλου την Ιστορία των σχολικών εξετάσεων (και έτσι, να µη µάθει ποτέ για την ιστορία του 20ού αιώνα ή για τον εµφύλιο πόλεµο ή για τη χούντα του 1967). Υπ αυτό µόνο το πρίσµα µπορούν να ερµηνευθούν τα φοβερά και απίστευτα ευρήµατα κάποιων ερευνών που δείχνουν ότι πολλά δεκαοκτάχρονα παιδιά δεν έχουν ακούσει ποτέ για τον Καντ, τον Μαρξ και άλλους µεγάλους στοχαστές που άλλαξαν τον ρου της ανθρώπινης σκέψης. Με τούτα τα δεδοµένα ισχύει αυτό που έλεγε ο Σαίξπηρ, «το πνεύµα γίνεται σερβιτόρος ταβέρνας που σπαταλάει την ευφυΐα του κάνοντας λογαριασµούς» («Ερρίκος Δ»).
Ποιο είναι το συµπέρασµα; Το σύστηµα των Πανελλαδικών Εξετάσεων πρέπει να αλλάξει γρήγορα, γιατί είναι εντελώς αναχρονιστικό και εµποδίζει την ανάπτυξη των ολοκληρωµένων ανθρώπων, που θα έχουν τουλάχιστον γνώση της ιστορίας του τόπου τους!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νοµικής Σχολής του ΑΠΘ.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 12 Ιουλίου 2010
Ο φηµισµένος αµερικανός οικονοµολόγος L. Τhurow έλεγε χαρακτηριστικά ότι οι γνώσεις και οι δεξιότητες των ανθρώπων θα είναι το µεγάλο συγκριτικό πλεονέκτηµα των κοινωνιών του 21ου αιώνα. Οµως φοβάµαι ότι το αποτυχηµένο και ολέθριο σύστηµα των Πανελλαδικών Εξετάσεων όχι µόνο δεν συµβαδίζει µε αυτή τη λογική, αλλά και καταστρέφει εντελώς το κριτικό πνεύµα που πρέπει να έχει ένας δεκαοκτάχρονος µαθητής αν θέλει να εξελιχθεί κάποτε σε ολοκληρωµένο και ενεργό πολίτη.
Υπό αυτό το πρίσµα θα εντοπίσω δύο εντελώς αναχρονιστικά στοιχεία του ισχύοντος συστήµατος των εξετάσεων (χωρίς αυτό να σηµαίνει βέβαια ότι δεν θα πρέπει να δώσουµε ένα τεράστιο µπράβο σε όλα τα παιδιά - και όχι µόνο στους αριστούχους, όπως κάνουν ακατανόητα κάποιοι φροντιστηριάρχες - γιατί αφιέρωσαν ένα κρίσιµο τµήµα του υπαρξιακού τους χρόνου για να µπουν σε έναν «παράδεισο» που µάλλον θα τους χαρίσει λίγη ευτυχία).
Κατ αρχάς θα αναφέρω το πιο γνωστό και αυτονόητο µέγεθος. Δηλαδή, σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου εξήγγειλε την κατάργηση της παραπαιδείας, όλοι σχεδόν οι γονείς σήµερα καταφεύγουν εξ ανάγκης στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα µαθήµατα για να επιτύχουν την περίφηµη πρόσβαση των παιδιών τους στην τριτοβάθµια εκπαίδευση.
Και βεβαίως, θα πρέπει να υπενθυµίσουµε ότι ιδιαίτερα µαθήµατα σηµαίνει µαύρος και αφορολόγητος πλούτος, γιατί κανένας καθηγητής δεν δίνει αποδείξεις και αυτό έχει ανυπολόγιστη σηµασία, αφού συνδέεται µε το φαινόµενο της φοροδιαφυγής ένεκα του οποίου φτάσαµε ως χώρα στη γνωστή άθλια και τραγική κατάσταση.
Δηλαδή, να θεωρούµαστε ως ο διεφθαρµένος παρίας όλου του πλανήτη (δεν γνωρίζω αν η ΟΛΜΕ προβάλλει όσο θα έπρεπε αυτό το αδιανόητο ζήτηµα).
Οµως όλα τούτα σηµαίνουν ότι στη Β και κυρίως στη Γ λυκείου τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα γίνονται το βασικό µέγεθος, αφού κανείς δεν δίνει σηµασία στο σχολείο και είµαστε ίσως η µόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία εµφανίζεται µια τέτοια απίστευτη και τροµερή υποβάθµιση της σχολικής µονάδας. Επιπλέον, το παραπάνω πρόβληµα εµπεριέχει και µια έντονη ταξική διάσταση. Δηλαδή, όσο πιο πλούσιος είναι ο γονιός τόσο περισσότερα λεφτά µπορεί να δίνει στα ιδιαίτερα και τόσο καλύτερα µπορεί να προετοιµάζει το παιδί του (χωρίς αυτό να σηµαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν και εκπληκτικά µυαλά που µπορούν να αριστεύουν χωρίς καµιά βοήθεια). Αυτό αποτυπώνεται έντονα και στις φετινές βαθµολογίες των Πανελλαδικών, όπου από τη µια είχαµε αρκετούς αριστούχους και από την άλλη µεγάλο αριθµό υποψηφίων που έγραψαν κάτω από τη βάση. Δηλαδή, λίγους δροµείς µεγάλων ταχυτήτων και πολλούς ασθµαίνοντες ουραγούς! Επιπροσθέτως, θα αναφέρω ένα ακόµη ενοχλητικό θεσµικό στοιχείο του ισχύοντος συστήµατος των εξετάσεων που ακρωτηριάζει ή εµποδίζει την ανάπτυξη της ολοκληρωµένης γνώσης και της ολοκληρωµένης προσωπικότητας. Τι εννοώ; Ολοι οι µαθητές της Γ λυκείου δίνουν αποκλειστικό βάρος στα µαθήµατα των Πανελλαδικών και έτσι αναγκαστικά υποβαθµίζονται τα µαθήµατα των σχολικών εξετάσεων (που µάλιστα γίνονται ύστερα από αυτές)! Εποµένως, µπορεί ένας υποψήφιος της Τεχνολογικής Κατεύθυνσης να γράψει άριστα στα Μαθηµατικά των Πανελλαδικών και να µη διαβάσει καθόλου την Ιστορία των σχολικών εξετάσεων (και έτσι, να µη µάθει ποτέ για την ιστορία του 20ού αιώνα ή για τον εµφύλιο πόλεµο ή για τη χούντα του 1967). Υπ αυτό µόνο το πρίσµα µπορούν να ερµηνευθούν τα φοβερά και απίστευτα ευρήµατα κάποιων ερευνών που δείχνουν ότι πολλά δεκαοκτάχρονα παιδιά δεν έχουν ακούσει ποτέ για τον Καντ, τον Μαρξ και άλλους µεγάλους στοχαστές που άλλαξαν τον ρου της ανθρώπινης σκέψης. Με τούτα τα δεδοµένα ισχύει αυτό που έλεγε ο Σαίξπηρ, «το πνεύµα γίνεται σερβιτόρος ταβέρνας που σπαταλάει την ευφυΐα του κάνοντας λογαριασµούς» («Ερρίκος Δ»).
Ποιο είναι το συµπέρασµα; Το σύστηµα των Πανελλαδικών Εξετάσεων πρέπει να αλλάξει γρήγορα, γιατί είναι εντελώς αναχρονιστικό και εµποδίζει την ανάπτυξη των ολοκληρωµένων ανθρώπων, που θα έχουν τουλάχιστον γνώση της ιστορίας του τόπου τους!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νοµικής Σχολής του ΑΠΘ.
Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ
"Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά όπου γευόμαστε, θα παρακαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή, τιμιότη.
Τις πρόσοδες της πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε "πηρεσίαν να μπούμεν", ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν.
Αγοράζομεν πρόσοδες, τις τρώμε όλες. Χρωστούν είς το Ταμείον δεκαοχτώ ΄κατομμύρια ο ένας και ο άλλος. Οι αγωνισταί, οι περισσότεροι και οι χήρες κι αρφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία - γεμίσαμαν πλήθος πιανοφόρια και κιθάρες.
Οι δανεισταί μας ζητούν τα χρήματα τους, λεπτό δεν τους δίνομεν από αυτά - κάνουν επέμβασιν εις τα πράγματά μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον.
Πως θα σωθούμε εμείς μ' αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίαν του κόσμου ως άνθρωποι; Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλητώση από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν."
Τις πρόσοδες της πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε "πηρεσίαν να μπούμεν", ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν.
Αγοράζομεν πρόσοδες, τις τρώμε όλες. Χρωστούν είς το Ταμείον δεκαοχτώ ΄κατομμύρια ο ένας και ο άλλος. Οι αγωνισταί, οι περισσότεροι και οι χήρες κι αρφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία - γεμίσαμαν πλήθος πιανοφόρια και κιθάρες.
Οι δανεισταί μας ζητούν τα χρήματα τους, λεπτό δεν τους δίνομεν από αυτά - κάνουν επέμβασιν εις τα πράγματά μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον.
Πως θα σωθούμε εμείς μ' αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίαν του κόσμου ως άνθρωποι; Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλητώση από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν."
Τρίτη, Ιουλίου 13, 2010
Διόδια
Το έκανα για δεύτερη φορά μέσα σ’ ένα μήνα.
Την πρώτη δεν πλήρωσα πηγαίνοντας και γυρίζοντας Λάρισα.
Τη δεύτερη πηγαίνοντας και γυρίζοντας Αθήνα.
Έσπρωχνα την μπάρα κι έφευγα.
Περίμενα ν’ ακολουθήσουν και οι πισινοί μου,
μιας και η μπάρα ήταν φευγάτη.
Κανείς δεν ακολούθησε.
Αν δεν αντισταθούμε στα μικρά, πώς θ’ αντισταθούμε στα μεγάλα;
Σας παραπέμπω στο κείμενο εκείνων που πρώτοι επαναστάτησαν.
ΑΠΛΑ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΗΝ ΜΠΑΡΑ -ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
ΑΠΛΑ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΗΝ ΜΠΑΡΑ
Η εταιρία της Νέας Οδού αποφάσισε να σκληρύνει την στάση της. Αφού επανατοποθέτησε τις μπαρες, προσπαθεί να εκβιάσει τους κατοίκους που αρνούνται να πληρώσουν μην σηκώνοντας την μπάρα, αν προηγουμένως δεν υπογράψουν. Πως αντιδρούμε;
1.Δίνουμε μόνο τον αριθμό του αυτοκινήτου μας
2.Αρνούμαστε να υπογράψουμε οτιδήποτε
3.Προειδοποιούμε ότι αν δεν ανοίξουν την μπάρα σε 10 δευτερόλεπτα θεωρούμε ότι καταστρατηγούν το συνταγματικό δικαίωμα μας για ελεύθερη μετακίνηση πολιτών. Αν δεν το κάνουν τότε
4. Κατεβαίνουμε απο το αυτοκίνητο και με μια ώθηση προς τα εμπρός η μπάρα ανεβαίνει και μετά πηγαίνει στο πλάι
5.Συνεχίζουμε τον δρόμο μας
ΥΓ. Η μπάρα δεν παθαίνει καμία φθορά και δεν κάνουμε τίποτα παράνομο
ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
- Άρθρο 5: Καθένας έχει το δικαίωμα να … συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας (§1). Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Κανένας δεν καταδιώκεται ή συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος. (§3). Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη μετακίνηση ή εγκατάσταση στη χώρα… (§4).
- Άρθρο 6: Κανένας δεν συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται χωρίς αιτιολογημένο δικαστικό ένταλμα, που πρέπει να επιδοθεί τη στιγμή που γίνεται η σύλληψη ή η προφυλάκιση. Εξαιρούνται τα αυτόφωρα εγκλήματα (§1).
- Άρθρο 7: Έγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο… (§1).
- Άρθρο 11: Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα (§1).
http://www.epitropesdiodiastop.blogspot.com/
(Οι Επιτροπές Πολιτών και Εργαζομένων στηρίζουν και συμμετέχουν στο Πανελλαδικό Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα ενάντια στα διόδια)
Την πρώτη δεν πλήρωσα πηγαίνοντας και γυρίζοντας Λάρισα.
Τη δεύτερη πηγαίνοντας και γυρίζοντας Αθήνα.
Έσπρωχνα την μπάρα κι έφευγα.
Περίμενα ν’ ακολουθήσουν και οι πισινοί μου,
μιας και η μπάρα ήταν φευγάτη.
Κανείς δεν ακολούθησε.
Αν δεν αντισταθούμε στα μικρά, πώς θ’ αντισταθούμε στα μεγάλα;
Σας παραπέμπω στο κείμενο εκείνων που πρώτοι επαναστάτησαν.
ΑΠΛΑ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΗΝ ΜΠΑΡΑ -ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
ΑΠΛΑ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΗΝ ΜΠΑΡΑ
Η εταιρία της Νέας Οδού αποφάσισε να σκληρύνει την στάση της. Αφού επανατοποθέτησε τις μπαρες, προσπαθεί να εκβιάσει τους κατοίκους που αρνούνται να πληρώσουν μην σηκώνοντας την μπάρα, αν προηγουμένως δεν υπογράψουν. Πως αντιδρούμε;
1.Δίνουμε μόνο τον αριθμό του αυτοκινήτου μας
2.Αρνούμαστε να υπογράψουμε οτιδήποτε
3.Προειδοποιούμε ότι αν δεν ανοίξουν την μπάρα σε 10 δευτερόλεπτα θεωρούμε ότι καταστρατηγούν το συνταγματικό δικαίωμα μας για ελεύθερη μετακίνηση πολιτών. Αν δεν το κάνουν τότε
4. Κατεβαίνουμε απο το αυτοκίνητο και με μια ώθηση προς τα εμπρός η μπάρα ανεβαίνει και μετά πηγαίνει στο πλάι
5.Συνεχίζουμε τον δρόμο μας
ΥΓ. Η μπάρα δεν παθαίνει καμία φθορά και δεν κάνουμε τίποτα παράνομο
ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
- Άρθρο 5: Καθένας έχει το δικαίωμα να … συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας (§1). Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Κανένας δεν καταδιώκεται ή συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος. (§3). Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη μετακίνηση ή εγκατάσταση στη χώρα… (§4).
- Άρθρο 6: Κανένας δεν συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται χωρίς αιτιολογημένο δικαστικό ένταλμα, που πρέπει να επιδοθεί τη στιγμή που γίνεται η σύλληψη ή η προφυλάκιση. Εξαιρούνται τα αυτόφωρα εγκλήματα (§1).
- Άρθρο 7: Έγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο… (§1).
- Άρθρο 11: Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα (§1).
http://www.epitropesdiodiastop.blogspot.com/
(Οι Επιτροπές Πολιτών και Εργαζομένων στηρίζουν και συμμετέχουν στο Πανελλαδικό Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα ενάντια στα διόδια)
Δευτέρα, Ιουλίου 12, 2010
Τι σημαίνει «ολίγιστος»
Tου Χρηστου Γιανναρα
Ο επιθετικός προσδιορισμός «ολίγιστος», που οι πολίτες αποδίδουμε στον σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας, συνιστά κριτική αποτίμηση, συγκριτική ετυμηγορία εμπειρική. Οχι εμπαθή λεκτική υπερβολή, όχι χλεύη.
Ο χαρακτηρισμός συνάγεται από γεγονότα, συμπεριφορά (δημόσια) ευδιάκριτη και στοιχεία δηλωτικά ατομικής ιδιαιτερότητας.
Από τα γεγονότα θα μπορούσε κανείς να θυμίσει, ενδεικτικά, κάποια πρόσφατα και κοινής προφάνειας: Την προεκλογική διαβεβαίωση του σημερινού πρωθυπουργού ότι «λεφτά υπάρχουν» και, επομένως, η παροχολογία που συγκροτούσε το τάχα και πολιτικό του πρόγραμμα, ήταν αξιόπιστη. Ξέρουμε ότι ήξερε, ενημερωμένος έγκαιρα τουλάχιστον από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, την ακάθεκτα επερχόμενη χρεοκοπία. Την απέκρυψε από τον λαό, διέψευδε τις πανικόβλητες ομολογίες του προκατόχου και αντιπάλου του, μόνο για να ψηφοθηρήσει. Ηταν συμπεριφορά ανεύθυνου πολιτικάντη, ανθρώπου ολίγιστης ευσυνειδησίας.
Παρ’ όλα αυτά, για τους πολίτες που έβλεπαν το επί δεκαετίες όργιο της κομματικής κραιπάλης (τα κατά συρροήν οικονομικά εγκλήματα των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Κων. Μητσοτάκη, Κων. Σημίτη, Κων. Καραμανλή του βραχέος), η εξαγγελία ότι «λεφτά υπάρχουν» μπορούσε ενδεχομένως να έχει ρεαλιστικό αντίκρισμα: Με δραστικές, αμείλικτες περικοπές στις ξέφρενες σπατάλες του κομματικού κράτους (και χωρίς να θιγεί στο παραμικρό το κοινωνικό κράτος) η οικονομία ήταν δυνατό να νοικοκυρευτεί. Αν διαλύονταν μεθοδικά οι απειράριθμες εταιρείες του Δημοσίου με τη χρυσοπληρωμένη (κομματική) στελέχωση. Αν απολύονταν οι (κομματικές) στρατιές των «ειδικών συμβούλων» στα υπουργεία, όπως και όλοι οι διορισμένοι στο Δημόσιο με πονηρές παρακάμψεις του ΑΣΕΠ τα τελευταία χρόνια. Αν αναλαμβανόταν τίμιος έλεγχος του «πόθεν έσχες» σε εργολήπτες του Δημοσίου, προμηθευτές νοσοκομείων και Ενόπλων Δυνάμεων, εφοριακούς, υπαλλήλους Πολεοδομίας – και κατάσχονταν περιουσίες. Αν στήνονταν, κατά απόλυτη προτεραιότητα, θεσμοί κρίσης, αξιολόγησης και ιεραρχικής διαβάθμισης των δημοσίων υπαλλήλων για να ενεργοποιηθεί η κρατική παραγωγικότητα. Και πολλά άλλα ανάλογα, του κοινού νου.
Τότε, ίσως να μη χρειαζόταν καν δανεισμός και πάντως η δανειοληπτική αξιοπιστία της χώρας θα ήταν διαφορετική. Αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός προτίμησε να εγκαταλείψει ανεμπόδιστη την εσωτερική, οικονομική και κοινωνική κατρακύλα: άρχισε να περιφέρεται από χώρα σε χώρα, στις αυλές των ισχυρών, διαφημίζοντας το τεράστιο χρέος της χώρας, την πλαστότητα κρατικών προϋπολογισμών και στατιστικών στοιχείων, σε ποιους; Μα σε αυτούς που τους εκλιπαρούσε να μας δανείσουν επιπρόσθετα και στους εκτιμητές της δανειοληπτικής αξιοπιστίας μας. Εδινε την εντύπωση ότι θεληματικά τους προκαλούσε να μεγεθύνουν στο έπακρο την απαξίωση της χώρας και τη δική τους τοκογλυφική απληστία. Για πρώτη φορά από ιδρύσεως ελλαδικού κράτους, το όνομα των Ελλήνων εξευτελίστηκε και διασύρθηκε σε τέτοιο βαθμό, σε διεθνή κλίμακα. Από πρωθυπουργό ολίγιστο.
Στην περίπτωση αυτή η λέξη «ολίγιστος» προσέλαβε, εκ των πραγμάτων, και σημασίες πέραν του ανεπαρκούς ή ανίκανου. Διότι, όταν ένας πρωθυπουργός, πρώτον: παραιτείται εξ αρχής από κάθε απόπειρα να αντιπαλέψει τη χρεοκοπία με τομές μεταρρυθμιστικές, δεύτερον: περιφέρεται στα παλκοσένικα της διεθνούς δημοσιότητας ξεγυμνώνοντας τις πομπές της χώρας του, τρίτον: επαιτεί να συνεχιστεί ο δανεισμός του υπερχρεωμένου κράτους του με όποιους όρους κι αν θέσουν οι τοκογλύφοι – τότε δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ΄Η να δυσλειτουργούν οι νοητικές του ικανότητες ή να εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία.
Από το δεύτερο υποθετικό ενδεχόμενο ξεκινούν τα φανταστικά και αναπόδεικτα, αλλά τετράγωνης λογικής σενάρια: Οτι η χρεοκοπημένη Ελλάδα είχε έγκαιρα εντοπιστεί ως «αδύναμος κρίκος» για μια μεθοδική επίθεση του δολαρίου στο ευρώ και στις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης. Και ο ολίγιστος ΓΑΠ είχε επίσης έγκαιρα επιλεγεί ως ο πλέον «εύχρηστος» πρωθυπουργός για να οδηγήσει πειθήνια τη χώρα σε παραίτηση από την εθνική της κυριαρχία, καθιστώντας το ΔΝΤ έμμεσο ρυθμιστή των οικονομιών της Ευρωζώνης.
Τέτοια σενάρια μένουν συνήθως αναπόδεικτα – το «τέλειο έγκλημα» στις διεθνείς σχέσεις μοιάζει πολύ ευκολότερο (και συχνότερο) από όσο στα ποινικά χρονικά. Ο ολίγιστος ευθύνεται μόνο για παραπτώματα: ολιγωρία, ανευθυνότητα, ανικανότητα. Την Κερκόπορτα, για να μην εισβάλει η «τρόικα» και λεηλατήσει τη ζωή μας, δεν τη φύλαξε κλειστή. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να αποδείξει ότι προσυνεννοημένα την άνοιξε στους γύπες.
Σίγουρα κληρονόμησε συντελεσμένη χρεοκοπία. Αν είχε έστω και την ελάχιστη πρόθεση να την αντιπαλέψει, θα συγκροτούσε κυβέρνηση με πρόσωπα ικανά να τιθασεύσουν τη συμφορά, ανθρώπινη ποιότητα από οποιονδήποτε πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Δεν θα έδινε προτεραιότητα στην επίδειξη κομματικής «ανανέωσης», δεν θα πρόσφερε υπουργεία σε φιλαράκια απόφοιτους περιώνυμων πανεπιστημίων για το μεταπτυχιακό τους stage. ΄Η πραγματικά αγνοούσε τι παρελάμβανε ή το γνώριζε και αντέδρασε σαν ψιλικατζής κομματάρχης. Και τα δύο ενδεχόμενα δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό «ολίγιστος».
Τα μειονεκτικά στοιχεία ατομικής ιδιαιτερότητας (εμφάνιση, εκφραστική δυνατότητα, αμήχανος μιμητισμός του πατρικού αρχηγικού προτύπου, νοοτροπία απόδημου ή και αλλοδαπού που καταφανώς απαξιώνει τα εντόπια – και όσα άλλα κατά προτεραιότητα συζητούνται από τους δηκτικούς Νεοέλληνες) δεν είναι επιτρεπτό να καταλογίζονται στον σημερινό πρωθυπουργό. Είναι στοιχεία που προϋπήρχαν και οι ψηφοφόροι του τα αγνόησαν, στοιχεία ανάλογα με τις μουσολίνιες πόζες ή τις κωμικές, τάχα αρχηγικές, τσιρίδες και υψωμένες γροθίτσες προγενέστερων πρωθυπουργών. Το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα δεν ανανεώνεται, αντλείται από τα πιο υποβαθμισμένα και ανυπόληπτα κοινωνικά στρώματα (συνδικαλιστές, κομματικές νεολαίες, γόνους επαγγελματιών της πολιτικής), η ψήφος των πολιτών είναι παγιδευμένη σε επιλογές ντροπής ή απελπισίας. Και το ενδεχόμενο να αρχηγεύουν ακόμα και οι ολίγιστοι, γίνεται αυτονόητα ανεκτό.
Αν η τρέχουσα κρίση, το εφιαλτικό φάσμα πείνας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και ο διεθνής εξευτελισμός της αξιοπρέπειας των Ελλήνων λειτουργήσουν σαν καταλύτης κοινωνικής αφύπνισης (πράγμα μάλλον απίθανο), τότε ο όνομα των Παπανδρέου θα ηχεί για τους πολλούς όπως το όνομα των Γλύξμπουργκ. Και ο σημερινός ολίγιστος πρωθυπουργός του «μνημονίου» θα εγκαταλείψει νύκτωρ τη χώρα. Τέτοιες εκπλήξεις, οσοδήποτε απίθανες, έχουν ξανασυμβεί στην Ελλάδα.
Ο επιθετικός προσδιορισμός «ολίγιστος», που οι πολίτες αποδίδουμε στον σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας, συνιστά κριτική αποτίμηση, συγκριτική ετυμηγορία εμπειρική. Οχι εμπαθή λεκτική υπερβολή, όχι χλεύη.
Ο χαρακτηρισμός συνάγεται από γεγονότα, συμπεριφορά (δημόσια) ευδιάκριτη και στοιχεία δηλωτικά ατομικής ιδιαιτερότητας.
Από τα γεγονότα θα μπορούσε κανείς να θυμίσει, ενδεικτικά, κάποια πρόσφατα και κοινής προφάνειας: Την προεκλογική διαβεβαίωση του σημερινού πρωθυπουργού ότι «λεφτά υπάρχουν» και, επομένως, η παροχολογία που συγκροτούσε το τάχα και πολιτικό του πρόγραμμα, ήταν αξιόπιστη. Ξέρουμε ότι ήξερε, ενημερωμένος έγκαιρα τουλάχιστον από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, την ακάθεκτα επερχόμενη χρεοκοπία. Την απέκρυψε από τον λαό, διέψευδε τις πανικόβλητες ομολογίες του προκατόχου και αντιπάλου του, μόνο για να ψηφοθηρήσει. Ηταν συμπεριφορά ανεύθυνου πολιτικάντη, ανθρώπου ολίγιστης ευσυνειδησίας.
Παρ’ όλα αυτά, για τους πολίτες που έβλεπαν το επί δεκαετίες όργιο της κομματικής κραιπάλης (τα κατά συρροήν οικονομικά εγκλήματα των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Κων. Μητσοτάκη, Κων. Σημίτη, Κων. Καραμανλή του βραχέος), η εξαγγελία ότι «λεφτά υπάρχουν» μπορούσε ενδεχομένως να έχει ρεαλιστικό αντίκρισμα: Με δραστικές, αμείλικτες περικοπές στις ξέφρενες σπατάλες του κομματικού κράτους (και χωρίς να θιγεί στο παραμικρό το κοινωνικό κράτος) η οικονομία ήταν δυνατό να νοικοκυρευτεί. Αν διαλύονταν μεθοδικά οι απειράριθμες εταιρείες του Δημοσίου με τη χρυσοπληρωμένη (κομματική) στελέχωση. Αν απολύονταν οι (κομματικές) στρατιές των «ειδικών συμβούλων» στα υπουργεία, όπως και όλοι οι διορισμένοι στο Δημόσιο με πονηρές παρακάμψεις του ΑΣΕΠ τα τελευταία χρόνια. Αν αναλαμβανόταν τίμιος έλεγχος του «πόθεν έσχες» σε εργολήπτες του Δημοσίου, προμηθευτές νοσοκομείων και Ενόπλων Δυνάμεων, εφοριακούς, υπαλλήλους Πολεοδομίας – και κατάσχονταν περιουσίες. Αν στήνονταν, κατά απόλυτη προτεραιότητα, θεσμοί κρίσης, αξιολόγησης και ιεραρχικής διαβάθμισης των δημοσίων υπαλλήλων για να ενεργοποιηθεί η κρατική παραγωγικότητα. Και πολλά άλλα ανάλογα, του κοινού νου.
Τότε, ίσως να μη χρειαζόταν καν δανεισμός και πάντως η δανειοληπτική αξιοπιστία της χώρας θα ήταν διαφορετική. Αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός προτίμησε να εγκαταλείψει ανεμπόδιστη την εσωτερική, οικονομική και κοινωνική κατρακύλα: άρχισε να περιφέρεται από χώρα σε χώρα, στις αυλές των ισχυρών, διαφημίζοντας το τεράστιο χρέος της χώρας, την πλαστότητα κρατικών προϋπολογισμών και στατιστικών στοιχείων, σε ποιους; Μα σε αυτούς που τους εκλιπαρούσε να μας δανείσουν επιπρόσθετα και στους εκτιμητές της δανειοληπτικής αξιοπιστίας μας. Εδινε την εντύπωση ότι θεληματικά τους προκαλούσε να μεγεθύνουν στο έπακρο την απαξίωση της χώρας και τη δική τους τοκογλυφική απληστία. Για πρώτη φορά από ιδρύσεως ελλαδικού κράτους, το όνομα των Ελλήνων εξευτελίστηκε και διασύρθηκε σε τέτοιο βαθμό, σε διεθνή κλίμακα. Από πρωθυπουργό ολίγιστο.
Στην περίπτωση αυτή η λέξη «ολίγιστος» προσέλαβε, εκ των πραγμάτων, και σημασίες πέραν του ανεπαρκούς ή ανίκανου. Διότι, όταν ένας πρωθυπουργός, πρώτον: παραιτείται εξ αρχής από κάθε απόπειρα να αντιπαλέψει τη χρεοκοπία με τομές μεταρρυθμιστικές, δεύτερον: περιφέρεται στα παλκοσένικα της διεθνούς δημοσιότητας ξεγυμνώνοντας τις πομπές της χώρας του, τρίτον: επαιτεί να συνεχιστεί ο δανεισμός του υπερχρεωμένου κράτους του με όποιους όρους κι αν θέσουν οι τοκογλύφοι – τότε δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ΄Η να δυσλειτουργούν οι νοητικές του ικανότητες ή να εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία.
Από το δεύτερο υποθετικό ενδεχόμενο ξεκινούν τα φανταστικά και αναπόδεικτα, αλλά τετράγωνης λογικής σενάρια: Οτι η χρεοκοπημένη Ελλάδα είχε έγκαιρα εντοπιστεί ως «αδύναμος κρίκος» για μια μεθοδική επίθεση του δολαρίου στο ευρώ και στις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης. Και ο ολίγιστος ΓΑΠ είχε επίσης έγκαιρα επιλεγεί ως ο πλέον «εύχρηστος» πρωθυπουργός για να οδηγήσει πειθήνια τη χώρα σε παραίτηση από την εθνική της κυριαρχία, καθιστώντας το ΔΝΤ έμμεσο ρυθμιστή των οικονομιών της Ευρωζώνης.
Τέτοια σενάρια μένουν συνήθως αναπόδεικτα – το «τέλειο έγκλημα» στις διεθνείς σχέσεις μοιάζει πολύ ευκολότερο (και συχνότερο) από όσο στα ποινικά χρονικά. Ο ολίγιστος ευθύνεται μόνο για παραπτώματα: ολιγωρία, ανευθυνότητα, ανικανότητα. Την Κερκόπορτα, για να μην εισβάλει η «τρόικα» και λεηλατήσει τη ζωή μας, δεν τη φύλαξε κλειστή. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να αποδείξει ότι προσυνεννοημένα την άνοιξε στους γύπες.
Σίγουρα κληρονόμησε συντελεσμένη χρεοκοπία. Αν είχε έστω και την ελάχιστη πρόθεση να την αντιπαλέψει, θα συγκροτούσε κυβέρνηση με πρόσωπα ικανά να τιθασεύσουν τη συμφορά, ανθρώπινη ποιότητα από οποιονδήποτε πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Δεν θα έδινε προτεραιότητα στην επίδειξη κομματικής «ανανέωσης», δεν θα πρόσφερε υπουργεία σε φιλαράκια απόφοιτους περιώνυμων πανεπιστημίων για το μεταπτυχιακό τους stage. ΄Η πραγματικά αγνοούσε τι παρελάμβανε ή το γνώριζε και αντέδρασε σαν ψιλικατζής κομματάρχης. Και τα δύο ενδεχόμενα δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό «ολίγιστος».
Τα μειονεκτικά στοιχεία ατομικής ιδιαιτερότητας (εμφάνιση, εκφραστική δυνατότητα, αμήχανος μιμητισμός του πατρικού αρχηγικού προτύπου, νοοτροπία απόδημου ή και αλλοδαπού που καταφανώς απαξιώνει τα εντόπια – και όσα άλλα κατά προτεραιότητα συζητούνται από τους δηκτικούς Νεοέλληνες) δεν είναι επιτρεπτό να καταλογίζονται στον σημερινό πρωθυπουργό. Είναι στοιχεία που προϋπήρχαν και οι ψηφοφόροι του τα αγνόησαν, στοιχεία ανάλογα με τις μουσολίνιες πόζες ή τις κωμικές, τάχα αρχηγικές, τσιρίδες και υψωμένες γροθίτσες προγενέστερων πρωθυπουργών. Το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα δεν ανανεώνεται, αντλείται από τα πιο υποβαθμισμένα και ανυπόληπτα κοινωνικά στρώματα (συνδικαλιστές, κομματικές νεολαίες, γόνους επαγγελματιών της πολιτικής), η ψήφος των πολιτών είναι παγιδευμένη σε επιλογές ντροπής ή απελπισίας. Και το ενδεχόμενο να αρχηγεύουν ακόμα και οι ολίγιστοι, γίνεται αυτονόητα ανεκτό.
Αν η τρέχουσα κρίση, το εφιαλτικό φάσμα πείνας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και ο διεθνής εξευτελισμός της αξιοπρέπειας των Ελλήνων λειτουργήσουν σαν καταλύτης κοινωνικής αφύπνισης (πράγμα μάλλον απίθανο), τότε ο όνομα των Παπανδρέου θα ηχεί για τους πολλούς όπως το όνομα των Γλύξμπουργκ. Και ο σημερινός ολίγιστος πρωθυπουργός του «μνημονίου» θα εγκαταλείψει νύκτωρ τη χώρα. Τέτοιες εκπλήξεις, οσοδήποτε απίθανες, έχουν ξανασυμβεί στην Ελλάδα.
Τρίτη, Ιουλίου 06, 2010
Όταν η μαλακία πάει σύννεφο
Αισιοδοξία για την έξοδο από την κρίση εκφράζει η Alpha Bank
«Η ελληνική οικονομία που θα προκύψει στο τέλος της κρίσης θα είναι ισχυρότερη. Το ασφαλιστικό θα έχει σωθεί. Το μέγεθος του κράτους θα έχει συρρικνωθεί και οι παρεμβάσεις του στην οικονομία θα έχουν εκλογικευτεί», προέβλεψε ο Μιχάλης Μασουράκης, ανώτερος διευθυντής Οικονομικών Μελετών της Alpha Bank, σε οικονομική ημερίδα της τράπεζας με θέμα «Η Αναγέννηση της Ελληνικής Οικονομίας : Από τον Κίνδυνο της Χρεοκοπίας στην Πρόκληση μίας Νέας Αναπτυξιακής Πορείας».
«Η παραοικονομία θα έχει συρρικνωθεί και θα συλλέγονται φορολογικά έσοδα ικανά να καλύψουν χωρίς ελλείμματα μικρότερες και πιο αποτελεσματικές κρατικές δαπάνες. Η μείωση των ελλειμμάτων σημαίνει μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στις διαμορφούμενες συνθήκες», ανέφερε ο κ. Μασουράκης, εκφράζοντας την απόλυτη αισιοδοξία του για την έξοδο της χώρα μας από την κρίση.
Η αγορά εργασίας θα φέρνει λιγότερα εμπόδια στην αύξηση της απασχόλησης και τα παιδιά μας θα βρουν δουλειά και, ενδεχομένως, δεν θα πρέπει να ξενιτεύονται όσοι σπούδασαν και θέλουν να βρουν ανάλογη εργασία, είπε. Ο ανταγωνισμός θα επικρατήσει παντού και θα δημιουργεί σε καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα όχι μόνο ιδιωτικές εταιρείες αλλά και δημόσιους φορείς όπως πανεπιστήμια, νοσοκομεία κ.λ.π. Τα «κλειστά επαγγέλματα» θα ανοίξουν αυξάνοντας την ευημερία των υπολοίπων εξ ημών κατακόρυφα. Όλα αυτά είναι στο πρόγραμμα να γίνουν, επισήμανε. Και πρόσθεσε: Το Πρόγραμμα που εφαρμόζεται μας έβαλε σε μια τροχιά διάσωσης. Αλλά δεν μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να εξαλείψουν την διαφθορά, δεν μπορούν να επιβάλουν την αξιοκρατία, δεν μπορούν να μορφώσουν τα παιδιά μας, δεν μπορούν να τους βρουν δουλειά, δεν μπορούν να μας φτιάξουν πανεπιστήμια, νοσοκομεία κ.λ.π. Όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε μόνοι μας. Υπάρχουν λοιπόν, τεράστιες προκλήσεις μπροστά μας.
Και κατέληξε με το αισιόδοξο μήνυμα ότι η χώρα μας οδεύει προς μια οικονομική αναγέννηση που θα έρθει εφόσον συνεχίσουμε να πορευόμαστε στην οδό της μείζονος προσπάθειας, της εργατικότητας και της αποταμίευσης. «Δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αλλαγές. Είναι αναγκαίες. Καμιά κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς να αποταμιεύει. Καμιά κοινωνία δεν μπορεί να ζει με δανεικά».
«Η ελληνική οικονομία που θα προκύψει στο τέλος της κρίσης θα είναι ισχυρότερη. Το ασφαλιστικό θα έχει σωθεί. Το μέγεθος του κράτους θα έχει συρρικνωθεί και οι παρεμβάσεις του στην οικονομία θα έχουν εκλογικευτεί», προέβλεψε ο Μιχάλης Μασουράκης, ανώτερος διευθυντής Οικονομικών Μελετών της Alpha Bank, σε οικονομική ημερίδα της τράπεζας με θέμα «Η Αναγέννηση της Ελληνικής Οικονομίας : Από τον Κίνδυνο της Χρεοκοπίας στην Πρόκληση μίας Νέας Αναπτυξιακής Πορείας».
«Η παραοικονομία θα έχει συρρικνωθεί και θα συλλέγονται φορολογικά έσοδα ικανά να καλύψουν χωρίς ελλείμματα μικρότερες και πιο αποτελεσματικές κρατικές δαπάνες. Η μείωση των ελλειμμάτων σημαίνει μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στις διαμορφούμενες συνθήκες», ανέφερε ο κ. Μασουράκης, εκφράζοντας την απόλυτη αισιοδοξία του για την έξοδο της χώρα μας από την κρίση.
Η αγορά εργασίας θα φέρνει λιγότερα εμπόδια στην αύξηση της απασχόλησης και τα παιδιά μας θα βρουν δουλειά και, ενδεχομένως, δεν θα πρέπει να ξενιτεύονται όσοι σπούδασαν και θέλουν να βρουν ανάλογη εργασία, είπε. Ο ανταγωνισμός θα επικρατήσει παντού και θα δημιουργεί σε καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα όχι μόνο ιδιωτικές εταιρείες αλλά και δημόσιους φορείς όπως πανεπιστήμια, νοσοκομεία κ.λ.π. Τα «κλειστά επαγγέλματα» θα ανοίξουν αυξάνοντας την ευημερία των υπολοίπων εξ ημών κατακόρυφα. Όλα αυτά είναι στο πρόγραμμα να γίνουν, επισήμανε. Και πρόσθεσε: Το Πρόγραμμα που εφαρμόζεται μας έβαλε σε μια τροχιά διάσωσης. Αλλά δεν μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να εξαλείψουν την διαφθορά, δεν μπορούν να επιβάλουν την αξιοκρατία, δεν μπορούν να μορφώσουν τα παιδιά μας, δεν μπορούν να τους βρουν δουλειά, δεν μπορούν να μας φτιάξουν πανεπιστήμια, νοσοκομεία κ.λ.π. Όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε μόνοι μας. Υπάρχουν λοιπόν, τεράστιες προκλήσεις μπροστά μας.
Και κατέληξε με το αισιόδοξο μήνυμα ότι η χώρα μας οδεύει προς μια οικονομική αναγέννηση που θα έρθει εφόσον συνεχίσουμε να πορευόμαστε στην οδό της μείζονος προσπάθειας, της εργατικότητας και της αποταμίευσης. «Δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αλλαγές. Είναι αναγκαίες. Καμιά κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς να αποταμιεύει. Καμιά κοινωνία δεν μπορεί να ζει με δανεικά».
Δευτέρα, Ιουλίου 05, 2010
Όλα του τα πλούτη ένας Σκαραβαίος
Ποιος είναι ο «Πέπε», ο πρώην Τουπαμάρος και νυν πρόεδρος της Ουρουγουάης
Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
Το μοναδικό περιουσιακό του στοιχείο είναι ένας Σκαραβαίος. Ένα σαραβαλάκι μοντέλο του '87. Υπεραρκετό, ίσως, για έναν προλετάριο, όχι όμως και για αρχηγό κράτους.
Κι όμως, αυτά είναι όλα κι όλα τα υπάρχοντα που αναφέρονται στη φορολογική δήλωση του Χοσέ Μούχικα, του προέδρου της Ουρουγουάης. Ο «Πέπε», όπως είναι το χαϊδευτικό του, ο πρώην αντάρτης των Τουπαμάρος, που τον περασμένο Μάρτιο ορκίστηκε πρόεδρος της χώρας του, φαίνεται πως συνεχίζει να κάνει αντάρτικο, με το δικό του τρόπο.
Τίποτα πάνω του δεν συνάδει με το κλασικό πια προφίλ του πολιτικού που επιχειρεί να συνδυάσει την εξουσία με το εύκολο χρήμα. Και στα 75 του, είναι μάλλον πολύ αργά για να χαλάσει. Ζει σε ένα μικρό αγρόκτημα έξω από το Μοντεβιδέο, την πρωτεύουσα, καλλιεργώντας τα λουλούδια του και τα λαχανικά του κι εκεί σκοπεύει να παραμείνει. Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του, δήλωσε ορθά κοφτά ότι το προεδρικό μέγαρο θα το χρησιμοποιεί μόνο για τις επίσημες συναντήσεις και εκδηλώσεις. Ακόμα και για τις μετακινήσεις του σπάνια χρησιμοποιεί το σαραβαλάκι του.
Προτιμά το ποδήλατο, που έχει γίνει και το σήμα κατατεθέν του. Γραβάτα δεν έχει φορέσει ποτέ στη ζωή του. Ούτε καν τώρα, που δεξιώνεται τους διάφορους επισήμους. Απαρνήθηκε τον προεδρικό του μισθό και ζει με το μισθό της γυναίκας του και από χρόνια συντρόφισσάς του στους πολιτικούς αγώνες, της Λουσία Τοπολάνσκι, η οποία είναι γερουσιαστής. Το ίδιο πνεύμα λιτότητας έχει επιβάλει και σε όλη την κυβέρνηση. Κομμένες, είπε, οι αυξήσεις στους μισθούς βουλευτών και υπουργών, οι λιμουζίνες και όλη η χλιδή με έξοδα του κράτους.
Στην εποχή της ρεμούλας, της μίζας και των off shore, όλα αυτά ακούγονται ουτοπικά, ενδεχομένως και γραφικά. Με τη διαφορά ότι ο Χοσέ Μούχικα προέρχεται από διαφορετικά μήκη και πλάτη και από μια πολιτική κουλτούρα που εξακολουθεί να πιστεύει ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Ο αντάρτης-πρόεδρος της Ουρουγουάης είναι από τους λίγους εναπομείναντες εκπροσώπους μιας αριστεράς που ξέρει να αλλάζει χωρίς να μεταλλάσσεται και να συνδιαλέγεται χωρίς να ξεπουλιέται. Δεν μιλάει για «συγκλίσεις», αριθμούς και δημοσιονομικά ελλείμματα, αλλά για κοινωνική ισότητα, περισσότερη εργασία, μεγαλύτερους μισθούς και συντάξεις, καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία και άλλα τέτοια «ξεπερασμένα».
Ωραίος ο Πέπε. Όχι «ωραίος ως Έλλην», όπως λέγαμε παλιά. Ωραίος ως Ουρουγουανός.
Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
Το μοναδικό περιουσιακό του στοιχείο είναι ένας Σκαραβαίος. Ένα σαραβαλάκι μοντέλο του '87. Υπεραρκετό, ίσως, για έναν προλετάριο, όχι όμως και για αρχηγό κράτους.
Κι όμως, αυτά είναι όλα κι όλα τα υπάρχοντα που αναφέρονται στη φορολογική δήλωση του Χοσέ Μούχικα, του προέδρου της Ουρουγουάης. Ο «Πέπε», όπως είναι το χαϊδευτικό του, ο πρώην αντάρτης των Τουπαμάρος, που τον περασμένο Μάρτιο ορκίστηκε πρόεδρος της χώρας του, φαίνεται πως συνεχίζει να κάνει αντάρτικο, με το δικό του τρόπο.
Τίποτα πάνω του δεν συνάδει με το κλασικό πια προφίλ του πολιτικού που επιχειρεί να συνδυάσει την εξουσία με το εύκολο χρήμα. Και στα 75 του, είναι μάλλον πολύ αργά για να χαλάσει. Ζει σε ένα μικρό αγρόκτημα έξω από το Μοντεβιδέο, την πρωτεύουσα, καλλιεργώντας τα λουλούδια του και τα λαχανικά του κι εκεί σκοπεύει να παραμείνει. Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του, δήλωσε ορθά κοφτά ότι το προεδρικό μέγαρο θα το χρησιμοποιεί μόνο για τις επίσημες συναντήσεις και εκδηλώσεις. Ακόμα και για τις μετακινήσεις του σπάνια χρησιμοποιεί το σαραβαλάκι του.
Προτιμά το ποδήλατο, που έχει γίνει και το σήμα κατατεθέν του. Γραβάτα δεν έχει φορέσει ποτέ στη ζωή του. Ούτε καν τώρα, που δεξιώνεται τους διάφορους επισήμους. Απαρνήθηκε τον προεδρικό του μισθό και ζει με το μισθό της γυναίκας του και από χρόνια συντρόφισσάς του στους πολιτικούς αγώνες, της Λουσία Τοπολάνσκι, η οποία είναι γερουσιαστής. Το ίδιο πνεύμα λιτότητας έχει επιβάλει και σε όλη την κυβέρνηση. Κομμένες, είπε, οι αυξήσεις στους μισθούς βουλευτών και υπουργών, οι λιμουζίνες και όλη η χλιδή με έξοδα του κράτους.
Στην εποχή της ρεμούλας, της μίζας και των off shore, όλα αυτά ακούγονται ουτοπικά, ενδεχομένως και γραφικά. Με τη διαφορά ότι ο Χοσέ Μούχικα προέρχεται από διαφορετικά μήκη και πλάτη και από μια πολιτική κουλτούρα που εξακολουθεί να πιστεύει ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Ο αντάρτης-πρόεδρος της Ουρουγουάης είναι από τους λίγους εναπομείναντες εκπροσώπους μιας αριστεράς που ξέρει να αλλάζει χωρίς να μεταλλάσσεται και να συνδιαλέγεται χωρίς να ξεπουλιέται. Δεν μιλάει για «συγκλίσεις», αριθμούς και δημοσιονομικά ελλείμματα, αλλά για κοινωνική ισότητα, περισσότερη εργασία, μεγαλύτερους μισθούς και συντάξεις, καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία και άλλα τέτοια «ξεπερασμένα».
Ωραίος ο Πέπε. Όχι «ωραίος ως Έλλην», όπως λέγαμε παλιά. Ωραίος ως Ουρουγουανός.
Ο Χάρυ Κλυν σχολιάζει τους... πολιτικούς και την οικονομική κρίση !
Είμαι ευτυχής που ζω σε μια δημοκρατική χώρα, όπου μπορεί κανείς να κάνει ελεύθερα οτιδήποτε θελήσει το ΔΝΤ.
Χαρυ Κλυν
Με το δικό του μοναδικό τρόπο ο γνωστός μας Χάρρυ Κλυν σχολιάζει τους...
κυβερνητικούς σχεδιασμούς στην οικονομική κρίση και προσθέτει προτάσεις προς
διευκόλυνση των κυβερνώντων
* Oι πολιτικοί, ασχέτως κόμματος, δε θεωρούν τον εαυτό τους ένα κομμάτι της Ελλάδας, γιατί θεωρούν την Ελλάδα ένα κομμάτι του εαυτού τους!
* Ανακοινώθηκε ότι οι εργαζόμενοι στις δημόσιες υπηρεσίες θα διακόψουν την οχτάωρη στάση τους για τρίωρη προειδοποιητική εργασία!
* Δεν ήρθαν οι εταίροι μας για να μας ελέγξουν. Για να ξεσηκώσουν το σχέδιο ήρθαν. Όλοι θέλουν να κλέψουν, αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο!
* Έτσι και συνεχίσει για κανένα χρόνο ακόμα τη βιόλα της λιτότητας και της άγριας φορολόγησης ο ΓΑΠ, βλέπω να ληστεύουμε τους Αλβανούς.
* Μη στεναχωριέστε καλοί φίλοι, κανένας δεν έχει ποτέ παραπονεθεί γιατί δεν άνοιξε το αλεξίπτωτό του: «καλή μας ελεύθερη πτώση».
* Τα φτηνά χέρια δίνουν ακριβό ξύλο!
* Γιωργάκης Παπανδρέου... Ανοιχτό μυαλό, σαν κονσέρβα! Δέκα χρονών είπε «μπαμπά» και φωταγωγήθηκε το Καστρί!
* Ποιος υπαρκτός σοσιαλισμός? Η Ελλάδα έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία. Είναι η μοναδική χώρα στην οποία εφαρμόζεται ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός
* Γ.Α. Παπανδρέου... Είναι ο μόνος αριστερός(?) πολιτικός που όλα του πάνε δεξιά!
* 18-3-10 Ο Παπακωνσταντίνου στην TV αναγγέλλει το νομοσχέδιο. Mόλις τον είδα, αγριεύτηκα. Πίσω τα γυναικόπαιδα φώναξα, ο χάρος βγήκε παγανιά!
* Το ΠΑΣΟΚ Είναι σαν τον κουρασμένο σαραντάρη. Στην εφηβεία ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και στα σαράντα θέλει να αλλάξει τα έπιπλα στη βίλα του.
* Αισχροκέρδεια, κλεψιά και τω θεώ δόξα. H γυναίκα μου νομίζει πως μισό κιλό φέτα ζυγίζει τριακόσια γραμμάρια!
* Στο σπίτι δεν τρώμε. Κατεβάζουμε τις μπριζόλες από το ίντερνετ. Στην κόρη μου που μένει στην Αγγλία στείλαμε μια σπανακόπιτα με e-mail.
* Ούτε κενό εξουσίας, ούτε κενό οικονομίας
ΚΕΝΟ ΛΑΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
* Η μόνη φορά που πάμε μπροστά στην Ελλάδα είναι όταν βάζουμε τα ρολόγια μας μια ώρα μπροστά!
* Aυτή η κυβέρνηση έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση.
* Πρέπει να το παραδεχτούμε ο Παπανδρέου κάνει ότι μπορεί... Kι αυτό, ρε παιδιά, είναι εκείνο που με ανησυχεί.
* Όσο πάει και παχαίνει το φιλαράκι μου ο 'Πάγκαλος. Tις προάλλες στο λεωφορείο, ευγενικός σηκώθηκε και παραχώρησε τη θέση του σε 4 κυρίες... Σε όλα τα ασανσέρ που υπάρχουν στο υπουργείο έχουν κρεμάσει ταμπέλες: ΑΤΟΜΑ 5, ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΕΝΑΣ.
* Αν σκεφτεί κανείς πόσο στοίχισε στον Αδάμ και στην Εύα ένα μήλο, τα φρούτα σήμερα είναι πάμφθηνα.
* Πρέπει να μου έχει γίνει μεγάλη πλύση εγκεφάλου. Αφού να φανταστείτε ότι τα όνειρά μου διακόπτονται από διαφημιστικές σφήνες.
* Ένα μυστήριο... Έρχεσαι από το σούπερ μάρκετ με δυο τσάντες και το βράδυ έχεις τρεις σακούλες σκουπίδια!
* Οι μόνοι που έχουνε μετρητό σήμερα, είναι οι ζητιάνοι.
* H κατάστασή μας έχει φτάσει στο απροχώρητο... Χθες σφάξαμε το
γουρουνάκι-κουμπαρά της κόρης μου!
* Τις προάλλες πήγα σε ένα διαγνωστικό κέντρο για τσεκ απ και το πρώτο πράγμα που μου εξετάσανε ήταν το πορτοφόλι μου!
* Ένα φίλος μου αγόρασε μια 600άρα Μερσεντές τοις μετρητοίς.
Την βενζίνη αγοράζει με δόσεις!
* O Δαρβίνος έκανε λάθος, προσπαθώντας να αποδείξει ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο. Από τον γάιδαρο μάλλον κατάγεται...
* Μην πετάτε άσκοπα τα λεφτά σας από δω κι από κει, φυλάξτε τα. Ίσως κάποτε πάρουν αξία
* Aν έχετε αναπνευστικά προβλήματα θα σας συμβούλευα αντί σε γιατρό να πάτε καλύτερα σε συνεργείο αυτοκινήτων!
* Στον καιρό που ζούμε το πιο εύκολο πράγμα είναι να βγάλεις λεφτά. Και το πιο δύσκολο να ζήσεις με αυτά που βγάζεις.
* Από εγκληματικότητα, αφήστε το καλύτερα. Παλιά φωνάζαμε, «αστυνομία, Βοήθεια», τώρα φωνάζουμε, «βοήθεια, η αστυνομία!»
* Τι γίνεται, ρε παιδιά, μ' αυτά τα χημικά και τα φυτοφάρμακα; Χθες έπλυνα μια ντομάτα και ξέβαψε!
* Υπάρχουν πολιτικοί που δεν τους άλλαξαν χαρακτήρα τα βουλευτιλίκια και τα υπουργιλίκια. Kαραγκιόζηδες ήταν και καραγκιόζηδες παρέμειναν...
* Αν νομίζεις ότι όλοι σε έχουν ξεχάσει, άφησε για δύο μήνες απλήρωτη την πιστωτική σου κάρτα.
* Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο κάποια λεπτά, χωρίς νερό μέρες, χωρίς τροφή εβδομάδες και χωρίς ηθικούς φραγμούς μια ολόκληρη ζωή!
* Το έλεγα και δε με πίστευε κανένας, η χώρα δεν κινδυνεύει από τους συνήθεις υπόπτους, κινδυνεύει από τους συνήθεις πρωθυπουργούς!.
* Καλά έκανε ο ΓΑΠ και πήγε στις Ινδίες... Το άσκημο είναι που θα
ξαναγυρίσει...
* Oι ηλίθιοι πολιτικοί και οι βλάκες ψηφοφόροι είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον..
* Βρε τον Παπακωνσταντίνου ! Κάνει δηλώσεις στο Υπ. Οικονομικών και μοιράζουνε στους δημοσιογράφους τον καφέ της παρηγοριάς και παξιμαδάκια !
* Το χα πει εγώ. Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις είναι σαν τους θανατοποινίτες.
Με το που βγαίνουνε ζητάνε χάρη.
* Τι γίνεται ρε παιδιά; Δεκάδες θυμάτων σε κάθε έξοδο! Kι αν κατά τύχη δεν έχουμε θύματα ένα Σαββατοκύριακο, θα κάνουμε τζακ ποτ στο επόμενο!
* Η διαφορά μεταξύ ελληνικής οικονομίας και Τιτανικού: Στον Τιτανικό είχε και ορχήστρα.
* Ελλάδα, η χώρα των δυο ταχυτήτων... Νεκρά και όπισθεν!
* Αν οι Έλληνες θέλουν να έχουν αυτά που δεν έχουν, πρέπει να κάνουν αυτά που δεν κάνουν...
* Όταν λέμε ακρίβεια, εννοούμε ακρίβεια! Nα φανταστείτε εμείς το ψυγείο μας το κάναμε παπουτσοθήκη!
* ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟ Β: Παρκόμετρα στα σπίτια μας... Θα ρίχνεις 2 ευρώ για κάθε μισή ώρα που θα μένεις μέσα!
* Ο Γ.Α. Παπανδρέου... ποτέ δεν πίνει καφέ το πρωί... Φοβάται μην τον κρατήσει ξύπνιο όλη τη μέρα.
* Oι επιχειρήσεις βουλιάζουν. Tα ξενοδοχεία τώρα κλέβουν πετσέτες από τους πελάτες.
* Γιωργάκης μου θυμίζει τον δύτη που την ώρα που ανεβαίνει στην επιφάνεια, βλέπει το καράβι του να πηγαίνει στον πάτο!
* Ο μόνος τρόπος να μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι να κάνουν οι πολιτικοί λιγότερες δηλώσεις.
* Παπανδρέου: Θέλει να χτίσει τη νέα Ελλάδα, γι αυτό κατεδαφίζει την παλιά!!!
* Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί: 5.100 δημόσιοι υπάλληλοι στην κρατική ραδιοτηλεόραση χωρίς να υπάρχει κρατική ραδιοτηλεόραση!
* Δημόσιες υπηρεσίες: Τόσος πολύς κόσμος, που προσφέρει τόσα λίγα, ζητώντας διπλάσιο μισθό για να κάνει τη δουλειά του ακόμα χειρότερα!
* Κύριε Παπανδρέου, κύριε Σαμαρά, από τα κόμματά σας να αρχίσετε τον πόλεμο κατά της διαφθοράς. Αυτά είναι που κυβερνούν τριάντα χρόνια τώρα.
* Άνθρωπος πάνω από 60 κιλά, μπαίνει πια στο πόθεν έσχες...
* Μόλυνση Θερμαϊκού: Σε 2-3 χρόνια δε θα θεωρείται θαύμα να περπατάει κάποιος στην επιφάνεια της θάλασσας. Οποιοσδήποτε θα μπορεί να το κάνει.
* Παπακωνσταντίνου: Εξυπνότερος του Αϊνστάιν. Tον Αϊνστάιν βρεθήκανε και δέκα άνθρωποι που τον καταλάβανε, αυτόν δεν τον κατάλαβε ακόμα κανείς!
* Για έναν πολιτικό που με τις μεθόδους του χθες υπόσχεται ένα καλύτερο σήμερα, φυσικό είναι να μην υπάρχει αύριο.
* Είμαι ευτυχής που ζω σε μια δημοκρατική χώρα, όπου μπορεί κανείς να κάνει ελεύθερα οτιδήποτε θελήσει η κυβέρνηση!!!
* Επιστήμονες της NASA, προκειμένου να μελετήσουν τα όρια της αντοχής του ανθρώπου, ζήτησαν δείγμα Έλληνα συνταξιούχου!
* Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Ξέρετε πόσο στοιχίζει μία κηδεία σήμερα;
* Θα ήθελα να σας πω την ιστορία για τους 40 κλέφτες, αλλά προφανώς δεν σας ενδιαφέρει η πολιτική...
* Mακάριοι όσοι υπόσχονται πολλά και θυμούνται λίγα...
* Το οργανωμένο έγκλημα έχει διαφορετικά ονόματα από χώρα σε χώρα. Στην Αμερική ονομάζεται ΜAΦΙΑ, στην Ιταλία ΚΑΜΟΡΑ και στην Ελλάδα ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
* Γιωργάκης: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα;
-- Τα πλήθη: Βαρβαρότητα, Βαρβαρότητα
* Δεν υπάρχουν πλέον αριστεροί και δεξιοί. Εργαζόμενοι και άνεργοι υπάρχουν.
* Καιρός να καταλάβουμε ότι το μόνο που έχει μείνει όρθιο σ' αυτόν τον τόπο είναι τα ερπετά.
* Πρώτη φορά αποκτήσαμε δύο πρωθυπουργούς χωρίς να μπούμε στο κόπο να τους ψηφίσουμε! Και τα ονόματα αυτών Ντομινίκ Στρος Καν και Όλι Ρεν.
* Είμαι ευτυχής που ζω σε μια δημοκρατική χώρα, όπου μπορεί κανείς να κάνει ελεύθερα οτιδήποτε θελήσει το ΔΝΤ !
* Εμείς χρωστάμε, οι επιχειρήσεις χρωστάνε, το κράτος χρωστάει.
Τελικά που πήγαν τα λεφτά ρε παιδιά
Χαρυ Κλυν
Με το δικό του μοναδικό τρόπο ο γνωστός μας Χάρρυ Κλυν σχολιάζει τους...
κυβερνητικούς σχεδιασμούς στην οικονομική κρίση και προσθέτει προτάσεις προς
διευκόλυνση των κυβερνώντων
* Oι πολιτικοί, ασχέτως κόμματος, δε θεωρούν τον εαυτό τους ένα κομμάτι της Ελλάδας, γιατί θεωρούν την Ελλάδα ένα κομμάτι του εαυτού τους!
* Ανακοινώθηκε ότι οι εργαζόμενοι στις δημόσιες υπηρεσίες θα διακόψουν την οχτάωρη στάση τους για τρίωρη προειδοποιητική εργασία!
* Δεν ήρθαν οι εταίροι μας για να μας ελέγξουν. Για να ξεσηκώσουν το σχέδιο ήρθαν. Όλοι θέλουν να κλέψουν, αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο!
* Έτσι και συνεχίσει για κανένα χρόνο ακόμα τη βιόλα της λιτότητας και της άγριας φορολόγησης ο ΓΑΠ, βλέπω να ληστεύουμε τους Αλβανούς.
* Μη στεναχωριέστε καλοί φίλοι, κανένας δεν έχει ποτέ παραπονεθεί γιατί δεν άνοιξε το αλεξίπτωτό του: «καλή μας ελεύθερη πτώση».
* Τα φτηνά χέρια δίνουν ακριβό ξύλο!
* Γιωργάκης Παπανδρέου... Ανοιχτό μυαλό, σαν κονσέρβα! Δέκα χρονών είπε «μπαμπά» και φωταγωγήθηκε το Καστρί!
* Ποιος υπαρκτός σοσιαλισμός? Η Ελλάδα έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία. Είναι η μοναδική χώρα στην οποία εφαρμόζεται ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός
* Γ.Α. Παπανδρέου... Είναι ο μόνος αριστερός(?) πολιτικός που όλα του πάνε δεξιά!
* 18-3-10 Ο Παπακωνσταντίνου στην TV αναγγέλλει το νομοσχέδιο. Mόλις τον είδα, αγριεύτηκα. Πίσω τα γυναικόπαιδα φώναξα, ο χάρος βγήκε παγανιά!
* Το ΠΑΣΟΚ Είναι σαν τον κουρασμένο σαραντάρη. Στην εφηβεία ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και στα σαράντα θέλει να αλλάξει τα έπιπλα στη βίλα του.
* Αισχροκέρδεια, κλεψιά και τω θεώ δόξα. H γυναίκα μου νομίζει πως μισό κιλό φέτα ζυγίζει τριακόσια γραμμάρια!
* Στο σπίτι δεν τρώμε. Κατεβάζουμε τις μπριζόλες από το ίντερνετ. Στην κόρη μου που μένει στην Αγγλία στείλαμε μια σπανακόπιτα με e-mail.
* Ούτε κενό εξουσίας, ούτε κενό οικονομίας
ΚΕΝΟ ΛΑΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
* Η μόνη φορά που πάμε μπροστά στην Ελλάδα είναι όταν βάζουμε τα ρολόγια μας μια ώρα μπροστά!
* Aυτή η κυβέρνηση έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση.
* Πρέπει να το παραδεχτούμε ο Παπανδρέου κάνει ότι μπορεί... Kι αυτό, ρε παιδιά, είναι εκείνο που με ανησυχεί.
* Όσο πάει και παχαίνει το φιλαράκι μου ο 'Πάγκαλος. Tις προάλλες στο λεωφορείο, ευγενικός σηκώθηκε και παραχώρησε τη θέση του σε 4 κυρίες... Σε όλα τα ασανσέρ που υπάρχουν στο υπουργείο έχουν κρεμάσει ταμπέλες: ΑΤΟΜΑ 5, ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΕΝΑΣ.
* Αν σκεφτεί κανείς πόσο στοίχισε στον Αδάμ και στην Εύα ένα μήλο, τα φρούτα σήμερα είναι πάμφθηνα.
* Πρέπει να μου έχει γίνει μεγάλη πλύση εγκεφάλου. Αφού να φανταστείτε ότι τα όνειρά μου διακόπτονται από διαφημιστικές σφήνες.
* Ένα μυστήριο... Έρχεσαι από το σούπερ μάρκετ με δυο τσάντες και το βράδυ έχεις τρεις σακούλες σκουπίδια!
* Οι μόνοι που έχουνε μετρητό σήμερα, είναι οι ζητιάνοι.
* H κατάστασή μας έχει φτάσει στο απροχώρητο... Χθες σφάξαμε το
γουρουνάκι-κουμπαρά της κόρης μου!
* Τις προάλλες πήγα σε ένα διαγνωστικό κέντρο για τσεκ απ και το πρώτο πράγμα που μου εξετάσανε ήταν το πορτοφόλι μου!
* Ένα φίλος μου αγόρασε μια 600άρα Μερσεντές τοις μετρητοίς.
Την βενζίνη αγοράζει με δόσεις!
* O Δαρβίνος έκανε λάθος, προσπαθώντας να αποδείξει ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο. Από τον γάιδαρο μάλλον κατάγεται...
* Μην πετάτε άσκοπα τα λεφτά σας από δω κι από κει, φυλάξτε τα. Ίσως κάποτε πάρουν αξία
* Aν έχετε αναπνευστικά προβλήματα θα σας συμβούλευα αντί σε γιατρό να πάτε καλύτερα σε συνεργείο αυτοκινήτων!
* Στον καιρό που ζούμε το πιο εύκολο πράγμα είναι να βγάλεις λεφτά. Και το πιο δύσκολο να ζήσεις με αυτά που βγάζεις.
* Από εγκληματικότητα, αφήστε το καλύτερα. Παλιά φωνάζαμε, «αστυνομία, Βοήθεια», τώρα φωνάζουμε, «βοήθεια, η αστυνομία!»
* Τι γίνεται, ρε παιδιά, μ' αυτά τα χημικά και τα φυτοφάρμακα; Χθες έπλυνα μια ντομάτα και ξέβαψε!
* Υπάρχουν πολιτικοί που δεν τους άλλαξαν χαρακτήρα τα βουλευτιλίκια και τα υπουργιλίκια. Kαραγκιόζηδες ήταν και καραγκιόζηδες παρέμειναν...
* Αν νομίζεις ότι όλοι σε έχουν ξεχάσει, άφησε για δύο μήνες απλήρωτη την πιστωτική σου κάρτα.
* Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο κάποια λεπτά, χωρίς νερό μέρες, χωρίς τροφή εβδομάδες και χωρίς ηθικούς φραγμούς μια ολόκληρη ζωή!
* Το έλεγα και δε με πίστευε κανένας, η χώρα δεν κινδυνεύει από τους συνήθεις υπόπτους, κινδυνεύει από τους συνήθεις πρωθυπουργούς!.
* Καλά έκανε ο ΓΑΠ και πήγε στις Ινδίες... Το άσκημο είναι που θα
ξαναγυρίσει...
* Oι ηλίθιοι πολιτικοί και οι βλάκες ψηφοφόροι είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον..
* Βρε τον Παπακωνσταντίνου ! Κάνει δηλώσεις στο Υπ. Οικονομικών και μοιράζουνε στους δημοσιογράφους τον καφέ της παρηγοριάς και παξιμαδάκια !
* Το χα πει εγώ. Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις είναι σαν τους θανατοποινίτες.
Με το που βγαίνουνε ζητάνε χάρη.
* Τι γίνεται ρε παιδιά; Δεκάδες θυμάτων σε κάθε έξοδο! Kι αν κατά τύχη δεν έχουμε θύματα ένα Σαββατοκύριακο, θα κάνουμε τζακ ποτ στο επόμενο!
* Η διαφορά μεταξύ ελληνικής οικονομίας και Τιτανικού: Στον Τιτανικό είχε και ορχήστρα.
* Ελλάδα, η χώρα των δυο ταχυτήτων... Νεκρά και όπισθεν!
* Αν οι Έλληνες θέλουν να έχουν αυτά που δεν έχουν, πρέπει να κάνουν αυτά που δεν κάνουν...
* Όταν λέμε ακρίβεια, εννοούμε ακρίβεια! Nα φανταστείτε εμείς το ψυγείο μας το κάναμε παπουτσοθήκη!
* ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟ Β: Παρκόμετρα στα σπίτια μας... Θα ρίχνεις 2 ευρώ για κάθε μισή ώρα που θα μένεις μέσα!
* Ο Γ.Α. Παπανδρέου... ποτέ δεν πίνει καφέ το πρωί... Φοβάται μην τον κρατήσει ξύπνιο όλη τη μέρα.
* Oι επιχειρήσεις βουλιάζουν. Tα ξενοδοχεία τώρα κλέβουν πετσέτες από τους πελάτες.
* Γιωργάκης μου θυμίζει τον δύτη που την ώρα που ανεβαίνει στην επιφάνεια, βλέπει το καράβι του να πηγαίνει στον πάτο!
* Ο μόνος τρόπος να μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι να κάνουν οι πολιτικοί λιγότερες δηλώσεις.
* Παπανδρέου: Θέλει να χτίσει τη νέα Ελλάδα, γι αυτό κατεδαφίζει την παλιά!!!
* Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί: 5.100 δημόσιοι υπάλληλοι στην κρατική ραδιοτηλεόραση χωρίς να υπάρχει κρατική ραδιοτηλεόραση!
* Δημόσιες υπηρεσίες: Τόσος πολύς κόσμος, που προσφέρει τόσα λίγα, ζητώντας διπλάσιο μισθό για να κάνει τη δουλειά του ακόμα χειρότερα!
* Κύριε Παπανδρέου, κύριε Σαμαρά, από τα κόμματά σας να αρχίσετε τον πόλεμο κατά της διαφθοράς. Αυτά είναι που κυβερνούν τριάντα χρόνια τώρα.
* Άνθρωπος πάνω από 60 κιλά, μπαίνει πια στο πόθεν έσχες...
* Μόλυνση Θερμαϊκού: Σε 2-3 χρόνια δε θα θεωρείται θαύμα να περπατάει κάποιος στην επιφάνεια της θάλασσας. Οποιοσδήποτε θα μπορεί να το κάνει.
* Παπακωνσταντίνου: Εξυπνότερος του Αϊνστάιν. Tον Αϊνστάιν βρεθήκανε και δέκα άνθρωποι που τον καταλάβανε, αυτόν δεν τον κατάλαβε ακόμα κανείς!
* Για έναν πολιτικό που με τις μεθόδους του χθες υπόσχεται ένα καλύτερο σήμερα, φυσικό είναι να μην υπάρχει αύριο.
* Είμαι ευτυχής που ζω σε μια δημοκρατική χώρα, όπου μπορεί κανείς να κάνει ελεύθερα οτιδήποτε θελήσει η κυβέρνηση!!!
* Επιστήμονες της NASA, προκειμένου να μελετήσουν τα όρια της αντοχής του ανθρώπου, ζήτησαν δείγμα Έλληνα συνταξιούχου!
* Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Ξέρετε πόσο στοιχίζει μία κηδεία σήμερα;
* Θα ήθελα να σας πω την ιστορία για τους 40 κλέφτες, αλλά προφανώς δεν σας ενδιαφέρει η πολιτική...
* Mακάριοι όσοι υπόσχονται πολλά και θυμούνται λίγα...
* Το οργανωμένο έγκλημα έχει διαφορετικά ονόματα από χώρα σε χώρα. Στην Αμερική ονομάζεται ΜAΦΙΑ, στην Ιταλία ΚΑΜΟΡΑ και στην Ελλάδα ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
* Γιωργάκης: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα;
-- Τα πλήθη: Βαρβαρότητα, Βαρβαρότητα
* Δεν υπάρχουν πλέον αριστεροί και δεξιοί. Εργαζόμενοι και άνεργοι υπάρχουν.
* Καιρός να καταλάβουμε ότι το μόνο που έχει μείνει όρθιο σ' αυτόν τον τόπο είναι τα ερπετά.
* Πρώτη φορά αποκτήσαμε δύο πρωθυπουργούς χωρίς να μπούμε στο κόπο να τους ψηφίσουμε! Και τα ονόματα αυτών Ντομινίκ Στρος Καν και Όλι Ρεν.
* Είμαι ευτυχής που ζω σε μια δημοκρατική χώρα, όπου μπορεί κανείς να κάνει ελεύθερα οτιδήποτε θελήσει το ΔΝΤ !
* Εμείς χρωστάμε, οι επιχειρήσεις χρωστάνε, το κράτος χρωστάει.
Τελικά που πήγαν τα λεφτά ρε παιδιά
Κυριακή, Ιουλίου 04, 2010
Νταλάρας εναντίον Πανούση
Έκραξε ο Νταλάρας στον Πανούση:
- Κάθε φορά που θ’ αναφέρεις έστω και το όνομά μου
θα μου ακουμπάς 35.000 Ευρώ.
Ο Πανούσης ξεράθηκε στο γέλιο.
- Θα σε πάω στα δικαστήρια, απείλησε ο Νταλάρας.
Ήξερε ο Πανούσης πως ο Νταλάρας
ήταν διαπλεκόμενος σε διάφορες ατασθαλίες.
Ήξερε πως το δίκιο ήταν με το μέρος του,
ήξερε το ποιόν του Νταλάρα,
ήξερε πως όλη η πόλη γνώριζε τη μιζέρια
και τις διαπλοκές του Νταλάρα.
Η πόλη όμως έβγαζε το σκασμό.
Διαπλεκόμενοι ήταν τω καιρώ εκείνω όλοι οι πολίτες.
Κανείς δε μιλούσε φανερά.
Χαίρονταν μόνο στα κρυφά τα σχόλια του Πανούση.
Ο Πανούσης δεν πτοήθηκε.
Θα συνέχιζε τη σάτιρά του κατά του Νταλάρα.
Είχε…άπειρο χρήμα στις τσέπες του ο Πανούσης
και θα βοηθούσε τον καρμίρη τον Νταλάρα.
Έπρεπε να στηρίξει την κοινωνική προσφορά
του ταλαίπωρου Νταλάρα…
Αποφάσισε όμως να μην αναφέρει ξανά το όνομα του Νταλάρα.
Δε θα λέρωνε πια το στόμα του.
Τον ονόμασε «Ακατονόμαστο».
Υ.Γ.
Αν δεν καταλαβαίνετε το μύθο
πηγαίνετε στον Πανούση.
Θα σας πει πολλά τραγούδια ο ίδιος.
- Κάθε φορά που θ’ αναφέρεις έστω και το όνομά μου
θα μου ακουμπάς 35.000 Ευρώ.
Ο Πανούσης ξεράθηκε στο γέλιο.
- Θα σε πάω στα δικαστήρια, απείλησε ο Νταλάρας.
Ήξερε ο Πανούσης πως ο Νταλάρας
ήταν διαπλεκόμενος σε διάφορες ατασθαλίες.
Ήξερε πως το δίκιο ήταν με το μέρος του,
ήξερε το ποιόν του Νταλάρα,
ήξερε πως όλη η πόλη γνώριζε τη μιζέρια
και τις διαπλοκές του Νταλάρα.
Η πόλη όμως έβγαζε το σκασμό.
Διαπλεκόμενοι ήταν τω καιρώ εκείνω όλοι οι πολίτες.
Κανείς δε μιλούσε φανερά.
Χαίρονταν μόνο στα κρυφά τα σχόλια του Πανούση.
Ο Πανούσης δεν πτοήθηκε.
Θα συνέχιζε τη σάτιρά του κατά του Νταλάρα.
Είχε…άπειρο χρήμα στις τσέπες του ο Πανούσης
και θα βοηθούσε τον καρμίρη τον Νταλάρα.
Έπρεπε να στηρίξει την κοινωνική προσφορά
του ταλαίπωρου Νταλάρα…
Αποφάσισε όμως να μην αναφέρει ξανά το όνομα του Νταλάρα.
Δε θα λέρωνε πια το στόμα του.
Τον ονόμασε «Ακατονόμαστο».
Υ.Γ.
Αν δεν καταλαβαίνετε το μύθο
πηγαίνετε στον Πανούση.
Θα σας πει πολλά τραγούδια ο ίδιος.
Σάββατο, Ιουλίου 03, 2010
Homo sapiens ή σάπιος; Ο νεοφιλελεύθερος Νεοελληναράς!
Ελευθέριος Ανευλαβής
Σε πολυκατάστημα μπήκα των Αθηνών
Ρωτώντας για τα κρίματα των νέων Ατρειδών...
Κώστας Μαρδάς
Αθήνα με Θολό Ποτάμι
Απαίδευτος, πτωχαλαζών, κυνοθρασύς, αποξενωμένος από τον εαυτόν του. Αποξενωμένος από την πόλη του. Αποξενωμένος από την πατρίδα του.
Εξορισμένος στην αλλοτριωμένη κοινωνία της μετανεωτερικότητας και του νεοφιλελευθερισμού, της ασύδοτης, ασύστολης, χυδαίας αγοράς.
Χαμένος, σε μια πολιτεία και μια κοινωνία, που κατοικείται από ξένους, αποξενωμένους, αλλοτριωμένους, μεταξύ των, ανθρώπους.
Καταδικασμένος, σε μια κοινωνία που φαίνεται να τον μισεί και να τη μισεί.
Μαζάνθρωπος, καταναλωτής, βυθισμένος στην καταναλωτική υστερία που τον ωθούν, σκόπιμα, τα μεγαλοσυμφέροντα και τα βάρβαρα, ασύνετα, ασύδοτα, ανήθικα, κερδόφρονα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εξανδραποδισμού), του εξευτελισμού των πάντων.
Πολιτεία (άρχοντες και αρχόμενοι), σε νεοφιλελεύθερη υστερία!
Πολιτεία (άρχοντες και αρχόμενοι), ανάλγητη, αλλοτριωμένη, αλλοτριώνει τους «πολίτες» της, μεταβάλλοντάς τους σε μαζοχυλό απαίδευτων ανδρεικέλων, αδιάφορων για τον διπλανό, τον συνάνθρωπο, την πόλη, την πατρίδα, το περιβάλλον.
Η αγορά και το χρήμα, κύριοι, υπέρτατοι στόχοι της προς επίτευξη, με κάθε μέσον!
Άπτερα δίποδα, οι «Νεοελληναράδες», που φοβάσαι μην ξυπνήσουν και καταλάβουν πως είναι πεθαμένοι.
Η σύγχρονη Κίρκη, «ράβδω πεπληγυία»,
Τους νήπιους Νεοελληναράδες απόγονους του Οδυσσέα, τους μεταμορφώνει σε γουρούνια. Έχασαν την ανθρωπιά τους.
Και τρέφονται, σαν τα «χαμοκύλιστα γουρούνια: σύες χαμαιευνάδες»,
Με τα βαλανίδια και τα κράνα «βάλανον τ’ έβαλεν καρπόν τε κρανείης», της διαφήμισης και του τηλεσκουπιδοσωρού, που υπαγορεύουν τρόπο ζωής (life style, παπαγαλίζει ο νεονεάντερταλ, Νεοελληναράς), ριγμένοι μέσα στο γουρουνοστάσι της παγκοσμιοποιημένης αποβλάκωσης.
«Άνθρωποι χωρίς λεβεντιά... λιποτάχτες της ζωής... ονειρεύονται τα σάπια τους όνειρα. Άνθρωποι πάντα βιαστικοί... προφασιζόμενοι κάποιο μεγάλο σκοπό» (Μ. Αναγνωστάκης):
Πώς θα «κονομήσουνε» με κάθε τρόπο.
Πώς θα κάνουνε τη λαμογιά χωρίς να τους πάρουνε χαμπάρι.
«Κι αν μας πάρουνε χαμπάρι, το νομότυπο έχει χάρη».
Έτσι δεν δίδασκε ο αλήστου μνήμης καρναβαλικός, καραμανλικός Υπουργός της προηγούμενης, δυσώδους, πενταετίας; Γιατί όχι κι ο Νεοελληναράς; Αυτός, λέει, «στο πηγάδι κατούρησε;». Ε;
Πώς θ’ αγωνιστούνε περί πάρτης;
Το «αμύνεσθαι περί πάτρης», εκείνου του «ιδανικού αυτόχειρα», είναι για τους χαζούς.
«Ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας» είναι το σύνθημα του Νεοελληναρά.
«Νόσημα και απόστημα πόλεως εγγένηται» (Πλούταρχος), ο σάπιος Νεοελληναράς:
Ο ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, με τα εκατομμύρια άνομα ευρώ και τα κότερα και τις πισινούχες του βιλάρες.
Δακτυλίστε τον (δακτυλίζω, ιατρικός όρος: κάνω δακτυλική εξέταση του εντέρου) με τον μεσαίο δάχτυλο της Μερκέλλας.
Ο ΦΟΡΟΚΛΕΦΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΓΙΑΤΡΟΣ.
Κόψτε του τον κώλο!
Ο ΚΛΕΦΤΟΚΟΤΑΣ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑΣ του ΕΣΥ.
Πετσοκόψτε του τον κώλο!
Μην του τον χαϊδεύετε!
Ο ΜΙΚΡΟΚΟΜΠΙΝΑΔΟΡΟΣ της καθημερινής ζωής.
Είναι πολλοί του είδους του.
Δεν είναι για λύπηση.
Ο «ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ» ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑΣ και της ήσσονος προσπάθειας της ισοπέδωσης, που εννοεί την ισότητα ως προς τα κάτω εξίσωση, δημοκρατικώ διακαιώματι, λησμονώντας, πως σε μια ευνομούμενη, χρηστή πολιτεία:
«Οι βέλτιστοι μεν τας τιμάς έξουσιν, οι δ’ άλλοι μηδέν αδικήσονται» (Ισοκράτης).
Νεοελληναράς:
Ο απαίδευτος. Μια αλλοτριωμένη μηχανή παραγωγής.
Ο καταδικασμένος, σε μια αδιάφορη εργασία, ανασφαλή, μηχανική, απαξιωμένη, που τον αποξενώνει από τον εαυτό του και από τους άλλους, γιατί αυτό συμφέρει τους λίγους με την πολλή δύναμη.
Δουλειά, κατανάλωση, περισσότερη δουλειά, περισσότερη κατανάλωση, όπως επιβάλλει το νεοφιλελεύθερο δόγμα της νεοφιλελεύθερης, ασύδοτης αγοράς.
Ιδού, ο Νεοελληναράς:
Με κατεστραμμένους τους ζωτικούς του μύθους.
Στενόκαρδος, μικρόψυχος.
Εχθρός της φύσης εκ συμφέροντος. Το αυθαίρετο να ’ναι καλά κι ας καεί κάθε δεντροπελεκούδι.
Συνυπεύθυνος, μαζί με τους πολιτικατζήδες ταγούς του, «το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν.» (Ισοκράτης), για το «νεοελληναριό» (καρκατσουλιό), που τον βασανίζει, αλλά βασανίζει και τους Ανθρώπους!
Όσοι έμειναν από δαύτους!
Ξαναμπαρκάραμε με τα σπασμένα μας κουπιά. (Γ. Σεφέρης)
Σε πολυκατάστημα μπήκα των Αθηνών
Ρωτώντας για τα κρίματα των νέων Ατρειδών...
Κώστας Μαρδάς
Αθήνα με Θολό Ποτάμι
Απαίδευτος, πτωχαλαζών, κυνοθρασύς, αποξενωμένος από τον εαυτόν του. Αποξενωμένος από την πόλη του. Αποξενωμένος από την πατρίδα του.
Εξορισμένος στην αλλοτριωμένη κοινωνία της μετανεωτερικότητας και του νεοφιλελευθερισμού, της ασύδοτης, ασύστολης, χυδαίας αγοράς.
Χαμένος, σε μια πολιτεία και μια κοινωνία, που κατοικείται από ξένους, αποξενωμένους, αλλοτριωμένους, μεταξύ των, ανθρώπους.
Καταδικασμένος, σε μια κοινωνία που φαίνεται να τον μισεί και να τη μισεί.
Μαζάνθρωπος, καταναλωτής, βυθισμένος στην καταναλωτική υστερία που τον ωθούν, σκόπιμα, τα μεγαλοσυμφέροντα και τα βάρβαρα, ασύνετα, ασύδοτα, ανήθικα, κερδόφρονα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εξανδραποδισμού), του εξευτελισμού των πάντων.
Πολιτεία (άρχοντες και αρχόμενοι), σε νεοφιλελεύθερη υστερία!
Πολιτεία (άρχοντες και αρχόμενοι), ανάλγητη, αλλοτριωμένη, αλλοτριώνει τους «πολίτες» της, μεταβάλλοντάς τους σε μαζοχυλό απαίδευτων ανδρεικέλων, αδιάφορων για τον διπλανό, τον συνάνθρωπο, την πόλη, την πατρίδα, το περιβάλλον.
Η αγορά και το χρήμα, κύριοι, υπέρτατοι στόχοι της προς επίτευξη, με κάθε μέσον!
Άπτερα δίποδα, οι «Νεοελληναράδες», που φοβάσαι μην ξυπνήσουν και καταλάβουν πως είναι πεθαμένοι.
Η σύγχρονη Κίρκη, «ράβδω πεπληγυία»,
Τους νήπιους Νεοελληναράδες απόγονους του Οδυσσέα, τους μεταμορφώνει σε γουρούνια. Έχασαν την ανθρωπιά τους.
Και τρέφονται, σαν τα «χαμοκύλιστα γουρούνια: σύες χαμαιευνάδες»,
Με τα βαλανίδια και τα κράνα «βάλανον τ’ έβαλεν καρπόν τε κρανείης», της διαφήμισης και του τηλεσκουπιδοσωρού, που υπαγορεύουν τρόπο ζωής (life style, παπαγαλίζει ο νεονεάντερταλ, Νεοελληναράς), ριγμένοι μέσα στο γουρουνοστάσι της παγκοσμιοποιημένης αποβλάκωσης.
«Άνθρωποι χωρίς λεβεντιά... λιποτάχτες της ζωής... ονειρεύονται τα σάπια τους όνειρα. Άνθρωποι πάντα βιαστικοί... προφασιζόμενοι κάποιο μεγάλο σκοπό» (Μ. Αναγνωστάκης):
Πώς θα «κονομήσουνε» με κάθε τρόπο.
Πώς θα κάνουνε τη λαμογιά χωρίς να τους πάρουνε χαμπάρι.
«Κι αν μας πάρουνε χαμπάρι, το νομότυπο έχει χάρη».
Έτσι δεν δίδασκε ο αλήστου μνήμης καρναβαλικός, καραμανλικός Υπουργός της προηγούμενης, δυσώδους, πενταετίας; Γιατί όχι κι ο Νεοελληναράς; Αυτός, λέει, «στο πηγάδι κατούρησε;». Ε;
Πώς θ’ αγωνιστούνε περί πάρτης;
Το «αμύνεσθαι περί πάτρης», εκείνου του «ιδανικού αυτόχειρα», είναι για τους χαζούς.
«Ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας» είναι το σύνθημα του Νεοελληναρά.
«Νόσημα και απόστημα πόλεως εγγένηται» (Πλούταρχος), ο σάπιος Νεοελληναράς:
Ο ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, με τα εκατομμύρια άνομα ευρώ και τα κότερα και τις πισινούχες του βιλάρες.
Δακτυλίστε τον (δακτυλίζω, ιατρικός όρος: κάνω δακτυλική εξέταση του εντέρου) με τον μεσαίο δάχτυλο της Μερκέλλας.
Ο ΦΟΡΟΚΛΕΦΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΓΙΑΤΡΟΣ.
Κόψτε του τον κώλο!
Ο ΚΛΕΦΤΟΚΟΤΑΣ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑΣ του ΕΣΥ.
Πετσοκόψτε του τον κώλο!
Μην του τον χαϊδεύετε!
Ο ΜΙΚΡΟΚΟΜΠΙΝΑΔΟΡΟΣ της καθημερινής ζωής.
Είναι πολλοί του είδους του.
Δεν είναι για λύπηση.
Ο «ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ» ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑΣ και της ήσσονος προσπάθειας της ισοπέδωσης, που εννοεί την ισότητα ως προς τα κάτω εξίσωση, δημοκρατικώ διακαιώματι, λησμονώντας, πως σε μια ευνομούμενη, χρηστή πολιτεία:
«Οι βέλτιστοι μεν τας τιμάς έξουσιν, οι δ’ άλλοι μηδέν αδικήσονται» (Ισοκράτης).
Νεοελληναράς:
Ο απαίδευτος. Μια αλλοτριωμένη μηχανή παραγωγής.
Ο καταδικασμένος, σε μια αδιάφορη εργασία, ανασφαλή, μηχανική, απαξιωμένη, που τον αποξενώνει από τον εαυτό του και από τους άλλους, γιατί αυτό συμφέρει τους λίγους με την πολλή δύναμη.
Δουλειά, κατανάλωση, περισσότερη δουλειά, περισσότερη κατανάλωση, όπως επιβάλλει το νεοφιλελεύθερο δόγμα της νεοφιλελεύθερης, ασύδοτης αγοράς.
Ιδού, ο Νεοελληναράς:
Με κατεστραμμένους τους ζωτικούς του μύθους.
Στενόκαρδος, μικρόψυχος.
Εχθρός της φύσης εκ συμφέροντος. Το αυθαίρετο να ’ναι καλά κι ας καεί κάθε δεντροπελεκούδι.
Συνυπεύθυνος, μαζί με τους πολιτικατζήδες ταγούς του, «το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν.» (Ισοκράτης), για το «νεοελληναριό» (καρκατσουλιό), που τον βασανίζει, αλλά βασανίζει και τους Ανθρώπους!
Όσοι έμειναν από δαύτους!
Ξαναμπαρκάραμε με τα σπασμένα μας κουπιά. (Γ. Σεφέρης)
Παρασκευή, Ιουλίου 02, 2010
Πέμπτη, Ιουλίου 01, 2010
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ: ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΜΕ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΜΗΔΕΝΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΝΤΕΡ.--ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΣΤΟΥΣ SCHOOLIGANS--
Πριν από 10 χρόνια μιλούσες για μια Ελλάδα-μπουρδέλο. Τώρα με την κρίση, που το μπουρδέλο έχει πάρει φωτιά, χαίρεσαι;
Όχι μωρέ, τι να χαίρομαι; Δεν έχει καμιά χαρά αυτή η δικαίωση. Φαινόταν ότι το πράγμα θα καταρρεύσει. Ήδη κατέρρεε. Πολύ πριν η χώρα χρεωκοπήσει οικονομικά, είχε χρεωκοπήσει συναισθηματικά, κοινωνικά, ηθικά, πολιτιστικά.
Ποια ήταν τα σημάδια της χρεωκοπίας;
Όλα αυτά που φωνάζαμε τότε και μας λέγανε γραφικούς. Η Ελλάδα του lifestyle και του «Κλικ», η Ελλάδα που πετούσε πεντοχίλιαρα στα κέντρα, η Ελλάδα του γκομενιάρη αρχηγού που χόρευε ζεϊμπέκικο και έτρεχε στα εγκαίνια της «Αυριανής». Αυτή η Ελλάδα καταρρέει σήμερα. Η Ελλάδα του Ελληναρά που ξεσάλωσε.
Ο απλός κόσμος δε φταίει;
Πώς δε φταίει! Το ψάρι βρωμούσε και απ’ το κεφάλι και απ’ την ουρά. Ο κόσμος έκλεβε από την εφορία και οι μεγάλοι από τα ταμεία. Υπήρχε μια σιωπή συνενοχής. Όποτε έσκαγε κανένα σκάνδαλο και ο κόσμος αγρίευε, του πετούσαν ένα κόκαλο να ηρεμήσει –καμιά αυξησούλα, κάνα επιδοματάκι να πάει να τα φάει στα σκυλάδικα ή στα υπερσόου της Πρωτοψάλτη και του Νταλάρα, παρέα με τους αστέρες του ΠΑΣΟΚ. Και για όσους έμεναν σπίτι υπήρχε το «Μπράβο Ρούλα».
Τώρα όμως ο κόσμος βγήκε στους δρόμους…
Βγήκε γιατί είναι πια θέμα επιβίωσης. Του ζητάνε να πληρώσει χρέη που δεν είναι δικά του. Βγήκε γιατί κατάλαβε ότι την ώρα που αυτός καβάντζωνε 100 ευρουλάκια τον μήνα και ένιωθε μάγκας, οι άλλοι κονομούσαν εκατομμύρια.
Σε τρομάζει το ενδεχόμενο της οικονομικής χρεωκοπίας;
Καθόλου. Το εύχομαι! Μακάρι να πτωχεύσουμε. Είναι μια ευκαιρία να μηδενίσουμε το κοντέρ. Να ξυπνήσουν μέσα μας αντανακλαστικά, να ζητήσουμε άλλους πολιτικούς, άλλο ήθος, άλλη Βουλή.
«Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή»;
Όχι, να μην καεί. Αλλά να φύγουν όλοι από μέσα. Και οι τριακόσιοι! Να ‘ρθουν καινούριοι και να μπουν νέοι κανόνες. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να απαγορευτούν οι γραβάτες. Έχουν ταυτιστεί με την αλητεία και την κωλοπαιδαριά. Να έρθουν πιο ανθρώπινοι άνθρωποι, όχι αυτοί οι πολιτικοί-ρέπλικες. Όλοι οι πρωθυπουργοί μας έχουν σπουδάσει στην Αμερική. Ο Παπανδρέου ήταν στο ίδιο πανεπιστήμιο με τον Σαμαρά. Πώς το λέει η διαφήμιση... «Τυχαίο; Δε νομίζω!».
Ο Παπανδρέου σού εμπνέει εμπιστοσύνη;
Όχι, καμία. Εγώ μπήκα σε σκέψεις από τον τρόπο που το ένα κόμμα πέρασε την εξουσία στο άλλο. Παραήταν άνετος ο τρόπος. Είδαν, ρε παιδί μου, ότι πηγαίναμε για χρεωκοπία και κατάλαβαν ότι αυτό το πράγμα δεν μπορούσε να γίνει με τον Καραμανλή πρωθυπουργό. Θα καιγόταν το σύμπαν. Χρειαζόντουσαν μια φάτσα πιο ανθρώπινη για να κοπάσουν οι αντιδράσεις.
Εννοείς ότι ήταν όλα προσχεδιασμένα; Ότι τα δύο κόμματα τα έχουν κάνει πλακάκια;
Εννοείται! Για χρόνια παίζουν το παιχνίδι του καλού και του κακού. Τώρα ο καλός ήταν ο Γιωργάκης. Τον σπρώχνανε όλοι –και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και τα κανάλια. Αλλά τους ξέφυγε φαίνεται λίγο το σπρώξιμο και από εκεί που ο στόχος ήταν η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, βγήκε ο Παπανδρέου 10 μονάδες μπροστά και ο Καραμανλής ξεφτιλίστηκε.
Όταν ο Παπανδρέου είπε προεκλογικά ότι «λεφτά υπάρχουν», έλεγε ψέματα;
100%. Σιγά μη δεν ήξερε! Όλοι ξέρανε.
Μπες όμως στη θέση του τώρα. Αν δεν πάρει χρήματα από τη Ευρώπη και το ΔΝΤ, η Ελλάδα πτωχεύει. Δε δίνονται μισθοί, δε δίνονται συντάξεις. Υπάρχει άλλη λύση;
Ναι, αυτή που σου είπα πριν: η πτώχευση. Έχει μεγαλύτερη αξιοπρέπεια. Έτσι κι αλλιώς, αυτή τη στιγμή τι λειτουργεί; Λειτουργούν ας πούμε τα νοσοκομεία;
Ε, κουτσά-στραβά λειτουργούνε.
Και με την πτώχευση θα λειτουργούσαν. Ας ξυπνήσει λίγο και η αλληλεγγύη μας. Πιστεύω ότι εμείς θα βρίσκαμε τον τρόπο να σταθούμε στα πόδια μας. Θα στήριζε ο ένας τον άλλον. Τη μεγαλύτερη ζημιά θα την πάθαιναν οι τράπεζες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα τζάκια –όλοι αυτοί που μας κυβερνάνε. Τον εαυτό τους τρέχουν να σώσουν τώρα, όχι εμάς.
Μα αν γινόταν πτώχευση, εμείς δε θα αγριεύαμε; Δε θα σκοτωνόμασταν στους δρόμους; Δε θα αλληλοφαγωνόμασταν;
Πολλή τηλεόραση βλέπεις!
Στα αριστερά κόμματα στηρίζεις καμιά ελπίδα;
Όχι, για μένα είναι τελειωμένα. Τι κάνουν τόσα χρόνια; Αυταρέσκονται. Κάθονται στην απ’ έξω και πετάνε συνθήματα. Δεν τολμούν να μπουν στην εξουσία, να συνεργαστούν, να πάρουν μαζί αποφάσεις.
Ο Συνασπισμός σε απογοήτευσε;
Ναι, γιατί σ’ αυτόν είχα κάποιες ελπίδες. Αλλά τις έχασα μετά τα Δεκεμβριανά όπου πήγε να αρθρώσει κάτι και δεν το ολοκλήρωσε.
Μισό λεπτό. Ακριβώς επειδή άρθρωσε, έχασε και πολλές ψήφους.
Έπρεπε να το ολοκληρώσει. Ας έλεγε καθαρά «Ναι, είμαστε με τους κουκουλοφόρους! Καλά κάνουν τα παιδιά και τα σπάνε αφού τα ‘χουμε φέρει στα όριά τους!». Αλλά πού να το πεις αυτό στη Βουλή; Χάνεις αμέσως την καρέκλα σου. Μάλλον εκεί έπαιξε ο εκβιασμός και δεν το ρισκάρανε. Κρίμα, γιατί αν μιλάγανε πιο γενναία, θα χάνανε την καρέκλα τους σε πρώτη φάση, αλλά θα πέρναγαν τουλάχιστον στη συνείδηση του κόσμου. Θα ήταν η στάση τους μια καλή πρώτη ύλη για κάτι μελλοντικό.
Ο Τσίπρας σαν πρόσωπο πώς σου φαίνεται;
Μου φαίνεται λίγο ναρκισσάκι.
Ο Λοβέρδος του ΠΑΣΟΚ;
Ποιος είναι αυτός; Της Εργασίας;
Ναι, αυτός με τα μελαγχολικά μάτια... Τον συμπαθεί πολύς κόσμος.
Κοίτα, δε με ενδιαφέρουν οι μονάδες. Με ενδιαφέρει ποιο σύστημα υπηρετούν. Και για μένα όλοι εκεί μέσα –αριστεροί, δεξιοί, σοσιαλιστές- είναι όλοι το ίδιο καλαμπούρι.
Το ΛΑΟΣ;
Καλά, αν δεν υπήρχαν οι ξένοι, δε θα υπήρχε αυτό το κόμμα. Το ΛΑΟΣ πρέπει να στήσει ένα άγαλμα στον πεινασμένο μετανάστη και από κάτω να λέει: «Στον άγνωστο μετανάστη που μας έκανε κόμμα»… Βγαίνει τώρα ο Καρατζαφέρης και λέει ότι ο κόσμος πρέπει να κάνει λίγη υπομονή. Αυτός έκανε καθόλου υπομονή; Έχει χάσει κανέναν πόντο από την κοιλιά του; Ή μήπως έχασε ο Πάγκαλος ή ο Βενιζέλος; Στη Βουλή που εγώ ονειρεύομαι αυτός θα είναι νέος κανόνας: Απαγορεύεται να μιλάνε οι χοντροί σε εποχή κρίσης!
Πώς σου φαίνεται που η νέα υπουργός Παιδείας, η Διαμαντοπούλου, στέλνει κι αυτή το παιδί της σε ιδιωτικό σχολείο;
Εδώ το στέλνει η Παπαρήγα, η Διαμαντοπούλου δε θα το ‘στελνε;
Ήταν έκπληξη για σένα ότι ο Βοσκόπουλος χρωστούσε τόσα εκατομμύρια στην εφορία;
Όχι, καθόλου. Γιατί; Για ποιον ήταν έκπληξη;
Δεν απογοητεύτηκες;
(γέλια) …Από τον Βοσκόπουλο μωρέ να απογοητευτώ; Γιατί; Επένδυσα ποτέ στον Βοσκόπουλο για να απογοητευτώ;
Σε ρώτησα επειδή για πολύ κόσμο είναι ένας μεγάλος λαϊκός καλλιτέχνης.
Ο κόσμος καλύτερα να σκεφτεί τις διασυνδέσεις των μεγαλοκαλλιτεχνών με το κράτος. Πώς γίνεται η γυναίκα του Βοσκόπουλου να είναι μέσα στο κοινοβούλιο και μάλιστα υπουργός; Πώς γίνεται και η γυναίκα ενός άλλου λαϊκού καλλιτέχνη, του Νταλάρα, να είναι επίσης μέσα στο κοινοβούλιο και να ψηφίζει το ΔΝΤ;... Τυχαίο; Δε νομίζω!
Πάντως σε τελική ανάλυση όλους αυτούς εμείς τους ψηφίζουμε.
Μα ναι, έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Αυτό είναι σίγουρο. Είμαστε μια κοινωνία ηλίθια, ατομιστική και μισαλλόδοξη. Ο καθένας το αμάξι του, το παιδί του, τις δουλειές του, την πάρτη του… Δε λειτουργεί έτσι ρε παιδιά! Πρέπει να φτάσουμε στον γκρεμό για να το καταλάβουμε; …Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο υποκριτής είναι ο λαός. Ας πούμε, όλη η Ελλάδα ξέρει ότι ο τάδε πρωθυπουργός ή ο τάδε δήμαρχος είναι ομοφυλόφιλος. Το συζητάνε στα σπίτια, στα καφενεία, παντού. Εάν όμως ο τάδε δήμαρχος ή ο τάδε πρωθυπουργός έβγαινε και έλεγε ότι «ναι, είμαι ομοφυλόφιλος», την άλλη μέρα θα είχε εξαφανιστεί από το πολιτικό σύστημα. Κανείς δε θα τον ψήφιζε. Μπορεί να είναι μια λεπτομέρεια λίγο πιπεράτη αυτό που λέω, αλλά δείχνει την υποκρισία μας.
Πιστεύεις ότι ένας πολιτικός που είναι ομοφυλόφιλος θα έπρεπε να βγει και να το πει;
Βέβαια! Γιατί; Πού είναι το κακό; Και θα ‘πρεπε η κοινωνία να το δεχτεί. Αφού το ξέρει έτσι κι αλλιώς. Αλλά τίποτα δε στέκει, ρε παιδί μου, σ’ αυτή τη χώρα! Από τον πολίτη μέχρι τον πρωθυπουργό όλα είναι στημένα πάνω σε μία σύμβαση, ένα ψέμα.
Ελπίδα τι σου δίνει σήμερα;
Τα νέα παιδιά. Πολύ ωραία γενιά μεγαλώνει τώρα. Είναι διαφορετική από τη γενιά που μεγάλωσε μέσα στην ψευδοευμάρεια του ΠΑΣΟΚ. Τώρα τα παιδιά καίγονται –μιλάω γι’ αυτά που είναι 15-16. Μεγαλώνουν σ’ έναν κόσμο χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο, χωρίς ανέσεις, βλέπουν ότι σιγά-σιγά στερούνται. Μου θυμίζει λίγο και εμάς στη δεκαετία του ’60 που μεγαλώσαμε μες στη φτώχια. Θεωρώ ότι σε τέτοιες εποχές είναι που φτιάχνονται άνθρωποι.
Τα Δεκεμβριανά τι άφησαν τελικά;
Κοίτα, τα Δεκεμβριανά ήταν η πρώτη ουσιαστικά αστική επανάσταση. Τελείως ανεξέλεγκτη από κόμματα. Βγήκαν οι πιτσιρικάδες και επειδή δεν είχαν άλλον τρόπο να αρθρώσουν λόγο, τα σπάγανε. Είναι κρίμα που δεν οδήγησε κάπου, δε δημιουργήθηκε ένα οργανωμένο αίτημα. Αλλά δεν πιστεύω ότι ξεθύμανε τελείως. Οργανώθηκαν κάποιες κοινωνικές ομάδες –το πάρκο στα Εξάρχεια ή το άλλο πάρκο στα Πατήσια, εκεί που πήγε να κόψει τα δέντρα ο Ομέρ Πριόνης (σ.σ. ο Νικήτας Κακλαμάνης). Κάτι είναι κι αυτό.
Πρόσφατα, στη συναυλία του Ψαραντώνη στο Ηρώδειο, αφιέρωσες τη συμμετοχή σου στους νεκρούς της αποστολής για τη Γάζα.
Ε ναι, κάτι έπρεπε να κάνω. Έτσι κι αλλιώς, μου 'χε φύγει τελείως η χαρά για τη συναυλία -ήταν μόλις τρεις μέρες μετά το επεισόδιο.
Και τι είπες στον κόσμο;
Ε, είπα το γνωστό παλιό τσιτάτο ότι η σιωπή είναι συνενοχή κι εγώ δεν μπορώ να είμαι συνένοχος. Και τραγουδήσαμε το «Να 'χεν η θάλασσα βουνά» για τους νεκρούς και για τους γενναίους αυτούς ανθρώπους που αφήσανε τις μικρές ζωούλες τους και πήγαν να σπάσουν ένα άθλιο εμπάργκο.
Για τους 4 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στη Marfin τι έχεις να πεις;
Τι να πω; Αυτή είναι η ψυχοπαράνοιά μας. Μπορείς να βγάλεις άκρη;
Πάντως από μολότοφ κουκουλοφόρων χάσανε τη ζωή τους.
Ναι, ποιοι είναι όμως αυτοί οι κουκουλοφόροι; Πίσω απ’ τις κουκούλες κρύβονται διάφορες ομάδες. Είναι αναρχικοί αλλά είναι και προβοκάτορες. Στα Δεκεμβριανά υπήρχαν φωτογραφίες με κουκουλοφόρους να βγαίνουν μέσα από τις ορδές των ΜΑΤ. Άρα τι να πω; Ότι ήταν δολοφονία δεν το συζητάμε.
Αν τύχαινε να παίζεις εκείνες τις μέρες στο Ηρώδειο, θα έβγαινες να πεις κάτι αντίστοιχο γι' αυτούς;
Ε βέβαια. Έτσι θα το αφήναμε; Απλά θα προσθέταμε ότι δεν ξέρουμε τι έγινε ακριβώς.
Ειδήσεις από πού μαθαίνεις;
Απ' το ραδιόφωνο. Ακούω την «Ελληνοφρένεια» -τις ατάκες που πετάνε οι πολιτικοί. Τι είπε η Ντόρα, τι είπε ο Γιωργάκης... Τα παιδιά στην «Ελληνοφρένεια» τις μπλέκουν όλες μαζί με πολύ χιούμορ. Χτες άκουγα μια εκπομπή που ο Γιωργάκης έλεγε ότι το ελληνικό κράτος είναι ασθενής κι ακριβώς την ίδια ατάκα έλεγε πριν 40 χρόνια ο Παπαδόπουλος…
Λαζόπουλο βλέπεις;
Μπα, τον βαριέμαι. Είχε εποχές καλές, τώρα τον βρίσκω αγχωμένο. Μια-δυο φορές που έτυχε να τον δω, έλεγε κάτι ανεκδοτάκια, κάτι προστυχοτέτοια…
Ο Κανάκης;
Δεν ξέρω, μου φαίνεται λίγο βεβιασμένο και αυτάρεσκο όλο αυτό το γέλιο και ο χαβαλές.
Τι σου λέει το όνομα Τζιμπρίλ Σισέ;
Τι είναι αυτό;
Ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού που πήρε φέτος το πρωτάθλημα.
(γέλια) Εντάξει, θα το έχω υπόψη μου.
Η κρίση έχει επηρεάσει την καθημερινή σου ζωή;
Πρακτικά όχι. Ζω μόνος μου, δεν έχω οικογένεια, ξέρω να ζω και με 500 ευρώ τον μήνα. Και δεν είμαι ο άνθρωπος που βγαίνει έξω. Τα μόνα μου έξοδα είναι κάνα τραπέζωμα με φίλους ή κάνα ταξίδι.
Το εισόδημά σου δε μειώθηκε;
Δεν ήταν κανένα τρελό εισόδημα για να μειωθεί. Τις 20 συναυλίες που κάναμε τον χρόνο θα τις κάνουμε και φέτος.
Με τι εισιτήριο;
Γύρω στα 15 ευρώ. Και πέρυσι τόσο ήταν. Πάντα παλεύαμε για φτηνό εισιτήριο.
Πώς νιώθεις που σε πολλές συναυλίες με τους Επισκέπτες γινόταν ντου απ' τον κόσμο για να μπει τσάμπα;
Τι να σου πω; Ούτε θυμώνω, ούτε χαίρομαι.
Ε πώς! Δε σ' ενοχλεί να ετοιμάζεις κάτι που έχει κόπο και έξοδα και ο άλλος να το θεωρεί δεδομένο;
Υπήρχαν φορές που μ' ενοχλούσε. Πέρσι ας πούμε σε μια συναυλία με 5.000 κόσμο εμείς δεν πήραμε φράγκο. Μπήκαμε και μέσα! Το ίδιο έγινε και με πολλές συναυλίες στην Κρήτη... Κάπως έτσι, βέβαια, φτάσαμε στο σημείο να διαλυθούν οι Επισκέπτες.
Για οικονομικούς λόγους;
Ε ναι. Έτσι κι αλλιώς ήταν ένα δυσβάσταχτο πράγμα και οικονομικά και ψυχολογικά. Ήμασταν σχεδόν 20 άτομα, βγαίναμε στον δρόμο, νοικιάζαμε πούλμαν, μηχανήματα, ξενοδοχεία, τα έξοδα ήταν μυθικά. Το μεροκάματο στην καλύτερη περίπτωση να ήταν 400 ευρώ. Ήμασταν μια ορχήστρα που συντηρούνταν από την τρέλα των μελών της.
Και η τρέλα κάποια στιγμή τελείωσε;
Ναι. Τρέχανε οι άνθρωποι σε άλλες δουλειές για να επιβιώσουν. Δεν μπορούσαμε να βρεθούμε όλοι μαζί. Ενώ είχαμε υλικό για δεύτερο δίσκο, καθυστερούσαμε συνέχεια. Οπότε είπαμε να διαλύσουμε το μεγάλο σχήμα και να συνεχίσουμε πιο χαλαρά, 4-5 άτομα.
Με το ίδιο όνομα;
Όχι, δε θα το 'θελα από σεβασμό στην ιστορία των Επισκεπτών. Θα βρούμε άλλο όνομα.
Πώς είναι να είσαι 50 χρονών;
Τι να σου πω; Πλάκα έχει.
Οικογένεια θα κάνεις ποτέ;
Δεν το βλέπω.
Η διάθεση για σεξ έχει μειωθεί;
(γέλια) Όχι, ευτυχώς.
Η διάθεση να ερωτεύεσαι;
Ούτε. Κοίτα, κάνω τα ίδια πράγματα που έκανα και στα 25 μου. Δηλαδή κάνω μουσικές, ερωτεύομαι, γνωρίζω ανθρώπους, γυρνάω, αυτοανατρέπομαι. Αν κάτι αλλάζει μετά τα 50, είναι ότι κάνεις κάποιες σκέψεις πάνω στον χρόνο. Πολύ απλά, μια μέρα δε θα υπάρχεις. Κι αυτή η μέρα δεν είναι πια και πολύ μακριά.
Σε φοβίζει;
Με εξιτάρει. Μου δημιουργεί έναν ωραίο ίλιγγο.
Είναι τυχαίο που το κορίτσι σου είναι κάθε φορά αρκετά χρόνια νεότερο από σένα;
Καθόλου τυχαίο. Πάντα έκανα παρέα με κορίτσια και αγόρια από μικρότερες ηλικίες. Βαριέμαι τους ανθρώπους της ηλικίας μου, εκτός κι αν είναι σαν τον φίλο μου, τον Ντίνο, που είναι κι αυτός το ίδιο ξέμπαρκος και ανοικτός στο πώς περνάει το 24ωρό του. Νιώθω ότι ταυτίζομαι πιο πολύ με τη φρεσκάδα της σκέψης των νέων.
Και με τη φρεσκάδα του κορμιού τους όμως!
Αυτό εννοείται. Αλλά η σκέψη και το κορμί πάνε μαζί. Οι νέοι φαντάζουν πιο όμορφοι γιατί είναι πραγματικά πιο όμορφοι και μέσα τους.
Μοναξιά νιώθεις ποτέ;
Μοναξιά όχι, παρότι μου αρέσει να απομονώνομαι. Μπορεί να περάσω δύο-τρεις εβδομάδες χωρίς να δω άνθρωπο.
Γιατί;
Για να καθαρίσω μέσα μου.
Τότε είναι που γράφεις και στίχους;
Ναι. Μουσική γράφω και με παρέα, στίχους όχι. Εκεί θέλεις απόλυτη ησυχία για ν' ακούσεις τον εαυτό σου.
Τον εαυτό σου πριν 20-30 χρόνια τον θυμάσαι;
Α ναι, μου αρέσει να έχω επαφή με τις προηγούμενες ηλικίες μου. Θέλω να θυμάμαι όλα μου τα βήματα. Να ξέρω πώς έφτασα ως εδώ.
Τα τραγούδια από τις Τρύπες τα ξανακούς ποτέ;
Σπάνια. Έτυχε μια φορά σερφάροντας στο ίντερνετ να πέσω πάνω στην «Ταξιδιάρα Ψυχή». Άκουγα πόσο παιδική είναι η φωνή μου και χαμογελούσα. Μπορεί τεχνικά να ήταν ατελή αυτά τα βήματα, αλλά ήταν ειλικρινή.
Στον καθρέφτη κοιτάζεσαι ποτέ; Κυριολεκτικά μιλάω.
Ε, καμιά φορά ναι.
Κάνεις ακόμα γκριμάτσες;
(σκάει στα γέλια) …Ναι!
Μικρός ένιωθες ξεχωριστό παιδί;
Ένιωθα παράξενο παιδί. Ότι είμαι από αλλού. Να φανταστείς, ενώ μεγάλωνα σε μια πολύ φτωχή οικογένεια, είχα φτιάξει μέσα μου ένα παραμύθι ότι είμαι αριστοκράτης.
Πραγματικός αριστοκράτης;
(γελάει) Ναι! Για πολλά χρόνια πίστευα ότι δεν είναι αυτοί οι γονείς μου, ότι δεν είναι αυτό το περιβάλλον μου και ότι κάποιοι με φέρανε για να με δοκιμάσουν στη φτώχια. Ήμουν ψωνάρα! Και περίμενα οι πραγματικοί γονείς μου να έρθουν κάποια στιγμή να με πάρουν.
Τους ...φτωχούς γονείς σου τους αγαπούσες;
Πολύ. Και τους πονούσα. Παλεύανε να μας μεγαλώσουν, ήταν σκληρά τα πράγματα. Και όλο μου το σόι γενικά ήταν φτωχό και τρελό μαζί -«καιρός των τσιγγάνων» τελείως! Αδέρφια που μάλωναν, που έρχονταν στα χέρια για το τίποτα και μετά αγαπιόντουσαν και πίνανε μαζί.
Στον Θεό πιστεύεις;
Πιστεύω ότι η ζωή έχει νόημα. Ότι δεν είναι τυχαίο το σύμπαν, η γη, οι ζωές μας… Υπάρχει αιτία για όλα αυτά. Τώρα αν αυτό είναι Θεός ή είναι η φύση από μόνη της που παλεύει να εξελιχθεί…
Επηρεάζει πάντως αυτό τη δική σου ζωή;
Ε βέβαια.
Με ποιόν τρόπο;
Εγώ λογοδοτώ στη φύση. Στα δέντρα, στους φίλους, στον εαυτό μου…
Στα δέντρα όταν λες; Κυριολεκτικά εννοείς;
Καμιά φορά και κυριολεκτικά. Δηλαδή σε πολύ δύσκολες στιγμές στη ζωή μου μπορώ να καθίσω αγκαλιά μ' ένα δέντρο και να τα πω. Ακόμα και τα δέντρα σου δίνουν κουράγιο.
theschooligans.gr
Υ.Γ. δικό μου.
Δεν έχω ούτε ένα σχόλιο να κάνω στο Γιάννη.
Κρίμα που δε ζει κι ο Χατζιδάκις να τον συντροφέψει στο λόγο…
Πού είναι ο υπόλοιπος πνευματικός κόσμος μας;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)