Μετρητής

Τρίτη, Δεκεμβρίου 08, 2009

Επώνυμο σχόλιο. Επιτέλους.


Του Άρη Μεσολογγίτη

Θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια όσον αφορά το κείμενο της Αυτόπτη Μάρτυρος.

Κατ` αρχήν και για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις, η απώλεια ενός ανθρώπου είναι ότι χειρότερο, ειδικά όταν αυτός ο άνθρωπος είναι ένα παιδί. Βέβαια η επιμέλεια και ανατροφή ενός παιδιού είναι αποκλειστική ευθύνη των γονιών του και ποιες αρχές θα του δώσουν. (έχω και εγώ παιδιά και γνωρίζω κάποια πράγματα).

Η αυτόπτης μάρτυρας έγραψε ένα κείμενο στο οποίο μας αναφέρει τα πιστεύω της. Κάνει μια μικρή αναφορά στο συμβάν και από εκεί και πέρα θέλει να μας πείσει ότι κάποιοι κάτοικοι μιας περιοχής είναι τα μεγάλα θύματα του κράτους. Βέβαια πέφτει σε αντιφάσεις με τα ίδια της τα λόγια.

-Έλληνες μπάτσους να προκαλούν μια μάχη προσβάλλοντας ανθρώπους. Είναι πολύ συνηθισμένο ότι η αστυνομία βρίζει τους ανθρώπους, αλλά αυτό ήταν πάρα πολύ.- Λίγο πιο κάτω όμως αναφέρει - Προφανώς κάποιος είχε ρίξει ένα πλαστικό μπουκάλι στο αυτοκίνητο της αστυνομίας και ίσως τους φώναξε κάτι καθώς περνούσαν και οι αστυνομικοί απάντησαν με τη ρίψη της χειροβομβίδας από το περιπολικό. Αυτά δεν είναι τόσο ασυνήθιστα εδώ. Είναι φυσιολογικό κάποιος να φωνάξει, όλοι στην Ελλάδα φωνάζουν ο ένας στον άλλο. Δηλαδή όταν κάτι γίνετε από τους κάτοικους της γειτονιάς της και μόνο από αυτούς είναι σωστό. - Σε άλλο σημείο αναφέρει - Συνήθως ήταν επεισόδια μεταξύ των ανθρώπων και της αστυνομίας, μάχες ή αντιπαραθέσεις, ύβρεις, συνθήματα. , οι αστυνομικοί δηλαδή δεν είναι άνθρωποι κατά τη γνώμη της. Σε άλλο σημείο λέει - Φυσικά, στα δέκα χρόνια που έχω ζήσει σε αυτό το διαμέρισμα, έχω παρατηρήσει κάθε χρόνο τη σταδιακή αύξηση της παρουσίας της αστυνομίας, την εντατικοποίηση της καταστολής. Οι αστυνομικοί άρχισαν να εμφανίζονται σε κάθε γωνιά της γειτονιάς, σε ομάδες, και επίσης ήταν πάνοπλοι. Η αίσθηση του να παρατηρείς πάνοπλους αστυνομικούς σε πλήρη εξάρτηση να μεταφέρουν πιστόλια, όπλα, γκλομπς, ασπίδες, δακρυγόνα αέρια, και πολυβόλα- γινόταν όλο και πιο έντονη – και θέλει να μας πει ότι για τη γειτονιά της είναι υπερβολικό να εμφανίζονται αστυνομικοί, ίσως γιατί ζει στην τέλεια γειτονιά η ίσως γιατί δεν υπάρχουν κάποιοι άλλοι κάτοικοι που να θέλουν την παρουσία της αστυνομίας. Στο τέλος αναφέρει - Ανησυχώ για το πώς θα αισθάνομαι προς το δικηγόρο που τον υπερασπίζεται, γιατί υπερασπίζεται ένα πολύ κακό άτομο. – σε αντίθεση με την γειτονιά της που όλοι είναι στην κατηγορία αγγέλων και πάνω. Μα στο τέλος βγάζει τον πραγματικό της εαυτό και λέει - Και φοβάμαι πάρα πολύ ότι αν δεν καταδικαστεί αυτός ο μπάτσος, ίσως η αντίδρασή μου θα με ρίξει στην φυλακή.

Με τα λεγόμενά της καταλαβαίνω πως η θέση της είναι στη φυλακή αλλά ακόμη δεν έχει βρει το δρόμο της.

Ένα μόνο πράγμα ξέρω, τα άρρωστα άτομα σαν την αυτόπτη μάρτυρα, είναι αυτά που φέρουν την ευθύνη για τον θάνατο του 15χρονου και μόνο αυτά. Όσο και να θέλουν να κρυφτούν πίσω από το δάκτυλό τους είναι οι μόνοι που ευθύνονται και οι μόνοι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί. Με λίγα λόγια είναι οι εμπνευστές και οι τροφοδότες της άρρωστης αυτής κατάστασης. Δε θέλω να καταχραστώ την φιλοξενία της σελίδας και θα σταματήσω εδώ. Είναι πολλά αυτά που θέλω και πρέπει να πω, αλλά κάποια άλλη φορά.


1 σχόλιο:

Μάκης Μίχος είπε...

Ήρθανε τα πάνω κάτω, μιας και είμαι οπαδός της ελευθερίας της γνώμης.
Γίνομαι σχολιαστής σήμερα σ' όλα τα άρθρα που καταχώρησα γύρω απ' την υπόθεση δολοφονίας του Αλέξη.
Την ονομάζω «δολοφονία» και δε μασώ τα λόγια μου.
Δε μ' ενδιαφέρει ποια είναι εκείνη η μάρτυρας του Αλέξη, εγώ στέκομαι απλά στα γεγονότα.
Ό,τι κι αν ήταν αυτός ο έφηβος δεν έπαυε να είναι ένας δεκαεξάχρονος έφηβος, με χωρίς έλεγχο αντίδραση. Ακόμη κι αν δε γαλουχήθηκε σωστά από τους γονείς του, το δικαίωμα του για ζωή είναι το ίδιο με όλα αυτά τα καθίκια που κυβερνάνε τον τόπο μας.
Αν λοιπόν ο αστυνομικός αντιδρά με την ασφάλεια της οπλοφορίας, τότε ας ορμήσει σ' όλους αυτούς που κατακεουργούν τον τόπο.
Ξέρει ο αστυνομικός καλύτερα από μένα τους επικίνδυνους. Ας στρέψει το όπλο του εναντίον τους, μιας και το υπουργείο ονομάστηκε - με όλη την εξουσιαστική υποκρισία - ως υπουργείο προστασίας του πολίτη.

Αγαπητέ Άρη, θα επανέλθω με δικό μου άρθρο.
Εκτιμώ και την ευθύτητά σου και την τόλμη της Επωνυμίας.
Το δεύτερο κυρίως λέει πολλά...