Υπενθυμίζοντας γραφτά μου, πριν έξι χρόνια...

«Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα ,

τα είπε χτες το βράδυ μια ψυχή

κι ένας φαλάκρας απ’ έξω κι από μέσα

χαμογελούσε , ναι , γιατί να σκοτιστεί ;»

τραγουδούσε προφητικά ο Σαββόπουλος πριν είκοσι χρόνια …

Ο Γεώργιος ο Β΄ και η «νέα ηθική»

Ένα μικρό μελέτημα γι’ αυτούς που θέλουν

να σπουδάσουν τους αρχαίους σοφιστές .

Τις μέρες που οι σοφιστές δίδασκαν πως αντικειμενική αλήθεια δεν υπάρχει , στα χρόνια του Περικλή περίπου , ο Σωκράτης προσπαθούσε ν’ αποδείξει το αντίθετο και να δώσει την ελπίδα στον κόσμο .

Οι σοφιστές πέθαναν ζάπλουτοι απ’ την παρά-παιδεία τους κι ο Σωκράτης στην ψάθα , μ’ ένα κύπελλο άδειο από το κώνειο στο χέρι .

Το Σωκράτη τον τιμούμε σήμερα διδάσκοντάς τον στους κατατρεγμένους μαθητές των δημοσίων σχολείων , την ώρα που οι κυρίαρχοι διδάσκουν στα παιδιά τους την αλήθεια των σοφιστών . Το ίδιο έπαθε κι άλλος ένας μεγάλος άνθρωπος , ο Χριστός . Αυτός δίδασκε το «ο έχων δύο χιτώνας να δίδει τον ένα» κι αυτοί που διακονεύουν τα λόγια του τα πλασάρουν στο εκκλησίασμα και προσπαθούν να έχουν στην γκαρνταρόμπα τους όσο το δυνατό περισσότερα χρυσεποίκιλτα άμφια .

Ο Γεώργιος ο Β΄ εμφανίστηκε αιφνίδια στην πολιτική σκηνή . Όλοι οι λαϊκιστές πολιτικοί , που αναρριχώνταν στην εξουσία , έψαχναν να βρουν το σύνθημα που θα τους βοηθούσε στην αναρρίχηση . Ο Γεώργιος ο Β΄ νόμισε πως εκείνο το «Νέο Ξεκίνημα» που εκστόμισε την πρώτη μέρα θα ήταν αρκετό . Οι σοφιστές που του συμπαραστέκονταν κατάλαβαν πως δεν είναι αρκετό , το μπέρδευε με το σύνθημα για «Αλλαγή» του πατρός του ο λαός .

Θα μπορούσε ο Γεώργιος ο Β΄ να μιλήσει για «Νέα πολιτική» , όμως μόνο οι μεγάλοι πολιτικοί είχαν την τόλμη να μιλήσουν γι’ αυτήν . Ο Λένιν ήταν αυτός που τόλμησε να μιλήσει για «νέα πολιτική» αλλά τον πρόλαβε ο χάρος κι ο Στάλιν .

Για να μιλήσεις για «νέα πολιτική» πρέπει να είσαι πολιτικός . Ο Γεώργιος Β΄ ήξερε πως τα μόνα δικά του χαρίσματα ήταν το όνομα που κουβαλούσε απ’ τον πατέρα του και η προίκα της Αμερικάνας μάνας του . Κάθε μέρα η μάνα του μπαινόβγαινε στην αμερικάνικη πρεσβεία κι έκλεβε τα μυστικά της επιτυχίας του πλανητάρχη Μπους .

Οι σοφιστές που τον δασκάλευαν του έριξαν την ιδέα :

- Θα μιλήσεις για «νέα ηθική» , του είπαν .

Ο Γεώργιος Β΄ δεν κάθισε να σκεφτεί τι σημαίνει αυτό το σύνθημα . Τις ώρες που έκανε τζόκινγκ το τραγουδούσε ρυθμικά για να μην μπερδεύει τα μπούτια του και το ’μαθε φαρσί . Βγήκε σε λίγες μέρες μπρος στις κάμερες κι ευτυχώς το σύνθημα δεν το είπε τρέχοντας . Οι σοφιστές του είχαν διδάξει πως πρέπει την ώρα που μιλάει να δείχνει πως σκέφτεται .

Ήταν εύκολη υπόθεση για το Γεώργιο Β΄ . Από μικρός προσπαθούσε να σκεφτεί πώς είναι αυτοί που Σκέφτονται . Ακόμα και τώρα αυτό σκεφτόταν , αλλά ο λαός είχε μάθει πλέον να κυβερνιέται από ηλίθιους . Τον έβλεπε το Γεώργιο ανοφρυωμένο , τον άκουγε να λέει και τις αρλούμπες του , όμως δεν τον έστελνε στη μάνα του . Είχε περάσει εκείνη η εποχή που ο λαός φώναζε το

«Δεν σε θέλει ο λαός , πάρ’ τη μάνα σου και μπρος» .

Εγώ απόμεινα άναυδος σαν άκουσα το νέο σύνθημα . Στην αρχή σκέφτηκα πως ο Γεώργιος , θαυμάζοντας την ηθική του πατρός του , θα θεσμοθετούσε με νόμο τις παρτούζες …

Ύστερα σκέφτηκα πως θα εννοούσε το κασκόλ που φόρεσε προεκλογικά , όπως ο πατήρ του είχε φορέσει το ζιβάγκο .

Μόνο στην ηθική της πολιτικής δεν πήγε το μυαλό μου , γιατί αυτή είχα να τη δω πολλά χρόνια . Από τότε που νόμιζα πως τη χώρα την κυβερνούσαν τύραννοι και κακούργοι . Αχνά τη θυμόμουνα κι απ’ τα χρόνια της επάρατης δεξιάς , που ακόμα κάποια ψήγματά της τα κράταγε .

Τα επόμενα χρόνια την έχασα γιατί δεν την έβλεπα ούτε στους πολιτικούς ούτε στο λαό .

Το ψάρι απ’ το κεφάλι βρωμάει , έλεγε ο λαός , για να κρύψει και τη δική του μπόχα …

Το κεφάλι του ψαριού πάντα βρωμούσε , κάποτε όμως δεν μπορούσε να μολύνει τον κορμό του . Ο κορμός είχε ακόμη αντισώματα κατά της σήψης . Τώρα πια ο κορμός , απ’ την πολυετή χρήση αντιβιοτικών , είχε χάσει τις αντιστάσεις του .

Παρόλα αυτά μπήκα στον πειρασμό να μελετήσω τη δήλωση του Γεωργίου Β΄. Σκέφτηκα πως για να εξαγγέλλει μια νέα ηθική , αυτό σημαίνει πως διαφωνούσε με την ηθική που επικρατούσε στα χρόνια του Μάο Τσε Τουνγκ . Ο Μάο όμως μιλούσε διαρκώς για «πιότητα» της πολιτικής ζωής και οι συνδαιτυμόνες του στην διακυβέρνηση της χώρας χειροκροτούσαν αυτήν την ποιότητα , γιατί ήξεραν πως χάρη σ’ αυτήν έκαναν τις μπάζες τους . Χειροκροτούσε κι ο Γεώργιος …

Οι ίδιοι συνδαιτυμόνες χειροκροτούσαν τώρα τη νέα ηθική . Ήξεραν πως η ηθική είχε πλέον ολοκληρωτικά διαβρωθεί κι ότι ήταν ανέφικτη η αναστροφή προς την εξυγίανσή της .

Τρεις μέρες αργότερα ένας ντόπιος φρουτέμπορος βγήκε στα ραδιόφωνα και με το περισσό θράσος , που τον διέκρινε πάντα , μίλησε για τα δείγματα της νέας ηθικής που κουβαλούσε στη φαρέτρα του ο Γεώργιος Β΄. «Ο Γεώργιος εκπέμπει μια καλοσύνη και ποιότητα» , είπε με στόμφο .

Να την , σκέφτηκα , η νέα ηθική . Η πιότητα έγινε ποιότητα και ο εκσυγχρονισμός έγινε καλοσύνη …

Σκέφτηκα πως από δω και πέρα θα σταματήσει διαπλοκή , κλέψιμο του δημόσιου χρήματος , βόλεμα των ημετέρων , ξεπούλημα της εθνικής περηφάνιας , ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας στο κεφάλαιο , εκπόρνευση της παιδείας , ξυλοδαρμός των γερατειών , κατασπίλωση των αντιπάλων , αλαζονεία και έπαρση .

Αστραπιαία έκανα αυτές τις σκέψεις , αλλά αμέσως θυμήθηκα τη «Διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη» και … προσγειώθηκα . Δεν προσγειώθηκα , τρομοκρατήθηκα . Είχα αρχίσει να φοβάμαι πλέον τις «αλλαγές» και τις «πραγματικές αλλαγές» κι όλες τις «νέες ηθικές» που έρχονταν ν’ αντικαταστήσουν τις αλλαγές .

Πονούσα πιο πολύ σαν έβλεπα το λαό να τρέχει ως όχλος και να χειροκροτεί τη νέα αθλιότητα της πολιτικής ζωής της χώρας .

Αυτή η ηθική του «σοσιαλιστικού» όχλου με τρόμαζε . Πώς να οδηγήσεις αυτόν τον όχλο στη Μια ηθική που προσπαθούσε να εντοπίσει ο Σωκράτης αλλά κι ο Ιησούς πριν δυο χιλιάδες χρόνια ;

Ο Γεώργιος ο Β΄ την ηθική των σοφιστών σερβίριζε πάλι . Τους σοφιστές τους είχαν βαφτίσει επικοινωνιολόγους τω καιρώ εκείνω κι αυτοί έβρισκαν πάντα τη μέθοδο αποπλάνησης των μαζών με κούφια συνθήματα .

Ο Ιησούς κι ο Σωκράτης θα γινόταν βορά επικοινωνιολόγων για άλλη μια φορά . Τους κατασπάραζαν Σοφιστές και Φαρισαίοι .

Τη νέα ηθική την έβλεπα στις συγκεντρώσεις του Γεωργίου του Β΄ .

Άκουγα πάλι εκείνο το «ούου» που ακουγόταν στα χρόνια του Σιδερένιου , κάθε φορά που αυτός αναφερόταν στο όνομα του Καραμανλή του Α΄.

Θυμήθηκα και το Γεώργιο Ράλλη , που έλεγε εκείνο το περίφημο

«δεν θέλω ούου» .

Σπούδαζα την εναλλαγή της ηθικής …

Υ.Γ.

Ίσως κάποιοι νομίσουν πως ανακάλυψαν μόνο αυτοί το άθλιο μήνυμα των σοφιστών .

Εμείς το ανακαλύψαμε πριν από δαύτους μα δεν θελήσαμε να ενταχθούμε στη συμμορία αυτή , γιατί δεν θέλαμε να γίνουμε συν-μωρίτες .

Θελήσαμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο , παρόλο που είχαμε καταλάβει πως «αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται ν’ αλλάξει ποτέ» .

Εκείνοι που «πουλούσαν ηθική» κέρδιζαν πάντα .

Μάκης Μίχος ,

που ποτέ του δεν πίστεψε

πως η ηθική μπορεί να υπάρξει στο Κόμμα …