Νέοι, οράματα και βία

Ρώτησαν το μεγαλόσχημο πολιτικό καθίκι:

- Τι γνώμη έχετε για τους νέους σήμερα;

- Πάσχουν από έλλειψη οραμάτων

κι αυτό τους οδηγεί στη βία, απάντησε.

Μην ψάχνετε να βρείτε ποιο ήταν το σκουλήκι αυτό.

Όλα τα πολιτικά καθίκια την ίδια καραμέλα πιπιλίζουν.

Ξέρουν πως μόνο οι γόνοι τους έχουν οράματα,

γιατί οι γόνοι τους έχουν γαλουχηθεί από τους ίδιους.

Οι νέοι πράγματι δεν έχουν οράματα, αλλά κανένα

απ’ τα πολιτικά σκουλήκια δεν έχει το θάρρος να πει

ποιος φταίει για την έλλειψη των οραμάτων.

Δεν τολμάει να μιλήσει για την πολιτική μπόχα

που σέρνεται αναπεπταμένη στις μέρες μας,

να μιλήσει για την κρίση αξιών που κατάφερε

η δική μας ηρωική γενιά του Πολυτεχνείου,

να απολογηθεί για την απόγνωση των νέων

μπρος στο φάσμα της ανεργίας που υψώνεται

ως σινικό τείχος στα οράματά τους.

Κανείς δε μιλάει για τη σήψη που έχει εισχωρήσει

μέσα σ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα,

τα οποία προσπαθούν να αντιγράψουν τα έργα

των αρχικλεφτών της πολιτικής και της διοίκησης.

Η βία των νέων θα συνεχιστεί.

Σε λίγο θ’ αρχίσει και η βία των μεγάλων.

Επανάσταση δεν προβλέπεται για το απώτατο μέλλον!

Ούτε και χούντα προβλέπεται,

απ’ τη στιγμή που η δημοκρατορία πετυχαίνει

να ισοπεδώνει συνειδήσεις πολιτών

και να τους σέρνει σε κάλπικες εκλογές.

Υ.Γ.

Έφυγα απ’ το σχολείο πριν πέντε χρόνια.

Δεν ξέρω τι θα έλεγα στους μαθητές μέσα στην τάξη

αν ακόμη ήμουν δάσκαλός τους.

Σίγουρα ο Κροπότκιν

θα παραχωρούσε τη θέση του

στον Μπακούνιν.

Από αγανάκτηση!