Ξεριζωμένοι και Συριζωμένοι

Σχόλιο του Μάκη Μίχου

Ήταν ριζωμένοι στο Κόμμα για χρόνια.

Κανείς δεν τους ξεκούναγε από κει.

Αίφνης αποφάσισαν να κόψουν μόνοι τις ρίζες τους.

Ξεριζώθηκαν μόνοι τους κι άρχισαν να βόσκουν σε λιβάδι ξένο.

Εσωτερικό ήταν το λιβάδι αυτό και κανείς δεν το πρόσεχε.

Το καταπάτησαν το λιβάδι, χωρίς να αντισταθούν τίποτε οι ιδιοκτήτες του.

Ξέχασαν όλα όσα έλεγαν τα προηγούμενα χρόνια και κοίταζαν να γίνουν αφεντικά.

Συριζώθηκαν στο νέο χωράφι και με τη βοήθεια της Παναγιάς της Τήνου αποφάσισαν να ξαπλώσουν τους κλώνους τους παντού.

Βγάλανε και νέο αρχηγό, που ήταν δοκιμασμένος στους μαθητικούς αγώνες.

Ο νέος αρχηγός μπορούσε να πείσει τα άλλα δέντρα να τον ακολουθήσουν στο δρόμο για την καταπάτηση όλων των λιβαδιών.

Έμπαινε μπροστά ο αρχηγός και πίσω του έσπευδαν όλα τα φυτά.

Ήταν εύκολο να καταπατηθούν τα λιβάδια, γιατί δεν υπήρχαν ανταγωνιστές.

Αγκάλιασε ο αρχηγός κάποια κουκουλοφόρα πεύκα κι αυτά όρμησαν πάνω στα λιβάδια ακάθεκτα.

Ρήμαξαν τα πάντα στο διάβα τους, πυρπόλησαν κι έσπασαν καθετί.

Σε λίγο καιρό τα λιβάδια θα ήταν στα χέρια των Συριζωμένων.

Μαζί με τα πράσινα άχυρα θα κυβερνούσαν στα λιβάδια από δω και πέρα…