Μίσσιος έφη

Ο Χρόνης Μίσσιος μιλά για το κίνημα των «αγανακτισμένων» που έχουν κατακλύσει τις κεντρικές πλατείες της χώρας, στην Κρυσταλία Πατούλη.

Τι έχετε να πείτε για το κίνημα που ξέσπασε , της άμεσης δημοκρατίας των αγανακτισμένων ανά την Ελλάδα;

Είναι κάτι πρωτόγνωρο, το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός της μεταπολίτευσης! Βγήκαν οι άνθρωποι στους δρόμους! Και πρέπει, όλοι εμείς που οδηγήσαμε την κατάσταση εδώ που την οδηγήσαμε, να μείνουμε έξω απ’ αυτή την ιστορία! Έξω οι καθοδηγητές! Έξω οι ηγήτορες! Έξω τα γκρουπούσκολα (οι αιρετικές δηλαδή ομαδούλες)! Γιατί εκεί στο Σύνταγμα ψάχνουν τα όνειρά τους!

Τα πράγματα είναι τραγικά και πολλές φορές δεν μπορούμε να καταλάβουμε την τραγικότητά τους!

Κλέβουν τη ζωή των ανθρώπων! Με τα τα δάνεια και το χρέος, σήμερα, τους κλέβουν τη ζωή τους! Πώς θα ζήσει ένας άνθρωπος μες στη μιζέρια; Πότε θα ζήσει; Τι θα ζήσει; Αυτό είναι τρομακτικό! Κι αυτή τη ζωή που θα μπορούσαν να έχουν οι άνθρωποι αυτοί, με τις όποιες δυνατότητες να δημιουργήσουν τους την κλέψανε!

Ε, πρέπει κάτι καινούργιο να γεννηθεί! Και πιστεύω ότι αυτό για να γεννηθεί δεν γίνεται διαφορετικά, παρά με την κατάρρευση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος!

Και αυτό συμβαίνει ίσως αυτή τη στιγμή. Οι άνθρωποι βγήκαν από τις μάντρες των κομμάτων, τις ταμπέλες των ιδεοληπτικών εξουσιών, των κομματικών τοποθετήσεων, και βγήκαν να συναντηθούν στον δρόμο, να ανταλλάξουν τις σκέψεις τους, να επικοινωνήσουν τα όνειρά τους! Κι όσες μορφές πάλης βγουν από αυτή την ιστορία… καλό θα’ ναι.

Αν γίνει αποκλεισμός της Βουλής και κάνουν έκκληση να συμμετέχει όλη η Ελλάδα, θα κατέβετε στο Σύνταγμα;

Εγώ δε μπορώ να περπατήσω, θα κατέβω στο Σύνταγμα; Τι δουλειά έχω στο Σύνταγμα; Να παριστάνω ποιον; Όλη η δική μου η γενιά, όλοι οι ηγήτορες, να πάνε στο διάολο! Δεν έχουν καμιά δουλειά εκεί πέρα! Να αφήσουν τον κόσμο ήσυχο! Ότι γίνει! Ότι δημιουργήσει! Το αυθόρμητο είναι η γέννα! Το αυθόρμητο είναι η δημιουργία!

Η βοήθεια των «εταίρων» μας...

Σε συνέντευξη της στην εφημερίδα Wiener Zeitung η αυστριακή υπουργός Οικονομικών Μαρία Φέκτερ εξηγεί τι είδους βοήθεια παρέχει η Αυστρία στην Ελλάδα.

Αναφερόμενη λοιπόν στο πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν οι φόβοι των Αυστριακών ως προς τη συμμετοχή της χώρας τους στην παροχή οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα η κ. Φέκτερ απάντησε ως εξής: «Δανείζουμε χρήματα, δε τα χαρίζουμε. Δεν έχουμε χάσει ούτε ένα λεπτό και μέχρι στιγμής έχουμε κερδίσει 19.000.000 ευρώ σε τόκους!» προκαλώντας τουλάχιστον έκπληξη με αυτές τις δηλώσεις.

Η συνέντευξη αυτή δόθηκε την προηγούμενη Τετάρτη. Οι δηλώσεις της υπουργού δημοσιεύθηκαν ως κάτι το αυτονόητο. Όμως αλήθεια έτσι είναι; Για κάποιον που δεν γνωρίζει οικονομία και δεν μπορεί να ερμηνεύσει αυτό που συμβαίνει μπορούν αυτές οι δηλώσεις να μην προκαλέσουν αναστάτωση, απόγνωση, εκνευρισμό; Έστω απορία.

Και επειδή τα πράγματα έχουμε πάψει να τα λέμε με το όνομά τους από τη στιγμή που εφηύραν στο Μαξίμου το λεξιλόγιο των διττών ερμηνειών όπως αξιοποίηση αντί ξεπούλημα, πακέτο στήριξης αντί για δάνειο κλπ κλπ είναι λογικό να δημιουργείται ένα χάος στις σκέψεις και μία κρίση θολή στην αξιολόγηση των αποφάσεων εκείνων που κλήθηκαν τις λάβουν και τώρα επί 14 ημέρες αποδοκιμάζονται με σημείο αναφοράς την πλατεία Συντάγματος.

Τι δείχνουν αυτές οι δηλώσεις ειδικά όταν ακούγονται από τα χείλη ενός υπουργού οικονομικών της Ευρωζώνης;

Δείχνουν ότι, Μάγκες, δεν στηρίζουμε, κερδίζουμε! Και συγκεκριμένα σύμφωνα με το παράδειγμα της Αυστρίας οι δανειστές κερδίζουν μέχρι στιγμής 19 εκατομμύρια ευρώ τα όποια θα αυξηθούν και θα συνεχίσουν να αυξάνουν όσο αναζητούνται μαγικές συνταγές, νέα μέτρα και ανακυκλώνονται σενάρια και πολιτικές πανικού περί συναίνεσης και εκταμίευσης της πέμπτης δόσης. Α.Π.

Πηγή: newpost.gr

Τεράστιο σκάνδαλο η πώληση του ΟΤΕ. Ποιός το είπε; Θα σοκαριστείτε…

Γιατί λαμόγιο δεν γεννιέσαι. Σε κάνουν οι κόπανοι οι ψηφοφόροι!

Επίσκεψη στο Μέγαρο του ΟΤΕ

ΠΑΣΟΚ — Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, επισκέφθηκε σήμερα το Μέγαρο του ΟΤΕ, όπου συναντήθηκε και συνομίλησε με το Προεδρείο της ΟΜΕ-ΟΤΕ και τους εργαζόμενους.

Κατά την συνάντησή του με τους εργαζόμενους, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είπε τα εξής:

“Φίλες και φίλοι, βρίσκομαι εδώ, και βρισκόμαστε όλοι εδώ, για να διατρανώσω τη δική μου προσωπική βούληση, αλλά και τη βούληση ολόκληρου του Κινήματος, να παλέψουμε μαζί σας, να κάνουμε κάθε τι που μπορούμε, για να σταματήσουμε την εξέλιξη μιας σύγχρονης τραγωδίας. Διότι περί τραγωδίας μιλάμε, όταν συζητάμε για τον τρόπο με τον οποίο σήμερα, αυτή η κυβέρνηση χειρίζεται τον δημόσιο πλούτο και ειδικότερα τον ΟΤΕ.

Μόνο σε μια τριτοκοσμική χώρα, θα μπορούσαμε να δούμε, πρώτα απ’ όλα, να πουλιέται δημόσιος πλούτος και, αντί να κερδίζει το κράτος, να κερδίζει κάποιος ιδιώτης. Αυτό, βεβαίως, είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο.

Είναι τρεις οι βασικοί λόγοι, για τους οποίους εμείς λέμε «όχι» στην πώληση του ΟΤΕ. Ο πρώτος λόγος είναι, διότι ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών της χώρας μας είναι ένα βασικό εργαλείο εθνικού σχεδιασμού. Βασικό εργαλείο εθνικού σχεδιασμού, που δεν πρέπει να είναι στα χέρια κάποιων ιδιωτών, αλλά που πρέπει να είναι στα χέρια κάθε δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, για να μπορεί να σχεδιάζει για την ανάπτυξη της χώρας, σ’ έναν τομέα που είναι βασικός για το μέλλον της οικονομίας μας, όπως είναι οι τηλεπικοινωνίες, όπως είναι η σύγχρονη τεχνολογία.

Η πώληση του ΟΤΕ σε ξένα συμφέροντα, σημαίνει πολύ απλά ότι χάνει η Ελλάδα ένα κυριαρχικό δικαίωμα, να μπορεί να σχεδιάζει για την δική της οικονομία, για τον Ελληνικό λαό, σε αυτό τον κρίσιμο τομέα.

Ένας δεύτερος λόγος, για τον οποίο εμείς αντιτασσόμαστε σε αυτή την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, είναι ότι ο ΟΤΕ είναι ένας Οργανισμός που έχει, όχι μόνο παρουσία στην Ελλάδα, αλλά με κόπο, με τις προσπάθειες τις δικές σας, με τη βοήθεια τη δική σας και, βεβαίως, με την ουσιαστική επένδυση και από τον Ελληνικό λαό και την Πολιτεία, έχει αναπτύξει δίκτυα σε πολλές περιοχές της ευρύτερης βαλκανικής χερσονήσου και όχι μόνον.

Αυτή η υποδομή, αυτά τα δίκτυα και αυτές οι προοπτικές είναι προοπτικές, τις οποίες εμείς δεν πρέπει να εκχωρήσουμε, δεν θα εκχωρήσει η Ελλάδα, σε κάποιους τρίτους, ξένους, όταν μπορεί να είναι ένα όπλο στρατηγικό για την οικονομία, τη διπλωματία, το κύρος και την παρουσία του Ελληνισμού σε πάρα πολλές χώρες.

Ένας τρίτος λόγος, για τον οποίο εμείς αντιτασσόμαστε στην πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, είναι ότι αυτός ο Οργανισμός έχει αναπτύξει μια πολύ ουσιαστική τεχνογνωσία. Μίλησα λίγο μαζί σας, τώρα, όπως χαιρετηθήκαμε και, βλέπω στα πρόσωπά σας, όχι μόνο την αγωνία, αλλά και την εμπειρία, τη γνώση, τη δουλειά, τις ώρες, τη ζωή, τον κόπο που έχετε επενδύσει σ’ αυτό τον Οργανισμό. Και ένας Οργανισμός, δεν είναι ένα κέλυφος κάποιων κτιρίων. Είναι άνθρωποι, είναι εργαζόμενοι. Είναι ένα άυλο κεφάλαιο εμπειρίας, τεχνογνωσίας, γνώσης, που δεν πρέπει να χάσει η Ελλάδα.

Διότι, αν γίνει αυτή η εταιρεία, θυγατρική κάποιας ξένης εταιρείας, κανένας δεν ξέρει, εάν τελικά απλώς μπει στα στρατηγικά σχέδια μιας άλλης εταιρείας που, λιγότερο ή και καθόλου, δεν θα ενδιαφερθεί για το ότι η Ελλάδα έχει ένα ανθρώπινο κεφάλαιο για την ανάπτυξη, όχι μόνο του ΟΤΕ, αλλά για τη μεταλαμπάδευση της δικής σας εμπειρίας και σε άλλες ελληνικές εταιρείες, οι οποίες μαθαίνουν, αναπτύσσονται, με την συνεργασία τους με αυτό τον μεγάλο και σημαντικό Οργανισμό.

Ακριβώς αυτό το κεφάλαιο, εμείς, το θέλουμε, το χρειαζόμαστε εδώ, στην Ελλάδα, για την ανάπτυξη. Χρειαζόμαστε να αισθανθεί και ο εργαζόμενος σιγουριά, ασφάλεια για το μέλλον, την προοπτική τη δική του, διότι μόνον έτσι μπορεί αυτός ο Οργανισμός να πάει μπροστά. Όταν εσείς αισθανόσαστε την σιγουριά, τη βοήθεια, την προοπτική από πλευράς της ίδιας της Πολιτείας, τότε και ο ΟΤΕ μπορεί να θαυματουργήσει όπως έχει θαυματουργήσει, στο παρελθόν, όπως έχετε δείξει κι εσείς, μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις, μέσα από τις κοινωνικές συμβάσεις, μέσα από τη συνεργασία με μια σωστή Διοίκηση, με μια σωστή λειτουργία της Πολιτείας, ότι αυτός ο Οργανισμός μπορεί να θαυματουργήσει, να είναι κερδοφόρος και να είναι προς όφελος, όχι μόνο των εργαζομένων, αλλά και ολόκληρου του Ελληνικού λαού.

Γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ, και πάλι ήμουν εδώ πριν από λίγους μήνες, και θέλω να τονίσω ότι η παρουσία μας εδώ, είναι παρουσία συμπαράστασης, είναι παρουσία κοινού αγώνα, είμαστε κοντά σας, μαζί σας, μαζί κάνουμε αυτό τον αγώνα και, μαζί, αυτό τον αγώνα, θα τον κερδίσουμε.

Καλό μας αγώνα και σας ευχαριστώ που με ακούσατε.”

Μέγαρο ΟΤΕ, 15 Απριλίου 2008

Συγκινητική επιστολή δυσλεκτικού νέου

Λοιπον οι εξετασεις μου πανε παρα πολι καλα αλλα αυτο δεν εχει σχεσει . Το θεμα ειναι να εχουμε ενα καλιτερο αθριο!!!!!.
Αν επαναστατεισει ο λαοσ τουσ εχουμε οσοι και αν ειναι .Ειπαν θα θερουν τι δημοκρατια και ΚΛΕΥΤΟΧΡΙΜΑΤΟΔΙΚΙΑ.
Διμοκρατια σημενει ο λαοσ,ο πολητησ αποθασηζει.
Η αστινομια πρεπει να τουσ κλεισει ολοθσ μεσα εισοβια.Η βουλη ΠΡΕΠΕΙ να δωφει στην ΝΕΟΛΕΑ.!!!!
Η κηβαιρνηση θα επρεπε να λεγετε νεολεοκηβερνιση + δημοκρατια
Με τετιοα τεχνολογια μπορουμε να κανουμε τα παντα .Δεν αντεχετε αλλαο αυτι ι κατα στασει.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΝΕΠΟΙΣΤΙΜΙΟΥΠΟΛΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΙΓΚΕΝΡΟΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΣΟΥΝ ΜΙΑ ΜΗΧΑΝΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Δεν ξερο μπορει να γελασετε μα την ειδεα αυτοι αλλα ειναι η μονη σοτιρια μασ
Ολοκληρι νασα τη την εχουμε;
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΝΑ ΔΙΕΙΚΙΣΟΥΝ ΤΗ ΧΟΡΑ (ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ................. ΤΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΞΕΙΟΥΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΕΝ ΜΙΗΜΙΘΙΚΑΝ)
Οι δικιμασ ολα τα λερουν ( το καλο τησ χορασ λενε)
οι αρχαιοι (εν ειδα οτι ουδεν ειδα)
ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΜΕΝΕΙ ΣΑΝ ΧΟΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΘΜΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑΝ ΛΕΘΚΟ ΠΗΡΓΟ ΚΑΤΙ ΧΟΡΙΑ ΚΑΤΙ ΝΙΣΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΥΓΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ
ΕΣΕΙ ΤΑ ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΛΗΤΕΡΑ
ΕΧΟ ΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΠΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΦΑΣΕΙΣ
ΚΑΛΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΣΚΕΥΤΙΤΕΤΑ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΠΟΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ


ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ

Τι σημαίνει η λέξη πλατεία (> πιάτσα > πιάτο);

Τούτες τις ημέρες ζούμε, ή ζουν ορισμένοι, “μέρες πλατείας”. Για ακόμα μια φορά στις πλατείες αγωνίζονται όλοι όσοι πιστεύουν ότι πρέπει να αλλάξει κάτι. Η πρόθεσή τους είναι ιδανική, το αποτέλεσμα τους θα το κρίνει η ιστορία. Τι σημαίνει, όμως, η λέξη πλατεία; Πρόκειται για ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του αρχαίου επιθέτου πλατύς/εια/ύ. Η αρχική έκφραση ήταν “πλατεία οδός” και προσδιόριζε το μεγάλο (πλατύ/ φαρδύ) δρόμο του χωριού ή της πόλης, που συνήθως, βρισκόταν στο κέντρο της πόλης και εκτελούνταν οι εμπορικές δραστηριότητες. Σιγά σιγά από το “πλατεία οδός” χάθηκε η λέξη “οδός” και έμεινε μόνο η “πλατεία”. Το ίδιο συνέβη με τις φράσεις: ιατρική επιστήμη > ιατρική, γραμματική τέχνη > γραμματική

Ομόρριζα της λ. πλατεία είναι: η πλάτος, πλάτη, πλάτανος, Πλαταιές (πλατιά επιφάνεια), Πλάτων (αρχ. σημ. “αυτός που έχει φαρδιές πλάτες”) κ.ά.

Αξιοπερίεργο είναι και το “ταξίδι” της λ. πλατεία στην Εσπερία: στα Λατινικά μεταφέρθηκε ως δευτερόκλιτο επίθετο plattus/a/um > ιταλικά: piazza, γαλλικά: plat, ισπανικά: plaza (στην Plaza de Cataluña διαδηλώνουν, τούτες τις ημέρες, οι Ισπανοί “αγανακτισμένοι”). Δεν πρέπει να λησμονήσουμε και το ιταλοποιημένο, αλλά ελληνικής καταγωγής, πιάτο ή το υποκοριστικό του πιατέλα. Το πιάτο είναι η ιταλική εκδοχή του plattus, και εδώ παρουσιάζεται με τη στενή έννοια του “πινακίου” (: επίπεδου πιάτου)

Οι αγανακτισμένοι πολίτες άλλων εποχών (και η κατάληξη τους)

Προστέθηκε από 24grammata

α. Η άσκοπη οργή των Λουδιτών
β. Ο άσκοπος ενθουσιασμός των Σκιαδιστών
γ. Η καπηλεία του Βαλέσα (οδήγησε τους οργισμένους Πολωνούς από τον Γιαρουζέλσκι στον Πάπα)

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Χαίρομαι να βλέπω κόσμο στις πλατείες, να σηκώνεται από τον καναπέ του και να δηλώνει ξεκάθαρα την οργή του. Χαίρομαι, ακόμα πιο πολύ, όταν κατεβαίνουν στις πλατείες “πρωτόβγαλτοι” νέοι και οι αγανακτισμένοι “φιλήσυχοι νοικοκυραίοι”. Ποιον ενδιαφέρει, άλλωστε, μια συγκέντρωση που συμμετέχουν οι γνωστοί “συνδρομητές” των διαδηλώσεων; Η περίπτωση των “αγανακτισμένων του 2011” με απασχόλησε έντονα και συνεχίζει να με απασχολεί. “Έξω οι κλέφτες”, “να φύγουν”, “κάτω το παλαιοκομματικό σύστημα”, “κάτω το αστικό κράτος”, “δεν πληρώνω” κ.ά. είναι μερικά από τα συνθήματα τους. Δηλώνουν αγανάκτηση, οργή, απογοήτευση αλλά, δυστυχώς, δε δηλώνουν πολιτική. Είτε τους αρέσει είτε όχι η λύση θα δοθεί μέσα από το κτήριο που, τώρα, φασκελώνουν. Αλίμονο μας, αν δοθεί από κάπου αλλού. Και για να δοθεί η λύση πρέπει να υπάρχουν στοιχειώδεις προτάσεις, στοιχειώδης οργάνωση, στοιχειώδης ιδεολογία, στοιχειώδης λογική και όχι μόνο συναίσθημα. Αν μιλάμε για πολιτική, πρέπει να μας ενδιαφέρει η διαχείριση αυτής της πολιτείας, το πως θα παραχθούν τα αγαθά, το πως και με πιο κριτήριο θα διανεμηθούν, τι θα γίνει με τις ανειλημμένες υποχρεώσεις, με ποιους θα συμμαχήσουμε και ποιους θα πολεμήσουμε, εντός και εκτός ελληνικής κοινωνίας. Διαφορετικά η κατάληψη των πλατειών θα θυμίζει μια μαθητική κατάληψη σχολείου με τους μαθητές στα παράθυρα να φωνάζουν “για την παιδεία, για τον έρωτα και την παγκόσμια ειρήνη” και την κοινωνία να είναι πεπεισμένη ότι μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα βαρεθούν και θα ξαναγυρίσουν στα σχολεία τους. Όπως και να ‘χει η συμμετοχή στις λαϊκές κινητοποιήσεις είναι μια λύση, αρκεί να μη μείνουμε μόνο στην αγανάκτηση και τα φάσκελα (σε τι, άλλωστε, θα διαφέρει από το γήπεδο;)

Επιλέξαμε τρία ιστορικά γεγονότα αγανακτισμένων πολιτών, που κινήθηκαν είτε από το συναίσθημα (Λουδίτες, Σκιαδίτες) και δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, είτε καπηλεύτηκαν τη οργή του κόσμου (περίπτωση Βαλέσα) και απομακρύνθηκαν από την πολιτική καταπίεση για να οδηγηθούν στην εκκλησιαστική. Εξαιρέθηκε ο Μάης του ΄68, γιατί εκεί δεν είχαμε αγανακτισμένους με ειρηνικά Happenings, αλλά πραγματικούς επαναστάτες (αναρχικούς, τροτσκιστές, κομμουνιστές, σοσιαλιστές κα), οι οποίοι προσπάθησαν με κίνδυνο τη ζωή τους να αλλάξουν τον κόσμο. Το τι κατάφεραν είναι μια άλλη, μεγάλη, υπόθεση…

Οι Λουδίτες
Λουδίτες ονομάστηκαν στις αρχές 1800 οι οπαδοί του λεγόμενου «βασιλιά Ludd», μη υπαρκτού προσώπου ενδεχομένως. Έδρασαν στην Αγγλία καταστρέφοντας τις νέες μηχανές και κηρύσσοντας πόλεμο στην τεχνολογίας γενικότερα. Επρόκειτο για υφαντουργούς που ένιωθαν να χάνουν τις δουλειές τους λόγω της εμφάνισης των υφαντικών μηχανών. Η μέθοδος δράσης των Λουδιτών υπήρξε μοναδική. Προειδοποιούσαν με ανώνυμες επιστολές τον ιδιοκτήτη του υφαντουργείου που επρόκειτο να χτυπήσουν και του ζητούσαν να αποσύρει τις μηχανές του. Όταν αυτός δεν συμμορφωνόταν, συγκεντρώνονταν οι υφαντουργοί της περιοχής σε κάποιο κοντινό χώρο, μουτζούρωναν τα πρόσωπά τους για να μην αναγνωρίζονται και εφορμούσαν με ό,τι εργαλείο ή όπλο διέθεταν. Ο Μαρξ, αν και βρισκόταν στην παρανομία και θα μπορούσε να καρπωθεί την οργή των αγανακτισμένων Λουδιτών, εναντιώθηκε στην τακτική τους (Να τι χρειάζεται η ηγεσία) υποστηρίζοντας “Χρειάζεται χρόνος και πείρα για να μάθει ο εργάτης να διακρίνει τις μηχανές από την κεφαλαιοκρατική τους χρησιμοποίηση κι έτσι να στρέψει τις επιθέσεις του όχι ενάντια στα ίδια τα υλικά μέσα παραγωγής, αλλά ενάντια στην κοινωνική μορφή της εκμετάλλευσής τους.”

Τα Σκιαδικά
Η επόμενη ιστορική αναφορά έμεινε γνωστή (μάλλον άγνωστη στο ευρύ κοινό) με τον όρο τα “Σκιαδικά”. Το πάθος της νεολαίας δεν ήταν ικανό να μετατραπεί σε πολιτικό κίνημα, γιατί ακριβώς του έλειπε η οργάνωση. Αντιγράφω από τον αξιόλογο ιστότοπο www.sansimera.gr
[Με την ονομασία «Σκιαδικά» έμειναν στην ιστορία τα επεισόδια μεταξύ της μαθητιώσας νεολαίας και της Χωροφυλακής, που συνέβησαν στην Αθήνα στις 10 και 11 Μαΐου 1859. Ήταν ένα φαινομενικά άσχετο γεγονός, που οδήγησε τρία χρόνια αργότερα στην έξωση του βασιλιά Όθωνα.
Όλα ξεκίνησαν από μια διαπίστωση του Υπουργού Εξωτερικών, Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, ο οποίος σε συζητήσεις τόνιζε την ανάγκη στήριξης της εγχώριας παραγωγής. Και έφερνε ως παράδειγμα, ότι οι Έλληνες θα έπρεπε να δείχνουν την προτίμησή τους στα ντόπια ψάθινα καπέλα (σκιάδια) που κατασκευάζονταν στη Σίφνο και όχι στα εισαγόμενα από το εξωτερικό, που ήταν και ακριβότερα.
Την ιδέα του Ραγκαβή ενστερνίσθηκε ο γιος του, Κλέων, ο οποίος έπεισε τους συμμαθητές του να φορούν σιφνέικα σκιάδια, στολισμένα με γαλανόλευκες κορδέλες, στις κυριακάτικες εξόδους τους στο Πεδίο του Άρεως. Γρήγορα έγιναν μόδα και σήμα κατατεθέν της προοδευτικής νεολαίας της Αθήνας («Γαριβαλδινοί»), σε αντίθεση με τους καθεστωτικούς νεολαίους, που φορούσαν άσπρα ψηλά καπέλα και απεκαλούντο «Αυστριακοί».
Προ του κινδύνου να χάσουν την πελατεία τους, οι εισαγωγείς καπέλων έστειλαν υπαλλήλους τους στο Πεδίο του Άρεως με αστεία και κουρελιασμένα σκιάδια, προκειμένου να διακωμωδήσουν τους μαθητές (10 Μαΐου 1859). Οι άνθρωποι των εισαγωγέων προκάλεσαν τους νεαρούς, με αποτέλεσμα να επακολουθήσει συμπλοκή. Η Χωροφυλακή πήρε το μέρος τους και αφού ξυλοφόρτωσε μαθητές και φοιτητές, προέβη σε τρεις συλλήψεις.

Τα επεισόδια συνεχίστηκαν και την επόμενη μέρα. Σπουδαστές και πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και συγκρότησαν πορεία προς το Υπουργείο Εσωτερικών για να απαιτήσουν από τον υπουργό Κωνσταντίνο Προβελέγγιο την παύση του αστυνομικού διευθυντή Αθηνών Δημητριάδη και την απελευθέρωση των συλληφθέντων μαθητών. Ο Προβελέγγιος δεσμεύτηκε ότι θα εξετάσει το αίτημά τους, αλλά αυτό δεν άρεσε στους φοιτητές, που ζήτησαν ακρόαση από τον Όθωνα για το ίδιο θέμα. Ο βασιλιάς αρνήθηκε να τους δεχθεί, γεγονός που όξυνε τα πνεύματα.
Οι νέοι ξαναγύρισαν στα Προπύλαια, με άγριες διαθέσεις αυτή τη φορά. Τότε επενέβη ο φρούραρχος Αθηνών, Μιχαήλ Σούτσος, επικεφαλής μεγάλης στρατιωτικής δύναμης, και τους διέλυσε. Η ενέργειά του αυτή προκάλεσε αντιδράσεις. Ο γερουσιαστής Δημήτριος Χρηστίδης θεώρησε την έφοδο του στρατού στο Πανεπιστήμιο, πράξη «κατά του ασύλου των επιστημών» και ανέπτυξε την άποψη ότι το Πανεπιστήμιο «ως ναός του πνεύματος» πρέπει να απολαμβάνει το προνόμιο του απαραβίαστου για τους πάντες. Ήταν μία από τις πρώτες αναφορές στη χώρα μας για το πανεπιστημιακό άσυλο.
Αργά το απόγευμα της 11ης Μαΐου 1859 συνεδρίασε το Υπουργικό Συμβούλιο υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Αθανάσιου Μιαούλη και απέπεμψε τον αστυνομικό διευθυντή Αθηνών Δημητριάδη, ενώ διέταξε την απελευθέρωση των τριών συλληφθέντων μαθητών. Τα «Σκιαδικά» ήταν η πρώτη δυναμική εκδήλωση κατά των απολυταρχικών μεθόδων του καθεστώτος και ενίσχυσε το αγωνιστικό φρόνημα των αντιπάλων του Όθωνα. Πρωτοστάτης της διαμαρτυρίας ήταν το Πανεπιστήμιο, επαληθεύοντας την προφητική ρήση του Γέρου του Μωριά, που όταν χτιζόταν είπε δείχνοντάς το: «Το σπίτι αυτό θα φάει το σπίτι εκείνο», εννοώντας το Παλάτι.

Ένας ιερέας διοικεί, σήμερα, την επαναστατική “αλληλεγγύη”
Το τρίτο ιστορικό παράδειγμα αγανακτισμένων πολιτών αφορά στην Πολωνική λαϊκή εξέγερση κατά του δικτάτορα Γιαρουζέλσκι. Η εξέγερση δεν ήταν ανοργάνωτη. Το αντίθετο μάλιστα. Διέθετε την ισχυρή υποστήριξη της παπικής εκκλησίας με “πρωτεργάτη” τον Πολωνό Ποντίφηκα Karol Józef Wojtyła (Ιωάννης Παύλος ΙΙ, 1920- 2005). Τελικά, η εξέγερση πέτυχε τα συμφέροντα της ηγεσίας αλλά ο λαός δυστύχησε και πάλι. Χαρακτηριστική περίπτωση καπηλείας των λαϊκών αιτημάτων
Ποιος διοικεί τώρα την “αλληλεγγύη”;
Όσο και αν φαίνεται παράξενο το ιστορικό συνδικαλιστικό όργανο “ αλληλεγγύη” (solidarnosch), το οποίο ακόμα σήμερα αριθμεί 10 εκατ. μέλη, διοικείται από έναν ιερέα της καθολικής εκκλησίας: τον Maciej Zieba, 55 ετών. Ήταν κοινό μυστικό από την εποχή του Βαλέσα ότι πίσω από τις εργατικές κινητοποιήσεις στην Πολωνία κρύβεται η παπική εκκλησία και ο Πολωνός Πάπας Giovanni Paolo II. Στην εποχή μας, που όλες οι ραδιουργίες γίνονται απροκάλυπτα, ωμά και ανερυθρίαστα οι καθολικοί παπάδες ανέλαβαν την εκπροσώπηση των εργατών όχι μόνο ενώπιον του Θεού, αλλά και ενώπιον του αφεντικού τους. Κατακαημένη εργατική Τάξη!! Τι άλλο θα δεις ακόμα; (περισσότερα για τον Βαλέσα/ αλληλεγγύη εδώ)

Μια εικόνα 1000 λέξεις

Μπριος, ευρώ & Εξουσία...

Από σύμβολο του Πολυτεχνείου…

λαγός της κυβέρνησης του μνημονίου

Δελτίο καιρού

Οι τρελοί είναι σκόρπιοι…

Τελευταία προσθήκη στην ιστοσελίδα "Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ" ( http://pythas.t35.com/trelloi.html ) :

Γέμισαν την χώρα (ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, την χώρα που ανήκει στους Έλληνες της Πατρώας Θρησκείας)

με λαθρομετανάστες και ΕΜΕΙΣ μείναμε απαθείς .
Αλλοεθνείς ανέβηκαν στην εξουσία και ΕΜΕΙΣ δεν μιλήσαμε .
Οι υπόλοιποι κάτοικοι αυτής της χώρας βγήκαν στις πλατείες

και ΕΜΕΙΣ είμαστε απόντες .
Παπάδες πηγαίνουν στις πλατείες και πουλάνε εφέ

(δήθεν "αγανακτισμένοι" )

και ΕΜΕΙΣ δεν φαινόμαστε πουθενά.

Αν τυχόν πέσει η κυβέρνηση,

θα βγει το χριστιανικό ιερατείο και θα πει

"ΕΜΕΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΡΙΞΟΥΜΕ.

ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ; ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΔΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ !"

Έλληνες !
Τέρμα τα παχιά λόγια ! Τώρα είναι η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ . Τώρα θα δείξουμε τι αξίζουμε και αν έχουμε σχέση με τον Λεωνίδα . Αν τώρα είμαστε απόντες από τις εξελίξεις θα πρέπει να κρυφτούμε κάτω από την γη και να μην ξαναφανούμε .
Αν πιστεύετε ότι η χώρα αυτή μας ανήκει

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΤΟ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΟΥΜΕ .
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ "ΤΡΕΛΟΙ" .
Αλλιώς ας σωπάσουμε για πάντα

Η Αγία Τρόικα και τα εξαπτέρυγα

Αν έγραφα σε «χριστιανικό» περιοδικό έντυπο, μέρες που είναι, θα θυμόμουνα την ερμηνεία των δέκα εντολών (του Μωυσή), την κατά Γρηγόριο Παλαμά. Θα τρόμαζαν οι «χριστιανοί», ειδικώς οι τύπου Καρατζαφέρη, απ' την αποκάλυψη των διαστρεβλώσεων που πωλούν επί 2.000 και 11 χρόνια σκορπίζοντας πτώματα κι εξαργυρώνοντας την χάρι, θεία και ανθρώπινη μαζί, για κοινή ζωή και κοινή ανάσταση....

Ομως, αυτές οι κουβέντες δε χωράνε, λόγω ελλείψεως γενικής παιδείας και εκπαίδευσης, παρά μόνον μεταξύ ανιδιοτελών και αλληλέγγυων ανθρώπων που μόνη περιουσία τους είναι η εργασία τους. Κι αυτοί είναι κατ' ελάχιστον χριστιανοί αλλά οπωσδήποτε συνειδητοί κομμουνιστές.

Μετά, λοιπόν, από μια εβδομάδα χάβρας τρομοκρατών και τρομοκρατημένων, στη φάτνη της κρίσης και των οιμωγών του κεφαλαίου, που ρουφάει το αίμα των εργαζομένων και το μεδούλι της σκέψης τους με το καλαμάκι της επαπειλούμενης πείνας, προσαρμόζομαι ως πατριδογνωμόνιο. Η αγία τρόικα έχει υποκαταστήσει την Αγία Τριάδα στην πράξη. Τα εξαπτέρυγα είναι έτσι κι αλλιώς ασώματες κεφαλές με φτερά, πλάσματα του τηλεοπτικού αέρα, κοντολογίς. Όποιος δεν υποταγεί, δεν τηρήσει, παραβεί έστω και μία απ' τις 10 εντολές τους, καίγεται στην καπιταλιστική κόλαση που βρίσκεται τόσο στα έγκατα, όσο και στην κορυφή του όρους των χρεών. Των δικών τους χρεών. Την οικοδόμηση του παραδείσου καλούμεθα να πληρώσουμε μουγκοί και τυφλοί, χωρίς ανάσα. Ακούστε και ύστερα αποφασίζετε αν θα ξαμοληθείτε σε μανιάτικο μοιρολόι για τη χαμένη συναίνεση.

1. Εγώ είμαι, η τρόικα, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ, και δεν υπάρχει θεός άλλος από μένα.

2. Μη δοκιμάσεις να μοιάσεις, έστω και ως ξόανο φτιαγμένο σε όσα κατέχω ως αστική τάξη στον ουρανό, το υπέδαφος και τα νερά. Καράβια εγώ, βαρκούλες εσύ. Χρυσάφι εγώ, γυαλιστερά πετραδάκια εσείς. Αεροπλάνα και πυραύλους εγώ, τσίχλες και περιστεράκια εσύ.

3. Θα με πιάνεις στο στόμα σου μόνον όταν το κρίνω εγώ.

4. Θα δουλεύεις έξι μέρες για να κερδίζω και την έβδομη θα με μνημονεύεις που σου επέτρεψα να ζεις και να δουλεύεις για μένα.

5. Θα τιμάς τον πατέρα και τη μητέρα σου έτσι και τόσο ώστε να μένει ο καθένας στην τάξη που γεννήθηκε.

6. Τα τσιλιμπουρδίσματα κοστίζουν. Ο γάμος φτιάχτηκε για να ενώνει περιουσίες. Μυστήρια και αισθήματα είναι για τους χαζούς εργάτες που πρέπει να παράγουν μόνον χέρια δούλων.

7. Δεν κλέβεις. Αφήνεις να σε κλέβουν οι αμαρτωλοί κι έτσι εσύ βαστάς την ψυχή σου κι οι άλλοι που τη χάνουν ζουν απ' τον ιδρώτα σου.

8. Δε σκοτώνεις. Σε σκοτώνουν και σώζεσαι.

9. Δεν καταθέτεις ψέματα για τον πλησίον σου. Διάλεξε κάποιον μακρινότερο απ' το αφεντικό σου που είναι πάντα στο σβέρκο σου.

10. Η τελευταία απ' τις εντολές της αγίας τρόικας είναι η πιο εντυπωσιακή και ανθεκτική στο χρόνο. Πανάρχαια καπιταλιστική. Την αντιγράφω ως έχει (Έξοδος, κ. 1-18): Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστί.

Μπορείς να επιθυμείς; Αυτά που έχουν οι πλησίον σου κατέχοντες; Χρήμα, καλούς γιατρούς, καλά σχολεία, καλή ζωή, καλά γερατειά, διακοπές, του πουλιού το γάλα; Οχι. Για να σωθείς, τηρείς τις εντολές κι αυτοί σώζονται και δι' αυτών εσύ γίνεσαι σωτήρ. Έλεος! Ουαί τοις ηττημένοις. Ας μείνουμε ανίεροι του είδους.

τής Λιάνας Κανέλλη

Προσευχή

Θεούλη μου…

Αγαπητέ Θεέ, αυτή την χρονιά μου πήρες τον αγαπημένο μου τραγουδιστή Gary Moore , τον αγαπημένο μου ηθοποιό Θανάση Βέγγο, επίσης τον αγαπημένο μου Ν. Παπάζογλου…
Ξέχασα όμως να σου πω ότι αγαπημένος μου πολιτικός είναι ο Γιώργος Παπανδρέου…

ΑΜΗΝ !

Α.Γ.

Βιολογικές τροφές

Ξέρω, ξέρω, έχουμε σοβαρότερα προβλήματα...

Τα φύτρα από σπόρους φασολιών και δημητριακών έγιναν της μόδας στον Δυτικό κόσμο όταν ανακάλυψε την υγιεινή διατροφή, την οικολογία, και τα βιολογικά προϊόντα. Όποιος έχει ασχοληθεί με καλλιέργειες, βιολογικές, ή μη, ξέρει, βέβαια, περί τίνος πρόκειται. Ακόμα και σήμερα, τώρα που διαβάζετε, κάποια ξανθιά των Βορείων Προαστίων ή η υπηρέτριά της, ψωνίζει βιολογικό σπανάκι, από την Ιταλία ή βιολογικές πιπεριές από την Ολλανδία. Όλα σε τιμή 2 και 3 φορές από τα ..."σκέτα".

Την (οικονομική) απάτη των βιολογικών προϊόντων, την αφήνω σε άλλους να την αναλύσουν. Το ότι ο κόσμος θα πέθαινε της πείνας χωρίς φυτοφάρμακα και λιπάσματα, είναι εύκολο να το τεκμηριώσετε. Τους ασυνείδητους παραγωγούς, που παστώνουν τις καλλιέργειές τους με μυκητοκτόνα και οργανοφωσφοροειδή μέχρι την παραμονή της συγκομιδής, επίσης.

Ειδικά τα φύτρα, είναι επιρρεπή σε μολύνσεις από Ε.coli και salmonella, γιατί τα μεν βακτήρια είναι σχεδόν παντού, οι δε συνθήκες που φυτρώνει ο σπόρος, δηλαδή οι 38 βαθμοί και η υγρασία, είναι ιδανικές για τον πολλαπλασιασμό τους. Έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις σχετικών δηλητηριάσεων. Από το ...Γερμανικό E. Coli, έχουν πεθάνει για την ώρα καμιά 20αριά...

Το BBC έχει και εικόνα εμπλεκόμενης "φάρμας", στο Uelzen της Γερμανίας... αφού φυσικά έφταιγαν σίγουρα οι ακάθαρτοι Μεσογειακοί τύποι που μόλυναν την Άρια φυλή. Το Uelzen (όπου και πιθανή προέλευση) είχε και στρατόπεδο συγκεντρώσεως μέχρι το 1945, που ήταν παράρτημα του Neuengamme. Σύνολο 101.000 κρατούμενοι (από τους οποίους και 1.250 Έλληνες) και πέθαναν οι 55.000.

Κάθε φορά που ακούω για το καταστροφικό Φαινόμενο του Θερμοκηπίου, θυμάμαι ότι απευθύνεται σε όσους προτιμούν υγιεινές τροφές, και σκέφτομαι πόσο κόσμο έχουν καθαρίσει άλλες ιδεοληψίες, από την ίδια περιοχή.

πηγη

Διά χειρών Ελλήνων

Της Λιάνας Κανέλλη

Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, μαζί με την υποδούλωση των εργαζομένων και τη συμπίεσή τους σε μια μάζα ατομικώς και συλλογικώς πτωχευμένων res (αντικείμενο στα λατινικά) που υποθηκεύει το κορμί της και τα παιδιά της για να επιζήσει, είναι ιεροσυλία. Είναι έγκλημα. Είναι προμελητημένο. Είναι ταξικό.

Είναι μακροπρόθεσμο και προπαγανδισμένο ως τρόμος, σχεδόν φυσικό φαινόμενο που απειλεί, «δημοκρατικά» και «οριζόντια», «όλους» το ίδιο. Αυτούς, δηλαδή, που τοκογλυφικά αντιμετωπίζουν «κρίση» υπερκερδών και τους άλλους τους πολλούς που βλέπουν και νιώθουν στο πετσί τους, δυο τουλάχιστον δεκαετίες τώρα, την εργασία, το μόνο τους κεφάλαιο, τη μόνη τους περιουσία, να εξευτελίζεται. Ούτε φυσικό φαινόμενο ούτε αφύσικη είναι, μήτε καν πρωτότυπη αυτή η ιστορία. Πανάρχαια αντίθεση η βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Ομως, οι σειρήνες της τρομοκρατικής ντουντούκας των τελευταίων ημερών, συνδυασμένη άψογα με «αυθόρμητες» προβοκάτσιες, αργά ή γρήγορα θα έχουν και ιδεολογικό πρόσημο πιο φανερό απ’ την «απόρριψη» του διαβόητου «συστήματος».

Το σύστημα είναι σοσιαλδημοκρατική εφεύρεση. Ντυμένη με μια σκοτεινή μυθολογία, κάτι σαν τον ιστό της αράχνης ένα πράγμα. Ωσάν να μην είναι επιλογή ανθρώπων να ζουν πίνοντας το αίμα των άλλων ανθρώπων και τοκίζοντας τον ιδρώτα τους. Σαν η συσσώρευση πλούτου να μην είναι ταξικός σκοπός των αστών αλλά ένα κληρονομικό «χάρισμα» αντίστοιχο με την πορφυρογένεση.

Ολες αυτές οι κουβέντες των εμπόρων των εθνών, των εξανδραποδιστών των εργατών, των πατριδοκάπηλων και υποκριτών περί χρέους, λαμογιάς, τεμπελιάς, διαφάνειας, μειωμένης αναγκαστικά εθνικής κυριαρχίας, είναι η ωραιοποιημένη σηματοδότηση της πορείας των εργασιακών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων προς την εξαφάνιση. Αυτό που συμβαίνει τώρα, εδώ ως μνημόνιο 1, 2, 3, 4…. είναι η εφαρμοσμένη πολιτική της ισοπέδωσης της εργατικής τάξης. Κι ολοένα και περισσότεροι παγιδευμένοι κι εξαπατημένοι το κατανοούν. Στην αντίδραση και την αντίσταση παιζόταν, παίζεται και θα παίζεται το πολιτικό παιχνίδι.

Διά χειρών Ελλήνων φτιάχτηκαν και τα κοσμήματα που στόλισαν αυτόν τον τόπο. Και τα λοστάρια και τα μαχαίρια και τα ικριώματα, διά χειρός Ελλήνων έστειλαν κόσμο και κοσμάκη στο θάνατο, την πείνα, την εξορία. Αλλοδαποί, αν είναι λόρδοι, τραπεζίτες, δανειστές, τολμάνε να περνάνε απ’ όλες τις χρηματιστηριακές «πλατείες», να κυκλοφορούν ενίοτε κι ανενόχλητοι ως τουρίστες και να απολαμβάνουν διά χειρών Ελλήνων τις φράουλες με κονιάκ απ’ τις σουίτες των ξενοδοχείων του Συντάγματος.

Από κάτω μια …βουλή της λόρδας αποτελεί ωραίο χάπενινγκ γι’ αυτούς. Φράουλες με το αίμα των άλλων αλλοδαπών, των βομβαρδισμένων και πεινασμένων, φτιαγμένες σε γη που οσονούπω θα νοικιάζει από αφέντες – δανειστές το νερό που βγάζει.

Αν η κουλτούρα ήταν λαϊκή κατάκτηση πραγματικής παιδείας κι επικοινωνίας επιστέγασμα, στις πλατείες θα ήταν και τέτοιοι αλλοδαποί, πεινασμένοι κι άνεργοι, αγανακτισμένοι για την κοροϊδία των αφεντικών, υπερασπιστές μιας προσωρινής έστω πατρίδας που τους ζει. Κι όμως, είναι κρυμμένοι όλοι, μα όλοι, ωσάν εγκληματίες. Μη μολύνουν τον άνεμο της ελευθερίας που διά χειρός Ελλήνων διδάσκεται να καίει τα χλωρά με τα ξερά.

Διά χειρών Ελλήνων τώρα θα αναδυθεί το πραγματικό χρέος των πραγματικά ελεύθερων να σκεφτούν και να δράσουν πολιτών. Το χρέος προς τον εαυτό και τη συνείδηση της τάξης. Τώρα θα φανεί αν ο λαός που σκούζει δίκαια, έχει στόχο να πάρει την εξουσία και τη ζωή στα χέρια του ή να αρκεστεί ν’ αλλάξει μάσκες προσώπων για να κρύψει για λίγο ακόμα τον αποτρόπαιο δήμιό του… Ποιος ήρξατο χειρών αδίκων θα φανεί!

Ευτυχώς υπάρχουν και τέτοιοι παπάδες…

Προς αγανακτισμένους

Του παπα Ηλία Υφαντή

Αγαπητοί φίλοι

Δεν ξέρω για πόσες μέρες είστε αγανακτισμένοι. Εγώ είμαι μια ζωή. Και όχι, γιατί έχω κάποιο σύνδρομο αγανάκτησης. Αλλά γιατί από μικρό παιδί έζησα κάτω απ’ το ζυγό της ανάγκης και της φτώχειας.

Οι δυο μεγάλες χαρές της παιδικής μου ηλικίας ήταν, όταν στην προσχολική μου ζωή φόρεσα γουρουνοτσάρουχα και στη ν 4η του Δημοτικού φόρεσα πάνινα παπούτσια.

Η φτώχεια μας δεν ήταν αποτέλεσμα της τεμπελιάς μας. Γιατί δουλεύαμε μέρα νύχτα. Στα καπνά και σε όλα τα μέτωπα. Ήταν αποτέλεσμα της κλοπής και της ληστείας του κράτους, των βιομηχάνων και των μεσαζόντων. Που σημαίνει ότι ήταν αποτέλεσμα της αλυσιδωτής αδικίας.

Η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία μπορεί να κλέβει και να ληστεύει απεριόριστα. Παράνομα και νόμιμα. Χωρίς να φοβάται τίποτε. Έχουμε μπουχτίσει να βλέπουμε και ν’ ακούμε απ’ τα παράθυρα των τηλεοράσεων τους κλέφτες και τους απατεώνες να βρίζουν οι μεν τους δε για τις κλοπές και τις ληστείες και τις απάτες τους.

Είδατε μήπως κανέναν να δικαστεί και να καταδικαστεί; Να μπει στη φυλακή και να επιστρέψει τα κλεμμένα; Κανένας! Έχουν νομικά και συνταγματικά κατοχυρωμένη την ασυλία της αλητείας και της ασυδοσίας τους. Αλλά…

Η νομική και οικονομική αλητεία και ασυδοσία δεν είναι μόνο εθνικό, αλλά και διεθνές σπορ. Που σημαίνει ότι οι ντόπιοι κλέφτες και απατεώνες είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τους διεθνείς. Και έχουν την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή τους.

Με αποτέλεσμα να προαχθούν από κλέφτες και απατεώνες, σε εφιάλτες και προδότες. Έτσι που, όχι μόνο το λαό, να ληστεύουν, αλλά και την ίδια την πατρίδα να προδίδουν και να την ξεπουλάνε.

Και, γι’ αυτό, ακριβώς, σε συνεργασία με τους διεθνείς τοκογλύφους, μεθόδευσαν το τεράστιο χρέος. Και, τώρα υποστηρίζουν τον παραλογισμό ότι, για να ξεχρεωθούμε, πρέπει να χρεωνόμαστε ολοένα και περισσότερο. Πληρώνοντας ολοένα και μεγαλύτερους τόκους.

Στο όνομα, λοιπόν, αυτού του παραλογισμού ψήφισαν, πριν ένα χρόνο, το μνημόνιο της εσχάτης προδοσίας και υπόγραψαν τη δανειακή σύμβαση της εθνικής δολοφονίας.

Σύμφωνα με την οποία αποφάσισαν την αμετάκλητη και άνευ όρων παραίτηση της πατρίδας μας από τα κυριαρχικά της δικαιώματα και τα περιουσιακά της στοιχεία!…

Που σημαίνει ότι η μαφία των τοκογλύφων μπορεί να ξεπουλάει, ακόμη και τους αρχαιολογικούς μας χώρους και τις παραμεθόριες περιοχές. Ακόμη-ακόμη και τις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας μας!…

Και υπάρχουν ακόμη Έλληνες που χειροκροτούν και ζητωκραυγάζουν την έσχατη αυτή προδοσία και δολοφονία της πατρίδας μας…. Και μπαίνει το ερώτημα: Εμείς τι κάνουμε;

Και ασφαλώς θα πούμε ότι εμείς, οι αγανακτισμένοι δεν ανήκουμε στους χειροκροτητές της προδοσίας. Μάλιστα ήρθαμε εδώ για να διαδηλώσουμε την αντίθεσή μας και την αγανάκτησή μας.

Αλλά αρκεί αυτό;

Πιστεύουμε ότι υπάρχει περίπτωση να συγκινήσουμε τους μεταλλαγμένους αυτούς ανθρώπους; Που είναι ολόιδιοι με το θάνατο! Τυφλοί, κουφοί και χωρίς σπλάχνα. Σαν τα ταριχευμένα πτώματα. Συνειδητά ασυνείδητοι και αποφασισμένοι! Για να υπηρετήσουν πιστά τα αφεντικά της παγκόσμιας διαβολοκυβέρνησης. Και ορκισμένοι να φέρουν σε πέρας την έσχατη προδοσία του ξεπουλήματος της πατρίδας μας!…

Ε, και λοιπόν - ίσως πείτε - και τι να κάνουμε; Να πάρουμε τουφέκια, μαχαίρια τσεκούρια και να επαναστατήσουμε; Σε καμιά περίπτωση! Άλλωστε στην περίπτωση αυτή οι εφιάλτες και οι πάτρωνές τους διαθέτουν περισσότερα όπλα. Είναι προετοιμασμένοι. Και πιθανώς να το εύχονται κιόλας. Για να βρουν έτσι πάτημα και να κάμουν το ληστρικό τους καθεστώς τους ακόμη καταπιεστικότερο και ασφυκτικότερο.

Ο ασφαλέστερος και αποτελεσματικότερος δρόμος και τρόπος αντίδρασης είναι η άμεση και γρήγορη πολιτική οργάνωση. Το 60% των Ελλήνων είναι εναντίον τους. Και, όπως αυτοί συνεννοούνται μεταξύ τους, για να επιβάλλουν το καθεστώς της έσχατης προδοσίας και του ξεπουλήματος, παρόμοια να βρούμε κι εμείς ένα minimum συναίνεσης. Για να ανατρέψουμε το προδοτικό τους καθεστώς και να αποτρέψουμε την καταστροφή της πατρίδας μας.

Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να προκηρύξουν σύντομες εκλογές. Να δημιουργήσουν κυβέρνηση συναίνεσης. Και να προχωρήσουν στο ξεπούλημα και της διάλυση της κρατικής και εθνικής μας υπόστασης. Και στην οριστική υποδούλωση στο εφιαλτικό καθεστώς της χρεοκοπίας και της τοκογλυφίας.

Όχι, λοιπόν, παθητική ομφαλοσκόπηση απέναντι στο νεκροταφείο των συνειδήσεων της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας. Αλλά άμεση και γρήγορη οργάνωση για την ανατροπή της εφιαλτικής χρεοκρατίας και την αποτροπή του εξευτελιστικού πλειστηριασμού των πλουτοπαραγωγικών πηγών της πατρίδας μας… Έτσι ώστε να μην καταντήσει η Βουλή των Ελλήνων από ναός της δημοκρατίας, Βαστίλη της τοκογλυφίας….

Παπα-Ηλίας, http://papailiasyfantis.wordpress.com

"ΦΟΒΑΜΑΙ" (του Μανώλη Αναγνωστάκη)

...τα παπαγαλάκια που ξαφνικά "συμπαραστέκονται" στους αγανακτισμένους πολίτες

Φοβᾶμαι...

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ...

ξανασπάζουν ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.

Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.

...αυτά έγραφε ο Μανώλης Αναγνωστάκης για την κοινωνία της μεταπολίτευσης εν ετει 1983

«Άσµα µεταναστευτικό, ειρωνικό και πένθιµο»

«Άσµα µεταναστευτικό, ειρωνικό και πένθιµο» ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΦΑΣΟΥΛΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 1 Ιουνίου 2011 Τώρα που ζούµε όλοι µακριά από την Ελλάδα, τώρα καταλαβαίνουµε τις χάρες που είχε ο τόπος µας. Κι όσο περνάει ο καιρός η νοσταλγία γίνεται πιο σκληρή. Αµείλικτη. Δεν σε ρωτάει, δεν σου χτυπάει την πόρτα, µπαίνει από παντού γυµνή η µνήµη. Μέσα από τοίχους κι επτασφράγιστα παράθυρα, διαρρηγνύει κλειδωµένες πόρτες ασφαλείας, παραµερίζει τον χρόνο, εισβάλλει στο παρόν µε εικόνες ανάγλυφες και ολοζώντανες, µε δυνατές οσµές, ακούσµατα κι αισθήµατα που ανθούσαν παλιά και τώρα κείτονται στη µέση της σάλας σαν ξεραµένα άνθη µιας συνεχούς κηδείας. Κάποτε σε ξεκούραζε µια βόλταστο αττικό φως, ένας καφές στο Θησείο µε δροσερό νερό και πάµφωτο τον Παρθενώνα. Ενα τηλέφωνο που έφτανε αν και αργά σε έκανε να καρδιοχτυπάς και να ελπίζεις σε κάτι πιο ερωτικό από τη φωνή της τράπεζας και του εντεταλµένου για την είσπραξη δανείου. Στις ειδήσεις όλοι Ιούνιο µήνα περιµέναµε τον καιρό, να δούµε αν µας αντέξει η θάλασσα, κιόχι την έγκριση της Γερµανίας γιατη δόση της ζητιανιάς µας. Ακόµα και στον σκουπιδότοπο της τηλοψίας έβλεπες να πετάνε κάτι γλάροι που φλυαρούσαν άσκοπα αλλά τόσο κιτς σχεδόν χαριτωµένα. Τώρα κι η τηλεόραση σαν έγχρωµο φάντασµα του εαυτού τηςτρέφεται από τις ίδιεςτης τις σάρκες. Βλέπεις το ξεραµένο αίµα στο παρκέ µπροστά στη συσκευή. Στα γραφεία – τεράστιες αίθουσες χωρισµένες σε κυψέλες, κάθε κελί κιυπάλληλος –δεν κοιτάει κανείς µπροστά. Ολοι στην πόρτα, ποιος θα µπει, τι θα πει, ποιον απολύουν σήµερα. Θυµάµαι, δεν πάει πολύς καιρός, φεύγαµε από την πρόβα άνετοι µε τις σκέψεις, την κούραση, την αγωνία για τον ρόλο ή τη χαρά που τέλειωσε η δουλειά. Τώρα µαζεύονται παρέες να µην είναι κανείς µόνος του. Κρύβουν µαχαίρια πια οι φυλλωσιές της νύχτας. Οχι ότι µε γέµιζαν χαρά κι ευτυχία που όλα τα ισόγεια της Πατριάρχου Ιωακείµ έβαλαν τζάµια στους τοίχους και γίναν µαγαζά πολυτελείας µε φύκια για µεταξωτές κορδέλες στη βιτρίνα. Αλλά πάλι και να βλέπεις πόρτα παρά πόρτα το άδειο σκοτάδι και την ταµπέλα ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ - ΚΛΕΙΣΑΜΕ - ΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ - ΠΩΛΕΙΤΑΙ δεν είναι ό,τι ονειρεύτηκες. Στις σχέσεις πάλι έχουν αλλάξει όλα. Στο καλύτερο δεν ξέρω, αλλά πιο στενές, πιο της ασφάλειας, πιο πιάσε µε γιατί έξω είναι ΦΟΒΟΣ. Βλέπω τα νέα παιδιά στηνπρόβα. Χείλια σφιχτά. Το αστείο σκοτεινό, σχεδόναπεγνωσµένο. Τα µάτια κοιτάνε όλα προς τα µέσα. Κάποτε τα γέλια σπάζαν τζάµια. Οι καρδιές τους χορεύανε τον πιο τρελό χορό. Ηταν ωραία κάποτε στην πατρίδα. Πόσο την έχω πιθυµήσει. Πότε θα ξαναγυρίσουµε; Εστω για διακοπές. Ενα καλοκαίρι. Δεκαπέντε µέρες. Μια βδοµάδα. Ενα Σαββατοκύριακο. Μια µέρα. Ενα απόγευµα. Ενα απόγευµα έστω. Εστω µια µικρή στιγµή. Κοίταξα όλα τα ταξιδιωτικά γραφεία. Δεν έχει πτήση. Δεν έχει τρένο, δεν έχει πλοίο, δεν έχει οδό. Πάει, τέλειωσε. Για πάντα εδώ. Στην ξενιτιά. Για πάντα µετανάστες.

Αγανακτισμένες αλήθειες.

Μίλησε το «πνεύμα» επιτέλους πριν το τέλος.

Τολμήστε!

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Τριάντα δύο άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης και της επιστήμης καταθέτουν συλλογικά την απόγνωσή τους, συμπυκνώνοντας την αγωνία τους σε μία λέξη «Τολμήστε». Το σύνθημα αυτό απευθύνεται στο σύνολο του πολιτικού κόσμου, στους ηγέτες και τους βουλευτές, τα κόμματα και τα κομματικά στελέχη....


Η «Διακήρυξη των 32» είναι, προφανώς, μία αρχή. Οι υπογράφοντες το κείμενο καλούν τους πολιτικούς να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, να παραμερίσουν ιδιοτέλειες, να εξηγήσουν, επιτέλους, με ειλικρίνεια στους πολίτες το μέγεθος του προβλήματος αλλά και την εμβέλεια των κινδύνων που απειλούν τη χώρα.

Πρόκειται για μία παρέμβαση, ορισμένων ακόμη, σημαντικών ανθρώπων, η οποία θα έπρεπε να ληφθεί, αν δεν είναι αργά, σοβαρά υπ’ όψιν, από το υπό κατάρρευση πολιτικό σύστημα αλλά και από κάθε διαχειριστή των κοινών υποθέσεων της κοινωνίας.

Πριν από λίγες ημέρες, ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος, με παρέμβασή του σε ιταλικά Μ.Μ.Ε., είχε εγκαίρως προειδοποιήσει με τη φράση «Η ψυχή των συμπατριωτών μου έγινε κομμάτια».

Το «κείμενο των 32» είναι το εξής:

Τολμήστε!

«Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά.

Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.

Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων.

Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους.

Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.

Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή.

Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας.

Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.

Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών».

Υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες:

Θανάσης Βαλτινός

Κική Δημουλά

Απόστολος Δοξιάδης

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Αθηνά Κακούρη

Μένης Κουμανταρέας

Γιάννης Κουνέλης

Πέτρος Μάρκαρης

Τάσος Μπουλμέτης

Βασίλης Παπαβασιλείου

Διονύσης Σαββόπουλος

Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Αλέκος Φασιανός

Από την ακαδημαϊκή επιστημονική κοινότητα:

Νίκος Αλιβιζάτος

Νάσος Βαγενάς

Γιάννης Βούλγαρης

Γιώργης Γιατρομανωλάκης

Άγγελος Δεληβοριάς

Γιώργος Δερτιλής

Αρίστος Δοξιάδης

Ορέστης Καλογήρου

Στάθης Καλύβας

Βάσω Κιντή

Ανδρέας Κούρκουλας

Νίκος Μουζέλης

Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος

Γιώργος Παγουλάτος

Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου

Παύλος Σούρλας

Γιάννης Στουρνάρας

Σταύρος Τσακυράκης

Χαρίδημος Τσούκας

Υ.Γ.

Ακόμη κι αν μιλήσουν τώρα είναι αργά.

Πού ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια;

Έπρεπε να δουν την εξέγερση για να μιλήσουν;