Είναι φαντασία;

«Έξυπνες» ατάκες

-Άρπαξα την ζωή μου από τα μαλλιά, αλλά φορούσε περούκα.
-Αν δεν μπορείς να βρεις λύση βρες άλλο πρόβλημα.
-Αν δεν τα καταφέρεις με την πρώτη, παράτα τα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνεσαι ανόητος.
-Μάθε από τα λάθη των άλλων γιατί η ζωή είναι πολύ σύντομη για να τα κάνεις όλα μόνος σου.
-Αν έχεις τύχη διάβαινε, αν έχεις χρήματα πάρε αυτοκίνητο...
-Aν ο Θεός ήταν Δημοκράτης δεν θα έδινε δέκα εντολές, θα έδινε δέκα προτάσεις προς συζήτηση.
-Αν τα λάθη διδάσκουν τότε έχω μια καταπληκτική μόρφωση.
-Διασκέδαση - η τέχνη να κουράζεσαι τις ώρες της ανάπαυσης.
-Έχω φωτογραφική μνήμη, αλλά μου τέλειωσε το φιλμ.
-Αν τα σκατά είχαν αξία οι φτωχοί δεν θα είχαν κώλο...
-Αρνάκι άσπρο και παχύ, της σούβλας μας καμάρι.
-Μπορεί η γνώμη μου να έχει αλλάξει, αλλά όχι και το γεγονός ότι έχω δίκιο.
-Όταν κάνεις μία ερώτηση είσαι ανόητος για πέντε λεπτά. Αν δεν κάνεις ποτέ ερωτήσεις, θα μείνεις ανόητος για όλη σου τη ζωή.
-Μην προσπαθείς να μάθεις ένα γουρούνι να τραγουδάει. Χάνεις τον καιρό σου και ενοχλείς το γουρούνι.
-Αυτό που με ανησυχεί με το μέλλον είναι ότι όσο πάει και πλησιάζει.
-Τίποτε δεν είναι τόσο χάλια που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο
-Αυτοί που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε.
-Βαρέθηκα, σταματήστε τη γη να κατέβω!
-Γελάει τελευταίος όποιος δεν κατάλαβε το ανέκδοτο.
-Όταν όλα τα άλλα αποτύχουν, δοκίμασε να διαβάσεις τις οδηγίες.
-Δεν είμαι προκατειλημμένος. Απλά μισώ τους πάντες.
-Δημόσιος υπάλληλος είναι εκείνος που έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση.
-Όταν αντιγράφεις κάποιον λέγεται "κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας", όταν αντιγράφεις πολλούς μαζί λέγεται "έρευνα".
-Να μην γίνεσαι αναντικατάστατος. Αν δεν μπορείς να αντικατασταθείς, δεν πρόκειται να πάρεις προαγωγή.
-Εάν δεν επιτύχεις με την πρώτη προσπάθεια, κατέστρεψε κάθε τι που αποδεικνύει ότι προσπάθησες.
-Αν δώσεις σε έναν απαισιόδοξο ένα κουλούρι αυτός θα βλέπει μόνο... την τρύπα
-Είμαι ένα απλός συνηθισμένος άνθρωπος, μόνο που είμαι λίγο πιο ωραίος από εσάς, και λίγο πιο έξυπνος από εσάς, και λίγο πιο δυνατός από εσάς, όπως είμαι και λίγο πιο πλούσιος από εσάς και σίγουρα βέβαια είμαι πολύ καλύτερος ψεύτης από εσάς.
-Μην ροχαλίζεις μεσ' την τάξη. Σκέψου λίγο και τον διπλανό σου που προσπαθεί να κοιμηθεί.
-Είναι πολύ πιο εντυπωσιακό όταν οι άλλοι ανακαλύπτουν τα προτερήματά σου χωρίς τη δική σου βοήθεια.
-Το σήμερα είναι το αύριο για το οποίο ανησυχούσες χθες.
-Η πραγματικότητα είναι μία ψευδαίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη οινοπνεύματος.
-Είμαι Πόντιος ομοφυλόφιλος. Πηγαίνω με γυναίκες.
-Oι εργένηδες ξέρουν περισσότερα για τις γυναίκες από τους παντρεμένους. Aν δεν ήξεραν θα ήταν κι αυτοί παντρεμένοι.
-Είναι εύκολο να πεθαίνεις για μια γυναίκα, το δύσκολο είναι να ζεις μαζί της.
-Μη πουλάς τρέλα . Μοίρασέ την.
-Το χρήμα δεν είναι το παν, το ΠΟΛΥ χρήμα είναι!
-Μην εκνευρίζεσαι αν ο γείτονάς σου έχει το στέρεο ανοιχτό στις δύο το πρωί. Τηλεφώνησέ του στις τέσσερις και πες του πόσο σου άρεσε.
-Ο πόνος κάποτε τελειώνει η ζωή συνεχίζεται.
-Έχω διαβάσει τόσα πολλά γύρω από τους κινδύνους του ποτού και του τσιγάρου, που αποφάσισα να κόψω το διάβασμα.
-Το άθροισμα της ομορφιάς και της εξυπνάδας είναι πάντα σταθερό.
-Το σχολείο μας φωτίζει μόνο όταν καίγεται.
-Τα αισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Είναι σα να βλέπεις την πεθερά σου να πέφτει στο γκρεμό με το αυτοκίνητό σου.
-Μη διαφωνείς δημόσια με έναν ηλίθιο μπορεί ο κόσμος να μην καταλάβει τη διαφορά
-Μην περιμένεις να εκτιμήσεις κάτι που έχεις όταν θα το έχεις χάσει.
-Ζωή είναι αυτό που μας συμβαίνει την ώρα που εμείς κάνουμε άλλα σχέδια
-Η ζωή είναι ένα αγγούρι, άλλος το τρώει και ζορίζεται, άλλος το τρώει και δροσίζεται...
-Η ζωή είναι ωραία αλλά τα έχει με άλλον...
-Η μετριοφροσύνη είναι για τους μέτριους.

Ένα περιφερόμενο κουστούμι…

Απριλίου 21, 2011

Γράφει ο Χάρρυ Κλύνν

Έβλεπα το βίντεο με την ομιλία του ΓΑΠ στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο που εξακόντισε τα spreads στα ύψη…
Ένα αξιοθρήνητο ανθρωπάκι…
Πανικόβλητο…
Εκτός τόπου και χρόνου…
Ένα αξιολύπητο πολιτικό ράκος που νομίζει ότι ακόμα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο…
Λόγος μετεξεταστέου μαθητή της δευτέρας Λυκείου με απειλές, παραινέσεις, ικεσίες, κραυγές και συνοικιακά ξεφωνητά…

Μια πολιτική φούσκα χωρίς κανένα απολύτως περιεχόμενο…
Χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση… χωρίς ίχνος στοιχειώδους πολιτικής σκέψης…
Ρε Έλληνες, αυτό το πολιτικό ψοφίμι, αυτό το πεταμένο τσουβάλι, αυτό το περιφερόμενο κουστούμι, πώς το ανεχόμαστε;

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

Ελευθέριος Ανευλαβής

«Σώπαινε ο λαός, και κανείς δεν μιλούσε, γιατί ήταν φοβισμένος και έβλεπε πως οι συνωμότες ήταν πολλοί. Ησυχίαν είχεν ο Δήμος και αντέλεγε ουδείς, δεδιώς και ορών ότι πολύ το ξυνεστηκός.» (Θουκυδίδης)

Μάζα σιωπηλή και φοβισμένη, θέλουν τον λαό οι χαλασμένοι «άρχοντές» του, για να γνωρίζει ποιος είναι ο Δυνάστης. Το Αφεντικό. « Ίνα γιγνώσκει τον τιθασευτήν» (Αριστοφάνης).

Φτωχό και άνευρο το κατήντησαν, τον λαό, γιατί, «Αυτόν, που η φτώχεια τσάκισε, αυτός δεν μπορεί να μιλήσει ούτε να κάνει τίποτα, του ‘ναι δεμένη η γλώσσα: ανήρ δεδμημένος ούτε τι ειπείν ούθ έρξαι δύναται, γλώσσα δε δέδεται» (Θεόγνις).

Κι εσύ, αλιτήριε (καταστροφέα) «άρχοντα», εσύ «ν’ αρπάζεις και να δωροδοκείσαι, ο δε λαός… σφιγμένος από την ανάγκη, τη μιζέρια και τον μισθό να κρέμεται από σένα με το στόμα ανοιχτό: Συ μεν αρπάζης και δωροδοκείς… ο δε δήμος … υπ ανάγκης άμα και χρείας και μισθού προς σε κεχήνη» (Αριστοφάνης.) Και κανείς να μην μιλά.

Μα, κι αν κάποιος μιλούσε, αμέσως, με τρόπο επιτήδειο του βούλωναν το στόμα «εί δε τις και αντείποι ευθύς εκ τρόπου τινός επιτηδείου…»

Και τους φταίχτες, ούτε τους αναζητούσαν, ούτε, και αν τους υποπτεύονταν, απέδιδαν δικαιοσύνη. «Και των δρασάντων ούτε ζήτησις ούτ’ ει υποπτεύοιντο δικαίωσις εγίγνετο» (Θουκυδίδης).

Και έτσι, «χάνονται οι πόλεις όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους έντιμους: Τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν». (Αντισθένης).

Και επειδή, «Ου μόνον αρχή άνδρα δείκνυσι, αλλά και αρχήν ανήρ» (Επαμεινώνδας),

Εσείς οι «άρχοντες», οι σκανδαλοποιοί «Πολλά και αισχρά ένεκα κερδέων πεποιήκατε: πολλά και αισχρά για το κέρδος κάνατε» (Ξενοφών).

Ο σκανδαλοποιός, «άρχων» «και με τα δυο χέρια σουφρώνει τα δημόσια έσοδα: Καμφοίν χέροιν μυστιλάται των δημοσίων». (Αριστοφάνης).

Δικαιοσύνη ζητάει ο Λαός. Διότι: «εν δικαιοσύνη συλλήβδην πάσα αρετή.» (Θεόγνις),

Δικαιοσύνη ζητάει ο Λαός, όπου οι άρχοντες θα είναι υπηρέτες και δούλοι του νόμου και ΟΧΙ υπεράνω του νόμου, αφέντες του. «Τους δ’ άρχοντας λεγομένους νυν υπηρέτας τοις νόμοις …. Οι δ’ άρχοντες δούλοι του νόμου.». (Πλάτων).

Δίκαιο Κράτος, ζητάει ο Λαός, όπου οι άρχοντες θα φροντίζουν το συμφέρον των πολλών, του λαού, και ΟΧΙ άρχοντες που θα υπηρετούν το ίδιον συμφέρον, ως διαπλεκόμενοι πολιτικατζήδες (τους γνωρίσαμε προσφάτως).

Γιατί ο αληθινός πολιτικός-άρχων «ου πέφυκε (δεν έγινε) το αυτώ (το δικό του) συμφέρον σκοπείσθαι (να φροντίζει), αλλά το τω αρχομένω.». (Πλάτων).

Δίκαιο Κράτος, ζητάει ο Λαός, που θα σέβεται τον μόχθο του απλού ανθρώπου και θα τιμά τον χρηστό πολίτη. Διότι: «Όσο τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, τόσο περιφρονείται η αρετή και οι χρηστοί: Τιμωμένου δη πλούτου εν πόλει και των πλουσίων, ατιμοτέρα αρετή τε και οι αγαθοί.». (Πλάτων).

Δίκαιο Κράτος, ζητάει ο Λαός, που θα διασφαλίζει την ασφάλεια των πολιτών, αλλά, πρωτίστως, την ελευθερία τους.

«Μηδέν ελευθερίας προκρίνω». (Διογένης). Διότι:«Όσοι δέχονται να χάσουν την ελευθερία τους για την ασφάλειά τους δεν είναι άξιοι ούτε της ελευθερίας ούτε της ασφάλειας». (Βενιαμίν Φραγκλίνος)

Οι πολιτικοί-πολιτικατζήδες (αυτοί αντιποιούνται τους πραγματικούς πολιτικού) που βλέπει τα τελευταία χρόνια ο Έλληνας, είναι διαβρωμένοι από την διαπλοκή με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, και λειτουργούν με την παγκοσμιοποιημένη και «σώφρονα» λογική, πως τα συμβαίνοντα, καλώς συμβαίνουν, διότι είναι αναπόφευκτο να συμβαίνουν. Για να επιβιώσετε μέσα στον παγκόσμιο ιστό πρέπει να αφήσετε να σας φάει η αράχνη της παγκοσμιοποίησης, σαν παγιδευμένες μύγες.

Σε αυτήν την «σώφρονα λογική» των «πραγματιστών» και των «σωφρόνων» σφουγγοκωλαρίων της παγκοσμιοποιημένης ηλιθιότητας και αδικίας, εμείς αντιτείνουμε το: «τόλμησον φρονείν».

Γιατί το ξέρουμε πως «η πρόοδος δεν έρχεται απ’ αυτούς που εμμένουν στην καθεστηκυία τάξη αλλά από αυτούς που τολμούν να κινούν πάντοτε κάτι από τα μη καλώς έχοντα: Τας επιδόσεις ορώμεν γινομένας ου δια τους εμμένοντας τοις καθεστώσιν, αλλά δια τους επανορθούντας και τολμώντας αεί τι κινείν των μη καλώς εχόντων.». (Ισοκράτης)

Θίγετε τα κακώς κείμενα. «Το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα»

«Την φωτιά της δημιουργίας τη συντηρούν οι ανυπόταχτοι, οι ανικανοποίητοι, οι τυχοδιώκτες της ψυχής και του πνεύματος.». (Θεοτοκάς).

…στον δρόμο και ψάχνω τον παραλήπτη. Μήπως τον ξέρετε; Τον ψάχνω για να του τη δώσω.

Αδελφέ Νίκο

Τα βλέπεις; Τα βλέπεις που ανησυχούσες και έτρεμες σαν ψάρι όταν αρχίσαμε την επιχείρηση;

"Θα μας λυντσάρουν! ".
"Θα μας κρεμάσουν στην πλατεία οικογενειακώς" .
" Ούτε τα παιδιά μας και οι γυναίκες μας δεν θα γλιτώσουν !"
" Από το πρώτο λεπτό θα ξεσηκωθούν !"

Τίποτε απολύτως δεν έγινε. Όπως ακριβώς τα είχα προβλέψει. Τους τα πήραμε όλα και φύγαμε σαν κύριοι. Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη και την αμηχανία στο πρόσωπο του οπαδού μας στο αεροδρόμιο. Η χώρα ήταν σε φάση "Σομαλίας" και εμείς με τις Samsonite, να περιμένουμε στην αίθουσα VIP το αεροσκάφος που θα μας έφερνε στον επίγειο παράδεισό μας, εδώ στην Καλιφόρνια.

Θυμάσαι που σου έλεγα "Θαρθεί μια μέρα που θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε ";

Λοιπόν αδελφέ Νίκο, η ημέρα ήρθε.
Η μπάζα ήταν καλή. Όχι μόνο εμείς αλλά και τα εγγόνια μας θα ζήσουν πλουσιοπάροχα. Ο μόνος κίνδυνος πια βρίσκεται στην χοληστερίνη που περιέχει ο αστακός !
Θυμάσαι τι αντίκρισαν τα μάτια μας ( μέσα από τις θωρακισμένες Mercedes ) καθώς πηγαίναμε στο αεροδρόμιο;
Μελαψούς μετανάστες να λεηλατούν την πρωτεύουσα μετά την οικονομική κατάρρευση.
Παιδιά να περιφέρονται μόνα τους μέσα στα χαλάσματα ψάχνοντας τις δολοφονημένες μάνες τους.
Καπνοί παντού από τα σπίτια που καιγόταν.
Ορδές πανικόβλητων να λεηλατούν τα super- markets.

Και στο αεροδρόμιο ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ να μην φωνάξει έστω κάτι εναντίον μας ! Ούτε ένα "προδότες" ή "κλέφτες" ή "κρεμάστε τους" !. Μουδιασμένοι όλοι και παράλυτοι μας έβλεπαν να φεύγουμε με τις βαλίτσες παραφουσκωμένες. Το διαισθανόταν ότι δεν θα μας ξαναδούν. Η κωμωδία είχε τελειώσει. Ο θίασος ( με τις εισπράξεις ) έφευγε. Οι θεατές θα μείνουν μόνοι να αντιμετωπίσουν την σκληρή πραγματικότητα.

Τι θεατρικό και αυτό ! Θυμάσαι; Άρχισε το 1981. Τότε που "ο φίλος του λαού" ανέβηκε στην εξουσία.
"ΕΞΑΛΛΑΓΗ" φώναξε και τα πλήθη ρίγησαν. Ακόμη και ψηφοφόροι "της επάρατης συντήρησης" τον ψήφισαν !
Υπάλληλοι πήγαν την άλλη μέρα στη δουλειά με υπεροπτικό ύφος σίγουροι ότι η επιχείρηση του αφεντικού θα είναι πλέον δική τους !
Η "εξαλλαγή" μόλις είχε αρχίσει. Ο "λαός" έζησε στιγμές μοναδικής επαναστατικής μέθης. Καταλήψεις, απεργίες, πανό, σημαίες...
Ώσπου οι "κακοί καπιταλιστές" πήραν τα εργοστάσιά τους και τα πήγαν στην διπλανή χώρα.
Τα υπόλοιπα εργοστάσια έγιναν "κοινωνική ιδιοκτησία". "Ο λαός είναι πάνω από τους θεσμούς" φώναζε ο "ηγέτης" και το πλήθος παραληρούσε.
Επιτέλους ! Είχε έρθει η "ώρα του λαού".
Κανείς πια δεν σε φακέλωνε αν διάβαζες "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΙΑ". Άλλωστε η "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΙΑ" και η "ΜΕΘΑΥΡΙΑΝΗ" ήταν πια η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Ό,τι γραφόταν εκεί ήταν νόμος απαράβατος. Τι αξία είχε πια η θεσμοθετημένη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως; Ποιος της έδινε σημασία;

Το μέλλον διαφαινόταν ακόμα πιο λαμπρό. Η πατέντα με το "μοτοσακό χωρίς γκάζια" θα μας έφερνε αμύθητα πλούτη μόλις την αξιοποιούσαμε ( για την ακρίβεια, δεν θα ξέραμε που να τα βάλουμε ! ).
Κάποια στιγμή το θέμα αποσύρθηκε από τα δελτία ειδήσεων.
Ποιος έδωσε σημασία;
Το αυνανικό αντιαεροπορικό "Κοροϊδάραμις" θα μας έφερνε αμύθητα πλούτη μόλις το βγάζαμε σε παραγωγή.
Κάποια στιγμή και αυτό αποσύρθηκε από τα δελτία ειδήσεων.
Ποιος έδωσε σημασία;

Σημασία είχε πλέον η ΑΤΑ ( Αγνώστου Ταυτότητος Αυνανισμός ) : Ανεβαίνουν οι τιμές; Σου ανεβάζω τον μισθό !
Ξανανεβαίνουν οι τιμές; Σου ξανανεβάζω τον μισθό !
Κάποιοι ψέλλισαν "Μα οι τιμές ανεβαίνουν ακριβώς επειδή μας ανεβάζεις συνεχώς τον μισθό !"
Ποιος τους έδωσε σημασία;

Τα σχολεία αλλάξανε. Τώρα όλοι πήγαιναν "για σπουδές" ! Δεν νοείται ο "αφέντης λαός" να δουλεύει στα χωράφια και στις οικοδομές. ΟΛΟΙ θα πάνε στο πανεπιστήμιο !
Τι και αν δεν χρειαζόμασταν τόσους "επιστήμονες". Ποιος έδινε σημασία;

Σημασία είχε πλέον η "δημοκρατία". Ο αστυνομικός που είχε την αφέλεια να πυροβολήσει τον κλέφτη άκουγε τα δελτία ειδήσεων να ανακοινώνουν την διεύθυνση όπου κατοικούσε ! Αν τολμούσε ας νοιαζόταν ξανά για το καθήκον !

Ποιος έδινε σημασία στις βιομηχανίες που κλείνανε; Αφού οι άνεργοι γινόταν αμέσως δημόσιοι υπάλληλοι !
Ποιος αναρωτιόταν "Πού βρίσκετε τα λεφτά να πληρώσετε τόσους δημόσιους υπαλλήλους αφού δεν παράγει η χώρα τίποτα;"
Αυτά τα ερωτήματα δεν είχαν πλέον σημασία. Μόνο αφελείς και γραφικοί ασχολούνταν με αυτά.
Αφού ο "ηγέτης" το είχε δηλώσει ξεκάθαρα : "Τα πήρα από τους βιομήχανους !"

Και όταν αρχίσαν να διαρρέουν τα πρώτα μαντάτα για τις μεγάλες μάσες , ο "ηγέτης" είχε φροντίσει ώστε οι κομματικοί μηχανισμοί να έχουν έτοιμη την απάντηση που θα έδινε ο "λαός" στην "επάρατη συντήρηση" : "ΦΑΓΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ ΦΑΓΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ! "

Κάποια στιγμή άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτοι μετανάστες. Κακό μεν ( κάτι σαν να μην του άρεσε του "λαού" ) αλλά αφού οι μισθοί ντάγκα-ντάγκα ερχόταν κάθε 15νθήμερο, δε βαριέσαι...

Σαν τον Μιθριδάτη , ο "αφέντης λαός" συνήθιζε το δηλητήριο που αυξανόταν κάθε μέρα.
Οι μετανάστες ξεπέρασαν κάθε όριο...
Η εγκληματικότητα ξεπέρασε κάθε όριο...
Η ανεργία ξεπέρασε κάθε όριο...
Τα σκάνδαλα ξεπέρασαν κάθε όριο...
Οι εθνικές ταπεινώσεις ξεπέρασαν κάθε όριο...
Οι φωτιές ξεπέρασαν κάθε όριο...
Οι αρρώστιες ξεπέρασαν κάθε όριο...
Τα σκουπίδια ξεπέρασαν κάθε όριο...
Οι πυρπολήσεις πατριωτικών βιβλιοπωλείων ξεπέρασαν κάθε όριο...
Οι "αναρχικοί" ξεπέρασαν κάθε όριο...

Κάποια στιγμή ( όταν παρατραβήξαμε το σχοινί ) και εγώ φοβήθηκα , το ομολογώ. Πήγα στο πιο απομακρυσμένο νησάκι για να ανακοινώσω την χρεοκοπία της χώρας. Το σκάφος περίμενε έτοιμο να με φυγαδεύσει στην διπλανή χώρα αν οι στρατιωτικοί έκαναν κίνημα.

Τι κουτός που ήμουν ! Φύλλο δεν κουνήθηκε !
Τότε πήρα θάρρος για τα καλά. Είπα μέσα μου "Μεγάλε , είσαι μεγάλος ! Κάνε ό,τι θέλεις !".
Δεν σταμάτησα πουθενά : Αστυνομικοί, στρατιωτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι... Τους κατεδάφισα όλους. Δεν άφησα ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις , ούτε δικαιώματα...
Απορούσα και απορώ πάντα με την ανθρώπινη βλακεία : Αυτοί που σκοτώνονται με τον γείτονα για ένα εκατοστό οικοπέδου, με έβλεπαν να ληστεύω ασύστολα την χώρα τους και δεν μιλούσαν !

Πάντα οι ομοεθνείς μας με είχαν στο ψιλό :
"Περιορισμένης ευθύνης το καημένο..."
" Για οδοκαθαριστής καλός είναι αλλά για παραπάνω δεν τραβάει το φουκαριάρικο..."
" Η καψερή η μάνα του, πώς αντέχει τέτοια συμφορά..."

Μόνο η μάνα μας πείσμωσε και είπε "Τώρα θα δείτε, που το κοροϊδεύετε..."
Πραγματικά, αν δεν ήταν η μάνα μας δεν θα είχαμε αποτολμήσει τέτοιο έργο.
Δες τώρα όλους τους φαρμακόγλωσσους : Εγώ, το "καημένο", συνέτριψα το έθνος που ήταν προαιώνιος εχθρός μας. Το έθνος που πολεμούσαμε τρεις χιλιάδες χρόνια και δεν μπορούσαμε να το κάνουμε ζάφτι...
Τώρα όλοι "μούγκα" . Ούτε "καημένο" ακούς ούτε τίποτα. Όλοι τεμενάδες μου κάνουν και έχουν καταπιεί την γλώσσα τους.

Το μεγάλο αστείο είναι ότι τώρα εκεί πίσω στην Αυνάνα, οι οπαδοί μας ακόμη πιστεύουν ότι την χώρα την βούλιαξε η "επάρατη συντήρηση" ! Βλέπεις, αυτήν αφήσαμε να διοικεί τώρα.
Τώρα που τα παιδιά τους πεθαίνουν απο υποσιτισμό και οι πρωθυπουργοί τους είναι μελαψά τέκνα μεταναστών, ακόμη θυμούνται με αγάπη τον "ηγέτη" που τους "έδωσε να φάνε ψωμί" και βροντοφώναξε " Η Αυνάνα ανήκει στους Αυνάνες !".

Τι τα θες, η ζωή έχει πολύ πλάκα μερικές φορές.
Καλά που έπλασε ο θεός ( μας ) τους βλάκες για να μας ψυχαγωγούν. Ειδικά εδώ στην βίλα στην Καλιφόρνια ( έχω καταπληκτική θέα στον Ειρηνικό, στο είπα; ) η ανία θα ήταν αφόρητη αν δεν είχα αυτά να θυμάμαι και να τα συζητώ με κάποιους πρωτοκλασσάτους ( τότε ) του "κινήματος" που είχαν και αυτοί την ευστροφία να βγάλουν έγκαιρα τη μπάζα τους στο εξωτερικό και να αγοράσουν εδώ βίλες.
Είναι εδώ ο "FIVE SEASONS" , και ο "μαζί τα σπάγαμε". Φυσικά δεν μπορούσαν να λείπουν ( δικοί μας γαρ ) ο "ταϊβανέζος", η σύζυγος του τραγουδιστή ( χωρίς τον τραγουδιστή ! ) και ο ξάδελφός της ο "φαστφουντάς". Ο τελευταίος χώρισε την γυναίκα του ( Αυνανικής καταγωγής ) και συζεί με μια δικιά μας. Είναι και κανά δυό απο την περίφημη "γενιά του Πολυκαφενείου" ( ώρε πλάκες και μ' αυτή την ιστορία ! ). Αυτοί ειδικά αποδείχτηκαν λυσσασμένοι για "δημοκρατία" : Έχουν σπιτώσει κάτι πιτσιρικάδες ( δικούς μας ) και τον παίρνουν απο όλες τις μεριές !
Για τους άλλους, τους ρομαντικούς και τους αφελείς ( που ξεμείναν πίσω ) πού και πού μαθαίνω κανα νέο. Εκείνος ο αρχιμάλαξ, που έβαφε με μολύβι τα μάτια του, έμαθα οτι είναι σε ψυχιατρείο. Ο άλλος, που το έπαιζε αδιάφθορος, τον σπάσαν στο ξύλο κάτι πιτσιρικάδες ( αν και προσπάθησε να κρυφτεί σε κάτι τουαλέττες ) και πέθανε.

Αδελφέ Νίκο
Όταν τελειώσεις την ιστορία με την πιτσιρίκα στις Μπαχάμες , σε περιμένω να τα πούμε από κοντά ( φέρε και την σύζυγο ). Αν δεν κουράστηκες , ο Μεγάλος μας πρότεινε να ξανακάνουμε μια παρόμοια δουλειά σε μια άλλη χώρα κάπου στην Κεντρική Αμερική ( δεν θυμάμαι τώρα το όνομα ). Η χρηματοδότηση, ως συνήθως , εξασφαλισμένη και οι ντόπιοι πράκτορες έτοιμοι. Σκέψου το.
Με φιλιά
Το "καημένο"

..............................

......................................................................................................
Προς φιλύποπτους και κακεντρεχείς ( σημείωση του ευρόντα ) :
Προσοχή ! Η επιστολή ΔΕΝ έχει σχέση με την δική μας χώρα ! Πρώτον, διότι η δική μας πατέντα ήταν το "διαφορικό χωρίς γρανάζια" και όχι το "μοτοσακό χωρίς γκάζια". Δεύτερον, διότι το δικό μας αντιαεροπορικό πολυβόλο λεγόταν "Άρτεμις" και όχι "Κοροϊδάραμις" ! Τρίτον, διότι η χώρα μας λέγεται "Ελλάδα" και όχι "Αυνάνα" !
************************

Η επιστολή αυτή ( μαζί με όλες τις μελλοντικές επιστολές που θα ανακαλύψω προς τον μυστηριώδη "Νίκο" ) βρίσκεται στην http://pythas.t35.com/nikos.html
--------------------------------------------

Επικοινωνία : pitago99@gmail.com


Αρχική σελίδα : http://pythas.t35.com/index.html

-------------------------------------------------------------------------
Προς τον υπάλληλο που ελέγχει τις ιστοσελίδες και τις "καρφώνει" στα αφεντικά :

Αγαπητέ φίλε, μήπως γνωρίζεις ποιος έγραψε την επιστολή και για ποιους αφελείς μιλάει;

«Σύγνεφο οι ακρίδες στα σπαρτά και ροκανάν τον κάμπο»

Ελευθέριος Ανευλαβής

«Σύγνεφο οι ακρίδες στα σπαρτά και ροκανάν τον κάμπο» (Γ. Ρίτσος)

«Τι καρτερείς ακόμα
τάχα δικαιοκρίτη;»
(Α. Σικελιανός)

Στ’ ανοιχτά της απελπισίας, φυσάνε οι άνεμοι του τυφώνα της παγκοσμιοποίησης του χρήματος και της πολτοποίησης του ανθρώπου.

Με κλειδαμπαρωμένα μάτια, οι βουλιμικοί του κέρδους, με κατακρεουργημένο από την απληστία χαμόγελο αδιαντροπιάς, πλήθος καθάρματα, θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν ακόμη και τον ορίζοντα.

Ο Δήμος, νεοφιλελεύθερη μάζα, από μαζάτομα, αγωνίζεται, σθεναρώς, και με ανείπωτη ξετσιπωσιά, μόνο «περί πάρτης». Άγνωστο στους κοιλιόδουλους το «αμύνεσθαι περί Πάτρης». Έτσι κατήντησαν, το υπερήφανο λαό, «στάχτη…που κάποτε ήταν φλόγα» (Κ. Βάρναλης), οι άξεστοι, δόλιοι, συμφεροντολόγοι άρχοντές του.

Και οι μαυραγορίτες να βαφτίζουν νόμιμη την κλεψιά, μη ξεχωρίζοντας, οι κουτοπόνηροι, το νόμιμο από το ηθικό. Και να σκεπάζουν τις βρωμιές τους, σαν τη γάτα, με νόμους περί (αν)ευθύνης υπουργών και άλλα βρωμερά και τρισάθλια, καλά και συμφέροντα «ταις (σκατό)ψυχαίς αυτών», των πονηρών πολιτικατζήδων, που θα πρέπει να «πάνε μέσα», για αντιποίηση αρχής (των Πολιτικών).

Οι απάνθρωποι λαομπαίχτες (θεομπαίχτες), εμπαίζουν το καθαρό πρόσωπο, που αυτοί δεν έχουν γιατί το βρώμισαν ρουθουνίζοντας, σαν τα γουρούνια, στο γουρουνοστάσι της σύγχρονης νεοφιλελεύθερης Κίρκης, που προστάζει: άρπαξε, κλέψε, εξαπάτα.

Οι σταυρωτήδες των ονείρων των ανθρώπων, ξένοι στην πόλη, που ποτέ δεν αγάπησαν, τη βρωμίζουν με το σαπισμένο χνώτο της διεφθαρμένης ανάσας τους, κάνοντας και τους πολίτες της, που τους στέρησαν ακόμη και τη γνώμη, μέσα στην επίφαση της αντιπροσωπευτικής τους δημοκρατίας, κάνοντάς τους να τη μισήσουν και αυτοί.

Ο Κινησίας (ο κουνιστός του Αριστοφάνη), που καυχιέται πως είναι εραστής της πόλης, έβγαλε απόφαση:

«Μέλητος Μελήτου Πιτθιεύς Σωκράτει Σωφρονίσκου Αλωπεκήθεν… Τίμημα Θάνατος.» (Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους)

Ο πολέμαρχος της αρετής των καταγωγίων της βρωμερής ψυχής του και της άδειας σκέψης του. Η Αγία Τριάδα του: Βλακεία, Ανικανότητα, Χρήμα. Ελληνάρας με πατέντα!

Ο Κοτζαμπάσης και ο Νταβατζής της Δημοκρατίας. Ο γνήσιος κοπρίτης της ακατοίκητης σκέψης, που λιμνάζει μέσα στα κομματικά λασπόνερα. Ο «μπροστάρης» του λαού, που αν υπήρχε δικαιοσύνη, θα έπρεπε να δουλεύει στο κάτεργο, στο οποίο είναι ριγμένος ο κοσμάκης.

Ο Πολυδάκτυλος Σαρανταχέρης, ο «τίμιος» φύλακας της δημόσιας περιουσίας, που, μαγικά, την εξαφανίζει off shore (έξω από τη Χώρα), σε μυστικούς αόρατους λογαριασμούς, στους παραδείσους των φοροφυγάδων, εις δόξαν ημών των μελωδούντων: Λυτρωτά, των μόχθων μας. Ο Θεός να σ’ ευλογεί. Λυτρωτά μας.

Ο Αληθίων των οκτώ, με την αλήθεια να τρέχει από το χαλασμένο καζανάκι της τρύπιας σκέψης του. Ο Κωλορεβερέντζης (ο βαθέως και δουλικά υποκλινόμενος), των αφεντικών του: εργολάβων δημοσίων έργων, συνάμα δε, καναλαρχών, εκδοτών, άμα τε και τζογαδόρων. Οσονούπω και με τον νόμο.

Ο Κλινήρης του πνεύματος, με την σπουδαιογελοία επισημότητα του λείψανου, που ακαδειμίζεται (παριστάνει τον ακαδημαϊκό-ακαδειμικό), κάτω από τον θόλο, απλώς γιατί έχει Κώλο και Προστάτη. Μυγιάγγιχτος. Βουλιαγμένος μέσα στην ανάπηρη σιωπή της κενής σκέψης του.

Ο Θρασύδειλος, που μιλάει για τον πόλεμο, σα να μιλάει για τον καιρό. Σημαία του ο αριθμός της μυστικής του θυρίδας, στη μυστική τράπεζα, της μυστικής εξωχώριας. Ο εντολοδότης του πολέμου. «Μα έχει στο θεό σας εντολοδόχους ο θάνατος;» (Ν. Καρούζος).

Ο Κολλυβιστής Σαράφης, ντόπιος και ξένος με τα σφουγγοκώλια του, που ρημάζει τη χώρα, χρεώνοντας τις κλεψιές του στους αδύναμους. Νάτος τώρα, καλεί, για τη σωτηρία, λέει, της Πατρίδας, δηλαδή, το αυγάτισμα, ξανά, των άνομων κερδών του. Καλεί, να πληρώσει ο λαός, τα σπασμένα, γιατί, λέει, «μαζί τα φάγαμε». Ουστ, αρχικοπρίτη.

Ο Τυχάλωτος του τζόγου, έτοιμος να κατασπαράξει αυτόν που αποθέτει την πάσαν ελπίδα, της απελπισίας του, στο γύρισμα της τύχης, που θα φέρει ο κουλοχέρης, με τα φρουτάκια, στις γειτονιές, γιατί, λέει, κινδυνεύει η Πατρίδα από το υπέρογκο χρέος μας. Μαζί, λέει κι αυτός, τη χρεώσαμε την Πατρίδα.

Όλοι αυτοί, ένοικοι της ταριχευμένης τους ζωής, κραυγάζουν:

«Σωκράτει Σωφρονίσκου Αλωπεκήθεν… Τίμημα Θάνατος.»

ΤΗ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΗΡΑΝΕ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΑΝ
ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΚΙ ΑΠ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΜΑΣ ΓΝΩΜΗ (Ζήσιμος Λορεντζάτος)

Δε μιλώ, μόνο, για τις θυσίες του λαού, που αυτοί, οι οποίοι τον ανάγκασαν να τις υποστεί και τις επέβαλαν, ολοφύρονται πως συμπάσχουν μαζί του. Σαν τον ιεροεξεταστή που λέει: αυτό σου το βασανιστήριό, τον ίδιο πόνο προκαλεί και σε μένα.

ΧΑΘΗΚΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΑΣ ΛΕΩ! ΧΑΘΗΚΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ!

ΜΑ ΘΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ. Άλλον δρόμο παίρνοντας. Άλλον σκοπό βαρώντας
Και τότε:

«Χορό τριγύρω σου θα στήσουν
Με βιολιά και με ζουρνάδες
Γύφτοι, Εβραίοι, αράπηδες, πασάδες
Και τα γόνατά τους θα λυγίσουν
Οι τρανοί σου
Και θα γίνουν των ραγιάδων
Οι ραγιάδες...»

(Κωστής Παλαμάς «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»)

Κατάντησε μέχρι εκεί ο Μίκης;

από το Βαθύ Κόκκινο

Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοίνωσε την δημιουργία της πολιτικής του κίνησης «Σπίθα» εμείς κάναμε μια ανάρτηση που της τιτλοφορούσαμε «Σπίθες και φούμαρα» που δίναμε την δική μας άποψη γ’ αυτό το πολιτικό εγχείρημα.

Ακολούθησαν αρκετές σχετικές αναρτήσεις, όπως αυτή που είχε τίτλο «Περιβόλι για απατεώνες» γ’ αυτόν τον πολιτικό σχηματισμό.

Δεν είχαμε σκοπό να επανέλθουμε σ’ αυτό το θέμα αν δεν μας ερχόταν στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο μήνυμα που λέει λίγα και συγκλονιστικά και υπονοεί πολύ περισσότερα στην ίδια κατεύθυνση.

Πρόκειται για την επιστολή που έστειλε στον Μίκη Θεοδωράκη ο οικονομολόγος-αναλυτής Δημήτρης Καζάκης με την οποία του γνωστοποιεί τους λόγους αποχώρησης του απ’ αυτή την κίνηση. (Θα προσπαθήσουμε να ρθούμε σε επαφή μαζί του για να μας πει αναλυτικά αυτά που αναφέρει τηλεγραφικά στην επιστολή του).

Προς το παρόν παραθέτουμε την επιστολή του Δ. Καζάκη όπως μας ήρθε στο e-mail μας:

Αγαπητέ Μίκη,

Όπως σας έχω εξηγήσει λεπτομερώς το πρόβλημα που αντιμετωπίζαμε ως οργάνωση δεν είχε σχέση τόσο με πρόσωπα, όσο με έναν μηχανισμό παρακράτους, ο οποίος ήθελε να αλώσει την Σπίθα και να την μετατρέψει σε μια νέου τύπου φασιστική οργάνωση. Τα ηνία κρατά συγκεκριμένο «ίδρυμα» πέραν του Ατλαντικού. Το ίδιο που κατασκεύασε την otpor στην Γιουγκοσλαβία και συνέβαλε στις «πορτοκαλί επαναστάσεις» στην Ουκρανία, την Γεωργία και αλλού.

Όμως, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις θεωρώ πλέον ότι το παρακράτος υπερίσχυσε. Έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να προστατέψω το όνομα, την ιστορία και κυρίως την υστεροφημία σας. Δυστυχώς απέτυχα.

Όπως σας είχα εξηγήσει εξαρχής, προσωπικά έχω αφιερωθεί στην ιδέα του νέου ΕΑΜ. Την παλεύω, με τις λιγοστές δυνάμεις που διαθέτω, πολύ καιρό πριν υπάρξει η Σπίθα. Θα συνεχίσω στον ίδιο δρόμο με την ακλόνητη πεποίθηση ότι το νέο ΕΑΜ θα γεννηθεί. Όχι γιατί το θέλω εγώ, αλλά γιατί είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για το λαό και την Ελλάδα. Όταν δημιουργηθεί - μιας και είναι σίγουρο ότι κάτι τέτοιο θα γίνει - προσωπικά θα βρίσκομαι στις γραμμές του, απλός στρατιώτης όπως ήμουν πάντα. Το δυστύχημα είναι ότι θα έχει απέναντί του και τους μελανοχιτώνες του παρακράτους που έχει διαλέξει τη Σπίθα για να τους εκκολάψει.

Αποχωρώ από την Σπίθα και την συμβουλευτικής σας, μιας και ο δρόμος που έχετε επιλέξει δεν έχει καμμιά σχέση με τον δικό μου.

Ευχαριστώ,
Δημήτρης Καζάκης

Βία

απο τον πιτσιρικο

Τον Δεκέμβριο του 2008, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του ΣΚΑΙ από την πλατεία Εξαρχείων με κατοίκους, καταστηματάρχες, αναρχικούς, δασκάλους και άλλους, μια κυρία είχε πει κάτι πολύ ενδιαφέρον, στο οποίο, βέβαια, κανείς δεν έδωσε σημασία γιατί το είπε ήρεμα και όχι ουρλιάζοντας.
Αυτή η καλή κυρία –που νομίζω πως ήταν καθηγήτρια αλλά μπορεί να ήταν και απλή νοικοκυρά (δεν το θυμάμαι)- είχε πει πως ένα παιδί που ζει και μεγαλώνει στα Εξάρχεια υφίσταται τόσες ταπεινώσεις από τους αστυνομικούς, ώστε, μέχρι να γίνει 15 ετών, έχει μάθει να μισεί τους αστυνομικούς.
Είχε αναφέρει παραδείγματα με παιδιά που γυρνούσαν από το σχολείο και τα πήγαιναν οι αστυνομικοί κάθε τρεις και λίγο στο τμήμα επειδή δεν τους άρεσαν τα ρούχα τους, τα μαλλιά τους κλπ. Όποιος κυκλοφορεί στους δρόμους της Αθήνας –και δεν παρακολουθεί τη ζωή από την τηλεόραση- θα έχει παρατηρήσει αρκετές φορές την άθλια συμπεριφορά κάποιων αστυνομικών απέναντι σε έφηβους και έφηβες.
Θυμήθηκα τα λόγια αυτής της κυρίας, όταν, πρόσφατα, περπατούσα με μια φίλη μου σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας και πέσαμε πάνω σε τέσσερις αστυνομικούς που είχαν σταματήσει τρία μικροκαμωμένα παιδιά –δυο αγόρια και ένα κορίτσι- που δεν ήταν πάνω από 15 ετών. Ο ένας αστυνομικός είχε απομονώσει τον ένα νεαρό και του μιλούσε πολύ άγρια – ο πιτσιρικάς ήταν τρομαγμένος, κοιτούσε κάτω και δεν μιλούσε. Σταματήσαμε λίγα μέτρα πιο κει, έβγαλα τη φωτογραφική μηχανή και κοιτούσα στα μάτια τον αστυνομικό χωρίς να πω λέξη. Σε μισό λεπτό, οι αστυνομικοί άφησαν τα παιδιά να φύγουν. Φύγαμε προς την ίδια κατεύθυνση και ρώτησα τα παιδιά γιατί τα σταμάτησαν. Δεν υπήρχε λόγος – τα σταμάτησαν χωρίς λόγο.
Σε μια από τις συνεντεύξεις που έδωσε το τελευταίο διάστημα ο σκηνοθέτης Αργύρης Παπαδημητρόπουλος –με αφορμή την προβολή της ταινίας «Wasted Youth» που περιγράφει μια ημέρα ενός έφηβου και ενός αστυνομικού- είχε πει πόσο τον βοήθησε στα γυρίσματα η ματιά του άλλου σκηνοθέτη της ταινίας, του Γερμανού Γιάν Φόγκελ. Ο Φόγκελ έρχεται από μια χώρα που τα παιδιά δεν μεγαλώνουν μαθαίνοντας να μισούν τους αστυνομικούς – δηλαδή, το αντίθετο απ’ αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα.
Είναι σίγουρο πως η πολιορκία της Κερατέας από τα ΜΑΤ για πάνω από 4 μήνες δεν θα φύγει καθόλου εύκολα από τη μνήμη των παιδιών της Κερατέας. Η επιλογή της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει τα ΜΑΤ –και όχι τον διάλογο- για να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις των κατοίκων στη δημιουργία ΧΥΤΑ έχει αποτελέσματα που φαίνονται τώρα και αποτελέσματα που θα φανούν στο μέλλον. Ο τρόπος που θα αντιμετωπίζουν τα σημερινά παιδιά της Κερατέας στο υπόλοιπο της ζωής τους τους αστυνομικούς είναι ένα από αυτά. Και αυτό κανείς δεν μοιάζει να το σκέφτεται.
Όταν τα κυβερνητικά στελέχη δέχονται επιθέσεις, χρησιμοποιούν πάντα ως επιχείρημα το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Από την άλλη, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την Αστυνομία, για να σταματήσει βίαια όποιες άλλες φωνές υπάρχουν. Το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης το έχουν μόνο οι κυβερνώντες και οι ισχυροί– οι υπόλοιποι οφείλουν να υπακούουν στις διαταγές.
Η βία απλώνεται στη χώρα με γρήγορους ρυθμούς και το να την καταδικάζεις φραστικά δεν είναι αρκετό – για την ακρίβεια, είναι ανόητο. Εκτός από τη σωματική βία, υπάρχει η βία της ανεργίας, της φτώχειας, της πείνας, της εξαθλίωσης – ας μετρήσει κάποιος τις αυτοκτονίες.
Επίσης, υπάρχει η λεκτική βία. Το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου ήταν εξαιρετικά βίαιο. Τα συνεχή ψέματα του Παπανδρέου και του Παπακωνσταντίνου είναι βία. Η προσπάθεια επιβολής με το ζόρι της μιας άποψης μέσω των καθεστωτικών ΜΜΕ είναι βία• οι συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό και όχι ιδιωτικό, για να γίνεται προπαγάνδα – θα πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις ισότιμα.
Βία είναι και η απόλυτη ατιμωρησία όσων πλούτισαν σε βάρος της χώρας και τώρα κυκλοφορούν ελεύθεροι, συμβουλεύοντας τους πολίτες να κάνουν θυσίες.
Το έγραψα και το ξαναέγραψα πολλούς μήνες πριν πως το μεγάλο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η χρεοκοπία. Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η κατάργηση της Δικαιοσύνης που οδηγεί στην ανομία. Και αυτή η ανομία ξεκινάει από την πλήρη ατιμωρησία των υπευθύνων για τη χρεοκοπία της χώρας. Αν δεν έχει πάει κανένας πολιτικός στη φυλακή –και ούτε καν σε δίκη- για τη χρεοκοπία της χώρας, δεν μπορείς να βάλεις κανέναν πολίτη στη φυλακή. Έχουν όλοι άλλοθι.
Πόσω μάλλον, όταν όχι μόνο κανένας πολιτικός δεν έχει οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη, αλλά συνεχίζουν όλοι να είναι στις θέσεις τους, να δίνουν εντολές και να παίρνουν τους παχυλούς μισθούς τους. Αυτή η ατιμωρησία στέλνει το μήνυμα σε όλους τους πολίτες πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και να παραμένουν ατιμώρητοι. Μέχρι να πληρώσουν οι υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία, είμαστε όλοι αθώοι για όλες μας τις ενέργειες – και αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο για τις ζωές όλων μας.
Όσο και γίνεται αφόρητη προπαγάνδα για την ίση ευθύνη των πολιτών στη χρεοκοπία της χώρας, οι χώρες κυβερνώνται από τους πολιτικούς. Οι πολίτες θα αναλάβουν τις ευθύνες τους, όταν οι ηγέτες τους αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες.
Συναντάω κάθε μέρα τη βία στους δρόμους. Τυφλή βία. Και δεν μπορείς να την αγνοήσεις επειδή δεν έτυχε σε εσένα αλλά σε κάποιον πιο άτυχο ή πιο αδύναμο. Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε να τηλεφωνώ τρεις φορές την ημέρα στη μητέρα μου για να δω αν είναι καλά, αν επέστρεψε σπίτι, αν κλείδωσε και αν έβαλε συναγερμό – θα νομίζει πως είμαι υποχόνδριος.
Η βία δεν αντιμετωπίζεται με τη βία των δυνάμεων καταστολής. Η βία αντιμετωπίζεται με Δικαιοσύνη.
Αυτά είχα να πω. Και ξέρω, βέβαια, πως κανείς δεν θα δώσει σημασία. Όπως δεν είχε δώσει σημασία και στα λόγια της κυρίας στα Εξάρχεια.

Αναρτήθηκε από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ στις 11:14

Ανέκδοτα και Διδάγματα των αρχαίων Ελλήνων

Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα γαϊδούρια σε άλογα. Και όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο Αντισθένης παρατήρησε:
- Μήπως και στρατηγούς δεν αναδεικνύετε άντρες απλώς με την ψήφο σας και χωρίς να έχουν πάρει καμία απολύτως εκπαίδευση;

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε:
- Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων.

Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να φυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Έβαλε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε:
- Κανένα κακό να μη μπει στο σπίτι αυτό.
Ο Διογένης διάβασε την επιγραφή και απόρησε:
- Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει;

Ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό:
- Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ’ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;
Οι απεσταλμένοι απάντησαν:
- Γιατί μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο.
Ο Φωκίωνας αρνήθηκε το δώρο λέγοντας:
- Ας μ’ αφήσει λοιπόν και να είμαι και να φαίνομαι έντιμος.

Παρακινούσαν τον Φίλιππο της Μακεδονίας να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
- Δεν είστε καλά! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ’ άλλα μέρη;

Είπαν στον Σωκράτη ότι κάποιος έλεγε άσχημα λόγια γι’ αυτόν. Ο Σωκράτης απάντησε:
- Καθόλου παράδοξο. Ποτέ του δεν έμαθε να λέει καλά λόγια.

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε:
- Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν.

Επέστρεφε ο Διογένης από τους Ολυμπιακούς αγώνες και ένας τον ρώτησε, αν ήταν εκεί πολύς κόσμος. Ο Διογένης αποκρίθηκε:
- Κόσμος υπήρχε πολύς, άνθρωποι όμως λίγοι”

Ρώτησαν τον φιλόσοφο Στίλπωνα, αν υπάρχει κάτι πιο ψυχρό από ένα άγαλμα.
- Ναι” είπε, “ένας αναίσθητος άνθρωπος.

Ένα φίδι τυλίχθηκε γύρω από το κλειδί μιας πόρτας. Οι μάντεις χαρακτήρισαν το γεγονός θαύμα. Ο Λεωτυχίδης όμως, βασιλιάς της Σπάρτης, θεώρησε αδικαιολόγητο τον χαρακτηρισμό.
- Για μένα θαύμα θα ήταν”, είπε “αν τυλιγόταν το κλειδί γύρω από το φίδι και όχι το φίδι γύρω από το κλειδί.

Κάποτε ο Διογένης είδε μια γυναίκα να σκύβει πάρα πολύ μπροστά στα αγάλματα των θεών. Θέλοντας να την απαλλάξει από την θρησκοληψία, την πλησίασε και της είπε:
- Μη σκύβεις τόσο πολύ κυρά μου, γιατί κάποτε ο θεός θα σταθεί πίσω σου και θα δει άσχημα πράγματα.

Ο φιλόσοφος Στίλπωνας κλήθηκε στον Άρειο Πάγο για να βεβαιώσει αν πραγματικά είπε ότι η Αθηνά δεν είναι θεός..
- Και βέβαια δεν είναι θεός, θεά είναι, αφού είναι γυναίκα, είπε.
Όταν το άκουσε ο Θεόδωρος, ο λεγόμενος “άθεος”, τον ειρωνεύτηκε λέγοντας:
- Από πού το γνώριζε ο Στίλπωνας; Ή μήπως σήκωσε τον χιτώνα της Αθηνάς και είδε τον κήπο της;

Έδειξαν στον Διαγόρα τον “άθεο” τα πολλά αφιερώματα ανθρώπων που είχαν σωθεί από ναυάγια με τη βοήθεια των θεών. Ο Διαγόρας απάντησε:
- Αν οι θεοί φρόντιζαν να σώσουν και όσους πνίγηκαν, τότε θα βλέπατε πολύ περισσότερα αφιερώματα.

Όταν ο Διογένης είδε έναν νεαρό να φιλοσοφεί του είπε:
- Σου αξίζει έπαινος νεαρέ, γιατί στρέφεις το ενδιαφέρον των εραστών από την ομορφιά του σώματος στην ομορφιά της ψυχής σου.

Ένας φτωχός πλησίασε τον Σωκράτη και του είπε:
- Θέλω να γίνω μαθητής σου, αλλά δεν έχω τίποτε, το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι ο εαυτός μου.
Ο Σωκράτης του απαντά:
- Δεν καταλαβαίνεις λοιπόν ότι μου δίνεις το πιο σπουδαίο πράγμα;

Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε ως αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
- Με τόσα χρήματα, είπε, θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο”.
-Αγόρασε, είπε ο Αρίστιππος, κι έτσι θα έχεις δύο.

Προσπαθούσε ο Ζήνων ο Ελεάτης να αποδείξει στον Αντισθένη με περίπλοκα και σοφιστικά επιχειρήματα ότι δεν υπάρχει κίνηση. Ο Αντισθένης άρχισε να βαδίζει, ενώ συγχρόνως ρωτούσε τον Ζήνωνα:
- Δεν νομίζεις ότι τα γεγονότα είναι πιο ισχυρά από τα επιχειρήματά σου;

Υπερηφανευόταν κάποιος σε μια παρέα και έλεγε ότι είχε πάρει μέρος σε πολλούς αγώνες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και είχε πραγματοποιήσει εξαιρετικές αθλητικές επιδόσεις. Στη Ρόδο μάλιστα είχε κάνει ένα μεγάλο άλμα που κανένας Ολυμπιονίκης δεν είχε κάνει ως τότε. Ένας από την παρέα του είπε:
- Κι εδώ Ρόδος είναι. Γιατί δεν κάνεις το άλμα σου;

Ένας Αθηναίος ταξίδευε με πλοίο με πολλούς άλλους. Ξέσπασε όμως δυνατή τρικυμία και το πλοίο ανατράπηκε. Όλοι προσπαθούσαν να σωθούν κολυμπώντας, ο Αθηναίος όμως έχανε τον καιρό του καλώντας την θεά Αθηνά σε βοήθεια. Ένας από τους ναυαγούς, που κολυμπούσε κοντά του, του είπε:
- Φώναζε την Αθηνά, μα κούνα και τα χέρια σου.

Όταν είδε ο Διογένης κρατικούς ταμίες να έχουν πιάσει κάποιον που είχε κλέψει ένα μπουκάλι, παρατήρησε:
- Οι μεγάλοι κλέφτες έχουν συλλάβει τον μικρό κλέφτη.

Ρώτησε κάποιος τον Διογένη ποιας πόλης είναι πολίτης κι αυτός απάντησε:
- Είμαι πολίτης του κόσμου.

Η Ξανθίππη λέει στον Σωκράτη:
- Άδικα σε καταδίκασαν σε θάνατο.
Κι ο Σωκράτης:
- Αλίμονο κι αν η καταδίκη μου ήταν δίκαιη.

Ο Πλάτωνας επέπληξε κάποιον γιατί έπαιζε κύβους. Εκείνος δικαιολογήθηκε:
- Τα ποσά που παίζω στο παιχνίδι είναι ασήμαντα.
Ο Πλάτωνας του παρατήρησε:
- Η συνήθεια όμως να παίζεις δεν είναι καθόλου κάτι ασήμαντο.

Ρώτησαν τον Διογένη:
- Γιατί οι αθλητές είναι αναίσθητοι;
Ο Διογένης τους έδωσε την εξήγηση:
- Γιατί τα σώματά τους ξαναφτιάχνονται με κρέατα χοιρινά και βοδινά.

Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στον Σωκράτη και στην συνέχεια άδειασε πάνω του μια λεκάνη νερό. Ο Σωκράτης ατάραχος είπε:
- Η Ξανθίππη κάνει ό,τι και ο Δίας: πρώτα βροντά και ύστερα βρέχει.

Πηγή ΕΡΕΥΝΑ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Ανέκδοτα και Διδάγματα των αρχαίων Ελλήνων

Προσκλητήριο ενάρετων γρηγορούντων

Η αυτο-οργάνωση των ίδιων των λαϊκών δυνάμεων

θα φέρει την τελική συντριβή του καθεστώτος χρεοκρατίας

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό έθνος έχουν υποστεί μια βαριά ήττα, αποτέλεσμα της ενσυνείδητης προδοσίας του πολιτικού κατεστημένου.

Οι συνθήκες που βιώνουμε σήμερα είναι πρωτόγνωρες και οι όροι της ζωής όλων μας θα αναθεωρηθούν εκ βάθρων, προς την χειρότερη οργουελλική δουλοκρατία, αν δεν αντισταθούμε.

Οι Έλληνες βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη αναμέτρηση της νεώτερης ιστορίας μας και οφείλουμε να αγωνιστούμε για να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας, αλλιώς θα χαθούμε σαν ελεύθερο έθνος και θα αφομοιωθούμε ξανά για αιώνες σε νέους υπερκρατικούς μηχανισμούς (νέα τάξη, νεο-οθωμανισμός).

Η αίσθηση ότι οι ιθύνοντες γνώριζαν πως η χώρα επρόκειτο να ξεπουληθεί με τους όρους του Μνημονίου και ότι ο εξαρχής στόχος της κυβέρνησης ήταν να μας οδηγήσει σε ένα παγκοσμίου πρωτοτυπίας καθεστώς δουλοπαροικίας, διευρύνεται καθημερινά.

Οι πολίτες, επίσης, έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι χρειάζονται να γίνουν ρηξικέλευθα βήματα που θα κατοχυρώσουν εξ αρχής την εθνική ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία. Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αγωνιά για να κατοχυρώσει τις προϋποθέσεις της αυτο-οργάνωσης του ίδιου του λαού.

Το διακύβευμα της σωτηρίας της πατρίδας και του λαού, της αναγέννησης της χώρας, είναι πολύ σημαντικό για να το αφήσουμε στα χέρια της υπάρχουσας κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας, η οποία μας παρέδωσε στα εκτελεστικά αποσπάσματα των διεθνών τοκογλύφων.

Η πολιτική κατάσταση και ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας δεν επιδέχεται λύσεις «από τα πάνω», που θα εμφανιστούν με έτοιμες συνταγές και παραδοσιακούς τρόπους οργάνωσης.

Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν ακόμα πολλοί που θέλουν να γίνουν «σωτήρες» και πολλοί που θέλουν να βρουν «Σωτήρα». Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος της παρέμβασης συνωμοτικών δυνάμεων που θα προκαλέσουν «πορτοκαλί εξεγέρσεις» με αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα ώστε να δώσουν την ευκαιρία μέσα από το χάος στα νεοταξικά επιτελεία να επιβάλουν προκατασκευασμένες εξελίξεις.

Παρόμοια σκηνικά είδαμε να δημιουργούνται στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού και της παγκοσμιοποίησης με τα κινήματα Otpor (Αντίσταση) το 2000 στο Βελιγράδι, το Mjaft (Αρκετά) το 2002 στα Τίρανα, την «επανάσταση Subr» το 2006 στην Λευκορωσία και κάποια «κινήματα» της Αφρικής (2010-2011), που συνδέονται με τον Σόρος και αμερικανικά think-tanks.

Πρέπει να το προσέξουμε ιδιαίτερα αυτό: την διαφορά, δηλαδή, μεταξύ της πατριωτικής αυτο-οργάνωσης του λαού και των «πορτοκαλί» κινημάτων και «αντιαυταρχικών» ΜΚΟ, που επιχορηγούνται από Ιδρύματα όπως το NED (National Endowment for Democracy) και την περίφημη USAID.

Οι λύσεις θα έρχονται μέσα από την καθημερινή αυτο-οργάνωση, η οποία όσο περνάει ο καιρός θα αναβαθμισθεί από ένα απλό κινηματικό επίπεδο σε αντιμετώπιση άμεσων αναγκών για τα οξυμένα προβλήματα επιβίωσης των δοκιμαζόμενων στρωμάτων.

Άνθρωποι άξιοι και με ιδέες υπάρχουν αλλά δεν μιλούν όσο δεν υπάρχουν οι συνθήκες. Και αυτό που λέμε ΣΥΝΘΗΚΕΣ είναι ο ίδιος ο λαός. Όταν ο λαός καταλάβει τι του συμβαίνει και αποδεσμευθεί από τις υπάρχουσες κομματικές αγκυλώσεις, τότε θα ενεργοποιηθούν πάρα πολλές δυνάμεις και θα ξεμυτίσουν στην Αγορά του Δήμου με προτάσεις και ιδέες που δεν φανταζόμαστε σήμερα.

Όσο για την κατάλληλη ώρα, εμείς θα την δημιουργήσουμε, εμείς θα καταφέρουμε αυτό που λένε συνήθως οι ιστορικοί «ώριμες συνθήκες». Και όταν καταλάβουμε πώς πρέπει να δουλέψουμε μέσα από τις άμεσες εμπειρίες, τα εμπόδια, τα πισωγυρίσματα, τα προχωρήματα, τότε θα δούμε το κίνημα να λαμβάνει εκθετικές διαστάσεις. Αυτό το ξέρει ο ίδιος ο λαός που λέει: «όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος».

Είναι φανερό ότι σε όλη την χώρα έχει σημάνει ένας γενικός ξεσηκωμός χιλιάδων πολιτών που θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην οικονομικο-πολιτική κατοχή με προϋποθέσεις «δημοκρατικής αυτονομίας» μέσα από ανοικτές αυτό-οργανωμένες διαδικασίες.

Ο περισσότερος κόσμος, και ιδίως η νεολαία, δεν θέλει κανένα κομματικό «καπέλωμα» και οποιονδήποτε προκαταβολικό αποκλεισμό, αντίθετα απαιτεί την λήψη αποφάσεων μέσα σε πλαίσια που σέβονται την αρχή της άμεσης δημοκρατίας και της ανακλητότητας.

Η βάση και η αρχή για ένα νέο ξεκίνημα, με προοπτική ρήξης και επανάκτησης της πατρίδας, είναι

- το ξεπέρασμα του κλίματος ατομικοποίησης και πολιτικού μηδενισμού και

- η χειραφέτηση από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τις σποραδικές αντιδράσεις με τις απεργίες-«περατζάδες», τους διαχωρισμούς σε δεξιά και αριστερά μέτωπα.

Στις σημερινές συνθήκες δεν υπάρχουν περιθώρια για ατέλειωτες ιδεολογικές συζητήσεις, σκληρές διαχωριστικές γραμμές ή να απαιτούμε να διαφωτισθεί πλήρως ο ελληνικός λαός για να ξεσηκωθεί όταν μας παίρνουν την γη μας και την ζωή μας, σπιθαμή προς σπιθαμή από λεπτό σε λεπτό και μας οδηγούν με το μαρτύριο της σταγόνας στην ιστορική εξαφάνιση.

Το ζήτημα είναι πώς θα γλυτώσει η χώρα και ο λαός μας την καταστροφή. Η μόνη σωστή πολιτική είναι αυτή που

- θα συσπειρώσει τον λαό,

- θα σταματήσει τους διαχωρισμούς και

- θα τον κάνει να φύγει από την απογοήτευση για να παλέψει μαζικά κατά του μνημονίου και της κατοχής.

Η Ελλάδα δέχεται μια ολοκληρωτική επίθεση, προμελετημένη, προσχεδιασμένη σε όλα τα επίπεδα: οικονομική, πολιτική, πολιτιστική με ΔΝΤ, Μνημόνια, Καλλικράτη, «εχθροπάθεια», «κώδικα τροφίμων», αλλαγή του κοινωνικού ιστού της χώρας.

Οι Έλληνες θα είμαστε και πάλι στην πρώτη γραμμή του νέου μεγάλου παγκόσμιου πολέμου των λαών με τις ολιγαρχικές δυνάμεις που άρχισε. Γι' αυτό μας επέβαλαν το πιο επαχθές Μνημόνιο που δεν έχει εφαρμοσθεί σε καμμιά άλλη χώρα του κόσμου, ακόμα και αν έχει μεγαλύτερο χρέος από την χώρα μας.

Εμείς είμαστε το αίμα αυτού του τόπου. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούμε να κάνουμε εμείς. Εμείς θα φτιάξουμε πάλι τις συνθήκες για να ξανάρθει το φως στην Ελλάδα.

Προσπαθούν να μας κοιμίσουν με τα πουλημένα κανάλια που ελέγχουν, μέχρι να μας πάρουν οι τραπεζίτες και οι διεθνείς τοκογλύφοι την γη μας και ό,τι μας απέμεινε. Όμως, απέναντι στις στρατιές των συντεταγμένων προπαγανδιστών κατεβαίνει από παντού η «κλεφτουριά» του διαδικτύου. Η κρίσιμη μάζα υπάρχει αλλά μένει να βρει το οργανωτικό πλαίσιο και την πολιτική κατεύθυνση.

Μας φοβόντουσαν πάντα γιατί είχαμε αυτό το αρχέγονο ένστικτο της ελευθερίας, αλλά και την απάντηση της λογικής στα αδιέξοδα του σήμερα.

Απέναντι στο Σοκ της τοκογλυφίας αντιπαραθέτουμε την Σεισάχθεια (σείω το άχθος, δηλ. αποσείω το χρέος) της αρχαίας Αθήνας και απέναντι στο Δέος της ολιγαρχίας υπάρχει η Άμεση Δημοκρατία που οι πρόγονοί μας θέσπισαν.

Μας φοβήθηκαν το '21, το '40, με το ΕΑΜ, το '50, με την ΕΟΚΑ και αργότερα με το μεγάλο πολιτικο-πολιτιστικό ξεσηκωμό του '60-'70.

Μακρονήσια, εκτελεστικά αποσπάσματα, κρεμάλες, αστυνομοκρατία, χούντες, προδοσίες δεν μπόρεσαν να μας λυγίσουν. Μας τσάκιζε, όμως, πάντα η διχόνοια και η έλλειψη στρατηγικού σχεδίου, το μόνιμο σαράκι των προδοτών και των ουτιδανών «ηγετών».

Σήμερα, όλοι καταλαβαίνουμε ότι το Μνημόνιο συνιστά και επιδιώκει ολοφάνερα την ολοκληρωτική μας Γενοκτονία -οικονομική, εδαφική, πολιτιστική.

- Αυτή η πολιτική εξουσία πρέπει να φύγει γρήγορα,

- οι εξοντωτικές συμβάσεις που έχει υπογράψει να ακυρωθούν και

- η χώρα να μπει σε αναγεννησιακή πορεία.

Όταν σαλπίσει το κάλεσμα, όταν θα υπάρχει το σχέδιο και η οργάνωση, τότε, όπως είπε ο Μίκης Θεοδωράκης, ή θα γίνουμε ήρωες, ή ραγιάδες.

================================================================================

[Μάκβεθ του Σαίξπηρ] «Οι ανύποπτοι αθώοι, πολύ εύκολα πλήττονται και συντρίβονται, από τη γρηγορούσα πολυμήχανη κακία. Οι αμοραλίστες κατισχύουνε. Αλλά θαρθούνε άλλοι ενάρετοι, γρηγορούντες αυτοί, από τα παθήματα των ανύποπτων να τους τιμωρήσουνε. Δεν διαφεύγουνε την τιμωρία οι κακοποιοί, η «μάχαιρα» που δώσανε, τους ανταποδίδεται... Οι φαύλοι επικρατούνε και συντρίβουνε τους αθώους, κατόπιν έρχονται άλλοι επιζώντες και τους τσακίζουνε. Κάποιος λαθεμένος υπολογισμός, κάποια λεπτομέρεια που δε μελετήθηκε καλά και, παράλληλα, η πληγωμένη αίσθηση της αρετής, συνεγείρει και συντάσσει τις αντίρροπες τάσεις που κινητοποιούνε τις αμυντικές κοινωνικές δυνάμεις για την τελική συντριβή των σκοτεινών δυνάμεων».

Αυτοί μας τα λένε ΩΜΑ. Εμείς ΛΥΩΜΑ...

Γράμμα ενός Φιλανδού μαθητή προς ένα φίλο του Έλληνα...

Κακή παιδεία και διαφθορά πάνε χέρι- χέρι

«Αγαπητέ Σωκράτη, μαθαίνω αρχαία ελληνικά και επειδή χθες διαβάζαμε μια επιστολή του Επίκουρου προς το φίλο του Μένοικο, μου άρεσε η προσφώνηση της επιστολής του και προσπάθησα να τη μιμηθώ.
Λοιπόν, όπως μου γράφεις, άκουσες ότι εμείς εδώ στη Φιλανδία βγήκαμε πρώτοι στον κόσμο στην Παιδεία, ενώ εσείς δεν τα πήγατε και τόσο καλά και θέλεις να μάθεις το γιατί. Θα προσπαθήσω, όσο γίνεται απλά, να σου περιγράψω το εκπαιδευτικό μας σύστημα και πως περνάω μια ολόκληρη μέρα.

Το σύστημά μας
Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να σου πω ότι εμείς εδώ στη Φινλανδία, από την 1η μέχρι και την 9η τάξη πηγαίνουμε στο ίδιο ενιαίο ολοήμερο σχολείο. Αφού προετοιμαστούμε κατάλληλα στην ηλικία των 6-7 ετών σε μια προκαταρκτική τάξη, μόλις συμπληρώσουμε τα 7 αρχίζει το σχολείο.
Από την 1η μέχρι την 6η τάξη το σχολείο λέγεται «Alaaste» και από την 7η μέχρι την 9η τάξη «Yia-ste».
Μετά, όσοι θέλουν μπορούν να πάνε στο «Lyseo» ή στο επαγγελματικό σχολείο. Όσοι τελειώνουν το Λύκειο μπορούν να συνεχίσουν, με εξετάσεις φυσικά στα 20 πανεπιστήμια που έχουμε, ακολουθώντας ακαδημαϊκές σπουδές.
Αυτοί που θα τελειώσουν το επαγγελματικό σχολείο θα συνεχίσουν στις 29 πολυτεχνικές σχολές μας, οι οποίες είναι περισσότερο προσανατολισμένες στην αγορά εργασίας. Εκεί μπορούν να γίνουν από φυσικοθεραπευτές, νοσοκόμοι μέχρι και μηχανικοί.

Επιλέγουμε μαθήματα
Εγώ προετοιμάζομαι του χρόνου να πάω στο Lyseo – Λύκειο.
Εκεί η σχολική περίοδος χωρίζεται σε 5 περιόδους και η κάθε μια διαρκεί 6 εβδομάδες και τελειώνει με μια εβδομάδα εξετάσεων, όπου χορηγούνται και πιστοποιητικά επιδόσεων.
Σε κάθε περίοδο οι μαθητές έχουν το δικαίωμα, μέσα από τα προσφερόμενα μαθήματα, να κάνουν τη δική τους επιλογή και να δημιουργήσουν το δικό τους πρόγραμμα μαθημάτων. Υπάρχουν κάποια μαθήματα που είναι υποχρεωτικά, όμως η χρονική κατανομή είναι δουλειά του μαθητή.
Για να το καταλάβεις, αυτό που θα πρέπει να σου πω είναι ότι παρότι είσαι π.χ. στη δεύτερη τάξη, μπορείς, αν θέλεις, να παρακολουθήσεις κάποια μαθήματα της πρώτης ή και της τρίτης τάξης. Η επιλογή είναι δική σου υπόθεση και εξαρτάται από τη διάθεση, την όρεξη και τις προθέσεις σου. Αν σε κάποιο μάθημα δεν περάσεις τις εξετάσεις μπορείς να το επαναλάβεις κάποια στιγμή της χρονιάς που θα νιώθεις έτοιμος. Για τις γλώσσες και τα μαθηματικά υπάρχουν τα λεγόμενα «βραχύχρονα» και τα «μακρόχρονα» εντατικά τμήματα.


Είμαστε όλοι ίσοι
Δεν έχουμε καθόλου ιδιωτικά σχολεία, ούτε ειδικά ή ελίτ σχολεία υπεροχής. Στο ίδιο σχολείο μ’ εμένα πηγαίνει και η κόρη του πρωθυπουργού μας, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού μας, και πολλά άλλα παιδιά με αναπηρίες, καθώς και τα παιδιά μεταναστών.
Εμείς, όπως λέει και ο πρωθυπουργός μας, «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε ένα παιδί, διότι κοινωνικοί αποκλεισμοί, διακρίσεις και γκετοποιήσεις δεν έχουν θέση στη μάθηση. Θεωρούμε ότι ενσωμάτωση, κοινωνικοποίηση και μάθηση πάνε μαζί».
Σε όλα τα σχολεία μας τα πρότυπα είναι οι καλύτεροι, αλλά όπως είναι δομημένο το σύστημά μας, μη νομίσεις ότι όσοι δεν είναι πρώτοι υποφέρουν και νιώθουν μειονεκτικά. Το αντίθετο μάλιστα, οι καλύτεροι παρακινούν τους υπόλοιπους προς τα πάνω και ο καθένας, με τη βοήθεια φυσικά των δασκάλων μας, προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, αντί να απογοητευτεί και να πέσει στην αδράνεια.
Μετά το βασικό μάθημα, οι πιο αδύναμοι έχουν ενισχυτική διδασκαλία και ψυχολογική στήριξη, γι’ αυτό και οι πρώτοι μαθητές κάθε τόσο εναλλάσσονται.
Με αυτόν τον τρόπο δίνουμε ίσες ευκαιρίες σε όλους και παράλληλα διατηρούμε την κοινωνική συνοχή μας, σαν μαθητές αλλά και σαν κοινωνία, νομίζω.
Η παιδεία είναι εντελώς δωρεάν μέχρι και την αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο ή το Πολυτεχνείο. Πρόσφατα ήρθαν στο σχολείο μας δάσκαλοι από άλλες χώρες για να μελετήσουν το σύστημά μας και μας είπαν πως έμειναν έκπληκτοι, γιατί δεν είδαν κανένα γκράφιτι στο σχολείο μας.
Λένε μάλιστα πως στα σχολεία μας στη Φινλανδία η σχολική βία είναι ανύπαρκτη, σε βαθμό… ανησυχητικό.
Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι τόσο κακό, ίσως όμως αυτό να εξηγεί γιατί είμαστε σε διακοπές στη Ρόδο, «ξεσαλώνουμε» λίγο, όπως είδα το καλοκαίρι, και «τα τσούζουμε» ακόμη περισσότερο.
Το ότι είμαστε στο ίδιο σχολείο παιδιά από τόσο διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, νομίζω πως μας βοηθάει στο να μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να εκτιμάμε ο ένας τον άλλον ανεξάρτητα από το πόσα λεφτά έχει ο μπαμπάς, ανεξάρτητα από τις πνευματικές και σωματικές αναπηρίες ή από το τι χρώμα έχει η επιδερμίδα μας.


Αγαπάμε ό,τι κάνουμε
Αυτό μας βοηθάει πολύ και στην επιλογή του επαγγέλματος.Σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, «οι περισσότεροι δεκάχρονοι συμμαθητές μου πιστεύουν ότι το καλύτερο επάγγελμα, είναι αυτό που τους αρέσει, που το κάνουν με το κέφι και όρεξη, όπου μπορούν να γνωρίσουν ενδιαφέροντες ανθρώπους και να έχουν τη δυνατότητα να πάνε διακοπές όπου τους αρέσει. Το πόσα λεφτά θα βγάζουν είναι σημαντικό αλλά όχι το σημαντικότερο κίνητρο».
Αυτό μπορεί να εξηγεί και το ότι, αν ακούσεις, η Φινλανδία είναι η χώρα με το χαμηλότερο δείκτη διαφθοράς στον κόσμο. Οι δάσκαλοί μας παίρνουν πολύ λιγότερα λεφτά από τους Γερμανούς και τους Γάλλους, δεν έχουν το καλύτερο αυτοκίνητο, αλλά όμως αυτό δεν τους εμποδίζει να αγαπούν αυτό που κάνουν. Νομίζω πως η κακή παιδεία και διαφθορά πάνε χέρι- χέρι.
Εδώ θα πρέπει να σου πω ότι το αγαπημένο σύνθημα του διευθυντή μας Βαατάινεν είναι: «Προτιμάω έναν ευτυχισμένο οδοκαθαριστή από έναν νευρωτικό ακαδημαϊκό»
Τον αγαπάμε πολύ γιατί δεν κάνει καμία διάκριση και είναι προστατευτικός και φιλικός σε όλους.
Συνεχώς μας μιλάει για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη σας που έλεγαν πως: «η μάθηση καλλιεργείται καλύτερα εκεί όπου βρίσκει σταθερό συναισθηματικό έδαφος, διότι δεν είναι κάτι, που εισάγεται στον ανθρώπινο νου μόνο με την εξωτερική διαδικασία της διδασκαλίας (επανάληψη και μίμηση). Αλλά είναι μία εσωτερική διεργασία ίδιας και εμπειρικής ανακάλυψης, που χωρίς την αμοιβαία βούληση δε μεταδίδεται».


Μια ημέρα μου
Τώρα θα σου περιγράψω πως περνάω την ημέρα μου. Στις 8 αρχίζει το σχολείο μέσα στην τάξη και χωρίς συγκεντρώσεις στο προαύλιο, όπου μέσω ηχείων ακούμε μια εισαγωγική ομιλία αν πρόκειται για κάποια επέτειο, αλλά συνήθως ακούμε μόνο λίγη μουσική για περισυλλογή και ψυχολογική προετοιμασία για το μάθημα. Κάθε μαθητής κάθεται σε ένα θρανίο – τραπεζάκι, που δεν είναι πάντα το ίδιο, επειδή σε εμάς δεν αλλάζουν αίθουσα οι δάσκαλοι αλλά οι μαθητές.


Κάθε δάσκαλος έχει τη δική του αίθουσα και νομίζω πως είναι σωστό, διότι εκεί μέσα έχει τα προσωπικά του αντικείμενα, βιβλία και ό,τι άλλο χρειάζεται για το μάθημά του. Κάθε τάξη έχει επιδιασκόπιο, ραδιόφωνο, τηλεόραση, βίντεο και έναν Η/Υ συνδεδεμένο με το Διαδίκτυο.


Ο δάσκαλος υποδέχεται τα παιδιά στην τάξη του σαν οικοδεσπότης. Όποιος θέλει μπορεί να ζητήσει ακουστικά και μάλιστα ο καθηγητής μου των λατινικών έχει στην τάξη του και έναν οικιακό κινηματογράφο.
Για τις γλώσσες έχουμε ένα εργαστήριο γλωσσών, για τη βιολογία ένα ειδικό εργαστήριο κ.λπ.
Στον δάσκαλο μιλάμε πάντοτε στον ενικό και αν έχουμε κάποιο πρόβλημα φωνάζουμε «hei ope» που σημαίνει «ε δάσκαλε» και έρχεται ο δάσκαλος να μας βοηθήσει.
Αν κάποιος δεν ξέρει κάτι ή δεν έχει λύσει κάποιο πρόβλημα, δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Η φιλοσοφία μας είναι πως κάθε μαθητής είναι υπεύθυνος για τη μάθηση του. Ο δάσκαλος είναι υποχρεωμένος να του κάνει ενισχυτικά μαθήματα τις απογευματινές ώρες. Αν κάποιος μαθητής ήταν άρρωστος ή πήγε μερικές ημέρες με τους γονείς του διακοπές, ο δάσκαλος υποχρεούται να του αναπληρώσει τις ώρες με ενισχυτική διδασκαλία.
Παρότι θεωρούμε ότι ο μαθητής μαθαίνει μόνο γιατί το επιθυμεί ο ίδιος, υπάρχουν κάπου - κάπου μικρά τεστ αλλά περισσότερο για κίνητρο υποκίνησης. Κάθε μάθημα κρατάει 45 λεπτά και ακολουθεί ένα διάλειμμα ενός τετάρτου.
Στις 11.45 και για μισή ώρα υπάρχει φαγητό, στο εστιατόριο φυσικά και όχι μέσα στις τάξεις. Δευτέρα και Παρασκευή το σχολείο τελειώνει στις 14.00, εκτός κι αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι δημιουργικό μέσα στο σχολείο, όπως π.χ. σπορ ή κάτι άλλο. Τις άλλες ημέρες το σχολείο τελειώνει στις 16.00.


Στο Λύκειο, όπως σου έγραψα, μετά από 5 εβδομάδες σχολείο, υπάρχει μια εβδομάδα εξετάσεων σε έξι μαθήματα. Αν κάποιος δεν επέλεξε κάποιο μάθημα, την ημέρα εκείνη είναι ελεύθερος. Για τα τεστ δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος. Όποιος τελειώσει πάει στο σπίτι του. Οι καθηγητές, συνήθως δεν επιτηρούν καθόλου αλλά κανείς μας δεν διανοείται να μιλήσει ή να αντιγράψει γιατί θεωρείται μεγάλη ντροπή. Αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος με τη βαθμολογία μπορεί να ζητήσει να μη ληφθεί υπόψη και να την επαναλάβει μετά από μερικές εβδομάδες. Μετά την εβδομάδα των τεστ παίρνουμε τα πιστοποιητικά επιδόσεων.
Το τι κάναμε σε όλη τη διάρκεια των 5 εβδομάδων δεν είναι και τόσο σημαντικό. Μετά το σχολείο πηγαίνω στο σπίτι, συνήθως χωρίς την τσάντα μου, αφού εκεί θα κάνω εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά που έκανα στο σχολείο. Θα ασχοληθώ με άλλα πράγματα που μου αρέσουν επίσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα διαβάσω κάτι άλλο. Διαβάζουμε πάρα πολύ εξωσχολικά βιβλία, γι' αυτό και στην ανάγνωση βγήκαμε πρώτοι με απόσταση από το δεύτερο, ενώ εσείς όπως άκουσα πιάσατε «πάτο».


Υστερόγραφο
Όπως θα κατάλαβες, η επιτυχία μας είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων. Όπως μας λέει και ο δάσκαλος μας, ο Καουρισμάκι, «η εκπαίδευση δε γίνεται ποτέ μέσα σε ένα πολιτικό και- πολιτισμικό κενό. Είναι συστατικό κομμάτι του συνόλου της κοινωνίας, όπου δάσκαλοι, γονείς, μαθητές και πολιτεία συμβάλουν κατά τον ίδιο βαθμό». Η δασκάλα μας μάλιστα, η Κεκόνεν, μας λέει ότι «συμμετοχή στην παιδεία μας έχουν η οικογένεια και η γειτονιά, το κοινωνικό περιβάλλον, δηλαδή η κοινωνία με τις αξίες και τα πρότυπα της, ο δεδομένος χώρος και χρόνος, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι νόμοι και τα ΜΜΕ με τις απόψεις και εικόνες που μεταδίδουν».
Γι' αυτό πιστεύω ότι είναι κάτι που δεν αντιγράφεται από κάποιους ειδικούς. Μάλλον θα πρέπει να ανοίξετε έναν πανεθνικό διάλογο, όπου θα συμμετέχουν όλοι και φυσικά κι εσείς τα παιδιά και όχι μόνο κάποιοι «ειδικοί». Το σημειώνω, γιατί άκουσα ότι θα έρθουν στο σχολείο μας κάποιοι «ειδικοί» από την Ελλάδα για να μελετήσουν το σύστημα μας. Φοβάμαι ότι θα δουν ό,τι τους βολεύει.
Χωρίς την κινητοποίηση και τη βούληση ολόκληρης της κοινωνίας σας, δεν νομίζω πως θα πετύχετε κάτι. Νομίζω πως το σύστημα μας είναι πολύ απλό, τόσο απλό, που μόνο άνθρωποι δημιουργικοί ή παιδιά μπορούν ποτέ να το φανταστούν και να το εφαρμόσουν και όχι γραφειοκράτες που θα στείλετε να το μελετήσουν.
Πρόσφατα, μαζί με τους γονείς μου παρακολουθήσαμε μια μαγνητοφωνημένη Ομιλία στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας από ένα καθηγητή από το ΜΙΤ της Μασαχουσέτης, τον Symour Papert, ο οποίος μας είπε:
«Όλα τα συστήματα είναι κουτά. Εμείς νομίζουμε ότι τα συστήματα είναι έξυπνα. Πολύ σπάνια όμως τα συστήματα μπορούν να δουν αυτό που συμβαίνει κάτω από τη μύτη τους. Ένα σύστημα, από τη στιγμή που μπαίνει στη λογική της συντήρησης, από τη στιγμή που εναντιώνεται στο άνοιγμα του μυαλού και στην ιδέα της αλλαγής, αρέσκεται να πιστεύει στην ίδια του την προπαγάνδα, στις ιστορίες που ουσιαστικά μόνο του δημιουργεί... Μια κραταιά γραφειοκρατία μπορεί να έχει όλες τις πληροφορίες αλλά λόγω έλλειψης ευελιξίας και καθαρής σκέψης να μην μπορεί να αντιδράσει και να καθορίσει τα γεγονότα».
Νομίζω πως θα συμφωνήσεις, γι' αυτό και στο σχολείο μας οι γονείς μας συμμετέχουν ενεργά στην αξιολόγηση πρόσληψης του διευθυντή αλλά και των καθηγητών. Αν δε συμμετέχουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για να συναποφασίσουν για το ποιοι θα αναλάβουν το έργο εκπαίδευσης των παιδιών τους, ποιος θα το κάνει καλύτερα και χωρίς σκοπιμότητες;


Είμαι πολύ περίεργος να μάθω πως είναι το δικό σας σύστημα και πως περνάτε την ημέρα σας.


Με ρώτησες πόσο έχει σ' εμάς το τελευταίο μοντέλο της NOKIA, και το Touareg της VW, ειλικρινά δεν ξέρω γιατί δεν έχω κινητό και ο μπαμπάς μου έχει ένα παλιό τζιπ, διότι εμείς στη Φινλανδία έχουμε χιλιάδες χιλιόμετρα χωματόδρομων. Πάντως, το καλοκαίρι που ήμουν στη Ρόδο, είδα πολλά πανάκριβα τζιπ και σκέφτηκα πως μάλλον θα τα χρειάζονται για να πηγαίνουν για σαφάρι στη Σαχάρα, διότι το νησί δεν έχει και τόσους πολλούς δρόμους.

Λοιπόν φίλε μου, «Kiitos» (ευχαριστώ) για το σήμα του «Ολυμπιακού» που μου έστειλες, της αγαπημένης σου ομάδας όπως μου λες, δυστυχώς δεν την γνωρίζω. Ελπίζω με αυτό να μη σε στενοχώρησα, αλλά οφείλω να σου πω, πως με το ποδόσφαιρο δεν τα πάω και τόσο καλά.
Στον ελεύθερο χρόνο μου προτιμάω να πάω στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου, να σερφάρω λίγο στο Ιντερνέτ, να πάω για σκι ή πατινάζ στον πάγο με τους φίλους μου και τις λίγες ώρες την εβδομάδα που βλέπω τηλεόραση, προτιμάω να δω κανένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία σας και άλλες μακρινές χώρες, που δεν έχω πάει. Όπως άκουσα, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, είμαστε η χώρα με τη χαμηλότερη τηλεθέαση στην Ευρώπη. Ξέχασα, δε, να σου πω ότι εκτός της σχολικής, σε κάθε γειτονιά μας υπάρχει μια δημόσια βιβλιοθήκη και δεν υπάρχει μαθητής που να μην έχει μια δανειστική ταυτότητα βιβλίων ή σύνδεση με το ιντερνέτ.
Φίλε μου, σου εύχομαι καλή επιτυχία και κουράγιο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μπορούσε να επιλέξει το τόπο γέννησης του.
Φιλικά, Markus Bootsarb