Παγκοσμιοποίηση: «Τρώτε σκατά! Τόσες μύγες δεν μπορεί να κάνουν λάθος!»

Ελευθέριος Ανευλαβής

Παγκοσμιοποίηση: Το προπαγανδιστικό ψευδώνυμο της νεοφιλελεύθερης, ασύδοτης, απάνθρωπης, άγριας αγοράς, που οι προπαγανδιστές της την πλασάρουν ως την αδήριτη ανάγκη του σημερινού μας κόσμου και του αλλοτριωμένου σύγχρονου ανθρώπου.

Παγκοσμιοποίηση: Συνώνυμο της παγκόσμιας κυριαρχίας του χρήματος και των νταβατζήδων της (διαπλεκόμενοι με την εξουσία του χρήματος, πολιτικατζήδες). Ο φαιός χιτώνας που καλύπτει την αληθή φύση αυτής της παρά φύσιν ασέλγειας πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση και τις ανθρώπινες αξίες.

Παγκοσμιοποίηση: Τα αδέσποτα δεσποτικά κέντρα εξουσίας (πολιτικής, τεχνολογικής, στρατιωτικής) που παρεμβαίνουν, καθημερινώς, στο διεθνές και παγκόσμιο πολιτικό-στρατιωτικό-οικονομικό παίγνιο, αδιαφορώντας για τους ανθρώπους και την ανθρωπιά.

Παγκοσμιοποίηση: Η έκλειψη της πολιτικής, που καθίσταται περιττή, αφού η «ελεύθερη» (διάβαζε, ασύδοτη, αχαλίνωτη, απάνθρωπη) αγορά, κατά πως λένε οι θιασώτες της, την περιέχει από την φύση της. Διότι, όπως ισχυρίζονται οι ευήθεις, κουτοπόνηροι, μπαγαπόντηδες υποστηρικτές της, τα σύνολα των καταναλωτών-παραγωγών, σε αντίθεση με τα άτομα που τα απαρτίζουν, λειτουργούν, πάντοτε, ωφελιμιστικά προς μεγιστοποίηση του (οικονομικού) συμφέροντός των. Ο καθείς «για την πάρτη του» δηλαδή. Και όλοι εναντίον όλων, μέσω του απαραίτητου, άγριου ανταγωνισμού.

Παγκοσμιοποίηση: Η έκλειψη της Δημοκρατίας, αφού, έτσι λένε οι παγκοσμιοποιημένοι, οι μηχανισμοί της «ελεύθερης» (ασύδοτης) αγοράς εμπεριέχουν τους μηχανισμούς της Δημοκρατίας. Ο ανταγωνισμός, μακροπρόθεσμα, εξισορροπεί τις αντιθέσεις και βελτιώνει το οικονομικό αποτέλεσμα για όλους, λένε. Άρα, η ελεύθερη αγορά οδηγεί και στην εφικτή ισότητα, την οποία και διασφαλίζει, λένε. Το κράτος μεριμνά απλώς για την τήρηση των κανόνων της «ελεύθερης» (ανάλγητης) αγοράς.
Να, ο νέος ηθικός κώδικας της νεοφιλελεύθερης (νεοδεξίας) ιδεολογίας της αγοράς. Ανταγωνισμός και «όποιον πάρει ο χάρος».

Παγκοσμιοποίηση: Η πολιτιστική πολτοποίηση της παράδοσης των λαών πάνω στην κουρελού του παγκόσμιου συρφετού, που τη μόνη παράδοση που γνωρίζει (που του επιτρέπουν να γνωρίζει), είναι η «παράδοση» στο αμερικανόφερτο λάιφ στάιλ της ελαφρότητας και της χυδαιότητας. Της επιδειξιομανίας και της παχυλής αμάθειας. Της νοητικής υστέρησης και της νήπιας σκέψης.

Παγκοσμιοποίηση: Η υποβάθμιση του Έθνους-Κράτους σε «παγκόσμιο χωριό» της φτώχιας των αξιών. Της κακομοιριάς και κακογουστιάς των ανθρώπων.

Παγκοσμιοποίηση: Η αποξένωση των ανθρώπων από την έννοια της Πατρίδας, που θεωρείται σχεδόν ντροπή, για τους κενόκρανους του πολιτικά ορθού. Η επίκληση της Πατρίδας και του Έθνους (δεν μιλώ για τους επαγγελματίες πατριδεμπόρους, πατριδοκαπήλους και εθνοκαπήλους) χαρακτηρίζεται ως σοβινιστική υστερία από τους μεταμοντέρνους, νεοφιλελευθέρους, «αριστερούς» και δεξιούς, της μόδας του «πολιτικώς ορθού». Τις Μαντάμ Σουσούδες της Ευρωπαίο-Αμερικάνικης θολούρας.

Παγκοσμιοποίηση: Ο αφανισμός της γλώσσας των Εθνών από την αγγλοαμερικανική γλώσσα. Αφελληνισμός της γλώσσας της Ελληνικής με τα greeklish, των μονόχρωμων λέξεων και μονοσήμαντων εννοιών. Οι νέο-γενίτσαροι φτωχαίνουν τη γλώσσα, στη φτώχια της σκέψης τους, την οποία εκφράζει η φτωχή τους γλώσσα. Γι’ αυτούς οι αποχρώσεις των λέξεων είναι περιττές. Κλείνουν τα πατζούρια τους στο φως του Ελληνικού ήλιου. Προτιμούν τα μουντά άναρθρα σύμφωνα της Εσπερίας, από τα φωτεινά γλαφυρά φωνήεντα.

Παγκοσμιοποίηση: Τουρισμός χωρίς πολιτισμό. Χείριστες, είτε ακριβοπληρωμένες είτε φτηνές, τουριστικές υπηρεσίες. Αποδιωγμένη, εξοστρακισμένη η ελληνική φιλοξενία. Εμπόριο και αρπαχτή ο ξένιος Δίας. Ο κερδώος Ερμής εξουσιάζει πλέον.

Παγκοσμιοποίηση: Άγνωστες, πλέον, λέξεις η φιλία, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, η ανθρώπινη επικοινωνία. Έχουν αντικατασταθεί από την υποκρισία, το σεξ, τον ανταγωνισμό, την απανθρωπιά, την παλιανθρωπιά, την ανθρώπινη αλλοτρίωση.

Παγκοσμιοποίηση: Εμπορευματοποιημένος, ντοπαρισμένος αθλητισμός, συμφερόντων μεγάλων επιχειρήσεων και αθανάτων νταβατζήδων. Μνημόσυνα Ολυμπιάδων με δισεκατομμύρια και με σακατεμένους πρωταθλητές.

Παγκοσμιοποίηση: Η καταστροφή και ρύπανση του περιβάλλοντος, θυσία στα τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Νεοφιλελεύθερη νεοδεξιά ολοκληρωτική αντίληψη για τον κόσμο και τον άνθρωπο. Όπου ο κόσμος, η φύση, γίνεται κάδος απορριμμάτων των ισχυρών. Οι ΗΠΑ μεγαλοπαραγωγοί παγκοσμίων ρύπων αρνούνται να επικυρώσουν δεσμεύσεις για περιορισμό αυτών των ρύπων.

Παγκοσμιοποίηση: Ο άνθρωπος μαζάνθρωπος, χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο. Έρμαιο του απάνθρωπου ανταγωνισμού και της μαυλίστρας τεχνολογίας. Νήπιος καταναλωτής, αλλοτριωμένος συμφεροντολόγος. Ελαστική εργασία. Ανεργία. Αποκολοκύνθωση στις εκπομπές των μεσημβρινών και βραδινών πλυσταριών.

Η εξίσωση Πολιτεία = Πολίτης, «η γαρ Πόλις πολιτών εστίν» (Αριστοτέλης), έχει μετατραπεί σε ανισότητα όπου ο πολίτης είναι υποβαθμισμένος και η πολιτεία τείνει να εκφυλιστεί σε κακόηθες μόρφωμα.

Ο πολίτης μέσα στην πολιτεία επιζητεί την ευημερία που του παρέχει πρωτίστως η Ελευθερία και η ασφάλεια της Δημοκρατίας και δευτερευόντως η οικονομική ευμάρεια.

Η οικονομία και η αγορά, δεν μπορούν να χειραφετηθούν, να αποξενωθούν από την ηθική προσταγή και την πολιτική. Η πολιτική ρυθμίζει ή πρέπει να ρυθμίζει τις αξιολογικές αντιθέσεις των πολιτών. Γιατί σε μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ πολιτεία εξ ορισμού είμαστε όλοι ίσοι, αλλά ΔΕΝ είμαστε όμοιοι. «Εξ ανομοίων η πόλις». (Αριστοτέλης).

Η οικονομία και η αγορά δεν είναι ανεξάρτητες δραστηριότητες ούτε και οι σπουδαιότερες από άλλες ατομικές και κοινωνικές δραστηριότητες. Ασκούνται και αυτές μέσα στο ανθρώπινο και κοινωνικό πλαίσιο που και τις προσδιορίζει. Ο συλλογικός χώρος όπου κινούνται τα ενδιαφέροντα, λειτουργούν τα οικονομικά συμφέροντα και ασκούνται οι ανθρώπινες δραστηριότητες προσδιορίζεται, ορίζεται και ελέγχεται, δια του ενεργήματος της πολιτικής.

Η σκιτζίδικη, βουκολική και υποβολιμαία άποψη ότι η οικονομία αναιρεί την πολιτική δεν έχει θεωρητικό, αλλά ούτε και πρακτικό υπόβαθρο. Μπορεί να υπονομεύει την πολιτική, μπορεί να διαφθείρει τους ευεπίφορους σε συναλλαγές με την αγορά πολιτικούς-πολιτικατζήδες, αλλά η πολιτική θα είναι πάντοτε αναγκαία και το ζητούμενο σε μια πολιτεία που σέβεται το όνομα και την πολιτική καταγωγή της.

Η λεγόμενη, αυτορρύθμιση της αγοράς και οι ρυθμιστικοί αυτοματισμοί της δεν επαληθεύονται εμπειρικά, αλλά απεναντίας απεδείχθησαν ατελέσφοροι και καταστροφικοί, (την ασυδοσία της αγοράς πληρώνουν οι λαοί στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη κρίση). Η αγορά αδυνατεί να λύσει προβλήματα δημοκρατίας.

Η πολιτική πρέπει να αναθεμελιωθεί και να ιεραρχήσει τις ανάγκες της κοινωνίας με ανθρώπινα μέτρα και με ανθρώπινες αξίες. Να ελέγχει και να ελαχιστοποιεί τις παρενέργειες της παγκοσμιοποίησης επί των δημοκρατικών θεσμών και των ανθρωπίνων αξιών. Εκτός της επιβιώσεως και οικονομικής ευμάρειας, υπάρχουν και άλλες ανθρώπινες ανάγκες που δεν ανάγονται σε οικονομικές.

Η παγκοσμιοποίηση ή παγκοσμιότητα, υπάρχει εδώ και αιώνες ως παγκοσμιοποιημένη επιστήμη, θρησκεία, πληροφορική (που άρχισε με την τυπογραφία, τις μετακινήσεις εργαζομένων, και με τις εμπορικές ανταλλαγές).

Η Κοσμόπολη των Στωικών, πρωτογενής έννοια της παγκοσμιοποίησης, δεν παγκοσμιοποίησε το χρήμα, αλλά τον ΑΝΘΡΩΠΟ, που στόχος και προορισμός του είναι, μέσω της συνεχούς παιδείας, η ανάπτυξη και ολοκλήρωση των δημιουργικών του δυνατοτήτων, ώστε…

Κάποτε να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

__________________
*«Η Δύναμη των Λέξεων» των Umberto Eco, Daniele Del Giudice, Gianfranco Ravasi. Mετάφραση, Έφη Καλλιφατίδη. Εκδ. Ελληνικά Γράμματα. 2006 σελ. 49.

ΠΟΝΗΡΕ ΠΟΛΙΤΕΥΤΗ ( Ανευλαβές κείμενο )

«Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις,… ΠΟΝΗΡΕ ΠΟΛΙΤΕΥΤΗ» (Διονύσης Σαββόπουλος)

Μήνες τώρα, σχεδόν χρόνος, γιατί όχι, χρόνια τώρα, ολόκληρη η πολιτική και η κοινωνική ζωή βοθρίζεται (κυλιέται στο βόθρο) μέσα στα σκάνδαλα.

Νέοι φερέλπιδες πολιτικοί, της Ν(έας) Δ(ιακυβέρνησης), του κήρυκα του «σεμνά και ταπεινά», απεδείχθησαν, πολλαπλασίως καπάτσοι και πλέον αετονύχηδες και μακροχέρηδες και πιο αλαζόνες και αναιδείς, από τους χειρότερους της εκσυγχρονιστικής διαχείρισης.

Σε λιγότερο από πέντε χρόνια, ετούτοι έμαθαν (οξύνοες; Παλιά μου τέχνη κόσκινο;) όλες τις καλπουζανιές, τα κόλπα, την κάλπικη διαχείριση της εξουσίας, προς ίδιον συμφέρον, που στους άλλους πήρε, σχεδόν, είκοσι χρόνια για να τα μάθουν.

Δομημένα, κουμπάροι, νταβατζήδες, Ζήμενς, βατοπέδια και βατοπαιδία πνευματικά.

Υπουργός-αναψυκτηριούχος, φιλάνθρωπος Μαικήνας, αναξιοπαθούντων Ινδών.

Υπουργός-επιχειρηματίας, (κότερο, πλήθος διαμερισμάτων), δηλώνει «ευθαρσώς» πλούσιος και επαίρεται διότι αυτή του η ιδιότης τον καθιστά, λέει, άτρωτο στο δέλεαρ της κατάχρησης της εξουσίας!

Ο Δούξ της Βιστωνίδος, υπογράφει την παραχώρηση μέρους του λιμναίου δουκάτου του στον αναιδή Εφραίμ-καλόγερο, πνευματικό πατέρα πλείστων όσων, τρανών (πρώην, νυν και αεί).

Αλαζών υπουργός της επικρατείας, εκλαμβάνει τους πολίτες ως ηλιθίους υπηκόους και τους δημοσιογράφους ως μικρόνοες υποτελείς, ή μήπως και επιτελείς (;), της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Κι ο κόσμος, οι άνθρωποι που οικίζουν το κενό αυτής της χώρας, την οποία οιακίζει (κυβερνά. Οίαξ: τιμόνι, δοιάκι), εδώ και πέντε, σχεδόν, χρόνια η Ν(εα) Δ(διακυβέρνηση), αισθάνονται:

Παρίες. Ξένοι, στον τόπο τους. Πελαγωμένοι. Αδύναμοι.

Φθαρμένοι κι αυτοί και διεφθαρμένοι, από φθαρμένους και διεφθαρμένους κυβερνήτες.

Ο Εργάτης, μεροδούλι μεροφάι, κάθε μέρα στο λεωφορείο αξημέρωτα, κοιτάζει πώς θα τα φέρει βόλτα, κάνοντας δυο και τρεις δουλειές.

Ο υπάλληλος, μισθοσυντήρητος, μουτζουρώνοντας χαρτιά, σε μια δουλειά που ποτέ δεν αγάπησε, προσπαθεί να επιβιώσει. Δεν ζει.

Ο άνεργος, στοιβάζεται στην ουρά για μια πρόσκαιρη απασχόληση, που τη βαφτίσανε stage για να κρύψουν πως σημαίνει ανακυκλούμενη ανεργία.

Ο νέος, μισεί το σχολειό, το πανεπιστήμιο. Που τον μισεί. Και αδιαφορεί, όταν δεν ξεφεύγει στο περιθώριο.

Οι δάσκαλοι, ανήμποροι, πια, να εκπαιδεύσουν και να εμπνεύσουν, (με τρεις κι εξήντα για την παιδεία, τι εκπαίδευση να κάνουν; Πώς να εμπνευστούν και να εμπνεύσουν;),

«τους ανήλικους παίρνουν στον ώμο/ ενώ κι αυτοί ψάχνουν τον δρόμο» (Διονύσης Σαββόπουλος.)

Ο γέροντας ψωμοζεί με μια σύνταξη, που, όταν την πάρει, η διεύθυνσή του έχει αλλάξει σε: Αγίου Πέτρου, Παράδεισος. (Μόνο στον Παράδεισο μπορεί να πάει με τέτοια σύνταξη).

Κι αν την πάρει, τη σύνταξη, τα λεφτά έχουν τελειώσει την πρώτη βδομάδα.

Γιατί ο κύριος διοικητής της ΔΕΚΟ, ο δείνα Αθανασόπουλος, του τάδε ευγενούς ταμείου, σοδιάζοντας 4 με 5 χιλιάρικά ευρώ το μήνα, ο χρυσοκάνθαρος, πρέπει να αυξήσει τα έσοδα της εταιρίας του, αυξάνοντας τα τιμολόγιά της, τις εισφορές, τα έσοδά της, να βάλει και «ρήτρα ρύπανσης» στο πορτοφόλι των πελατών του, για τις βρωμιές που η επιχείρησή του εκπέμπει, για να καλύψει τα ελλείμματα, που αυτός και τα χρυσαγόρια του έχουν δημιουργήσει και να τσεπώσει αυτός και τα χρυσαγόρια του τον παχυλό μισθό και τα bonus.

«Και συ πήδα μαϊμού/ φουκαριάρα μαϊμού/ γερασμένη» (Διονύσης Σαββόπουλος). Και συ λαέ βασανισμένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε; Θα τα ανέχεσαι όλα αυτά;

Να σου κλέβουν το ψωμί και τη σύνταξη;

Να σε περιφρονούν και να σε θεωρούν μια ψήφο μέσα στην κάλπη; Με αντάλλαγμα ανεκπλήρωτες, προεκλογικές, υποσχέσεις;

Να σε ταπεινώνουν; Να σε λοιδορούν οι χρυσοκάνθαροι, οι λιμασμένοι για χρήμα και εξουσία;

Φτάνει πια! Δεν πάει άλλο!

Γίνε Δήμος που την πόλη δυναμώνει: Δήμος την πόλιν κρατύνει.

Γίνε πολίτης-οπλίτης της Δημοκρατίας σου, που απαιτεί και διακηρύσσει, με τη φωνή του Περικλή των Αθηναίων, ανά τους αιώνας:

─ «Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι μπροστά στο νόμο: μέτεστι δε κατά μεν τους νόμους… πάσι το ίσον)».

─ «Για τα δημόσια αξιώματα προτιμούνται όχι εκείνοι που ανήκουν σε μια ορισμένη τάξη, αλλά εκείνοι που είναι ικανοί και τα αξίζουν: κατά δε την αξίωσιν,… ουκ από μέρους το πλείον ες τα κοινά ή από αρετής προτιμάται)».

Ακούτε πρασινογάλαζοι ρουσφετολόγοι;

─ «Ο πλούτος είναι για μας αφορμή για έργα και όχι αιτία για κομπασμό και λόγια: πλούτου τε έργω μάλλον καιρό ή λόγου κόμπω χρώμεθα».

Ακούτε επιχειρηματίες-Υπουργοί;

─ «Αγαπάμε το ωραίο και μένουμε απλοί: Φιλοκαλούμε μετ ευτελείας».

Ακούτε αλαζόνες πρασινογάλαζοι και ροζ καλαμοκαβαλάρηδες;

Σπουδαιογελοίοι;

─ «Έχουμε πολίτευμα που δεν ζηλεύει τίποτα από τα πολιτεύματα των άλλων και πιο πολύ είμαστε παράδειγμα παρά μιμούμαστε τους άλλους: χρώμεθα γαρ πολιτεία ου ζηλούση τους των πέλας νόμους. Παράδειγμα δε μάλλον αυτοί όντες ή μιμούμενοι εταίρους».

Ακούτε Ευρωπαιόπληκτοι παγκοσμιοχτυπημένοι;

Δεν τα μάθατε ακόμη τα μαντάτα, τα εξ Εσπερίας;

Η μετανεωτερικότητα πνέει τα λοίσθια και η ελεύθερη, ασύδοτη, αγορά, άπληστα φουσκωμένη, εξερράγη, αυτοαπορρυθμιζόμενη. Σκορπίζοντας θύματα, παγκοσμιοποιημένα, παγκοσμίως.

Και ο Πλανητάρχης-Σπουδαρχίδης, αποχωρεί με την κατακραυγή και των συμπατριωτών του (δεν είναι όλοι οι Αμερικανοί, αμερικανάκια). Που τώρα φωνάζουν «αλλαγή».

«Vote for mavro. The other one’s malaka: ψηφίστε τον μαύρο ο άλλος είναι μαλάκας».

Οι Αμερικανοί πολίτες, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος, ψήφισε το όραμα, την ελπίδα, την αλλαγή του «μαύρου» Ομπάμα, μπας και δει άσπρη μέρα.

Καταδίκασε τον κυνισμό και τη μικρόνοια του θάμνου (bush).

Ένα κράτος που σάπισε πριν καν ωριμάσει, αναζητεί φρέσκο χυμό στις ρίζες του, για να δώσει ανθρώπινους καρπούς. Να ξεχάσει το Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία (αν ποτέ το έγκλημα ξεχνιέται).

Να ξαναβρεί την έννοια του συμμάχου. Να ξαναγίνει μεγάλη δύναμη κι όχι παγκόσμιος δυνάστης.

Το πόσο θα τα καταφέρει ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, εξαρτάται και από το στρατιωτικό-βιομηχανικό κατεστημένο της χώρας του. Πάντως, στους συμπολίτες του, για την ώρα, αναπτέρωσε την ελπίδα.

Ας ξανακάνουμε, λοιπόν, κι εμείς, όλοι μαζί (πολίτες και πολιτικοί), με λογισμό και όνειρο, την πατρίδα μας, εκπαιδευτήριο για όλους.

Τόπο, που, πολίτες ελεύθεροι, αυτάρκεις θα αγωνίζονται για την ατομική τους προκοπή και το κοινό συμφέρον.

Ελευθερία δεν είναι να κινείσαι «ελευθέρα» μέσα στον ορίζοντα που σου έχουν ορίσει.

Να μεγαλώνεις και να διευρύνεις τον ορίζοντα, είναι η ελευθερία σου, που πρέπει να την κερδίσεις.

«Δεν επιτρέπεται να παραμένει ο άνθρωπος πάνω σ’ αυτήν τη γης με τα τέσσερα» (Ο. Ελύτης)

Κι αυτά όλα δεν είναι προγονολατρείες και κομπασμοί προγονοπλήκτων, αρχαιολάγνων.

Το έπος της Ελλάδας συνεχίστηκε.

Απόδειξη, οι άνθρωποι που έφτιαξαν αυτήν τη νεοελληνική Πατρίδα.

Οι Μαχητές της:

Αρματολοί και Κλέφτες. Καραϊσκάκηδες, Κολοκοτρώνηδες, Αθανάσιοι Διάκοι και άλλοι, τότε.

Οι σαλπιγκτές του «ΑΕΡΑ», στο αλβανικό έπος, που έκαναν τον Τσόρτσιλ να διακηρύσσει:

«μέχρι τώρα λέγαμε πως οι Έλληνες πολεμούσαν σαν ήρωες, τώρα θα λέμε πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες», και τα

«τα παιδιά που τα έλεγα αλήτες», της κατοχής.

Οι Ποιητές της, κι αυτοί που την τραγούδησαν:

Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, και τόσοι άλλοι.

Όλοι αυτοί έφεραν την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου. Ελληνική. Ατόφια.

Αυτοί δεν φράγκεψαν.

Κανείς τους δεν στραβώθηκε από το φως της Εσπερίας (Δύσης).

Διαφέρουμε από τους Ευρωπαίους, και οι νεοέλληνες, χωρίς να σημαίνει πως είμαστε κατώτεροι ή ανώτεροι.

Έχουμε την ιδιοπροσωπία μας.

Το δικό μας, νεοελληνικό πρόσωπο, που στα χαρακτηριστικά του φέγγει το φως της Ακρόπολης.

Κι ας το έχουν καταφάει, αυτό το πρόσωπο, τα μαλάματα του παγκοσμιοποιημένου τίποτα.

Κι ας το έχει αλλοιώσει, αυτό το πρόσωπο, η νεοφιλελεύθερη ασύδοτη και αυτοαπορρυθμιζόμενη (τα είδατε τα πρόσφατα κατορθώματά της και τα golden boys σφουγγοκώλια της) αγορά.

Κι ας το έχει σκάψει, αυτό το πρόσωπο, το ξεπούλημα της γης, της χώρας, της ιστορίας, της φυσικής ομορφιάς, αυτού του τόπου, που το βάφτισαν επενδύσεις.

Πρόσωπα σπαταλημένα. Πρόσωπα που λεηλάτησαν τη ζωή μας. Την ελπίδα μας για ένα καλύτερο αύριο.

Καιρός να ξαναγίνουμε άνθρωποι.

Να σταματήσουμε να ζούμε «μια ζωή ψυχρή ψαρίσια». (Σεφέρης).

«Ας ξαναμπαρκάρουμε έστω και με τα κουπιά σπασμένα» (Σεφέρης)

Οι ποιητές χρειάζονται σε έναν μικρόψυχο καιρό.

Για να ονειρευτούμε, ξανά.

Να ανασάνουμε καθαρό αέρα κι όχι τον μολυσμένο του Αθανασόπουλου.

Να ξαναμυρίσουμε την ευωδιά του δάσους και όχι του καμένου δέντρου.

«Όλοι μπορούν να σκεφτούν λογικά: Ξυνόν έστι πάσι το φρονέειν», φωνάζει ο Ηράκλειτος.

«Δεν πρέπει να ενεργούμε και να μιλάμε σαν κοιμισμένοι: Ου δει ώσπερ καθεύδοντας ποιείν και λέγειν», προειδοποιεί ο Ηράκλειτος.

Τ’ ακούσατε κύριε Πρωθυπουργέ;

«Αν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο δεν πρόκειται να βρεις: Εάν μη έλπηται ανέλπιστον, ουκ εξευρήσει.», σου δίνει ελπίδα ο Ηράκλειτος.

Τ’ άκουσες λαέ μου «ευκολόπιστε και πάντα προδομένε»;

Ψάξε, και βρες τους ηγήτορές σου, τους πολιτικούς σου, που νοιάζονται για σένα.

Υπάρχουν. Διάλεξέ τους.

Κλείσε τ’ αυτιά σου στους σοβαρογελοίους πολιτικάντηδες.

«Και μην ανοίγεις όσο κι αν χτυπούν

Φωνάζουν μα δεν έχουν τι να πουν»

(Σεφέρης)

Υ.Γ. δικό μου στα λόγια του Ανευλαβή:

Όταν δε μπορείς να γράψεις αντιγράφεις.

Το λόγο άλλων «τρελών».

Κι άλλα για Λαζόπουλο. Δοξάστε τον, όπως έλεγε ο Χάρυ Κλυν.

Τρίτη, 29 Σεπτέμβριος 2009 "Κάποιος είπε κάποτε ότι "...στην Ελλάδα, το πιο προσοδοφόρο επάγγελμα είναι ο αριστερός..." "Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία, οι διαπραγματεύσεις που κάνει ο Μέγας Αριστερός (με την 735 BMW) και υπερασπιστής(?) των Απανταχού φτωχών Λάκης Λαζόπουλος με τον Alpha έχουν ως εξής: Ζητάει για τη νέα σεζόν......... 5.100.000 για 30 εκπομπές. Δηλαδή 170.000... ευρώ ανά εκπομπή. Με δεδομένο ότι ο καθαρός χρόνος (εκτός διαφημίσεων) είναι περίπου 2 ώρες, αυτό σημαίνει ότι το "ταλέντο" Λάκη του Αριστερούλη εκτιμάται από τον ίδιο σε 1.416 ευρώ ανά λεπτό! Χωρίς να υπολογίζεται το added value και τα "παράπλευρα έσοδα" όπως π.χ. η τζάμπα διαφήμιση του θεάτρου του, ή οι πωλήσεις δικαιωμάτων. Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα ο Λάκης ο Αριστερούλης πούλησε τα δικαιώματα προηγουμένων εκπομπών σε εκδοτικό οίκο για ...μόλις 7.000.000 ευρώ (Επτά Εκατομμύρια Ευρώ!!!) Υ.Γ: Κι εσύ Έλληνα (μακάκα, όπως σε λέει ο Λάκης ο Αριστερούλης) κάθεσαι και βλέπεις το "φίλο" του λαού και την προπαγάνδα του…και το χειρότερο όλων... τον πιστεύεις..."

__________________________________________________

Ευκαιρία απελευθέρωσης της πολιτικής από δυναστείες, σπόνσορες και πάτρωνες

Του Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Οι «νταβατζήδες» βάζουν τα ρέστα τους

Η φετινή συγκυριακή αντιπαράθεση των επετειακών εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο και του ανελέητου μετεκλογικού μαστιγώματος των πρόσφατα αισιόδοξων εκλογέων με αιματηρές διαψεύσεις νωπών δεσμεύσεων («θα ενισχύσουμε τα χαμηλά εισοδήματα… θα μειώσουμε την ανεργία… δεν θα βάλουμε νέους φόρους… υπάρχουν λεφτά») προβάλλει ανάγλυφη τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος και παρακινεί σε κυνικούς διαλογισμούς και ανομολόγητες συγκρίσεις.

Απαιτητικότερο από ποτέ, στα χρονικά της Μεταπολίτευσης, εγείρεται το ερώτημα εάν πρωθυπουργοί, υπουργοί και πολιτικές περσόνες, που φωτογραφίζονται να καταθέτουν στεφάνους και φραστικές σπονδές, έχουν συναίσθηση της βεβήλωσης που διαπράττουν – σε επίμετρο της συνενοχής τους στη μεταπολιτευτική διαπόμπευση των εννοιών που πυροδότησαν την τιμώμενη έκρηξη για ελευθερία και δημοκρατία.

Τριάντα έξι χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, η θυσία των αγωνιστών της αντίστασης μένει αδικαίωτη, η ελευθερία είναι προνόμιο των ολίγων και η δημοκρατία ένα διάτρητο και άδειο πουκάμισο. Τη βασιλεία και τη χούντα των συνταγματαρχών αντικατέστησε καθεστώς αβασίλευτης φεουδαρχίας, όπου κυβερνούν ατάλαντοι γόνοι και κλώνοι των ίδιων δυναστειών, στοιχιζόμενοι από αλλοδαπούς σπόνσορες, οικονομικούς πάτρωνες, δουλόφρονες αυλικούς, μισθοφόρους διαφημιστές και κεκράκτες και ψηφοφόρους κολλήγους.

Καθεστώς άυλου γύψου, που προστατεύεται από μοντέρνο θώρακα «soft», όπου τα κρατητήρια αντικαταστάθηκαν από συνεχή οικονομική και γραφειοκρατική βία, οι χαφιέδες από το ηλεκτρονικό φακέλωμα, τα τανκς από τα μέσα μαζικής εγκεφαλικής απονέκρωσης και η πρωτόγονη ρητορική του στρατώνα από το οργουελιανό «newspeak» πολιτικού λόγου, με ανεστραμμένη την έννοια των λέξεων και θεσμοποιημένο το αδίστακτο ψεύδος.

Με ρυθμούς γεωμετρικής επιτάχυνσης, στην εξέλιξη του μεταχουντικού καθεστώτος, πολιτικές δυναστείες, πάτρωνες και δορυφόροι επισώρευσαν πλούτη, αλαζονεία και ασυδοσία, η μεσαία τάξη αποδεκατίσθηκε, οι πένητες πολλαπλασιάσθηκαν στο πέμπτο του πληθυσμού, η δημογραφία κατέρρευσε και νοθεύθηκε, η παιδεία αποσαρθρώθηκε και αφελληνίσθηκε, πατρογονικές αξίες εκτοπίσθηκαν από πλαστικά είδωλα εισαγωγής, η χώρα καταβυθίστηκε στη χρεοκοπία, σε βούρκο διαφθοράς, στη διεθνή ανυποληψία, στην υποτέλεια και σε διαδικασία συρρίκνωσης της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικού ακρωτηριασμού.

Αυτή η μεταπολιτευτική πραγματικότητα (συμβολικά συμπυκνωμένη στις μετεκλογικές τραγελαφικές διαψεύσεις και στις επικείμενες εθνικές συνθηκολογήσεις), στη δραματική φετινή αντιπαράθεσή της με την επετειακή αναδρομή στα οράματα και παραγγέλματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, θα όφειλε να αποτελέσει σωτήριο τράνταγμα αφύπνισης, τουλάχιστον για το τμήμα εκείνο του πληθυσμού στο οποίο προσφέρεται η ευκαιρία αντίδρασης την ερχόμενη Κυριακή.

Έχουν πράγματι τα μέλη του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης μια εξαιρετική ευκαιρία να ανακόψουν την κατολίσθηση στην αλλοτρίωση και τον αφανισμό και να κινήσουν διαδικασία κάθαρσης, εξυγίανσης και ανόρθωσης, με την κατάλυση της κυριαρχίας των δυναστειών, την εμπέδωση γνήσιας εσωκομματικής δημοκρατίας και την επιβολή της αρχής της αξιοκρατίας στην ανάδειξη ιεραρχίας και ηγεσίας των οργάνων πολιτικής εκπροσώπησης και συμμετοχής.

Η ματαίωση του σχεδίου μιας στημένης εκλογής φεουδάρχη από κλειστό και ελεγχόμενο κύκλωμα εκλεκτόρων αποτέλεσε μια πρώτη ελπιδοφόρο, σημαντική νίκη της βάσης στο κόμμα της ΝΔ, η οποία, ενισχυόμενη από τον ουσιαστικό και εύστοχο λόγο των ηγετών της εξέγερσης κατά του ιερατείου των δήθεν Illuminati, έχει δημιουργήσει ισχυρό ρεύμα ανατροπής και προκαλεί νευρικές κρίσεις στον συνασπισμό των δυναστειών και στο «σύστημα» που τον ευνοεί.

Επιτελεία συμβούλων ψυχολογικού επηρεασμού, δημοσκόπων, διαφημιστών και λογογράφων –μονίμων συνοδοιπόρων της υποψηφίας στα αλληλοδιάδοχα ορμητήρια που διασκέλισε προς τον πολυπόθητο στόχο– εκπονούν μανιωδώς κείμενα ομιλιών που στοχεύουν ευαισθησίες, αδυναμίες και άγνοιες ακροατηρίων –που κατηγοριοποιούνται κατά τη γεωγραφία, την εξάρτηση, το φύλο, την ηλικία– για να εμφανίσουν την ομιλήτρια ως τη μόνη ασφαλή οδηγό γοργής επανόδου στον λειμώνα της εξουσίας.

(Στην προσπάθεια να την εμφανίσουν ως την αδιαφιλονίκητη θεματοφύλακα της καραμανλικής ορθοδοξίας, δεν διστάζουν μπροστά στα όρια του γελοίου και της βάζουν στο στόμα τον ισχυρισμό –προς το σερραίικο ακροατήριο– πως «είχε αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όταν ήταν αυτοεξόριστος στο Παρίσι» – όταν εκείνη ήταν απορροφημένη στα εφηβικά της ενδιαφέροντα και ο Καραμανλής κρατιόταν απρόσιτος και για περιώνυμους ενηλίκους.)

Χωρίς δισταγμούς και αναστολές μπροστά σε νωπές μνήμες, γνωστές πρακτικές, εμπλοκές σε πολύκροτες υποθέσεις, καταγγελίες και εκκρεμότητες, προβάλλεται σαν φορέας «εξάλειψης των φαινομένων διαφθοράς», εξαγνισμού και ανανέωσης του κόμματος και της πολιτικής, σαν εγγύηση απαλλαγής της παράταξης από μηχανισμούς και παρέες και εισαγωγής της αξιοκρατικής οργάνωσης, χωρίς εύνοιες και αποκλεισμούς…

Το όλο σύστημα της διαπλοκής –με διακριτή κορυφή του παγόβουνου τους βαρόνους και παπαγάλους καναλιών και συγκροτημάτων– κινητοποιήθηκε σε συντονισμένη αντεπίθεση κατά της απειλής που αποκάλυψαν οι δημοσκοπήσεις το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Και αυτό όχι μόνο λόγω (ανιδιοτελούς) προτίμησης προς τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα, αλλά επειδή με το κίνημα που ξεσήκωσαν οι αντίπαλοί της απειλείται το όλο σύστημα χειραγώγησης και ελέγχου των κομμάτων και της πολιτικής, από τους βαρόνους των μίντια και της οικονομίας, με τις δουλείες και εξαρτήσεις τους.

Η δήλωση Σπηλιωτόπουλου, με την τηλεοπτική προπαρασκευή κλίματος αναμονής και με προβολή εντυπωσιασμού, σήμανε την εκκίνηση της αντεπίθεσης, όπου το ένα μετά το άλλο τα ηλεκτρονικά και έντυπα πυροβολεία του συστήματος διατέθηκαν απροφάσιστα στην κ. Μπακογιάννη για την επιχείρηση εξουδετέρωσης των ανταγωνιστών της με κτυπήματα κάτω από τη μέση –παρά τη δική τους επιμελή αποχή από προσωπικές επιθέσεις που τραυματίζουν την ενότητα του κόμματος.

Διδακτική για τους νεοδημοκράτες εκλέκτορες είναι –διακρινόμενη στο ψυχολογικό υπόβαθρο αυτής της αντίδρασης– η γενικότερη αντιδημοκρατική εγωπάθεια «χαλασμένου παιδιού», που δεν διαθέτει περιθώρια ανοχής στην αμφισβήτηση των απεριόριστων δικαιωμάτων του και της ασυλίας του από κριτικό έλεγχο και κολασμό. Πάσα πηγή αμφισβήτησης πρέπει να εξαλείφεται.

Ενώ, τουλάχιστον με την ανοχή της, ασυγκράτητοι σταυροφόροι ιππότες εξαπολύουν κανιβαλικές επιθέσεις εναντίον των ανταγωνιστών, η ίδια αναζητά οπουδήποτε κάποιο πρόσχημα για να αποδώσει στους αντιπάλους τη χρήση ανεπίτρεπτων μέσων. Είναι χαρακτηριστική η τακτική εκμετάλλευσης ενός κακόγουστου περιθωριακού δημοσιεύματος για να σπιλώσει τους άλλους υποψηφίους ως «ηθικούς αυτουργούς»… «χυδαίων επιθέσεων εναντίον της, ως γυναίκας, και εναντίον των παιδιών της», και να απευθύνει προσκλητήριο σάλπισμα σε γυναικεία συσπείρωση αλληλεγγύης…

Εξίσου αποκαλυπτική μιας νοσηρής αντίδρασης στον κριτικό έλεγχο είναι η δήλωση στον Χατζηνικολάου ότι οι (ελάχιστοι) δημοσιογράφοι που απέχουν από την αινέσιμη ακολουθία και ανατρέχουν στον φάκελο πεπραγμένων της «συνδέονται με ένα νήμα» – είναι δηλαδή μαριονέτες ελεγχόμενες από κάποιον στην άκρη του νήματος… Κοντολογίς, κάθε αμφισβήτηση των χρυσόβουλων τίτλων της στην κληρονομία του κόμματος και στην πρωθυπουργία υπακούει σε ταπεινά κίνητρα και παραδίδεται στον δημόσιο εμπτυσμό.

Άφθονο σχετικό υλικό μελέτης και ανάλυσης προσέφερε η συνέντευξη της κ. Μπακογιάννη στον Νίκο Χατζηνικολάου στο δελτίο της Τετάρτης, αντιπροσωπευτικό δείγμα της ιδιαίτερης στοργής με την οποία την περιβάλλει το σύστημα της «ενημέρωσης». Εξυπηρετικές ερωτήσεις, της πέρασαν όλες τις επιθυμητές «πάσες» για ετοιμασμένες «ατάκες», διανθισμένες με τους γνωστούς δολοφονικούς υπαινιγμούς, πάντα με χαμόγελο συμπαθούς κατανόησης για τους εσωκομματικούς αντιπάλους και με επικλήσεις της ενωτικής δεοντολογίας. Ακόμη και για να αμφισβητήσει, υπό μορφή ερωτήματος, την προσήλωση του Σαμαρά στην «κόκκινη γραμμή» με τα Σκόπια…

Από την άλλη πλευρά, κάποιος κώδικας ευπρεπούς συμπεριφοράς προς κυρίες εμπόδισε προφανώς τον πεισματικά ανακριτικό (προς άλλους) δημοσιογράφο να θέσει τα εκκρεμή καυτά ερωτήματα για την υπόθεση Ζήμενς και τα απειλητικά ενδεχόμενα (σε περίπτωση εκλογής της) μιας έρευνας από την Εξεταστική Επιτροπή, που ανήγγειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης.

Δεν υπήρξε επίσης ερώτημα για την τετραήμερη καθυστέρηση στο υπουργείο Εξωτερικών της τηλεγραφικής προειδοποίησης που επέτρεψε τη διαφυγή του Καραβέλα στο εξωτερικό. Το ερώτημα επανήλθε στην επικαιρότητα με την πρόσφατη έμπρακτη ανατροπή του πορίσματος της ένορκης διοικητικής εξέτασης και την αποκατάσταση του πρέσβη Κογεβίνα στη θέση διευθυντού, από την οποία είχε απομακρυνθεί ως υπεύθυνος. (Την απόφαση της αποκατάστασης υπέγραψε μάλιστα ο προσωπάρχης που είχε υπογράψει και την απόφαση της απομάκρυνσης του κ. Κογεβίνα από την Α8 Διεύθυνση!)

Η Ένωση Διπλωματικών Υπαλλήλων είχε καταγγείλει από τον Ιούνιο ότι υπεύθυνη για την καθυστέρηση επίδοσης στο υπουργείο Δικαιοσύνης του τηλεγραφήματος του πρεσβευτή στο Μοντεβιδέο και για τη διαφυγή του στελέχους της Ζήμενς ήταν η «πολιτική ηγεσία του υπουργείου» και ότι ήταν προδιαγεγραμμένη και διάτρητη η διοικητική έρευνα. Στον θόρυβο που προκάλεσε αυτή η υπόθεση αποδόθηκε η απώλεια αρκετών ποσοστών της ΝΔ στις ευρωεκλογές.

Δεν υποβλήθηκε, τέλος, ερώτηση για τον ρόλο του υπουργείου Εξωτερικών στην εξασφάλιση τουρκικής άδειας στην Aegean του φίλου κ. Βασιλάκη, με αντάλλαγμα δρομολόγια Αθήνα-Σμύρνη-τουρκοκρατούμενη Κύπρο στην τουρκική «Πήγασος». Εντούτοις, το θέμα προκάλεσε δημοσιογραφικό θόρυβο στη Λευκωσία και απασχόλησε πρόσφατα κυπριακά διαβήματα στην Αθήνα.

Είναι γεγονός ότι ούτε κατά τη συμμετοχή της στο «πρωινάδικο» του «μεγάλου καναλιού», την επομένη το πρωί, ούτε από τους ασκημένους ανακριτές άλλων οργάνων του «συστήματος» κλήθηκε η τέως υπουργός Εξωτερικών να απαντήσει σε ερωτήματα που ανακύπτουν από εκκρεμείς φακέλους και που θα φώτιζαν πληρέστερα τους αυριανούς εκλέκτορες για τη «διαδρομή» της.

Διαφωτιστική μαρτυρία

διπλωματικών υπαλλήλων

Περισσότερο ανεξάρτητοι λειτουργοί Μέσων πράγματι ταγμένων στην υπηρεσία της αντικειμενικής ενημέρωσης του πολίτη –και στην προκειμένη περίπτωση του αυριανού εκλέκτορα της ΝΔ– θα καλούσαν στο πραιτώριο τον πρόεδρο της Ένωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων κ. Αϋφαντή να υπερασπισθεί και να εξηγήσει τους ισχυρισμούς κατά της υπουργικής πολιτείας της κ. Μπακογιάννη, τους οποίους διατύπωσε προ μηνός σε δύο συνεντεύξεις του και σε πρες κόνφερανς που αγνοήθηκε από τα μίντια.

Ο εκπρόσωπος των διπλωματικών υπαλλήλων προσέφερε πράγματι –με τα όσα κατήγγειλε για τις μεθόδους διοίκησης του υπουργείου, επιλογής συνεργατών, χάραξης και άσκησης πολιτικής– ένα πολύτιμο πρίσμα κριτικής εξέτασης του «πλαισίου αρχών για τη ΝΔ», των επαγγελιών του διαγγέλματος με το οποίο ανήγγειλε την υποψηφιότητά της και όσων αρχών διακηρύσσει στους λόγους της η τέως υπουργός Εξωτερικών.

Σε πολύ συνοπτική διατύπωση, ο κ. Αϋφαντής έχει καταγγείλει:

– Τον παραγκωνισμό της διπλωματικής υπηρεσίας και τον εκφυλισμό στελεχών της σε αυλικούς.

– Την υποκατάστασή της από μια μικρή ομάδα εμπίστων κομματικών στελεχών.

– Την προσέγγιση των εθνικών θεμάτων σε επικοινωνιακή βάση, με όρους δημοσίων σχέσεων και προώθησης προσωπικών στοχεύσεων, «σαν να μη διακυβεύεται από τον χειρισμό αυτών των προβλημάτων τίποτε πέραν της πολιτικής σταδιοδρομίας των ιθυνόντων».

– Την «επικίνδυνη τακτική εξαγοράς πολιτικού χρόνου με κατευνασμό» της τουρκικής προκλητικότητας, με την έωλη ελπίδα εξασφάλισης ηρεμίας και ησυχίας.

– Την προσπάθεια συγκάλυψης «δυσάρεστων γεγονότων», που αποδυναμώνουν καθημερινά τα ευχολόγια του φερέφωνου του υπουργείου.

– Τις «προκλητικές σπατάλες διορισμένων αξιωματούχων» στο υπουργείο Εξωτερικών, τη «συνεχή μεταφορά πόρων από την άσκηση εξωτερικής πολιτικής στην προώθηση δημοσίων σχέσεων» και την «ποσοστιαία αύξηση των απορρήτων κονδυλίων, που τα διαχειρίζεται αποκλειστικά η πολιτική ηγεσία (η υπουργός), δίχως έλεγχο και διαφάνεια».

– Την πλήρη απουσία κανόνων αξιοκρατίας στις τοποθετήσεις και μετακινήσεις διπλωματών και διοικητικών υπαλλήλων. Για τους μεν διπλωμάτες «αποφάσιζε ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου της υπουργού και άλλα συγγενικά πρόσωπα». Για τους διοικητικούς υπαλλήλους ο ειδικός σύμβουλος της υπουργού, κ. Γεωργόπουλος. «Όποιος δεν είχε μέσο, ακόμη και από κάποιους της αντιπολίτευσης, δεν είχε τύχη. Αυτό λεγόταν «κατάργηση των διακρίσεων».

Τέλος η Ένωση Διπλωματικών Υπαλλήλων κατήγγειλε ότι είχε ζητήσει τη διεξαγωγή έρευνας για τη συστηματική καθυστέρηση αποστολής στο εξωτερικό των μισθών των διπλωματικών υπαλλήλων και ότι οι θολές εξηγήσεις που της είχαν δοθεί ενέτειναν τις ανησυχίες της. Πρόκειται για ποσό περίπου 15 εκατομμυρίων κάθε δίμηνο –εκτός των κονδυλίων της βοήθειας στο εξωτερικό (λ.χ. στα Σκόπια)– που παραμένουν σε τράπεζα και αποφέρουν τόκους.

Κατά την ΕΔΥ η συστηματική καθυστέρηση αποστολής της μισθοδοσίας «συνιστά αδιαφανή διαχείριση δημοσίου χρήματος» και «η μη διενέργεια έρευνας προκαλεί εύλογες σοβαρές υπόνοιες ότι ο τρόπος διαχείρισης του δημοσίου χρήματος στο ΥΠΕΞ προσφέρεται για τη δημιουργία μαύρου, ιδιωτικού ή πολιτικού χρήματος».

Η ΕΔΥ έθεσε το θέμα αυτό στη νέα «πολιτική ηγεσία» προ εικοσαημέρου και ο κ. Δρούτσας απάντησε ότι θα εξετάσει τα καταγγελόμενα.

Εμπρός, οικολόγοι για νέες πυραμίδες…

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΤΡΟΦΙΜΑ.. ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΑ...ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ!!!

Αφού κατέκτησαν τους τομείς των τροφίμων, του πρετ α πορτέ και των καλλυντικών, τα βιολογικά προϊόντα κάνουν πλέον την είσοδό τους και στο... σεξ. Μετά τα οικολογικά sex toys, έφτασαν και τα «πράσινα» προφυλακτικά.
Πρόκειται άραγε για τέχνασμα του μάρκετινγκ ή για πραγματική οικολογική ανησυχία; Δύσκολο να πει κανείς, αφού οι κατασκευαστές των προφυλακτικών δεν αποκαλύπτουν τη σύνθεση των υλικών τους. Η ιστορία του βιολογικού προφυλακτικού άρχισε πριν από μερικά χρόνια στη Σουηδία με την RFSU, μια Ένωση για τη σεξουαλική εκπαίδευση. Ήταν ο πρώτος φορέας που ασχολήθηκε με την παραγωγή «φυσικών» προφυλακτικών- τα Νam Νam (με φράουλα), τα Βirds΄n΄Βees (χρώματος πράσινου), τα Μamba. Μπορεί κανείς να τα βρει στο Ίντερνετ αλλά και σε φαρμακεία.

Ποια είναι όμως η διαφορά των «πράσινων» προφυλακτικών της RFSU από τα κλασικά προφυλακτικά; Η μάρκα υπόσχεται ότι τα προφυλακτικά της είναι από αγνό φυτικό λατέξ, κάτι που, ειρήσθω εν παρόδω, ισχύει για όλα τα προφυλακτικά, εκτός από εκείνα από πλαστικό (πολυουρεθάνη), τα οποία απευθύνονται σε όσους είναι αλλεργικοί στο λατέξ. Αντίθετα όμως από τα παραδοσιακά, η επεξεργασία των οποίων γίνεται με χημικά προϊόντα, τα προφυλακτικά της RFSU δεν περιέχουν παρά φυσικές πρόσθετες ουσίες. Δηλαδή η εταιρεία χρησιμοποιεί φυσικά λιπαντικά και συντηρητικά; Αν υπάρχουν, δεν διευκρινίζει ποια.

Εκτός από τα «πράσινα», υπάρχουν πλέον και τα «ηθικά» προφυλακτικά, τα οποία διαφημίζονται ως προϊόντα «ηθικού εμπορίου». Η βρετανική μάρκα French Letter έχει λανσάρει από πέρυσι προφυλακτικά κατασκευασμένα στη Γερμανία, η πρώτη ύλη των οποίων προέρχεται από παραγωγούς καουτσούκ της Νότιας Ασίας που συμμετέχουν στη συμφωνία Fair Deal Τrading, η οποία τους εξασφαλίζει αξιοπρεπείς τιμές για το προϊόν τους. Επίσης η French Letter συσκευάζει «με το χέρι» τα προϊόντα της όχι στο συνηθισμένο τετράγωνο κουτάκι, αλλά σε μικρά σακουλάκια με ζωηρά χρώματα που θα μπορούσαν κάλλιστα να περιέχουν τσάι. Με τη συσκευασία αυτή στοχεύει στις γυναίκες, επειδή «αντιλαμβανόμαστε πως συχνά οι γυναίκες είναι αυτές που τα αγοράζουν», λέει στη «Λιμπερασιόν» ο Μάρτιν Μπάκλεϊ, διευθυντής της εταιρείας.

Εμπρός, Βολιώτες οικολόγοι.

Λαμπρό πεδίο μάσας ανοίγεται μπρος σας…

Μεταφέρω κείμενο που μου άρεσε

--- Στις Παρ., 20/11/09, ο/η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΟΗ έγραψε:

Από: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΟΗ
Θέμα: WELCOME TO ANNA'S HELL
Προς:
Ημερομηνία: Παρασκευή, 20 Νοέμβριος 2009, 9:28

http://saveileia2.blogspot.com/2009/11/welcome-to-annas-hell.html Οσοι είναι στο σύστημα με τους "'αχρηστους" εκπαιδευτικούς, με τα "ρεμάλια" που εξυπηρετούνται με ρουσφέτια & βολεύονται από φίλους, με τους ανίκανους υπαλλήλους, διαβάζουν με έκπληξη όλα εκείνα τα δημοσιεύματα που τους θέλουν ως "ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ" Μιας εκπαίδευσης που εδώ και χρόνια -τους έχει απαξιώσει & τους έχει γελοιποιήσει -τους έχει καταστήσει δέσμιους πολιτικών γραφείων & γνωριμιών που τώρα αποποιούνται των ευθυνών τους -αξιολογεί τη δουλειά τους με πενιχρούς μισθούς -δεν αξιολογεί & δεν συνεκτιμά πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, ξένες γλώσσες,επιμορφώσεις -δεν παρέχει καμία βοήθεια στους εκπαιδευτικούς που χρειάζονται τη συνδρομή επιπλεον ειδικοτήτων (οπως ψυχολόγων, γιατρών, συμβούλων σε καθημερινή βαση στα σχολεία)προς αντιμετώπιση μεγάλων κρίσεων -δουλεύουν σε άσχημες συνθήκες σε σχολεία χωρίς καλοριφές, χωρίς τζάμια, χωρίς αίθουσες Και τώρα τους λένε πάλι για (ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΧΘΕΣ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ) -για τριετή παραμονή των εκπαιδευτικών στην οργανική τους θέση. -Όσον αφορά τις αποσπάσεις η Υπουργός πρότεινε οι εκπαιδευτικοί που αποσπώνται να παίρνουν τα μόρια της θέσης που υπηρετούν και όχι της οργανικής τους και ότι κανείς δεν θα αποσπάται αν δεν έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης του. *Να υποθέσουμε ότι αυτό θα ισχύει για όλους τους δημοσιους υπαλλήλους ή οι εκπαιδευτικοί θα γίνουν το μαύρο πρόβατο της δημόσιας διοίκησης? *Για τα μόρια ... περί ορέξεως κολοκυθόπιτα (ολοι όσοι τώρα έχουν συγκεντρώσει τα μόρια & με παιδιά/σκυλιά/γατιά/εντοπιότητες/συνυπηρετήσεις βρίσκονται ασφαλείς στα σπίτια τους βρίζουν τους άλλους μισούς που ποτέ δεν θα ξαναφάνε σπιτικό φαγάκι) *Παρεπιπτόνως, δεν είναι όλοι στελέχη κομματικών στρατών, κυρία Υπουργέ. Μπορεί κάποιοι απλά να έχουν τύχη, καλά βιογραφικά, αξιοπρέπεια που καλό θα ήταν να μην τη τσαλαπατάμε για να εξυπηρετήσουμε νέα συμφέροντα. *Και αν εμένα έχει εγκριθεί η απόσπασή μου γιατί έχω βρέθος στο σπίτι & ο αντικαταστάτης μου βρεθεί μετά από 5 μήνες, εγώ σε ποιόν να κάνω μήνυση? Σε εσάς? Επίσης η Υπουργός Παιδείας επέμεινε στο θέμα του δόκιμου εκπαιδευτικούΔίσης η Υπουργός Παιδείας επέμεινε στο θέμα του δόκιμου εκπαιδευτικού Και αναρωτιέμαι αν κανείς υπουργός διαβάζει ποτέ τη νομοθεσία. Η το έχουν το συνήθειο οι πολιτικοί να ψηφίζει ο καθένας ό.τι του φαντάζει καλύτερο αγνοώντας νομοθετικές ρυθμίσεις που ο κόσμος μάτωσε στους δρόμους για να πετύχει? Ο δημοσιουπαλληλικος κώδικας λεει http://www.fa3.gr/nomothesia_2/nomoth_gen/Neos_Kodikas_Dimosion_Ypallilon.pdf Άρθρο 40 Δοκιμαστική υπηρεσία − Μονιμοποίηση 1. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, που διορίζονται σε οργανικές θέσεις, διανύουν δύο (2) έτη δοκιμαστικής υπηρεσίας κατά τη διάρκεια της οποίας απολύονται για λόγους που ανάγονται στην υπηρεσία τους μόνο μετά από απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου. 2. Οι δόκιμοι υπάλληλοι, κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής υπηρεσίας τους, παρακολουθούν προγράμματα εισαγωγικής εκπαίδευσης που οργανώνονται σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 47 του παρόντος. ΕΔΩ ΓΕΛΑΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΩΣ! 3. Με τη συμπλήρωση της διετούς δοκιμαστικής υπηρεσίας οι υπάλληλοι μονιμοποιούνται αυτοδίκαια, με εξαίρεση τους υπαλλήλους στους οποίους έχει επιβληθεί πειθαρχική ποινή ή για τους οποίους υφίσταται πειθαρχική εκκρεμότητα ή υπάρχει δυσμενής έκθεση αξιολόγησης των ουσιαστικών προσόντων. Στις τελευταίες αυτές περιπτώσεις για τη μονιμοποίηση ή μη αποφαίνεται το υπηρεσιακό συμβούλιο εντός δύο (2) μηνών από τη συμπλήρωση της δοκιμαστικής υπηρεσίας. Για την αυτοδίκαιη μονιμοποίηση εκδίδεται διαπιστωτική πράξη του οργάνου που είναι αρμόδιο για το διορισμό. ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΑ ΚΥΡΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ! ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΑ...... Aν όχι,αν το αυτοδίκαιο -μετά απο χρόνια στα θρανία, μετά από χρόνια ανεργίας, μετά από παντελή έλλειψη εκπαίδευσης ή επιμόρφωσης- καταλήξει να εξαρτάται από κάποιον πολιτικό ή μη, τότε ενα εχω να πω: welcome to Anna's hell!

Περί οργής και άλλων δεινών

Η οργή είναι συναίσθημα δυνατό , πηγάζει, συνήθως, από το αίσθημα του δικαίου όταν το νοιώθεις να καταπατείται. Αν την αφήσεις ανεξέλεγκτη σε παρασέρνει και σένα σε δρόμους σκοτεινούς. Πρέπει να την εκτονώσεις , το θέμα είναι πώς.

Καθημερινά βλέπω ανθρώπους οργισμένους γύρω μου, άνδρες και γυναίκες,

έτοιμους να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλο, ρίχνοντας τις ευθύνες για όλα τα κακά της μοίρας τους ο ένας στον άλλο. Πόλεμος αέναος… Υπάρχει άραγε στον πόλεμο δίκαιο και άδικο, ή είναι μέρος της φύσης μας για την επικράτηση του ισχυρότερου, όπως σ’ όλο το ζωικό βασίλειο; Κάποτε ναι , κάποτε όχι, η ιστορική αναδρομή δίνει πολλά παραδείγματα και για τις δυο εκδοχές.

Η απόδειξη των αυτονόητων πολλές φορές είναι δύσκολη.

Γεννιόμαστε εγωιστές. Θεωρούμε πως έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας , ότι κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια και το χειρότερο θέλουμε να την επιβάλλουμε. Είναι η ανάγκη επιβίωσης του ισχυρότερου γονιδίου αυτό που μας ωθεί.

Εδώ υπάρχει ανάγκη παρέμβασης της λογικής, της ανθρώπινης λογικής,

μέσα στις συνθήκες όπως αυτές διαμορφώνονται την κάθε χρονική στιγμή.

Εγώ το λέω λογική, εσύ το λες Λόγο.

Πέρα από τη λογική υπάρχουν μόνο τα ένστικτα και ο καιρός που ζούσαμε με βάση αυτά και μόνο, έχει παρέλθει προ πολλού…

Τα ένστικτα όμως είναι αυτόνομα και ισχυρά και καλούμαστε να τα τιθασεύσουμε

με τη γνώση, να τα εξανθρωπίσουμε, για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε χωρίς να φάμε ο ένας τις σάρκες του άλλου.

Ας ξαναγυρίσουμε στην οργή όμως.

Τη δική μου αυτή τη φορά:

Τα δυο κείμενα που διάβασα στο blog σου, του Δήμου και του Σπύρου, καταρχήν

με εξόργισαν πολύ. Σε δεύτερη ανάγνωση όμως , με προβλημάτισαν.

Ο ένας φιλόσοφος με Λόγο, ο άλλος μαθητής σου με λαϊκή φιλοσοφία ,όπως λες.

Ο ίδιος μισογυνισμός, λέω εγώ.

Έψαξα το χιούμορ του πρώτου, άφαντο…

Προσπάθησα να κατανοήσω τη φιλοσοφία του δεύτερου, αδύνατον…

Να αποδείξω λοιπόν, ότι δεν είμαι ελέφαντας;

Θα προσπαθήσω.

Δεν δηλώνω φεμινίστρια, είμαι απλά άνθρωπος γένους θηλυκού.

Χιούμορ διαθέτω και σκετσάκια, σκιτσάκια , ανέκδοτα για ξανθές, χαζές , πανούργες γυναίκες, δεν μ’ ενοχλούν και ενίοτε με κάνουν να χαμογελώ.

Πιστεύω πως οι γυναίκες και οι άνδρες είμαστε μεν διαφορετικοί, αλλά έχουμε τις ίδιες βαθιές ανθρώπινες ανάγκες για αγάπη, κατανόηση, συντροφικότητα, επαφή, επικοινωνία.

Γιατί λοιπόν αυτός ο πόλεμος;

Η δική μου ταπεινή γνώμη είναι πως υπάρχει έλλειμμα επικοινωνίας ανάμεσα στα δύο φύλλα, όπως και σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις εξάλλου, το οποίο γίνεται ακόμη μεγαλύτερο σήμερα , καθώς άνδρες και γυναίκες είμαστε παγιδευμένοι σε ρόλους –πρότυπα μιας κοινωνίας στην οποία κυριαρχεί η εικόνα , το φαίνεσθαι αντί του είναι.

Για να μπορέσουμε όμως οι άνθρωποι να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας ,ανεξαρτήτως φύλου, πρέπει πρώτα να μάθουμε να ακούμε τον άλλο.

Για να μάθουμε να ακούμε τον άλλο πρέπει πρώτα να σκύψουμε μέσα μας και να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, κόντρα στις σειρήνες του έξω κόσμου .

Όταν ξέρω ποιος είμαι και τι θέλω, μπορώ να ανοίξω τα αυτιά μου να σε ακούσω , να ανοίξω την καρδιά μου να αφουγκραστώ τις ανάγκες σου. Τότε μπορώ να σε δεχτώ όπως είσαι και δεν θέλω να σε αλλάξω, γιατί δεν θέλω ούτε εσύ να με αλλάξεις. Να επικοινωνήσουμε θέλω και να συμπορευτούμε.. Να αναλύσουμε τις διαφωνίες μας, να συνθέσουμε τις απόψεις μας, να προχωρήσουμε .

Στη ζωή μου, μέχρι τώρα , γνώρισα πολλούς ανθρώπους , ξεχώρισα αρκετούς για το μυαλό τους και το πνεύμα τους και κράτησα λίγους για την ανθρωπιά τους. Σίγουρα όχι για το φύλο τους.

Διάβασα και πολύ . Με το χρόνο έγινα κριτική ακόμη και απέναντι σε πολλούς «μεγάλους» του πνεύματος. Ακόμη και σε κάποιους από τους μεγάλους του δικού μας αθανάτου... Και παιδεία θαρρώ πως απόκτησα και Λόγο. Έμαθα να ακούω ,να σέβομαι τη διαφορετικότητα, την άλλη άποψη. Σ’ αυτό με βοήθησε η ψυχανάλυση , με την έννοια της αυτογνωσίας όμως. Δεν άλλαξα εγώ, άλλαξε όμως η οπτική γωνία απ’ την οποία βλέπω τα πράγματα γύρω μου, μπόρεσα να εξηγήσω γιατί είναι έτσι κι όχι αλλιώς. Δεν γιάτρεψα παιδικά τραύματα, κατανόησα συμπεριφορές όμως, που πήγαζαν από κει.

Ο καθείς και ο δρόμος του και οι επιλογές του.

Κατέγραψε η Μαρία της Ψυχανάλυσης

Είμαι υποχρεωμένος να συνεχίσω το διάλογο…

Παροτρυνθείς από το πετυχημένο άρθρο του συγγραφέα Δήμου Ν. σχετικά με τα θηλυκά, προσπάθησα να διευκρινίσω κάποιες πτυχές του θέματος το οποίο έθιξε και προσέγγισε με ικανή επιχειρηματολογία, σαφήνεια και αρκετό....χιούμορ.

Το θέμα αυτό είναι διαχρονικό και αιωνόβιο, όπως ορθά ανέφερε ο κάτοχος του blog.

Κατόπιν τούτου, χωρίς να έχω την ανάγκη να απολογηθώ σε κανένα, σας αναφέρω τα εξής: Αφιέρωσα αρκετό χρόνο και κόπο προκειμένου να συλλέξω κείμενα καταγραφές και μελέτες για το συγκεκριμένο θέμα από την Αρχαιότητα έως την Νεώτερη εποχή, με μοναδικό σκοπό να φωτίσω κάποιες πτυχές του θέματος, οι οποίες ενδεχομένως να διαφεύγουν της αντίληψής σας.

Επιχείρησα μία επιλογή των πλέον αντιπροσωπευτικών και μετριοπαθών αναφορών από καταξιωμένους εις τους αιώνες Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους.

Εν συνεχεία παρέθεσα συνοπτικά το τι ισχύει παγκοσμίως και πάλι μέσα από μελέτες καταξιωμένων Διεθνώς λογοτεχνών, συγγραφέων, ιστορικών.

Υπάρχουν παραπομπές σε βιβλία και διατριβές,

εάν και εφ’ όσον μου ζητηθεί δια πάσαν πιστοποίησιν.

Οι απόψεις αυτές είναι Αξιωματικές.

Απευθύνομαι ειδικά σε κάποια "κυρία" η οποία θεώρησε ότι χρήζω ψυχανάλυσης.Της αναφέρω λοιπόν, για να μαθαίνει, ότι αξιωματική είναι μία θέση η οποία δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Παραδειγματικώς αναφέρω τον Ευκλείδη(Αρχαίος Έλληνας μαθηματικός) ο οποίος διατύπωσε την άποψη ότι από δύο σημεία διέρχεται μόνο μία ευθεία. Σ' αυτό το αξίωμα στηρίχθηκε η Γεωμετρία. Δεν ήταν θεώρημα για να χρήζει αποδείξεως και αμφισβήτησης.

Της ιδίας βαρύτητος είναι τα γεγονότα τα οποία παρέθεσα. Δεν θα έγραφα ούτε μία λέξη ασύστολη και μακράν της αλήθειας, το γνωρίζει ο κάτοχος της ιστοσελίδας και δια τούτο πιστεύω δημοσίευσε την ανάρτησή μου. Οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε τουλάχιστον την αυστηρή επιλογή του όσον αφορά την ποιότητα των συγγραφών ασχέτως του αποτελέσματος...η αλήθεια η ρημάδα είναι πικρή.

Είναι όμως εντελώς αδιανόητο για κάθε κοινό νου και λυπηρότατο εις τον υπερθετικό βαθμό ορισμένοι, μη σεβόμενοι είτε τον χρόνο πού αφιέρωσε κάποιος είτε τον κόπο του, να στέλλουν επιγραμματικά μηνύματα του τύπου "χρειάζεσαι ψυχανάλυση"!!

Δεν απαίτησα από το συγκεκριμένο άτομο, θηλυκού γένους φυσικά, όπως είχα μαντέψει εξ άλλου και το αναφέρω στο κείμενό μου, να σεβαστεί και να συμφωνήσει με τις απόψεις των Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, εάν όμως διέθετε την στοιχειώδη παιδεία και στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας έπρεπε μέσα από το blog να σχολιάσει το κείμενο εκθέτοντας τις δικές τις απόψεις.

Όμως η "κυρία" αντέδρασε σπασμωδικά...ένα ενστικτώδες μίσανδρο ξέσπασμα, που οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν γνήσιο, ... πράγμα που επαληθεύει διατρανώς το μίσος που έχουν για τους άνδρες και δικαιώνει τον Δήμου, εμένα, τους Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ότι δηλαδή ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ !

Σ' ευχαριστώ, Δάσκαλε, πού δημοσίευσες το άρθρο του Δήμου διότι μού έδωσες λαβή γι’ αυτά πού θα αναφέρω εν συνεχεία......

Θα επανέλθω εξετάζοντας τις Νεοελληνίδες, θα δείτε πόσο διεφθαρμένες είναι, με ποια κίνητρα και κριτήρια επιλέγουν τους επιβήτορές τους...δεν μπαίνουν καν στην διαδικασία να εξετάσουν τον άνδρα που έχουν απέναντί τους αρκεί να είναι "ωραίος" και "μαχρής"...Οι έννοιες χαρακτήρας, συναισθήματα τους είναι παντελώς άγνωστες...γι' αυτό σπάνε τα μούτρα τους στην τελική,.. όμως θα το αναλύσω με λεπτομέρειες και αδιάσειστα ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΑ ντοκουμέντα....κάντε λίγο υπομονή...έπειτα θα δούμε ποιος θα πρέπει να επισκεφθεί τρελλογιατρό!

Δάσκαλε παρακαλώ όπως τύχω της ανοχής σου, εάν παρεκτράπην. Όπως γνωρίζεις αφιέρωσα την ζωή μου στην αναζήτηση της Αλήθειας, έζησα και ζω ως ασκητής σεβόμενος πάνω από όλα τον Άνθρωπο και τον... Λόγο, όπως συχνά πυκνά αναφέρεις, για τούτο λοιπόν ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΕΙΔΙΚΑ ΘΗΛΥΚΟ(που αν διέθετε το ένα δισεκατομμυριοστό του μυαλού που φοράω, θα ήταν ευτυχισμένο) να με αποκαλεί τρελό.

Fondol